箭葉芋屬

Peltandra, the arrow arums,^[2] is a genus of plants in the family Araceae. It is native to the eastern United States, eastern Canada, and Cuba.^[1][3][4][5]

Species^[1]

1. Peltandra sagittifolia - (Michx.) Morong - Spoon flower or the white arrow arum - southeastern US from eastern Louisiana to Virginia
2. Peltandra virginica (L.) Schott - Arum arrow - Cuba, Quebec, Ontario, Oregon, California, Washington; eastern US from Maine to Florida, west to Texas, Kansas, and Minnesota
3. †Peltandra primaeva – Eocene, Golden Valley Formation, North Dakota, USA^[6]

References

Peltandra es un género con dos especies de plantas con flores perteneciente a la familia Araceae. Es originario de Norteamérica donde se distribuye por el este de Canadá y Estados Unidos.

Taxonomía

El género fue descrito por Constantine Samuel Rafinesque y publicado en Journal de Physique, de Chimie, d'Histoire Naturelle et des Arts 89: 103. 1819.^[2]​ La especie tipo es: Peltandra undulata Raf.

Especies

• Peltandra angustifolia
• Peltandra virginica

Referencias

Le genre Peltandra, en américain arrow arum, doit son nom vernaculaire à ses feuilles en forme de pointe de flèche. Ce genre ne comporte que deux espèces de l’est américain.

• Peltandra virginica (L.) Schott, que les Québécois appellent peltandre de Virginie, est une plante de lisières d’étang qui atteint 75 cm. Cette espèce qui a volontiers les pieds dans l’eau, est surtout cultivée pour son feuillage décoratif, car son inflorescence à spathe étroite vert jaunâtre laissant entrevoir un spadice blanc, est peu spectaculaire. L’inflorescence est suivie d’un épi de baies vertes qui deviennent pourpre foncé à maturité.
• Peltandra sagittifolia (Michx.) Morong (Syn. Peltandra alba), une espèce méridionale de taille plus modeste à spathe blanche plus largement ouverte, est moins rustique et n’est dès lors que rarement proposée chez nous. Elle présente des baies qui deviennent rouges à maturité.

Notes et références

Tarczeń^[3] (Peltandra Raf.) – rodzaj półwodnych roślin zielnych, należący do rodziny obrazkowatych, liczący dwa gatunki endemiczne: Peltandra sagittifolia, pochodzący z południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, oraz tarczeń wirgiński (Peltandra virginica), pochodzący z południowo-wschodniej Kanady oraz środkowej i wschodniej części Stanów Zjednoczonych.

Morfologia

Pokrój

Średniej wielkości rośliny zielne tworzące skupiska.

Korzenie

Grube, włókniste korzenie przybyszowe.

Łodyga

Podziemne, rosnące pionowo kłącze.

Liście

Ogonki liściowe różowe z zielonymi kropkami, o długości 31–59 cm (P. sagittifolia) lub zielone do purpurowo-zielonych o długości 38–98 cm (tarczeń wirgiński). Blaszki liściowe nietarczowate, strzałkowate lub oszczepowate, z zaokrąglonym lub spiczastym kończykiem, z 3 żyłkami pierwszorzędowymi i równoległymi żyłkami drugorzędowymi (nerwacja pierzasta). W przypadku gatunku P. sagittifolia blaszki jasnozielone o wymiarach 8–31×4–11 cm; u tarcznia wirgińskiego blaszki ciemniejsze, o wymiarach 9–57×5–15 cm.

Kwiaty

Roślina jednopienna. Przed wypuszczeniem liści roślina tworzy kilka kwiatostanów, typu kolbiastego pseudancjum, o długości 5–12 cm (P. sagittifolia) lub 7×25 cm (t. wirgiński). Szypułki o długości 20–56 cm (P. sagittifolia) lub 30–58 cm (P. virginica). Pochwa kwiatostanu wydłużona, zwinięta w dolnej części i otwarta w górnej; biała i szeroko rozwarta (P. sagittifolia) lub zielona z białymi lub żółtawymi brzegami wąsko uchylona (t. wirgiński). Cylindryczna kolba, w dolnej części, ukrytej w zwiniętym fragmencie pochwy, pokryta kwiatami żeńskimi. Położone wyżej kwiaty męskie oddzielone są od żeńskich paskiem prątniczek. Luźne prątniczki występują czasem również na wierzchołku kolby. W przypadku gatunku P. sagittifolia długość kolby stanowi 50% długości pochwy; w przypadku tarcznia wirgińskiego kolba jest zawsze dłuższa, ale nie przekracza długością pochwy. Kwiaty męskie składają się z 3–5 pręcików złączonych w płaskie, tarczowate synandrium, na krawędzi którego znajduje się 6-10 pylników, uwalniających pyłek przez por na wierzchołku. Kwiaty żeńskie z 1-komorowymi zalążniami, zawierającymi 1 amfitropowy zalążek (do 4 zalążków w przypadku tarcznia wirgińskiego). Zalążnie otoczone są przez 4–5 mięsistych i łuskowatych prątniczek. Szyjki słupka wzniesione, krótkie, grube. Znamiona słupka małe, położone na szczycie szyjek.

Owoce

Zwisający, kulisty, otoczony skórzastą pochwą owocostan składa się z czerwonych (P. sagittifolia) lub zielonych do purpurowo-zielonych (t. wirgiński) jagód, zawierających nasiona otoczone galaretowatą substancją. Nasiona bez bielma.

Gatunki podobne

Rośliny z rodzaju kolokazja, od których różni się przede wszystkim brakiem tarczowatych blaszek liściowych, oraz rośliny z rodzaju Typhonodorum, od których różni się brakiem pseudo-łodygi stworzonej przez pochwy liściowe oraz synandrycznymi kwiatami męskimi.

Biologia i ekologia

Rozwój

Byliny, hemikryptofity^[4], helofity^[5], kwitnące od przeważnie późną wiosną i latem. Kwiaty gatunku P. virginica zapylane są przez muchówki z gatunku Elachiptera formosa. Kwiatostany służą tym owadą jako miejsce rozmnażania i składania jaj. Larwy muchówek żerują na fragmencie kolby pokrytym kwiatami męskimi, który gnije po przekwitnieniu roślin. Głównym składnikiem aromatu wydzielanego przez rośliny jest 1,3,6-trimetylo-2,5-dioksabicyklo[3.2.1.]nonan^[6].

Siedlisko

Gatunek P. sagittifolia zasiedla wyłącznie kwaśne gleby (średnie pH 4,8) na wysokości do 60 m n.p.m. Tarczeń wirgiński zasiedla mokradła, torfowiska, bagna, bagna i rowy z wodą słodką lub o lekkim nasoleniu, występuje również wzdłuż brzegów stawów, rzek i jezior. Występuje na wysokości 0–1200 m n.p.m.

Bioindykacja

Części naziemne i nasiona tarcznia wirgińskiego są składnikiem diety baribali^[7].

Genetyka

Liczba chromosomów 2n = 28, 112.

Systematyka

Rodzaj z plemienia Peltandreae, podrodziny Aroideae, rodziny obrazkowatych^[1][8].

Nazewnictwo

Toponimia nazwy naukowej

Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów pelte (tarcza) i andros (mężczyzna) i odnosi się do kształtu kwiatów męskich roślin tego rodzaju^[9].

Nazwy zwyczajowe

W języku angielskim gatunek P. sagittifolia określany jest jako spoon flower lub white arrow arum, a tarczeń wirgiński jako arrow arum, green arrow arum lub tuckahoe.

Zastosowanie

Rośliny jadalne

Oba gatunki roślin z rodzaju tarczeń są jadalne. W przypadku gatunku P. sagittifolia spożywane są korzenie i owoce. Owoce i korzenie muszą być dobrze ugotowane lub wysuszone przed spożyciem, w celu pozbycia się szczawianu wapnia. W przypadku tarcznia wirgińskiego jadalne są kwiatostany, korzenie i nasiona. Z mąki uzyskanej z wysuszonych nasion piecze się chleb o smaku ciasta kukurydzianego i kakao. Kolba kwiatostanu, po ugotowaniu, jest bardzo smaczna. W celu pozbycia się toksyczności indianie gotują ją przez około 9 godzin. Korzenie obu gatunków są bogate w węglowodany i mogą być używane jako zamiennik mąki^[10].

Rośliny ozdobne

Rośliny z rodzaju tarczeń, w szczególności t. wirgiński są stosowane do ozdoby brzegów oczek wodnych i stawów. Wymagają stanowiska słonecznego. Pojemniki z roślinami powinny być umieszczane płytko pod powierzchnią wody. Są to rośliny wolno rosnące i nieagresywne.

Przypisy

Bibliografia

1. Dennis W. Magee, Harry E. Ahles: Flora of the Northeast: A Manual of the Vascular Flora of New England and Adjacent New York. Univ. of Massachusetts Press. ISBN 1-55849-577-0. (ang.)
2. Flora of North America: north of Mexico. New York: Oxford University Press, 1993, s. 135-137. ISBN 0-19-513729-9. (ang.)
3. Peltandra. „Flora of North America”. 22 (ang.). [dostęp 2010-06-29].

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia Peltandra virginica

Peltandra é um género botânico pertencente à família Araceae^[1].

Espécies

• Peltandra sagittifolia
• Peltandra virginica

Referências

1. ↑ «Peltandra — World Flora Online». www.worldfloraonline.org. Consultado em 19 de agosto de 2020

Peltandra là một chi thực vật có hoa trong họ Ráy^[2]

Loài

Chi này gồm các loài sau:

Hình ảnh

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Peltandra tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Peltandra tại Wikispecies

Bài viết liên quan đến phân họ Ráy này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s