Although M. personata is not currently listed as threatened or endangered, habitat destruction and degradation due to high rates of deforestation in its range could be a significant threat to its survival and success. Melogale personata orientalis, a subspecies of M. personata, is described as low risk - near threatened, meaning they are close to being considered vulnerable and may need future conservation attention (Colijn 2000).
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: data deficient
Melogale personata was first described in 1831 by Geoffroy Saint-Hilaire (Mammal Species of the World, 1993).
Perception Channels: tactile ; chemical
Badgers including M. personata are suspected to be able to transmit tuberculosis (TB) to cattle; however, research has not been able to determine how this may take place (Hutchinson 2000).
Lepcha and Bhotia peoples in northeast India keep M. personata in their homes to control cockroaches and other insect and rodent pests. M. personata is hunted and trapped in southeast Asia. Like all ferret badgers, the Burmese ferret badger is used as a source of food, fur, and medicines by the local people (Jackson 2001).
Positive Impacts: food ; source of medicine or drug ; controls pest population
The Burmese ferret badger forages primarily on the ground, but they do spend some time in trees hunting insects and snails. Melogale personata has larger teeth than the other Melogale species. The massive teeth of M. personata are thought to be an adaptation for crushing hard shelled insects and mollusks (primarily snails). The Burmese ferret badger also eats cockroaches, grasshoppers, and earthworms. They also prey upon small mammals, including young rats, frogs, toads, small lizards, carrion, small birds, bird eggs, plant matter, and fruit (Jackson 2001).
Animal Foods: mammals; amphibians; reptiles; eggs; carrion ; insects; terrestrial non-insect arthropods; mollusks; terrestrial worms
Plant Foods: leaves; fruit
Primary Diet: omnivore
The range of the Melogale personata includes Nepal, north-eastern India, Myanmar (formally Burma), southern most provinces of China, Vietnam, Laos, Thailand, Cambodia (Jackson 2001). A subspecies of M. personata, Melogale personata orientalis, is found on the Indonesian island of Java (Colijn 2000).
Biogeographic Regions: oriental (Native )
The Burmese ferret badger is a terrestrial species that can live in forests, savannas, or grasslands (Nowak & Paradiso 1983).
Habitat Regions: terrestrial
Terrestrial Biomes: forest
Burmese ferret badgers have lived ten years in captivity. However, there are no data on the lifespan of Burmese ferret badgers in the wild (Jackson 2001).
Range lifespan
Status: captivity: 10 (high) years.
Burmese ferret badgers are small weighing between 1 and 3 kg at maturity. Melogale personata have an elongated body that can reach a head and body length ranging from 330 mm to 430 mm long. They have bushy tails between 150 mm to 230 mm long. Their legs resemble a typical badger because they are short with broad paws and large claws used in digging. Melogale personata, like all ferret badgers, have partially webbed toes and ridges on the pads of their feet. These characteristics are believed to be adaptations for climbing. Melogale personata have grayish to brownish fur with a lighter fur on their underside. They have white heads with black markings including a black band across their muzzle and another across the forehead between their ears. Burmese ferret badgers have thinner black stripes on their face than the Chinese ferret badger. The white dorsal stripe of the Burmese ferret badger runs from its head to the base of the tail. This distinguishes it from the Chinese ferret badger because in the Chinese species the dorsal stripe does not reach the base of the tail (Jackson 2001).
Range mass: 1 to 3 kg.
Range length: 330 to 430 mm.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Researchers in Thailand reproted the average litter size of M. personata is 3 cubs. Burmese ferret badgers are born in burrows, just before the rainy season. They are fed in the burrow for two to three weeks by their mother. Beyond this virtually nothing is known about the reproductive cycle and life history of M. personata (Pei & Wang 1995).
Average number of offspring: 3.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization ; viviparous
Average number of offspring: 3.
Broc'h-fured Myanmar (Melogale personata) a zo ur bronneg bihan eus kerentiad ar mustelideged hag a vev e gevred Azia (reter Nepal hag India, Myanmar, Thailand, Vietnam, Laos, Kambodia ha proviñs Guangdong e Sina). Bevañ a ra er pradennoù hag er c'hoadegoù dreist-holl.
Unan eus ar pevar spesad a ya d'ober ar genad Melogale eo broc'h-fured Myanmar. An holl anezho a zo tost-tre an eil ouzh egile hag an diforc'hioù pennañ etrezo a sell eus ar roudennoù gwenn war o fenn hag o c'hein.
Er c'hontrol d'ar spesadoù broc'hed all o deus ur c'horf hir ha moan gant pavioù berr. Hir ha begek eo o moj, hag o dremm n'eo ket ken ledan ha hini ar broc'hed arall. Hir ha blevek eo o lost hag o favioù dambalvezek. Ober a reont gant o skilfoù kreñv evit kleuziañ. Muzuliañ a reont 33-44 cm (15 - 23 cm evit al lost) evit 1 - 2 kg.
Gris pe gris-du eo o blevenn gant roudennoù du ha gwenn war ar penn. Ur roudenn wenn ledan a red a-hed o c'hein betek penn o lost. Gwenn eo o gouzoug, o min ha kostezioù o fenn.
Un aneval-noz eo broc'h-fured Myanmar. En em vagañ a ra diwar amprevaned ha plant.
Daou isspesad a zo:
Broc'h-fured Myanmar (Melogale personata) a zo ur bronneg bihan eus kerentiad ar mustelideged hag a vev e gevred Azia (reter Nepal hag India, Myanmar, Thailand, Vietnam, Laos, Kambodia ha proviñs Guangdong e Sina). Bevañ a ra er pradennoù hag er c'hoadegoù dreist-holl.
El toixó de Myanmar (Melogale personata) és un carnívor de la família dels mustèlids que viu a l'est i el sud d'Àsia. Té una llargada d'aproximadament 33-43 cm i un pes d'uns 1-3 kg. Les femelles solen donar a llum unes tres cries per ventrada. La longevitat mitjana és de deu anys.
El toixó de Myanmar (Melogale personata) és un carnívor de la família dels mustèlids que viu a l'est i el sud d'Àsia. Té una llargada d'aproximadament 33-43 cm i un pes d'uns 1-3 kg. Les femelles solen donar a llum unes tres cries per ventrada. La longevitat mitjana és de deu anys.
Der Burma-Sonnendachs (Melogale personata) ist eine Art aus der Gattung der Sonnendachse. Man findet ihn auf dem südostasiatischen Festland.
Die verschiedenen Arten der Sonnendachse sehen einander alle recht ähnlich. Der Burma-Sonnendachs erreicht eine Kopfrumpflänge von 35 bis 40 cm, der Schwanz misst 15 bis 21 cm. Die Tiere wiegen etwa 1,5–3 kg und haben einen relativ schlanken Körperbau. Die Schnauze ist wie bei anderen Sonnendachsen auch relativ lang, die Zähne sind dagegen etwas größer als bei anderen Arten der Gattung. Die Fellfarbe des Burma-Sonnendachses variiert oberseits zwischen hellbraun und dunkelbraun, die Seiten sind hell meliert. Der weiße Aalstrich, der am Kopf beginnt, erstreckt sich bei dieser Art in der Regel bis zur Körpermitte, meist sogar bis zum ebenfalls hellen Schwanz. Der Kopf ist von einem schwarz-weißen Muster geziert, Kehle und Brust sind weiß[1].
Bisweilen werden der Java-Sonnendachs und der Borneo-Sonnendachs als Formen des Burma-Sonnendachses betrachtet. Abgesehen davon unterscheidet man drei Unterarten, M. p. personata aus dem Gebiet zwischen dem nordöstlichen Indien und Südmyanmar beziehungsweise Thailand, M. p. nipalensis aus Nepal, sowie M. p. pierrei aus Kambodscha, Südchina, Laos und Vietnam.[1]
Über die Lebensweise des Burma-Sonnendachses ist wenig bekannt. Die Tiere bewohnen Wälder, Grasgebiete und Kulturland. Sie verzehren, Insekten, Würmer, Schnecken, Kleinsäuger, Eidechsen, Frösche, Vögel, Früchte, Nüsse und Eier. Die nachtaktiven Tiere ruhen tagsüber in Erdhöhlen oder in Felsspalten. Meist halten sich Burma-Sonnendachse am Boden auf, doch scheinen sie auch gut klettern zu können. Man nimmt an, dass sie vorwiegend Einzelgänger sind. Die Jungen werden offenbar meist im Mai oder Juni geboren, wobei ein Wurf nachweislich aus bis zu drei Jungtieren bestehen kann[1].
Über die Bestandsverhältnisse ist wenig bekannt. Im Norden des Verbreitungsgebietes, in Laos und Vietnam können die Tiere mit Chinesischen Sonnendachsen verwechselt werden, was zusätzlich zur niedrigen Datenlage für Konfusion sorgt[1].
Der Burma-Sonnendachs (Melogale personata) ist eine Art aus der Gattung der Sonnendachse. Man findet ihn auf dem südostasiatischen Festland.
सानो सुँगुरे भालु नेपालमा पाइने एक प्रकारको जनावर हो ।
பர்மிய தரைக்கரடி ஒரு ஊனுண்ணும் பாலூட்டி ஆகும். இது பெரும்பாலும் தரைக்கரடி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
பர்மிய தரைக்கரடி ஒரு ஊனுண்ணும் பாலூட்டி ஆகும். இது பெரும்பாலும் தரைக்கரடி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
The Burmese ferret-badger (Melogale personata), also known as the large-toothed ferret-badger, is a mustelid native to Southeast Asia.[1]
The Burmese ferret-badger has a head and body length of 35–40 centimetres (14–16 in), a tail length of 15–21 centimetres (5.9–8.3 in) and a body weight of 1.5–3 kilograms (3.3–6.6 lb). The fur ranges from fawn brown to dark brown, with a white dorsal stripe. The face is marked with black and white patches, which are unique to each individual. The rear part of the tail is whitish.[2]
Three subspecies are recognized:[2]
The Burmese ferret-badger (Melogale personata), also known as the large-toothed ferret-badger, is a mustelid native to Southeast Asia.
El tejón turón birmano (Melogale personata), es una especie de mamífero mustélido que habita en el sudeste de Asia.[2]
Es un animal de hábitos nocturnos y se alimenta principalmente de animales pequeños como insectos, gusanos, caracoles, ranas y en ocasiones de cadáveres de mamíferos pequeños y aves, huevos y frutas. Duermen durante el día en madrigueras y buscan alimento durante la noche. Se le encuentra en bosques, praderas e incluso en campos de arroz. Se conoce poco acerca de la reproducción de la especie. Esta especie es de tipo fosorial y ocupa cuevas ya existentes, en lugar de excavar nuevas. En Tailandia, se le ha observado en bosques perennes, bosques de pino y praderas.[1]
El tejón turón birmano (Melogale personata), es una especie de mamífero mustélido que habita en el sudeste de Asia.
Melogale personata Melogale generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Mustelinae azpifamilia eta Mustelidae familian sailkatuta dago.
Melogale personata Melogale generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Mustelinae azpifamilia eta Mustelidae familian sailkatuta dago.
Blaireau-furet de Birmanie, Blaireau-furet indien
Le Blaireau-furet de Birmanie (Melogale personata) est une espèce de mammifères carnivores de la famille des Mustélidés. C'est un petit blaireau-furet discret de la taille d'un chat que l'on rencontre en Asie dans une zone allant environ du Bhoutan au Vietnam. En 2008, son statut de conservation était toujours inconnu, faute de données et d'observations suffisantes sur ce animaux et les confusions possibles avec le Blaireau-furet de Chine (Melogale moschata)[1].
Cette espèce a été décrite pour la première fois en 1831 par le zoologiste français Isidore Geoffroy Saint-Hilaire (1805-1861).
Le blaireau-furet de Birmanie mesure de 33 à 43 cm tête et corps, taille à laquelle on peut ajouter sa queue touffue de 15 à 23 cm. Il pèse de 1 à 3 kg.
Il a un corps long et souple faisant penser davantage à un furet qu'à un blaireau. Sa fourrure est gris foncé ou marron avec des taches blanches ou jaunes sur les joues et entre les yeux et avec une bande blanche ou jaune sur la tête et le cou.
Comme la plupart des blaireaux, il vit au sol dans un terrier et a les mêmes habitudes fouisseuses ; et à l'inverse des autres blaireaux, il grimpe en plus dans les arbres[5].
Ce mustélidé est beaucoup plus carnivore que les autres blaireaux ; il mange au sol des insectes, des escargots, des végétaux dont des racines comestibles mais aussi dans les arbres de petits mammifères dont des rongeurs, divers invertébrés et des oiseaux[6].
La femelle met bas de 1 à 4 petits, souvent au mois de juin[7].
Cette espèce est présente en Inde, au Népal, au Bangladesh, en Birmanie, au Laos, en Thaïlande, au Cambodge au Vietnam et en Chine[8].
Selon Mammal Species of the World (version 3, 2005) (10 juillet 2013)[9] et Catalogue of Life (10 juillet 2013)[10] :
Blaireau-furet de Birmanie, Blaireau-furet indien
Le Blaireau-furet de Birmanie (Melogale personata) est une espèce de mammifères carnivores de la famille des Mustélidés. C'est un petit blaireau-furet discret de la taille d'un chat que l'on rencontre en Asie dans une zone allant environ du Bhoutan au Vietnam. En 2008, son statut de conservation était toujours inconnu, faute de données et d'observations suffisantes sur ce animaux et les confusions possibles avec le Blaireau-furet de Chine (Melogale moschata).
Cette espèce a été décrite pour la première fois en 1831 par le zoologiste français Isidore Geoffroy Saint-Hilaire (1805-1861).
Il tasso furetto della Birmania (Melogale personata I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1831) è una specie appartenente al genere dei tassi furetto. È diffuso nelle regioni continentali del Sud-est asiatico.
Le varie specie di tasso furetto sono piuttosto simili tra loro nell'aspetto. Il tasso furetto della Birmania ha una lunghezza testa-corpo di 35–40 cm e una coda che misura tra i 15 e i 21 cm. Pesa circa 1,5–3 kg e ha il corpo dalla struttura relativamente allungata. Anche il muso, come quello degli altri tassi furetto, è piuttosto lungo; i denti, tuttavia, sono molto più grandi di quelli delle altre specie del genere. Il colore del mantello del tasso furetto della Birmania varia dal marrone chiaro al marrone scuro sulle regioni superiori, mentre i fianchi sono di un marrone più chiaro. In questa specie la striscia bianca dorsale, che ha inizio sulla sommità della testa, si estende attraverso tutto il tronco, giungendo addirittura fino alla coda, di colore chiaro. La testa è ravvivata da un disegno bianco e nero; gola e petto sono bianchi[2].
Conosciamo ben poco della biologia del tasso furetto della Birmania. Abita in foreste, praterie e terreni coltivati. Si nutre di insetti, vermi, lumache, piccoli mammiferi, lucertole, rane, uccelli, frutta, noci e uova. Animale notturno, trascorre il giorno riposando in grotte o in fessure della roccia. Pur rimanendo per lo più sul terreno, il tasso furetto della Birmania sembra essere anche un buon arrampicatore. Si ritiene che conduca un'esistenza principalmente solitaria. I piccoli nascono di solito in maggio o giugno; ogni nidiata può comprendere fino a tre piccoli[2].
Talvolta i tassi furetto di Giava e del Borneo vengono considerate sottospecie del tasso furetto della Birmania. A parte queste, gli studiosi riconoscono cinque sottospecie[3]:
Sono scarse le notizie riguardo all'entità delle popolazioni di questa specie. Nel nord dell'areale, in Laos e in Vietnam, essa può essere confusa con il tasso furetto della Cina; oltre alla scarsità dei dati, anche tale somiglianza rende molto difficile fare una stima del numero di esemplari esistenti[2].
Il tasso furetto della Birmania (Melogale personata I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1831) è una specie appartenente al genere dei tassi furetto. È diffuso nelle regioni continentali del Sud-est asiatico.
Birmas seskāpsis jeb lielzobu seskāpsis (Melogale personata) ir sermuļu dzimtas (Mustelidae) plēsējs.
Birmas seskāpsis dzīvo Āzijas dienvidos un austrumos. Tas ir sastopams Indijas ziemeļaustrumos, Birmā, Taizemē, Indoķīnā un Ķīnas dienvidos. Daudzās valstīs, kur tas vēsturiski ir mitinājies, seskāpsis ir izmiris.[1] Šobrīd tas ir iekļauts pasaules Sarkanajā grāmatā.[2] Seskāpsis apmetas gan mežos, gan atklātos zālājos.
Kādreiz Javas seskāpsis (Melogale orientalis) tika uzskatīts par Birmas seskāpša pasugu, tomēr ģenētiskie pētījumi ir ieviesuši korekcijas klasifikācijā, un šobrīd Javas seskāpsis ir atsevišķa suga. Līdz ar to Javas salā nedzīvo Birmas seskāpši, tikai Javas seskāpsis.[3]
Birmas seskāpsis ir maza auguma āpsis. Tā ķermeņa garums ir 33—43 cm, astes garums 15—23 cm, svars 1—3 kg.[4]
Visas seskāpšu sugas ārēji izskatās ļoti līdzīgas, tām nedaudz atšķiras tikai meln-baltās svītras uz sejas un muguras. Seskāpsim, salīdzinot ar pārējiem āpšiem, ir slaidāks, garāks ķermenis, smalkāki kauli, bet kājas īsas kā jau sermuļu dzimtas dzīvniekam. Purns garš, smails, atgādina seska purniņu, tādēļ šie āpši ir ieguvuši savu nosaukumu. Seskāpša seja nav tik plata kā pārējiem āpšiem, tā ir konusveidīga. Aste ir gara un kupla. Ķepas platas, ar spēcīgiem nagiem, kas piemēroti zemes rakšanai. Starp pirkstiem ir daļēji attīstīta peldplēve.[3]
Kažoks ir biezs, ar īsu matojumu. Kažoka krāsa pelēka vai pelēkbrūna. Uz sejas seskāpšiem ir meln-balts matojums. Ja parasti āpšiem meln-baltais svītrojums uz sejas ir vertikāls, tad seskāpšiem tas ir vairāk horizontāls. Baltās galvas vidū līdzīgi beretei seskāpsim ir melns matojums, uz purna uzreiz pie degungala ir plata, melna svītra kā bante, kas apņēmusi purnu. Divas šauras, vertikālas, melnas svītras, maskējot acis, savieno "bereti" ar "banti". Uz katra vaiga ir pa mazam, melnam punktam. Uz galvas vidus, "beretes" centrā sākas koša, bieza, balta svītra un, šķērsojot visu ķermeni, beidzas pie astes.[3] Apskatīt Birmas seskāpša foto šeit. Pakakle Birmas seskāpsim ir balta, ausis, degungals un pēdu apakšas rozā.[3]
Birmas seskāpsis ir aktīvs nakts laikā, dienas laikā tas guļ savā alā. Seskāpši savas alas paši nerok. Alas tiek piemeklētas jau esošas. Par sociālajām attiecībām tikpat kā nekas nav zināms. Ir novērots 1 Birmas seskāpsis, kura teritorija pārklājās ar vairāku mātīšu teritorijām.[4] Seskāpši pretēji citiem āpšiem spēj uzkāpt kokā.[5]
Birma seskāpsis ir izteikti plēsīgs un pamatā barojas tikai ar tārpiem, gliemežiem, prusakiem, sienāžiem un citiem kukaiņiem, bet reizēm apēd kādu augli.[3] Ar saviem lielajiem zobiem tas viegli sakož gliemežu vākus un prusaku cietās bruņas.[5] Par seskāpšu vairošanos tikpat kā nekas nav zināms. Parasti piedzimst 3 mazuļi. Mazuļi dzimst alā īsi pirms lietus sezonas. Pirmās 3 nedēļas tie alu nepamet.[4]
Birmas seskāpsim ir 2 pasugas:[3]
Birmas seskāpsis jeb lielzobu seskāpsis (Melogale personata) ir sermuļu dzimtas (Mustelidae) plēsējs.
Birmas seskāpsis dzīvo Āzijas dienvidos un austrumos. Tas ir sastopams Indijas ziemeļaustrumos, Birmā, Taizemē, Indoķīnā un Ķīnas dienvidos. Daudzās valstīs, kur tas vēsturiski ir mitinājies, seskāpsis ir izmiris. Šobrīd tas ir iekļauts pasaules Sarkanajā grāmatā. Seskāpsis apmetas gan mežos, gan atklātos zālājos.
Kādreiz Javas seskāpsis (Melogale orientalis) tika uzskatīts par Birmas seskāpša pasugu, tomēr ģenētiskie pētījumi ir ieviesuši korekcijas klasifikācijā, un šobrīd Javas seskāpsis ir atsevišķa suga. Līdz ar to Javas salā nedzīvo Birmas seskāpši, tikai Javas seskāpsis.
Pulasan Lanui[2] ialah salah satu daripada haiwan yang terdapat di Malaysia. Nama sainsnya Melogale personate.
Malaysia merupakan salah satu daripada 12 negara yang telah diiktiraf sebagai kepelbagaian raya "mega diversity" dari segi bilangan dan kepelbagaian flora dan fauna dengan 15,000 spesies pokok berbunga yang diketahui, 286 spesies mamalia, lebih 1,500 vertebrat darat, lebih 150,000 spesies invertebrat, lebih 1000 spesies rama-rama dan 12,000 spesies kupu-kupu, dan lebih 4,000 spesies ikan laut.
Pulasan Lanui boleh didapati di Brunei, Indonesia, Malaysia, dan Thailand.
Pulasan Lanui adalah haiwan yang tergolong dalam golongan benda hidup, alam haiwan, bertulang belakang (vertebrata), kelas Mamalia. Pulasan Lanui adalah haiwan berdarah panas, melahirkan anak, menjaga anak, dan mempunyai bulu di badan.
Jantung Pulasan Lanui terdiri daripada 4 kamar seperti manusia. Kamar atas dikenali sebagai atrium, sementara kamar bawah dikenali sebagai ventrikel.
Pulasan Lanui memiliki panjang kepala dan badan 35–40 sentimeter (14–16 in), panjang ekor 15–21 sentimeter (5.9–8.3 in) dan berat badan 1.5–3 kilogram (3.3–6.6 lb). Bulunya dari perang muda sehingga perang tua, dengan jalur belakang putih. Muka bertompok dengan tompokan hitam dan putih, yang unik bagi setiap individual. Bahagian belakang ekor keputihan.[3]
Sebagai mamalia, Pulasan Lanui berdarah panas, melahirkan anak, menjaga anak, dan mempunyai bulu di badan. Pulasan Tanah akan menjaga anaknya sehingga mampu berdikari.
Pulasan Lanui merupakan haiwan yang dilindungi dan memerlukan lesen pemburuan.
Tiga subspesies diakui:[3]
Pulasan Lanui ialah salah satu daripada haiwan yang terdapat di Malaysia. Nama sainsnya Melogale personate.
Malaysia merupakan salah satu daripada 12 negara yang telah diiktiraf sebagai kepelbagaian raya "mega diversity" dari segi bilangan dan kepelbagaian flora dan fauna dengan 15,000 spesies pokok berbunga yang diketahui, 286 spesies mamalia, lebih 1,500 vertebrat darat, lebih 150,000 spesies invertebrat, lebih 1000 spesies rama-rama dan 12,000 spesies kupu-kupu, dan lebih 4,000 spesies ikan laut.
De birmese zonnedas (Melogale personata) is een roofdier uit de familie van de marterachtigen (Mustelidae).
Birmese zonnedassen worden ongeveer 33–43 cm lang en wegen ongeveer 1–3 kg. In gevangenschap leven ze ongeveer 10 jaar, maar over hun levensduur in het wild is niks bekend.[2]
Het dier is overdag nauwelijks actief. Het slaapt dan voornamelijk in een hol of andere schuilplaats. Ze graven niet hun eigen holen, maar zoeken bestaande hollen op waar ze hooguit kleine aanpassingen aan maken. Birmese zonnedassen leven solidair. Mannetjes kunnen soms een territorium bewaken van een flinke 4 tot 9 hectare, genoeg om de territoria van verschillende vrouwtjes te beheersen.
Zonnedassen zoeken hun voedsel voornamelijk op de grond, tussen het gras of onder de bladeren. Soms klimmen ze er ook wel de boom voor in. Hun dieet bestaat voornamelijk uit insecten (bijvoorbeeld kakkerlakken en sprinkhanen), wormen en slakken. Ook eten ze weleens kleine ratten, kikkers, padden, hagedisjes, vogeltjes, vogeleieren, plantenresten en fruit en eten ze weleens van cadavers af. Birmese zonnedassen zijn uitstekende ongediertebestrijders. In het noordoosten van India worden ze nog weleens in huizen gehouden om insecten- en muizenplagen tegen te gaan. Over het algemeen wordt het dier ook zelf geconsumeerd voor vlees, huid en medicijnen.
De vrouwtjes krijgen meestal 3 jongen. Deze komen ter wereld in een hol, waar ze 2 tot 3 weken door de moeder beschermd en gevoed worden.
Deze soort komt voor in het oosten en zuiden van het Aziatische vasteland. Ondersoort Melogale personata orientalis is waargenomen op het Indonesische eiland Java. De zonnedas is een landdier, en leeft voornamelijk in bossen, graslanden en savannes.
Bronnen, noten en/of referentiesDe birmese zonnedas (Melogale personata) is een roofdier uit de familie van de marterachtigen (Mustelidae).
Ryjonos birmański[4], ryjonos[5][a] (Melogale personata) – gatunek niewielkiego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.
Od prowincji Asam do środkowych Chin, północne Indochiny, Tajwan i Hajnan.
Długość ciała: 33-43 cm Długość ogona: 14-23 cm Masa ciała: 1-3 kg
Budowa ciała podobna do kuny. Grzbiet barwy szaro- lub czarnobrązowej, strona brzuszna jaśniejsza. Na grzbiecie najczęściej biaława lub czerwonawa pręga. Na głowie czarne oraz żółtawe plamy. Układ plam na głowie jest cechą indywidualną każdego osobnika. Nos długi i ruchliwy, przypominający nos koati. Ogon puszysty, kończyny krótkie. Stopy wyposażone w długie, silne pazury służące do kopania.
Obszary leśne i trawiaste.
Spędza dzień w samodzielnie wykopanych norach lub innych kryjówkach. Na żerowanie wychodzi o zmierzchu i nocą. Tajwańskie ryjonosy są doskonałymi wspinaczami i można zaobserwować jak śpią w rozwidleniu konarów. Ryjonosy są dzikie i nieustraszone, zaatakowane lub w sytuacji bez wyjścia wydzielają, jak wiele łasicowatych okropny zapach.
Jest wszystkożerny. Zjada małe ssaki, owady, dżdżownice oraz owoce.
W maju lub czerwcu samica rodzi w norze 1 do 3 młodych. Są one długo zależne od mleka matki i obserwowano już w pełni wyrośnięte osobniki podczas ssania.
Ryjonos birmański, ryjonos (Melogale personata) – gatunek niewielkiego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.
WystępowanieOd prowincji Asam do środkowych Chin, północne Indochiny, Tajwan i Hajnan.
CechyDługość ciała: 33-43 cm Długość ogona: 14-23 cm Masa ciała: 1-3 kg
Budowa ciała podobna do kuny. Grzbiet barwy szaro- lub czarnobrązowej, strona brzuszna jaśniejsza. Na grzbiecie najczęściej biaława lub czerwonawa pręga. Na głowie czarne oraz żółtawe plamy. Układ plam na głowie jest cechą indywidualną każdego osobnika. Nos długi i ruchliwy, przypominający nos koati. Ogon puszysty, kończyny krótkie. Stopy wyposażone w długie, silne pazury służące do kopania.
Środowisko życiaObszary leśne i trawiaste.
Tryb życiaSpędza dzień w samodzielnie wykopanych norach lub innych kryjówkach. Na żerowanie wychodzi o zmierzchu i nocą. Tajwańskie ryjonosy są doskonałymi wspinaczami i można zaobserwować jak śpią w rozwidleniu konarów. Ryjonosy są dzikie i nieustraszone, zaatakowane lub w sytuacji bez wyjścia wydzielają, jak wiele łasicowatych okropny zapach.
PożywienieJest wszystkożerny. Zjada małe ssaki, owady, dżdżownice oraz owoce.
RozmnażanieW maju lub czerwcu samica rodzi w norze 1 do 3 młodych. Są one długo zależne od mleka matki i obserwowano już w pełni wyrośnięte osobniki podczas ssania.
Melogale personata[2][3][4][5] är en däggdjursart som beskrevs av I. Geoffroy Saint-Hilaire 1831. Melogale personata ingår i släktet solgrävlingar och familjen mårddjur.[6][7] IUCN kategoriserar arten globalt som otillräckligt studerad.[1]
Arten delas in i följande underarter:[6]
Arten når en kroppslängd (huvud och bål) av 33 till 43 cm, en svanslängd av 15 till 23 cm och en vikt mellan 1 och 3 kg. Pälsen har på ovansidan en gråbrun färg medan undersidan är ljusare i samma färg. På ryggens topp förekommer en vit längsgående strimma som ofta går fram till svansroten. Strimman är allmänt längre än hos den nära besläktade arten Melogale moschata.[8] Detta särdrag är inte särskild tydlig. Zoologer jämför istället skallens konstruktion för att skilja mellan dessa två arter.[1] Huvudet kännetecknas av ljusa och mörka mönster som liknar en ansiktsmask. Liksom andra solgrävlingar har Melogale personata korta extremiteter samt breda fötter som är utrustade med kraftiga klor. Tårna är delvis sammanlänkade med hud.[8]
Detta mårddjur förekommer i Sydostasien från nordöstra Indien, Bhutan och södra Kina till Vietnam, Kambodja och norra Malackahalvön (Thailand). Arten lever i låglandet och i bergstrakter upp till 2000 meter över havet. Habitatet utgörs främst av skogar, gräsmarker och risodlingar. Sällan besöks andra landskap.[1]
Individerna vilar på dagen i underjordiska bon som vanligen skapades av ett annat djur. Ibland gräver Melogale personata själv. Den letar på natten efter föda som främst utgörs av ryggradslösa djur som kackerlackor, gräshoppor och daggmaskar. Födan kompletteras med mindre ryggradsdjur, kadaver, ägg och frukter.[1]
Enligt olika iakttagelser lever individerna utanför parningstiden ensam och hanens revir överlappar med reviren för flera honor. Det är inte mycket känt om fortplantningssättet. Honan föder oftast tre ungar kort före regntiden. Ungarna stannar efter födelsen 2 till 3 veckor i boet. Några individer i fångenskap blev tio år gamla.[8]
Wikimedia Commons har media som rör Melogale personata.
Wikispecies har information om Melogale personata.
Melogale personata är en däggdjursart som beskrevs av I. Geoffroy Saint-Hilaire 1831. Melogale personata ingår i släktet solgrävlingar och familjen mårddjur. IUCN kategoriserar arten globalt som otillräckligt studerad.
Melogale personata (Харсун бірманський) — вид хижих ссавців з родини Мустелові (Mustelidae). Необхідні подальші дослідження по систематиці цього роду у зв'язку з морфологічною подібністю між усіма видами роду Melogale і тим, що ретельне таксономічне вивчення для цього роду не було зроблене.
Країна поширення: Китай, Індія, Лаоська Народно-Демократична Республіка, М'янма, Таїланд, В'єтнам. Діапазон поширення, здається, фрагментований, хоча локально вид буває поширеним. Він знаходиться в лісі, луках, і навіть рисових полях.
Веде нічний спосіб життя і харчується в основному дрібними тваринами, такими як комахи, дощові хробаки, равлики, жаби, а іноді й трупи дрібних птахів і ссавців, яйця і фрукти. Живе в існуючих отворах і норах, а не риє нові.
Melogale personata (Харсун бірманський) — вид хижих ссавців з родини Мустелові (Mustelidae). Необхідні подальші дослідження по систематиці цього роду у зв'язку з морфологічною подібністю між усіма видами роду Melogale і тим, що ретельне таксономічне вивчення для цього роду не було зроблене.
Melogale personata (tên tiếng Việt: Chồn bạc má Nam) là loài thú thuộc họ Chồn. Chồn bạc má nam có chiều dài đầu và thân 35–40 cm (14–16 in), đuôi dài 15–21 cm (5,9-8,3 in) và trọng lượng cơ thể từ 1,5–3 kg (3,3-6,6 lb).
Ba phân loài hiện được công nhận:[2]
Phương tiện liên quan tới Melogale personata tại Wikimedia Commons
.png){kind=small}
Bài viết về các loài trong bộ thú ăn thịt này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Melogale personata (tên tiếng Việt: Chồn bạc má Nam) là loài thú thuộc họ Chồn. Chồn bạc má nam có chiều dài đầu và thân 35–40 cm (14–16 in), đuôi dài 15–21 cm (5,9-8,3 in) và trọng lượng cơ thể từ 1,5–3 kg (3,3-6,6 lb).
Melogale personata (Geoffroy, 1831)
Ареал
Бирманский барсук[1] (лат. Melogale personata) — хищное млекопитающее семейства куньих, обитающее в Юго-Восточной Азии.
Необходимы дальнейшие исследования по систематике этого рода в связи с морфологическим сходством между всеми видами рода Melogale и тем, что тщательное таксономическое изучения этого рода не проводилось.
Встречается в следующих странах: Китай, Индия, Лаосская Народно-Демократическая Республика, Мьянма, Таиланд, Вьетнам. Ареал, видимо, фрагментирован, хотя локально вид бывает распространенным. Он встречается в лесах, лугах, и даже рисовых полях.
Ведет ночной образ жизни и питается в основном мелкими животными, такими как насекомые, дождевые черви, улитки, лягушки, а иногда и трупы мелких птиц и млекопитающих, яйца и фрукты. Живет в готовых убежищах и норах, а не роет новые.
Бирманский барсук (лат. Melogale personata) — хищное млекопитающее семейства куньих, обитающее в Юго-Восточной Азии.
缅甸鼬獾（学名：Melogale personata）为鼬科鼬獾属的动物。分布于越南、印度、缅甸、尼泊尔以及中国大陆的广东等地，多见于栖息于针混交林缘和河谷灌丛中的砾石地带以及以石缝和树洞为巢。该物种的模式产地在缅甸仰光附近。[2]
这是一篇與哺乳动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 缅甸鼬獾（学名：Melogale personata）为鼬科鼬獾属的动物。分布于越南、印度、缅甸、尼泊尔以及中国大陆的广东等地，多见于栖息于针混交林缘和河谷灌丛中的砾石地带以及以石缝和树洞为巢。该物种的模式产地在缅甸仰光附近。
버마족제비오소리(Melogale personata)는 족제비과에 속하는 포유류의 일종이다. 몸길이 35~40cm와 꼬리 길이 15~21cm에 몸무게는 1.5~3kg 정도이다. 털은 엷은 황갈색부터 암갈색을 띠며 등쪽에 흰 줄무늬가 있다. 얼굴에 흑백의 반점 무늬가 있으며, 각자 독특한 형태를 갖고 있다. 꼬리 뒷편은 희끄무레한 색을 띤다.[2] 미얀마족제비오소리 또는 큰이빨족제비오소리라고 부르기도 한다.
3종의 아종이 알려져 있다.[2]
