Bonnet macaques and other macaque species are sometimes considered pests where they live near human. They can be aggressive and destructive in their efforts to steal food. They also raid crops.
Negative Impacts: crop pest; household pest
Bonnet macaques emit high-pitched alarm calls when predators are sighted. They live in groups, which increases the level of vigilance for predators. The alarm call is produced by all members of the group and sounds like “kern kern”. Once an alarm is sounded the community rushes to the shelter of the tree canopy or a bush. In general, the dominant male is the first to come down. Other members paired in twos or threes follow him. Additional data suggests that bonnet macaques are able to recognize and respond to alarm calls of other primate species in the area. They seem to learn the alarm calls of Nilgiri langurs (also called hooded leaf monkeys, Trachypithecus johnii), Hanuman langurs (Semnopithecus entellus), and lion-tailed macaques (Macaca silena) if they are exposed to them frequently enough. Juveniles begin to respond to these alarm calls and the ability to detect them seems to improve with age and experience. Bonnet macaques respond most strongly to alarm calls from their own troop.
Bonnet macaques are preyed on by leopards, tigers, eagles, crocodiles, dholes, feral dogs, and large snakes. They are also killed by humans.
Known Predators:
There are two distinct subspecies recognized: dark-bellied bonnet macaques (Macaca radiata radiata) and pale-bellied bonnet macaques (Macaca radiata diluta). As their common name suggests, bonnet macaques have a whirl of hair radiating from the center of the head. They are grayish brown or golden brown in color. They have hairless faces, which appear pink in the females.
Range mass: 3.9 Kg (female) to 6.7 Kg (male) g.
Range length: 35 to 60 excluding tail cm.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: male larger
Captive lifespan in bonnet macaques is up to 35 years. However, few individuals in wild populations make it to this advanced age. Most females in wild populations do not reach the age of menopause, around 27 years old. Lifespan is usually cut short due to predation, car collisions, or disease.
Range lifespan
Status: captivity: 35 (high) years.
Typical lifespan
Status: wild: 20 to 25 years.
Typical lifespan
Status: captivity: 25 to 30 years.
Bonnet macaques are found in a variety of habitats, including evergreen high forest and dry deciduous forest of the Western Ghat Mountains. They are highly arboreal and are strong swimmers. They often wander onto dry prairies, although it is not their preferred habitat. Bonnet macaques coexist with several primate species, including Nilgiri langurs (or hooded leaf monkeys Trachypithecus johnii), lion-tailed macaques (Macaca silenus), and Hanuman langurs (Semnopithecus entellus).
Bonnet macaques live as commensals with humans and are most abundant on the outskirts of human settlements. In those areas they rely on trash and food generated by villagers and visitors. They are often found sleeping and eating in large Ficus trees which line roads near human settlements.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: forest
Other Habitat Features: urban ; suburban ; agricultural
Biogeographic Regions: oriental (Native )
Bonnet macaque populations often rely on food generated by living near human populations. They often inhabit temples where tourists feed them or they take food offerings left at the feet of religious figures. They also raid nearby houses, tourist buses, food stalls, backyard gardens, and large trash piles for food. Populations that do not live near human settlements eat fruits, foliage, insects, and occasional bird eggs or lizards. One account found that a population mainly ate berries, flowers, and young leaves of Lantana, which blooms year-round. Though fruit and young leaves of pongam, fig, karwanda, acacia, tamarind, and nihm were main food items as well. Their favorite food was reported to be grasshoppers (Sugiyama, 1971). Johnson, Hill and Cooper (2007) found that 9 categories made up their diet: vegetation, fruit, human food, soil, seeds, wood, insect, non-food items, and unidentified items. Temple macaque populations ate more vegetation, human food, soil, wood, non-food and unknown items. Forest populations ate more fruit, insects and seeds.
Animal Foods: reptiles; eggs; insects
Plant Foods: leaves; wood, bark, or stems; seeds, grains, and nuts; fruit; nectar; flowers
Primary Diet: omnivore
Bonnet macaques often live sympatrically with Nilgiri langurs (Tachypithecus johnii) and Hanuman langurs (Semnopithecus entellus). There is limited competition between these species because of dietary differences. Langurs eat more leaves while bonnet macaques are more omnivorous. Populations that live in forests may help in the dispersal of trees through their frugivory.
Ecosystem Impact: disperses seeds
Villagers will often sell fruit or rice to tourists specifically to feed macaques at tourist attractions.
Positive Impacts: ecotourism
The IUCN Red List of Threatened Species lists bonnet macaques as lower risk/least concern.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
State of Michigan List: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Bonnet macaques use their sensitive hands to gather tactile information on their environment and to participate in grooming. Like many other primates, they have keen vision and can see in color. Vision is relied on heavily to find food, navigate the landscape, and communicate to conspecifics. They have slightly reduced olfaction with narrow, downward facing nostrils. Bonnet macaques use taste to distinguish when fruit is ripe. Alarm calls are an important form of communication. This is a loud vocalization that is emitted in response to detection of a predator.
"Grinning and clicking" is used to express affection and relieve tension. It is characterized by a wide grin with repeated clicking of the tongue. Dominant and subordinate individuals use this form of communication.
"Embracing" occurs when two large males meet. They embrace each other, grip each other’s genitals, and display grinning and clicking behavior. Social tension may be relieved in this greeting behavior.
Females do not advertise sexual receptivity, as they have no sexual swellings. Older, dominant males consort and mate with the same female for several days. Younger males spend less time consorting and mate with several females over the same time span.
Social rank is communicated mostly through maturity, which can be difficult to observe. Some studies have resorted to inducing intra-group aggression through artificial feeding to determine dominance relationships. Results demonstrate that dominance is linear in both males and females.
Communication Channels: visual ; tactile ; acoustic
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Bonnet macaques live in multi-male multi-female groups. Group ranking is linear, with older individuals being more dominant. Females are philopatric, while males disperse to other social groups. There is period in which juvenile males are solitary, as in Japanese and rhesus macaques. Bonnet macaque males form unique bonds. Dominant males tolerate the sexual activity of young males, who begin sexual interactions at 2 years old and are able to mate at age 3. Evidence suggests that young males are primarily partnered with young or sub-dominant females. However, adult and adolescent males are equally sexually active with females in estrous, which may translate to higher reproductive success for adolescent males. The primary difference between adolescent and adult males seems to be access to dominant females. High-ranking males have a tendency to relate and mate with the same female over a period of several days while younger males might mate with several females in a short amount of time.
Bonnet macaque females do not have sexual swellings, unlike other macaque females. The absence of such swellings in this species may be linked to male cohesion.
Mating System: polygynandrous (promiscuous)
Bonnet macaque populations reproduce annually in discrete mating seasons. Most sources agree that the mating season peaks around September to October to produce a birthing season around February and April. Sexual activity is observed throughout the year and seasonality varies greatly by source and population. However, few matings occur during the dry season, late February through early April.
For macaques rate of growth and sexual maturation depends upon feeding and social conditions. In general females reach sexual maturity around 3 years old, typically giving birth to their first offspring at age 4. Male puberty begins at age 3 with full testicular enlargement at age 4 to 5. Gestation averages 24 weeks and the female gives birth to one infant. Infants nurse their mothers until 6 to 7 months old. The average time between births is 1 to 2 years. Female reproductive lifespan produces on average 5 offspring before they undergo menopause around 27 years old.
Breeding interval: Bonnet macaques breed once anually.
Breeding season: Breeding season varies regionally, but peaks from September to October.
Average number of offspring: 1.
Average gestation period: 168 days.
Range weaning age: 6 to 7 months.
Range time to independence: 9 to 12 months.
Range age at sexual or reproductive maturity (female): 32 to 40 months.
Range age at sexual or reproductive maturity (male): 2.5 to 5 years.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; viviparous
Infants are kept close to their mother for the first six months to a year of life. They ride on her back or are carried in her arms. The mother provides nourishment by nursing for the first 6 to 7 months. After an infant is weaned it remains close to its mother, as it is still somewhat dependent upon its mother for access to food. By one year old young bonnet macaques are able to fend for themselves.
The mother also provides the majority of protection during this time. She usually keeps the infant safe in her arms and is very protective. If an alarm is sounded when the mother-infant pair is apart, the mother will often put herself in harms way to grab the infant and escape. The whole community contributes to the protection of young. Sometimes young adult males will go by themselves or with several mothers to recover isolated infants.
Parental Investment: altricial ; pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female, Protecting: Male, Female); pre-independence (Provisioning: Female, Protecting: Male, Female); post-independence association with parents
Macaca radiata[1] a zo ur spesad makaked eus kerentiad ar Cercopithecidae.
Al loen a vev an daou isspesad anezhañ — Macaca radiata diluta ha Macaca radiata radiata — en India.
Macaca radiata a zo ur spesad makaked eus kerentiad ar Cercopithecidae.
El macaco de capell (Macaca radiata) és una espècie de primat catarí de la família dels cercopitècids. És endèmic del sud de l'Índia.[1][2] La invasió humana accelerada de les últimes dècades ha suscitat preocupació pel destí de l'espècie al seu medi natural.[3]
L'espècie és tant arborícola com terrestre. Viu a tota mena de boscos, des de matollars fins a boscos perennes i caducifolis, passant per plantacions, terres cultivables i àrees urbanes. Tolera bé els hàbitats pertorbats per l'activitat humana. Es troba a elevacions per sota dels 2.000 metres, però pot habitar a altituds de fins a 2.600 msnm.[4]
El macaco de capell (Macaca radiata) és una espècie de primat catarí de la família dels cercopitècids. És endèmic del sud de l'Índia. La invasió humana accelerada de les últimes dècades ha suscitat preocupació pel destí de l'espècie al seu medi natural.
L'espècie és tant arborícola com terrestre. Viu a tota mena de boscos, des de matollars fins a boscos perennes i caducifolis, passant per plantacions, terres cultivables i àrees urbanes. Tolera bé els hàbitats pertorbats per l'activitat humana. Es troba a elevacions per sota dels 2.000 metres, però pot habitar a altituds de fins a 2.600 msnm.
Makak kápový (Macaca radiata) je úzkonosý primát z čeledi kočkodanovití (Cercopithecidae) a rodu makak (Macaca). Druh popsal Étienne Geoffroy Saint-Hilaire roku 1812. Jsou známy celkem 2 poddruhy. Druh je dle IUCN málo dotčený.
Tento primát se vyskytuje v jižní Indii, jako je například Andhra Pradesh, Karnataka, Maharashtra, Tamil Nadu aj. Dává k životu přednost různým životním prostředím, především pak lesům, někde žije v symbióze s lidmi a na okrajích lidských sídel konzumuje odhozené potraviny.
Makak kápový měří 35−60 cm, hmotnost se u samce odhaduje na 5,5 až 9 kg, u samic na 3,5−4,5 kg, samci jsou tedy větší. Srst je šedohnědá až žlutohnědá, ve středu hlavy tvoří pro tento druh typickou „kápi”, která makakovi i vysloužila druhové jméno. Tváře mají makakové holé, u samic mají růžové zbarvení. Rozmnožování probíhá pravděpodobně v září až říjnu, avšak doba rozmnožování se liší regionálně, přičemž dominantní samec, na rozdíl od jiných druhů makaků, povoluje sexuální aktivitu mladším samcům okolo tří let věku. Po zhruba 24 týdnech gravidity se samici narodí jediné mládě, které je 6 až 7 měsíců závislé na mateřském mléce. Menopauza u samic nastává kolem 27 let, makak kápový se dožívá kolem 35 let.
Makak kápový je dle Mezinárodního svazu ochrany přírody (IUCN) málo dotčeným druhem především kvůli velkému rozsahu. Nebezpečí však způsobuje lov těchto opic pro vědecké účely stejně tak jako konflikty mezi lidmi a makaky v zemědělských i městských oblastech, což způsobuje pokles tohoto druhu.
Jsou známy celkem 2 poddruhy:
Poddruh M. r. radiata se vyskytuje v poloostrovní Indii, zatímco M. r. diluta při jihovýchodním pobřeží Indie.
V České republice je makak kápový chován pouze v ZOO Ústí nad Labem.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Bonnet macaque na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu makak kápový ve Wikimedia Commons
Makak kápový (Macaca radiata) je úzkonosý primát z čeledi kočkodanovití (Cercopithecidae) a rodu makak (Macaca). Druh popsal Étienne Geoffroy Saint-Hilaire roku 1812. Jsou známy celkem 2 poddruhy. Druh je dle IUCN málo dotčený.
Der Indische Hutaffe (Macaca radiata) ist eine Primatenart aus der Gattung der Makaken innerhalb der Familie der Meerkatzenverwandten (Cercopithecidae). Seinen Namen verdankt er ebenso wie der nahe verwandte Ceylon-Hutaffe der auffälligen Haarkrone auf dem Kopf.
Indische Hutaffen zählen mit einem Gewicht von 2,5 bis 8 Kilogramm zu den kleineren Makaken. Ihr kurzes Fell ist an der Oberseite graubraun gefärbt und an der Unterseite weißlich. An der Kopfoberseite haben sie zwei braune oder schwarze Haarschöpfe, die nach außen gerichtet und in der Mitte gescheitelt sind. Das nackte Gesicht ist braun gefärbt; der Schwanz ist ebenso lang oder länger als der Körper.
Indische Hutaffen leben im südlichen Indien vom südlichen Maharashtra und Andhra Pradesh an südwärts. Ihr Lebensraum sind Wälder und offenes Gelände bis zu einer Höhe von 2200 Metern.
Indische Hutaffen sind tagaktiv. Sie verbringen einen Teil des Tages auf dem Boden, kehren zum Schlafen jedoch meist auf die Bäume zurück. Die menschliche Nähe scheint ihnen wenig auszumachen. Sie kommen auch in der Nähe von Dörfern und Siedlungen vor.
Sie leben in großen Gruppen, die aus rund doppelt so vielen Weibchen wie Männchen bestehen. Innerhalb der Männchen herrscht eine strenge Hierarchie, die sich in der Reihenfolge der Futtersuche und in der Fellpflege ausdrückt. Während Weibchen in der Gruppe bleiben, in der sie geboren wurden, müssen Männchen nach Erreichen der Geschlechtsreife ihre Gruppe verlassen.
Indische Hutaffen ernähren sich in erster Linie von Früchten, Samen, Insekten und Gräsern.
Im Gegensatz zu anderen Makakenarten gibt es bei Hutaffen keine Regelschwellung. Das ist das Anschwellen des nackten Gesäßbereiches bei Weibchen in fruchtbaren Zeiten. Nach rund 150- bis 170-tägiger Tragzeit kommt ein Jungtier zur Welt. Die Väter beteiligen sich nicht an der Aufzucht der Jungen. Die Entwöhnung erfolgt nach rund einem Jahr, und nach 2,5 bis 7 Jahren sind Jungtiere geschlechtsreif. Die Lebenserwartung der Hutaffen beträgt in freier Natur rund 20 Jahre.
Die Indischen Hutaffen haben sich zu einem gewissen Grad an die Menschen angepasst. Sie plündern Plantagen und Felder und leben auch in der Nähe von Dörfern und bei Tempeln. Die Hauptbedrohung stellt die Rodung der Wälder und der damit verbundene Verlust des Lebensraums dar. Der Indische Hutaffe galt bis ins Jahr 2020 als nicht bedrohte Art. Der Indische Hutaffe wurde aufgrund einer Beurteilung aus dem Jahr 2008 als nicht-gefährdet angesehen, jedoch führte eine Neubeurteilung im Jahr 2015 dazu, dass er 2020 als gefährde eingestuft wurde. Er steht auf der Roten Liste. Gründe für die Verschlechterung der Situation sind Bejagung und Fang, Zerstörung von Lebensräumen und gebietsweise Verdrängung durch den Rhesusaffen.
Der Indische Hutaffe (Macaca radiata) ist eine Primatenart aus der Gattung der Makaken innerhalb der Familie der Meerkatzenverwandten (Cercopithecidae). Seinen Namen verdankt er ebenso wie der nahe verwandte Ceylon-Hutaffe der auffälligen Haarkrone auf dem Kopf.
ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ (ଈଂରାଜୀରେ bonnet macaque)କୁ ଚ୍ୟାମ୍ବର୍ସ୍ ଈଂରାଜୀ ଶବ୍ଦକୋଶରେ “ଜ୍ୟାଟି” ବୋଲି କୁହାଯାଇଛି । [୨] ଏହି ମାଙ୍କଡ଼ର ଜୀବବିଜ୍ଞାନ ନାମ ହେଲା ମକାକା ରେଡ଼ିଆଟା (Macaca radiata) ଓ ଏହା ଦକ୍ଷିଣ ଭାରତରେ ଦେଖାଯାଏ । ଗୋଦାବରୀ ନଦୀ ଓ ତାପ୍ତୀ ନଦୀ ଏହାର ଉତ୍ତର ସୀମା ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରୁଥିବା ବେଳେ, ଭାରତୀୟ ମହାସାଗର ଏହାର ବ୍ୟାପ୍ତିକ୍ଷେତ୍ରର ଦକ୍ଷିଣ ସୀମା ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରେ । ଭାରତରେ ଏମାନେ ନିଜର ଅଧିବାସରେ ଏମାନଙ୍କ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦୀ ନାଲିମୁହାଁ ପାତି ମାଙ୍କଡ଼ ମଧ୍ୟ ବିଚରଣ କରନ୍ତି । [୧][୩][୪] ଗତ କିଛି ଦଶନ୍ଧିରେ ଲୋକଙ୍କଦ୍ୱାରା ଭୂମିର ବ୍ୟବହାରରେ ବହୁତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଥିବାରୁ ପାତି ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ର ଓ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରର ସୀମା ମଧ୍ୟ ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଛି । ଏହା ଯୋଗୁଁ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ସଂରକ୍ଷଣ ସ୍ଥିତି ଖରାପ ହୋଇଛି । [୫][୬]
ଏହି ପ୍ରଜାତିର ଆଦି ବାନରମାନେ ଦିବାଚର । [୭] ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ଶରୀରର ଦୈର୍ଘ୍ୟ ୩୫-୬୦ ସେଣ୍ଟିମିଟର୍ । ଏମାନଙ୍କ ଲାଙ୍ଗୁଡ଼ ପ୍ରାୟ ୩୫-୬୮ ସେ.ମି. ଲମ୍ବା । ଅଣ୍ଡିରା ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ୫.୫-୯ କି.ଗ୍ରା. ଓ ମାଈ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ୩.୫-୪.୫ କି.ଗ୍ରା. ଓଜନର ହୋଇଥାନ୍ତି । ଯନ୍ତାରେ ପାଳିତ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ୩୫ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜୀବିତ ରହିବା ଦେଖାଯାଇଛି । [୮]
ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ଫଳ, ବାଦାମ୍, ମଞ୍ଜି, ଫୁଲ, ଶସ୍ୟ ଓ ଛୋଟ ଅମେରୁଦଣ୍ଡୀ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଭାବେ ଆହରଣ କରିଥାନ୍ତି । ଦକ୍ଷିଣ ଭାରତର ଅଧିକାଂଶ ସ୍ଥାନରେ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ମଣିଷମାନଙ୍କ ଆଖପାଖରେ ରହିବା ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଇଛି । ସେମାନେ ମଣିଷମାନଙ୍କଠାରୁ ମିଳୁଥିବା ଖାଦ୍ୟ ଖାଆନ୍ତି, ଖେତ ଓ ଘରେ ପଶି ଖାଦ୍ୟ ଲୁଟି ନେଇଯାନ୍ତି ମଧ୍ୟ । [୯]
ଅଦ୍ୟାବଧି ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ର M. r. radiata ଓ M. r. diluta ନାମକ ଦୁଇଟି ଉପ-ପ୍ରଜାତି ଚିହ୍ନଟ ହୋଇପାରିଛନ୍ତି । [୩]
ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଭାବଭଙ୍ଗୀ ଓ ଠାଣି ସହଜରେ ବାରିହୁଏ । ଦୁଇ ଓଠ ଓ ମାଢ଼ି ମଧ୍ୟରେ ଏମାନେ ବାରମ୍ବାର ନିଜ ଜିଭ ଭିତରକୁ ନେଇ ଓ ପଦାକୁ ବାହାର କରନ୍ତି ଯାହା ଫଳରେ ଏକ ପ୍ରକାରର ଶବ୍ଦ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ । ସଂଘର୍ଷ ପରେ ବା ଉଚ୍ଚ କ୍ରମର ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କୁ ଭୟରେ ଆନୁଗତ୍ୟ ଦେଖାଇବା ବା ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇବା ପରି ବ୍ୟବହାର ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଇଛି । ଅଜଗର ଓ କଲରାପତରିଆ ବାଘକୁ ଦୂରରୁ ଦେଖିଲେ ଏମାନେ ସତର୍କ ସୂଚକ ଶବ୍ଦ କରନ୍ତି ।[୧୦][୧୧]
ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ଦଳରେ ଅନ୍ୟ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ପରି ଅନୁକ୍ରମ ରହିଥାଏ । ଦଳରେ ମୁଖ୍ୟ ଅଣ୍ଡିରା ମାଙ୍କଡ଼ (ଆଲ୍ଫା ମେଲ୍)ର ପ୍ରଭୁତ୍ୱ ରହିଥାଏ । ଆଲ୍ଫା ଅଣ୍ଡିରା ପରେ ଅନୁକ୍ରମରେ ବିଟା, ଗାମା ଏପରି ଅନ୍ୟ ଅଣ୍ଡିରା ମାଙ୍କଡ଼ ରହିଥାନ୍ତି । ମାଈ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏପରି ଅନୁରୂପ ଅନୁକ୍ରମ ରହିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଦଳରେ ଅଣ୍ଡିରାମାନେ ନିଜର ଅନୁକ୍ରମକୁ ଓ ମାଈମାନେ ନିଜ ଅନୁକ୍ରମକୁ ସମ୍ମାନ ଦିଅନ୍ତି । ଦଳରେ ଅଣ୍ଡିରା ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ମାଈ ମାଙ୍କଡ଼ଙ୍କ ଉପରେ ପ୍ରଭୁତ୍ୱ ରହିଥାଏ । [୧୨]
ମାଈ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ଅନୁକ୍ରମ ପ୍ରାୟତଃ ସବୁବେଳ ପାଇଁ ସମାନ ରହିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଦଳର ଅଣ୍ଡିରାମାନଙ୍କ ଅନୁକ୍ରମରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଥାଏ । ଏକ ଅନୁକ୍ରମରେ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସ୍ଥାନ ଅକ୍ତିଆର କରିବା ପାଇଁ ବା କ୍ରମୋନ୍ନତି ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ଅଣ୍ଡିରା ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦିତା ଲାଗିରହିଥାଏ । ପରିପକ୍ୱତା ଲାଭ କରିଥିବା ବା ଯୌବନାବସ୍ଥାର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମୟରେ ରହିଥିବା ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ଅନୁକ୍ରମରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥାନ ହାସଲ କରିଥାନ୍ତି ଓ ଦଳର ମାଈ ମାଙ୍କଡ଼ଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରିବାର ଏକଚାଟିଆ ସୁଯୋଗ ଓ ଅଧିକାର ଲାଭ କରନ୍ତି । ମାଈ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ବର୍ଷର କିଛି ମାସ ପ୍ରଜନନକ୍ଷମ ନଥାନ୍ତି , ଯାହା ଅଣ୍ଡିରାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏପରି ପ୍ରତିଯୋଗିତାର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ । ତେଣୁ ଏପରି ଅବସ୍ଥାରେ ପରସ୍ପର ସହିତ ଦ୍ୱନ୍ଦ ବା ଯୁଦ୍ଧରୁ ସାମୟିକ ଭାବେ ବିଜେତା ସ୍ଥିରୀକୃତ ହୋଇଥାଏ । ହେଲେ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ବଜାୟ ରହିଥାଏ । ସମୟେ ସମୟେ ଏହି ସଂଘର୍ଷ ଅତି ଭୟଙ୍କର ରୂପ ନିଏ ଯେଉଁଥିରେ ଏକାଧିକ ପ୍ରତିଯୋଗୀ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିପାରନ୍ତି । ଅଣ୍ଡିରା ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ମୁଖିଆ ପଦ ଲାଭ କରିବା ପାଇଁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପନ୍ଥା ଆପଣେଇଥାନ୍ତି । ପଦ ଆଶାୟୀ ଦୁଇ ଅଣ୍ଡିରାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମେଣ୍ଟ ଏହାର ଏକ ଉଦାହରଣ । ପୁଣି ଅନ୍ୟ ଦଳରେ ଅନୁକ୍ରମରେ ଉପରକୁ ଉଠିବା ସହଜ ହୋଇପାରେ -ଏହି ଆଶାରେ କିଛି ଅଣ୍ଡିରାମାଙ୍କଡ଼ ବାରମ୍ବାର ଦଳ ବଦଳାଉଥାନ୍ତି । ମାଈ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଦଳ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉନଥିବାରୁ ଗୋଟିଏ ଦଳରେ ଅନେକ ସମ୍ପର୍କୀୟ ମାଈ ରହିଯାନ୍ତି । ତେଣୁ ମାଈ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଅତି ନିବିଡ଼ ହୋଇଥାଏ । ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ନୂଆ ମାଈ ଜନ୍ମ ନିଅନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ସେହି ବୃହତ୍ ପରିବାରର ଅଂଶ ଓ ଏହି କାରଣରୁ ଅନୁକ୍ରମରେ ବେଶୀ ପରିବର୍ତ୍ତନର ସମ୍ଭାବନା ନଥାଏ । ଅବଶ୍ୟ ଅଳ୍ପ କେତେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ନିୟମରେ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଘଟିବାର ଉଦାହରଣ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ।
ଭାରତର କୋଏମ୍ବତୁର ନିକଟରେ ଏକ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼
ତାମିଲନାଡ଼ୁର କାଳରାୟଣ ଜଙ୍ଗଲର ଏକ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼
କେରଳର ୱାୟନାଡ଼ର ଏକ ମାଈ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ ନିଜ ଶିଶୁକୁ ସ୍ତନ୍ୟପାନ କରାଇବାର ଚିତ୍ର
ପରମ୍ବିକୁଲମ୍ ବ୍ୟାଘ୍ର ଅଭୟାରଣ୍ୟରେ ଏକ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼
ମାଈ ଓ ଶିଶୁ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼
ନିଜ ଗାଲମୁଣିରେ ଫଳ ଭର୍ତ୍ତି କରି ରଖିଥିବା ଏକ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ ଅଧିକ ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ୱେଷଣରେ ବ୍ୟସ୍ତ
ପର୍ଯ୍ୟଟକମାନେ ବୋନ୍ନେଟ୍ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କୁ ଖୁଆଉଥିବା ବେଳର ଚିତ୍ର
ଆନ୍ନମଲାଇ ପାହାଡ଼ର ବାନର ପ୍ରପାତ ନିକଟରେ ଖାଦ୍ୟର ସନ୍ଧାନରେ ଗାଡ଼ି ଉପରକୁ ଚଢ଼ି ଆସିଥିବା ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼
ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶର କଡ଼ପ୍ପାର ଏକ ବିକଳାଙ୍କ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼
ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ (ଈଂରାଜୀରେ bonnet macaque)କୁ ଚ୍ୟାମ୍ବର୍ସ୍ ଈଂରାଜୀ ଶବ୍ଦକୋଶରେ “ଜ୍ୟାଟି” ବୋଲି କୁହାଯାଇଛି । ଏହି ମାଙ୍କଡ଼ର ଜୀବବିଜ୍ଞାନ ନାମ ହେଲା ମକାକା ରେଡ଼ିଆଟା (Macaca radiata) ଓ ଏହା ଦକ୍ଷିଣ ଭାରତରେ ଦେଖାଯାଏ । ଗୋଦାବରୀ ନଦୀ ଓ ତାପ୍ତୀ ନଦୀ ଏହାର ଉତ୍ତର ସୀମା ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରୁଥିବା ବେଳେ, ଭାରତୀୟ ମହାସାଗର ଏହାର ବ୍ୟାପ୍ତିକ୍ଷେତ୍ରର ଦକ୍ଷିଣ ସୀମା ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରେ । ଭାରତରେ ଏମାନେ ନିଜର ଅଧିବାସରେ ଏମାନଙ୍କ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦୀ ନାଲିମୁହାଁ ପାତି ମାଙ୍କଡ଼ ମଧ୍ୟ ବିଚରଣ କରନ୍ତି । ଗତ କିଛି ଦଶନ୍ଧିରେ ଲୋକଙ୍କଦ୍ୱାରା ଭୂମିର ବ୍ୟବହାରରେ ବହୁତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଥିବାରୁ ପାତି ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ର ଓ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରର ସୀମା ମଧ୍ୟ ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଛି । ଏହା ଯୋଗୁଁ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ସଂରକ୍ଷଣ ସ୍ଥିତି ଖରାପ ହୋଇଛି ।
ଏହି ପ୍ରଜାତିର ଆଦି ବାନରମାନେ ଦିବାଚର । ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନଙ୍କ ଶରୀରର ଦୈର୍ଘ୍ୟ ୩୫-୬୦ ସେଣ୍ଟିମିଟର୍ । ଏମାନଙ୍କ ଲାଙ୍ଗୁଡ଼ ପ୍ରାୟ ୩୫-୬୮ ସେ.ମି. ଲମ୍ବା । ଅଣ୍ଡିରା ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ୫.୫-୯ କି.ଗ୍ରା. ଓ ମାଈ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ୩.୫-୪.୫ କି.ଗ୍ରା. ଓଜନର ହୋଇଥାନ୍ତି । ଯନ୍ତାରେ ପାଳିତ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ୩୫ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜୀବିତ ରହିବା ଦେଖାଯାଇଛି ।
ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ଫଳ, ବାଦାମ୍, ମଞ୍ଜି, ଫୁଲ, ଶସ୍ୟ ଓ ଛୋଟ ଅମେରୁଦଣ୍ଡୀ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଭାବେ ଆହରଣ କରିଥାନ୍ତି । ଦକ୍ଷିଣ ଭାରତର ଅଧିକାଂଶ ସ୍ଥାନରେ ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ମଣିଷମାନଙ୍କ ଆଖପାଖରେ ରହିବା ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଇଛି । ସେମାନେ ମଣିଷମାନଙ୍କଠାରୁ ମିଳୁଥିବା ଖାଦ୍ୟ ଖାଆନ୍ତି, ଖେତ ଓ ଘରେ ପଶି ଖାଦ୍ୟ ଲୁଟି ନେଇଯାନ୍ତି ମଧ୍ୟ ।
ଅଦ୍ୟାବଧି ବୋନ୍ନେଟ୍ ମାଙ୍କଡ଼ର M. r. radiata ଓ M. r. diluta ନାମକ ଦୁଇଟି ଉପ-ପ୍ରଜାତି ଚିହ୍ନଟ ହୋଇପାରିଛନ୍ତି ।
குல்லாய் குரங்கு (Bonnet macaque) இவை தமிழகப் பகுதியான மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைத்தொடரில் அமைந்துள்ள ஆனை மலைக் காடுகளில் காணப்படும் ஒரு குரங்கு வகையாகும். இவ்வகையான குரங்குகள் ஓரிட வாழ்வியாக உள்ளது. இக்குரங்குடன் தொடர்புடையதாகக் கருதப்படும் செம்முகக் குரங்குகள் இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதி துவங்கி கோதாவரி நதி, தபதி ஆறு போன்ற வட இந்தியாப் பகுதிகளிலும் காணப்படுகிறது. [1][2][3] இது போக தற்போதைய காலங்களில் செம்முகக் குரங்குகளின் தொடர்புடைய இனங்கள் அழிவிற்கு உள்ளாக்கப்பட்டு வருகிறது. [4]
குல்லாய் குரங்குகள் மிகவும் பரவலான சைகைகள் மற்றும் நடத்தைகளைக் கொண்டுள்ளன. அவை எளிதில் வேறுபடுகின்றன. லிப் ஸ்மக்கிங் மிகவும் பொதுவான தொடர்புடைய நடத்தைகளில் ஒன்றாகும், ஒரு குரங்கு தனது வாயை திறந்த நிலையில் திறக்கலாம் மற்றும் அதன் வாய் திறக்கப்படலாம், அதனுடன் அதன் நாக்கு மற்றும் அதன் உதடுகள் இடையே ஒருவருக்கொருவர் எதிராக அழுத்துவதன் மூலம், ஒரு ஒலி கேட்கும். பயங்கரமான சந்திப்புகளின் போது ஒரு துணை ஆளுமைக்கு ஒரு அடிநாதமான நிகழ்ச்சியைக் காட்டும் பயம் அல்லது சமர்ப்பிப்பு மிகவும் பொதுவான சைகை ஆகும். அதன் மேல் உதடுகளை பின்னால் இழுத்து, அதன் மேல் பற்களைக் காட்டும். இது பைதான் கள் மற்றும் சிறுத்தை கள் போன்ற கொடிய உயிரினங்களிடமிருந்து தப்புவதற்காக இவ்வாறு செய்கின்றன..[5][6]
மற்ற குரங்கினங்களைப் போலவே குல்லாய் குரங்கு, ஒரு நேர்கோட்டு ஆளுமை வரிசைமுறையை பகிர்ந்து கொள்கிறது; ஆல்பா வகை ஆண் குரங்கினம் ஆண் இனங்களின் தலைமையாகவும், அதைத் தொடர்ந்து, ஒரு பீட்டா வகை ஆண் மற்றும் ஒரு காமா வகை ஆண் மற்றும் அதனதன் ஆதிக்கத்தின் படி பகிர்ந்து கொள்கின்றன. இதேபோல், பெண்களும் இந்த நேர்கோட்டைப் பின்தொடரும். ஆண் மற்றும் பெண் குரங்குகள் இந்த வகை வரிசை முறையில் தன் துணையுடன் சேர்கின்றன. பொதுவாக, வெவ்வேறு வகை இனங்களுடன் தொடர்பு கொள்வதில்லை. ஆண் குரங்கினங்கள் பொதுவாக பெண் குரங்குகளிடம் ஆதிக்கம் செலுத்துபவையாக உள்ளன.[7]
பெண்களின் இனத்தில் ஆதிக்கநிலை நிலைமாற்றம் நிலையானது. (மாற்றங்கள் அரிதாகவே காணப்படுகிறது), ஆண்களின் ஆதிக்கநிலை வரிசைமுறை மிகவும் ஆற்றல் வாய்ந்தது. ஆண் படிநிலையில், தகுதிக்கு அருகில் உள்ள ஆண் இனக் குரங்குகள் பெரும்பாலும் தன் தகுதியை அதிகரிக்க போராடும். ஒரு ஆண் தனது பிரதான வயதில் உயர்ந்த தரத்தை அடைவதற்கான சிறந்த வாய்ப்பு உள்ளது, இதன் விளைவாக இனப்பெருக்கம் செய்வதற்கு மிகப்பெரிய நன்மைகள் இருக்கின்றன. உயர்தர தகுதி பெற்ற ஆண் குரங்குகள் இனப்பெருக்கம் செய்யும் பொருட்டு, பெண்களினத்தை முதலில் அணுகுகின்றனர். பெண்கள் ஒரு வருடத்தில் ஒரு சில மாதங்களில் மட்டுமே இனப்பெருக்கம் செய்வதற்கு ஏற்றுக்கொள்கின்றனர், இதன் விளைவாக ஆண்களுக்கு இடையே போட்டி ஏற்படுகிறது. இந்த சூழ்நிலையில், ஆக்கிரோஷமான சந்திப்புகளால் ஏற்படுத்தப்பட்ட அணிகளில் போட்டி மனப்பான்மை அதிகரிக்கிறது. இந்த ஆக்கிரோஷமான சந்திப்புக்களில் பெரும்பாலானவை எளிதில் தீர்க்கப்படுகின்றன, ஆனால் இதேபோன்ற கட்டத்தில் அல்லது இதேபோன்ற ஆக்கிரோஷ ஆண்களுக்கு இடையே போட்டி மிருகத்தனமாகவும் மற்றும் சண்டை போடுவதின் விளைவாக மரணமும் ஏற்படுகிறது. பல்வேறு ஆண் இனக் குரங்குகள் தங்களது தகுதி உயர்வினைப் பல்வேறு வழிகளில் பயன்படுத்தலாம். இவ் வகையில், தொடர்பில்லாத ஆண்களுக்கு இடையிலான கூட்டாண்மை உருவாக்கமானது ஒரு மேலாதிக்க ஆண் அகற்றப்படுவதைக் காணலாம். ஆண்கள் பெரும்பாலும் ஒரு துருப்புகளிலிருந்து மற்றொரு துருப்புக்கு நகர்த்தப்படுவதால் ஏற்படும் நன்மைகளுடன் உயர் தகுதிக்கு வருகிறார்கள். இருப்பினும், ஒரு துருப்புக்களில் எஞ்சியிருக்கும் ஆண்களும் அந்தத் துருப்புக்களின் மேலாதிக்க ஆண் ஆவதற்கு முயற்சித்து வருகின்றன.
வலரா நீர்வீழ்ச்சி, கேரளம்
இந்தியா, கோயம்புத்தூர், அருகில்
குல்லாய் குரங்கு, கல்ராயன் குன்று காடுகள், தமிழ்நாடு, இந்தியா
பரம்பிக்குளம் புலி சரணாலயத்தில் குல்லாய் குரங்கு
குல்லாய் குரங்குகள் தன் குட்டியுடன் இருக்கும் காட்சி
கன்னப் பைகளில் பழங்கள் அடைக்கப்பட்ட குல்லாய் குரங்கு
குல்லாய் குரங்குக்கு உணவளிக்கும் சுற்றுலா பயணிகள்
ஆனைமலை குன்றுகளில் உள்ள குரங்கு நீர்வீழ்ச்சிக்கு அருகே உள்ள மகிழுந்தில் உணவைத் தேடும் குல்லாய் குரங்கு
மாற்றுத் திறனாளியான குல்லாய் குரங்கு, கடப்பா, ஆந்திரப் பிரதேசம்.
குல்லாய் குரங்கு (Bonnet macaque) இவை தமிழகப் பகுதியான மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைத்தொடரில் அமைந்துள்ள ஆனை மலைக் காடுகளில் காணப்படும் ஒரு குரங்கு வகையாகும். இவ்வகையான குரங்குகள் ஓரிட வாழ்வியாக உள்ளது. இக்குரங்குடன் தொடர்புடையதாகக் கருதப்படும் செம்முகக் குரங்குகள் இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதி துவங்கி கோதாவரி நதி, தபதி ஆறு போன்ற வட இந்தியாப் பகுதிகளிலும் காணப்படுகிறது. இது போக தற்போதைய காலங்களில் செம்முகக் குரங்குகளின் தொடர்புடைய இனங்கள் அழிவிற்கு உள்ளாக்கப்பட்டு வருகிறது.
The bonnet macaque (Macaca radiata), also known as zati,[2] is a species of macaque endemic to southern India. Its distribution is limited by the Indian Ocean on three sides and the Godavari and Tapti Rivers, along with its related competitor the rhesus macaque in the north.[1][3][4] Land use changes in the last few decades have resulted in changes in its distribution boundaries with the rhesus macaque, raising concern for its status in the wild.[5][6]
The bonnet macaque is diurnal, arboreal, and terrestrial. Males have a head-body length of 51.5–60 cm (20.3–23.6 in) with a 51–69 cm (20–27 in) tail while females are 34.5–52.5 cm (13.6–20.7 in) with a 48–63.5 cm (18.9–25.0 in) tail. Males weigh 5.4–11.6 kg (12–26 lb) and females 2.9–5.5 kg (6.4–12.1 lb).[7] It can live up to 35 years in captivity.[8]
The bonnet macaque feeds on fruits, nuts, seeds, flowers, invertebrates, and cereals. In southern India, this macaque exists as commensal to humans, feeding on food given by humans and raiding crops and houses.[8]
Two subspecies of bonnet macaques have been identified:[7]
Bonnet macaques attain reproductive maturity when they are three to four years old.[9] The majority of births take place from February to April, before the arrival of the monsoon.[9] Bonnet monkeys are polygynandrous.[10] The gestation period lasts 24 weeks and a single infant is the normal result of a pregnancy.[9] The young will breast feed for six to seven months and begin assisted feedings of solid food from their mother thereafter.[9] Other members of the troop, especially related females, will express interest in the infant in its first months of life.[11]
The bonnet macaque has a very wide range of gestures and behaviors, which can be easily differentiated. Lip-smacking is one of the most common affiliative behaviors, where one individual may open and close its mouth in rapid succession, with its tongue between its teeth and its lips pressing against each other, giving an audible sound. A grimace is the most common gesture of fear or submission that a subordinate shows to a dominant individual during aggressive encounters. It consists of pulling back its upper lip, showing its upper teeth. It also has distinct alarm calls for predators such as pythons and leopards.[12][13]
The bonnet macaque are very social animals and they communicate in a different range of facial expressions. The bonnet macaque, like other macaques, shares a linear dominance hierarchy; the alpha male is the most dominant male of the troop, followed by a beta male and a gamma male, and so on according to their dominance. Similarly, females also follow this linear hierarchy. The male and female hierarchies are different and of a non-overlapping or non-mixing types. Males are usually dominant over females.[14] In their social groups females tend to stay in the same group they were born in, whereas males tend to disperse.[7]
The females' dominance hierarchy is stable, whilst the males' dominance hierarchy is very dynamic. In the male hierarchy, males close in rank often fight to rise in rank. A male has the best chance of obtaining a high rank in his prime age, resulting in the greatest benefits to reproduction. High-ranking individuals have first access to breeding females. Females are receptive during only a few months in a year, resulting in competition between males. In this situation, the ranks established by aggressive encounters come into play. Most of these aggressive encounters are easily resolved, but competition between similarly built or similarly aggressive males results in brutal and sometimes fatal fights. Female bonnet macaques attempt kidnappings of lower-ranking females. These are done mostly by mother females and the majority of the time they are not successful in completing it.[15] Different males may employ various means to rise in rank. Coalition formation between unrelated males to oust a more dominant male has been observed. Males often move from troop to troop to gain a higher rank with the resulting benefits. However, males remaining in a single troop have been observed to rise to become dominant male of that troop.
An important note is male bonnet macaques are generally far more laid back and carefree in their social lives than many other macaque species. Competition among male bonnet macaques is much more subdued and there is a much higher emphasis on pacifism. Male bonnet macaques groom each other, hug each other, sleep near each other, play together and engage in male-male mounting as a social defuser. While assertive males may take measures to monopolize matings, they cannot control females and these females will mate promiscuously, as macaques do. Some mysterious environmental pressures must have driven the bonnet macaque to form an unusually egalitarian social structure. Why this trend crops up convergently in separate macaque species rather than being an ancestral macaque trait is an enigma. A possible driving force may be these pacifist species inhabit more fertile habitats with more abundant food. Bonnet macaques are also strong swimmers.[8]
In the case of females, the stable dominance hierarchy is a result of female philopatry, when individuals tend to remain with the troop into which they are born. This results in the formation of matrilinear groupings of closely related females.[8]
_juvenile_2.jpg)
juvenile The bonnet macaque (Macaca radiata), also known as zati, is a species of macaque endemic to southern India. Its distribution is limited by the Indian Ocean on three sides and the Godavari and Tapti Rivers, along with its related competitor the rhesus macaque in the north. Land use changes in the last few decades have resulted in changes in its distribution boundaries with the rhesus macaque, raising concern for its status in the wild.
The bonnet macaque is diurnal, arboreal, and terrestrial. Males have a head-body length of 51.5–60 cm (20.3–23.6 in) with a 51–69 cm (20–27 in) tail while females are 34.5–52.5 cm (13.6–20.7 in) with a 48–63.5 cm (18.9–25.0 in) tail. Males weigh 5.4–11.6 kg (12–26 lb) and females 2.9–5.5 kg (6.4–12.1 lb). It can live up to 35 years in captivity.
The bonnet macaque feeds on fruits, nuts, seeds, flowers, invertebrates, and cereals. In southern India, this macaque exists as commensal to humans, feeding on food given by humans and raiding crops and houses.
El macaco coronado o de Madras (Macaca radiata) es una especie de primate catarrino de la familia Cercopithecidae endémico del sur de India.[2][3] La invasión humana acelerada en las últimas décadas ha generado preocupación por el destino de la especie en su medio natural.[4]
La especie es tanto arborícola como terrestre. Se le encuentra en todo tipo de bosques, desde matorrales hasta bosques perennes y bosque caducifolios, plantaciones, tierras cultivables y áreas urbanas, tolerando bien los hábitats perturbados por la actividad humana. Se ubica a elevaciones por debajo de los 2000 metros, pero puede hallarse hasta los 2600 metros de altura.[1]
Se alimenta principalmente de frutas (frugívoro), prefiriendo los frutos maduros, pero también puede comer hojas, insectos, y asaltar campos cultivados con patatas, zanahorias, guisantes, rábanos, frijoles, coliflor, cereales, arroz, cacahuete, calabacín, coco y granos de café.[1]
Se reconocen dos subespecies:[2]
Datos: Q520949
Multimedia:
Especies: Macaca radiata
El macaco coronado o de Madras (Macaca radiata) es una especie de primate catarrino de la familia Cercopithecidae endémico del sur de India. La invasión humana acelerada en las últimas décadas ha generado preocupación por el destino de la especie en su medio natural.
La especie es tanto arborícola como terrestre. Se le encuentra en todo tipo de bosques, desde matorrales hasta bosques perennes y bosque caducifolios, plantaciones, tierras cultivables y áreas urbanas, tolerando bien los hábitats perturbados por la actividad humana. Se ubica a elevaciones por debajo de los 2000 metros, pero puede hallarse hasta los 2600 metros de altura.
Se alimenta principalmente de frutas (frugívoro), prefiriendo los frutos maduros, pero también puede comer hojas, insectos, y asaltar campos cultivados con patatas, zanahorias, guisantes, rábanos, frijoles, coliflor, cereales, arroz, cacahuete, calabacín, coco y granos de café.
Se reconocen dos subespecies:
Macaca radiata radiata Macaca radiata diluta.Macaca radiata Macaca generoko eta Cercopithecidae familiako espezie bat da.
Macaca radiata • Bonnet chinois, Macaque commun
Le Macaque à bonnet (Macaca radiata) est une espèce de singes de la famille des Cercopithecidae qui vit en Inde.
L'espèce est également appelée Macaque bonnet chinois[1],[2] ou simplement Bonnet chinois[1] en raison de la forme de sa tête qui évoque le couvre-chef asiatique[3]. On rencontre aussi parfois le nom Macaque commun[1].
Une étude a montré que les femelles qui se reproduisent perdent du poids, tandis que celles qui n'ont pas de petits dans l'année augmentent leur masse corporelle. La perte de poids a lieu essentiellement lors de la lactation, plutôt que pendant la gestation.
Les mâles adultes subissent également une perte de poids pendant la saison de reproduction, qu'ils compensent par la suite. Les mâles subadultes ne connaissent pas de telles variations saisonnières de poids. La masse corporelle peut avoir un impact sur les performances reproductives, aussi bien des mâles que des femelles, et n'est pas corrélée au rang dans la hiérarchie de dominance. De plus, le statut de dominance n'affecte pas la masse des nouveau-nés.
Chez le Macaque à bonnet, les mâles habituellement quittent leur groupe natal tandis que les femelles y demeurent à vie (on dit qu'elles sont philopatriques) le plus souvent bien que quelques cas de transfert aient été décrits chez des femelles.
Les femelles issues de groupes vivant dans des forêts de petite taille ou très fragmentée ont une masse corporelle significativement plus faible que celles issues de groupes vivant dans de grandes forêts.
Le Macaque à bonnet est omnivore. On le trouve souvent à proximité des maisons où il se nourrit dans les poubelles de déchets des repas des humains[4].
Bébé.
Jeunes.
Macaque à bonnet dans le temple de Sri Ranganathaswamy (Srirangam).
Macaques à bonnet sur un arbre couvert de mousse.
Macaque à bonnet dans les forêts de Kalrayan Hill (Tamil Nadu, Inde).
Un macaque à bonnet regardant quelque chose.
Macaca radiata • Bonnet chinois, Macaque commun
Le Macaque à bonnet (Macaca radiata) est une espèce de singes de la famille des Cercopithecidae qui vit en Inde.
Il macaco dal berretto indiano (Macaca radiata, E. Geoffroy, 1812) è un primate della famiglia delle Cercopithecidae.
È una delle specie di macaco di minori dimensioni: i maschi pesano fra 5 e 8 kg, le femmine fra i 3 kg e 5 kg. La lunghezza del corpo è fra 35 e 60 cm, la coda è lunga almeno quanto il corpo.
Il pelo è corto e di colore grigio bruno sul lato dorsale e biancastro su quello ventrale. La testa è sormontata da due ciuffi; il muso glabro è di colore rosa nelle femmine e marrone nei maschi.
L'areale è nell'India meridionale. Vive nelle foreste e in montagna, fino all'altitudine di 2200 m.
L'attività è diurna e si svolge in gran parte al suolo, mentre il riposo notturno avviene sugli alberi. La dieta è formata da frutta, noci, semi, fiori, cereali e invertebrati.
Questo macaco vive in grandi gruppi nei quali tra gli adulti le femmine sono circa il doppio dei maschi. Le femmine trascorrono tutta la vita nel gruppo in cui nascono, mentre i maschi l'abbandonano al sopraggiungere della maturità sessuale. La longevità in natura è circa 20 anni, ma in cattività può superare i trent'anni.
Sono state identificate due sottospecie:
Il macaco dal berretto indiano (Macaca radiata, E. Geoffroy, 1812) è un primate della famiglia delle Cercopithecidae.
Beruk jambul merupakan haiwan mamalia daripada famili beruk (primat). Nama sainsnya Macaca radiata.
Beruk jambul merupakan haiwan yang hidup secara berkawan antara 2 - 3 ekor yang tidur secara berpelukan. Beruk ini mempunyai struktur masyarakat yang teratur, dengan masing-masing mempunyai tahap tertentu dalam kumpulan.
Beruk jambul boleh berenang dan tinggal di kawasan tanah rendah sehingga hutan kering dan dalam bandar.
De Indische kroonaap (Macaca radiata) is een zoogdier uit de familie van de apen van de Oude Wereld (Cercopithecidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door É. Geoffroy in 1812.
Bronnen, noten en/of referenties
Multimedia w Wikimedia Commons Makak czepkowy[4], makak indyjski[potrzebny przypis] (Macaca radiata) – gatunek ssaka z rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Wyróżniono dwa podgatunki na podstawie różnic morfologicznych i behawioralnych[3][4].
Obszary zadrzewione, w pobliżu rzek. Zamieszkuje południowe Indiach[6].
Przypomina rezusa, mały lub średniej wielkości o wydłużonym tułowiu i długim ogonie. Głowa pokryta długimi, staranie ułożonymi włosami; czoło bardzo wysokie, nieowłosione.
Tworzą liczne grupy z jednym lub kilkoma dorosłymi samcami. Jedną trzecią czasu spędzają na ziemi. Jest wszystkożerny, żywi się zarówno owadami jak i roślinami (przede wszystkim młodymi pędami, owocami i nasionami).
Gatunek nie znajduje się pod ochroną, dość szeroko rozprzestrzeniony.
Makak czepkowy, makak indyjski[potrzebny przypis] (Macaca radiata) – gatunek ssaka z rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Macaca radiata é um Macaco do Velho Mundo da subfamília Cercopithecinae e gênero Macaca, endêmico do sul da Índia.Sua distribuição é limita pelo Oceano Índico e ao norte, pelos rios Godavari e Tapti, onde é substituído pelo macaco-rhesus.[1][2][3] A mudança do uso da terra nas últimas décadas mudou os limites de sua distribuição com o macaco-rhesus, causando preocupação quanto ao seu estado de conservação.[4]
É um animal diurno.[5] Tem entre 35 e 60 cm de comprimento, mais a cauda, que possio entre 35 e 68 cm. Machos pesam entre 5,5 e 9 kg, fêmeas entre 3,5 e 4,5 kg. Podem viver até 35 anos em cativeiro.[6]
Se alimenta de frutos, nozes, sementes, flores e invertebrados. No sul da Índia, a espécie é comensal com o ser humano.[7]
Duas subespécies foram reconhecidas:[1]
Macaca radiata é um Macaco do Velho Mundo da subfamília Cercopithecinae e gênero Macaca, endêmico do sul da Índia.Sua distribuição é limita pelo Oceano Índico e ao norte, pelos rios Godavari e Tapti, onde é substituído pelo macaco-rhesus. A mudança do uso da terra nas últimas décadas mudou os limites de sua distribuição com o macaco-rhesus, causando preocupação quanto ao seu estado de conservação.
É um animal diurno. Tem entre 35 e 60 cm de comprimento, mais a cauda, que possio entre 35 e 68 cm. Machos pesam entre 5,5 e 9 kg, fêmeas entre 3,5 e 4,5 kg. Podem viver até 35 anos em cativeiro.
Se alimenta de frutos, nozes, sementes, flores e invertebrados. No sul da Índia, a espécie é comensal com o ser humano.
Duas subespécies foram reconhecidas:
M. r. radiata M. r. diluta.Hattapa (Macaca radiata) är en primat i släktet makaker som förekommer i Indien. Nament syftar på den hattliknande hårtofsen på huvudet.
Med en vikt mellan 2,5 och 8 kg är hattapan en av de mindre makakerna. Den korta pälsen är på ryggen gråbrun och på buken vitaktig. På huvudet finns två svarta och två bruna hårtofsar som skiljas åt av en mittbena. Ansiktet saknar hår och har en brun färg. Vuxna individer blir 35 till 60 cm långa och därtill kommer en 35 till 68 cm lång svans.[2]
Utbredningsområdet sträcker sig över södra Indien. Regionens norra gräns ligger i södra Maharashtra samt i norra Andhra Pradesh. Hattapan vistas främst i skogar och öppna landskap upp till 2 000 meter över havet, sällan når den höjder upp till 2 600 meter.[1]
Individerna är aktiva på dagen. De vistas tidvis på marken men vilar vanligen uppe i träd. Hattapor bildar större grupper (i genomsnitt 30 individer) av några vuxna hannar och nästan dubbelt så många honor. Hannarna etablerar en fast hierarki, dominerande hannar får företräde vid födan och pälsvården. Honor stannar vanligen i gruppen där de föddes men hannar måste lämna sin flock när de blir könsmogna.[2]
Födan utgörs främst av frukter, frön, gräs och insekter.[1]
I motsats till andra makaker förstoras inte individernas stjärt kring könsdelarna när de blir parningsbered. Dräktigheten varar i 150 till 170 dagar och sedan föds oftast ett enda ungdjur. Ungarnas uppfostring sköts bara av honorna. Efter ungefär 6 till 7 månader slutar honan att ge di och efter 2,5 till 7 år är ungarna könsmogna. Livslängden i naturen går vanligen upp till 20 år, enskilda individer kan bli upp till 35 år gamla.[2]
Arten har i viss mån anpassad sig till människan. Den hittar sin föda ofta i fruktodlingar eller på fält. I närheten av byar och religiösa tempel syns de jämförelsevis ofta. Hattapan hotas främst genom skogsavverkningar som minskar levnadsområdet. På grund av den stora utbredningen listas arten av IUCN som livskraftig (Least Concern).[1]
Wikimedia Commons har media som rör Hattapa.
Hattapa (Macaca radiata) är en primat i släktet makaker som förekommer i Indien. Nament syftar på den hattliknande hårtofsen på huvudet.
35-60 см завдовжки плюс хвіст 35-68 см. Самці важать від 5,5 до 9 кг, самиці — від 3,5 до 4,5 кг. Коротке хутро сіро-коричневе зверху і білувате знизу. На голові є два коричневі або чорні пучки волосся, спрямовані від центру назовні. Голе лице коричневого кольору, а хвіст такий же, або довший тіла.
Цей вид зустрічається в півострівний Індії (Андхра-Прадеш, Гоа, Гуджарат, Карнатака, Керала, Махараштра і Таміл Наду). Зустрічається у всіх типах лісів від чагарникових до вічнозелених і листяних лісів, насаджень, сільськогосподарських угідь і міських районів, вид терпимий до порушених місць проживання. Віддає перевагу висотам нижче 2000 м, але може бути знайдений до 2600 м.
Цей вид є як деревний, так і наземний. Денний. Плодоїдний, полюбляє стиглі плоди, але також їдять листя, комах і с.г. культури, такі як картопля, морква, горох, редис, квасоля, цвітна капуста, зерно, рис, арахіс, кабачки, кокоси і каву в зернах.
Середня тривалість життя в дикій природі близько 20 років. У неволі можуть жити до 35 років. Після приблизно 150-170-денного періоду вагітності народжується дитинча. Батьки не беруть участі у вихованні молоді. Відлучення від грудей відбувається приблизно через рік. Статева зрілість досягається на 2,5—7 рік.
Локально загрожує полювання, з активною місцевою торгівлею живими тваринами для науково-дослідних і показових шоу. Конфлікт людини і тварин у сільськогосподарських і міських районах є зростаючою загрозою для цього виду. Живе в численних охоронних територіях.
_by_Dharani_Prakash.jpg)
Macaca radiata là một loài động vật có vú trong họ Cercopithecidae, bộ Linh trưởng. Loài này được É. Geoffroy mô tả năm 1812.[2]
Bài viết liên quan đến Bộ Linh trưởng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Macaca radiata là một loài động vật có vú trong họ Cercopithecidae, bộ Linh trưởng. Loài này được É. Geoffroy mô tả năm 1812.
Macaca radiata E. Geoffroy, 1812
Ареал
Индийский макак, или макак боннет[1] (лат. Macaca radiata) — один из видов макак.
Места обитания вида — горные тропические леса Индии, иногда выходят в города. Длина тела взрослого боннета достигает 40—60 см, хвост — до 70 см у самцов и до 55 см у самок. Кроме ушей и морды, тело покрыто густой серой шерстью, имеются защёчные мешки[2]. Масса самцов около 7—8 кг, самок — 4—5 кг. Живут группами до 80 особей, длительность жизни достигает 15—20 лет, в неволе — до 30. Ведут дневной образ жизни, время проводят на деревьях, но часто спускаются на землю.
Питается индийский макак семенами, орехами, фруктами, а также беспозвоночными.
Иногда выделяют два подвида: Macaca radiata radiata и Macaca radiata diluta.
Индийский макак, или макак боннет (лат. Macaca radiata) — один из видов макак.
Места обитания вида — горные тропические леса Индии, иногда выходят в города. Длина тела взрослого боннета достигает 40—60 см, хвост — до 70 см у самцов и до 55 см у самок. Кроме ушей и морды, тело покрыто густой серой шерстью, имеются защёчные мешки. Масса самцов около 7—8 кг, самок — 4—5 кг. Живут группами до 80 особей, длительность жизни достигает 15—20 лет, в неволе — до 30. Ведут дневной образ жизни, время проводят на деревьях, но часто спускаются на землю.
Питается индийский макак семенами, орехами, фруктами, а также беспозвоночными.
Иногда выделяют два подвида: Macaca radiata radiata и Macaca radiata diluta.
보닛마카크 또는 보닛원숭이, 보넷원숭이(Macaca radiata)는 인도 남부가 원주지인 마카크의 일종이다. 이들의 분포는 인도양의 3면과 고다바리강, 탑티강에 둘러싸여 있으며, 북부의 히말라야원숭이와 경쟁하는 종의 하나이다.[1][2][3] 인도 남부에서 이 마카크는 사람이 사는 지역에 살며, 사람이 준 음식을 먹거나, 농작물과 인가에 침입하기도 한다. 원산지에서는 흔히 볼 수 있으며 10∼60마리의 무리를 이루어 농장이나 시가지까지 돌아다닌다. 집단의 크기나 수컷 리더의 존재 등은 일본원숭이의 사회와 비슷한 형태이다. 반지상(半地上), 반수상(半樹上) 생활을 한다.
구세계원숭이는 일종의 주행성 동물이다. 몸길이는 35-60 cm이고, 꼬리는 35-68 cm이다. 수컷의 몸무게는 5.5–9 kg, 암컷은 3.5-4.5 kg이다. 수명은 30이상이다. 토크마카크와 비슷한 원숭이로서, 얼굴에 털이 없고 정수리에만 모자 모양의 털이 있는 기묘한 모양을 하고 있다. 보닛마카크의 먹이는 과일과, 견과류, 씨앗, 꽃, 무척추동물 그리고 곡물 등이다.
보닛마카크는 2종의 아종, Macaca radiata radiata과 Macaca radiata diluta가 식별되어 있다.[1]
다른 마카크들처럼 보닛마카크는 일종의 수평적인 위계성을 공유한다.이는 그 집단에서 가장 지배 우위를 갖는 수컷이 일종의 '알파' 수컷이 되고, 다음에 일종의 '베타' 수컷이 이를 따르고, 이를 '감마' 수컷이 따르는 것을 의미한다. 암컷도 또한 비슷하게 '알파' 암컷, '베타' 암컷, '감마' 암컷 등이 있다. 그 수컷과 암컷의 위계는 다르고, 겹치지도 않으며, 혼합된 형태도 아니다. 통상적으로 수컷이 암컷보다 상위에 있으나, 항상 그런 것은 아니다.
암컷은 안정적인 위계성을 지니고 있어서 변화가 거의 일어나지 않지만, 수컷의 위계성은 매우 역동적이다.
보닛마카크 또는 보닛원숭이, 보넷원숭이(Macaca radiata)는 인도 남부가 원주지인 마카크의 일종이다. 이들의 분포는 인도양의 3면과 고다바리강, 탑티강에 둘러싸여 있으며, 북부의 히말라야원숭이와 경쟁하는 종의 하나이다. 인도 남부에서 이 마카크는 사람이 사는 지역에 살며, 사람이 준 음식을 먹거나, 농작물과 인가에 침입하기도 한다. 원산지에서는 흔히 볼 수 있으며 10∼60마리의 무리를 이루어 농장이나 시가지까지 돌아다닌다. 집단의 크기나 수컷 리더의 존재 등은 일본원숭이의 사회와 비슷한 형태이다. 반지상(半地上), 반수상(半樹上) 생활을 한다.
구세계원숭이는 일종의 주행성 동물이다. 몸길이는 35-60 cm이고, 꼬리는 35-68 cm이다. 수컷의 몸무게는 5.5–9 kg, 암컷은 3.5-4.5 kg이다. 수명은 30이상이다. 토크마카크와 비슷한 원숭이로서, 얼굴에 털이 없고 정수리에만 모자 모양의 털이 있는 기묘한 모양을 하고 있다. 보닛마카크의 먹이는 과일과, 견과류, 씨앗, 꽃, 무척추동물 그리고 곡물 등이다.
보닛마카크는 2종의 아종, Macaca radiata radiata과 Macaca radiata diluta가 식별되어 있다.
_by_Dharani_Prakash.jpg)
_head.jpg)
_by_Dharani_Prakash.jpg)
