Viola hirta ye una especie de la familia de les violacees.
Difier de Viola odorata en nun tener estolones, fueyes peloses más estreches y flores ensin arumar. Fueyes primaverales acorazonaes, fueyes branices oblongo-ovaes, con base fuertemente acorazonada. Bráctees na metá inferior del cabillo. Flores violeta d'aprosimao 1,5 cm, con espolón violeta escuru y más llargu que los lóbulos del mota. Floria en primavera.[1]
Praderíes caliares, maleza abierta
Gran parte d'Europa, sacante Portugal, Islandia y Turquía.
Viola hirta describióse por Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 934, nel añu 1753.[2]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
Viola hirta (lat. Viola hirta) - bənövşəkimilər fəsiləsinin bənövşə cinsinə aid bitki növü.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Viola hirta (lat. Viola hirta) - bənövşəkimilər fəsiləsinin bənövşə cinsinə aid bitki növü.
Planhigyn blodeuol yw Fioled flewog sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Violaceae (neu'r 'fioled'). Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Viola hirta a'r enw Saesneg yw Hairy violet.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Gwiolydd flewog, Crynllys blewog a Fioled flewog.
Planhigyn blodeuol yw Fioled flewog sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Violaceae (neu'r 'fioled'). Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Viola hirta a'r enw Saesneg yw Hairy violet. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Gwiolydd flewog, Crynllys blewog a Fioled flewog.
Violka chlupatá neboli srstnatá (Viola hirta) je vytrvalá rostlina za květu vysoká kolem 5 cm, po odkvětu však listy dorůstají až 30 cm. Oddenek dlouhý, často vícehlavý, výběžky se nevytváří. Listy v přízemní růžici, lodyha není vyvinuta. Listy o něco delší než širší, srdčité, čepel nesbíhá na řapík (na rozdíl od violky obojetné). Řapík je hustě chlupatý, chlupy rovnovážně odstálé. Na bázi řapíků jsou palisty, které jsou skoro celokrajné nebo jen malinko třásnité, třásně nejsou brvité (na rozdíl od violky chlumní) a u čistého druhu nejsou ani zakončeny rezatou žlázkou (na rozdíl od violky vonné). Kvete v březnu až květnu, květy jsou bledě modrofialové a nevonné. Ostuha je nafialovělá.
Violka chlupatá roste po celé Evropě, kromě úplného jihu a severnější Skandinávie. areál sahá na východ až po západní Sibiř, izolovaně na Kavkaze a v Kazachstánu. Mapa viz zde [1]. Je rozšířena po celé České republice, kromě vyšších horských poloh, jen místy je vzácnější, např. na severočeských pískovcích. Roste spíše na bazičtějších substrátech a většinou mírně zastíněných místech mimo les hlavně v suchých trávnících (tř. Festuco-Brometea) či v borových lesích (Dicrano-Pinion).
Nejčastěji se kříží s violkou vonnou, kříženec se jmenuje Viola × scabra F. Braun a vzniká tam, kde se rodiče dostanou do kontaktu a hojně vytváří hybridní roje. Znaky jsou intermediární mezi oběma druhy. Často se také kříží s violkou chlumní, kříženec se jmenuje Viola x interjecta Borbás in Hallier et Wohlf. Též vytváří hybridní roje.
Obrázky, zvuky či videa k tématu violka chlupatá ve Wikimedia Commons
Violka chlupatá neboli srstnatá (Viola hirta) je vytrvalá rostlina za květu vysoká kolem 5 cm, po odkvětu však listy dorůstají až 30 cm. Oddenek dlouhý, často vícehlavý, výběžky se nevytváří. Listy v přízemní růžici, lodyha není vyvinuta. Listy o něco delší než širší, srdčité, čepel nesbíhá na řapík (na rozdíl od violky obojetné). Řapík je hustě chlupatý, chlupy rovnovážně odstálé. Na bázi řapíků jsou palisty, které jsou skoro celokrajné nebo jen malinko třásnité, třásně nejsou brvité (na rozdíl od violky chlumní) a u čistého druhu nejsou ani zakončeny rezatou žlázkou (na rozdíl od violky vonné). Kvete v březnu až květnu, květy jsou bledě modrofialové a nevonné. Ostuha je nafialovělá.
Håret viol (Viola hirta) er en 5-15 cm høj plante i viol-familien. Arten ligner martsviol, men bladene er smalt hjerteformede og hele planten er mere eller mindre tæt håret. I Danmark findes håret viol hist og her på Øerne i skovlysninger, mellem krat og på skrænter.[1]
Håret viol (Viola hirta) er en 5-15 cm høj plante i viol-familien. Arten ligner martsviol, men bladene er smalt hjerteformede og hele planten er mere eller mindre tæt håret. I Danmark findes håret viol hist og her på Øerne i skovlysninger, mellem krat og på skrænter.
Das Raue Veilchen oder Rauhaarige Veilchen, genannt auch Rauhhaariges Veilchen (Viola hirta), ist eine Pflanzenart aus der Familie der Veilchengewächse (Violaceae). Es ist in den gemäßigten Gebieten Asiens und Europas verbreitet.
Die Pflanzen werden ca. 3 bis 10 (25) Zentimeter hoch und wachsen ohne unterirdische Ausläufer. Die Blätter sind am Grund schwach herzförmig, mit einer seichten, breiten Bucht und werden 1,5 bis 10 Zentimeter lang sowie 1 bis 6 Zentimeter breit (Relation Länge/Breite: 1,5- bis 2-fach). Ebenso wie die 3 bis 12 Zentimeter langen Blütenstiele sind sie abstehend behaart und entspringen wie diese an der Basis der Sprossachse, sind also grundständig. Die Fransen der Nebenblätter sind viel kürzer als die Nebenblätter breit sind. Die Vorblätter der Blütenstiele stehen unterhalb von deren Mitte.
Raue Veilchen blühen von März bis Mai mit 12 bis 22 Millimeter großen, kräftig blauviolett gefärbten, duftlosen Blüten, die einen nach oben gebogenen, 3 bis 5 Millimeter langen Sporn haben, welcher dunkler als die Krone ist. Die Kronblätter sind alle ausgerandet.
Die Chromosomenzahl der Art ist 2n = 20 oder 26.[1]
Das Raue Veilchen ist eine Rosettenpflanze ohne Ausläufer. Die Behaarung der Pflanze und die tiefe Bewurzelung kann als eine Anpassung an trockene Standorte gedeutet werden. Blütezeit ist von März bis Mai.
Die Samen werden gerne von Ameisen gefressen, da sie einen nahrhaften Anhang haben. Die Tiere transportieren sie über weite Distanzen und verhelfen so der Pflanze mit zu ihrer Ausbreitung.
Die Art wächst als Tiefwurzler in lichten Eichen- und Kiefern-Trockenwäldern, in besonnten bis halbschattigen Säumen von Gebüschen und auf Trespen-Halbtrockenrasen. Sie bevorzugt eher nährstoff- und basenreiche (aber stickstoffarme), meist kalkhaltige Ton-Lehm- oder Lößböden. Sie ist in Mitteleuropa eine Charakterart der Ordnung Origanetalia, kommt aber auch in Gesellschaften der Verbände Mesobromion, Berberidion, Erico-Pinion, der Ordnung Quercetalia pubescenti oder des Unterverbands Cephalanthero-Fagenion vor.[1]
Es werden in Mitteleuropa Höhenlagen von der Ebene bis in mittlere Gebirgslagen (in Österreich bis in 1400 m NN) besiedelt. In den Allgäuer Alpen steigt es in Bayern am Himmelschrofen bis zu einer Höhenlage von 1400 Metern auf.[2] In mittleren Lagen und in Kalkgebieten kommt das Raue Veilchen ziemlich häufig vor, im Norddeutschen Tiefland beispielsweise ist es selten oder fehlt ganz. Die Gesamtverbreitung ist eurasisch-submediterran; das Areal der Art erstreckt sich über große Teile Europas und den Kaukasus bis nach Mittelasien (Sibirien, Nordwestchina).
Nach Helmut Gams und W. Becker bei Gustav Hegi kann man zwei Unterarten unterscheiden:
Das Raue Veilchen oder Rauhaarige Veilchen, genannt auch Rauhhaariges Veilchen (Viola hirta), ist eine Pflanzenart aus der Familie der Veilchengewächse (Violaceae). Es ist in den gemäßigten Gebieten Asiens und Europas verbreitet.
Viola hirta is a species of the plant genus Viola. It is also called the hairy violet.[1] As with the sweet violet, no fossil seeds of this species have been found. It is confined to the cold temperate zone, in Europe, north and west Asia, extending as far as northwest India. It is absent in Wales from Brecon and Radnor, Pembroke, Cardigan, Merioneth, and from Mid Lancs, and the Isle of Man, but elsewhere it is universal. In Scotland it does not occur in Roxburgh, Berwick, Haddington, Edinburgh, Fife, Forfar, Kincardine. From Forfar it ranges to the south of England, and is found at a height of 1000 ft. in Yorks. It occurs also in Ireland.
The hairy violet is found on dry banks, and in woods, preferring drier conditions. It may be found in damper areas in woods in low-lying situations. This species has a less wide range than sweet violet (Viola odorata). Note it is considered by some sources to be the same species as Viola odorata.
The habit is prostrate like that of the sweet violet, which also has no erect stem, the leaves arising from the rootstock directly. The leaves are likewise heart-shaped, but in this case the stoles or trailing stems with buds are absent or very short, and the bracts are below the middle of the flower-stalk. Moreover, the whole plant is hairy, or roughly hairy, giving it a greyer, less green, appearance when dry.
Viola hirta is a species of the plant genus Viola. It is also called the hairy violet. As with the sweet violet, no fossil seeds of this species have been found. It is confined to the cold temperate zone, in Europe, north and west Asia, extending as far as northwest India. It is absent in Wales from Brecon and Radnor, Pembroke, Cardigan, Merioneth, and from Mid Lancs, and the Isle of Man, but elsewhere it is universal. In Scotland it does not occur in Roxburgh, Berwick, Haddington, Edinburgh, Fife, Forfar, Kincardine. From Forfar it ranges to the south of England, and is found at a height of 1000 ft. in Yorks. It occurs also in Ireland.
Viola hirta es una especie de la familia de las violáceas.
Difiere de Viola odorata en no tener estolones, hojas pelosas más estrechas y flores no perfumadas. Hojas primaverales acorazonadas, hojas estivales oblongo-ovadas, con base fuertemente acorazonada. Brácteas en la mitad inferior del cabillo. Flores violeta de aproximadamente 1,5 cm, con espolón violeta oscuro y más largo que los lóbulos del cáliz. Florece en primavera.[1]
Praderas calcáreas, maleza abierta
Gran parte de Europa, excepto Portugal, Islandia y Turquía.
Viola hirta fue descrita por Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 934, en el año 1753.[2]
Karvane kannike (Viola hirta) on kannikese perekonda kuuluv taimeliik.
Karvane kannike (Viola hirta) on kannikese perekonda kuuluv taimeliik.
Viola hirta
La violette hérissée (Viola hirta), appelée aussi violette folle ou violette sans odeur, est une plante herbacée de la famille des Violacées.
Appareil végétatif
Appareil reproducteur
Graine
Habitat et répartition
Viola hirta
La violette hérissée (Viola hirta), appelée aussi violette folle ou violette sans odeur, est une plante herbacée de la famille des Violacées.
Našlaitė pašepėlė (lot. Viola hirta, angl. Hairy violet) – našlaitinių (Violaceae) šeimos augalas, 5-15 cm aukščio, su storu šakniastiebiu. Lapai trikampiški arba siaurai kiaušiniški. Žiedai be kvapo, šviesiai arba rausvai violetiniai. Žydi balandžio – gegužės mėn. Vaisius – dėžutė. Sėklas platina skruzdėlės.
Auga šlaituose, sausose pievose, pamiškėse, krūmuose.
Het ruig viooltje (Viola hirta) is een vaste plant, die behoort tot de viooltjesfamilie (Violaceae). Ze staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeldzaam en matig afgenomen. Het aantal chromosomen is 2n = 20. [1]
De plant, die een hoogte van 5 tot 10 cm kan bereiken, is herkenbaar aan de dicht behaarde hartvormige bladen die na de bloei sterk in grootte toenemen. Het heeft een korte wortelstok met wortelrozet. Er zijn geen uitlopers. De 1 tot 1,5 cm grote bloemen die in de maanden april en mei verschijnen zijn paars, of bij uitzondering wit of roze, en geurloos. De bloemspoor is aan de top omgebogen, de kroonbladen zijn uitgerand en de kelkbladen stomp. De doosvrucht is viltig behaard en bevat veel zaden die elk voorzien zijn van een oranje vlezig aanhangsel, een zogenoemd mierenbroodje. Het zaad is 3 mm lang en 2 mm breed.
Ruig viooltje kan zowel in de felle zon als op matig beschaduwde plaatsen groeien. In graslanden op kalkrijke grond begunstigt lichte beweiding het voorkomen van deze laagblijvende soort. In Zuid-Limburg staat het op lichte plekken in krijthellingbossen, waar het onverweerde krijt vrijwel aan de oppervlakte ligt. Het breidt zich uit op plekken waar bomen gekapt zijn. In het rivierengebied groeit de plant op rivierduintjes en in kleiig-zandige dijkbermen, vaak in de zoom van struweel. In de duinen komt de soort des te talrijker voor naarmate het zand kalkrijker is, het meest tussen kruipwilg in droge valleien, maar ook op allerlei andere standplaatsen, variërend van grazige hellingen tot meidoorn-berkenbos.
Het areaal van de soort omvat gematigde delen van Europa en Azië, van Spanje en Zuid-Schotland tot Midden-Siberië. In Nederland is ruig viooltje vrij zeldzaam in de kalkrijke duinen, zeldzaam in Zuid-Limburg en in het rivierengebied. Het ruig viooltje is in Vlaanderen zeer zeldzaam, maar vrij algemeen in de duinen bij De Panne en in de Voerstreek. Vegetatief is ruig viooltje van Maart viooltje te onderscheiden door de ½-1½ mm lange, recht afstaande tot teruggeslagen haren op de bladstelen.[2]
Planten
Behaarde onderkant van grondblad
Bladsteel
Bloei
Bloemsteel
Bloem
Bloem
Bloemspoor
Het ruig viooltje (Viola hirta) is een vaste plant, die behoort tot de viooltjesfamilie (Violaceae). Ze staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeldzaam en matig afgenomen. Het aantal chromosomen is 2n = 20.
De plant, die een hoogte van 5 tot 10 cm kan bereiken, is herkenbaar aan de dicht behaarde hartvormige bladen die na de bloei sterk in grootte toenemen. Het heeft een korte wortelstok met wortelrozet. Er zijn geen uitlopers. De 1 tot 1,5 cm grote bloemen die in de maanden april en mei verschijnen zijn paars, of bij uitzondering wit of roze, en geurloos. De bloemspoor is aan de top omgebogen, de kroonbladen zijn uitgerand en de kelkbladen stomp. De doosvrucht is viltig behaard en bevat veel zaden die elk voorzien zijn van een oranje vlezig aanhangsel, een zogenoemd mierenbroodje. Het zaad is 3 mm lang en 2 mm breed.
Fiołek kosmaty[3] (Viola hirta L.) – gatunek rośliny należący do rodziny fiołkowatych. Występuje na terenie całej Europy i umiarkowanej strefy kontynentu azjatyckiego[2]. Znany też jako fiołek owłosiony[4].
W Europie występuje wszędzie z wyłączeniem Islandii. W Azji zasięg występowania rozciąga się od Iranu, dalej przez Kaukaz i Syberię aż po zachodnie prowincje Chin[2]. W Polsce pospolity na niżu i pogórzu[5].
Kwitnie od marca do maja w suchych zaroślach, na wzgórzach, w widnych lasach.
Tworzy mieszańce z fiołkiem białym, fiołkiem wonnym, fiołkiem pagórkowym i fiołkiem skalnym[6].
Jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Fiołek kosmaty (Viola hirta L.) – gatunek rośliny należący do rodziny fiołkowatych. Występuje na terenie całej Europy i umiarkowanej strefy kontynentu azjatyckiego. Znany też jako fiołek owłosiony.
Viola hirta é uma espécie de planta com flor pertencente à família Violaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 2: 934. 1753.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Viola hirta é uma espécie de planta com flor pertencente à família Violaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 2: 934. 1753.
Buskviol (Viola hirta) är en art i familjen violväxter och förekommer naturligt från Europa till norra Asien, Altaj och Tibet.
Den liknar luktviolen till storlek och hållning, men kronan är ljusare blåviolett och luktlös, örten saknar revor, och bladen är mattare gröna och finhåriga. De blad, som beledsagar de tidiga vårblommorna är helt små i jämförelse med sommarbladen, som kan bli nära 1 decimeter långa med dubbelt så långa skaft. Då blir alla blommorna kleistogama (sommarblommor) och befinner sig nere vid marken på mycket korta, nedböjda skaft. Båda blomformerna bildar fröhus av klotrund form, de öppna blommornas fröhus grönaktigt, de kleistogamas rödgredelint. Bägge fruktslagen öppnar sig långsamt och deponerar fröna i en hög på marken, där de liksom luktviolens sprids av myror. Kromosomantal 2n = 20.
Buskviolen växer tämligen allmänt i lundar, mest ekbackar, i södra och mellersta Sverige. Den finns även i södra Norge (Oslo), men är inte med säkerhet funnen vildväxande i Finland. Få växter i Nordens floraområde visar så stor olikhet som buskviol mellan vår- och sommarstadiet till blad, blommor och storlek - man kan lätt ta de två stadierna för olika arter.
Wikimedia Commons har media som rör Buskviol.
Buskviol (Viola hirta) är en art i familjen violväxter och förekommer naturligt från Europa till norra Asien, Altaj och Tibet.
Den liknar luktviolen till storlek och hållning, men kronan är ljusare blåviolett och luktlös, örten saknar revor, och bladen är mattare gröna och finhåriga. De blad, som beledsagar de tidiga vårblommorna är helt små i jämförelse med sommarbladen, som kan bli nära 1 decimeter långa med dubbelt så långa skaft. Då blir alla blommorna kleistogama (sommarblommor) och befinner sig nere vid marken på mycket korta, nedböjda skaft. Båda blomformerna bildar fröhus av klotrund form, de öppna blommornas fröhus grönaktigt, de kleistogamas rödgredelint. Bägge fruktslagen öppnar sig långsamt och deponerar fröna i en hög på marken, där de liksom luktviolens sprids av myror. Kromosomantal 2n = 20.
Маленька рослина, яка росте групами, як правило, до 10 см у висоту, волосата. Листки яйцювато-довгасті, до трикутно-яйцюватих, з глибокою серцевидною виїмкою, округлозубчасті, завдовжки 1.5–5 см чи більше у зрілості, менші в період цвітіння. Квіти блакитно-фіолетові, ≈ 1.5 см напоперек, іноді білі або з прожилками рожеві або фіолетові. Квітне навесні[4].
Поширений майже у всій Європі й у західній частині помірних областях Азії[5]. Населяє травянисті й чагарникові місцевості, відкриті ліси над крейдою або вапняком[4].
В Україні зростає в лісах, чагарниках, на схилах — на всій території, крім крайнього півдня та Криму[2].
стебло
квітка
ілюстрація
Viola hirta L.
Фиа́лка опушённая, или Фиалка коротковолоси́стая (лат. Víola hírta) — многолетнее травянистое растение рода Фиалка семейства Фиалковые.
Многолетник высотой 5—10 см с многоглавым корневищем, из которого вырастают листовая розетка и цветки.
Листья с обеих сторон пушистые, длинночерешковые, яйцевидные или треугольно-сердцевидные, около 4 см в длину, с мелкогородчатой каймой. Летние листья крупнее, на более длинных черешках.
Цветки на длинных цветоножках, обоеполые, симметричные, без запаха. Чашелистики яйцевидные, тупые, с короткозакруглёнными придатками.
Цветёт в апреле-мае.
Распространена в Европе в областях средиземноморского, умеренного и морского климата. Светлолюбива. Растёт на сухих, преимущественно известковых почвах: на травянистых полянах, лугах, среди кустарников, по опушкам светлых лесов.
Фиа́лка опушённая, или Фиалка коротковолоси́стая (лат. Víola hírta) — многолетнее травянистое растение рода Фиалка семейства Фиалковые.
毛堇菜（学名：Viola hirta）为堇菜科堇菜属的植物。分布于欧洲、俄罗斯以及中国大陆的新疆等地，生长于海拔1,400米至2,000米的地区，常生于林缘、草地和灌丛中。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
_IMG_7308.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
![[1]](http://linnaeus.nrm.se/flora/di/viola/viola/violhirv.jpg){kind=link}