Árboles grandes de corteza suave. Ramas densamente velutinosas cuando jóvenes. Estípulas lineares, peciolo robusto yestriado; la hoja es más o menos orbicular u oblonga, algunas veces lobulada, 24-34 x 14-29 cm, corriosa, abaxialmente presenta una vellosidad amarillenta y gris, en forma de estrella; adaxialmente presenta escasos vellos o es glabra, base en forma de corazón, margen completo o crenado; apéndice trunco, un poco redondeado o puntiagudo; las hojas juveniles son plameadas-lobuladas, peltadas. Las flores son nocturnas, solitarias y perfumadas;los lóbulos del epicáliz pueden estar fimbriados o palmeadamente divididos. Los sépalos son lineares-oblongos de9 × 0.7 cm, abaxialmente cubiertos densamente de vellosidad de color café amarillento en forma de estrella y, adaxialmente, color blanco con una textura aterciopelada. Los pétalos son color blanco, de forma linear-oblongos, ligeramente cuneados y ligeramente más cortos que los sépalos, son glabros. Los estaminodios, son más gruesos en el ápice que en el nacimiento y están aterciopelados. Ovario oblongo,con 5 planos de simetría, muchos óvulos por lóculo.Cápsula leñosa y cilíndrica, estipitada, 5 crestas no bien definidas, 10-15 × 5-5.5 cm, vellosidades de color café rojizo pero glabrescente, el grosor disminuye de la base al ápice, el cual es redondeado. Muchas semillas por lóculo, oblicuamente ovaladas, planas, con un ala larga y delgada, cafés y suaves.
Pterospermum acerifolium ye una especie de planta fanerógama pertenecinete a la familia de les malvacees que ye orixinaria del sudeste d'Asia, dende la India hasta Myanmar.
Ye lo más probable que creza de forma natural a lo llargo de les riberes montiegues. Les meyores condiciones de crecedera son un clima secu y depués estacionalmente húmedu, con accesu a la plena lluz del sol. Ye una anxosperma que tradicionalmente incluyir na familia Sterculiaceae; sicasí, arrexuntar na familia Malvaceae ampliada. Ye relativamente un gran árbol, que crez hasta los trenta metros d'altor. Mayormente ye plantáu como árbol ornamental o de solombra, les fueyes, les flores, y la madera del árbol puede sirvir a una variedá de funciones.
Les fueyes del árbol son palmotiaes de crucería y tienen estípules. Les fueyes crecen alternes. La forma de la fueya puede variar ente oblonga, llargamente obovaes a ovaes. Los cantos de les fueyes son comúnmente dentaos o irregularmente lobulaos. Munches fueyes tienden a inclinase escontra baxo, dando l'árbol l'apariencia de que ta amostalgo, cuando en realidá podría tener una cantidá abonda d'agua disponible. La parte cimera de les fueyes ye de color verde escuru con una testura glabrescente. Les fueyes son aspres y elástiques pa llindar la perda de mugor nun clima caliente. El llau inferior de les fueyes va dende un color de plata pa la oxidación y son pubescente. La corteza del árbol ye de color gris y considérase que ye abondo nidiu. Les pequeñes ramines y una nueva crecedera dacuando pueden paecer plumes y son comúnmente d'un color marrón ferruñosu. Les fueyes tienen una base de fueya peltada, lo que significa que l'insertamientu del peciolu ta nel centru de la fueya.
L'árbol produz flores grandes y blanques en forma de deu na primavera. Les flores empiecen como un llargu biltu, depués dixébrense en cinco sépalos más delgaos a midida que maurecen. Cada sépalu lo pue ser d'hasta 10 cm de llargu. Los sépalos los de la flor enroscar escontra l'esterior y tol estame blancu y oru ta allugáu nel centru. Les flores son nocherniegues y escepcionalmente fragantes, lo que suxure qu'atraen a les polillas pa la polinización. Les flores polinizaes con ésitu producen un frutu en forma d'una cápsula dura. La fruta tien una testura bien aspra y delles vegaes ta cubiertu de pelos marrones. Les frutes pueden tomar enforma tiempu pa dafechu la so maduración; hasta un añu enteru. La cápsula estrémase abrir lliberando una enorme cantidá de "granes alaes." Por cuenta de que toma un periodu tan llargu de reproducción, paez que l'árbol puede tar fuera de competencia con otres plantes de crecedera más rápida. Nun s'atopa llargamente distribuyida o común n'ambientes naturales, pero ye una planta popular en xardinos y paisaxismu.
Les fueyes madures son bien grandes, algamando un llargor y anchor d'hasta trenta y cinco centímetros. Pueden ser utilizaos como platos pa la cena o como embalaxe y almacenamientu envolubrando materiales dientro. Les fueyes tamién pueden sirvir como un métodu primitivu de techos al implementar la prevención de fugues. El viesu pubescente de la superficie de les fueyes dizse que sirve pa detener el sangráu y puede utilizase como yesca como un mediu de provocar quemes. Les flores del árbol pueden tener un arume prestoso ya inclusive puede caltener alloñaos a los inseutos. Les flores tamién apurren una serie d'usos melecinales. Un tónicu eficaz puede preparar, amás de ser utilizáu como una cura pa la inflamación, úlceras, problemes del sangre, ya inclusive tumores. La madera acoloratao puede utilizase pal tablaje. Por cuenta de que la madera ye blanda, nun se considera que ye bien fuerte. Sicasí, ye increíblemente resistente y daqué flexible, polo que ye perfectu pal tablaje y caxes de madera. L'Árbol inclusive tien una función cultural yá que persones hindús locales empleguen la planta pa fines relixosos.
Pterospermum acerifolium describióse por (L.) Willd. y espublizóse en Species Plantarum. Editio quarta 3(1): 729. 1800.[1]
Pterospermum: nome xenéricu que deriva de dos pallabres griegues, pteron y sperma, que significa "grana alada."
acerifolium: epítetu llatín que significa "coles fueyes de Acer.
Flora of China Editorial Committee. 2007. Flora of China (Hippocastanaceae through Theaceae). 12: 1–534. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis. Nasir, Y. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Pterospermum acerifolium ye una especie de planta fanerógama pertenecinete a la familia de les malvacees que ye orixinaria del sudeste d'Asia, dende la India hasta Myanmar.
कनक चंपा (बैज्ञानिक नाँव:Pterospermum acerifolium) एक ठो फूल वाला फेड़ हवे। ई प्रमुख रूप से दक्खिन एशिया आ बर्मा (अब म्यांमार) में पावल जाला आ एह इलाका के मूल पौधा मानल जाला।[1] एकर फूल सफेद रंग के होला जेह में पाँच गो पंखुरी होलीं, हर पंखुरी लमछर डोंटी नियर होले।
कनक चंपा (वैज्ञानिक नाम : Pterospermum acerifolium) माध्यम ऊँचाई का एक वृक्ष है जो भारतीय उपमहाद्वीप में पाया जता है।
मुख्यतः यह भारत और म्यांमार (बर्मा) में पाया जाता है। हिंदी में ही इसके कई नाम हैं - कनक चंपा, मुचकुंद तथा पद्म पुष्प। बंगाली में 'रोसु कुंडा' तथा सिक्किम में इसे 'हाथीपैला' कहते हैं। इसकी लकड़ी लाल रंग की होती है और इसके तख्ते बनते हैं। कनक चम्पा के वृक्ष को खुशबू के साथ-साथ खाने की थाली के पेड़ के रूप में जाना जाता है। इसके पत्ते ४० से.मी. तक लम्बे होते हैं। तथा दुगनी चौड़ाई के होते हैं। यह वृक्ष ५० से ७० फिट की ऊँचाई तक बढ़ सकता है। भारत के कुछ भागों में इसके पत्ती का प्रयोग बर्तन की जगह किया जाता है। फूल कलियों के अन्दर बन्द होते हैं। कलियाँ पाँच खण्डों में बटी होती हैं। छिले केले की तरह दिखाई देती हैं। प्रत्येक फूल केवल एक रात तक रहता है। मधुर और सुगन्धित होने के कारण चमगादड़ इन फूलों की तरफ आकर्षित होते हैं। पत्ते, छाल चेचक और खुजली की दवा बनाने में इस्तेमाल होते हैं। इसके वृक्ष की लकड़ी से तख्त बनाये जाते हैं। यह वृक्ष पश्चिमी घाट और भारत के पर्णपाती जगलों में पाया जाता है। समुद्री खारा पानी इसके लिए अत्यन्त उपयुक्त होता है।[1]
कर्णिकार पुष्पित होने पर वनश्री की शोभा बढ़ाता है और जिसके पुष्पों एवं मंजरियों को महिलाएँ कर्णाभरण के रूप में प्राचीन काल से उपयोग करती रही हैं। संस्कृत साहित्य में 'कर्णिकार' का बहुत उल्लेख हुआ है। किन्तु मतैक्य नहीं है कि कर्णिकार ठीक-ठीक कौन सा वृक्ष है। कालिदास ने अपने काव्य में अशोक के साथ अनगिन स्थानों पर कर्णिकार का उल्लेख किया है।
ब्रांडिस (Brandis) अशोक और अमलतास दोनों को एक ही जाति (Cassia) का सिद्ध करते हैं। प्रसिद्ध है कि यदि कर्णिकार वृक्ष के आगे स्त्रियाँ नृत्य करें तो प्रमुदित होकर वह पुष्पित हो उठता है।
आयुर्वेदीय संहिताओं में कर्णिकार का नाम नहीं मिलता, परंतु निघंटुओं में यह प्राय: आरग्वध (अमलतास) का एक भेद अथवा पर्याय माना गया है। अमरकोष के टीकाकारों ने इसकी लोकसंज्ञा 'कंठचंपा' बतलाई है, जो मुकचंद अथवा कचनार दोनों ही हो सकता है। भावप्रकाश के रचयिता 'पांगारा इति लोके प्रसिद्ध:' कहकर पारिभद्र (फरहद) को कर्णिकार मानते हैं। इस प्रकार विभिन्न मतों के अनुसार चार वृक्ष जातयों-अमलतास, कचनार, मुकचंद और फरहद-को कर्णिकार माना जा सकता है।
काव्य में कर्णिकार के जिस रूपरंग की ओर संकेत किया गया है उससे ज्ञात होता है कि इसके पुष्पों को 'हेमद्युति' अर्थात् स्वर्णवत् पीतवर्ण होना चाहिए। अमलतास की मंजरियों में पीतवर्ण के सुकोमल पुष्प रहते हैं, जिन्हें कर्णाभरण के रूप में पहन भी सकते हैं। कचनार, पारिभद्र और मुचकंद के पुष्प भी कर्णफूल के सदृश प्रयुक्त होते रहे हैं। संभव है, उपयोगसादृश्य के कारण उन्हें भी 'कर्णिकार' कह दिया गया हो, क्योंकि कहीं-कहीं इसे 'हुतहुताशनदीप्ति' भी कहा गया है। कचनार तथा पारिभद्र के पुष्पों को यह विशेषण दिया जा सकता है।
कनक चंपा (वैज्ञानिक नाम : Pterospermum acerifolium) माध्यम ऊँचाई का एक वृक्ष है जो भारतीय उपमहाद्वीप में पाया जता है।
मुख्यतः यह भारत और म्यांमार (बर्मा) में पाया जाता है। हिंदी में ही इसके कई नाम हैं - कनक चंपा, मुचकुंद तथा पद्म पुष्प। बंगाली में 'रोसु कुंडा' तथा सिक्किम में इसे 'हाथीपैला' कहते हैं। इसकी लकड़ी लाल रंग की होती है और इसके तख्ते बनते हैं। कनक चम्पा के वृक्ष को खुशबू के साथ-साथ खाने की थाली के पेड़ के रूप में जाना जाता है। इसके पत्ते ४० से.मी. तक लम्बे होते हैं। तथा दुगनी चौड़ाई के होते हैं। यह वृक्ष ५० से ७० फिट की ऊँचाई तक बढ़ सकता है। भारत के कुछ भागों में इसके पत्ती का प्रयोग बर्तन की जगह किया जाता है। फूल कलियों के अन्दर बन्द होते हैं। कलियाँ पाँच खण्डों में बटी होती हैं। छिले केले की तरह दिखाई देती हैं। प्रत्येक फूल केवल एक रात तक रहता है। मधुर और सुगन्धित होने के कारण चमगादड़ इन फूलों की तरफ आकर्षित होते हैं। पत्ते, छाल चेचक और खुजली की दवा बनाने में इस्तेमाल होते हैं। इसके वृक्ष की लकड़ी से तख्त बनाये जाते हैं। यह वृक्ष पश्चिमी घाट और भारत के पर्णपाती जगलों में पाया जाता है। समुद्री खारा पानी इसके लिए अत्यन्त उपयुक्त होता है।
Pterospermum acerifolium, the bayur tree or karnikara tree, is a flowering plant indigenous to Southeast Asia, from India to Burma. It is most likely to grow naturally along forested stream banks. The best growing conditions are a seasonally moist then dry climate with access to full sunlight. Pterospermum acerifolium is an angiosperm that is traditionally included in the family Sterculiaceae; however, it is grouped in the expanded family Malvaceae as well. The classification Pterospermum is based on two Greek words, Pteron and Sperma, meaning “winged seed” and the species name acerifolium indicates leaves shaped like a maple's. There is an array of common names for Pterospermum acerifolium, depending on the region where it is grown. It is commonly referred to as Kanak Champa, Muchakunda or Karnikar Tree within its native range. In the Philippines, it is known as Bayog. Other common names include Bayur Tree, Maple-Leafed Bayur Tree, and Dinner Plate Tree. It is a relatively a large tree, growing up to thirty meters tall. Mostly planted as an ornamental or shade tree, the leaves, flowers, and wood of a Bayur Tree can serve a variety of functions.
The bark of the bayur tree is grey in color and is considered to be fairly soft. Small twigs and new growth can sometimes seem feathery and are commonly more of a rusty-brown color. The leaves of the tree are palmately ribbed and have stipules. The leaves grow in an alternate arrangement. Leaf shape can range from oblong, broadly obovate to ovate. Leaf edges are commonly dentate (toothed) or irregularly lobed. Many leaves tend to droop downward, giving the tree the appearance that it is wilting, when in fact it could have a sufficient amount of water available. The top side of the leaves is a dark green color with a glabrescent texture. The leaves are rough and rubbery to limit the loss of moisture in a hot climate. The leaves do not tear even on crumpling. The bottom side of the leaves range from a silver to rust color and are pubescent. Leaves have a peltate blade base, meaning the insertion of the petiole is at the center of the leaf. Pollen is spherical with spikes and approximately 60 microns in size.
_in_Hyderabad_W_IMG_7125.jpg)
The bayur tree produces large, white, finger shaped flowers in the spring. Flowers begin as one long bud, then separating into five more slender sepals as it matures. Each sepal can be up to seven inches long. The sepals of the flower curl outward and around the white and gold stamen located at the center. The flowers are nocturnal and exceptionally fragrant, suggesting they attract moths for pollination. Successfully pollinated flowers produce a fruit in the form of a hard capsule. The fruit has a very rough texture and is sometimes covered in brown hairs. Fruits can take a very long time to completely mature; up to an entire year. The capsule then splits open releasing a massive number of “winged seeds.” Because it takes such a long period to reproduce, it seems the Bayur tree can be out-competed by other faster growing plants. It is not widely distributed or common in natural environments, but is popular plant in gardens and landscaping.
As mentioned before, one of the common names for Pterospermum acerifolium is the dinner plate tree. The utilization of the leaves is exactly what the name depicts. Mature leaves are very large, reaching a length and width of up to thirty five centimeters. They can be used as actual dinner plates or as packaging and storage by wrapping materials inside. In India they are shaped into regular dinner plates and soup bowls on moulds, some even stitched together with twigs. In Burma they are also used to dry tobacco upon. The leaves can also serve as a primitive method of re-enforcing roofs and preventing leaks. The pubescent under surface of the leaves is said to stop bleeding and can be used as tinder for a means of sparking fires. The flowers of the Bayur tree can serve as a pleasant perfume and can even keep away insects. The flowers also provide a number of medicinal uses. An effective tonic can be prepared, as well as being used as a cure for inflammation, ulcers, blood problems, and even tumors. The reddish wood of the Bayur Tree can be used for planking. Because the wood is soft, it is not considered to be very strong. However it is incredibly durable and somewhat flexible, making it perfect for planking and wooden boxes. The Bayur Tree even serves a cultural function. Local Hindu people employ the plant for religious purposes. Its bark is also supposed to be used in case of scabies and topical preparation in lipsticks.
Pterospermum acerifolium, the bayur tree or karnikara tree, is a flowering plant indigenous to Southeast Asia, from India to Burma. It is most likely to grow naturally along forested stream banks. The best growing conditions are a seasonally moist then dry climate with access to full sunlight. Pterospermum acerifolium is an angiosperm that is traditionally included in the family Sterculiaceae; however, it is grouped in the expanded family Malvaceae as well. The classification Pterospermum is based on two Greek words, Pteron and Sperma, meaning “winged seed” and the species name acerifolium indicates leaves shaped like a maple's. There is an array of common names for Pterospermum acerifolium, depending on the region where it is grown. It is commonly referred to as Kanak Champa, Muchakunda or Karnikar Tree within its native range. In the Philippines, it is known as Bayog. Other common names include Bayur Tree, Maple-Leafed Bayur Tree, and Dinner Plate Tree. It is a relatively a large tree, growing up to thirty meters tall. Mostly planted as an ornamental or shade tree, the leaves, flowers, and wood of a Bayur Tree can serve a variety of functions.
Pterospermum acerifolium es una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia de las malváceas que es originaria del sudeste de Asia, desde la India hasta Birmania.
Es lo más probable que crezca de forma natural a lo largo de las riberas boscosas. Las mejores condiciones de crecimiento son un clima seco y luego estacionalmente húmedo, con acceso a la plena luz del sol. Es una angiosperma que tradicionalmente se incluye en la familia Sterculiaceae; sin embargo, se agrupa en la familia Malvaceae ampliada. Es relativamente un gran árbol, que crece hasta los treinta metros de altura. Mayormente es plantado como árbol ornamental o de sombra, las hojas, las flores, y la madera del árbol puede servir a una variedad de funciones.
Las hojas del árbol son palmeadas de crucería y tienen estípulas. Las hojas crecen alternas. La forma de la hoja puede variar entre oblonga, ampliamente obovadas a ovadas. Los bordes de las hojas son comúnmente dentados o irregularmente lobulados. Muchas hojas tienden a inclinarse hacia abajo, dando el árbol la apariencia de que está marchito, cuando en realidad podría tener una cantidad suficiente de agua disponible. La parte superior de las hojas es de color verde oscuro con una textura glabrescente. Las hojas son ásperas y elásticas para limitar la pérdida de humedad en un clima caliente. El lado inferior de las hojas va desde un color de plata para la oxidación y son pubescente. La corteza del árbol es de color gris y se considera que es bastante suave. Las pequeñas ramitas y un nuevo crecimiento a veces pueden parecer plumas y son comúnmente de un color marrón oxidado. Las hojas tienen una base de hoja peltada, lo que significa que la inserción del pecíolo está en el centro de la hoja.
El árbol produce flores grandes y blancas en forma de dedo en la primavera. Las flores comienzan como un largo brote, luego se separan en cinco sépalos más delgados a medida que maduran. Cada sépalo puede ser de hasta 10 cm de largo. Los sépalos de la flor se enroscan hacia el exterior y todo el estambre blanco y oro está ubicado en el centro. Las flores son nocturnas y excepcionalmente fragantes, lo que sugiere que atraen a las polillas para la polinización. Las flores polinizadas con éxito producen un fruto en forma de una cápsula dura. La fruta tiene una textura muy áspera y algunas veces está cubierto de pelos marrones. Las frutas pueden tomar mucho tiempo para completamente su maduración; hasta un año entero. La cápsula se divide abriéndose liberando una enorme cantidad de "semillas aladas." Debido a que toma un período tan largo de reproducción, parece que el árbol puede estar fuera de competencia con otras plantas de crecimiento más rápido. No se encuentra ampliamente distribuida o común en ambientes naturales, pero es una planta popular en jardines y paisajismo.
Las hojas maduras son muy grandes, alcanzando una longitud y anchura de hasta treinta y cinco centímetros. Pueden ser utilizados como platos para la cena o como embalaje y almacenamiento envolviendo materiales dentro. Las hojas también pueden servir como un método primitivo de techos al implementar la prevención de fugas. El envés pubescente de la superficie de las hojas se dice que sirve para detener el sangrado y se puede utilizar como yesca como un medio de provocar incendios. Las flores del árbol pueden tener un perfume agradable e incluso puede mantener alejados a los insectos. Las flores también proporcionan una serie de usos medicinales. Un tónico eficaz se puede preparar, además de ser utilizado como una cura para la inflamación, úlceras, problemas de la sangre, e incluso tumores. La madera rojiza se puede utilizar para el tablaje. Debido a que la madera es blanda, no se considera que es muy fuerte. Sin embargo, es increíblemente resistente y algo flexible, por lo que es perfecto para el tablaje y cajas de madera. El Árbol incluso tiene una función cultural ya que personas hindúes locales emplean la planta para fines religiosos.
Pterospermum acerifolium fue descrita por (L.) Willd. y publicado en Species Plantarum. Editio quarta 3(1): 729. 1800.[1]
Pterospermum: nombre genérico que deriva de dos palabras griegas, pteron y sperma, que significa "semilla alada."
acerifolium: epíteto latíno que significa "con las hojas de Acer.
Pterospermum acerifolium es una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia de las malváceas que es originaria del sudeste de Asia, desde la India hasta Birmania.
Pterospermum acerifolium là một loài thực vật có hoa trong họ Cẩm quỳ. Loài này được (L.) Willd. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1800.[1]
Bài viết liên quan đến họ Cẩm quỳ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Pterospermum acerifolium là một loài thực vật có hoa trong họ Cẩm quỳ. Loài này được (L.) Willd. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1800.
翅子树（学名：Pterospermum acerifolium），为梧桐科翅子树属下的一个种。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
_dry_leaf_in_Kolkata_W_IMG_2932.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_7122.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_7134.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_7128.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_7125.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_7122.jpg)
_dry_leaf_in_Kolkata_W_IMG_2932.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_7122.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_7134.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_7128.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_7125.jpg)
