dcsimg

Distribution ( 英語 )

由eFloras提供
S. America.
許可
cc-by-nc-sa-3.0
版權
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
書目引用
Annotated Checklist of the Flowering Plants of Nepal Vol. 0 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
來源
Annotated Checklist of the Flowering Plants of Nepal @ eFloras.org
作者
K.K. Shrestha, J.R. Press and D.A. Sutton
專題
eFloras.org
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
eFloras

Derivation of specific name ( 英語 )

由Flora of Zimbabwe提供
dioica: with male and female flowers on separate plants; dioecious
許可
cc-by-nc
版權
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
書目引用
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Phytolacca dioica L. Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=122710
作者
Mark Hyde
作者
Bart Wursten
作者
Petra Ballings
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Flora of Zimbabwe

Description ( 英語 )

由Flora of Zimbabwe提供
Dioecious tree to 20 m or more. Leaves alternate, simple; petiole long, slender; lamina elliptic to ovate with an acute apex; midvein prominent. Inflorescences racemose, suberect, becoming pendulous. Male flowers: stamens 20-30. Female flowers: staminodes c. 10; ovary consisting of 7-10 carpels. Fruit a berry.
許可
cc-by-nc
版權
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
書目引用
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Phytolacca dioica L. Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=122710
作者
Mark Hyde
作者
Bart Wursten
作者
Petra Ballings
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Flora of Zimbabwe

Frequency ( 英語 )

由Flora of Zimbabwe提供
Frequently cultivated; rare as an escape
許可
cc-by-nc
版權
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
書目引用
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Phytolacca dioica L. Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=122710
作者
Mark Hyde
作者
Bart Wursten
作者
Petra Ballings
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Flora of Zimbabwe

Worldwide distribution ( 英語 )

由Flora of Zimbabwe提供
South America
許可
cc-by-nc
版權
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
書目引用
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Phytolacca dioica L. Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=122710
作者
Mark Hyde
作者
Bart Wursten
作者
Petra Ballings
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Flora of Zimbabwe

Distribution ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由IABIN提供
Chile Central
許可
cc-by-nc-sa-3.0
版權
Universidad de Santiago de Chile
作者
Pablo Gutierrez
合作夥伴網站
IABIN

Bellaombra ( 加泰隆語 )

由wikipedia CA提供

Bellaombra (Phytolacca dioica) és una espècie d'arbre. En realitat es tracta d'una espècie herbàcia molt gran. A Amèrica del Sud se'l coneix amb el nom guaraní d'ombú que significa "ombra". Originari de Les Pampes d'Amèrica del Sud. Actualment és difícil trobar-ne de silvestres.

Arriba a fer de 12 a 18 m d'alt amb una capçada de 12 a 15 m. Les arrels són visibles. La fusta és esponjosa i tova. Les fulles són el·líptiques, de fins a 20 cm de llarg. De disposició alternada. Les flors són dioiques en raïms terminals blancs. El fruit és una baia de color vermell intens que conté llavors ovoides de 3 mm de llarg i de color negre.

Planta ornamental usada a carrers de ciutats i utilitzada per a fer bonsais. La saba és verinosa i no l'afecta la plaga de la llagosta i altres plagues. És el símbol de l'Uruguai, l'Argentina, i la cultura dels gautxos.

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons (Galeria)
Commons
Commons (Categoria) Modifica l'enllaç a Wikidata
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autors i editors de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CA

Zweihäusige Kermesbeere ( 德語 )

由wikipedia DE提供
 src=
Phytolacca dioica, Früchte und Samen
 src=
Einfache Blätter und Fruchtstände mit zehnlappigen Beeren

Die Zweihäusige Kermesbeere (Phytolacca dioica), auch Ombubaum, spanisch Ombú oder englisch „Elephant Tree“ (übersetzt „Elefantenbaum“) genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Kermesbeeren (Phytolacca) innerhalb der Familie der Kermesbeerengewächse (Phytolaccaceae).

Die Zweihäusige Kermesbeere wächst in der Pampa Südamerikas.

Merkmale

Die Zweihäusige Kermesbeere wächst als immergrüner Baum der Wuchshöhen von 12 bis über 18 Metern erreicht, der Durchmesser der schirmähnlichen, teils weit ausladenden Baumkrone kann bis über 20 Meter betragen. Der Stammdurchmesser kann bis über 4 Meter erreichen.[1] Die Zweihäusige Kermesbeere wächst schnell, aber – wie bei tropischen Bäumen üblich – ohne Jahresringe. Der Stamm ist weich genug, um ihn mit einem Messer durchzuschneiden. Die hellgraue bis rot-braune, glatte Borke wird im Alter rissig.

Da der Saft der Pflanze giftig ist, wird sie von Pflanzenfressern gemieden. Darüber hinaus ist die Zweihäusige Kermesbeere gegen Heuschrecken und andere Plagen immun.

Die wechselständig angeordneten und gestielten, ganzrandigen, einfachen Laubblätter sind ledrig, elliptisch bis eiförmig und 6 bis 15 cm lang. Sie sind kahl, mit auffallender, deutlich hervorgehobener, aufgehellter Mittelrippe und parallelen, bogigen Blattadern. An der Spitze sind sie rundspitzig bis bespitzt oder spitz, seltener eingebuchtet. Die immergrünen bis halbimmergrünen Blätter färben sich vor dem Laubfall erst gelb, später purpurfarben.

Die Zweihäusige Kermesbeere ist, im Gegensatz zu den meisten Arten der Gattung, zweihäusig getrenntgeschlechtig (diözisch). In hängenden, manchmal auch aufrechten, dichten und endständigen, traubigen Blütenständen befinden sich viele Blüten. Die radiärsymmetrischen, fünfzähligen und kurz gestielten, sehr kleinen Blüten sind eingeschlechtig mit einfacher Blütenhülle. Es sind sehr kleine Trag- und Vorblätter ausgebildet. Es sind nur fünf grün-weißliche, 2–3 Millimeter lange, breit-eiförmige Blütenhüllblätter vorhanden. Die männlichen Blüten enthalten 20 bis 30 vorstehende Staubblätter und einen Pistillode. Die weiblichen Blüten sind minimal kleiner, sie besitzen einen kugeligen, oberständigen und vielkammerigen Fruchtknoten mit 6 bis 7 kurzen Griffel und 10 Staminodien. Es ist jeweils ein Diskus vorhanden.

Es werden 8–12lappige, -fächrige, rundliche und etwas abgeflachte, anfänglich gelbe, zur Reife schwärzliche, glatte Beeren mit beständigem Perianth gebildet. In jedem Fach ist jeweils ein Samen. Die abgeflachten, rundlichen Samen sind glatt, glänzend und schwärzlich und 2,5–3 Millimeter groß. Die Früchte bleiben oft noch länger am Baum hängen.

Bedeutung

Die Zweihäusige Kermesbeere ist ein Symbol Uruguays, Argentiniens sowie der Gauchos. Ihr Kronendach ist schon von Weitem identifizierbar und sie bietet Schutz vor der Sonne und Regen. Dort wird er auch Bella Sombra (= schöner Schatten) genannt.

Literatur

Einzelnachweise

  1. Ombu Phytolacca dioica bei National Trust – Trust Trees Australia.
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia DE

Zweihäusige Kermesbeere: Brief Summary ( 德語 )

由wikipedia DE提供
 src= Phytolacca dioica, Früchte und Samen  src= Einfache Blätter und Fruchtstände mit zehnlappigen Beeren

Die Zweihäusige Kermesbeere (Phytolacca dioica), auch Ombubaum, spanisch Ombú oder englisch „Elephant Tree“ (übersetzt „Elefantenbaum“) genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Kermesbeeren (Phytolacca) innerhalb der Familie der Kermesbeerengewächse (Phytolaccaceae).

Die Zweihäusige Kermesbeere wächst in der Pampa Südamerikas.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia DE

Ombu ( 瓜拉尼語 )

由wikipedia emerging languages提供
Phytolacca dioica (ombú) Plaza Barrancas, Belgrano, Buenos Aires.jpg
 src=
Phytolacca dioica

Ombu (lasioñe'ẽ: Phytolacca dioica) oĩ peteĩ yvyra guasu Ñembyamérikaetéva: Argentina ha Uruguái. Oheñói pya'e porã. Ijyvate 12-18 m rupi. Jepe'a oreko iterei y, ojepytaso ama'ỹ.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Phytolacca dioica ( 奧克語(1500年後) )

由wikipedia emerging languages提供
 src=
Ombó
 src=
Ombó dau pargue Alexandre Ier, Tolon
 src=
Phytolacca dioica

Lo Phytolacca dioica (nomat ombó dens la soas contradas d'origina e Bèla/Bela/bèra ombra) qu'ei un arbó caracteristic de la Pampa (lo sol quitament) e hèra present en Argentina e Uruguai.

Qu'ei singular peu hèit que o son tronc qu'ei hèra large a la basa e que los arrams que van orizontaument hèra luenh ; auta originalitat, la soa husta qu'ei hèra fibrosa e umida e atau, l'ombó qu'ei de hèra mau cremar.

En Occitània, que's pòt aclimatar dens quauques parçans de Provença Armas de Provença.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

பெஞ்ச் மரம் ( 坦米爾語 )

由wikipedia emerging languages提供

பெஞ்ச் மரம்

 src=
பெஞ்ச் மரம்

வகைப்பாடு

தாவரவியல் பெயர் : பைடோலேக்கா டையேகா Phytolacca dioica

குடும்பம் : பைடோலேக்கே Phytolaccaceae)

இதரப் பெயர்

  1. ஓம்பு (Ombu) பயங்கரமான மரம்

மரத்தின் அமைவு

  • இது மிகவும் பயனள்ள அழகு மரம். இது ஆச்சரியப்படும்படி மிக வேகமாக வளர்ந்து நிழல் தருகிறது. இது 60 அடி உயரம் வளரக்கூடியது. எப்போதும் பசுமையாகவே உள்ளது. இம்மரத்தில் சிறிய வெள்ளைப் பூக்கள் மலர்கிறது. சிவந்த சதைப் பற்றுள்ள பழம் வருகிறது.
     src=
    பைடோலேக்கா டையேகாவின் மலர் மற்றும் கனி
  • இம்மரத்தின் அடிப்பகுதி விரைவில் பருத்து 6 அடி விட்டம் வரை உள்ளது. இதனுடைய வேர்கள் தரைக்கு மேல் மரத்தைச் சுற்றி அண்டைக் கொடுத்து இருக்கிறது. இதன் நடுவே மரம் நிற்கிறது. இவ்வேர்கள் இரண்டு அடி உயரத்திற்கு மரத்தைச் சுற்றி உள்ளது. இதில் பலர் உட்காரலாம். படுக்கலாம். அர்ஜன்டினாவில் இம்மரத்தின் அடியில் யாராவது படுத்திருந்தால் அது கெட்ட ஆவியாக இருக்கும் என நினைத்து பயப்படுவார்கள்.
 src=
பைடோலேக்கா டையேகா செடி

காணப்படும் பகுதி

இம்மரம் தென் அமெரிக்காவில் வளர்கிறது. இதில் 26 இன மரங்கள் உள்ளது.

மேற்கோள்

| 1 || சிறியதும் - பெரியதும் [1] || அறிவியல் வெளியீடு || ஜூன் 2001

  1. சிறிதும் - பெரியதும். அறிவியல் வெளியீடு. http://books.google.com/books/about/%E0%AE%9A%E0%AE%BF%E0%AE%B1%E0%AE%BF%E0%AE%AF%E0%AE%A4%E0%AF%81%E0%AE%AE%E0%AF%8D_%E0%AE%AA%E0%AF%86%E0%AE%B0%E0%AE%BF.html?id=vKXyPAAACAAJ.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
விக்கிபீடியா ஆசிரியர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள்
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Phytolacca dioica ( 薩丁尼亞語 )

由wikipedia emerging_languages提供
 src=
Phytolacca dioica

Phytolacca dioica, de sa Familia Phitolacacee. Arvure originaria in su sud America. Podet creschere manna meda. Sos ramos sunu fozudos, cun fozas bastante mannas chi creschent fintzas in basciu in su truncu. Cust'arvure s'agatada in viales affaca a mare poite resistit bene a s'àera marina. S'arvure perdet sas fozas in ijerru. Su truncu e -i sos ramos sunu gobbosos. Su truncu a su pe de s'arvure s'allargada meda fintzas 1-2 metros de diametru. Sa linna de cust'arvure no tenet valore.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging_languages

Phytolacca dioica ( 英語 )

由wikipedia EN提供

Phytolacca dioica, commonly known as ombú, is a massive evergreen tree in the Pokeweed Family (Phytolaccaceae) native to the Pampas of South America. As its specific epithet suggests, it is dioecious, with male and female flowers on separate plants.[1] The flowers are pollinated by the butterfly Doxocopa laurentia. It has an umbrella-like canopy that spreads to a diameter of 12 to 15 meters (40 to 50 feet) and can attain a height of 12 to 18 meters (40 to 60 feet). This upper growth springs up from a tuberous caudex which, according to Everett "may occupy a circle sixty feet [18 meters] in diameter".[2] One tree of such a size is mentioned by Anglo-Argentine writer William H. Hudson in his autobiography "Long Ago, Far Away, which was fifty feet (fifteen meters) girth above the caudex.[3] Because it is derived from herbaceous ancestors, its trunk consists of anomalous secondary thickening rather than true wood. As a result, the ombú grows fast but its wood is soft and spongy enough to be cut with a knife. These properties have led it to be used in the art of bonsai, as it is easily manipulated to create the desired effect. Since the sap is poisonous, the ombú is not grazed by cattle and is immune to locusts and other pests. For similar reasons, the leaves are sometimes used as a laxative or purgative. It is a symbol of Uruguay and Argentina, and of gaucho culture, as its canopy is quite distinguishable from afar and provides comfort and shelter from sun and rain.

This tree is categorized in the same genus as the North American pokeweed. The species is also cultivated in Southern California as a shade tree. Ombú has been declared as a minor invasive species (category 3) in South Africa, where it is widely planted.[4]

Gallery

References

  1. ^ "Phytolacca dioica Tree Record". SelecTree. Retrieved 2021-05-28.
  2. ^ Everett, Thomas H. (1968). Living Trees of the World. New York: Doubleday and Co. p. 144.
  3. ^ Hudson, William H. (1918). Long Ago, Far Away. New York: E.P. Dutton. p. 5.
  4. ^ Glen, Hugh & Van Wyk, Braam (2016) Guide to Trees introduced into South Africa. pp.232-233. Struik Nature, Cape Town
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Phytolacca dioica: Brief Summary ( 英語 )

由wikipedia EN提供

Phytolacca dioica, commonly known as ombú, is a massive evergreen tree in the Pokeweed Family (Phytolaccaceae) native to the Pampas of South America. As its specific epithet suggests, it is dioecious, with male and female flowers on separate plants. The flowers are pollinated by the butterfly Doxocopa laurentia. It has an umbrella-like canopy that spreads to a diameter of 12 to 15 meters (40 to 50 feet) and can attain a height of 12 to 18 meters (40 to 60 feet). This upper growth springs up from a tuberous caudex which, according to Everett "may occupy a circle sixty feet [18 meters] in diameter". One tree of such a size is mentioned by Anglo-Argentine writer William H. Hudson in his autobiography "Long Ago, Far Away, which was fifty feet (fifteen meters) girth above the caudex. Because it is derived from herbaceous ancestors, its trunk consists of anomalous secondary thickening rather than true wood. As a result, the ombú grows fast but its wood is soft and spongy enough to be cut with a knife. These properties have led it to be used in the art of bonsai, as it is easily manipulated to create the desired effect. Since the sap is poisonous, the ombú is not grazed by cattle and is immune to locusts and other pests. For similar reasons, the leaves are sometimes used as a laxative or purgative. It is a symbol of Uruguay and Argentina, and of gaucho culture, as its canopy is quite distinguishable from afar and provides comfort and shelter from sun and rain.

This tree is categorized in the same genus as the North American pokeweed. The species is also cultivated in Southern California as a shade tree. Ombú has been declared as a minor invasive species (category 3) in South Africa, where it is widely planted.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Phytolacca dioica ( 世界語 )

由wikipedia EO提供

Phytolacca dioica estas masiva ĉiamverda arbo indiĝena al la Pampo de Sudameriko. Ĝi estas unuseksa. Ĝi havas ombrel-similan kanopeon kiu atingas cirkumferencon de 12 ĝis 15 metroj kaj povas ekhavi altecon de 12 ĝis 18 metroj. Ĉar ĝi estas derivita de herbecaj prapatroj, ĝia trunko konsistas el nenormala sekundara ŝvelaĵo prefere ol vera ligno. Kiel rezulto, Phytolacca dioica kreskas rapide sed ĝia ligno estas sufiĉe mola kaj spongeca por esti tranĉita per tranĉilo. Pro tiuj trajtoj oni uzas ĝin en la arto de bonsajo, ĉar ĝi estas facile manipulita por krei la deziratan efikon. Ĉar la suko estas venena, la Phytolacca dioica ne estas tuŝeta per brutaro kaj estas imuna kontraŭ akridoj kaj aliaj damaĝbestoj. Pro similaj kialoj, la folioj foje estas utiligitaj kiel laksigilo aŭ elpurigilo. Ĝi estas simbolo de Urugvajo kaj Argentino kaj de la Gaŭĉo (gaŭĉa) kulturo, ĉar ĝia kanopeo estas tre distingebla de malproksime, kaj disponigas komforton kaj ŝirmon kontraŭ suno kaj pluvo.

Fonto

En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo Phytolacca dioica en la angla Vikipedio.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EO

Phytolacca dioica: Brief Summary ( 世界語 )

由wikipedia EO提供

Phytolacca dioica estas masiva ĉiamverda arbo indiĝena al la Pampo de Sudameriko. Ĝi estas unuseksa. Ĝi havas ombrel-similan kanopeon kiu atingas cirkumferencon de 12 ĝis 15 metroj kaj povas ekhavi altecon de 12 ĝis 18 metroj. Ĉar ĝi estas derivita de herbecaj prapatroj, ĝia trunko konsistas el nenormala sekundara ŝvelaĵo prefere ol vera ligno. Kiel rezulto, Phytolacca dioica kreskas rapide sed ĝia ligno estas sufiĉe mola kaj spongeca por esti tranĉita per tranĉilo. Pro tiuj trajtoj oni uzas ĝin en la arto de bonsajo, ĉar ĝi estas facile manipulita por krei la deziratan efikon. Ĉar la suko estas venena, la Phytolacca dioica ne estas tuŝeta per brutaro kaj estas imuna kontraŭ akridoj kaj aliaj damaĝbestoj. Pro similaj kialoj, la folioj foje estas utiligitaj kiel laksigilo aŭ elpurigilo. Ĝi estas simbolo de Urugvajo kaj Argentino kaj de la Gaŭĉo (gaŭĉa) kulturo, ĉar ĝia kanopeo estas tre distingebla de malproksime, kaj disponigas komforton kaj ŝirmon kontraŭ suno kaj pluvo.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EO

Phytolacca dioica ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供
 src=
Phytolacca dioica
 src=
Vista del tronco

Phytolacca dioica, el ombú o bellasombra, es una planta herbácea perteneciente a la familia Phytolaccaceae. Es oriundo de los montes del Nordeste argentino, Uruguay y Sur de Brasil, también se da en Paraguay. En la región pampeana de Argentina es una especie ampliamente conocida por su particularidad de dar sombra y de actuar como marca para señalizar territorios en el paisaje pampeano. Ambas características también son de gran importancia para poblaciones de otras regiones cubiertas de grandes extensiones de pastizales del Nordeste argentino, como ocurre en la zona de los Esteros del Iberá, provincia de Corrientes.[1]

Una creencia extendida es que fue introducida por primera vez en Europa por Hernando Colón, hijo de Cristóbal Colón, que plantó varios ejemplares en Sevilla siendo el más famoso el del Monasterio de la Cartuja de Sevilla.[2][3]

Descripción

Es clasificado sistemáticamente en botánica como Dicotiledónea o. centrospermales, Fam. fitolacaceas cuyas características son plantas herbáceas o leñosas, de especies dioicas (individuos masculinos con flores y femeninos con flores y fruto baya). El ombú silvestre, oriundo del noreste argentino, tiene un porte muy distinto al que presenta el cultivado en la provincia de Buenos Aires, cuyo tronco llega a tener varios metros de altura y gran diámetro. Por lo que desde el punto de vista morfológico es un árbol, con una estructura anatómica anómala, muy carnosa, carente de crecimiento secundario y anillos de crecimiento.

El "Ombusillo" Phytolacca tetramera, especie endémica del noreste de la Provincia de Buenos Aires, la cual se extiende desde La Plata hasta la bahía de Samborombón, es notoriamente el de menor tamaño. Quienes aducen que es una hierba gigante resaltan principalmente las curiosas características de su tallo, bastante húmedo y verde sin notorios anillos de corteza, de madera esponjosa y blanda (la madera de ombú a no ser que esté muy desecada no sirve para hacer leña de fogones ni para tallas de carpintería). Contiene grandes cantidades de agua, lo que le permite sobrevivir en el entorno de escasas lluvias de la pampa seca. Crece rápidamente, y es inmune a buena parte de los insectos que depredan las hojas de la flora pampeana gracias a su savia tóxica.

 src=
Hojas

Aunque se suele afirmar que su nombre proviene del vocablo "umbú" que en idioma guaraní significa sombra o bulto oscuro, etimológicamente su designación en Argentina como “ombú” no refiere a ningún aspecto llamativo de la especie, ni a un nombre derivado del guaraní, como su distribución geográfica podría sugerirlo. Contribuciones como la de León Cadogan referida al estudio de la Nomenclatura Guaraní en Botánica (1957), menciona y aclara que el término “ombú” es de origen exótico o no-guaraní. No obstante, Moisés Santiago Bertoni incluye para el género Phytolacca el vocablo “umbu” en su diccionario botánico Latino-Guaraní y Guaraní-Latino (1940).[4]

Usos

Pese a ser de una madera de características "herbáceas" el ombú ha tenido mantuvo y mantiene grandes utilidades para el ser humano en la región de la llanura pampeana: sirve de refugio (especialmente de día como "sombra" para el descanso) ante jornadas muy calurosas o en temporales y "avenidas" (grandes crecidas de aguas); su sombra mantiene la humedad superficial del suelo adyacente y sirve de hito, mojón o señal para situar distancias y territorios en la planísima llanura de la pampa húmeda.

 src=
Hojas y racimos de frutos del ombú.

Las hojas del ombú son de forma elíptica y buen tamaño, hasta 20 cm de largo, de color verde oscuro brillante (más claro en el revés). Aparecen alternas, al cabo de un pecíolo de escasa longitud. Las flores son dioicas, y aparecen en racimos terminales de color blanquecino. Su fruto es una baya de color amarillento, pardo claro en la madurez, que contiene semillas ovoides de unos 3 mm de largo y color negro brillante.

Generalmente se desarrollan como especímenes aislados, aunque algunas veces se han encontrado agrupaciones importantes de esta especie, como en la llamada "Monte de ombúes"[5]​ en el Departamento de Rocha, a orillas del arroyo Valizas,[6]​ el cual es único en el mundo por su tamaño (extendiéndose por una franja de 20 km), y en el Cerro Arequita, en Lavalleja denominado "Isla de ombúes", ambos localizados en Uruguay. El monte de ombúes de Rocha forma parte de Los Humedales del Este, declarados por la UNESCO como Reserva de Biosfera. El área fue declarada Reserva de Flora y Fauna en el año 1966 por el Estado Uruguayo. Hoy día hay pocos ejemplares silvestres. Es fácil encontrar referencias al ombú dentro del folklore rioplatense y en la tradición gauchesca. Su amplia copa servía de sombra a los viajeros durante las horas de sol más intenso, ganándole el mote de amigo del gaucho y su respeto. Dentro de la poesía gauchesca, uno de las obras donde el ombú toma un rol predominante es Santos Vega de Rafael Obligado.

 src=
Phytolacca dioica en Buenos Aires, Argentina. Edad estimada: 81 a 95 años.
 src=
Flores

Bonsái

Sus características lo hacen apto para los principiantes de la técnica de bonsái.

A menudo el ombú no es bien tratado por jardineros y agricultores ya que tienden a someterlo a un riego excesivo, siendo que la propia planta contiene gran cantidad de agua la cual va acumulando dentro de sí. Ante un exceso de riego se corre el riesgo de que se pudran las raíces y el tronco. Los signos de exceso de riego son: hojas blandas y caídas, a su vez se aprecia el tronco arrugado y blando.

Taxonomía

Phytolacca dioica fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum, Editio Secunda 1: 632. 1762.[7]

Etimología

Phytolacca: nombre genérico que deriva de las palabras griegas: φυτόν (phyton), que significa "planta", y la palabra latína lacca = "un rojo tinte".[8]

dioica: epíteto latíno que significa "con dos casas".[9]

Sinonimia
  • Phytolacca arborea Moq.
  • Phytolacca populifolia Salisb.
  • Pircunia dioica (L.) Moq.
  • Sarcoca dioica (L.) Raf.[10]

Referencias

  1. Analia Pirondo y Héctor A. Keller (Diciembre de 2014). «EL «OMBÚ» (Phytolacca dioica: PHYTOLACCACEAE) EN LA VIDA DEL Hombre de Iberá (CORRIENTES, ARGENTINA). ESTUDIO DE CASO SOBRE SU INTERRELACIÓN».
  2. Sevilla Daily Photo (14 de marzo de 2012). «El ombú de Hernando Colón.».
  3. ABC de Sevilla (5 de junio de 2013). «Descubrimos los árboles de Sevilla en el Día Mundial del Medio Ambiente».
  4. Analia Pirondo y Héctor A. Keller (Diciembre de 2014). «EL «OMBÚ» (Phytolacca dioica: PHYTOLACCACEAE) EN LA VIDA DEL Hombre de Iberá (CORRIENTES, ARGENTINA). ESTUDIO DE CASO SOBRE SU INTERRELACIÓN».
  5. Monte de ombúes. [1] Consultado el 04/08/2016
  6. Guía de Barra de Valizas [2] Consultado el 04/08/2016
  7. «Phytolacca dioica». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 30 de enero de 2014.
  8. Quattrocchi, Umberto (2000). CRC World Dictionary of Plant Names. 3 M-Q. CRC Press. p. 2065. ISBN 978-0-8493-2677-6.
  9. En Epítetos Botánicos
  10. Phytolacca dioica en PlantyList consultado el 28 de mayo de 2011

Bibliografía

  1. Aparicio Gustavo, Haene Eduardo. 2001. 100 ARBOLES ARGENTINOS. Editorial Albatros, Argentina.
  2. AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
  3. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Ca. nat. México. CONABIO, Mexico City.
  4. Eliasson, U. H. 1993. 35A. Phytolaccaceae. 46: 1–43. In G. W. Harling & B. B. Sparre (eds.) Fl. Ecuador. University of Göteborg and Swedish Museum of Natural history, Göteborg and Stockholm.
  5. Gibbs Russell, G. E., W. G. Welman, E. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. África 2(1–2): 1--152(pt. 1), 1--270(pt. 2).
  6. Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. 2008. Nuev. Cat. Fl. Vas. Venezuela 1–860. Fundación Instituto Botánico de Venezuela, Caracas, Venezuela.
  7. Jørgensen, P. M. & S. León-Yánez. (eds.) 1999. Catalogue of the vascular plants of Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.
  8. Killeen, T. J., E. García Estigarribia & S. G. Beck. (eds.) 1993. Guía Arb. Bolivia 1–958. Herbario Nacional de Bolivia & Missouri Botanical Garden, La Paz.
  9. Forzza, R. C. & et al. 2010. 2010 Lista de especies Flora do Brasil.
  10. López, J. A. & J. E. L. Little. 1987. Árboles Comunes del Paraguay 425 pp.
  11. Macbride, J. F. 1937. Phytolaccaceae, Flora of Peru. Publ. Field Mus. Nat. Hist., Bot. Ser. 13(2/2): 546–558.
  12. Marchioretto, M. S. & J. C. Siqueira. 1993. O gęnero Phytolacca L. (Phytolaccaceae) no Brasil. Pesquisas, Bot. 44: 5-40.
  13. Standley, P. C. & J. A. Steyermark. 1946. Phytolaccaceae. In Standley, P.C. & Steyermark, J.A. (Eds), Flora of Guatemal a - Part IV. Fieldiana, Bot. 24(4): 192–202.
  14. Zuloaga, F. O. 1997. Catálogo de las plantas vasculares de la Argentina. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 74(1-2): 1–1331.
  15. Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & E. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogo de las Plantas Vasculares del Cono Sur (Argentina, Sur de Brasil, Chile, Paraguay y Uruguay). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 107(1): i–xcvi, 1--983; 107(2): i--xx, 985--2286; 107(3): i--xxi, 2287--3348.

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Phytolacca dioica: Brief Summary ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供
 src= Phytolacca dioica  src= Vista del tronco

Phytolacca dioica, el ombú o bellasombra, es una planta herbácea perteneciente a la familia Phytolaccaceae. Es oriundo de los montes del Nordeste argentino, Uruguay y Sur de Brasil, también se da en Paraguay. En la región pampeana de Argentina es una especie ampliamente conocida por su particularidad de dar sombra y de actuar como marca para señalizar territorios en el paisaje pampeano. Ambas características también son de gran importancia para poblaciones de otras regiones cubiertas de grandes extensiones de pastizales del Nordeste argentino, como ocurre en la zona de los Esteros del Iberá, provincia de Corrientes.​

Una creencia extendida es que fue introducida por primera vez en Europa por Hernando Colón, hijo de Cristóbal Colón, que plantó varios ejemplares en Sevilla siendo el más famoso el del Monasterio de la Cartuja de Sevilla.​​

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Onbu ( 巴斯克語 )

由wikipedia EU提供
 src=
Phytolacca dioica

Onbu (phytolacca dioica) Phytolaccaceae familiaren espezie baten izen arrunta da.

Argentina eta Uruguaiko pampan jatorria duen landare hau, nahiz eta 10-15 metro arteko altuera izan, dudatan dago zuhaitz, zuhaixka edo belarra den. Guaranieraz bere izena "itzal" esan nahi du eta bertsako folklorean sarritan aipatua da.


Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipediako egileak eta editoreak
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EU

Onbu: Brief Summary ( 巴斯克語 )

由wikipedia EU提供
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipediako egileak eta editoreak
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EU

Phytolacca dioica ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Le Belombra ou Raisinier dioïque (Phytolacca dioica) est une espèce d'arbres dioïques de la famille des Phytolaccaceae, originaire des pampas sud-américaines où il constitue la seule espèce d'arbres présente.

C'est un bel arbre au développement rapide et à la grande longévité, au bois léger et au feuillage persistant. Fruits à 10 carpelles. Toutes les parties de cette plante sont toxiques.

Autres noms vernaculaires

Bel ombrage, Phytolaque en arbre, bella sombra (castillan), bella ombra (catalan), ombú (nom originel sud-américain).

En région méditerranéenne

Planté par dizaines sur la place communale de Cherchell (petite ville à l'ouest d'Alger au bord de la Méditerranée) le Belombra y atteint des dimensions impressionnantes.

Sur l'île de Rhodes (île du Dodécanèse en Grèce), il est abondamment planté dans le parc situé entre la rue Vironos et les remparts du sud de la vieille ville où il procure une ombre bienfaisante.

En Espagne A la villajoyosa ville se situant en Espagne à côté de benidorme /alicante se trouve aussi un Bella sombra

En Corse

Très présent en Corse comme arbre d'ornement, il y est appelé communément « bellombra ». Il en existe de très beaux individus à Cargèse, à Porto-Vecchio (« place du bellombra », arbre presque totalement détruit par la tempête du 5 janvier 2012), à Calvi, à Bastia où certains individus sont énormes, dans la citadelle de Bonifacio des exemplaires n'ayant sans doute que quelques décennies ; à Propriano on trouve deux très beaux exemplaires à moins de 100 m du rivage (quartier des ports). On rapporte qu'il y en avait un à Vico, atteignant plusieurs mètres de circonférence. On peut en voir un à Piana, qui a une circonférence supérieure à 4 mètres et aurait 120 ans.

Il se multiplie naturellement à Bastia. Il aurait été planté la première fois en Corse au milieu du XIXe siècle.

Parc de la Citadelle

L'arbre est planté dans le parc de la Ciutadella à Barcelone et surnommé Bellasombra, belle-ombre[1].

Galerie

références

  1. (ca) « El Parc de la Ciutadella », 12 septembre 2012

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Phytolacca dioica: Brief Summary ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Le Belombra ou Raisinier dioïque (Phytolacca dioica) est une espèce d'arbres dioïques de la famille des Phytolaccaceae, originaire des pampas sud-américaines où il constitue la seule espèce d'arbres présente.

C'est un bel arbre au développement rapide et à la grande longévité, au bois léger et au feuillage persistant. Fruits à 10 carpelles. Toutes les parties de cette plante sont toxiques.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Ombú ( 加利西亞語 )

由wikipedia gl Galician提供
 src=
Phytolacca dioica.

O ombú[2], Phytolacca dioica, é unha especie de planta arborescente pertencente á familia Phytolaccaceae. Foi introducido pola vez primeira en Europa por Hernando Colón, fillo de Cristovo Colón, que plantou varios exemplares en Sevilla, un deles no Mosteiro da Cartuxa de Sevilla.[3][4]

Descrición

É unha planta arborescente nativa da Pampa arxentina e Uruguai. Malia o seu toro groso e o seu gran porte (acada unha altura de 10 a 15 metros, cunha ampla copa e grandes raíces visíbeis) é discutido se é unha árbore, un arbusto ou unha herba xigante; quen cientificamente aducen que é unha herba xigante resaltan principalmente as curiosas características do seu talo, bastante húmido e verde sen notorios aneis de casca: de madeira esponxosa e branda (a madeira de ombú a non ser que estea moi desecada non serve para facer leña nin para tallas de carpintaría), contén grandes cantidades de auga, o que lle permite sobrevivir na contorna de escasas choivas da pampa seca. Medra axiña, e é inmune a boa parte dos insectos que depredan as follas da flora da chaira da Pampa grazas ao seu zume tóxico. O seu nome é unha voz guaraní que significa sombra ou vulto escuro.

Usos

Malia teren unha madeira de características "herbáceas" o ombú tivo e mantén grandes utilidades para o ser humano na rexión da chaira pampeá: serve de acubillo (especialmente de día como "sombra" para o descanso) ante xornadas moi calorosas ou en temporais e "avenidas" (grandes enchentes de augas); a súa sombra mantén a humidade superficial do chan adxacente e serve de fito ou sinal para situar distancias e territorios na planísima chaira da Pampa húmida.

 src=
Follas e acios de froitos do ombú.

As follas do ombú son de forma elíptica e bo tamaño, até 20 cm de longo, de cor verde escura brillante (máis claras no revés). Aparecen alternas, ao cabo dun pecíolo de escasa lonxitude. As flores son dioicas, e aparecen en acios terminais de cor abrancazada. O seu froito é unha baga de cor amarelenta, pardo clara na madureza, que contén sementes ovoides duns 3 mm de longo e cor negra brillante.

Xeralmente se desenvolven como especimes illados, aínda que algunhas veces se teñen atopado agrupacións importantes desta especie, como na chamada "Illa dos ombús" no Cerro Arequita, Lavalleja e o "Bosque de ombús", situado en Rocha, Uruguai, que é o único no mundo polo seu tamaño (estendéndose por unha faixa de 20 km). Hoxe en día hai poucos exemplares silvestres. É doado encontrar referencias ao ombú dentro do folclore riopratense e na tradición gauchesca.

 src=
Phytolacca dioica en Bos Aires, Arxentina. Idade estimada: 81 a 95 anos.

Árbores senlleiras en Galiza

Tres exemplares desta especie figuran na lista de árbores senlleiras de Galicia, elaborada pola Xunta de Galicia:

Bonsai

As súas características fano apto para os principiantes da técnica de bonsai.

A miúdo, o ombú non é ben tratado por xardineiros e agricultores xa que tenden a sometelo a unha rega excesiva, sendo que a propia planta contén gran cantidade de auga, que se vai acumulando dentro de si. Perante un exceso de rega córrese o risco de que podrezan as raíces e o toro. Os signos de exceso de rega son: follas brandas e caídas, á súa vez apréciase o toro engurrado e mol.

Notas

  1. Ombú en PlantyList. Consultado o 28 de maio de 2011.
  2. Nome vulgar galego en Termos Esenciais de Botánica, Santiago de Compostela, 2004.
  3. Sevilla Daily Photo (14 de marzo de 2012). "El ombú de Hernando Colón.".
  4. ABC de Sevilla (5 de xuño de 2013). "Descubrimos los árboles de Sevilla en el Día Mundial del Medio Ambiente".
  5. Nova en Faro de Vigo sobre a incorporación do exemplar de ombú de Vigo ao Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia en 2016

Véxase tamén

Bibliografía

  • AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
  • CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Ca. nat. México. CONABIO, Mexico City.
  • Eliasson, U. H. 1993. 35A. Phytolaccaceae. 46: 1–43. In G. W. Harling & B. B. Sparre (eds.) Fl. Ecuador. University of Göteborg and Swedish Museum of Natural history, Göteborg and Stockholm.
  • Forzza, R. C. & et al. 2010. 2010 Lista de espécies Flora do Brasil. https://web.archive.org/web/20150906080403/http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/.
  • Gibbs Russell, G. E., W. G. Welman, E. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1--152(pt. 1), 1--270(pt. 2).
  • Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. 2008. Nuev. Cat. Fl. Vas. Venezuela 1–860. Fundación Instituto Botánico de Venezuela, Caracas, Venezuela.
  • Jørgensen, P. M. & S. León-Yánez. (eds.) 1999. Catalogue of the vascular plants of Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.
  • Killeen, T. J., E. García Estigarribia & S. G. Beck. (eds.) 1993. Guia Arb. Bolivia 1–958. Herbario Nacional de Bolivia & Missouri Botanical Garden, La Paz.
  • López, J. A. & J. E. L. Little. 1987. Arboles Comunes del Paraguay 425 pp.
  • Macbride, J. F. 1937. Phytolaccaceae, Flora of Peru. Publ. Field Mus. Nat. Hist., Bot. Ser. 13(2/2): 546–558.
  • Marchioretto, M. S. & J. C. Siqueira. 1993. O gęnero Phytolacca L. (Phytolaccaceae) no Brasil. Pesquisas, Bot. 44: 5-40.
  • Standley, P. C. & J. A. Steyermark. 1946. Phytolaccaceae. In Standley, P.C. & Steyermark, J.A. (Eds), Flora of Guatemal a - Part IV. Fieldiana, Bot. 24(4): 192–202.
  • Zuloaga, F. O. 1997. Catálogo de las plantas vasculares de la Argentina. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 74(1-2): 1–1331.
  • Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & E. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogo de las Plantas Vasculares del Cono Sur (Argentina, Sur de Brasil, Chile, Paraguay y Uruguay). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 107(1): i–xcvi, 1--983; 107(2): i--xx, 985–2286; 107(3): i--xxi, 2287–3348.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia gl Galician

Ombú: Brief Summary ( 加利西亞語 )

由wikipedia gl Galician提供
 src= Phytolacca dioica.

O ombú, Phytolacca dioica, é unha especie de planta arborescente pertencente á familia Phytolaccaceae. Foi introducido pola vez primeira en Europa por Hernando Colón, fillo de Cristovo Colón, que plantou varios exemplares en Sevilla, un deles no Mosteiro da Cartuxa de Sevilla.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia gl Galician

Phytolacca dioica ( 義大利語 )

由wikipedia IT提供
 src=
Phytolacca dioica

La fitolacca dioica (Phytolacca dioica L.), detta anche cremesina arborea, è un albero sempreverde appartenente alla famiglia Phytolaccaceae.[1]

Raggiunge i 20 m di altezza. È originaria della pampa del sud America ma è diffusa in tutta la regione mediterranea. È caratterizzata da radici nodose affioranti dal terreno in prossimità del fusto e da un tronco breve e tozzo, diviso in più rami. In Italia fiorisce tra la primavera e l'estate.

Poiché è strettamente imparentata con le erbacee (da cui deriva), il suo tronco è costituito da un ispessimento anomalo del fusto piuttosto che vero legno. Come risultato la Phytolacca dioica cresce velocemente ma il suo legno è piuttosto morbido e spugnoso, tanto da poter essere tagliato con un coltello. Queste proprietà l'hanno portata ad essere utilizzata nell'arte del bonsai, poiché è facilmente manipolata per creare l'effetto desiderato. Dal momento che la linfa è velenosa, la cremesina arborea non è adatta ad essere posta vicino a pascoli di bestiame ed è immune alle cavallette e altri parassiti. Per ragioni simili, le foglie sono a volte utilizzate come lassativo o purgante. È un simbolo dell'Uruguay e dell'Argentina. La sua chioma è abbastanza distinguibile da lontano per la larghezza e offre protezione e riparo dal sole e dalla pioggia.

Produce bacche violacee che macchiano molto e che sono difficili da togliere.

Il nome "dioica" deriva dal fatto che i fiori di sessi diversi sono portati su diverse piante.

Note

  1. ^ Phytolacca dioica, in The Plant List. URL consultato il 4 giugno 2013.

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori e redattori di Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia IT

Phytolacca dioica: Brief Summary ( 義大利語 )

由wikipedia IT提供
 src= Phytolacca dioica

La fitolacca dioica (Phytolacca dioica L.), detta anche cremesina arborea, è un albero sempreverde appartenente alla famiglia Phytolaccaceae.

Raggiunge i 20 m di altezza. È originaria della pampa del sud America ma è diffusa in tutta la regione mediterranea. È caratterizzata da radici nodose affioranti dal terreno in prossimità del fusto e da un tronco breve e tozzo, diviso in più rami. In Italia fiorisce tra la primavera e l'estate.

Poiché è strettamente imparentata con le erbacee (da cui deriva), il suo tronco è costituito da un ispessimento anomalo del fusto piuttosto che vero legno. Come risultato la Phytolacca dioica cresce velocemente ma il suo legno è piuttosto morbido e spugnoso, tanto da poter essere tagliato con un coltello. Queste proprietà l'hanno portata ad essere utilizzata nell'arte del bonsai, poiché è facilmente manipolata per creare l'effetto desiderato. Dal momento che la linfa è velenosa, la cremesina arborea non è adatta ad essere posta vicino a pascoli di bestiame ed è immune alle cavallette e altri parassiti. Per ragioni simili, le foglie sono a volte utilizzate come lassativo o purgante. È un simbolo dell'Uruguay e dell'Argentina. La sua chioma è abbastanza distinguibile da lontano per la larghezza e offre protezione e riparo dal sole e dalla pioggia.

Produce bacche violacee che macchiano molto e che sono difficili da togliere.

Il nome "dioica" deriva dal fatto che i fiori di sessi diversi sono portati su diverse piante.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori e redattori di Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia IT

Nuodingoji fitolaka ( 立陶宛語 )

由wikipedia LT提供
 src=
Phytolacca dioica

Nuodingoji fitolaka arba ombu (lot. Phytolacca dioica, isp. ir gvaranių k. Ombú) – fitolakos genties žolinis medis.

Auga Argentinos ir Urugvajaus pampose. Nors ir labai įspūdingos išvaizdos (kamieno apimtis iki 10-15 m), aukštis iki 15-20 m, iš tikrųjų tai yra žolinis augalas (kaip ir bambukas). Minkšta mediena sukaupia daug vandens, ir tai padeda ombu ištverti ilgus sausros periodus, būdingus pampoms.

Pavadinimas, kilęs iš gvaranių kalbos, reiškia „šešėlį“, „pavėsį“, kadangi iki europiečių invazijos ir naujų augalų introdukavimo tai buvo vienas iš nedaugelio pampų augalų, po kuriuo buvo galima pasislėpti nuo kaitrios saulės.

Paprastai auga pavieniui arba nedidelėmis grupelėmis. Mėgstamas parkų augalas.

Ombu pasižymi įdomiomis regeneracinėmis savybėmis: įlaužtos šakos atvira mediena vėl užauga žieve. Ombu mediena ne tik minkšta, bet ir praktiškai nedegi, todėl netinka kurui. Neatsitiktinai kai kuriose enciklopedijose ir aiškinamuosiuose žodynuose ombu aprašymas pradedamas fraze “… kurio mediena niekam netinka”. Kadangi ombu sula nuodinga, augalas labai atsparus įvairiems kenkėjams.

Panaudojimas

Ombu lapų nuoviras laisvina vidurius todėl La Platos regione merginos, norėdamos atsikratyti įkyraus gerbėjo, pavaišina jį mate, kurioje įmaišyta ombu lapų.


Vikiteka

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia LT

Nuodingoji fitolaka: Brief Summary ( 立陶宛語 )

由wikipedia LT提供
 src= Phytolacca dioica

Nuodingoji fitolaka arba ombu (lot. Phytolacca dioica, isp. ir gvaranių k. Ombú) – fitolakos genties žolinis medis.

Auga Argentinos ir Urugvajaus pampose. Nors ir labai įspūdingos išvaizdos (kamieno apimtis iki 10-15 m), aukštis iki 15-20 m, iš tikrųjų tai yra žolinis augalas (kaip ir bambukas). Minkšta mediena sukaupia daug vandens, ir tai padeda ombu ištverti ilgus sausros periodus, būdingus pampoms.

Pavadinimas, kilęs iš gvaranių kalbos, reiškia „šešėlį“, „pavėsį“, kadangi iki europiečių invazijos ir naujų augalų introdukavimo tai buvo vienas iš nedaugelio pampų augalų, po kuriuo buvo galima pasislėpti nuo kaitrios saulės.

Paprastai auga pavieniui arba nedidelėmis grupelėmis. Mėgstamas parkų augalas.

Ombu pasižymi įdomiomis regeneracinėmis savybėmis: įlaužtos šakos atvira mediena vėl užauga žieve. Ombu mediena ne tik minkšta, bet ir praktiškai nedegi, todėl netinka kurui. Neatsitiktinai kai kuriose enciklopedijose ir aiškinamuosiuose žodynuose ombu aprašymas pradedamas fraze “… kurio mediena niekam netinka”. Kadangi ombu sula nuodinga, augalas labai atsparus įvairiems kenkėjams.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia LT

Phytolacca dioica ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供
 src=
Flores de Phytolacca dioica.
 src=
Phytolacca dioica (MHNT).

Phytolacca dioica L., 1762[1] é uma espécie de planta herbácea de grande porte, conhecida pelos nomes comuns de ombu, ombú, umbú ou bela-sombra, com distribuição natural nas pampas da América do Sul, mas utilizada como ornamental nas zonas de clima mediterrânico de todo o mundo. Apesar de apresentar morfologia arbórea, o ombu é uma planta herbácea de grandes dimensões, não tendo madeira no seu caule, pese embora o seu tamanho. A planta forma uma canópia com um perímetro de 12 a 15 m, podendo atingir uma altura de 12 a 18 m. O nome deriva da palavra guarani ombu, que significa vulto ou sombra.

Descrição

O ombu apresenta-se geralmente como espécimes isolados, embora por vezes apareçam bosques de dimensão apreciável. Alguns desses bosques são famosos, como acontece com a Isla de los ombúes no Cerro Arequita, Lavalleja, e o Bosque de ombúes, situado em Rocha, Uruguai, o qual tem um perímetro de quase 20 km.

A planta pertence ao mesmo género da uva-de-rato (Phytolacca americana), uma herbácea ruderal comum em zonas húmidas e sombrias.

O ombu tem um crescimento muito rápido, mas, sendo uma planta herbácea, o seu caule é esponjoso, podendo facilmente ser cortado com uma faca. A sua seiva é venenosa, tendo um cheiro desagradável, pelo que a planta não é atacada por herbívoros e está imune aos gafanhotos e outros insectos esfoliantes.

As folhas do ombu são de forma elíptica, de cor verde escuro, brilho ceroso e com dimensões que podem atingir os 20 cm de comprimento. A face inferior das folhas é de um verde mais claro e esbranquiçado. As folhas são de inserção alternada, com pecíolo curto.

A floração ocorre durante os meses de setembro-novembro e os frutos amadurecem nos meses de janeiro-fevereiro. As flores são pequenas, alvas, de muitos estames e 5 sépalas verdes, dióicas, em rácemos terminais de cor esbranquiçada. Ficam agrupadas na ponta dos ramos, de até 15 cm de comprimento. O fruto é uma baga com 10 reentrâncias, de casca amarela a preta, de polpa macia e suculenta, de 3–7 mm de comprimento e sustentado em cachos. Quando maduros são de cor vermelho escuro, contendo múltiplas sementes ovóides com cerca de 3 mm de comprimento, de cor cinza-escuro ou negro brilhante.[2]

Usos

O ombu é um símbolo da cultura gaúcha, do Uruguai e da Argentina, já que a sua copa é identificável à distância, providenciando abrigo contra a chuva e o sol (daí o chamar-se bela-sombra). Pela mesma razão é cultivada como árvore ornamental e de sombra. Crescendo de forma isolada, era chamado o farol das pampas.

As folhas são usadas como laxativos ou purgantes em medicina tradicional. Seu suco também é usado para dores reumáticas ou artrite. Sua cinza, misturada com sal, é dada ao gado para combater bernes e carrapatos.[3]

As características do ombu, em particular o engrossamento do tronco junto ao colo, fazem desta planta uma óptima espécie para utilização em técnicas de bonsai.

Exemplares

Em Lisboa existem vários exemplares dignos de registo, nomeadamente:

  • um exemplar de grande porte, no Largo do Limoeiro, classificado como "Árvore de Interesse Público"[4].
  • outro em Campo de Ourique, exemplar também classificado, foi desclassificado por causa de uma poda desastrosa
  • outro no Jardim de Santos[5].

Referências

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Phytolacca dioica: Brief Summary ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供
 src= Flores de Phytolacca dioica.  src= Phytolacca dioica (MHNT).

Phytolacca dioica L., 1762 é uma espécie de planta herbácea de grande porte, conhecida pelos nomes comuns de ombu, ombú, umbú ou bela-sombra, com distribuição natural nas pampas da América do Sul, mas utilizada como ornamental nas zonas de clima mediterrânico de todo o mundo. Apesar de apresentar morfologia arbórea, o ombu é uma planta herbácea de grandes dimensões, não tendo madeira no seu caule, pese embora o seu tamanho. A planta forma uma canópia com um perímetro de 12 a 15 m, podendo atingir uma altura de 12 a 18 m. O nome deriva da palavra guarani ombu, que significa vulto ou sombra.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Phytolacca dioica ( 烏克蘭語 )

由wikipedia UK提供

Опис

Масивне вічнозелене дерево з кроною обхватом від 12 до 15 метрів і досягає висоти 12–20 метрів. Дуже потовщений біля основи стовбур товстий, з сірою або сірувато-коричневою корою. Оскільки рослина походить від трав'янистих предків, її стовбур складається з аномального вторинного потовщення (і без річних кілець), а не справжньої деревини. У результаті, P. dioica зростає швидко, але її деревина м'яка і досить губчаста, щоб розрізати ножем. Так як сік отруйний, рослина не придатна для годівлі великої рогатої худоби і несприйнятлива до сарани та інших шкідників. Листки чергові шкірясті, темно-зелені з восковим блиском, прості, від овальних до яйцевидих, розміром 6–15 × 2,5–6 см. Суцвіття роздільностатеві з багатьма квітами. Жіночі квітки трохи менші, мають діаметр до 1,5 см. Плід — ягода 3-7 мм в довжину, при дозріванні темно-червона. Насіння яйцевиде, близько 3 мм завдовжки, темно-сіре або чорне.

Середовище проживання

Батьківщина. Південна Америка: Бразилія; Аргентина; Парагвай; Уругвай; Болівія; Еквадор; Перу. Широко натуралізований (у тому числі Алжир, Франція, Греція, Іспанія, Гібралтар, Італія, Мальта) та культивований вид.

Використання

Особливості рослини роблять її оптимальною для відточування техніки початківцями бонсаю.

Галерея

Примітки

  1. Українська назва є транскрибуванням та/або перекладом латинської назви авторами статті і в авторитетних україномовних джерелах не знайдена.
  2. Michael L. Charters California Plant Names

Посилання


許可
cc-by-sa-3.0
版權
Автори та редактори Вікіпедії
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia UK

Лаконос двудомный ( 俄語 )

由wikipedia русскую Википедию提供
 src=
Phytolacca dioicaТулузский музей
Phytolacca.dioica.jpg

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. 1 2 3 4 Латинская Америка. Энциклопедический справочник. Т. 2 / Гл. ред. В. В. Вольский. — М.: Сов. энциклопедия, 1982. — 656 с. — С. 275.


Дубовый лист Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её.
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Авторы и редакторы Википедии

Лаконос двудомный: Brief Summary ( 俄語 )

由wikipedia русскую Википедию提供
 src= Phytolacca dioica — Тулузский музей Phytolacca.dioica.jpg
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Авторы и редакторы Википедии