As with other weasel species Indonesian mountain weasels will communicate primarily with odors and secondarily with "clicks" or other auditory noises.
Communication Channels: chemical
Other Communication Modes: scent marks
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Indonesian mountain weasels are endangered because they are endemic to a very small area and because they are very poorly known. They are among the rarest of the weasel family and face issues with habitat fragmentation. Habitat fragmentation has a very strong correlation with declines in weasel abundance.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
State of Michigan List: no special status
No specific negative effects to humans are known, but weasels are known to eat poultry. This can be a big problem for farmers in the area who use poultry as a main source of income or food.
Negative Impacts: household pest
Indonesian mountain weasels are known to keep rodent populations in check; a common pest for humans.
Positive Impacts: controls pest population
Weasels are pest controlers and have been known to eradicate species from their home ranges.
Weasels are completely carnivorous and the Indianian mountain weasel is no different. They are especially adapted to eating rodents; their agility and speed allows them to take down prey much larger than themselves. They are also very good at removing rodents from their burrows. Some species of weasels are known to stay at one prey den until they have completely eliminated all of the inhabitants.
Animal Foods: birds; mammals; amphibians
Primary Diet: carnivore (Eats terrestrial vertebrates, Eats eggs)
Indonesian mountain weasels are only found on the islands of Java and Sumatra in Indonesia. Indonesian mountain weasels are island endemic and native to the Oriental biogeographic ragion. More surveys need to be conducted in these areas to determine their exact distribution and home ranges.
Biogeographic Regions: oriental (Native )
Other Geographic Terms: island endemic
Indonesian mountain weasels, as their names suggests, live in the tropical rainforest mountainous regions of Indonesia. However, very little is known about their preferred habitat conditions besides their preference for higher elevations. It is believed that their elevation ranges from 1,000 m to 2,200 m, but little is known of how they function at extreme elevations or if they can live outside of their range. According to the IUCN there are only 15 known specimen of the Indonesian mountain weasel, and of those only 12 have a locality. More surveys and research is needed to determine habitat range and preference.
Range elevation: 1,000 to 2,200 m.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: rainforest ; mountains
Little is known about how long Indonesian mountain weasels live, but some suggest between 7 to 10 years of age (indonesianfauna.com, 2004). Nor do they known about the lifespan of Indonesian mountain weasels in captivity. However, other species of weasels live up to 20 years in the wild and do very well in captivity (Walker et al., 1964).
Typical lifespan
Status: wild: 7 to 10 years.
The Indonesian mountain weasel as a weasel has very specific traits that all in their genus share. Weasels have long, slender bodies with short legs. This body design allows them to enter any place in which they can stick their heads. A long slender body has costs; while their metabolic rate tends to be similar to other mammals of the same size, they tend to lose heat much faster due to their shape (Brown and Lasiewski, 1972). The Indonesian mountain weasel tends to be between 279 m and 321 m from head to the base of the tail. The tail is about 136 mm to 170 mm long (Eaton, 2009). There is very little information specifically on the Indonesian mountain weasel, however, we know that they have reddish-brown fur and a foramen on their skull by which they can be identified. This foramen is located "in the medial part of the auditory bullae, mid-way along the anterior-posterior axis, at the point where the bullae attach to the skull" (Meiri, Duckworth, and Meijarrd, 2007).
Range mass: 295 to 340 g.
Range length: 297 to 321 mm.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: male larger
Indonesian mountain weasels have no known predators, aside from humans. It is believed that due to their fierce nature, it would not be worth a predators effort to attempt to consume them. It is believed that some weasel species are eaten by foxes. While there are no foxes in Indonesia it is possible some of the other carnivores might be a threat to Indonesian mountain weasels.
As a member of the badgers, otters, and weasels family, Indonesian Mountain weasels have a polygnous mating system in which the males will fight for access to a female. It is noted that these fights can be extremely vicious. Weasels are solitary creatures and the mating season is often the only time adults will interact with one another. This type of behavior is called a solitary-territorial mating system (Bright, 2000). The specifics of Indonesian mountain weasel mating habits are unknown.
Mating System: polygynous
Indonesian mountain weasels become sexually mature at about a year of age. Their breeding season is believed to be between March and May, followed by a gestation period of approximately 30 days. ndonesian mountain weasels, like other weasels, give birth to altricial young. This means that the young are born with their eyes shut and with very little fur. The pups rely solely on their mother for care. It takes about a month for pups eyes to fully open, and another month after which they will become fully weaned.
Breeding interval: The frequency of Indonesian mountain weasel breeding is unknown.
Breeding season: Indonesian mountain weasels mate from March to May.
Range number of offspring: 2 to 12.
Average gestation period: 30 days.
Average time to independence: 2 months.
Average age at sexual or reproductive maturity (female): 1 years.
Average age at sexual or reproductive maturity (male): 1 years.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; viviparous
For weasels, care of young fall on the mother alone. Even though the young are altricial, they are fully weaned after 2 months and leave their mother. However, the litter tends to prefer to remain together until Autumn.
Parental Investment: altricial ; female parental care ; pre-weaning/fledging (Provisioning: Female)
La mostela de Java (Mustela lutreolina) és una espècie de mamífer pertanyent a la família dels mustèlids i estretament relacionada amb la mostela de Sibèria (Mustela sibirica) car hom creu que, antigament, foren la mateixa espècie però que els canvis climàtics esdevinguts al llarg del temps van aïllar la població indonèsia fins al punt de fer-la evolucionar cap a una espècie nova.[3][4][5] És un endemisme de les illes de Java i Sumatra (Indonèsia).[6][7]
Pot arribar a una longitud total de 297-321 mm, amb una cua de 136-170 mm de llarg. Pesa al voltant de 295-340 g. És coberta d'un pelatge brillant de color marró vermellós.[8]
Viu, generalment, a les selves pluvials muntanyenques de clima tropical situades entre 1.000 i 2.200 m d'altitud[9] i, fins i tot, n'hi ha hagut albiraments al voltant dels 3.000 m, per damunt de la línia de bosc.[10][6][11][8] Es nodreix de rosegadors, ocells, ous i granotes. Recull i emmagatzema menjar per a l'hivern.[8] Hom pensa que viu entre 7 i 10 anys en estat salvatge.[8] Assoleix la maduresa sexual quan arriba, si fa no fa, a 1 any d'edat i el pic de la temporada d'aparellament s'esdevé durant el final de l'hivern i l'inici de la primavera. El període de gestació és de 30 dies i la ventrada varia entre 2 i 12 cries, les quals, sense pèl i els ulls tancats, naixeran entre l'abril i el juny. Al cap d'un mes obren completament els ulls i són deslletats al cap de dos mesos, moment en què esdevenen independents. Tot i així, optaran per quedar-se amb els seus germans durant tota la tardor.[8] Es troba en perill d'extinció a causa de la caça, el comerç de pells i la destrucció de l'hàbitat natural.[8][11]
La mostela de Java (Mustela lutreolina) és una espècie de mamífer pertanyent a la família dels mustèlids i estretament relacionada amb la mostela de Sibèria (Mustela sibirica) car hom creu que, antigament, foren la mateixa espècie però que els canvis climàtics esdevinguts al llarg del temps van aïllar la població indonèsia fins al punt de fer-la evolucionar cap a una espècie nova. És un endemisme de les illes de Java i Sumatra (Indonèsia).
Indonesisk bjergvæsel (Mustela lutreolina) er et dyr i mårfamilien under rovdyrene. Dyret er kun fundet på Java og Sumatra, hvor det lever i højder på 1000-2000 m.
Das Indonesische Bergwiesel (Mustela lutreolina) ist eine Raubtierart aus der Familie der Marder (Mustelidae).
Die Tiere haben mit dem langgestreckten Körper und den kurzen Beinen den üblichen Körperbau der Wiesel. Sie erreichen eine Kopfrumpflänge von 30 bis 32 Zentimeter, eine Schwanzlänge von 14 bis 17 Zentimeter und ein Gewicht von 295 bis 340 Gramm. In ihrem Körperbau ähneln sie dem nahe verwandten Feuerwiesel, haben aber ein dunkleres, meist rotbraunes Fell.[1]
Das Fell des Indonesischen Bergwiesels ist verglichen mit anderen Gattungsmitgliedern weniger buschig, was dem Körper und dem Schwanz ein schmaleres Aussehen verleiht. Mehrere Exemplare hatten auf der Kehle und/oder Brust einen weißen Fleck von variierender Form und Größe. Maskenartige Muster im Gesicht fehlen jedoch.[2] Eindeutiges Unterscheidungsmerkmal zu anderen Gattungsvertretern ist eine weitere Öffnung im Paukenteil des Schläfenbeins.[1]
Indonesische Bergwiesel sind nur von der Insel Java und dem südwestlichen Sumatra bekannt. Ihr Lebensraum sind gebirgige Regionen zwischen 1400 und 3000 Metern Seehöhe.[3] Über ihre Lebensweise ist sehr wenig bekannt, man vermutet, dass sie weitgehend mit der der Feuerwiesel übereinstimmt. Wie diese dürften sie sich vorwiegend von kleinen Säugetieren und anderer fleischlicher Nahrung ernähren.
Aktive Individuen wurden am Tage gesichtet oder fotografiert.[3]
Seit seiner Erstbeschreibung wurden bis in die späten 1990er Jahre insgesamt nur elf Exemplare des Indonesischen Bergwiesels gefunden. Diese Funde wurden in Regionen gemacht, die teilweise stark durch menschliche Siedlungstätigkeit und Waldrodungen betroffen sind. Weitere Sichtungen und Registrierungen durch Kamerafallen legen nahe, dass die Art eher in höheren Bereichen der Gebirge vorkommt, die weniger forstwirtschaftlich genutzt sind. Die immer noch geringe Anzahl von dokumentierten Exemplaren beruht vermutlich auf unzureichenden Nachforschungen. Zusätzlich entstanden im Verbreitungsgebiet mehrere Schutzzonen. Da ausreichend geeignete Lebensräume für den Indonesischen Bergwiesel vorhanden sind, wird er von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) gelistet.[3]
Das Indonesische Bergwiesel (Mustela lutreolina) ist eine Raubtierart aus der Familie der Marder (Mustelidae).
The Indonesian mountain weasel (Mustela lutreolina) is a species of weasel that lives on the islands of Java and Sumatra in Indonesia at elevations over 1,000 metres (3,280 ft). They live in mountainous, tropical, and rainforest areas. Indonesian mountain weasels have a body length of 11–12 inches and a tail length of 5–6 inches. They are reddish-brown in color.
The Indonesian mountain weasel is endangered due to hunting, fur trade, and destruction of habitat. There are no recognized subspecies of the Indonesian mountain weasel.
Indonesian mountain weasels are carnivorous, and are especially adapted to eating rodents. They are able to kill prey much larger than themselves due to their speed and agility.[2]
The Indonesian mountain weasel (Mustela lutreolina) is a species of weasel that lives on the islands of Java and Sumatra in Indonesia at elevations over 1,000 metres (3,280 ft). They live in mountainous, tropical, and rainforest areas. Indonesian mountain weasels have a body length of 11–12 inches and a tail length of 5–6 inches. They are reddish-brown in color.
The Indonesian mountain weasel is endangered due to hunting, fur trade, and destruction of habitat. There are no recognized subspecies of the Indonesian mountain weasel.
La comadreja de Java (Mustela lutreolina) es una especie de mamífero carnívoro de la familia Mustelidae. Se encuentra en Sumatra y Java (Indonesia).[1] Esta especie ha sido considerada por algunos especialistas como una subespecie de Mustela sibirica.[2]
La comadreja de Java (Mustela lutreolina) es una especie de mamífero carnívoro de la familia Mustelidae. Se encuentra en Sumatra y Java (Indonesia). Esta especie ha sido considerada por algunos especialistas como una subespecie de Mustela sibirica.
Mustela lutreolina Mustela generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Mustelinae azpifamilia eta Mustelidae familian sailkatuta dago.
Mustela lutreolina Mustela generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Mustelinae azpifamilia eta Mustelidae familian sailkatuta dago.
Belette d'Indonésie
Mustela lutreolina, communément appelé la Belette d'Indonésie, est une espèce de mammifère carnivores de la famille des Mustelidae qui est endémique d'Indonésie[2].
Mustela lutreolina se rencontre sur les iles de Sumatra et de Java en Indonésie[2].
Belette d'Indonésie
Mustela lutreolina, communément appelé la Belette d'Indonésie, est une espèce de mammifère carnivores de la famille des Mustelidae qui est endémique d'Indonésie.
La donnola indonesiana (Mustela lutreolina Robinson e Thomas, 1917) è un carnivoro della famiglia dei Mustelidi[2].
Presenta la struttura fisica tipica di tutte le donnole, con corpo allungato e zampe brevi. Ha una lunghezza testa-corpo di 30–32 cm, una coda di 14–17 cm e un peso compreso tra i 295 e i 340 g. Nell'aspetto somiglia molto alla donnola siberiana, sua stretta parente, ma ha il manto dai colori più scuri, generalmente bruno-rossastri[3].
La donnola indonesiana è stata rinvenuta solamente a Giava e nella parte meridionale di Sumatra. Abita in regioni montuose, ad altitudini comprese tra i 1.000 e i 2.200 m. Conosciamo ben poco delle sue abitudini, ma si ritiene che coincidano in gran parte con quelle della donnola siberiana. Come questa, è probabile che sia una creatura solitaria e notturna che si nutre principalmente di piccoli mammiferi e di altre sostanze di origine animale[1].
Dalla sua scoperta, la specie è stata avvistata solamente circa venti volte, sempre in regioni parzialmente influenzate dalle attività di sviluppo umano e dal disboscamento, tanto che fino a poco tempo fa la IUCN la classificava tra le specie in pericolo (Endangered). Tuttavia, ulteriori ricerche hanno dimostrato che la scarsità degli avvistamenti non è indicativa della rarità di una specie. I Mustelidi sono animali molto elusivi, e anche specie ben più conosciute vengono immortalate solo di rado dalle fototrappole. Inoltre, la donnola indonesiana vive in foreste montane che non vengono sfruttate dall'uomo, a causa della loro inaccessibilità. Per questi motivi, a partire dal 2015 la specie è stata riclassificata tra le specie a rischio minimo (Least Concern)[1].
La donnola indonesiana (Mustela lutreolina Robinson e Thomas, 1917) è un carnivoro della famiglia dei Mustelidi.
Indonēzijas kalnu zebiekste (Mustela lutreolina) ir neliels sermuļu dzimtas (Mustelidae) plēsējs. Tās tuvākā radiniece ir Sibīrijas kolonoks (Mustela sibirica). Senākos aprakstos par šo sugu tā tiek klasificēta kā Sibīrijas kolonoka pasuga (Mustela sibirica lutreolina).[1]
Indonēzijas kalnu zebiekste ir endēmiska Indonēzijas suga, kas dzīvo Sumatras un Javas salas kalnos 1000—2200 metrus virs jūras līmeņa, lai gan reizēm to var sastapt līdz 3000 metriem virs jūras līmeņa.[1] Indonēzijas kalnu zebiekstes izplatības karti var apskatīt šeit. Zebiekste ir tropisko lietus mežu iemītniece. Sugas izdzīvošana ir apdraudēta, jo to ne tikai medī dēļ tās kažokādas, bet, izcērtot lietus mežus, zebiekste zaudē savu dzīves telpu.
Indonēzijas kalnu zebiekstes ķermenis kā visām zebiekstēm ir slaids un garš, tas bez astes ir apmēram 30—32 cm, astes garums 13,5—17 cm, vidējais svars ir 295—340 g. Zebiekstes kažoks ir spožā, sarkanbrūnā krāsā.[2] Atšķirībā no citām zebiekstēm Indonēzijas kalnu zebiekstei nav kontrastainu krāsu matojuma, tomēr pavēdere un pakakle ir gaišāka par muguru, tā ir saulainā, dzeltenbrūnā krāsā. Pazode un apakšžoklis ir balts. Galvas forma saplacināta, seja trīstūrveida. Ausis mazas, noapaļotas, acis apaļas un salīdzinoši lielas.
Indonēzijas zebiekste ir spēcīga, enerģiska, ļoti ātra, tā labi peld un kāpj kokos. Zem astes tai ir smakas sekrēta dziedzeri, un izbiedēta tā cenšas aizbaidīt ienaidnieku gan ar smaku, gan skaļu, griezīgu kliegšanu.[2] Migu zebiekste iekārto koku dobumos, zem akmeņiem, vai ieņem grauzēju alas.[3]
Tā kā ķermenis ir slaids un lokans, zebiekste bez grūtībām ielien grauzēju alās un medī tos zem zemes. Kā visas zebiekstes arī Indonēzijas kalnu zebiekste uzbrūk daudz lielākam medījumam par sevi pašu. Tā medī ne tikai grauzējus, bet arī putnus, vardes, izēd no ligzdām olas. Ja barības ir daudz, zebiekste to noglabā krātuvēs. Reizēm, kad barības resursi ir nabadzīgi, tiek novērota masveidīga zebiekstu migrācija, meklējot barību. Toties sezonā, kad barības ir daudz, zebiekste var nogalināt, upuri neapēdot, bet tikai izsūcot tā asinis un izēdot smadzenes.[2]
Zebiekstes ir vientuļnieces un necieš sava dzimuma pārstāvjus. Dzimumbriedumu Indonēzijas kalnu zebiekstes sasniedz gada vecumā. Riesta laikā pavasarī starp tēviņiem norisinās nežēlīgas un mežonīgas cīņas par mātītes uzmanību. Mazuļi dzimst laikā no aprīļa līdz jūnijam. Grūsnības periods ilgst 30 dienas, un piedzimst 2—12 mazuļi. Tie ir akli, nevarīgi un bez matojuma. Pēc mēneša atveras to acis. Māte tos zīda ar pienu 2 mēnešus, drīz pēc tam tie uzsāk patstāvīgu dzīvi. Indonēzijas kalnu zebiekste savvaļā dzīvo 7—10 gadus.[2]
Indonēzijas kalnu zebiekste (Mustela lutreolina) ir neliels sermuļu dzimtas (Mustelidae) plēsējs. Tās tuvākā radiniece ir Sibīrijas kolonoks (Mustela sibirica). Senākos aprakstos par šo sugu tā tiek klasificēta kā Sibīrijas kolonoka pasuga (Mustela sibirica lutreolina).
De Javaanse wezel (Mustela lutreolina) is een zoogdier uit de familie van de marterachtigen (Mustelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Robinson & Thomas in 1917.
Bronnen, noten en/of referenties
Multimedia w Wikimedia Commons Łasica indonezyjska[3] (Mustela lutreolina) – gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae) zamieszkujący wyspy Jawa i Sumatra na wysokościach powyżej 1000 m n.p.m. Żyje w górskich lasach tropikalnych.
Zgodnie z czerwoną księgą IUCN do 1996 Mustela lutreolina uznawano za gatunek zagrożony, dziś oznaczony jest statusem Data Deficient ((ang.) brak danych).
Łasica indonezyjska (Mustela lutreolina) – gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae) zamieszkujący wyspy Jawa i Sumatra na wysokościach powyżej 1000 m n.p.m. Żyje w górskich lasach tropikalnych.
Zgodnie z czerwoną księgą IUCN do 1996 Mustela lutreolina uznawano za gatunek zagrożony, dziś oznaczony jest statusem Data Deficient ((ang.) brak danych).
Mustela lutreolina är ett rovdjur i familjen mårddjur.
Arten når en kroppslängd mellan 30 och 32 centimeter, en svanslängd mellan 14 och 17 centimeter och en vikt mellan 295 och 340 gram. Som alla vesslor har djuret en långsträckt kropp och korta extremiteter. Angående kroppsbyggnad liknar arten den närbesläktade sibiriska eldmården men skiljer sig från denne genom mörkare, oftast rödbrun päls.
Djuret lever bara på öarna Java och Sumatra. Dess habitat är bergsregioner 1 000 till 2 200 meter över havet. Det är inte mycket känt om djurets levnadssätt. Det antas att beteendet är lika sibirisk eldmårds uppförandet. Arten skulle alltså vara aktiv på natten och äta små däggdjur och annat kött.
Sedan djuret för första gången blev vetenskaplig beskriven hittades endast elva exemplar. Dessa fynd gjordes i regioner som är stark hotade genom skogsskövling och bostadsbygge. IUCN listar arten som stark hotad (endangered).
Mustela lutreolina är ett rovdjur i familjen mårddjur.
Arten når en kroppslängd mellan 30 och 32 centimeter, en svanslängd mellan 14 och 17 centimeter och en vikt mellan 295 och 340 gram. Som alla vesslor har djuret en långsträckt kropp och korta extremiteter. Angående kroppsbyggnad liknar arten den närbesläktade sibiriska eldmården men skiljer sig från denne genom mörkare, oftast rödbrun päls.
Djuret lever bara på öarna Java och Sumatra. Dess habitat är bergsregioner 1 000 till 2 200 meter över havet. Det är inte mycket känt om djurets levnadssätt. Det antas att beteendet är lika sibirisk eldmårds uppförandet. Arten skulle alltså vara aktiv på natten och äta små däggdjur och annat kött.
Sedan djuret för första gången blev vetenskaplig beskriven hittades endast elva exemplar. Dessa fynd gjordes i regioner som är stark hotade genom skogsskövling och bostadsbygge. IUCN listar arten som stark hotad (endangered).
Мустела яванська (Mustela lutreolina) — ссавець, дрібний хижак з родини Мустелові (Mustelidae).
Країни поширення: Індонезія. Цей вид відомий тільки з гірських районів південної частини островів Суматра та Ява.
Висотної ареалу цього виду на Суматрі від 1'000 до 3'000 м над рівнем моря.
Базуючись на шести зразках самців, морфометричні показники наступні: голова і тіло довжиною 297-321 мм, хвіст довжиною 136-170 мм, вага 295-340 грам.
Загальний колір блискучий темно-рудий і немає маски або іншого лицевого маркування. M. lutreolina має разючу подібність з Mustela lutreola за розміром і кольором, але нагадує Mustela sibirica за характеристиками черепа. М. lutreolina є близьким родичем М. sibirica й іноді вважається конспецифічним (що належить одному виду) з ним. Його стиль життя, ймовірно, такий же.
Mustela lutreolina là một loài động vật có vú trong họ Chồn, bộ Ăn thịt. Loài này được Robinson & Thomas mô tả năm 1917.[2]
.png){kind=small}
Bài viết về các loài trong bộ thú ăn thịt này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Mustela lutreolina là một loài động vật có vú trong họ Chồn, bộ Ăn thịt. Loài này được Robinson & Thomas mô tả năm 1917.
Mustela lutreolina Robinson & Thomas, 1917
Ареал
Яванский колонок[1] (лат. Mustela lutreolina) — мелкий хищник семейства куньих.
Яванский колонок длиной от 30 до 32 см, длина хвоста от 14 до 17 см, вес 295—340 г. телосложение похоже на колонка, но имеет более тёмную, чаще красновато-коричневую окраску меха.
Обитает на островах Явы и Суматры, Индонезии на горных вершинах высотой от 1 000 до 2 200 м над уровнем моря и в экваториальных лесах.
Яванский колонок генетически близок к колонку (Mustela sibirica), и есть предположение, что его поведение и образ жизни схожи. Животное ведёт ночной образ жизни, питаясь мелкими млекопитающими. Яванский колонок один из самых мало изученных представителей семейства куньих.
Яванский колонок (лат. Mustela lutreolina) — мелкий хищник семейства куньих.
인도네시아산족제비(Mustela lutreolina)는 인도네시아 자와섬과 수마트라섬의 해발 1000m 이상 높이에서 서식하는 족제비과 동물의 하나이다. 산악 지대 및 열대 우림에서 서식한다. 몸길이는 28~30cm, 꼬리 길이는 13~15cm 정도이다. 불그스레한 갈색을 띤다. 사냥과 모피 거래 그리고 숲 서식지 파괴 등으로 멸종 위험에 놓여 있다. 현재까지 알려져 있는 아종은 없다.
