Дихэа (лат. Dichaea ) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Америкалэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 100 пӧртэм.
Дихэа (латин Dichaea ) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Америкаын.
Дихэа (лат. Dichaea ) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Дихэа увтырӧ пырӧны 100 вид. Дихэа пантасьӧ Америкаын.
Дихэа (лат. Dichaea ) – Орхидей-влак кушкыл-влакын тукымыш пура, Америкын шуко верлаште кушшо пеледыш. Чылаже 100 еш куэ уло.
Дихэа (латинокс Dichaea) — Орхидея тъналста панчф касыкссь. 100 калопне (вид). Васьфневихть Америкса.
Дихэа (лат. Dichaea ) – Орхидей-влак кушкыл-влакын тукымыш пура, Америкын шуко верлаште кушшо пеледыш. Чылаже 100 еш куэ уло.
Дихэа (лат. Dichaea ) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Америкалэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 100 пӧртэм.
Дихэа (лат. Dichaea ) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Дихэа увтырӧ пырӧны 100 вид. Дихэа пантасьӧ Америкаын.
Дихэа (латин Dichaea ) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Америкаын.
Dichaea is a genus of plants in family Orchidaceae. It contains about 100 species native to tropical America.
Dichaea is a genus of plants in family Orchidaceae. It contains about 100 species native to tropical America.
Dichaea es un género de orquídeas epifitas. Tiene 118 especies. Es nativa de los trópicos de América.
Son especies de crecimiento monopódico, tienen tallos largos, en fascículos o no, con hojas alternas y dísticas, por lo general que se dirigen a un lado del tallo.
Dividido en dos grandes grupos: un grupo en que las hojas no están fuera de la envoltura, quedando presa del pie después de secas, los tallos tienden a estar colgantes y soltar raíces en puntos espaciados, y presentan ovario y cápsulas ligeramente papillosa; en otro grupo de este género, que se clasificaba en Epithecia sabe. y Westc., tienen las hojas caídas, después de la sequía, los tallos tienden a ser erectos y el ovario y cápsulas son generalmente suaves.
En ambos casos, los tallos son generalmente aplanados lateralmente y, a veces ramosos. Las hojas son numerosas, dísticas, articuladas, lanceoladas, de consistencia herbácea. Muchas especies florecen continuamente o varias veces al año. La inflorescencia brota de las axilas de las hojas y tiene una sola flor, a veces perfumada.
Las flores son pequeñas, redondeadas, por lo general con los labios que se asemejan a la forma de un ancla, trilobulado, con una proyección hacia delante. Los pétalos y sépalos son cóncavos, algunos ovalados y acuminados otros, por lo general con los pétalos más pequeños que los sépalos. La columna, alada, dispone de una lengua en la cavidad estigmática, erecta o ascendente, por lo general corta y gruesa, con la antera terminal con cuatro polinias duras y cerosas.
Dichaea incluye alrededor de ciento veinte especies epífitas sin pseudobulbos que existen en las húmedas selvas del sur de México hasta el sur de Brasil, donde hay alrededor de veinticinco especies.
Se propuso por John Lindley en 1833, publicado en The Genera and Species of Orchidaceous Plants 208. La especie tipo es Dichaea echinocarpa (Sw.) Lindl., antes Epidendrum echinocarpum Swartz, ahora se considera un sinónimo de Dichaea pendula (Aubl.) Cogn..
Dichaea es un género de orquídeas epifitas. Tiene 118 especies. Es nativa de los trópicos de América.
Dichaea est un genre d'orchidées d'Amérique du Sud comptant 118 espèces.
Orchidées épiphytes
Tiges aplaties avec de nombreuses feuilles articulées.
Fleurs petites, rondes, avec un labelle en forme d'ancre.
Pollinisées par les abeilles du genre Euglossine[1].
Forêts tropicales humides du sud de Mexique au sud du Brésil.
Dichaea est un genre d'orchidées d'Amérique du Sud comptant 118 espèces.
Dichaea is een groot geslacht met meer dan honderd soorten orchideeën uit de onderfamilie Epidendroideae.
Het is het grootste geslacht in de subtribus Zygopetalinae, tevens het geslacht met de meest uitgesproken kenmerken, maar toch vrijwel onbekend bij orchideeënliefhebbers. Het zijn epifytische planten van vochtige en beschaduwde tropische montane regenwouden uit Midden- en Zuid-Amerika (van Mexico tot Brazilië), met voor de subtribus ongewone bladstengels met twee rijen kleine, overstaande bladeren, en een bloeiwijze met kleine maar welruikende bloemen.
De botanische naam Dichaea heeft betrekking op de bladeren die in twee overstaande rijen op de stengel geplaatst zijn.
Dichaea zijn epifytische planten zonder pseudobulben, met een pseudomonopodiale bladstengel met twee rijen dicht op elkaar staande kleine ovale bladeren, waarop opeenvolgende okselstandige, afhangende of rechtstaande, eenbloemige bloeistengels ontstaan.
De bloemen zijn zeer welruikend, met gelijkvormige, holle, ovale tot lancetvormige kelk- en kroonbladen en een drielobbige tot ankervormige bloemlip. Het gynostemium is recht, met een eindstandig helmhokje en vier stevige, wasachtige pollinia.
De bloemen worden bestoven door bijen van de tribus Euglossini.
Dichaea is volgens DNA-onderzoek uit 2005 door W.M. Whitten et al.[1] een monofyletisch geslacht, duidelijk gescheiden van de ander geslachten van de Zygopetalinae, met een opvallende divergentie van de nucleotidensequenties tussen de verschillende soorten.
Het geslacht omvat meer dan 115 soorten. De typesoort is Dichaea pendula.
Dichaea is een groot geslacht met meer dan honderd soorten orchideeën uit de onderfamilie Epidendroideae.
Het is het grootste geslacht in de subtribus Zygopetalinae, tevens het geslacht met de meest uitgesproken kenmerken, maar toch vrijwel onbekend bij orchideeënliefhebbers. Het zijn epifytische planten van vochtige en beschaduwde tropische montane regenwouden uit Midden- en Zuid-Amerika (van Mexico tot Brazilië), met voor de subtribus ongewone bladstengels met twee rijen kleine, overstaande bladeren, en een bloeiwijze met kleine maar welruikende bloemen.
Dichæa (em português: Diquéia) é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceæ). Foi proposto por John Lindley, em 1833, publicado em The Genera and Species of Orchidaceous Plants 208. A espécie tipo é a Dichæa echinocarpa (Sw.) Lindley, antes Epidendrum echinocarpum Swartz, hoje considerados um sinônimo da Dichæa pendula (Aubl.) Cogn..[1]
O nome deste gênero procede da latinização do advérbio grego: διχα (dikha) que significa "duplamente", "em dois", em referência às suas folhas dísticas que crescem formando duas carreiras opostas.
Dichæa agrupa aproximadamente cento e vinte espécies epífitas, sem pseudobulbos, que existem nas matas úmidas do sul do México ao sul do Brasil, onde há cerca de vinte cinco espécies.
São espécies de crescimento monopodial, apresentam caule alongado, em fascículos ou não, com folhas disticamente organizadas e alternantes, normalmente viradas para um dos lados do caule.
Dividem-se em dois grupos principais: em um grupo as folhas não se destacam da Baínha, permanecendo presas ao caule depois de secas, os caules costuma ser pendentes e soltar raízes em pontos espaçados, além de apresentarem ovário e cápsulas levemente papilosos; no outro grupo, que já esteve apartado deste gênero, classificado como Epithecia Know. & Westc., apresentam folhas caducas, que caem depois de secas, os caules costumam ser ascendentes e as cápsulas e ovário em regra são lisos.
Em ambos os casos, os caules em regra são achatados lateralmente e por vezes se ramificam. As folhas são muitas, dísticas, articuladas, lanceoladas, de consistência herbácea. Muitas espécies florescem continuamente ou diversas vezes por ano. A inflorescência brota da axila das folhas e apresenta uma única flor, por vezes perfumada.
As flores são pequenas, arredondadas, normalmente com labelo lembrando o formato de uma âncora, trilobado, projetando-se para a frente. As pétalas e sépalas são côncavas, algumas vezes ovais, outras acuminadas, normalmente com pétalas menores que as sépalas. A coluna, alada, é provida de uma língua sob a cavidade estigmática, ereta ou ascendente, normalmente curta e espessa, portando antera terminal com quatro polínias duras e cerosas.
É importante notar que o gênero Epithecia, ao qual Schlechter subordinou um dos grupos de Dichææ, havia sido criado superfluamente para abrigar a Epithecia glauca (Know. & Westc.) Know. & Westc., originalmente descrita como Prostechea glauca Know. & Westc., depois transformada ilegalmente por Lindley em Epidendrum glaucum (Know. & Westc.) Lindley, uma espécie que nada tem a ver com Dichæa. No entanto Schlechter confundiu-se pelo fato existir também o Epidendrum glaucum Swarts, tomou o Epidendrum errado por basônimo da Dichæa glauca (Sw.) Lindley, induzindo-o a concluir ser esta então a espécie tipo de Epithecia. Enfim, o gênero Epithecia é inválido e nunca correspondeu às Dichææ, mas como a divisão de Dichæa em dois grupos nos convém, mantivemos aqui o nome por motivos didáticos.
Dichæa (em português: Diquéia) é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceæ). Foi proposto por John Lindley, em 1833, publicado em The Genera and Species of Orchidaceous Plants 208. A espécie tipo é a Dichæa echinocarpa (Sw.) Lindley, antes Epidendrum echinocarpum Swartz, hoje considerados um sinônimo da Dichæa pendula (Aubl.) Cogn..
Dichaea là một chi thực vật trong họ Orchidaceae. Chi này có khoảng 100 loài bản địa của châu Mỹ nhiệt đới.
Phương tiện liên quan tới Dichaea tại Wikimedia Commons
Dữ liệu liên quan tới Dichaea tại Wikispecies
Dichaea là một chi thực vật trong họ Orchidaceae. Chi này có khoảng 100 loài bản địa của châu Mỹ nhiệt đới.
Phương tiện liên quan tới Dichaea tại Wikimedia Commons
Dữ liệu liên quan tới Dichaea tại Wikispecies
