Ophiognomonia is a genus of fungi in the family Gnomoniaceae.[1]
The genus Ophiognomonia was based on Gnomoniella subgenus Ophiognomonia Sacc. for species having elongate, often septate ascospores. The type species, O. melanostyla (DC.: Fr.) Sacc., occurs on overwintered leaves and petioles of Tilia spp. in temperate regions. About 15 additional species are currently included in this genus but most of these are obscure. Two of these species are known as endophytes of woody plants, O. cryptica D. Wilson & M.E. Barr isolated from leaves of Quercus emoryi and O. elasticae (Koord.) M. Monod on Ficus. Although O. cryptica is a dominant endophyte with interesting ecological implications, no living isolates of this species have been preserved.[2]
Ophiognomonia is a genus of fungi in the family Gnomoniaceae.
The genus Ophiognomonia was based on Gnomoniella subgenus Ophiognomonia Sacc. for species having elongate, often septate ascospores. The type species, O. melanostyla (DC.: Fr.) Sacc., occurs on overwintered leaves and petioles of Tilia spp. in temperate regions. About 15 additional species are currently included in this genus but most of these are obscure. Two of these species are known as endophytes of woody plants, O. cryptica D. Wilson & M.E. Barr isolated from leaves of Quercus emoryi and O. elasticae (Koord.) M. Monod on Ficus. Although O. cryptica is a dominant endophyte with interesting ecological implications, no living isolates of this species have been preserved.
Ophiognomonia (Sacc.) Speg. – rodzaj grzybów z klasy Sordariomycetes[1]. Grzyby mikroskopijne, pasożyty i saprotrofy roślin, wywołujące u nich grzybowe choroby roślin zwane antraknozami. Atakują rośliny należące do rodzin: Betulaceae, Fagaceae, Juglandaceae, Lauraceae, Malvaceae, Platanaceae, Rosaceae, Salicaceae i Sapindaceae. Opisano ich występowanie głównie w Ameryce Północnej i Europie, prawdopodobnie jednak są rozprzestrzenione wszędzie na obszarach o klimacie umiarkowanym[2]. W Polsce największe znaczenie ma Ophiognomonia leptostyla wywołujący antraknozę orzecha włoskiego[3].
Anamorfy rozwijają się jako pasożyty na roślinach, teleomorfy są saprotrofami[3]. Na liściach, ogonkach liściowych, owocach lub młodych pędach porażonych roślin wytwarzają zanurzone w tkankach rośliny owocniki typu perytecjum o barwie od brązowej do czarnej, rzadko kremowe, z szyjką wystającą na zewnątrz. Szyjka jest centralna lub boczna, prosta, zakrzywiona lub kręcona, długa lub krótka. Perytecja rozwijające się w liściach po wyschnięciu są wypukłe, na gałązkach zanurzone są w podkładce. Powstające w nich askospory są zazwyczaj dwukomórkowe lub kilkukomórkowe, rzadko jednokomórkowe, elipsoidalne lub wrzecionowate o zaostrzonych końcach, rzadko sierpowate. Z perytecjum wydostają się na zewnątrz przez szyjkę, rzadko tylko powodując pękanie skórki[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Gnomoniaceae, Diaporthales, Sordariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Takson po raz pierwszy zdiagnozował w 1882 r. P.A. Saccardo jako podgatunek Gnomonia subgen. Ophiognomonia Sacc.. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu C.L. Spegazzini w 1896 r[1].
Anamorfy należą do rodzaju Neomarsoniella[3].
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[4]. Wykaz gatunków występujących w Polsce na podstawie checklist[5].
Ophiognomonia (Sacc.) Speg. – rodzaj grzybów z klasy Sordariomycetes. Grzyby mikroskopijne, pasożyty i saprotrofy roślin, wywołujące u nich grzybowe choroby roślin zwane antraknozami. Atakują rośliny należące do rodzin: Betulaceae, Fagaceae, Juglandaceae, Lauraceae, Malvaceae, Platanaceae, Rosaceae, Salicaceae i Sapindaceae. Opisano ich występowanie głównie w Ameryce Północnej i Europie, prawdopodobnie jednak są rozprzestrzenione wszędzie na obszarach o klimacie umiarkowanym. W Polsce największe znaczenie ma Ophiognomonia leptostyla wywołujący antraknozę orzecha włoskiego.
