Some Oncidium species are pollinated by Centris bees, which may visit the flowers to collect floral oils. However, for many Oncidium species it is doubtful there is sufficient oil present to function as anything other than an attractant, in which case this would be an example of deceit pollination. (Pridgeon 2009) Powell (2008, cited in Chase et al. 2009) found that the yellow-flowered species with typical Oncidium morphology have floral UV-absorption patterns that mimic those of similarly colored species of Malpighiaceae. These malpighs have sepalar glands that produce oil collected by female Centris bees as food for their larvae. No other yellow flowers have been shown to have this same pattern of light absorbance. Thus, there may be a continuum of Oncidium species ranging from those that mimic malpigh flowers in color but offer no reward to some that actually produce enough oil to reward a pollinator. The flowers of some Oncidium species are autogamous (self-fertilizing). (Cingel 2001; Powell 2008)
Some male Centris use Oncidium flower clusters as the focal point for their territories, which they defend against other flying insects. These males reportedly attack Oncidium flowers moving in the wind as if they were trespassing insects, striking them very precisely and receiving a pollen load in the face. (Cingel 2001 and references therein)
The Neotropical orchid genus Oncidium includes more than 400 known species, at least in its broadest definition. However, the limits of the genus have been a matter of controversy for many years. Chase and Palmer (1992, cited in Chase et al. 2009) first showed that Oncidium as commonly circumscribed was polyphyletic (i.e., the traits traditionally used to place species as members of this genus are shared because they evolved several times independently, not because of shared ancestry). Subsequent studies have confirmed and extended this early work and progress has been made in redefining genera--splitting some species out of Oncidium and merging others--to make Oncidium monophyletic (a monophyletic group being one that includes all [and only] the descendant species of a single common ancestor). (Chase et al. 2009 and references therein)
Oncidium orchids are mainly epiphytic. They are found from Mexico and southern Florida (U.S.A.) through Central America and the Caribbean to Brazil, Bolivia, and Peru. The two centers of diversity are in Mexico and the Andes (according to the recent analysis by Chase et al. [2009], just a single species is known from Brazil). Various species occur from near sea level up to around 2500 meters in elevation, in both exposed situations and dense shade.
It appears that Oncidium as a genus has historically been defined by flower characteristics directly related to its pollination biology (pollination by Centris and possibly other bees). Chase et al. (2009) note that it is unsurprising that natural selection should have resulted in some convergence in these floral traits among several independent lineages, making Oncidium (as traditionally defined) polyphyletic. They advocate minimizing reliance on floral characters in circumscribing genera within the Oncidiinae (the group including Oncidium and related genera) and instead focusing on chromosome number and vegetative characters, such as the structure of pseudobulbs.
Oncidium orchids are widely cultivated for the cut flower trade. The confusing historical taxonomic treatment of this group, combined with very extensive hybridizing by breeders, makes identification of Oncidium species and varieties very challenging, With this in mind, Wu et al. (2010) sequenced the chloroplast genome of a cultivated Oncidium and explored chloroplast sequence variation in a number of other Oncidium varieties. They concluded that, although additional data from the nuclear genome are clearly desirable, data from the chloroplast genome hold great promise for phylogenetic and evolutionary studies in Oncidium breeding and variety identification.
Oncidium, abreujat com Onc. en el comerç de plantes,[1] és un gènere d’orquídies que conté unes 330 espècies. Es fan servir com a planta d'interior.
El va descriure Olof Swartz el 1800: Oncidium altissimum és l’espècie tipus del gènere. El terme deriva del grec: "onkos", que significa 'inflamació'. Es refereix al llavi més baix.
La majoria de les espècies d’Oncidium són epífites, però algunes són litòfites o plantes terrestres. Es distribueixen des del nord de Mèxic, el Carib i algunes parts del sud de Florida a Amèrica del Sud. Ocasionalment viuen en zones seques.
Oncidium, abreujat com Onc. en el comerç de plantes, és un gènere d’orquídies que conté unes 330 espècies. Es fan servir com a planta d'interior.
El va descriure Olof Swartz el 1800: Oncidium altissimum és l’espècie tipus del gènere. El terme deriva del grec: "onkos", que significa 'inflamació'. Es refereix al llavi més baix.
La majoria de les espècies d’Oncidium són epífites, però algunes són litòfites o plantes terrestres. Es distribueixen des del nord de Mèxic, el Carib i algunes parts del sud de Florida a Amèrica del Sud. Ocasionalment viuen en zones seques.
Die Gattung Oncidium aus der Familie der Orchideen (Orchidaceae) enthält zahlreiche, in der Neotropis beheimatete Arten. Je nach Konzept werden etwa 336[1] bis 800[2] Arten unterschieden. Die Pflanzen wachsen meist epiphytisch, d. h. als Aufsitzer auf anderen Pflanzen, meist Bäumen.
Die Oncidium-Arten wachsen sympodial: An einem Rhizom stehen Sprosse mit jeweils begrenztem Wachstum. Die Sprossachse ist zu Pseudobulben verdickt. Diese sind grün, oval und häufig seitlich zusammengedrückt. Unterhalb der Pseudobulben stehen Niederblätter, deren oberste laubblattartig ausgebildet sind. An der Spitze der Pseudobulben stehen ein bis zwei, selten drei Laubblätter. Sie sind lanzettlich bis linealisch geformt und in der Knospe längs der Mittelrippe gefaltet. Jungpflanzen besitzen keine Pseudobulben und unifaziale Blätter, erst später entwickeln sich die verdickte Sprossachse und bifaziale Blätter.[3] Der Blütenschaft ist meist verzweigt und vielblütig und kann sehr lang werden. Er entspringt seitlich unterhalb der Pseudobulbe. Die resupinierten Blüten sind meist gelb oder braun. Die Blütenblätter sind nicht miteinander verwachsen. Die Lippe ist dreilappig und steht ungefähr senkrecht zur Säule. An der Basis der Lippe befindet sich eine deutliche Schwiele. Die Säule selbst ist kurz, an der Spitze befinden sich zwei seitliche Anhängsel. Das Staubblatt enthält zwei gefurchte Pollinien.
Verbreitungsgebiet der Gattung Oncidium sind die Tropen Amerikas von Mexiko über Westindien bis Bolivien und Paraguay. Die größte Artenvielfalt ist in höher gelegenen Wäldern zu finden.
Oncidium wurde im Jahr 1800 von Olof Peter Swartz erstmals beschrieben. Typusart war Oncidium variegatum. Der Name Oncidium bezieht sich auf eine wulstförmige Erhebung des Lippengrundes (griechisch onkos „Wulst, Schwiele“).
In der Folgezeit wurden sehr viele Arten unter dem Namen Oncidium beschrieben, von teilweise recht unterschiedlichem Aussehen. Insbesondere die Typusart und eine kleine Gruppe naher Verwandter erwies sich als gar nicht typisch für den Rest der Gattung. Nach den Regeln der Nomenklatur hätte der Name Oncidium bei der Typusart bleiben müssen, was die Umbenennung von hunderten Pflanzennamen bedeutet hätte. Um dies zu vermeiden, musste eine neue Typusart festgelegt werden (Oncidium altissimum (Jacq.) Sw.), die ursprüngliche Typusart wurde in Tolumnia umbenannt.
Weitere ehemalige Oncidium-Arten finden sich in den Gattungen Caucaea, Rossioglossum, Cyrtochilum, Cyrtochiloides, Otoglossum, Psychopsis, Trichocentrum und Zelenkoa. Es verbleiben immer noch hunderte Arten in der Gattung Oncidium, die durch diese Abspaltungen längst nicht monophyletisch ist. Weitere Änderungen der Gattungsgrenzen sind zu erwarten.[3][4] Mittlerweile wurde die Gattung Odontoglossum revidiert und in die Gattung Oncidium integriert.[5]
Eine Liste der 336 anerkannten Arten (Stand 2020) findet sich bei R. Govaerts.[1]
Einige Arten werden aufgrund ihrer Blüten kultiviert. Es sind zahlreiche Hybriden, auch mit nahe verwandten Gattungen, erzielt worden. Die meisten Arten erfordern einen kühlen bis temperierten, hellen Stand. Hohe Luftfeuchtigkeit, gute Frischluftzufuhr und eine Ruheperiode sind zu beachten.
Die Informationen dieses Artikels stammen hauptsächlich aus:
Die Gattung Oncidium aus der Familie der Orchideen (Orchidaceae) enthält zahlreiche, in der Neotropis beheimatete Arten. Je nach Konzept werden etwa 336 bis 800 Arten unterschieden. Die Pflanzen wachsen meist epiphytisch, d. h. als Aufsitzer auf anderen Pflanzen, meist Bäumen.
Онцидиум (латин Oncidium) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Америкаын.
Онцидиум Викискладын? Онцидиум (лат. Oncidium) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Онцидиум увтырӧ пырӧны 160 - 800 вид. Онцидиум пантасьӧ Америкаын.
Онцидиум (лат. Oncidium) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Америкалэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 160 (яке 800) пӧртэм.
Онцидиум (латинокс Oncidium) — Орхидея тъналста панчф касыкссь. 160 (800) калопне (вид). Васьфневихть Америкса.
Онцидиум (лат. Oncidium ) – Орхидей-влак кушкыл-влакын тукымыш пура, Америкын шуко верлаште кушшо пеледыш.
Онцидиум Викиклатыште? Онцидиум (лат. Oncidium) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Онцидиум увтырӧ пырӧны 160 - 800 вид. Онцидиум пантасьӧ Америкаын.
Онцидиум (лат. Oncidium ) – Орхидей-влак кушкыл-влакын тукымыш пура, Америкын шуко верлаште кушшо пеледыш.
Онцидиум (латин Oncidium) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Америкаын.
Онцидиум (латинокс Oncidium) — Орхидея тъналста панчф касыкссь. 160 (800) калопне (вид). Васьфневихть Америкса.
Онцидиум (лат. Oncidium) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Америкалэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 160 (яке 800) пӧртэм.
Oncidium, abbreviated as Onc. in the horticultural trade,[2] is a genus that contains about 330 species of orchids from the subtribe Oncidiinae of the orchid family (Orchidaceae). As presently conceived (May 2014), it is distributed across much of South America, Central America, Mexico and the West Indies, with one species (O. ensatum) extending into Florida.[1][3] Common names for plants in this genus include dancing-lady orchid[4] and golden shower orchid.
In 2008, Oxfords Annals of Botany labeled the Oncidium alliance "grossly polyphyletic."[5] The American Orchid Society labeled this genus a "dumping ground."[6] After DNA testing and much debate, a consensus was announced (April 2013)[7] resulting in major taxonomic changes to Oncidium, Gomesa, Odontoglossum, Miltonia, and others. Much of this debate and subsequent housekeeping was initiated by significant research for the scientific publication Genera Orchidacearum Volume 5.[8] As a result, much of the information in this article is now deprecated, but still of great value. One significant change is the move of most Brazilian Oncidium with a fused lateral sepal to the genus Gomesa.[6][5] The Royal Horticultural Society system, the World Checklist of Monocots database[9] and the American Orchid Society have already updated their databases to reflect most of these changes.
This genus was first described by Olof Swartz in 1800 with the orchid Oncidium altissimum, which has become the type species. Its name is derived from the Greek word ὀγκος, onkos, meaning "swelling". This refers to the callus at the lower lip.
Most species in the genus are epiphytes (growing on other plants), although some are lithophytes (growing on rocks) or terrestrials (growing in soil). They are widespread from northern Mexico, the Caribbean, and some parts of South Florida to South America. They usually occur in seasonally dry areas.
They can be divided into three categories, according to their growth pattern:
Oncidium species are characterised by the following properties :
The flowers come in shades of yellow, red, white and pink. The petals are often ruffled on the edges, as is the lip. The lip is enormous, partially blocking the small petals and sepals.
Some Oncidium orchids are very long : Oncidum altissimum and Oncidium baueri can grow to a height of 5 m, while Oncidum sarcodes can reach 3 m.
They are known as 'spray orchids' among some florists. They are very varied and are easily hybridised with Odontoglossum. Together with other closely related genera (Miltonia, Cuitlauzina, Miltoniopsis, Osmoglossum, Leochilus, Comparettia, Cyrtochilum, Odontoglossum, Tolumnia, Rhynchostele [formerly Lemboglossum], Psychopsis, etc.) they form the Oncidium alliance. Some of the best Oncidium alliance hybrids originate from Oncidium tigrinum and Oncidium incurvum, when crossed with Odontoglossums, although hybridization possibilities of this group of orchids are endless, and there are literally hundreds of thousands of excellent hybrids in the Oncidium alliance.
Oncidium, abbreviated as Onc. in the horticultural trade, is a genus that contains about 330 species of orchids from the subtribe Oncidiinae of the orchid family (Orchidaceae). As presently conceived (May 2014), it is distributed across much of South America, Central America, Mexico and the West Indies, with one species (O. ensatum) extending into Florida. Common names for plants in this genus include dancing-lady orchid and golden shower orchid.
In 2008, Oxfords Annals of Botany labeled the Oncidium alliance "grossly polyphyletic." The American Orchid Society labeled this genus a "dumping ground." After DNA testing and much debate, a consensus was announced (April 2013) resulting in major taxonomic changes to Oncidium, Gomesa, Odontoglossum, Miltonia, and others. Much of this debate and subsequent housekeeping was initiated by significant research for the scientific publication Genera Orchidacearum Volume 5. As a result, much of the information in this article is now deprecated, but still of great value. One significant change is the move of most Brazilian Oncidium with a fused lateral sepal to the genus Gomesa. The Royal Horticultural Society system, the World Checklist of Monocots database and the American Orchid Society have already updated their databases to reflect most of these changes.
Oncidium es el género de orquídeas también llamado de la dama danzante ya que cualquier pequeña brisa mueve sus flores como en un baile, y su labelo que se asemeja a una bailarina. Contiene alrededor de 330 especies de orquídeas de la subfamilia Epidendroideae. Este es un género difícil y complejo en el que muchas especies están reclasificadas, lo que a la larga seguramente conducirá a dividir este género en otros. Las inflorescencias de estas plantas son ramificadas y con flores múltiples.
Originario de la América tropical (de Puerto Rico hasta la Florida) de dimensiones muy variables según la especie. Se ubican actualmente desde el Caribe hasta el centro litoral de la Argentina.[1] Se desarrollan desde el nivel del mar a las zonas montañosas y en todos los niveles intermedios.
Las especies del género se cultivan y venden por sus bonitas flores amarillas tachoneadas de marrón en las formas más corrientes. Los híbridos hortícolas presentan otros colores y un labelo bien desarrollado.
La mayoría posee pseudobulbos carnosos, con hojas alargadas y delgadas. Algunas tienen hojas en forma de lápiz, mientras que otro grupo, presentan abanicos enanos de hojas duras y trimeras. también hay otro grupo constituido por hojas dobladas de aspecto coriáceo, produciendo la inflorescencia como en las cattleyas. Pueden ser las flores de tamaño grande o pequeño según la especie con varas largas y aunque la flor sea pequeña tienen una floración espectacular de numerosas flores abiertas a un tiempo que se mantiene durante varias semanas.
La mayoría de las especie florecen una sola vez al año, sin embargo muchos híbridos pueden florecer hasta tres veces. Las Oncidium se pueden hibridar con géneros cercanos dando lugar a especies intergenéricas tales como las de Colmanara, Miltassia, Burregeara, Aliceara.
Son plantas adaptables que se pueden cultivar fácilmente en una ventana orientada al este o al oeste, incluso en un patio protegido de orientación sur en zonas de clima templado. Como otras orquídeas, requieren un cierto grado de humedad y abundante movimiento de aire. La mayoría de los miembros de esta familia también requieren abundante luz para florecer adecuadamente por lo que en zonas de poca luz en época de floración se les puede suplementar con focos de luz. Recordar que estas orquídeas requieren terreno seco, no empapado, entre riegos.
El género fue descrito por Peter Olof Swartz y publicado en Kongl. Vetenskaps Academiens Nya Handlingar 21: 239–240. 1800.[2] La especie tipo es: Epidendrum altissimum Jacq.
Oncidium: nombre genérico que deriva de las palabras griegas: onkos = "hinchazón" y el sufijo -idium = "diminuto". Olof Swartz, en 1800, les dio este nombre debido a que presentan una pequeña callosidad situada en la base del labio que aparenta ser una verruga, tumor, hinchazón en griego = Onkos.[3]
El nombre popular dama danzante es debido a la forma de sus diminutas flores a las que cualquier pequeña brisa mueve en una danza frenética.
El género Oncidium cuenta con las siguientes secciones:
El género Oncidium comprende unas 330 especies:
Oncidium es el género de orquídeas también llamado de la dama danzante ya que cualquier pequeña brisa mueve sus flores como en un baile, y su labelo que se asemeja a una bailarina. Contiene alrededor de 330 especies de orquídeas de la subfamilia Epidendroideae. Este es un género difícil y complejo en el que muchas especies están reclasificadas, lo que a la larga seguramente conducirá a dividir este género en otros. Las inflorescencias de estas plantas son ramificadas y con flores múltiples.
Nystykämmekät (Oncidium) on suku, joka kuuluu heimoon kämmekkäkasvit (Orchidaceae). Sen lajeja on hyötykäytössä koristekasveina, huonekasvina.[1]
Nystykämmeköihin kuuluu yli 450 lajia ikivihreitä orkideoita, jotka ovat epifyyttisiä, litofyyttisiä tai maassa kasvavia. Niitä esiintyy luonnossa Meksikossa, Keski-Amerikassa, Etelä-Amerikassa ja Länsi-Intiassa. Kasvavat vaihtelevissa ympäristöissä merenpinnasta 3000 metrin korkeudelle. Jotkin nystykämmekät ovat tiiviskasvuisia ja pienilehtisiä. Muilla lajeilla varsimukulasta kasvaa yksi suuri tai kaksi pienempää lehteä. Kukat ovat tavallisesti keltaisia ja niiden huuli on huomattavan suuri.[2]
Viljellyt nystykämmekät viihtyvät viileässä tai keskilämpimässä ilmassa. Niitä kasvatetaan epifyyttien ruukkuseoskasvualustassa tai kaarnan pinnalla tai korissa.[2]
Nystykämmekät (Oncidium) on suku, joka kuuluu heimoon kämmekkäkasvit (Orchidaceae). Sen lajeja on hyötykäytössä koristekasveina, huonekasvina.
Nystykämmeköihin kuuluu yli 450 lajia ikivihreitä orkideoita, jotka ovat epifyyttisiä, litofyyttisiä tai maassa kasvavia. Niitä esiintyy luonnossa Meksikossa, Keski-Amerikassa, Etelä-Amerikassa ja Länsi-Intiassa. Kasvavat vaihtelevissa ympäristöissä merenpinnasta 3000 metrin korkeudelle. Jotkin nystykämmekät ovat tiiviskasvuisia ja pienilehtisiä. Muilla lajeilla varsimukulasta kasvaa yksi suuri tai kaksi pienempää lehteä. Kukat ovat tavallisesti keltaisia ja niiden huuli on huomattavan suuri.
Viljellyt nystykämmekät viihtyvät viileässä tai keskilämpimässä ilmassa. Niitä kasvatetaan epifyyttien ruukkuseoskasvualustassa tai kaarnan pinnalla tai korissa.
Oncidium est un genre d'orchidées originaire d'Amérique tropicale (de l'Argentine jusqu'à la Floride) de dimensions très variables selon l'espèce. Les espèces du genre sont cultivées et vendues pour leurs jolies fleurs jaunes tachetées de marron dans la forme la plus courante. Les hybrides horticoles présentent souvent un labelle bien développé.
Ce genre a été créé en 1800 par le botaniste suédois Olof Peter Swartz (1760-1818). En 2009, les botanistes britanniques Mark Wayne Chase et Norris Hagan Williams on révisé la classification de nombreuses espèces, recombinées notamment dans le genre Gomesa.
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (17 février 2017)[3] :
Se contente des températures d'appartement, avec une préférence pour les températures un peu fraîches (18-20). Pour la faire fleurir, il ne faut pas hésiter à lui offrir une différence de température de 5 degrés entre le jour et la nuit pendant un mois.
Les oncidium demandent une lumière vive, sans soleil direct aux heures chaudes. Un signe de bon éclairage est la couleur des feuilles qui doit être vert-jaune.
Non calcaire de préférence et sans chlore (penser aux cartouches filtrantes si votre eau du robinet est trop calcaire).
Modérés. Il faut laisser sécher le compost un peu entre deux arrosages. Les racines apprécient les composts très bien drainés. Diminuer les arrosages quand les nouveaux pseudo-bulbes sont matures. Certaines variétés d'oncidium apprécient que leurs racines sèchent rapidement. Elles conviennent alors particulièrement à la culture sur plaque si leur développement le permet.
Apprécient les vaporisations. Il faut savoir que cette plante recherche avant tout le soleil
Normalement à la fin de l'hiver ou au printemps, après floraison. Petits pots bien tolérés. Utiliser de préférence un pot non poreux (pas de pot en terre cuite), afin de ne pas concentrer les sels minéraux. Sinon, il est recommandé de rincer le compost à l'eau claire de temps en temps. Après le rempotage, attendez deux semaines avant de reprendre le rythme normal des arrosages; mais bassinez la surface du compost et vaporisez l'envers des feuilles.
Granulométrie fine à moyenne, à base d'écorce de pin, d'argile expansée, charbon de bois, polystyrène.
Ils sont nécessaires pour obtenir une belle floraison et se font au rythme d'un arrosage sur deux toute l'année avec un engrais équilibré. Vous pouvez donner un engrais de croissance (riche en azote) lorsque les nouveaux pseudo-bulbes se développent, jusqu'à ce que ceux-ci aient atteint la moitié de leur taille finale, et donner ensuite un engrais de floraison (riche en phosphore et potassium).
Ne jamais couper les hampes florales, elles peuvent fleurir successivement de nombreuses années.
Fleurs et hampe florale
Fleurs d'Oncidium nubigenum
Fleurs d'Oncidium hybride
Fleurs d'Oncidium phalaenopsis
Oncidium est un genre d'orchidées originaire d'Amérique tropicale (de l'Argentine jusqu'à la Floride) de dimensions très variables selon l'espèce. Les espèces du genre sont cultivées et vendues pour leurs jolies fleurs jaunes tachetées de marron dans la forme la plus courante. Les hybrides horticoles présentent souvent un labelle bien développé.
Ce genre a été créé en 1800 par le botaniste suédois Olof Peter Swartz (1760-1818). En 2009, les botanistes britanniques Mark Wayne Chase et Norris Hagan Williams on révisé la classification de nombreuses espèces, recombinées notamment dans le genre Gomesa.
Oncidijum (lat. Oncidium), veliki rod kaćunovki sa ukupno preko 360 vrsta. U njega su uklopljene i vrste iz nekadašnjeg roda sigmatostaliks (Sigmatostalix) kojega je 1852 opisao Rchb. f..
Rod je raširen po Srednjoj i Južnoj Americi.[1]
Oncidijum (lat. Oncidium), veliki rod kaćunovki sa ukupno preko 360 vrsta. U njega su uklopljene i vrste iz nekadašnjeg roda sigmatostaliks (Sigmatostalix) kojega je 1852 opisao Rchb. f..
Rod je raširen po Srednjoj i Južnoj Americi.
Oncidium (Oncidium) je ród ze swójby orchidejowych rostlinow (Orchidaceae). Wobsahuje wjace hač 700 družinow.
Oncidium adalah genus yang terdiri dari kurang lebih 330 spesies anggrek dari sub famili Epidendroideae.[1] Genus ini adalah genus yang kompleks dengan banyak spesies yang di klasifikasi ulang.[1] Genus ini dideskripsikan pertama kali oleh Olof Swartz.[1] Genus ini tersebar dari wilayah Meksiko Utara, bebearapa daerah di Karibia, beberapa daerah di Florida Selatan, sampai Amerika Selatan.[1] Anggrek ini umumnya tumbuh di daerah kering.[1] Kebutuhan cahaya oncidium ini dapat bervariasi.[2] Pada umumnya, Oncidium tahan lebih banyak cahaya yaitu berkisar antara 20 - 60 persen cahaya.[2]
Kemudian untuk suhu yang diperlukan untuk anggrek oncidium ini pada umumnya antara 55 - 60 Fahrenheit pada malam hari, 80 - 85 Fahrenheit pada siang hari.[2] Tanaman dengan akar daun atau berdaging besar kurang perlu sering disiram daripada tanaman berakar atau berdaging tipis.[2] Penyiraman harus menyeluruh, dan menengah harus kering setidaknya setengah putaran pot sebelum penyiraman lagi.[2] Penyiraman ini dilakukan setiap 2 - 10 hari tergantung pada cuaca, ukuran pot dan bahan, jenis anggrek dan, jenis media pot.[2]
Oncidium adalah genus yang terdiri dari kurang lebih 330 spesies anggrek dari sub famili Epidendroideae. Genus ini adalah genus yang kompleks dengan banyak spesies yang di klasifikasi ulang. Genus ini dideskripsikan pertama kali oleh Olof Swartz. Genus ini tersebar dari wilayah Meksiko Utara, bebearapa daerah di Karibia, beberapa daerah di Florida Selatan, sampai Amerika Selatan. Anggrek ini umumnya tumbuh di daerah kering. Kebutuhan cahaya oncidium ini dapat bervariasi. Pada umumnya, Oncidium tahan lebih banyak cahaya yaitu berkisar antara 20 - 60 persen cahaya.
Kemudian untuk suhu yang diperlukan untuk anggrek oncidium ini pada umumnya antara 55 - 60 Fahrenheit pada malam hari, 80 - 85 Fahrenheit pada siang hari. Tanaman dengan akar daun atau berdaging besar kurang perlu sering disiram daripada tanaman berakar atau berdaging tipis. Penyiraman harus menyeluruh, dan menengah harus kering setidaknya setengah putaran pot sebelum penyiraman lagi. Penyiraman ini dilakukan setiap 2 - 10 hari tergantung pada cuaca, ukuran pot dan bahan, jenis anggrek dan, jenis media pot.
Oncidija, jaguarūnė (Oncidium) – gegužraibinių (Ochidaceae) šeimos augalų gentis, kuriai priklauso epifitinės ir kelios dirvožemyje augančios orchidėjos. Gentį pirmą kartą 1800 m. aprašė Olof Swartz. Pavadinimas iš graikų k. žodžio onkos – auglys; ant lūpos yra sukietėjimas.
Plačiai paplitusios nuo Šiaurės Meksikos, Karibų iki Pietų Amerikos.
Gentyje yra apie 330 rūšių:
ir kt.
Dailioji oncidija (Oncidium ornithorhynchum)
Margoji oncidija (Oncidium sphacelatum)
Puošnioji oncidija (Oncidium splendidum)
Oncidija, jaguarūnė (Oncidium) – gegužraibinių (Ochidaceae) šeimos augalų gentis, kuriai priklauso epifitinės ir kelios dirvožemyje augančios orchidėjos. Gentį pirmą kartą 1800 m. aprašė Olof Swartz. Pavadinimas iš graikų k. žodžio onkos – auglys; ant lūpos yra sukietėjimas.
Plačiai paplitusios nuo Šiaurės Meksikos, Karibų iki Pietų Amerikos.
Oncidium é um gênero de orquídeas largamente distribuídas do México ao sul da América do Sul. Chuva-de-ouro é um dos nomes popularmente utilizados no Brasil para designar um grande grupo de espécies de orquídeas, outrora pertencentes ao gênero e diversos outros gêneros de flores semelhantes. A principal característica deste gênero é a presença de um calo situado na base do labelo da flor.
As flores dos Oncidium, no entanto, podem ser amarelas, marrons, verdes, alaranjadas, brancas, róseas e não raramente tigradas. Outra característica presente em grande parte das espécies é que as pétalas e sépalas são bastante pequenas em relação ao labelo. Na maioria epífitas, seus pseudobulbos em grande parte das espécies são ovalados e achatados. Muito utilizados como flor-de-corte.
A família das orquídeas é muito extensa e dividida em mais de mil gêneros. Desde a criação do gênero Oncidium, por Sw. em 1800,[1] o conceito do que seria um Oncidium mudou inúmeras vezes. Conforme os anos passaram e mais se estudaram as orquídeas, o gênero expandiu-se ou diminuiu em diversas ocasiões, sendo mais ou menos espécies atribuídas a ele. Gêneros bem conhecidos e estabelecidos no presente já foram considerados Oncidium no passado, por exemplo as Miltonia eram inicalmente consideradas por Rchb.f. espécies de Oncidium.[2]
O gênero Oncidium por ser grande e muito variável, era a escolha perfeita para botânicos incluírem espécies recém descobertas sobre as quais não estavam muito seguros da classificação. Assim foi com diversos outros grandes e antigos gêneros de orquídeas, sendo outros exemplos de gêneros bem conhecidos, grandes e mal definidos, Maxillaria, Pleurothallis, Masdevallia, Bulbophyllum e Dendrobium. Todos estes inflaram até conterem mais de mil espécies, alguns mais de duas mil, subdivididos em dezenas de subgêneros e alliances (nome escolhido por autores que informalmente agrupam espécies em conjuntos sem que descrevam esses grupos segundos as normas botânicas de publicação) muitas vezes também mal definidos.[3]
Inicialmente os botânicos trabalhavam apenas com a observação das plantas e flores, tentando separar grandes conjuntos de plantas da mesma família, e agrupar em conjuntos menores, plantas com características semelhantes. Ao longo dos anos mudou a importância atribuída a cada uma das caraterísticas das plantas entre os critérios de classificação. Passaram a observar os detalhes das estruturas reprodutivas, então as características do pólen, a quantidade de cromossomos, de modo a, progressivamente, conhecer melhor as plantas e também ter ferramentas mais úteis para separá-las. A partir da década de 1960, passaram e examinar a bioquímica das plantas e suas proteínas. Naturalmente todas estas camadas de conhecimento sucessivamente adicionadas a este grupo de plantas foi responsável por incontáveis alterações na classificação de suas espécies.[4] A grande variabilidade das espécies de Oncidium permitiu que 1378 espécies fossem classificadas neste gênero em algum momento da história.[5]
Desde meados dos anos 1990, os bioquímicos passaram a estudar mais os genes das orquídeas tentando agrupá-las conforme apresentassem pequenas diferenças genéticas, diferenças que progressivamente aumentaram conforme sofreram mutações em seu processo evolutivo (apesar da teoria ser conhecida desde a década de 1960,[6] somente após 1990, com o barateamento e difusão do processo passaram a realizar análises em grande escala). À classificação baseada neste sistema dá-se o nome de filogenia.
Desde o começo da década de 2000, os filogenistas têm-se debruçado sobre os Oncidium. O resultado vem expresso em diversas publicações, desde 2001,[7] nas quais são apresentadas profundas mudanças sobre os limites deste gênero. Há consenso na comunidade científica de que todas estas plantas devem ser separadas de Oncidium e classificadas em outros gêneros, porém ainda não há consenso quanto a maneira de dividir os novos gêneros. Há duas propostas em debate, uma apresentada pelo grupo da Universidade da Flórida que liderou as pesquisas, proposta aceita pelo Royal Botanic Garden. Em oposição à esta, há propostas dos taxonomistas, universidades e jardins botânicos de alguns países de onde estas plantas provém (por exemplo jardins botânicos de São Paulo e Rio[8]) e também da Europa,[9] que preferem separar os gêneros em grupos menores e com mais afinidade morfológica e não somente conforme as características genéticas das plantas, impossíveis serem percebidas facilmente, ou seja, dividir em grupos maiores como pretendem os filogenistas agruparia plantas de morfologia muito diversas em um mesmo gênero tornando difícil a classificação e delimitação de um gênero.[10]
Independentemente do nome que seja preferido por qualquer dos dois grupos, sabe-se hoje que menos da metade das espécies de Oncidium aceitas ali permanecem classificadas,[11] tendo-se que optar por uma ou outra das propostas apresentadas para todas as espécies restantes. No Brasil, segundo a classificação anterior, havia mais de 100 espécies de Oncidium. Hoje menos de uma dezena de espécies brasileiras ainda pode ser classificada neste gênero, que ficou restrito quase que apenas a espécies andinas, do norte da Amazônia e da América Central.[12]
Segundo a proposta do grupo de pesquisadores da Flórida, as espécies do Brasil seriam em grande parte classificadas nos gêneros Psychopsis, Gomesa,[13] Trichocentrum[14] e Grandiphyllum[15]. Os Jardins Botânicos de São Paulo e Rio dividem estes três gêneros em mais de uma dezena.[16]
A lista abaixo corresponde às espécies aceitas pelo Royal Botanic Garden em consulta on-line feita em 18 de dezembro de 2012.[17]
A lista abaixo corresponde às espécies aceitas pelos Instituto de Botânica de São Paulo e Jardim Botânico do Rio de Janeiro em consulta on-line no site Flora Brasileira, elaborado por ambos e pelo CNPQ, feita em 18 de dezembro de 2012.[18]
As listas são muito semelhantes. A ausência dos Oncidium amazonicum e O. huebneri na lista brasileira deve-se ao fato de os botânicos destas instituições classificarem ambas no gênero Sigmatostalix. O Oncidium fuscatum não é considerado uma espécie nativa do Brasil pelas instituições brasileiras.
Oncidium é um gênero de orquídeas largamente distribuídas do México ao sul da América do Sul. Chuva-de-ouro é um dos nomes popularmente utilizados no Brasil para designar um grande grupo de espécies de orquídeas, outrora pertencentes ao gênero e diversos outros gêneros de flores semelhantes. A principal característica deste gênero é a presença de um calo situado na base do labelo da flor.
As flores dos Oncidium, no entanto, podem ser amarelas, marrons, verdes, alaranjadas, brancas, róseas e não raramente tigradas. Outra característica presente em grande parte das espécies é que as pétalas e sépalas são bastante pequenas em relação ao labelo. Na maioria epífitas, seus pseudobulbos em grande parte das espécies são ovalados e achatados. Muito utilizados como flor-de-corte.
Oncídium (lat. Oncidium) je rod z čeľade vstavačovité.
Je to pestovateľsky zaujímavý rod. Rastlina vytvára väčšinou oválne pahľuzy, na ktorých vyrastá jeden alebo dva tenké listy. Kvety sú nápadné v prevažnej miere veľkým, žltým pyskom. Veľkosť kvetov a ich množstvo na stopke je variabilné od jedného (Oncidium papilio) do niekoľkých desiatok (Oncidium varicosum). Rastie v Strednej a Južnej Amerike.
Oncidium är ett tropiskt orkidésläkte av underfamiljen Epidendroideae omfattande över 300 arter i Sydamerika, Mexiko och Västindien[förtydliga], såväl i de heta kusttrakterna som på bergen upp till 4.000 meters höjd.
Orkidéerna är epifyter med löklika stamknölar och präktiga, vanligen gula och med bruna fläckar marmorerade blommor i långa förgrenade klasar.
Oncidium är ett tropiskt orkidésläkte av underfamiljen Epidendroideae omfattande över 300 arter i Sydamerika, Mexiko och Västindien[förtydliga], såväl i de heta kusttrakterna som på bergen upp till 4.000 meters höjd.
Orkidéerna är epifyter med löklika stamknölar och präktiga, vanligen gula och med bruna fläckar marmorerade blommor i långa förgrenade klasar.
Oncidium là một chi có chứa khoảng 330 loài hoa lan từ phân tông Oncidiinae của Họ Lan (Orchidaceae). Đây là một phức tạp, với nhiều loài được phân loại lại.
Oncidium là một chi có chứa khoảng 330 loài hoa lan từ phân tông Oncidiinae của Họ Lan (Orchidaceae). Đây là một phức tạp, với nhiều loài được phân loại lại.
見內文
文心蘭屬（学名：Oncidium）是樹蘭亞科的一个屬，包含了約330種蘭科植物。
這是個複雜難辨的屬，其下的許多種正在進行重新分類。不少人呼籲將本屬劃分為多個不同的屬。
分類（APG III） 界 : 植物界 Plantae 階級なし : 被子植物 angiosperms 階級なし : 単子葉類 monocots 目 : キジカクシ目 Asparagales 科 : ラン科 Orchidaceae 亜科 : セッコク亜科 Epidendroideae 連 : シンビジウム連 Cymbidieae 亜連 : オンシジウム亜連 Oncidiinae 属 : オンシジューム属 Oncidium 学名 Oncidium Sw., 1800 [1] タイプ種 Oncidium altissimum (Jacq.) Sw. [1] シノニム 本文参照
オンシジューム（Oncidium）あるいはオンシジウムは中南米を中心に分布する、約400種を含むラン科の大属。樹上で着生生活を営む。洋ランとしても広く親しまれる。
樹上につく着生植物だが、岩の上につくものや地上性の種もある。バルブ（偽球茎）は卵形から円筒形、往々にして扁平になるが、持たない例もある。葉はバルブの先端から2枚程度つき、普通は革質だが、剣状や円筒形などになる例もある。またバルブの基部の節からも葉が出る。
花茎はバルブの基部から出て、長い花茎を上から斜め上に伸ばし、複数花、往々に多数の花を総状、円錐状につける。花は唇弁が大きく広がり、これが花の大部分を占める。萼と側花弁はほぼ同型で、唇弁より幅狭くて小さい。
学名の Oncidium はギリシア語の onkos（とげ、隆起）に指小辞をつけたもので、唇弁の基部に隆起のあるさまをいったものといわれる。属内の花色は黄色がもっとも多い。
洋ランとして栽培され、また切り花などとしても流通する。本属は、かつては400種を擁する大きな属で、鑑賞価値が高いものが数多くあった。それらを便宜的に薄葉系、厚葉系などに分けるのが普通であった。そのなかでもっとも普及していたものは黄色く広がった唇弁が目立つ花を多数つけるもので[2]、原種としてはOnc. flexuosum （Gomesa flexuosa のシノニム）[3]や Onc. varicosum （Gomesa varicosa のシノニム）[4]があげられる。それらを中心に作出された交配品が数多く、現在この類の代表とされるアロハイワナガもこの系列にある[5]。しかし、最近では小型の原種、ケイロフォルム （Onc. cheirophorum） や、同じく小型でピンク花をつけるオルニソリンクム （Onc. ornithorhynchum）、およびそれらの交配種もよく市場に流通する。またオブリザタム （Onc. obryzatum ）は小さな花が多数つくことで評価が高い。
近年、分類学的な見直しによって、この属から分離されて他の属に移動したり、新属として独立する種が出てきている。上記の黄色い唇弁の種も、上記のように別属とされるようになっている。しかし現在もそれらはオンシジウムの名で流通しており、これは当分続くものと思われる。
近縁属との間での属間交配も行われている。そのような人工属には以下のようなものがある[6]。
なお、かつてはパピリオなど著名なものが他にもあったが、分類体系の変更で別属とされている。
The Plant Listより
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 
