龍芽草屬

Gücotu (lat. Agrimonia)^[1] - gülçiçəyikimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.^[2]

Növləri

Azərbaycanın dərman bitkiləri

• Aptek gücotu (Agrimonia eupatoria L.)
• Tükcüklü gücotu (Agrimonia pilosa Ledeb.)

Digər növləri

• Agrimonia gryposepala
• Agrimonia parviflora
• Agrimonia striata

Mənbə

1. ↑ Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm, 1998.
2. ↑ Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.

Agrimònia (Agrimonia) és un gènere de plantes amb flors. Consta de 12 a 15 espècies de plantes perennes herbàcies. És un gènere originari de les regions de clima temperat de l'Hemisferi Nord, amb només una espècie a l'Àfrica. Fan de 0.5 a 2 m d'alt amb fulles pinnades i flors grogues en espiga.

Als Països Catalans es fan dues espècies Agrimonia eupatoria (agrimònia comuna o herba de la sang) i Agrimonia procera.^[1]

Espècies

• Agrimonia eupatoria - (Europa, Àsia, Àfrica)
• Agrimonia gryposepala - (Amèrica del Nord)
• Agrimonia incisa - (Amèrica del Nord)
• Agrimonia coreana - (est d'Àsia)
• Agrimonia microcarpa - (Amèrica del Nord)
• Agrimonia nipponica - (est d'Àsia)
• Agrimonia parviflora - (Amèrica del Nord)
• Agrimonia pilosa - (est d'Eropa, Àsia)
• Agrimonia procera -(Europa)
• Agrimonia pubescens - (Amèrica del Nord)
• Agrimonia repens - (sud-oest d'Àsia)
• Agrimonia rostellata - (Amèrica del Nord)
• Agrimonia striata - (Amèrica del Nord)

Valor medicinal

Especialment l'agrimònia comuna. S'atribueixen propietats astringents de les fulles en infusió.

Referències

• Eriksson, Torsten; Malin S. Hibbs, Anne D. Yoder, Charles F. Delwiche, Michael J. Donoghue (2003). The Phylogeny of Rosoideae (Rosaceae) Based on Sequences of the Internal Transcribed Spacers (ITS) of Nuclear Ribosomal DNA and the TRNL/F Region of Chloroplast DNA. International Journal of Plant Science 164(2):197–211. 2003. (PDF version)

Enllaços externs

• Agrimonia (en anglès). Encyclopedia of Life.

Genws sy'n cynnwys 12-15 math o blanhigyn llysieuol lluosflwydd yn nheulu Rosaceae yw llysiau'r dryw (Lladin: Agrimonia, Saesneg: Agrimony). Mae'n frodorol i hemisffer y gogledd, gyda math o'r planhigyn yn Affrica hefyd. Mae'n tyfu rhwng 0.5–2m mewn taldra, gyda dail pluog bylchog, a blodau melyn bach.

Cyfeiriadau

Slægten Agermåne (Agrimonia) er udbredt med 5 arter i Europa, Nordafrika og Asien. Det er hårede stauder med grundstillede rosetblade og oprette, blomsterbærende stængler. Bladene er fjersnitdelte og groft tandede. Blomsterne er små og gule, og de sidder samlet i endestillede klaser. Frugterne beholder deres underbæger, hvis behåring bliver til krumme børster. Her omtales kun de arter, som er vildtvoksende eller dyrket i Danmark.

• Almindelig Agermåne (Agrimonia eupatoria)
• Vellugtende Agermåne (Agrimonia procera)

• Agrimonia gryposepala
• Agrimonia parviflora
• Agrimonia pilosa
• Agrimonia pubescens
• Agrimonia repens

Ordet agermåne er et velkendt eksempel på en folkeetymologisk omdannelse – agrimonia har ikke noget at gøre med ager eller måne.

Die Odermennige (Agrimonia) sind eine Pflanzengattung aus der Unterfamilie der Rosoideae innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae).

Beschreibung

Illustration: Gewöhnlicher Odermennig (Agrimonia eupatoria)

Odermennig-Arten sind große, ausdauernde krautige Pflanzen, die aus einem Rhizom wachsen. Die Stängel sind behaart. Die wechselständigen, gestielten Laubblätter sind unpaarig gefiedert und bis zu 25 Zentimeter lang. Die Fiederblättchen sind gezähnt. Die untereinander unverwachsenen, großen Nebenblätter sind mit der Basis der Blattstieles verwachsen.

Die achsel- oder endständigen, meist unterbrochenen, traubigen Blütenstände enthalten meist viele Blüten. Dem Ansatz des Blütenstiels entspringen zwei gelappte Vorblätter. Die sehr kleinen, fünfzähligen, radiärsymmetrischen Blüten sind zwittrig. Der Blütenbecher wird an seinem Schlund fast geschlossen durch eine kuppelförmige, auf der Außenseite mit hakigen Stacheln besetzten Scheibe. Ein Außenkelch fehlt. Die fünf Kelchblätter liegen dachziegelartig übereinander und schließen sich nach dem Ende der Blütezeit über der werdenden Frucht. Die fünf Kronblätter sind meist gelb, selten weiß. Die Blüten weisen fünf bis zehn, selten bis zu zwanzig Staubblätter auf. Jede Blüte enthält zwei freie Fruchtblätter. Die Griffel sind fadenförmig.

Je Blüte entwickeln sich – eingeschlossen in den Kelch – meist zwei, manchmal nur eine Achäne mit dünnem, ledrigen Perikarp und Stacheln. Die Außenhaut der Samen ist häutig.

Die Chromosomenzahlen betragen 2n=28 oder 56, bei Hybriden 42.

Verbreitung

Die Gattung Agrimonia ist in Europa und Asien weitverbreitet und dringt bis nach Sri Lanka und Java vor. Einige wenige Arten finden sich auch in Nordamerika bis Mexiko, eine in Haiti und einige wenige in Brasilien. Odermennige sind in manchen Ländern außerhalb ihres eigentlichen Verbreitungsgebietes Neophyten, so zum Beispiel in Südafrika.

Die Gattung Agrimonia ist in gemäßigten Zonen beheimatet, in den Tropen zieht sie sich in montane Höhenstufen zurück. Während manche Arten als „Unkräuter“ wachsen, findet sich die Mehrzahl zumeist in offener Vegetation.

Großer Odermennig (Agrimonia procera), Blütenstand

Früchte von Agrimonia procera

Verwendung

Die Pflanze, insbesondere die Wurzel, wurde früher zum Gelbfärben von Wolle oder Baumwolle verwendet. Je später im Herbst die Pflanze zum Färben geerntet wird, desto dunkler wird das Gelb. Die Lichtechtheit wird als mittel bezeichnet.^[1]

Einige Arten werden als Arzneipflanzen verwendet.

Arten

Zur Gattung Agrimonia zählen etwa zehn bis 15 Arten, darunter:

• Agrimonia coreana Nakai: Sie kommt vom östlichen Russland über Japan und Korea bis in die chinesischen Provinzen Jilin, Liaoning, Shandong sowie Zhejiang vor.
• Gewöhnlicher Odermennig oder Kleiner Odermennig (Agrimonia eupatoria L.), Heimat: Europa, Asien, Nordafrika
• Agrimonia gryposepala Wallr.: Sie ist von Kalifornien bis ins östliche Nordamerika über die mexikanischen Berge (Chiapas) bis Guatemala verbreitet.
• Agrimonia incisa Torr. & A.Gray: Sie kommt nur in den südöstlichen USA vor.
• Agrimonia nipponica Koidz.: Sie kommt nur in Japan vor.
• Agrimonia parviflora Aiton: Sie ist im östlichen Nordamerika weitverbreitet.
• Agrimonia pilosa Ledeb.: Sie ist in Eurasien von Osteuropa, nördlichen Indien, Bhutan, Sikkim, Nepal, Myanmar, nördlichen Laos, nördlichen Thailand, in der Mongolei, Russland, ganz China, nördlichen Vietnam, Korea, Japan weitverbreitet.
• Großer Odermennig oder Wohlriechender Odermennig (Agrimonia procera Wallr.), Heimat: Europa
• Agrimonia pubescens Wallr.: Sie ist in Nordamerika verbreitet.
• Agrimonia repens L.: Die Heimat ist die Türkei sowie der Irak und sie ist in Europa eingebürgert.
• Agrimonia rostellata Wallr.: Die Heimat liegt in den USA.
• Agrimonia striata Michx.: Sie ist von Kalifornien bis ins östliche Nordamerika und die mexikanischen Berge verbreitet.

Nachweise

• Li Chaoluan (Li Chao-luang), Hiroshi Ikeda, Hideaki Ohba: Agrimonia, S. 382 - textgleich online wie gedrucktes Werk, PDF 4,6 MB, In: Wu Zheng-yi & Peter H. Raven (Hrsg.): Flora of China, Volume 9 - Pittosporaceae through Connaraceae, Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing und St. Louis, 2003. ISBN 1-930723-14-8. (Abschnitte Beschreibung und Verbreitung)
• E. J. Mendes: Rosaceae in Flora Zambesiaca, Volume 4, Kew Publishing at the Royal Botanic Gardens Kew, 1978, Online.
• C. Kalkman: Rosaceae. In: Klaus Kubitzki (Hrsg.): The Families and Genera of Vascular Plants - Volume VI - Flowering Plants - Dicotyledons - Celastrales, Oxalidales, Rosales, Cornales, Ericales, 2004, S. 361–362, ISBN 978-3-540-06512-8

Einzelnachweise

1. ↑ E. Prinz: "Färberpflanzen - Anleitung zum Färben, Verwendung in Kultur und Medizin" Verlag Schweizerbart, Stuttgart 2014 ISBN 978-3-510-65291-4, S. 57.

Shiko Lista

Agrimona është një grup e familjes Rosaceae. Ky grup përbëhet nga disa antarë. Agrimona është bimë mjekësore.

Lista e antarëve

• Agrimonia eupatoria - Rrodhëza - kallar, podiqja e egër, bar i agrimonës, kallarja, rodhëz
• Agrimonia pilosa
• Agrimonia procera
• Agrimonia japonica

• A. eupatoria

• A. eupatoria

• A. japonica

• A. japonica

• A. japonica

Shiko dhe këtë

Agrimonio esas planto rozacea kun mikra flori qui esas disposita spike, olim uzita kom astriktivo.

Ang agrimonya^[1] (pangalang pang-agham: Agrimonia at Agrimonia spp.^[2]) ay isang sari ng mga 12 hanggang 15 uri ng perenyal at yerbang halamang namumulaklak sa pamilyang Rosaceae, na katutubo sa mga hindi-kainitang mga rehiyon sa Hilagang Hemispero, ngunit may isang uring nasa Aprika. Tumataas ang mga uri sa pagitan ng 0.5-2 metro, na may dilaw na mga bulaklak na nagmumula sa nag-iisa at karaniwang hindi nasasangahang tulis. Kinakain ang mga ito ng mga larba ng ilang uri ng mga Lepidoptera. Sa kasaysayan, pinaniniwalaang may kahalagahang sa panggagamot ang mga halaman, kaya't may kahulugan o pagpapahiwatig ng pasasalamat ang mga bulaklak nito sa larangan ng ploryograpiya.

Bilang yerba

Pangunahing may kahalagahan ang mga agrimonya bilang panglunas na mga yerba para sa mga bamban o membranong mukosa at sa pagpipigil ng pagdurugo ng mga sugat. Ginagamit na itong pampigil ng pagdurugo noong mga panahon pa ng mga Sakson, partikular na ang A. eupatoria. Noong ika-15 daantaon, isa ito sa mga pangunahing sangkap para sa isang tinimplang gamot na pampagaling ng mga sugat na sanhi ng pagkakabaril. Sa ngayon, napag-alamang mabisa ang agrimonya sa paghihilom ng mga sugat dahil sa pagkakaroon nito ng silika. Isa pang halimbawa ng agrimonya ginagamit sa ganitong paraan ang A. pilosa, na kilala rin sa Tsina bilang xian he cao (bigkas: /siyan-he-tsaw/).^[2]

Nagagamit ang mga bahagi ng agrimonya bilang gamot sa pagtatae, bronkitis, impeksiyong urinaryo, pamamaga, plema, ulser, at mga pagkalason (toksin). Nagagamit din ito bilang antiparasitiko (panlaban sa mga parasito), antibakteryal (panlaban sa mga bakterya), disenterya, malarya, at maging panlaban sa Trichomonas vaginalis at mga bulating Cestoda (bulating sapad o tapeworm sa Ingles).^[2]

Mga uri

• Agrimonia eupatoria - Karaniwang agrimonya (Europa, Asya, Aprika)
• Agrimonia gryposepala - Mataas at mabuhok na agrimonya (Hilagang Amerika)
• Agrimonia incisa - Hiniwang agrimonya (Hilagang Amerika)
• Agrimonia coreana - Koreanong agrimonya (Silangang Asya)
• Agrimonia microcarpa - Maliit-bungang agrimonya (Hilagang Amerika)
• Agrimonia nipponica - Agrimonyang Hapones (Silangang Asya)
• Agrimonia parviflora - Aning-kutong agrimonya (Hilagang Amerika)
• Agrimonia pilosa - Mabuhok na agrimonya (Silangang Europa, Asya)
• Agrimonia procera - Mabangong agrimonya (Europa)
• Agrimonia pubescens - Malambot na agrimonya (Hilagang Amerika)
• Agrimonia repens - Maiksing agrimonya (Timog-hilagang Asya)
• Agrimonia rostellata - May-tukang agrimonya (Hilagang Amerika)
• Agrimonia striata - Tabing-daang agrimonya (Hilagang Amerika)

Tingnan din

• Aremonia (Bastardong agrimonya, isang kaugnay na sari)

Sanggunian

Talababa

Bibliyograpiya

• Eriksson, Torsten; Malin S. Hibbs, Anne D. Yoder, Charles F. Delwiche, Michael J. Donoghue (2003). The Phylogeny of Rosoideae (Rosaceae) Based on Sequences of the Internal Transcribed Spacers (ITS) of Nuclear Ribosomal DNA and the TRNL/F Region of Chloroplast DNA. International Journal of Plant Science 164(2):197–211. 2003. (bersiyong PDF)

Alomatchoy (Agrimonia) – ra’-nodoshlar oilasiga mansub ko‘p yillik o‘tlar turkumi. 10 turi ma’lum. O‘zbekistonda A.ning bir turi (A. asiatica) uchraydi. U toq, patsimon bargli, mayda sariq gulli, sertuk o‘simlik. Tarkibida S va K vitaminlari, flavinoidlar, 18% gacha oshlovchi va boshqa moddalar bor. Qaynatmasi tabobatda me’daichak, bod, istisqo kasalliklarini davolash hamda bavosilda qon ketishini to‘xtatish uchun ishlatiladi.

Adabiyotlar

• OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil

Йәбешкәк — йәшел һырлан (Agrimonia), роза һымаҡтар ғаиләһенә ҡараған үҫемлек заты.

Таралышы

Яҡынса 12 төрө билдәле, башлыса Төньяҡ ярымшарҙың уртаса бүлкәтендә таралған. Башҡортостанда 3 төрө үҫә. Республиканың бөтә биләмәһендә урмандарҙа һәм уның ситтәрендә, сағыл болондарҙа, аҡландарҙа, юл буйҙарында (азия йәбешкәге, төклө йәбешкәк, шулай уҡ һыу ятҡылыҡтарының ярҙары буйлап) үҫә.

Ботаник яҙма

Йыуан ҡыҫҡа тамырһабаҡлы күп йыллыҡ үлән. Һабағы төҙ, биҙле, төклө, оҙонлоғо 30—80 см тиклем. Япраҡтары ябай, өҙөк‑ишһеҙ ҡанатлы, ғәҙәттә төклө, өҫ яҡтан ҡарағусҡыл йәшел, аҫтан — аҡһыл (азия йәбешкәге — һорғолт), өҫкө һабаҡ япраҡтары һирәк, аҫҡылары — розетка һымаҡ, яҡынайтылған. Сәскәләре ваҡ, һары, ике өс бүлемле сәскә ҡолаҡсыны булған ҡыҫҡа сәскә һаптарында, оҙон башаҡ һымаҡ, өҫкө өлөшөндә ҡуйыраҡ тәлгәштәргә йыйылған. Июнь—август сәскә ата. Емеше — осонда ырғаҡ һымаҡ бөгөлгән сәнскеле сәтләүек (1—2), июль—сентябрь өлгөрә.

Составы һәм ҡулланылышы

Составында әсе матдәләр, флавоноидтар, эфир майҙары һ.б. бар, халыҡ медицинаһында ҡулланыла. Ябай йәбешкәк — дарыу үҫемлеге, баллы үҫемлек. Төклө йәбешкәк — маралдар, боландар, селдәр өсөн мал аҙығы үҫемлеге. Ер өҫтөндәге өлөшөн туҡымаларға йәшел һәм һары буяу алыу өсөн ҡулланғандар.

Иҫкәрмәләр

Әҙәбиәт

• Agrimonia Linnaeus // Flora of China 9: 382–383. 2003.

Һылтанмалар

• Агримония // Брокгауз һәм Ефрондың энциклопедик һүҙлеге: 86 томда (82 т. һәм 4 өҫтәмә том) — СПб., 1890—1907. (рус.)

Agrimonia (from the Greek ἀργεμώνη),^[1] commonly known as agrimony, is a genus of 12–15 species of perennial herbaceous flowering plants in the family Rosaceae,^[1] native to the temperate regions of the Northern Hemisphere, with one species also in Africa. The species grow to between 0.5–2 m (1.6–6.6 ft) tall, with interrupted pinnate leaves, and tiny yellow flowers borne on a single (usually unbranched) spike.

Agrimonia species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species including grizzled skipper (recorded on A. eupatoria) and large grizzled skipper.

Species

• Agrimonia eupatoria – Common agrimony (Europe, Asia, Africa)
• Agrimonia gryposepala – Common agrimony, tall hairy agrimony (North America)
• Agrimonia incisa – Incised agrimony (North America)
• Agrimonia coreana – Korean agrimony (eastern Asia)
• Agrimonia microcarpa – Smallfruit agrimony (North America)
• Agrimonia nipponica – Japanese agrimony (eastern Asia)
• Agrimonia parviflora – Harvestlice agrimony (North America)
• Agrimonia pilosa – Hairy agrimony (eastern Europe, Asia)
• Agrimonia procera – Fragrant agrimony (Europe)
• Agrimonia pubescens – Soft or downy agrimony (North America)
• Agrimonia repens – Short agrimony (southwest Asia)
• Agrimonia rostellata – Beaked agrimony (North America)
• Agrimonia striata – Roadside agrimony (North America)

Uses

In ancient times, it was used for foot baths and tired feet.^[2] Agrimony has a long history of medicinal use. The English poet Michael Drayton once hailed it as an "all-heal" and through the ages it was considered a panacea. The ancient Greeks used agrimony to treat eye ailments, and it was made into brews for diarrhea and disorders of the gallbladder, liver, and kidneys. The Anglo-Saxons boiled agrimony in milk and used it to improve erectile performance.^[3] They also made a solution from the leaves and seeds for healing wounds; this use continued through the Middle Ages and afterward, in a preparation called eau d'arquebusade, or "musket-shot water".^[4] It has been added to tea as a spring tonic.^[2]

Folklore

Traditional British folklore states that if a sprig of Agrimonia eupatoria was placed under a person's head, they would sleep until it was removed.^[5]

See also

• Aremonia agrimonioides (Bastard-agrimony, of the related genus Aremonia)
• Eupatorium cannabinum (Hemp-agrimony)

References

• Eriksson, Torsten; Hibbs, Malin S.; Yoder, Anne D.; Delwiche, Charles F.; Donoghue, Michael J. (2003). "The Phylogeny of Rosoideae (Rosaceae) Based on Sequences of the Internal Transcribed Spacers (ITS) of Nuclear Ribosomal DNA and the TRNL/F Region of Chloroplast DNA". International Journal of Plant Sciences. 164 (2): 197–211. doi:10.1086/346163. S2CID 22378156.

Agrimonio estas botanika genro, entenanta 15 speciojn de herbaj plurjaraj plantoj, kun rizomoj, el la familio rozacoj. Ĝi originas el mezvarmaj regionoj de la norda hemisfero, escepte de unu specio afrikdevena.

Ĝia alteco varias de 0,5 ĝis 2 metroj; ĝi havas alternajn kunmetitajn foliojn lanugajn, plumformajn kaj dentajn. Ilia gusto adstringas. Ĝiaj floroj flavas kaj posedas mallongan pediklon kaj daŭran kalikon. La floroj estas aranĝitaj en longa spiko. Ĝiaj fruktoj posedas hokajn dornetojn alkroĉiĝantajn al bestaj feloj kaj al homaj vestaĵoj. La speciojn de agrimonio manĝas iuj larvoj de lepidopteroj.

Specioj

• Agrimonia eupatoria L. - Eŭpatoria agrimonio (Eŭropo, Azio, Afriko)
• Agrimonia gryposepala Wallr. - (Norda Ameriko)
• Agrimonia incisa Torr. & Gray - (Norda Ameriko)
• Agrimonia coreana - (Orienta Azio)
• Agrimonia microcarpa Wallr. - (Norda Ameriko)
• Agrimonia nipponica - (Orienta Azio)
• Agrimonia parviflora Aiton' - (Norda Ameriko)
• Agrimonia pilosa Ledeb. - (orienta Eŭropo , Azio)
• Agrimonia procera Wallr. (1840) - (Eŭropo)
• Agrimonia pubescens Wallr. - (Norda Ameriko)
• Agrimonia repens - (sud-okcidenta Azio)
• Agrimonia rostellata Wallr. - (Norda Ameriko)
• Agrimonia striata Michx. - (Norda Ameriko)

Uzo

La plantoj apartenantaj al tiu genro estas uzataj medicine jam de antikvaj tempoj. En la flora lingvo agrimonio esprimas dankemon.

Agrimonia, es un género de plantas fanerógamas perteneciente a la familia de las rosáceas que incluye poco más que una docena de especies.

Descripción

Detalle de la inflorescencia.

Las especies de Agrimonia son plantas herbáceas, perennes y floridas, nativas de las regiones templadas del Hemisferio Norte, con una especie también en África. Crecen entre 1/2 a 2 m de altura, con hojas pinnadas y flores amarillas en inflorescencia.

Taxonomía

Agrimonia fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2:418. 1753.^[1]​ La especie tipo es: Agrimonia eupatoria L. (1753)

Etimología

Agrimonia: nombre genérico que tanto el The Jepson Manual como Philip Alexander Munz en A Flora of Southern California postulan que este nombre deriva del griego argema, para "ojos enfermos", debido a su supuesto valor medicinal, pero no se puede encontrar ninguna referencia de que la agrimonia haya sido utilizada para las enfermedades oculares. Otra posibilidad es que se trata de una mención de algún otro epíteto, tal vez argemone, un antiguo nombre utilizado por Dioscórides y Plinio el Viejo para la amapola, o argemonion , un nombre Dioscórides aplica a la Anemone. Estos dos derivaciones en realidad podría refieran a la misma cosa porque argemone es supuestamente una palabra dada por los griegos a las plantas que sanaban los ojos. Umberto Quattrocchi también sugiere la explicación menos probable de que podría ser del griego agros = "de campo o tierra abierta", y monos = "solamente, solo".^[2]​

Especies

1. Agrimonia bicknellii
2. Agrimonia eupatoria L. (1753) : agrimonia, hierba de San Guillermo, cientoenrama, eupatorio, mermasangre, agrimonia común, hierba bacera, hierba del podador, hierba de las heridas, té del norte.
3. Agrimonia gryposepala Wallr.
4. Agrimonia incisa Torr. & Gray
5. Agrimonia japonica (Miq.) Koidz.
6. Agrimonia koreana
7. Agrimonia microcarpa Wallr.
8. Agrimonia nipponica
9. Agrimonia odorata (Gouan) Mill.
10. Agrimonia parviflora Aiton
11. Agrimonia pilosa Ledeb. = Agrimonia dahurica Ser.
12. Agrimonia procera Wallr. (1840) = Agrimonia odorata auct. non Mill.
13. Agrimonia pubescens Wallr.
14. Agrimonia repens
15. Agrimonia rostellata Wallr.
16. Agrimonia striata Michx.

Referencias

Bibliografía

1. Bailey, L.H. & E.Z. Bailey. 1976. Hortus Third i–xiv, 1–1290. MacMillan, New York.
2. Davidse, G., M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera. 2014. Saururaceae a Zygophyllaceae. 2(3): ined. In G. Davidse, M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera (eds.) Fl. Mesoamer.. Universidad Nacional Autónoma de México, México.
3. Forzza, R. C. 2020. Lista de especies
4. Standley, P. C. & J. A. Steyermark. 1946. Rosaceae. En: Standley, P.C. & J.A. Steyermark (eds.), Flora of Guatemala - Part IV. Fieldiana, Bot. 24(4): 432–484.

Maarjalepp (Agrimonia L.) on roosilaadsete seltsi roosõieliste sugukonda kuuluv mitmeaastaste rohttaimede perekond.

Perekonda kuulub 12–15 liiki, mis kasvavad põhjapoolkeral. Üks liik on Aafrikas.

Maarjalepad kasvavad ½–2 m kõrgeks. Vars on püstine või tõusev. Lehed on sulgjad ja rootsu otsas.

Õied on kollased ja moodustavad tavaliselt harunemata täha. Õietupel on 5 tupplehte, mis püsivad taimel ka pärast õitsemise lõppu. Tolmukaid on samuti 5, aga kroonlehti võib olla rohkem. Emakas on niitja emakakaela ja laienenud emakasuudmega.

Maarjalepa vili on seemnis, millel on küljes mõned haagikesed. Seeme on kileja seemnekestaga.

Maarjalepal on 7 kromosoomi.

Eestis on levinud kaks liiki:

• Agrimonia eupatoria L. – harilik maarjalepp (tavaline)
• Agrimonia pilosa Ledeb. – karvane maarjalepp (harva)

Liike

• Agrimonia eupatoria – harilik maarjalepp
• Agrimonia gryposepala
• Agrimonia incisa
• Agrimonia coreana
• Agrimonia microcarpa
• Agrimonia nipponica
• Agrimonia parviflora
• Agrimonia pilosa – karvane maarjalepp
• Agrimonia procera
• Agrimonia pubescens
• Agrimonia repens – lõhnav maarjalepp
• Agrimonia rostellata
• Agrimonia striata

Verijuuret (Agrimonia) on kasvisuku ruusukasvien (Rosaceae) heimossa. Siihen kuuluu 15 pohjoisilla lauhkeilla alueilla kasvavaa lajia. ^[1]

Verijuurilajeja

• Agrimonia eupatoria – maarianverijuuri
• Agrimonia pilosa – idänverijuuri
• Agrimonia procera – tuoksuverijuuri ^[2]

Tuntomerkkejä

Pohjoismaissa ja Suomessa tavataan kolme verijuurilajia. Ne ovat monivuotisia, isohkoja ruohokasveja, joilla on pienistä keltaisista kukista muodostuva tähkämäinen kukinto. ^[2]

Lähteet

Aiheesta muualla

• The Plant List: Agrimonia (englanniksi)

Aigremoine

Agrimonia (Aigremoine en langue vernaculaire) est un genre botanique regroupant des espèces de la famille des Rosaceae.

Liste d'espèces

Selon Catalogue of Life (20 juin 2013)^[2] :

Notes et références

Planda ilbhliantúil a fhásann go dtí 60 cm ar airde, dúchasach don Eoraip, iarthar na hÁise is tuaisceart na hAfraice. A duilleoga gruagach cleiteach, díseanna duilleoigíní ag malartú le díseanna duilleog mór. Na bláthanna suas le 8 cm ar trastomhas, le 5 pheiteal buí ar spíon fhada cinn. A thoradh ina leadán agus coilg chruachacha timpeall an bhairr.

Turica (skorušica, lat. Agrimonia), biljni rod iz porodice ružovki sa oko 20 vrsta ^[1][2] listopadnih trajnica. Ime roda dolazi od grčkog agros, polje, i monas, boravište, što upućuje na stanište ovog roda.

Neke vrste služe kao hrana larvama nekih leptira, kao sijedi debeloglavac (Pyrgus malvae) na vrsti obična turica. U Hrvatskoj raste ljekovita obična turica ili petrovac Agrimonia eupatoria.^[3]. Suše se nadzemni dijelovi za različite bolesti, među ostalima: sindrom iritabilnog crijeva, dijabetes, tuberkuloza, i drugo, dok se neke kemikalije uzete iz turice koriste za borbu protiv virusa.^[4]

Priznate vrste

Izvori

Žiłan (Agrimonia) je ród ze swójby róžowych rostlinow (Rosaceae).

Wobsahuje sćěhowace družiny:

• Japanski žiłan (Agrimonia japonica)
• Kosmaty žiłan (Agrimonia pilosa)
• Mały žiłan (Agrimonia eupatoria)
• Wulki žiłan (Agrimonia procera)

Nóžki

1. ↑ W internetowym słowniku: Odermennig

Agrimonia è un genere comprendente 12-15 specie di piante erbacee perenni appartenenti alla famiglia delle Rosaceae, originario delle regioni temperate dell'emisfero settentrionale, eccetto una specie dell'Africa.

L'altezza varia da 0,5 fino anche a 2 metri, con foglie composte pennate a bordo seghettato e fiori gialli disposti a spiga.

Le specie di Agrimonia sono anche piante nutrici di certe larve di Lepidotteri.

Agrinomia eupatoria, conosciuta anche come eupatoria, erba Guglielmo, erba bettonica ed erba da andata, è un'erbacea perenne dalle foglie scabre e pungenti che ricorda un poco la pianta dell'ortica. La sua altezza varia da quaranta a ottanta centimetri. I fiori appaiono da aprile a settembre e sono di colore giallo, disposti in una lunga spiga.

Specie

• Agrimonia eupatoria L. - Agrimonia comune (Europa, Asia, Africa)
• Agrimonia gryposepala Wallr. - (Nord America)
• Agrimonia incisa Torr. & Gray - (Nord America)
• Agrimonia coreana - (Asia orientale)
• Agrimonia microcarpa Wallr. - (Nord America)
• Agrimonia nipponica - (Asia orientale)
• Agrimonia parviflora Aiton' - (Nord America)
• Agrimonia pilosa Ledeb. - (Europa orientale, Asia)
• Agrimonia procera Wallr. (1840) - (Europa)
• Agrimonia pubescens Wallr. - (Nord America)
• Agrimonia repens - (Asia sud-occidentale)
• Agrimonia rostellata Wallr. - (Nord America)
• Agrimonia striata Michx. - (Nord America)

Usi

Le piante appartenenti a questo genere hanno diverse proprietà medicinali sfruttate fin dall'antichità. Nel linguaggio dei fiori ha il significato di gratitudine. La specie utilizzata in erboristeria è la eupatoria

Curiosità

• Nella serie televisiva Salem questa pianta è utilizzata ― in forma di lozione ― nel corso di diversi riti magici.

Dirvuolė (lot. Agrimonia, angl. Agrimony) – erškėtinių (Rosaceae) augalų gentis. Graikiškai agros – laukas, mone – pasilikimas; auga padirviais. Daugiametės žolės, apaugusios plaukeliais ir su pertrauktinai neporomis plunksniškais lapais. Žiedai trumpakočiai, sukrauti stačioje varpiškoje kekėje.

Gentyje yra apie 15-20 rūšių, Lietuvoje auga 3 rūšys:

• Vaistinė dirvuolė (Agrimonia eupatoria)
• Stačioji dirvuolė (Agrimonia pilosa)
• Kvapioji dirvuolė (Agrimonia procera). Įrašyta į Lietuvos raudonąją knygą. Pav.

Vikiteka

Šis raksts ir par lakstaugu. Par citām jēdziena Ancīši nozīmēm skatīt nozīmju atdalīšanas lapu.

Ancīši (Agrimonia) ir rožu dzimtas daudzgadīgi lakstaugi. Lapas plūksnaini dalītas, ziedi dzelteni.

Sugas

• Agrimonia eupatoria
• Agrimonia gryposepala
• Agrimonia incisa
• Agrimonia coreana
• Agrimonia microcarpa
• Agrimonia nipponica
• Agrimonia parviflora
• Agrimonia pilosa
• Agrimonia procera
• Agrimonia pubescens
• Agrimonia repens
• Agrimonia rostellata
• Agrimonia striata

Agrimonie (Agrimonia) is een geslacht van overblijvende, kruidachtige planten uit de rozenfamilie (Rosaceae).

De botanische naam Agrimonia is afgeleid van het Oudgriekse argemon dat "witte oogvlek" betekent. Men meende vroeger dat de plant hielp tegen oogaandoeningen.

Het geslacht kent twaalf tot vijftien soorten. Ze komen van nature voor in de gematigde streken van het noordelijk halfrond, waarbij één soort in Afrika voorkomt. Ze worden 50-200 cm hoog, met geveerde bladeren en gele bloemen aan een meestal onvertakte, aarvormige bloeiwijze. De bloemen openen zich hierin van onderen naar boven. De bloemen hebben een ruim aanbod van stuifmeel. Bestuiving vindt plaats door vliegen, zweefvliegen en honingbijen. Omdat stampers en meeldraden gelijktijdig rijpen, komt ook zelfbestuiving voor.

Uit de bloemen ontwikkelen zich kleine zaaddoosjes, die gemakkelijk in de vacht van passerende zoogdieren blijven haken.

Agrimonia-soorten worden als waardplant gebruikt door de rupsen van een aantal vlinders als de Coleophora potentillae, Pyrgus alveus, aardbeivlinder (Pyrgus malvae), Pyrus malvoides, Stigmella aeneofasciella en Stigmella splendidissimella.

Taxonomie

• Agrimonia eupatoria - gewone agrimonie - (Europa, Noord-Amerika, Afrika)
• Agrimonia gryposepala - (Noord-Amerika)
• Agrimonia incisa - (Noord-Amerika)
• Agrimonia koreana - Koreaanze agrimonie (Oost-Azië)
• Agrimonia microcarpa - (Noord-Amerika)
• Agrimonia nipponica - Japanse agrimonie (Oost-Azië)
• Agrimonia parviflora - (Noord-Amerika)
• Agrimonia pilosa -(Oost-Europa, Azië)
• Agrimonia procera - welriekende agrimonie (Europa)
• Agrimonia pubescens - zachte agrimonie (Noord-Amerika)
• Agrimonia repens - korte agrimonie (Zuidwest Azië)
• Agrimonia rostellata - (Noord-Amerika)
• Agrimonia striata - (Noord-Amerika)

In Vlaanderen en Nederland komen alleen de gewone agrimonie en de welriekende agrimonie in het wild voor. De gewone agrimonie is vrij algemeen, de welriekende agrimonie geldt als zeldzaam.

Bronnen

• Engelse Wikipedia dd 9 april 2007
• funet.fi
• Duitse Wikipedia dd 9 april 2007

Zie de categorie Agrimonia van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Wikibooks heeft meer over dit onderwerp: Ecologisch tuinieren – Agrimonie.

Rzepik wonny

Rzepik (Agrimonia L.) – rodzaj roślin należących do rodziny różowatych. Według różnych ujęć liczy około 10-18 gatunków występujących w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej oraz na obszarach górskich w strefie równikowej^[3][4]. Rośliny te rosną na łąkach i w murawach. Niektóre gatunki były w przeszłości wykorzystywane leczniczo oraz jako źródło żółtego barwnika^[5].

Rozmieszczenie geograficzne

W Europie, w tym w Polsce występują trzy gatunki z tego rodzaju^[5][6]:

• rzepik pospolity Agrimonia eupatoria L.
• rzepik szczeciniasty Agrimonia pilosa Ledeb.
• rzepik wonny Agrimonia procera Wallr.

Jeden gatunek spotykany jest w strefie równikowej i w Republice Południowej Afryki, a pozostałe spotykane są w Azji i Ameryce Północnej^[5].

Morfologia

Pokrój

Wysokie, zwykle wzniesione prosto byliny, o wysokości 1-2 m^[5], często z pełzającym kłączem^[4].

Liście

Nieregularnie pierzaste, złożone z cienkich i ząbkowanych listków, u większości gatunków są to głównie liście odziomkowe^[4][5].

Kwiaty

Niewielkie, często zwisające^[5], zebrane w długie, szczytowe grona^[3]. Działek kielicha jest 5, kieliszka brak. Płatków korony jest pięć i mają żółtą barwę. Pręciki są liczne. Zalążnia dolna powstaje z dwóch owocolistków i zwieńczona jest pojedynczą szyjką słupka^[5].

Owoce

Drobne, jedno- lub dwunasienne, kolczaste (przystosowanie do zoochorii)^[5].

Systematyka

Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG III z 2009)

Rodzaj należący do podplemienia Agrimoniinae, plemienia Sanguisorbeae, podrodziny Rosoideae, rodziny różowatych (Rosaceae Juss.), rzędu różowców, kladu różowych w obrębie okrytonasiennych^[7][1].

Pozycja systematyczna według systemu Reveala (1993-1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa różowe (Rosidae Takht.), nadrząd Rosanae Takht., rząd różowce (Rosales Perleb), podrząd Rosineae Erchb., rodzina różowate (Rosaceae Juss.), podrodzina Agrimonioideae F. Schwarz, plemię Agrimonieae Lam. & DC., podplemię Agrimoniinae J. Presl, rodzaj rzepik (Agrimonia L.)^[8]

Wykaz gatunków^[9]

• Agrimonia aitchisonii Schnb.-Tem.
• Agrimonia bracteata E.Mey. ex C.A.Mey.
• Agrimonia coreana Nakai
• Agrimonia eupatoria L. – rzepik pospolity
• Agrimonia gorovoi Rumjantsev
• Agrimonia granulosa Juz.
• Agrimonia gryposepala Wallr.
• Agrimonia hirsuta Bicknell
• Agrimonia microcarpa Wallr.
• Agrimonia nipponica Koidz.
• Agrimonia nipponica Koidz.
• Agrimonia parviflora Aiton
• Agrimonia pilosa Ledeb. – rzepik szczeciniasty
• Agrimonia procera Wallr. (syn. Agrimonia odorata Mill.) – rzepik wonny
• Agrimonia pubescens Wallr.
• Agrimonia repens L.
• Agrimonia rostellata Wallr.
• Agrimonia striata Michx.

Zastosowanie

Przez długi czas różne gatunki rzepików były używane w medycynie ze względu na swoje właściwości ściągające i moczopędne, które zawdzięczają dużej zawartości taniny^[3]. Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne, ale mają niewielkie walory dekoracyjne.

Przypisy

Agrimonia L. é um género botânico pertencente à família Rosaceae,^[1] que inclui pouco mais que uma dezena de espécies.

Seu representante mais comum é a Agrimonia eupatoria.

Descrição

As espécies de Agrimonia são plantas herbáceas, perenes e floridas, nativas das regiões temperadas do Hemisfério Norte, com uma espécia também em África. Crescem entre 1/2 a 2 metros de altura, com folhas pinadas e flores amarelas em inflorescência.

Espécies

• Agrimonia bicknellii
• Agrimonia eupatoria L.
• Agrimonia gryposepala Wallr.
• Agrimonia incisa Torr. & Gray
• Agrimonia japonica (Miq.) Koidz.
• Agrimonia koreana
• Agrimonia microcarpa Wallr.
• Agrimonia nipponica
• Agrimonia odorata (Gouan) Mill.
• Agrimonia parviflora Aiton
• Agrimonia pilosa Ledeb. = Agrimonia dahurica Ser.
• Agrimonia procera Wallr. = Agrimonia odorata
• Agrimonia pubescens Wallr.
• Agrimonia repens
• Agrimonia rostellata Wallr.
• Agrimonia striata Michx.
• Lista completa

Classificação do gênero

Referências

Turița mare (Agrimonia eupatoria) este o plantă erbacee din familia Rosaceae, cunoscută sub mai multe denumiri populare: asprișoară, buruiană de friguri, cornățel, gălbenare de germe, coada racului, leușteanul muntelui, lipici, sora fragilor, turiciară, turiuță.^[1]

Agrimonia (din greacă ἀργεμώνη),^[2] cunoscută sub numele de turiță mare, este un gen de 12-15 specii de plante cu flori perene erbacee din familia Rosaceae, originare din regiunile temperate ale Emisferei Nordice, cu o singură specie, de asemenea, în Africa. Specia crește între ,5–2 metri (1,6–6,6 ft) înălțime, cu frunze penate întrerupte și un buchet de flori mici și galbene suportate pe o singură tulpină (de obicei fără ramuri)

Speciile Agrimonia sunt folosite ca plante alimentare de larvele unor specii de Lepidoptere, inclusiv ''Pyrgus malvae''^⁠(en) și ''Pyrgus alveus''^⁠(en).

Descriere

Plantă erbacee, vivace, cu frunze păroase pe fața interioară, cu flori galben-aurii și cu fructe cu ghimpi mici la bază, răspândită de la câmpie și până la etajul montan (1.000 m),în fânețe și poieni umede, în tufărișuri și luminișuri, la margini de păduri și drumuri, în locuri cu umiditate mare. Înflorește din iulie și până în luna septembrie.^[1]

În scopuri medicinale se recoltează părțile aeriene în timpul înfloririi.^[3]

Specii

• Agrimonia eupatoria – Turița mare (Europa, Asia, Africa)
• Agrimonia gryposepala – Comună, turiță mare, turița păroasă mare (America de Nord)
• Agrimonia incisa – agrimonia incizată (America de Nord)
• Agrimonia coreana – agrimonia coreană (Asia de est)
• Agrimonia microcarpa – agrimonia cu fructe mici (America de Nord)
• Agrimonia nipponica – agrimonia japoneză (Asia de est)
• Agrimonia parviflora – agrimony Harvestlice (America de Nord)
• Agrimonia pilosa – agrimonia păroasă (Europa de est, Asia)
• Agrimonia procera – turiță mare parfumată (Europa)
• Agrimonia pubescens – turiță mare moale sau pufoasă (America de Nord)
• Agrimonia repens – Agrimonia scurtă (Asia de sud-vest)
• Agrimonia rostellata turița mare cu cioc (America de Nord)
• Agrimonia striata – turița mare sălbatică (America de Nord)

Componenți principali

Tanin de natură catehică, galotanin și elagitanin, cvercetină liberă, hiperină și rutosidă, substanțe amare, ulei volatil, bioxid de siliciu, acid nicotic, vitaminele C și K, acid ursolic.^[1]

Proprietăți

- stimulator al secrețiilor gastro intestinale și măresc apetitul

- colagog

- lizează calculii biliari

- astringent și antidiuretic datorită taninurilor

- eupeptic-amar^[4]

Agrimonia eupatoria

Agrimonia eupatoria

Indicații

Intern în calculoză biliară; în tulburările căilor biliare și gastro-intestinale favorizează eliminarea secrețiilor biliare descongestionând ficatul; în combaterea diareei; în reumatismul articular; urticarie.

Extern în ulcere varicoase, plăgi; afecțiuni oculare.^[1]

Folosiri

În antichitate, era folosită pentru băi de picioare și picioare obosite.^[5] TurițaFormat:Specify are o lungă istorie de utilizare ca medicament. Poetul englez Michael Drayton a considerat-o un "leac bun la toate" și de-a lungul veacurilor a fost considerat un panaceu.^{[necesită citare]} Grecii antici au folosit turița mare, pentru a trata afecțiuni ale ochilor și a fost introdusă în beri pentru diaree și tulburări ale vezicii biliare, ficat, și rinichi.^{[necesită citare]} Anglo-Saxonii au făcut o soluție din frunze și semințe pentru vindecarea rănilor; această utilizare a continuat prin Evul mediu și după aceea, într-un preparat numit eau d'arquebusade, sau "apă-mpușcată".^{[necesită citare]} Era adăugată la ceai ca un tonic de primăvară. Agrimonia a fost listată ca una dintre cele 38 de plante care sunt folosite pentru a prepara remedii florale Bach.^[6] Potrivit Cancer Research UK, esențe nu sunt utilizate pentru a trata afecțiuni medicale.^[7]

Folclor

Folclorul tradițional britanic afirmă că dacă o crenguță de Agrimonia eupatoria este plasată sub capul unei persoane, aceasta ar dormi până când crenguța ar fi îndepărtată.^[8]

Note

Bibliografie

• Florentin Crăciun, Mircea Alexan, Carmen Alexan - Ghidul plantelor medicinale uzuale, Editura științifică, București 1992, pag. 124
• Eriksson, Torsten; Malin S. Hibbs, Anne D. Yoder, Charles F. Delwiche, Michael J. Donoghue (2003). Filogenia de Rosoideae (Rosaceae), Bazate pe Secvențe de Interne Transcrise Distanțiere (SALE) de Nuclear ADN-ul Ribozomal și TRNL/F Regiunea de Cloroplast ADN-ul. International Journal of Plant Science 164(2):197-211. 2003. (Versiune PDF)

Legături externe

Wikimedia Commons conține materiale multimedia legate de Turiță mare

• Turiță mare la Encyclopedia of Life

Carte · Categorie · Portal · WikiProiect

Småborresläktet (Agrimonia) är ett växtsläkte i familjen rosväxter med 15 arter och de förekommer i tempererade områden på norra halvklotet. Två arter, luktsmåborre (A. procera) och småborre (A. eupatoria) är vildväxande i Sverige.

Externa länkar

• Den virtuella floran - småborrar

Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.

• Wikimedia Commons har media som rör Småborresläktet.
  Bilder & media

Agrimonia procera

Парило (лат. Agrimonia) — рід рослин родини Розові.

Ботанічний опис

Багаторічні трав'янисті рослини з повзучими кореневищами.

Стебла прямостійні. Листки черешкові.

Квітки зібрані на кінцях пагонів у волоті. Чашечка складається з п'яти чашолистків. Пелюстки більші від чашолистків. Тичинок від 5. Маточка з ниткоподібним стовпчиком та розширеною приймочкою.

Плід — сім'янка з нечисленними загнутими колючками.

Поширення

Більшість видів роду Парило поширені у помірній зоні Північної півкулі^[1].

Види

Деякі види^[2]. Види, що позначені зірочкою (*), поширені в Україні.

• Agrimonia eupatoriatypus — Парило звичайне*
• Agrimonia grandis — Парило велике*
• Agrimonia gryposepala
• Agrimonia incisa
• Agrimonia coreana
• Agrimonia microcarpa
• Agrimonia nipponica
• Agrimonia parviflora
• Agrimonia pilosa — Парило волосисте*
• Agrimonia procera — Парило високе*
• Agrimonia pubescens
• Agrimonia repens
• Agrimonia rostellata
• Agrimonia striata

Примітки

Посилання

• Agrimonia на сайті EOL(англ.)

Джерела

• Определитель высших растений Украины / Акад. наук Украинской ССР; Ин-т ботаники им. Н. Г. Холодного; Редкол.: Ю. Н. Прокудин, Д. Н. Доброчаева, Б. В. Заверуха, В. И. Чопик; Авт.: М. И. Котов, Ю. Н. Прокудин, А. И. Барбарич и др. — 2-е изд., стереот., с незначительными доп. и исправлениями. — К. : Фитосоциоцентр, 1999. — 548 с. — ISBN 966-7459-18-7.

Chi Long nha thảo hay chi Móc bạc (danh pháp khoa học: Agrimonia) là một chi chứa khoảng 12-15 loài thực vật có hoa thân thảo sống lâu năm, thuộc họ Rosaceae, bản địa của khu vực ôn đới Bắc bán cầu, với 1 loài có ở châu Phi. Các loài cây này mọc cao tới khoảng 0,5–2 m, với các lá lông chim đứt đoạn và các hoa nhỏ màu vàng, mọc thành một chùm dạng bông, thường không phân nhánh.

Các loài Agrimonia bị ấu trùng của một số loài thuộc bộ Cánh vẩy (Lepidoptera) phá hại, như các loài bướm nhảy thuộc chi Pyrgus như Pyrgus malvae (ghi nhận trên A. eupatoria) và Pyrgus alveus.

Các loài

• Agrimonia bicknellii
• Agrimonia coreana - long nha thảo Triều Tiên (Đông Á)
• Agrimonia eupatoria - long nha thảo châu Âu (châu Âu, châu Á, châu Phi)
  • Agrimonia eupatoria subsp. asiatica - long nha thảo hoa lớn
• Agrimonia grandis
• Agrimonia gryposepala - long nha thảo lông cao (Bắc Mỹ)
• Agrimonia hirsuta
• Agrimonia macrocarpa
• Agrimonia mollis
• Agrimonia nipponica - long nha thảo Nhật Bản, long nha thảo hoa nhỏ (Đông Á)
• Agrimonia odorata, đồng nghĩa: Agrimonia procera - long nha thảo thơm (châu Âu)
• Agrimonia parviflora - long nha thảo Mỹ (Bắc Mỹ)
  • Agrimonia parviflora var. incisa, đồng nghĩa: Agrimonia incisa - long nha thảo rạch (Bắc Mỹ)
• Agrimonia pilosa - long nha thảo, long nha thảo lông (Đông Âu, châu Á)
  • Agrimonia pilosa var. nepalensis, đồng nghĩa: Agrimonia nepalensis: long nha thảo, hoàng long vĩ, tiên hạc thảo, móc bạc Nepal
  • Agrimonia pilosa var. pilosa, đồng nghĩa: Agrimonia viscidula - long nha thảo, mãn bụi, móc bạc trĩn
• Agrimonia pringlei
• Agrimonia repens - long nha thảo ngắn (Tây Nam Á)
• Agrimonia striata - long nha thảo vệ đường (Bắc Mỹ)

Giá trị y học

Long nha thảo được sử dụng từ lâu trong y học. Nhà thơ người Anh Michael Drayton đã từng ca tụng nó như là loại cây thuốc trị "bách bệnh".Người Hy Lạp cổ đại dùng long nha thảo để chữa trị các bệnh về mắt, và nó từng được chế làm đồ uống để trị tiêu chảy và các rối loạn liên quan tới mật, gan và thận. Người Anglo-Saxon chế ra một loại nước từ lá và hạt long nha thảo để làm lành vết thương; việc sử dụng như thế còn tiếp tục trong thời kỳ Trung cổ và sau đó, trong một bài thuốc gọi là eau d'arquebusade, nghĩa là "nước chữa trúng đạn súng hỏa mai". Sau này, long nha thảo từng được kê đơn điều trị nấm bàn chân.

Trong thế kỷ 19, tại Hoa Kỳ và Canada, loài cây này được kê đơn cho nhiều loại bệnh tật khác nhau: các bệnh da liễu, hen suyễn, ho, các loại bệnh phụ khoa và cũng như làm nước súc miệng để trị viêm họng.

Các tác giả gần đây nhận thấy long nha thảo có tác dụng làm se cục bộ đối với các vết thương, các vết loét và viêm họng và như một loại thuốc làm se có vị đắng được chỉ định cho các loại bệnh về đường tiêu hóa và bài tiết như khó tiêu, tiêu chảy, viêm ruột kết, nhiễm trùng đường bài tiết, đái dầm, sỏi thận và sỏi mật^[2].

Văn hóa dân gian

Tại một số nơi người ta cho rằng khi đặt long nha thảo dưới đầu thì nó sẽ làm cho người ta có giấc ngủ sâu cho tới khi bỏ nó đi.

Xem thêm

• Aremonia agrimonoides (long nha thảo hoang, một loài thuộc chi đơn loài có quan hệ họ hàng gần)

Ghi chú

Liên kết ngoài

• Chi Long nha thảo tại Encyclopedia of Life

• Long nha thảo trong e-flora

• 1 Ботаническое описание
• 2 Ареал
• 3 Таксономия
  • 3.1 Синонимы
  • 3.2 Виды
• 4 Примечания
• 5 Литература
• 6 Ссылки

• Agrimonia aitchisonii
• Agrimonia bracteata E.Mey. ex C.A.Mey.
• Agrimonia coreana Nakai, 1932
• Agrimonia eupatoria L., 1753 — Репешок обыкновенный, или Репешок лекарственный
• Agrimonia gorovoi Rumjantsev
• Agrimonia granulosa Juz.
• Agrimonia gryposepala Wallr., 1842
• Agrimonia microcarpa Wallr., 1913
• Agrimonia nipponica Koidz., 1930
• Agrimonia × nipponopilosa Murata
• Agrimonia parviflora Sol., 1789
• Agrimonia pilosa Ledeb., 1823 — Репешок волосистый
• Agrimonia procera Wallr.
• Agrimonia pubescens Wallr.
• Agrimonia repens L.
• Agrimonia rostellata Wallr.
• Agrimonia striata Michx., 1803
• Agrimonia × wirtgenii Asch. & Graebn.

龙牙草属（学名：Agrimonia）是蔷薇科下的一个属，为多年生草本植物。该属共有约10种，分布于北温带。^[1]

参考文献

外部链接

• 維基物種中有關龙牙草属的數據

• 本文参照

キンミズヒキ属（キンミズヒキぞく、学名：Agrimonia、和名漢字表記：金水引属）は、バラ科の属の1つ^[4]。

特徴[編集]

多年草で根茎は肥厚する。茎は直立し、毛が生え、奇数羽状複葉の葉が互生し、小葉の縁に鋸歯がある。葉柄の基部に托葉があり合着する。茎先に総状花序をつけ、花は両性で小型。花柄は短い。花床筒は倒円錐形、萼片は5個。花弁は5個で黄色。雄蕊は5-30個。心皮は2個。果実は痩果で、硬い花床筒の中に1-2個ある。花床筒の縁に副萼片が変化したものといわれる鉤状の刺があり、果時に、この刺が動物体に付着して運ばれ、種子が散布される^[4]。

分布[編集]

ユーラシア大陸、北アメリカ大陸と南アメリカ大陸の温帯に10数種分布する。日本には3種ある^[4]。

種[編集]

日本に分布する種[編集]

和名、学名はYistによる。

• チョウセンキンミズヒキ Agrimonia coreana Nakai - 花の径10-16mmとやや大きく、細い花穂にまばらにつき、ことに花序の下部には離れてつく。雄蕊は12-30個。花期は7-8月。茎の高さ30-80cm。山地や高原にまれに生える。北海道・本州・四国・九州、朝鮮半島、中国大陸（東北部、山東省）、ウスリーに分布する^[4]。絶滅危惧II類（環境省）。
• ヒメキンミズヒキ Agrimonia nipponica Koidz. - 花の径5-7mmと小さく、花弁も狭い。花は細い花穂にまばらにつく。雄蕊は5-8個。花期は8-10月。茎の高さ30-80cm。小葉の先はあまりとがらない。山地、丘陵地の林下や渓側に生える。北海道（南部・西部）・本州・四国・九州（屋久島）、朝鮮半島南部、中国大陸中南部に分布する^[4]。
• キンミズヒキ Agrimonia pilosa Ledeb. var. japonica (Miq.) Nakai - 花の径7-10mmとやや小さく、太い花穂に密につく。雄蕊は8-14個。花期は8-10月。茎の高さ50-100cm。小葉の先は多くはとがる。低地、山地にふつうに生える。北海道・本州・四国・九州、朝鮮半島、中国大陸、サハリン、ウスリー、インドシナ半島に分布する^[4]。

その他の種[編集]

学名はAgrimonia The Plant Listから

• Agrimonia aitchisonii Sch”nb.-Tem.
• Agrimonia bracteata E.Mey. ex C.A.Mey.
• Agrimonia eupatoria L.
• Agrimonia gorovoi Rumjantsev
• Agrimonia granulosa Juz.
• Agrimonia gryposepala Wallr.
• Agrimonia microcarpa Wallr.
• Agrimonia parviflora Sol.
• Agrimonia pilosa Ledeb. - キンミズヒキの基本種
• Agrimonia procera Wallr.
• Agrimonia pubescens Wallr.
• Agrimonia repens L.
• Agrimonia rostellata Wallr.
• Agrimonia striata Michx.

ギャラリー[編集]

ヒメキンミズヒキ

Agrimonia eupatoria

Agrimonia gryposepala

Agrimonia parviflora

Agrimonia procera

Agrimonia pubescens

Agrimonia rostellata

Agrimonia striata

脚注[編集]

参考文献[編集]

• 林弥栄監修、平野隆久写真『山溪ハンディ図鑑1 野に咲く花』、1989年、山と溪谷社
• 牧野富太郎原著、大橋広好・邑田仁・岩槻邦男編『新牧野日本植物圖鑑』、2008年、北隆館
• 大橋広好・門田祐一・木原浩他編『改訂新版 日本の野生植物 3』、2016年、平凡社
• 米倉浩司・梶田忠 (2003-)「BG Plants 和名−学名インデックス」
• The Plant List

짚신나물속(Agrimonia)은 장미과의 한 속이다.

• 산짚신나물 (Agrimonia coreana) Nakai
• 짚신나물 (Agrimonia pilosa) Ledeb.
  • 좀짚신나물 (Agrimonia pilosa var. nipponica) (Koidz.) Kitamura