海星

Seesterre (Asteroidea) is 'n klas ongewerweldes wat hoort tot die filum Echinodermata of stekelhuidiges. Hulle kom slegs in die mariene omgewing voor; van vlak tot diep water. Aan die onderkant is 'n ronde skyf waarin die bek voorkom en daar is gewoonlik arms wat in groepe van vyf van die skyf uitgroei. Party spesies kan tot 40 arms hê. Sommige spesies lyk meer soos 'n pentagoon en die arms is nie duidelik nie. Onderaan elke arm is strekbare buise wat buispote genoem word. By baie eindig die buispote in klein suiertjies.

Die diertjie het nie 'n brein nie maar selle in die vel neem die omgewing waar en stuur seine deur 'n netwerk van senuwees wat tot 'n reaksie lei van die seester.

Bron

• The Reef Guide: Fishes, corals, nudibranchs & other invertebrates: East & South Coasts of Southern Africa. Dennis King & Valda Fraser. Struik Nature. 2014 ISBN 978-1-77584-018-3

Verwysings

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Seester.

Los asteroideos (Asteroidea), Estrelles de mar o Roncheles son una clas del filu Echinodermata (equinodermos) de simetría pentaradial, cuerpu apandáu formáu por un discu pentagonal con cinco brazos o más. Conócense unes 2.000 especies vivientes.

Carauterístiques

Tienen una cadarma interna calcárea, que funcionalmente ye equivalente a una esterna anque queda per debaxo de la epidermis. Arriendes, y lo mesmo que tolos equinodermos, tienen un sistema ambulacral, que-yos sirvi pa la llocomoción, la captura d'alimentos y la respiración. Esti sistema funciona col mesmu sistema que les cadarmes hidrostátiques (hidroesqueletu): toma agua del mediu esternu per aciu del madreporitu y la presión xenerada nel sistema internu de cuévanos sirvi pa mover los pequeños pies que salen al esterior ente les plaques esquelétiques. Estos pies móviles denómense pies ambulacrales.

L'estremu dixestivu consta, principalmente, d'una boca en posición ventral, un estómadu que puede evertise, faciendo que la so superficie interior pase a ser esterior, y un intestín curtiu, reutu, qu'acaba nun cursu, que puede nun esistir.

Dəniz ulduzları (lat. Asteroidea yun. ἀστήρ — ulduz) — Dərisitikanlılar tipindən onurğasız heyvan sinfi. Təqribən 1600 müasir növü var.

Ulduz şəkilli və ya beşguşəli dərisitikanlıdır. Əksəriyyətinin uzunluğu 12-25 sm olsa da, sinfin nümayəndələrinin ölçüləri 2 sm-lə 1 m arasında dəyişir.

Həyat tərzi və xarici quruluşu

Dəniz ulduzu dənizdə yaşayır. Suyu nisbətən az duzlu olan dənizlərdə yaşaya bilmir. Dəniz ulduzu sahilə yaxın yerlərdə dənizin dibində sürünür, dəniz çəkildikdə isə çox zaman daşların yosunların altında qalır. Bədən formaca beşguşəli ulduza oxşayır. Bədən mərkəzi diskdən və ondan çıxan beş şüadan təşkil olunmuşdur ki, bu şüalara qollar da deyirlər. Dəniz ulduzu kərpici-qırmızı, bənövşəyi və ya qəhvəyitəhər rəngdə olur. Bədən səthində kiçik kirəc iynəciklər vardır. Heyvanın hər qolu boyunca novcuq uzanır. Ağız bədəninin alt tərəfində yerləşir.

Su-damar sistemi

Su-damar sistemi boruşəkilli damarlardan təşkil olunmuşdur. Onların içərisinə dəniz suyu dolur. Su bu damarlara ulduzun üst tərəfində yerləşən ələkşəkilli kirəc lövhəcikdən keçir.

Şüaların alt tərəfində yerləşən şırımlar boyunca çoxlu miqdarda ayaqcıqlar yerləşir. Hər bir ayaqcığın divarları əzələlidir və ayaqcığın ucunda sormac vardır. Kanallardan gələn suyun təzyiqi nəticəsində ayaqcıqlar düzəlib uzanır və uclarında olan sormacla müxtəlif sualtı əşyalara yapışır: qayalıqların sürüşkən səthinə, daşlara və s.

Qidalanması

Dəniz ulduzunda ağızdan sonra qısa qida borusu gəlir ki, bu da kisəşəkilli mədəyə keçir. Mədə mərıcəzi diskİn içərisində yerləşmişdir. Mədədən hər bir şüaya iki qara-ciyər çıxıntısı gedir. Bu çıxmtılarda əmələ gələn həzm şirəsi mədəyə axır və burada qida həzm olunub sorulur. Həzm olunmamış qida qalıqları qısa bağırsağa keçir və anusdan xaricə atılır. Anus bədənin üst tərəfində yerləşir.

Dəniz ulduzları yırtıcı heyvanlardır. Onların əsas qidasını molyuskalar təşkil edir. O,kiçik molyuskaları bütöv udur. Tənəffüsü. Dəniz ulduzu suda həll olmuş oksigenlə tənəffüs edir. oksigen bədənə dərini əhatə edən sudan keçir və babelə su-damar sistemi ilə gəlir.

Qan dövranı

Dəniz ulduzunda qan-damar sistemi vardır. Bu sistem mərkəzi diskdə olan halqaşəkilli damardan və qollardan təşkil olunmuşdur. Mədə divarlarına sorulan qida maddələri qan damarları ilə bütün bədənə aparılır. Dəniz ulduzunun qanı rəngsizdir.

Sinir sistemi. Qida borusu ətrafında yerləşən sinir halqasından qollara sinirlər gedir. Dəniz ulduzu işığı qaranlıqdan seçə bilir: onun qollarının ucunda işığı hiss edən gözcükİər vardır. İşıq güclü olduqda dəniz ulduzu kölgəyə çəkilir. Ayaqcıqlar duyğu üzvləri rolunu oynayır. Dəniz ulduzunda qoxubilmə hissi də vardır və o, öz şikarını bu vasitə ilə tapır.

Çoxalması. Dəniz ulduzlarının erkəkİəri xarici görünüşcə dişilərdən fərqlənmir. Çoxalma üzvləri şüalarda yerləşir. Yumurtalar və spermatozoidlər suya buraxılır və mayalanma suda gedir. Yumurtanın inkişafı nəticəsində bədəni kirpikcikİərlə örtülmüş sürfə əmələ gəlir. Sürfə görünüşcə yetkin dəniz ulduzuna oxşamır və ikitərəfli simmetriyası olan bədənə malikdir. Bu dəniz ulduzlarının ikitərəfli simmetriyası olan heyvanlardan əmələ gəldiyini göstərir. Sürfə bir müddət su qatlarında üzdükdən sonra dibə çökərək,kiçik dəniz ulduzuna çevrilir.

Regenerasiyası

Dəniz ulduzlarında regenerasiya qabiliyyəti çox yaxşı inkişaf etmişdir. Hətta qoparılmış bir qoldan yeni bir dəniz ulduzu əmələ gələ bilir. Qollardan biri qopduqda əvəzində yeni qol əmələ gəlir. Bəzən xarici qıcıqlanmalar nəticəsində qollar qopur və yenidən əmələ gəlir.

dfd

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Mənbə

[2]

Ar stered-mor a zo divellkeineged rummataet er skourrad Echinodermata, asambles gant an teureuged pe an anduilh-mor.

Els asteroïdeus (Asteroidea) són una classe d'equinoderms amb el cos aplanat format per un disc pentagonal amb cinc o més braços, i amb els conductes ambulacrals amb dues o quatre files de pedicels a través de llur superfície oral. Es coneixen vulgarment com a estrelles de mar, nom que comparteixen amb els ofiuroïdeus.

Característiques

Com la resta d'equinoderms, els asteroïdeus tenen simetria pentaradial. Tenen un endoesquelet calcari i un sistema ambulacral que els serveix per a la locomoció, la captura d'aliments i la respiració. El sistema digestiu consta d'una boca en posició ventral, un estómac evaginable, uns diverticles pilòrics ramificats pels braços, i un curt budell recte que desemboca a la cara aboral per un anus, que pot no existir. El nombre de gònades sol ésser de deu. Presenten fecundació externa i sexes separats, hermafroditisme o gonocorisme làbil. També tenen reproducció asexual, amb un alt poder de regeneració, que pot ésser causada per una escissió discal o braquial, en la qual es regenera tot l'animal a partir d'un sol braç. Són bentòniques i habiten els fons marins, de fang, de sorra, sobre les roques i enmig de les algues. depredadores i carnívores, s'alimenten de mol·luscs bivalves, crustacis, poliquets i altres equinoderms.

L'aparell digestiu consta, principalment, d'una boca en posició ventral, un estómac que es pot evaginar, fent que la seva superfície interior passi a ser exterior i d'aquesta manera caçar la presa, i un curt intestí recte que acaba en un anus situat a la part dorsal, que pot no existir.

Biologia i ecologia

Tenen un curiós sistema de reproducció asexual mitjançant el qual les estrelles de mar es poden regenerar totalment a partir d'un sol braç que per qualsevol raó s'hagi escindit.

Habiten els fons marins, de fang, de sorra, sobre les roques i enmig de les algues. Són depredadores i carnívores, s'alimenten de mol·luscs, crustacis i altres animals marins.A diferència d'altres animals, les estrelles de mar digereixen les preses per fora, ja que el seu estómac és reversible. Amb els seus milers de peus ambulacrals que acaben en ventoses, sostenen el menjar aferrat a la part ventral de qualsevol dels seus braços. Posseeixen un estómac dividit en dos sectors: el cardíac i el pilòric. L'estómac cardíac pot revertir i expulsar cap a l'exterior, possibilitant la digestió externa. L'estrella de mar reverteix aquest sector de l'estómac, el projecta cap a l'exterior i l'introdueix en la presa a digerir (per exemple dins d'un musclo, d'algun altre mol·lusc bivalbe, d'un cargol o, com s'aprecia en la imatge, dins de la pinça d'un cranc). La digestió extraintestinal pren unes 10 hores, i durant tot aquest temps aquesta porció de l'estómac roman a l'exterior de l'estrella de mar ia l'interior de la seva presa. Predadores i carnívores, s'alimenten de mol·luscs, crustacis i altres animals marins. Pot menjar qualsevol cosa de la mida del seu braç o menor. De vegades formen plagues que danyen seriosament les poblacions de bivalves d'interès comercial, com el musclo. Es té la creença general que aquestes piquen introduint verí a la capa exterior de l'epidermis, provocant així un envermelliment de la zona afectada semblant a un lunar. Està demostrat [cita requerida] que això no és veritat, ja que són totalment inofensives davant el teixit de la pell humana. Encara que moltes d'elles són hermafrodites i poden fresar tant òvuls com espermatozoides, també poden tenir un curiós sistema de reproducció asexual. En aquest tipus de reproducció, l'estrella de mar, es pot regenerar totalment a partir d'un sol braç que per qualsevol raó s'hagi escindit. Habiten els fons marins, sorrencs, i rocosos.

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Asteroïdeus

Taxonomia

• Ordre Platyasterida †
• Ordre Velatida
• Superordre Forcipulatacea
  • Ordre Brisingida
  • Ordre Forcipulatida
• Superordre Spinulosacea
  • Ordre Spinulosida
• Superordre Valvatacea
  • Ordre Notomyotida
  • Ordre Paxillosida
  • Ordre Valvatida
  • Infraclasse Concentricycloidea

Hvězdice (Asteroidea) je třída ostnokožců. Přes 1 800 druhů těchto živočichů žije ve všech světových oceánech až do hloubky 6 000 m.

Popis

Hvězdice mají pětiramenné tělo; oproti příbuzným hadicím však jejich ramena plynule přecházejí ve vlastní tělo. V ramenech se nacházejí pohlavní orgány a zasahuje do nich i trávicí soustava.^[1] Uprostřed těla se nachází tělní terč neboli střed. Na spodní straně tělního terče se nacházejí ústa a dále také vakovitý vychlípitelný žaludek. Hvězdice tedy mohou trávit svou potravu mimotělně. Na konci každého z ramen se nachází jednoduché miskovité očko.

Hvězdice jsou dravé. Většina se živí korály a mořskými houbami; některé loví i větší kořist (plže, mlže nebo jiné ostnokožce). Polykají celou kořist a tráví ji uvnitř těla.

Ostnokožci všeobecně mají značnou regenerační schopnost těla, což platí i pro hvězdice (pokud hvězdici zůstane středový terč a alespoň jedno rameno, přežije). Mohou být nejrůznějších barev a dorůstat velikosti až 75 cm. Vyskytují se zejména v mořích s vyšším obsahem solí. Pohybují se plazením. Většinou se nachází na místech s velkou salinitou 3%, výjimky v Baltském a Černém moři.

Známé druhy

• Hvězdice růžová
• Hvězdice trnová koruna

Reference

1. ↑ Biolib [online]. Biolib.cz [cit. 2012-06-13]. Kapitola Profil taxonu: hvězdice. Dostupné online.

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu hvězdice ve Wikimedia Commons
• Encyklopedické heslo Hvězdice v Ottově slovníku naučném ve Wikizdrojích
• Taxon Asteroidea ve Wikidruzích

Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.

Søstjerner er en klasse af pighuder. Det er bunddyr, der er udbredt i alle oceaner med omkring 1500 arter. De har en flad krop, der oftest er stjerneformet udtrukket i fem arme. På undersiden af armene findes to til fire rækker af et stort antal sugefødder. Et vandkanalsystem, der står i forbindelse med de små sugefødder, gør dyret i stand til at bevæge sig. Søstjernens mund sidder på undersiden i den centrale kropsskive midt mellem armene, mens gattet sidder på oversiden. Desuden findes et simpelt nervesystem. Søstjerner ånder ved såkaldte hudgæller.

Arter

Almindelig søstjerne (Asterias rubens)

Den almindelige søstjerne, også kaldt korsfisken, hedder på latin Asterias rubens. Den er almindelig i de danske farvande og kan i Nordsøen blive helt op til 50 cm. I Østersøen findes den på dybt vand ved Bornholm, men længere nordpå i Østersøen bliver vandet for fersk til at søstjernen kan formere sig. Hos de fleste almindelige søstjerner er armene 6-7 cm lange, men de kan blive meget længere, helt op til 25 cm. Søstjernen kan krybe målrettet mod et bytte, som det har fået færten af. Farten er op til 10 centimeter i minuttet. Den er et rovdyr, hvis hovedføde er blåmuslinger, men den tager også andre muslinger samt f.eks. snegle, rurer, krabber, børsteorme og søpindsvin. Den kan vriste blåmuslingens skaller fra hinanden med armene. Er blåmuslingen først åbnet en smule, hvilket kan tage flere timer, kan søstjernen krænge sin mave ud, for at fortære muslingens bløddele inde mellem skallerne.

Mister søstjernen en arm, kan den regenerere sig og danne en ny. Den almindelige søstjerne er særkønnet, det vil sige at der findes hanlige og hunlige individer. Visse andre arter af søstjerner er hermafroditer. Den gyder sine over 2 millioner æg i maj, juni eller juli, og alle individer i en bestand gyder samtidig. Befrugtningen finder sted frit i vandet. Æggene klækker til små larver kaldet bipinnaria. Efter et par måneder hvor larven har bevæget sig frit i vandmasserne, sætter den sig fast på bunden og begynder sin forvandling til søstjerne. Søstjernens naturlige fjender er bl.a. fisk, troldkrabber, edderfugle og søstjernens nære slægtning, den mangearmede søsol.

Andre arter

En række andre arter af søstjerner findes i Danmark, f.eks.:^[1]

• Pigget søstjerne (Marthasterias glacialis)
• Müllers søstjerne (Leptasterias muelleri)
• Kamstjerne (Astropecten irregularis)
• blodrød søstjerne (Henricia sanguinolenta)
• Knudret pudestjerne (Hippasteria phrygiana)
• Pigget søsol (Crossaster papposus)
• Ru søsol (Solaster endeca)

De to sidstnævnte arter tilhører søsolfamilien Solasteridae.

Klassifikation

Klasse: Asteroidea

• Orden: Platyasterida
• Orden: Paxillosida
• Orden: Notomyotida
• Orden: Valvatida
  • Familie: Solasteridae
• Orden: Spinulosida
• Orden: Velatida
• Orden: Forcipulatida
  • Familie: Asteriidae
• Orden: Brisingida

Galleri

• En søstjerne

• Astropecten lorioli - En søstjerne fra Jura

• En søstjernes anatomi

Kilder og eksterne henvisninger

1. ^ www.allearter.dk: Søstjerner. Hentet 25. juli 2015.

• Wikimedia Commons har flere filer relateret til Søstjerne
• Hans Hvass (red.) Danmarks Dyreverden, bind 3, Hvirvelløse dyr, side 168-275. 2. udgave, Rosenkilde og Bagger 1978. ISBN 87-423-0076-2.
• Th. Mortensen. Pighude (Echinodermer). GEC Gads Forlag. Bind 27 i Danmarks Fauna. København 1924.
• Systema naturae 2000 (classification) – Taxon: Class Asteroidea – starfishes

Seesterne (Asteroidea; abgeleitet von altgriechisch ἀστήρ astḗr „Stern“ und εἶδος eídos „Form, Gestalt“) sind eine Klasse von Eleutherozoen innerhalb des Stamms der Stachelhäuter. Weltweit sind etwa 1.600 rezente Arten der Seesterne bekannt, womit sie die drittgrößte Tiergruppe innerhalb der Stachelhäuter (Echinodermata) nach den Schlangensternen (Ophiuroida) und den Seegurken (Holothuroidea) bilden.

Morphologie

Eidonomie

Die Körpergrundgestalt ist ein meist fünfarmiger Stern, dessen Arme zu den Spitzen hin gleichmäßig schlanker werden. Bei vielen Arten können die Interradien (Bereich zwischen den Armen) derartig breit werden, dass ein Fünfeck entsteht. Dieses kann hochgewölbt und kissenartig (Culcita) oder extrem flach sein (Anseropoda placenta). Auch fast kugelige Formen sind möglich. So ähneln Vertreter der Gattung Podosphaeraster einem stachellosen Seeigel. Andererseits erinnern Arten der Gattungen Labidiaster, Brisinga und Freyella mit ihren drehrunden, gleichmäßig dünnen langen Armen und einer abgesetzten zentralen Körperscheibe an Schlangensterne. Die Körpergröße reicht von 1 cm bei Asterina phylactica bis über 1 m bei Freyella remex, liegt jedoch mehrheitlich um 20 cm. Etliche Seesterne besitzen mehr als 5 Arme. Bei den Sonnensternen (Solasteridae) ist die Zahl altersabhängig. Crossaster papposus hat 8 bis 15 Arme, Arten der Gattung Heliaster über 40 und in der Gattung Labidiaster kommen 25 bis 50 Arme vor. Die Zahl der Arme kann auch innerhalb einer Art variieren. So können bei der Art Oreaster reticulatus vier-, sechs- und siebenarmige Exemplare auftreten.^[1]

Anatomie und Sinnessysteme

An der Unterseite der Arme befinden sich zahlreiche dem Ambulacralsystem zugehörige Füßchen, die der Fortbewegung dienen. Dabei streckt sich eine Gruppe der beweglichen Füße in die gleiche Richtung vor, heftet sich an der Unterlage fest und verkürzt sich dann wieder. Bei dieser Verkürzung wird der Körper des Tieres nachgezogen, zwar nicht schnell, aber gewandt und gleichmäßig.

An der Oberseite des Seesterns sind deutlich zahlreiche kleine Knoten und Unebenheiten fühlbar. Diese gehen aus wirbelartig verbundenen Kalkplättchen unter der Haut hervor. Die Kalkplättchen bilden das Hautskelett des Tieres. Da die Plättchen aber trotz der Verbindung gegeneinander verschiebbar sind, behält der Seestern seine Beweglichkeit.

Seesterne besitzen wie andere Stachelhäuter einen zentralen Nervenring um die Mundscheibe. Von diesem Ring ziehen radiäre Nervenstränge in die Arme. Seesterne haben keine Augen, mit denen sie Objekte erkennen oder identifizieren können; an den Spitzen ihrer Arme befinden sich jedoch mehrere Lichtsinneszellen, um Helligkeitsunterschiede in ihrer Umgebung wahrnehmen zu können. Parallel dazu verläuft in den Armen das strickleiterartige motorische Nervensystem. Der dänische Meeresbiologe Anders Garm hält die gebündelten Lichtsinneszellen einiger Arten für primitive Versionen von Facettenaugen.^[2] Seesterne besitzen auch Chemorezeptoren auf der Haut, mit denen sie Beute in der Nähe erkennen können. Sie können ferner den Gradienten des Salzgehalts des Wassers erkennen und sich in den Bereich bewegen, in dem sie vorzugsweise leben.^[3]

Ernährung

In den gemäßigten Breiten lebt ein Großteil der Seesterne räuberisch oder von Aas, während es in den Tropen und Subtropen auch viele Detritus-, Algen- und Schlammfresser gibt, so die Kissensterne, die Purpursterne (Familie Echinasteridae) und die Kometensterne (Gattung Linckia). Die räuberischen Seesterne fressen vor allem langsame und sessile Tiere wie Weichtiere (Muscheln, Schnecken, Grabfüßer), Krebse (insbesondere Rankenfußkrebse), Vielborster, Stachelhäuter (Seewalzen, Seesterne, Schlangensterne, Seeigel), Nesseltiere (Seeanemonen, Korallen), Schwämme, Moostierchen und Seescheiden, während manche Arten (Stylasterias forreri, Astrometis sertulifera und Labidiaster annulatus) mit Hilfe ihrer Pedicellarien selbst Zehnfußkrebse und Fische erbeuten. Viele Seesternarten, darunter die kalifornische Art Pisaster ochraceus, bilden als annähernde Spitzenprädatoren ein wichtiges Glied im Nahrungsgefüge.

In der Körpermitte befindet sich auf der Unterseite der Tiere die Mundöffnung. Der Magen ist bei vielen räuberischen Arten wie den Asteriidae oder den Sonnensternen ausstülpbar und wird in die als Futter dienenden Muscheln eingeführt, wobei die Füßchen die Muschelschalen mit einer Kraft von bis zu 50 Newton auseinanderspreizen. Somit findet die Verdauung bei diesen Arten außerhalb des Körpers statt (extraintestinale Verdauung). Wenn die Beute vorverdaut ist, zieht der Seestern den Magen mit Nahrungsbrei wieder ins Innere zurück. Die Kammsterne verschlucken dagegen ihre meist kleineren Beutetiere als Ganzes, oft in sehr großer Zahl. Bei diesen Arten wird ebenso wie bei vielen Detritus-, Algen- und Schlammfressern die Nahrung im Magen verdaut (intraintestinale Verdauung).

Fortpflanzung

Seesterne sind vorwiegend getrenntgeschlechtlich und zeigen keinen Sexualdimorphismus. Mehrere Arten sind Hermaphroditen, so ist etwa Asterina gibbosa protandrisch, aber auch simultane Zwitter sind bekannt (Asterina minor und Asterina phylactica). In Populationen von Echinaster sepositus an der italienischen Küste treten bis zu 23 % Zwitter auf. Die Befruchtung findet in der großen Mehrzahl der Fälle extern im freien Meerwasser statt, und die Entwicklung läuft über eine als Plankton von Mikroorganismen lebende, frei schwimmende Bipinnaria-Larve und sodann eine Brachiolaria-Larve ab, die sich mit einer Haftscheibe am Substrat festsetzt und die Metamorphose zum juvenilen Seestern vollzieht. Bei Asterina gibbosa ernähren sich die Embryonen dagegen von Eidotter und schlüpfen direkt als Brachiolaria. Die kleine Asterina phylactica brütet ihre Jungen sogar aus, die erst als fertige Seesterne ihr Muttertier verlassen. Dieses stirbt bald darauf.

Es existiert auch eine ungeschlechtliche Vermehrung von Seesternen. Durch Querteilung entstehen oft Regenerationsformen („Kometenformen“), bei denen ein oder mehrere große Arme den kleineren, erst neu gebildeten gegenüberstehen. Bei Arten der Gattung Linckia ist diese Vermehrungsart so häufig, dass innerhalb einer Population weniger als 10 % symmetrisch gebildete Seesterne vorkommen.^[4]

Verbreitung

Seesterne besiedeln weltweit das marine Benthal von der Gezeitenzone bis in die Tiefsee. Vertreter der Gattung Hymenaster wurden im Philippinengraben bis in eine Tiefe von 10.000 Metern nachgewiesen. Das größte Genzentrum der Seesterne findet sich im Schelfmeer der nordostpazifischen Küste Amerikas von San Francisco über Alaska bis zu den Aleuten, Kurilen und der Insel Sachalin. Dort kommen mehr Arten vor als in allen restlichen Verbreitungsgebieten. Ein zweites Genzentrum befindet sich im indonesisch-philippinisch-australischen Raum, wobei besonders Australien und Neuseeland durch viele Endemiten gekennzeichnet sind. In den polaren Meeren, besonders in der Antarktis, sind die Seesterne die bedeutendste Gruppe der Makrofauna im Seichtwasser.^[1]

Gefährdung

Seesternsterben an der Pazifikküste wurden seit den 1970er Jahren immer wieder beobachtet. 2013 beunruhigte ein umfangreiches Massensterben an der gesamten nordamerikanischen Westküste. Es trat übergreifend bei ca. 20 Arten auf und stellte eine große Bedrohung für die marine Nahrungskette dar.^[5] Besonders betroffen waren die großen Sonnensterne. Ursache war offensichtlich ein Virus. Manche Tiere überlebten das tagelange Siechtum, bei dem zuerst die Arme abfielen; oft wuchsen Arme wieder nach. 2015 gab es ein Seesternsterben in der Nordsee. Diese Seesterne wurden jedoch in intaktem Zustand angespült; Ursachen hierfür waren wohl niedriger Wasserstand und Gezeiten, wodurch die zu dieser Zeit auf den Muschelbänken wandernden Seesterne abtrieben.^[6]

Seesterne und der Mensch

Seesterne besitzen einen gewissen Handelswert. In Teilen Asiens (z. B. China und Japan) werden Seesterne gegessen oder Gerichte damit dekoriert. In Dänemark werden Vertreter der Gattung Asterias als Bestandteil von Geflügelfutter verwendet, das ansonsten hauptsächlich aus Fisch besteht. Die Indianer von British Columbia und die alten Ägypter benutzten sie als Düngemittel. Einige Firmen verkaufen Seesterne an Sammler und als biologisches Anschauungsmaterial an Schulen. Auch als Souvenir werden sie gehandelt.^[7]

Systematik

Die Aufteilung in sieben rezente Ordnungen folgt Blake mit Modifikationen nach Mah und Foltz. Die systematische Einordnung der Concentricycloidea ist noch nicht vollständig geklärt, aktuell werden sie meist als Schwestergruppe der Seesterne (Asteroida) angesehen. Alternativ könnten sie nach aktueller Diskussion jedoch auch in die zu den Seesternen gehörenden Velatida eingeordnet werden. Die Tiefseearten der Notomyotida wurden den Paxillosida untergeordnet.^[8]

• Forcipulatida
  Kennzeichnend für diese Gruppe sind gestielte gerade und gekreuzte Pedicallarien am ganzen Körper; ein netzförmiges Skelett; keine Randplatten; keine Paxillen; kleines Zentrum; Arme im Querschnitt oft rundlich; meist vier Füßchenreihen
• Brisingida
  Die Arten dieser Gruppe leben fast ausschließlich in der Tiefsee (vor allem im Ostpazifik, bei Neuseeland und in der Karibik in etwa 2000 Meter Tiefe) und besitzen viele gekreuzte Pedicellarien. Vom scheibenförmigen Zentralkörper entsprießen 6 bis 18 oft sehr lange bestachelte Arme. Die Arme haben meist nur zwei Reihen von Füßchen.
• Spinulosida
  Bei den Spinulosida sind die Arme vom Zentrum weg etwa gleich dick. Sie besitzen keine Pedicellarien.
• Valvatida
  Vertreter dieser Gruppe sind häufig steife pentagonartige Formen mit wenig großen Randplatten und oft sitzenden Pedicellarien. Die Füßchen haben Saugscheiben.
• Paxillosida
  Bei Arten dieser Ordnung handelt es sich um typische Weichbodenbewohner mit Ambulacralfüßchen ohne Saugscheibe und meist geteilten Ampulle. Sie haben meist keine Afteröffnung und der Magen ist nicht vorstülpbar. Die Aboralfläche ist mit Paxillen bedeckt.
• Velatida
  Bei dieser Gruppe sind die Ambulacralstachel oft von der Körperdecke membranös verbunden.
• Concentricycloidea

Literatur

• Alfred Goldschmid: Echinodermata, Stachelhäuter. In: W. Westheide, R. Rieger: Spezielle Zoologie. Teil 1. Einzeller und Wirbellose Tiere. Spektrum, Heidelberg 1996, 2003. ISBN 3-8274-0998-5
• Steven Mark Freeman: Asteroidea. In: Michael Hutchins, Dennis A. Thoney, Neil Schlager (Hrsg.): Grzimek’s Animal Life Encyclopedia. Second Edition. Volume 1: Lower Metazoans and Lesser Deuterostomes, 2003, S. 367–370, ISBN 0787653624

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b} Goldschmid, Alfred: Echinodermata, Stachelhäuter. S. 804.
2. ↑ Debora Mackenzie: Starfish eyes are good enough to show them the way home auf newscientist.com, 5. Juli 2013.
3. ↑ Seesterne (Asteroide) auf virtue-s.eu (Universität Göteborg)
4. ↑ Goldschmid, Alfred: Echinodermata, Stachelhäuter. S. 808–810.
5. ↑ Jens Schmitz: Massenhaftes Seesternsterben: Ist die Wassererwärmung schuld?. Badische Zeitung, 3. November 2014
6. ↑ Daniel Lingenhöhl: Was verursacht das Seestern-Sterben an der Nordseeküste? in www.spektrum.de, 9. Januar 2015.
7. ↑ Freeman, Steven Mark: Asteroidea. S. 370.
8. ↑ Christopher L. Mah, Daniel B. Blake: Global diversity and phylogeny of the Asteroidea (Echinodermata). In: PLoS ONE. Band 7, Nr. 4, 2012, S. e35644, doi:10.1371/journal.pone.0035644, PMID 22563389, PMC 3338738 (freier Volltext) – (englisch).

Asterio esas ekinodermo kun kin simetra rigida branchi.

Asteroidea es un classe de Echinodermata.

Ang bituing-dagat^[2] (Ingles: starfish, sea star)^[3] ay mga hayop sa dagat na hugis tala o bituin. Tinatawag din itong "isdambituin" at "isdang-bituin" .

Sanggunian

May kaugnay na midya ang Wikimedia Commons ukol sa artikulong:

Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.

La asteroideos, comun clamada "stelas de mar," es ecinodermatos cual ave sinco brasos estendente de un sentro (simetria pentaradial). On ave a min 1600 spesies en plu ca 30 familias, e es trovada en tota la mares.

Béntang laut nyaéta salasahiji sasatoan laut anu kaasup kelas Asteroidea ogé mangrupa kelompok Echinodermata.^[1] Umumna kelompok Echinodermata miboga kulit anu cucukan, bentukna radial simétris, tur miboga endoskleton tina zat kapur.^[1] Béntang laut bentukna unik kawas béntang di langit, leungeunna aya lima atawa genep.^[2] Daya régénérasina ogé kuat, jadi upama salasahiji bagéan leungeunna aya nu potong bakal jadi deui.^[2] Ieu prosés autotomi atawa jadi leungeun anyar deui téh kurang leuwih sataun lilana.^[3] Awakna rélatif ipis, dina bagéan dorsalna aya madréporit jeung anus, sedeng dina bagéan véntral aya kaki ambulakral.^[2] Loba anu nyebutkeun yén béntang laut teu bogaeun panon, padahal mah aya panon leutik anu kacida sénsitif kana cahaya dina leungeunna.^[4] Béntang laut miboga peran anu penting dina ékosistem laut, upama béntang laut punah rantai makanan ogé bakal buntu anu akhirna ekosistem laut bakal ruksak.^[5]

Habitat Béntang Laut

Réwuan jenis béntang laut sumebar di sakuliah dunya .^[6] Habitat alamina nyaéta aya di daerah intertidal jeung daerah abyssal, anu jerona kurang leuwih 4000 nepi ka 6000 méter, utamana di daérah tropis Indo Pasifik.^[6] Béntang laut remen kapanggih dina sela-sela batu karang anu ditinggalkeun ku sato laut séjén.^[6] Dina éta batu karang ogé loba sasatoan anu jadi sumber kadaharanna.^[6] Pikeun dahar, béntang laut teu ngagunakeun biwirna, tapi ngagunakeun beuteungna nyaéta kardiak jeung pilorus.^[6] Kardiak gunana pikeun neleg jeung jadi alat pencernaanna, sedeng pilorus mangrupa alat pencernaan anu jadi panglengkep kardiak.^[6]

Ciri-ciri béntang laut

Béntang laut mibanda sababaraha ciri di antarana :

• Kaasup sasatoan invértébrata.^[8]
• Kaasup sasatoan detrivor.^[3]
• Awakna radial simétris jeung aya cucukan.^[8]
• Madréporit aya dina cakram tengah.^[8]
• Cucukna ngandung kalsium karbonat.^[8]
• Mibanda sistem pencernaan.^[8]
• Alat pernafasanna disebut selom.^[8]
• Sistem syarafna nyaéta cincin syaraf, syaraf lengan, jeung syaraf radial dina cakram.^[8]
• Gerakna ngagunakeun kaki tabung.^[8]
• Régénérasina kuat.^[8]
• Teu miboga otak jeung getih.^[6]
• Anusna aya di luhur, sedeng biwirna aya di handap.^[3]
• Kaasup sasatoan anu umurna panjang, kurang leuwih nepi ka 35 taun.^[9]
• Kecepatan gerakna 2 méter permenit.^[9]

Klasifikasi Béntang Laut

Klasifikasi béntang laut dibagi jadi tujuh ordo, di antarana

1. Forcipulatida : Ordo tina Forcipulatida anu kasohor nyaéta famili Asteridae, anu biasa disebut common starfish.^[8] Jenis anu panglobana di laut, warnana konéng, coklat, jeung bungur.^[8] Leungeunna lima anu di unggal tungtungna méncos.^[8] Lian ti éta, mibanda ogé organ pedicellaria anu mangrupa katup nu dikurilingan ku cucuk, gunana pikeun narima rangsangan, réspon spontan, ogé organ pencernaan.^[8] Conto spésiésna nyaéta Asterias rubens panjangna 10 – 30 cm.^[rujukan?]
2. Brisingida : Ordo anu mibanda 6 nepi ka 18 leungeun, panjangna 30 cm.^[8] Warnana orén, konéng, jeung beureum.^[8] Kaki tabungna aya réwuan, éta pisan anu ngabalukarkeun usikna leuwih gancang batan ordo nu séjén.^[8] Sumebarna di Karibia jeung Selandia Baru.^[8] Ieu ordo dibagi jadi dua famili nyaéta famili Brisingidae jeung famili Freyellidae. Conto spésiesna nyaéta Novodinia spp.^[8]
3. Notomyotida : Mangrupa jenis Ordo spésiés pangleutikna, ngan 75 spésiés tina 8 genus.^[8] Hirup di laut nu pangjerona tur miboga leungeun anu kacida fleksibel.^[8] Sumebarna di Amerika, Oregon, Texas, Perancis jeung Jerman.^[8] Jenis ieu spesies anu réa kapanggih nyaéta spésiés tina genus Benthopecten.^[8]
4. Paxillosida : Ordo tina ieu béntang laut dibagi jadi lima nyaéta Astropetinidae, Goniopectinidae, Luidiidae, Porcellanasteridae, dan Radiasteridae.^[8]. Ieu béntang laut biwirna rada gedé tur tungtungna nyambung jeung osikel ambulakral.^[8] Conto spésiésna nyaéta Luidia magnifica, Sand star (Astropecten articulates), jeung Luidia sengalensis . ^[8]
5. Spinulosida : Ordo Spinulosida miboga 120 spesies tina dua famili jeung tujuh genus.^[8] Warnana beureum jeung orén, panjangna 20–30 cm.^[8] Sumebarna di sapanjang laut Mediterania.^[8] Conto spésiésna nyaéta Echinaster sepositus. ^[8]
6. Valvatida : Ordo Valvatida miboga 695 spésiés tina 172 genus jeung 12 famili.^[8] Tina ieu ordo aya béntang laut anu ukuranna leutik pisan, ngan sababaraha miliméter panjangna. Ciri hasna nyaéta ngabogaan marginal ossicles. ^[8] Conto spésiésna nya éta Asterina miniata, granulated sea star (Choriaster granulatus), Pentagonaster dubeni, jeung Thromidia catalai. ^[8]
7. Velatida : Ordo anu miboga 200 spésiés tina 5 famili.^[8] Awakna kandel jeung cakram tengahna gedé, panjangna 0,5 cm nepi ka 3 cm.^[8] Conto spesiesna nyaéta common sunstar (Crossaster papposus), purple sunstar (Solaster endeca), jeung Pteraster capensis. ^[8]

Jenis-jenis bentang laut

Tina sakitu lobana jenis bentang laut, aya sababaraha jenis anu kawilang unik, di antarana nyaéta :

1. Leather star ; awakna gedé, leungeunna 5 tur kaki tabungna aya 12, kulitna lemes, jeung warnana kulawu.^[10]
2. Morning sun star ; awakna gedé, leungeunna 8 nepi ka 16, umumna 12, kulitna lemes, jeung warnana beureum, orén, kulawu atawa coklat.^[10]
3. Sunflower star ; Béntang laut anu gedé, leungeunna bisa nepi ka 24.^[10]
4. Pink short spined star ; ciri hususna nyaéta beuratna bisa 2 pon tur panjangna 2 mm.^[10]
5. Granulated sea star ; panjangna 27 cm, leungeunna kandel tur pondok.^[10]
6. Royal starfish ; ciri hususna nyaéta panjang leungeunna 2–9 cm.^[10]
7. Bat sea star ; sumebar di laut california.^[10]
8. Crown-of-thorns starfish ; miboga cucuk anu pinuh ku racun tur panjang cucukna nepi ka 35 cm.^[10]
9. Pacific Blood Star ; ukuranna ngan nepi ka 8 cm.^[10]
10. Nine-armed Sea Star ; leungeunna lalancip, diaméterna bisa nepi ka 40 cm.^[10]
11. Egyptian sea star ; awakna pinuh ku cucuk.^[10]
12. Brisingida sea star ; mibanda leuwih ti 70 spésiés.^[10]
13. Necklace Starfish ; panjang leungeunna 30 cm.^[10]
14. Giant spined star ; Béntang laut panggedéna, panjangna bisa nepi kana 48 cm.^[10]
15. Spiny cushion star ; sumebar di daérah tropis Indo-Pasifik.^[10]
16. Chocolate Chip Sea Star ; mibanda tanduk anu warnana coklat.^[10]
17. Blue sea star ; béntang laut anu pangwanina ngalawan prédator.^[10]
18. Australian southern sand star ; panjang leungeunna aya 7 tur ukuranna teu sarua.^[10]
19. Panamic cushion star ; diaméterna 30 cm.^[10]

Rujukan

1. ↑ ^{a b} http://etheses.uin-malang.ac.id/568/6/06520030%20Bab%202.pdf
2. ↑ ^{a b c} Fitriana, Narti (2 Juni 2010). "Inventarisasi Bintang Laut di Pantai Pulau Pari, Kepulauan Seribu". Jurnal ilmiah faktor exacta. http://journal.lppmunindra.ac.id/index.php/Faktor_Exacta/article/viewFile/21/20.
3. ↑ ^{a b c} "Ciri-ciri dan Fakta Mengenai Bintang Laut" (dalam bahasa en-US). Ragam Informasi. 2016-03-10. https://www.duniaq.com/ciri-ciri-dan-fakta-mengenai-bintang-laut/. Diakses pada 2018-02-03
4. ↑ http://digilib.unila.ac.id/20719/15/BAB%20II.pdf
5. ↑ http://seethesea.byethost15.com/bintang-laut.htm?i=1
6. ↑ ^{a b c d e f g} "Kehidupan Bintang Laut Makanan Habitat" (dalam bahasa en-US). ArtiCara. 2017-03-10. https://articara.net/21701/kehidupan-bintang-laut-makanan-habitat/. Diakses pada 2018-02-03
7. ↑ http://oseanografi.lipi.go.id/dokumen/oseana_xxi(3)13-22.pdf
8. ↑ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai} "7 Klasifikasi Bintang Laut beserta Karakteristiknya - DosenBiologi.com" (dalam bahasa en-US). DosenBiologi.com. 2016-11-23. https://dosenbiologi.com/hewan/klasifikasi-bintang-laut. Diakses pada 2018-01-31
9. ↑ ^{a b} "Ciri-ciri dan Fakta Unik Tentang Binatang Bintang Laut" (dalam bahasa en-US). Informasi Ternak Hewan. 2017-01-11. http://www.ilmuhewan.com/ciri-ciri-dan-fakta-unik-tentang-binatang-bintang-laut/. Diakses pada 2018-02-03
10. ↑ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s} "Nama Latin Bintang Laut Dan 19 Jenisnya Yang Aneh Dan Penuh Warna | Nama-Nama Hewan" (dalam bahasa en-US). Nama-Nama Hewan. 2017-01-24. https://majalahhewan.com/2017/01/nama-latin-bintang-laut-dan-19-jenisnya/3/. Diakses pada 2018-02-03

Dengiz yulduzlari (Asteroidea) -dengizda yashaydigan umurtqasiz hayvonlar, hozirgi ninaterililar tipining sinfi. Tanasining oʻrtasidan chiqqan "qoʻllar", yaʼni nurlar yulduzni eslatadi (nomi ham shundan). D. yu.da 5, baʼzan 8, 10, 13, 25, 40 ta nur boʻladi. D. yu.ning diametri 5—50 sm. Ular suv tubida ambulakral oyoklari yordamida harakatlanadi. Ogʻiz va anal teshigi deyarli tananing turli qismida joylashadi. Tuxumidan erkin suzib yuruvchi lichinka chiqadi. Tirik tugʻadigan turlari ham bor. Suv osti umurtqasiz hayvonlari va organik moddalar bilan oziqlanadi. 1500 turi maʼlum. Shimol va Uzoq Sharq dengizlarida keng tarqalgan.

Adabiyot

• OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil

L'estela de mar es un animal equinodèrme qu'a abitualament cinc braces a partir d'un centre (simetria pentaradiala) que pòt aténher 45 cm de largor. Existisson almens 1600 espècias repartidas en mai de 30 familhas dins totes los oceans.

Frequenta la franja litorala fins a 200 m de prigondor.

• Acantastèr porpre (Acanthaster Planci) es un predator dels coralhs de la granda barrièra d'Austràlia tanben apelat Corona de Crist.
• La mai granda, Midgardia xandaras, pòt despassar 1,30 m de diamètre.

A pas d'esqueleta desplaçabla mas de pseudopòdis, pichons tubes presents tanben dins los orsins, que pòdon projectar d'aiga dempuèi la fàcia ventrala e que servisson per la locomocion e l'alimentacion.

Alimentacion e digestion

L'estela de mar es un predator. Se noirís gràcias a son orifici bucal, situat sus sa fàcia ventrala. Sas pèças bucalas son un element que servís per lor classificacion.

La digestion es facha dins dos estomacs separats, l'estomac cardiac e l'estomac piloric. L'estomac cardiac es coma un sac situat al centre. Pòt èsser sortit del còs. Qualques espècias utilizan la granda endurança de lor sistèma aquifèr per dobrir la cauquilha dels mollusques e introduire lor estomac a l'interior (digestion extèrna). Aquò lor permet de caçar de predas fòrça mai grandas qu'elas e quitament de peisses pichons. Los braces son tanben provesits de glandas digestivas (caecas piloric e epatic). Lo canal radial a d'ampullae agissent coma de dents. D'espiculas eiriçan la superfícia dorsala.

Regeneracion

Cèrtas espècias an la possibilitat de se regenerar, es a dire, la capacitat de far recréisser un o mantun de lors braces se se son destacats. Un braç perdut pòt èsser regenerat en mens d'un mes.

Lista dels òrdres

• òrdre Brisingida Downey, 1986
  • familha Brisingidae Sars, 1875
• òrdre Forcipulatida H. E. S. Clark, 1963
  • familha Asteriidae Gray, 1840
  • familha Heliasteridae Viguier, 1878
  • familha Zoroasteridae Sladen, 1889
• òrdre Notomyotida Ludwig, 1910
  • familha Benthopectinidae Verrill, 1894
• òrdre Paxillosida Perrier, 1884
  • familha Astropectinidae Gray, 1840
  • familha Goniopectinidae Verrill, 1889
  • familha Luidiidae Verrill, 1899
  • familha Porcellanasteridae Sladen, 1883
  • familha Radiasteridae Fisher, 1916
• òrdre Peripoda Baker, Rowe and Clark, 1986
  • familha Xyloplacidae Baker, Rowe and Clark, 1986
• òrdre Platyasterida Spencer, 1951
• òrdre Spinulosida Perrier, 1884
  • sosòrdre Eugnathina Spencer and Wright, 1966
  • sosòrdre Leptognathina Spencer and Wright, 1966
• òrdre Valvatida Perrier, 1884
  • familha Asteropseidae Hotchkiss and Clark, 1976
  • sosòrdre Granulosina Perrier, 1894
  • sosòrdre Tumulosina Spencer and Wright, 1966

Galariá de fòtos

• 
• 
• UndersideofASeastar.jpg

  Vista de dejós

• Ambulacras de l'estela de mar

• Estela "coissin"

• 
• 
• 
• 
• 
• Vista de dejós

• Estela de mar manjant un muscle

• Estela de mar "virasolelh"

• Protoreaster linckii

• 

Vejatz tanben

• Asterias
• Ophiuroidea.

Etwaldemè se yon bèt ki vi nan dlo.

itril neɣ itrill (Assaɣ usnan: Asteroidea) d aɣersiw aremtegzit yettidiren deg waman yeṭṭafaren astirf n tmsennenin n weglim, Dɣa d tid ilan aṭas n iɣallen dgi llan isegdalen (tuyau) usdiden yettusexdem i wewliwel d wenṭaṭ, Dɣa tilmas-a lant (sɛant) anagraw anesur maca war allaɣ

Tilmas

Učči

Krossfiskar (frøðiheiti Asteroidea) eta sjósniglar, skeljar, sjósvampar, koralldýr og onnur dýr. Teir nýta súgskálirnar á undirborðinum á ørmunum, tá ið teir flyta seg. Tindar eru á kroppinum og ørmunum. Á havsbotni liva krossfiskar, slangukrossfiskar og aðrar tindahúðir í hópatali. Krossfiskar verða úr 8 cm og upp í 1 m. í tvørmát. Krossfiskar hava vanliga fimm armar. Igulker líkjast krossfiskum, ið hava lagt armarnar upp og saman ímóti miðjuni, so tey eru rundvaksin. Krossfiskar hava smáar, rundaðar nabbar og kálkplátur í húðini. Krossfiskar eta t.d. skelja- og koralldýr. Bæði krossfiskar og igulker skríða á smáum súgfótum. Súgføturnir hava samband við vatnræsaskipan, ið pumpar vatn út í súgføturnar, tey seta út ígjøgnum smá hol í kálkskelini. Súgføturnir verða styttri ella longri, sum trýstið í teimum er. Igulker kunnu tí taka seg upp eftir steyrrøttum klettum, og krossfiskur fær við súgskálunum togað skeljarnar á skeljadýri sundir og etið tað. Flestir partar á krossfiski vaksa út aftur og serliga armarnir. Missir hann ein arm, er hann vaksin út aftur eftir tveimum vikum. Í miðjun undirborðinum eru munnurin og magin á krossfiskinum, og gotið er omaná. Nervalagið, meltingarleiðin og vatnræsaskipanin greina seg út í allar armarnar.

Vanligi krossfiskurin togar við súgfótunum á ørmunum skeljarnar sundur. Tá ið skeljadýrið maktast, noyðist tað at gapa. So smoyggir krossfiskurin magan inn ímillum skeljarnar og letur sodningarvætu í tað, og sýgur tað bleyta dýrið í seg. Krossfiskur etur m.a. skeljadýr, og hann nýtir súgføturnar at opna skeljarnar. So trýstir hann magan inn ígjøgnum opið og etur fongin.

Lintang laut, sanajan ing basa Inggris luwih ditepungi kanthi sebutan starfish, kéwan iki béda adoh karo iwak. Lintang laut kalebu kéwan invertebrata kang kalebu filum Echinodermata, lan kelas Asteroidea. Lintang laut ya iku kéwan simetri radial lan lumrahé duwé limang lengen utawa luwih. Lintang laut ora nduwé balung kang bisa nggampangké olèhé obah. Rangka utawa balung kéwan iki gunané minangka pangreksa. Lintang laut obah nganggo sistem vaskular banyu. Lintang laut gumantung karo sikil bumbung kang ana ing pérangan ventral lengen, kang kanggo obah lan nggampangké mangan. Lintang laut wujud kéwan invertebrata kang obahé migunakaké sikil bumbung, mrambat ing dhasar segara kanthi alon-alon.

Réferènsi

Morske zvijezde su morski beskičmenjaci iz koljena Echinodermata, razred Asteroidea.^[1] i obuhvataju oko 1.700 vrsta. Često su vrlo živih boja. Različitih su veličina od nekoliko cm do 1 m. Imaju 5 pari spolnih organa po jedan na svakom kraku. Neke vrste se razmnožavaju pri populaciji, a neke vrste mreštenjem.

Grabljivice su koje se hrane uglavnom školjkama. Neke vrste napadaju druge bodljokošce npr. morske krastavce. Zvijezda nazvana kruna od perja hrani se biljnim materijalom.

Izumrle grupe

Izumrle grupe Asteroidea uklljučuju:^[2]

• † Calliasterellidae, with the type genus Calliasterella from the Devonian and Carboniferous^[3]
• † Palastericus, devonski rod^[4]
• † Trichasteropsida, sa trijaskim rodom Trichasteropsis (najmanje dvije vrste)<

Flogenija

Vanjska

Morske zvijezde su deuterostomne životinje, poput Chordata. Analiza 219 gena iz svih razreda ehinodermi iz 2014. daje sljedeće filogenetsko stablo.^[5]

Bilateria

Xenacoelomorpha

Nephrozoa Deuterostomia

Chordata and allies

Echinodermata
Echinozoa

Holothuroidea

Echinoidea

Asterozoa

Ophiuroidea

Asteroidea

Crinoidea

Protostomia

Ecdysozoa

Spiralia

Unutrašnja

Filogeniju asteroideje bilo je teško razriješiti, s vidljivim (morfološkim) osobinama koje su se pokazale neadekvatnim, a pitanje da li su tradicijskih taksona kladusa je dvojbeno. Filogenija koju je predložio Gale 1987. je:^[2][6]

† Palaeozoic Asteroids

Paxillosida

Valvatida, including Velatida, Spinulosida (not a clade)^[2]

Forcipulatida, including Brisingida

Filogenije koju je predložio Blake, 1987 je:^[2][7]

† Palaeozoic Asteroids

† Calliasterellidae

† Compasteridae

† Trichasteropsida

Brisingida

Forcipulatida

Spinulosida

Velatida

Notomyotida

Valvatida

Paxillosida

Kasniji rad, na bazi molekulskog sata, sa ili bez uključivanja morfoloških pokazatelja, 2000. nije mogla doći do argumentiranog rješenja.^[2] Janies i kolege su 2011. godine, na daljnjim molekularnim dokazima, primijetili da se filogenija ehinodermi "pokazala teškom", te da je "cjelokupna filogenija postojećih ehinodermi i dalje osjetljiva na izbor analitičkih metoda". Predstavili su filogenetsko stablo samo za žive Asteroidea; koristeći tradicionalne nazive nredova zvijezda gdje je to moguće i naznačujući "dio" u suprotnom, filogenija je prikazana dolje. Solasteridae su razdvojene od Velatide, a stara grupa Spinulosida je izdijeljena.^[8]

Solasteridae i dio Spinulosida, npr. Stegnaster i dio Valvatida, npr. Asterina

Odontasteridae, koje su bile dio Valvatida

Paxillosida

part of Spinulosida, npr. Echinaster, dio Valvatida, npr. Archaster

Forcipulatida

Brisingida + dio Velatida, (Caymanostella i dio Forcipulatida, npr. Stichaster

Velatida, izuzev Solasteridae

Notomyotida (nije analizirana)

Filogenija prema Blakeu, 1987 je:^[2][7]

† Palaeozoic Asteroids

† Calliasterellidae

† Compasteridae

† Trichasteropsida

Brisingida

Forcipulatida

Spinulosida

Velatida

Notomyotida

Valvatida

Paxillosida

Galerijaa

• Gomophia gomophia

• Fromia monilis

• Acanthaster planci

• Pycnopodia helianthoides

• Asterias rubens

• Culcita schmideliana

• Linckia laevigata

• Pisaster ochraceus

• Pisaster ochraceus

• Choriaster granulatus

• Linkia guildingi

• Pisaster giganteus.

• Kod ove vrste vidljiva su ambulakralna stopala

• Oreaster reticulatus

• Oreaster reticulatus

• Oreaster reticulatus

Također pogledajte

• Morski ježevi

Reference

Scoskies (Asteroidea) is a class o ainimals that is pairt o the Echinodermata phylum. Scoskie growens hae five pynts; airms tae thaim an bide in the watter.

References

Tekst üüb Öömrang

Siastäären (Asteroidea) haa hör nööm faan det griichisch wurd astron (stäär), an san en klas diarten faan di stam puurthidjeten (Echinodermata). Jo kön bit 9.000 m jip uun't weeder lewe. A miast europeesk slacher hiar tu det famile Asteriidae.

Süstemaatik

• Kategorii (Ordnung, ..da)

Famile (Familie, ..dae)

Slach (Art)

---

• (Brisingida)
• (Concentricycloid(e)a)
• (Forcipulata, Forcipulatida)

(Asteriidae)

Fiiwfut (Asterias rubens)

• (Paxillosida)
• (Spinolosida)
• (Valvatida)
• (Velatida)

Ferwisang efter bütjen

Yaku quyllur (Asteroidea) nisqakunaqa quyllurman rikch'aq, pichqa icha aswan marq'ayuq kichka qarayuqkunam, aycha mikhuq.

Ylli detar ose ylli i detit është gjallesë ujore e cila mund t'i ketë disa gjemba dhe i takon klasës Asteroidea. Ka yje helmues dhe jo helmues. Yjet helmues e japin helmimin me nje te prekur. Ylli i detit i kushton nje kujdes te vecante shumimit sepse e bën atë me anë të organit i cili gjendet në skaj të një pjesë të tij.

Kuriozitete mbi yllin :

• Mund te arrijë në peshën 10 kg.
• Lëviz ngadalë.
• Bën 1-15 të vegjël.

Yjet i hasim shumë rrallë, por siç njihet i gjejmë në fund të Detit, Gjallesat e Fundit të Detit.

Ylli detar gjendet në një shumëllojshmëri ngjyrash por kryesisht në ngjyrën portokalli në të kuqerremtë.Ai mund të jetojë nga 1 muaj deri në 1 vit. Ai ka jetuar që 1200vjet me parë.

De zêesterre of zeisterre (Asteroidea) es een klasse van de stekkervelbêestn (Echinodermata).

Uutzicht

De zêesterre es een zêebêeste, die mêestal uut 5 oarms bestoat moa d'r zyn d'r ook die d'r veel mêer en. De klêenste sôorte wordt moa 1 cm grôot en de grotste zêesterre kan 1 m wordn met een oarmlengte van 45 cm. Et eit een kleur da varieert van geel over oranje tot rôod, moar ook pupere, blauwe en groene sôorten bestoan. Ze zyn plat en stervormig en ip udder oarms stoan der stekkers. An de ounderkant van de oarms stoan der zuugnappn. De mound zit vanounder in 't middn, en sluut direct an ip de moage. De geweune zêesterre stulpt een dêel van de moage noa buutn en drukt 't teegn de prooi. Ton moakn uutgescheidn enzymen 't eetn vloeiboar. Zêesterren oasemen deur uutstulpingen in under vel en de voetjes.

De Zêesterre leeft ounder woater en goat vôoruut me zyn klêne voetn me zuugnappn. Et gebruukt die zuugnappn ôok om schelpdiern, gelik mossels en klêne slekken t'oopnen.

't Regeneroatievermeugen van een zêesterre is styf grôot. Wannêer dat er êen van de oarms beschoadigd wordt of verloren goat groeit er een nieuw gedêelte an.

Verspreidienge

D'r bestoan ca. 1800 soortn over hêel de weireld, surtout langs de rotskustn. Ge keunt de zêesterre vindn ip de ground van de zêe en ip zêedykn, in de Nôord-, Middellansche- en Ôostzêe en in ol d'andere zêen.
De stekkervelbêestn bestoan ol 590 miljoen joar, moar van de ôorsprounkelik 30.000 sôortn schietn der moar een 6000-tal over.

Vôortplantienge

In et vôor-en noajoar verspreidn de zêesterrn sperma en eicelln in 't woater. 't Vrouwke makt 2 miljoen eikes in een eure an. Uut de eiers koomn der larvn, die udder loatn meedryvn me het planktong. Achter drie weekn goan ze no de zêebodem.

Varia

Verwar de bêeste nie me ne Zeisterre, ne gebruuker ip deze wikipedia.

Étòle-éd-mér (Asteroidea)

Ο αστερίας είναι η κοινή ονομασία για τα ζώα που ανήκουν στη συνομοταξία των Εχινόδερμων και σχηματίζουν την ομοταξία των Αστεροειδών (Asteroidea). Το σώμα του αστερία παρουσιάζει ακτινωτή συμμετρία. Τυπικά έχει πέντε βραχίονες ή και περισσότερους, οι οποίοι σχηματίζουν πεντάκτινη συμμετρία. Ο σκελετός του βοηθά μόνο στην προστασία του και όχι στην κίνηση, η οποία γίνεται με σύστημα ποδιών- σωλήνων. Φέρουν ενδοσκελετό, που σημαίνει ότι σχετίζονται με τα Χορδωτά. Η τροφή τους περιλαμβάνει συνήθως ζώα με κέλυφος, όπως μύδια, αχιβάδες και στρείδια.

Περιγραφή

Οι αστερίες αποτελούνται από έναν κεντρικό κυκλικό δίσκο, ο οποίος φέρει βραχίονες («μπράτσα») σε πεντάκτινη συμμετρία. Το στόμα τους είναι κάτω από τους αστερίες και στην επάνω πλευρά τους έχουν ένα είδος φίλτρου για το νερό. Ο ρόλος του είναι να παρέχει νερό στους αστερίες για να κινηθούν. Πολλοί αστερίες έχουν και σειρές από αγκάθια για την άμυνά τους από τους εχθρούς ενώ άλλοι δεν έχουν καθόλου. Στο άκρο του κάθε βραχίονα υπάρχει ένα μικροσκοπικό μάτι, με το οποίο το ζώο μπορεί να δει, μόνο αν είναι φως ή σκοτάδι. Η κίνηση του αστερία γίνεται με τη βοήθεια ποδιών- σωλήνων. Η πέψη του αστερία γίνεται με δύο στομάχια: ένα για την καρδιά και ένα για τον πυλωρό. Το καρδιακό στομάχι μοιάζει με σάκο και βρίσκεται στο κεντρικό μέρος του σώματος του ζώου. Μπορεί να «γυρίσει» και να βγει έξω από το σώμα του αστερία, όταν χωνεύει την τροφή του. Μερικά είδη χρησιμοποιούν το υδραγγειακό τους σύστημα κίνησης για να ανοίγουν το όστρακο των Δίθυρων ζώων με τα οποία τρέφονται. Αυτό γίνεται με το να βυθίζουν τα στομάχια τους μέσα στα όστρακα των διθύρων. Όταν χωνευτεί κατά ένα μέρος η τροφή, το καρδιακό στομάχι επιστρέφει στο εσωτερικό του σώματος και η μισοχωνεμένη τροφή πηγαίνει στο πυλωρικό στομάχι. Η επιπλέον πέψη γίνεται στο έντερο. Τα απόβλητα εξέρχονται από τον πρωκτό του ζώου ή όταν απουσιάζει, όπως σε μερικά είδη, από το στόμα του. Το νευρικό του σύστημα είναι περίπλοκο.

Τροφή

Η κύρια τροφή του αστερία είναι τα μαλάκια, όπως τα μύδια, τα στρείδια, οι αχιβάδες και άλλα ζώα με όστρακο. Η ικανότητα του αστερία να χωνεύει την τροφή του έξω από το σώμα του, τον κάνει να κυνηγά λεία που είναι πολύ μεγαλύτερη από το στόμα του. Έτσι, εκτός από μικρά σε μέγεθος μαλάκια, οι αστερίες τρέφονται και με αρθρόποδα ακόμα και μικρά ψάρια, ειδικά όταν είναι ετοιμοθάνατα. Αρκετά είδη μπορούν να ζήσουν για αρκετό καιρό χωρίς τροφή. Πιστεύεται ότι πιθανότατα λαμβάνουν θρεπτικά συστατικά από οργανικές ύλες που είναι διαλυμένες στο θαλασσινό νερό. Επίσης, πολλά είδη τρέφονται με οργανισμούς σε αποσύνθεση.^[2].

Αναπαραγωγή

Τα ζώα αυτά έχουν τόσο σεξουαλική όσο και μη σεξουαλική αναπαραγωγή. Ένας αστερίας μπορεί να είναι αρσενικός ή θηλυκός. Η γονιμοποίηση γίνεται εξωτερικά, με την απελευθέρωση γαμετών στο περιβάλλον, τόσο από το θηλυκό όσο και από το αρσενικό. Τα γονιμοποιημένα έμβρυα συνθέτουν ένα μέρος του ζωοπλαγκτόν. Τα έμβρυά τους χαρακτηρίζονται αρχικά από διμερή συμμετρία, που σημαίνει ότι οι αστερίες είναι συγγενικά ζώα με τα Χορδωτά και κάποτε είχαν συγγενείς όπως τα ψάρια. Η συνέχεια της ανάπτυξης του αστερία όμως είναι διαφορετική και καταλήγει σε πεντάκτινη συμμετρία. Η μη σεξουαλική αναπαραγωγή γίνεται με την ανάπλαση.

Ανάπλαση

Όλα τα είδη αστερία έχουν την ικανότητα να αναπλάθουν τα χαμένα τους μέλη (π.χ. βραχίονες) αν κοπούν. Έτσι, αν π.χ. ένας καρχαρίας αποκόψει το βραχίονα ενός αστερία, αυτός θα ξαναφυτρώσει. Ελάχιστοι μπορούν και να γεννήσουν έναν ολόκληρο αστερία από έναν βραχίονα (μη σεξουαλική αναπαραγωγή).

Είδη

Υπάρχουν περισσότερα από 1.800 είδη του ζώου και πολλά δεν έχουν ανακαλυφθεί. Η μεγαλύτερη ποικιλία ειδών απαντάται στον Ινδικό και στον Ειρηνικό Ωκεανό. Από τα γνωστότερα είδη είναι ο κοινός αστερίας.Η γιαπωνέζικη ποικιλία αστερία που λέγεται στην τοπική γλώσσα Gohongaze θεωρείται φαγώσιμος μεζές^[3].

Δείτε επίσης

• Αχινός

Σημειώσεις και παραπομπές

Βιβλιογραφία

• Blake DB, Guensburg TE; Implications of a new early Ordovician asteroid (Echinodermata) for the phylogeny of Asterozoans; Journal of Paleontology, 79 (2): 395-399; MAR 2005.
• Gilbertson, Lance; Zoology Lab Manual; McGraw Hill Companies, New York; ISBN 0-07-237716-X (fourth edition, 1999).
• Shackleton, Juliette D.; Skeletal homologies, phylogeny and classification of the earliest asterozoan echinoderms; Journal of Systematic Palaeontology; 3 (1): 29-114; March 2005.
• Solomon, E.P., Berg, L.R., Martin, D.W. 2002. Biology, Sixth Edition.
• Sutton MD, Briggs DEG, Siveter DJ, Siveter DJ, Gladwell DJ; A starfish with three-dimensionally preserved soft parts from the Silurian of England; Proceedings of the Royal Society B - Biological Sciences; 272 (1567): 1001-1006; MAY 22 2005.
• Hickman C.P, Roberts L.S, Larson A., l'Anson H., Eisenhour D.J.; Integrated Principles of Zoology; McGraw Hill; New York; ISBN 0-07-111593-5 (Thirteenth edition; 2006).

Далайн од буюу од загас нь суумал амьдралт Asteroidea ангид харьяалагддаг. Үүнээс гадна ophiurs гэж нэрлэгдэх хавсрага шинжлэх ухаанаар хэврэг од , бөмбөлөг од гэж нэрлэгддэг. Дэлхийн далай тэнгист 1800 гаруй зүйлийн далайн од байдаг.Түүний дотор Атлантийн далай, Номхон далай,Энэтхэгийн далай,Хойд болон Өмнөд далайд элбэг байдаг. Далайн од нь 6000м гүнээс далайн түрэлгээр эрэг дээр гарч ирдэг. Далайн од нь далайн дунд амьдарч сурсан, эзэмшил нутгаа мэддэг онцлог зан чанартай, дунгаар хоололдог амьтан.Гадаад төрхөөрөө хоолоо олж идэх, өөрийгөө хамгаалах олон аргатай амьтан. Далайн одны төрөл зүйлүүдийн хооллох үйл явц болон араатан амьтнаас өөрийгөө хамгаалах өвөрмөц чадвартай. Asteroidea-д хамаарах зүйлүүдийн үүрэг, үйл ажилгаа нь биологи болон эклогид хамаардаг. Үүний жишээ нь шар буюу pisaster далайн од нь элбэг байдагийн учир нь эклогитой холбоотой юм. Халуун орны Титэм далайн од /Acanthaster planci/ нь махчин , бүх талаараа шүрээр хүрээлэгдсэн амьтан. Энэтхэгийн далай, Номхон далайгаар амьдардаг.Бусад далайн одны эд эсийг ашиглан биологийн хөгжлийг тодорхойлдог.

Гадаад төрх

Далайн од нь тэгш хэмтэй болсон үедээ насанд хүрсэн байдаг.Далайн од нь ердийн үедээ 5 хөлтэй хавтгай дугриг хэлбэртэй байдаг. Гэхдээ ихэнх далайн од нь 6-н хөлтэй байдаг.Оцгой төрөлд багтах asteroid нь 10-15 хөлтэй ч байдаг. Мөн Labidiaster annulatus энэ далайн од нь 50 орчим хөлтэй байдаг. Asteraidia өөр групп юм. Нэр томъёоны хамаарал,бодгалын байршил мөн хөдөлгөөнийг нь хүлээн авах homology ба ховор гадаргуутай 2талтай амьтан юм. Далайн одны биеийн гадаргуу нь төрөл бүрийн бүтцийг агуулдаг бөгөөд заримдаа өөрт нь тусалдаг. Modreporite нь бодгалын төвд бага зэрэг гэрэлтэж ялгардаг.Энэ нүх нь сувгаар дамжин амьтныг усны системтэй холбогдог, Үйл ажилгааныхаа өчүүхэн хэсгийг хангах нэмэлт ус болон амьтаны хэрэгцээг хангах усны системтэй байдаг.

Онцгой төрлийн asteroids, Asterias –ыг оролцуулсан ялангуя Forcipulatacea эзэмшилийн жижиг хавхлага бүтэцтэй. Биеийн гадаргуу буюу арьс нь зузаан байдаг.Бүрэн үеийн үйл ажилгааны үл мэдэх бүтцийг хоолоор нь дамжуулан судалдаг.Антрагтидийн Labidiaster annulariae төрлийн далайн од нь маш том биетэй учраас pedicellariae төрлөө барьж иддэг байсан. Өмнөд далайн од болох stylasterias-ыг судалснаар pedicellariae нь жижиг загас барьж иддэгийг нь тогтоосон. Зарим төрлийн далайн одны бүтэц нь өөрчлөгдөж эхэлсэн Жишээ нь: Биеийн бүтэцэд нь өөрчлөлт гарч шинээр эрхтэн бий болсон. Эрхтэн үүссэн болсон шалтгаан нь ичдэг болсонтой нь холбоотой.

Дотоод бүтэц

Vasalar системийн тусламжтайгаар усыг хоолойн хэмжээнээс их, бага хэмжээгээр гадагшлуулдаг . Мөн хөлний хөдөлгөөн үйл ажилгааны шилжилт нь хооллох үйл явцыг дэмжиж өгдөг.Хоолойн хэмжээний нээгдэх эсэх нь endoskeleton болон гадаад мэдрэмжнээс хамаарна.Энэ хоолой нь хөлний үзүүр хэсэгт оршино. Vasalar усны системийг зөвхөн хоолойн хэсгээр дамжуулдаггүй, биеийн ухархай хэсгийг бас тэтгэдэг. Мөн тараагч систем болон hemal системд холбогддог. Hemal систем нь амны хэсэгт байдаг. Амаа хаахад гэдэсний агших сунах булчирхай ажилдаг. Хөлөн дээрх нүдийг нь микросквоор харагддаг. Гэрэлд болон харанхуйд хөдөлгөөнийг нь мэдэрч чаддаг .Нэг эст эрхтэн байдаг тэр нь улаан болон хар өнгөтэй нүдний бүрхэвчинд байдаг. Тэдгээр нь яг л толбо шиг харагддаг. Далайн одны онцгой шинж чанар нь хорт бодис ялгаруулдаг ба хоёрдогч бодисийн солилцоо явуулдаг энэ нь судалгааны давуу тал болж pharmacological –ыг дэлхийн өнцөг булан бүрт үйлдвэрлэх болсон. Шилжилт хөдөлгөөн Далайн од нь усны vasalar системээр шилжилт хөдөлгөөн хийдэг.

Тархац

1800 зүйлийн далайн од дэлхий дээр байдаг. Энэтхэгийн далайд далайн од том хэмжээтэй төрлүүд байдаг.Нутаг дэвсгэртэй хамгийн алдартай төрлүүд нь халуун орны нутаг, Австрали, дорнод номхон далай болон хүйтэн уст хойд номхон далайд байдаг. Asteriads төрөл нь Европын ба дорнод тэнгис, америкын Pisasier дагуу Dermasterias (одны арьс) үргэлж баруун өмнөд эрэгт байдаг.Уугуул нутаг нь халуун орны шүрэн арал, kelp ой, далайн гүний давхаргийн усанд бүх зүйлийн далайн од амьдардаг. Echinoderms нь далайн одны биед бус хүрээлэн буй орчинд нь хэрэгтэй.

Амьдрах хугацаа

Амьдрах хугацаа нь төрлөөсөө хамааран өөр өөр байдаг. Жишээ нь: Leptasterias hexactis /насанд хүрсэн нь 2гр жинтэй/ 10 жил амьдардаг. Pisaster ochraceus /насанд хүрсэн нь 80гр жинтэй/ 34 жил амьдардаг.

Эшлэл

Деңиз жылдыздары (лат. Asteroidea) – омурткасыз деңиз жаныбарларынын ийне терилүүлөр тибиндеги классы. Денеси 5, кээде көп (50гө чейин) нурчалуу жылдыз түспөлдөнүп кетет. Диаметри 1 смден 1 м ге чейин. Көпчүлүгү ачык түстө. Скелет пластинкалары ийнелүү, кылкандуу, тикенектүү. Денесинин кетилген, жоголгон жерлерин оңой калыбына келтирет. Деңиз жылдыздарынын 8 түркүмүнүн 1,5 миңден ашык түрү белгилүү. Деңиз, океандардын 10 кмге чейинки түбүндө тереңдикте кездешет. Айрым жыныстуу. Личинкалары эркин сүзөт, көбү жумуртка, кай бирлери тирүүлөй тууйт. Моллюскалар жана суу түбүндөгү омурткасыз жандыктар, балыктар менен азыктанат. Бутчаларынын жардамы менен жылат. Көбүрөөк белгилүүлөр – кычкачтуу, тарактуу, эбелектүү жана башка деңиз жылдыздары.

Колдонулган адабияттар

• А. А. Алдашев. Биология терминдеринин жана айбанат аттарынын орусча-кыргызча сөздүгү. - Бишкек, 1998. ISBN 9967-11-027-9
• “Кыргызстан”. Улуттук энциклопедия: 1-том. Башкы ред. Асанов Ү. А., Б.: Мамлекеттик тил жана энциклопедия борбору, 2006. ISBN 9967—14— 046—1

Морски ѕвезди — иглокожи кои припаѓаат на класата Астероидеа.^[2] Името морска ѕвезда во суштина се однесува на членовите на класата Астероидеа.

Градба на телото

Повеќето од морските ѕвезди имаат пет краци кои излегуваат од средниот дел на телото (плочи). Постојат врсти и со поголем број краци. Краците се најшироки на местото каде што се сретнуваат со плочата. Горната страна на ѕвездите често се живи бои, уснената страна им е свртена спрема дното. На кожата на ѕвездата се наоѓаат подвижни и неподвижни боцки и штипалки.

Исхрана

Морските ѕвезди се хранат со животинска храна. Поситниот плен го повлекуваат по телото, а поголемиот плен, на пример школки, ракови, ежови, преку устата го внесуваат во стомакот.

Морската ѕвезда како тема во уметноста и во популарната култура

• „Морска ѕвезда“ (Starfish) - албум на австралиската рок-група „Чрч“ (The Church) од 1988 година.^[3]
• „Морска ѕвезда“ (Star fish) - песна на американската панк-рок група „Бикни Кил“ (Bikini Kill) од 1993 година.^[4]

Наводи

तारा मछली इकाइनोडरमेटा संघ का अपृष्ठवंशी प्राणी है जो केवल समुद्री जल में ही पायी जाती है। इसके शरीर का आकार तारा जैसा होता है, शरीर में डिस्क और पांच भुजाएं होती है जो कड़े प्लेट्स से ढंकी रहता हैं। उपरी सतह पर अनेक कांटेदार रचनायें होती हैं। डिस्क पर मध्य में गुदा स्थित होती है। निचली सतह पर डिस्क के मध्य में मुंह स्थित है। भुजाओं पर दो कतारों में ट्यूब फीट होते हैं। प्रचलन की क्रिया ट्यूबफीट के द्वारा होती है तथा पैपुली द्वारा श्वसन की क्रिया होती है। इसकी एक प्रजाति,Gohongaze को जापानी लोग बडे चाव से खाते हैं।^[3]

चित्रदीर्घा

• तारामीन

• Astropecten lorioli - जुरासिक की एक प्रजाति

इन्हें भी देखें

• शूलचर्मी

सन्दर्भ

ਸਟਾਰਫਿਸ਼ ਜਾਂ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤਾਰਾ ਫਿਸ਼ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Starfish) ਤਾਰੇ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਦੇ ਈਕਿਨੋਡਰਮਜ਼ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਕਲਾਸ ਦੇ ਐਸਟਰੋਇਡਿਆ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ। ਆਮ ਵਰਤੋਂ ਵਿਚ ਅਕਸਰ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਨਾਮ ਓਫੀਯੂਰੋਇਡਾਂ ਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੁਰਭੁਰਤ ਤਾਰੇ ਜਾਂ ਟੋਕਰੀ ਦੇ ਤਾਰੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਮੁੰਦਰੀ ਤੱਟ 'ਤੇ ਤੂਫਾਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਠੰਡੇ ਧਰੁਵੀ ਪਾਣੀਆਂ ਤੱਕ, ਸਮੁੰਦਰੀ ਤੱਟ ਤੇ ਲਗਭਗ 1,500 ਕਿਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾ ਫਿਸ਼ ਪਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਅੰਤਰਗਤ ਜ਼ੋਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅਥਾਹ ਗਹਿਰਾਈ ਤੱਕ, 6,000 ਮੀਲ (20,000 ਫੁੱਟ) ਸਤਹ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਸਟਾਰਫਿਸ਼ ਸਮੁੰਦਰੀ ਇਨਵਰਟੇਬਰੇਟਸ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਡਿਸਕ ਅਤੇ ਪੰਜ ਹਥਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਬੋਰਲ ਜਾਂ ਉਪਰਲੀ ਸਤਹ ਨਿਰਵਿਘਨ, ਦਾਨਦਾਰ ਜਾਂ ਸਪਾਈਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਓਵਰਲੈਪਿੰਗ ਪਲੇਟਾਂ ਨਾਲ ਢੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਲਾਲ ਜਾਂ ਸੰਤਰੀ ਰੰਗ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸ਼ੇਡਾਂ ਵਿਚ ਚਮਕਦਾਰ ਰੰਗਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦਕਿ ਦੂਸਰੀਆਂ ਨੀਲੀਆਂ, ਸਲੇਟੀ ਜਾਂ ਭੂਰੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਟਾਰਫਿਸ਼ ਦੇ ਟਿਊਬ ਪੈਰ, ਇੱਕ ਹਾਈਡ੍ਰੌਲਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੁਆਰਾ ਸੰਚਾਲਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਮੂੰਹ ਜਾਂ ਹੇਠਲੇ ਸਤਹ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੂੰਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮੌਕਾਪ੍ਰਸਤ ਫੀਡਰ ਹਨ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬੈਨਥਿਕ ਇਨਵਰਟੇਬਰੇਟਸ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਹਨ। ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦੇ ਖਾਸ ਵਿਵਹਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੇਟ ਫੁੱਲਣਾ ਅਤੇ ਮੁਅੱਤਲ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਚੱਕਰ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਜਿਨਸੀ ਅਤੇ ਅਸ਼ਲੀਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨੁਕਸਾਨੇ ਗਏ ਹਿੱਸਿਆਂ ਜਾਂ ਗੁੰਮੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਤਿਆਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ^[1] ਅਤੇ ਉਹ ਬਚਾਅ ਦੇ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁੱਟ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਐਸਟੋਰਾਇਡਿਆ ਨੇ ਕਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਵਾਤਾਵਰਣਕ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਰੱਖੀਆਂ ਹਨ। ਸਟਾਰਫਿਸ਼, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਓਚਰ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤਾਰਾ (ਪੀਸਟਰ ਓਕਰੇਸਸ) ਅਤੇ ਰੀਫ ਸਮੁੰਦਰ ਤਾਰਾ (ਸਟਾਈਕੈਸਟਰ ਔਸਟ੍ਰਾਲੀਸ), ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਕੀਸਟੋਨ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਧਾਰਨਾ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਵਜੋਂ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਗਰਮ ਖੰਡੀ ਤਾਜ-ਕੰਡੇਦਾਰ ਤਾਰਾ-ਮੱਛੀ (ਅਕਾਉਂਟੈਸਟਰ ਪਲੈਂਸੀ) ਪੂਰੇ ਇੰਡੋ-ਪੈਸੀਫਿਕ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਮੁਰਗਾਂ ਦਾ ਇਕ ਜ਼ਾਲਮ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤਾਰਾ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀ 100 ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜੀ ਹਮਲਾਵਰ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸਟਾਰਫਿਸ਼ ਦਾ ਜੈਵਿਕ ਰਿਕਾਰਡ ਪੁਰਾਣਾ ਹੈ, ਇਹ ਲਗਭਗ 450 ਮਿਲੀਅਨ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਆਰਡੋਵਿਸ਼ਿਅਨ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਟਾਰਫਿਸ਼ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖਿੰਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰਫ ਓਸਿਕਲਾਂ ਅਤੇ ਸਪਾਈਨਸ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਕਰਸ਼ਕ ਸਮਰੂਪ ਸ਼ਕਲ ਦੇ ਨਾਲ, ਸਟਾਰਫਿਸ਼ ਨੇ ਸਾਹਿਤ, ਦੰਤਕਥਾ, ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਕਈਂ ਵਾਰੀ ਕਰੂਜ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਕੱਤਰ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਲੋਗੋ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕੁਝ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਸੰਭਵ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇਪਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਉਮਰ

ਸਿਤਾਰਾ ਮੱਛੀ ਦਾ ਜੀਵਨ ਜਾਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਵੱਡੇ ਰੂਪਾਂ ਵਿਚ ਅਤੇ ਪਲੈਂਕਟੋਨਿਕ ਲਾਰਵਾ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ। ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਲਈ, ਲੈਪਟੈਸਟ੍ਰੀਅਸ ਹੈਕੈਕਸਟੀਸ ਥੋੜ੍ਹੇ ਜਿਹੇ ਵੱਡੇ-ਯੋਕ ਵਾਲੇ ਅੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਪਕਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸਦਾ ਬਾਲਗ ਭਾਰ 20 ਗ੍ਰਾਮ (0.7 ਔਜ਼) ਹੈ, ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਨਸੀ ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤਕਰੀਬਨ ਦਸ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਜੀਉਂਦਾ ਹੈ। ਪਿਸੈਸਟਰ ਓਚਰੇਅਸ ਹਰ ਸਾਲ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਅੰਡੇ ਛੱਡਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਬਾਲਗ ਭਾਰ 800 ਗ੍ਰਾਮ (28 ਔਜ਼) ਹੈ। ਇਹ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਉਮਰ 34 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।^[2]

ਹਵਾਲੇ

1. ↑ Edmondson, C. H. (1935). "Autotomy and regeneration of Hawaiian starfishes" (PDF). Bishop Museum Occasional Papers. 11 (8): 3–20.
2. ↑ Ruppert et al, 2004. pp. 888–889

તારા માછલી ઈકાઇનોડર્મ્સ સમૂહમાં આવતું પૃષ્ઠ વગરનું પ્રાણી છે, જે માત્ર સમુદ્ર-જળમાં જ જોવા મળે છે. તેના શરીરનો આકાર તારા જેવો હોય છે તેમ જ તેના ધડને પાંચ ભૂજાઓ હોય છે. આ ભૂજાઓ સખત કવચ વડે ઢંકાયેલી હોય છે. તેના ઉપરી ભાગ પર કાંટળી રચના હોય છે. ધડના મધ્ય ભાગમાં ગુદા હોય છે. નીચેના ભાગમાં ધડની મધ્યમાં તેનું મોં હોય છે. તેના પ્રચલનની ક્રિયા ભુજાઓ દ્વારા અને શ્વસન ક્રિયા પેપુલી દ્વારા થાય છે. આ માછલીની એક પ્રજાતિ, જે ગોહોન્ગેઝ (Gohongaze) નામ વડે ઓળખાય છે, તે જાપાનના લોકોને ખૂબ જ ભાવે છે.^[૧]

સંદર્ભો

கடல் விண்மீன் (Sea stars) அல்லது உடுமீன் (Starfish) (வேறு பெயர்: நட்சத்திரமீன்) என்பது முட்தோலிகள் தொகுதியைச் சார்ந்த, அசுட்டெரொய்டியா வகுப்பில் காணப்படும் விண்மீன் வடிவிலான உயிரினமாகும். ஒபியுரோய்டியா வகுப்பு உயிரினங்களையும் கடல் விண்மீன்கள் என்று அழைப்பதுண்டு. எனினும் அவற்றை நொறுங்கு விண்மீன் என்று அழைத்தலே சரியானது.^[2]

உலகக் கடற்பரப்பில் ஏறத்தாழ 2000 விதமான விண்மீன் உயிரி இனங்கள் வசிக்கின்றன, இவை அட்லாண்டிக், பசிபிக், இந்தியப் பெருங்கடற் பகுதிகளில் மட்டுமல்லாது ஆர்க்டிக், அண்டார்டிக்கா என்னும் துருவக் கடற் பகுதிகளிலும் காணப்படுகின்றன. அலையிடை மண்டலம் தொடங்கி ஆழ்கடல் மண்டலம் வரையிலான பெருங்கடலின் பல்வேறுபட்ட வளையங்களில் இவை வசிக்கின்றன. விண்மீன் உயிரிகள் பலவகைப்பட்ட உடலமைப்புக்களையும் உணவருந்தும் முறையையும் கொண்டுள்ளன.

அசுட்டெரொய்டியா வகுப்பானது சூழ்நிலையியல், உயிரியல் போன்றவற்றில் முக்கிய பங்கினை வகிக்கின்றது. ஊதாக் கடல் விண்மீன் (Pisaster ochraceus) போன்ற உயிரினங்கள் மறைதிறவு இனக் கருதுகோள் (keystone species) தொடர்பாகப் பரவலாக அறியப்பட்டவையாகும். கலிபோர்னிய கருநீலச்சிப்பி (Mytilus californianus ) இனங்களை உணவாகப் பயன்படுத்துவதன் மூலம் ஊதாக் கடல் விண்மீன்கள் சூழ்நிலையியல் சமநிலையைப் பேணுகின்றன. இத்தகைய விண்மீன்கள் இல்லாத சந்தர்ப்பத்தில் சிப்பிகளின் எண்ணிக்கை பெருகி, அவை உண்ணும் தாவர வகை அழிக்கப்படும், இது சூழ்நிலையைப் பாதிப்புக்குள்ளாக்கின்றது. முள்முடி (முட்கிரீட) கடல் விண்மீன்கள் (Acanthaster planci) பவள உயிரினங்களை (முருகைக்கல்) வேட்டையாடும் கொன்றுண்ணியாகும்.

உருவ அமைப்பு

முதிர் கடல் விண்மீன்கள் வலது, இடது வேறுபாடு அற்ற ஆரைச் சமச்சீரும் இவற்றின் குடம்பிகள் (லார்வா) இருபக்கச்சமச்சீரும் உடையவை. பெரும்பாலான கடல்விண்மீன்கள் ஐந்துக் கைகள் கொண்டவை, இவை மையத்தட்டில் இருந்து நீட்டிச் செல்லுகின்றன, எனினும் சில இனங்கள் ஆறு அல்லது அதற்கும் அதிகமான கைகளைக் கொண்டிருக்கும்.^[3][4]

விண்மீன் உயிரியின் உடல் கால்சியம் கார்பனேற்றுக் (சுண்ணாம்பு) கூறுகளால் ஆக்கப்பட்டுள்ளது, இது சுண்ணாம்புத் தகடு எனப்படும். இவை உயிரியின் அகவன்கூட்டை ஆக்குகின்றது, இவை புறப்பகுதியில் முள் நீட்சிகளாக அல்லது சிறுமணிகளாக வெளிநீட்டப்படுகின்றன. விண்மீன் உயிரியின் அடிப்புறத்தில் வாய்ப்பகுதி உள்ளது; மேற்புறத்தில் வாயெதிர்ப் பகுதி உள்ளது.

வாயெதிர்ப் பகுதியில் வட்டவடிவான வெளிரிய நிறத்தாலான தாய்க்கற்றகடு (madreporite) எனப்படும் சல்லடை போன்ற அமைப்பு, எளிதில் அடையாளம் காணக்கூடியவாறு மையத்தட்டின் மத்தியில் இருந்து சற்று விலகிக் காணப்படுகின்றது. கடல்நீரானது தாய்க்கற்றகடு வழியே உட்சென்று, பின்னர் கால்சியவழிக்குள் சென்றடையும், இந்தக் கல்வழியானது நீரோட்டக் குழலித் தொகுதியை இணைக்கின்றது; இது இவ்வுயிரியின் மேலதிக நீர்த்தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய உதவுகின்றது.

வால்வட்டசியா (Valvatacea) உட்பட பெரும்பாலான விண்மீன் உயிரிகள், குறிப்பாகப் போர்சிபுலட்டாசியா (Forcipulatacea), நுண் இடுக்கிகள் (pedicellariae) எனப்படும் சிறிய அடைப்பிதழ் போன்ற அமைப்பைக் கொண்டுள்ளன. இவற்றின் முழுமையான செயற்பாடுகள் அறியப்படவில்லை, எனினும் பாதுகாப்பிலும் உணவூட்டத்திலும் இவை உதவி புரிகின்றன என அறியப்பட்டுள்ளது. வட பசிபிக் இசுடைலாசுடேரியாசு (Stylasterias ) சிறுமீன்களை நுண் இடுக்கிகள் மூலம் பிடிப்பது அவதானிக்கப்பட்டுள்ளது.

அக உடற்கூற்றியல்

முட்தோலிகளைச் சார்ந்த உயிரிகளில் அசைவதற்கு உதவும் நீரோட்டக் குழலித் தொகுதி காணப்படும், கடல்விண்மீனிலும் இத்தகைய தொகுதி காணப்படுகின்றது.^[5] நீரோட்டக் குழலித் தொகுதியில் இருந்து வெளிப்படும் பெருமளவிலான நீட்டங்கள் குழாய்க்கால் (en:tube feet) எனப்படும். இவை உயிரியின் அசைவிலும் உணவுட்கொள்ளலிலும் சுவாசத்திலும் பங்கெடுக்கின்றன. ஒவ்வொரு கைகளிலும் உள்ள வரிப்பள்ளங்களில் நீண்ட வரிசையில் குழாய்க்கால்கள் அமைந்திருக்கும். இவை நீர்ம அழுத்தத்தின் மூலம் தொழிற்படுகின்றன.

உடற்குழியில் நீரோட்டக் குழலித் தொகுதி மட்டுமல்லாது சுற்றோட்டத்தொகுதியும் காணப்படுகின்றது. இத்தொகுதி குருதித்தொகுதி அல்லது கெமல் தொகுதி என அழைக்கப்படுகின்றது, இவற்றின் சிறுகுழலிகள் வாயைச் சுற்றி ஒரு வளையத்தை ஏற்படுத்துகின்றது, இவ்வளையம் வாய்க் குருதி வளையம் எனப்படும். மேற்பகுதியில் சமிபாட்டுத்தொகுதியைச் சுற்றியுள்ள வளையம் இரையக குருதி வளையம் எனப்படும்.^[6]

ஒவ்வொரு கைகளின் நுனிப்பகுதியில் நுண்ணிய கண் போன்ற அமைப்பு இதன் பார்வைக்கு உதவுகின்றது. வெளிச்சத்தை அல்லது இருளை மட்டுமே கண்டறிதல் மூலம் அசைவதற்குத் துணைபோகின்றது.^[7]

சமிபாட்டுத்தொகுதி

விண்மீன் உயிரியின் வாய் உடலின் அடிப்பாகத்தில் உள்ளது, இது குறுகிய உணவுக்குழாயுடன் இணைக்கப்பட்டு, அதனைத் தொடர்ந்து இதய இரைப்பை காணப்படுகின்றது, இதன் தொடர்ச்சியாகப் புறவாயில் இரைப்பை அமைந்துள்ளது. மையத்தில் அமைந்துள்ள புறவாயில் இரைப்பையில் இருந்து புயத்தை நோக்கிச் செல்லும் குழாய்கள் இரண்டாகப் பிரிவடைந்து இரு புறவாயில் குருட்டுக்குழல்கள் உருவாகுகின்றன, இவை ஒவ்வொரு புயத்திலும் நீட்டமாக இருக்கும், இவை ஒவ்வொன்றும் தன்னகத்தே சமிபாட்டுச் சுரப்பிகளைக் கொண்டுள்ளது. ஒரு சிறிய சிறுகுடல் புறவாயில் இரைப்பையின் மேற்புறத்தில் இருந்து உருவாகி மேற்புறத்தின் மையத்தில் காணப்படும் குதத்தில் இணைகின்றது.^[8]

அசுத்திரோப்பெக்டேன் (en:Astropecten) மற்றும் உலுயிடியா (en:Luidia) போன்ற விண்மீன் உயிரிகள் தமது இரையை முழுமையாக விழுங்கிக் கொள்கின்றன, புறவாயில் குருட்டுக்குழல்களை அடையுமுன்னர் இரைப்பையுள் அவற்றின் தொடக்கநிலை சமிபாடு நிகழ்கின்றது.^[8] பெரும் எண்ணிக்கை இனங்களில் இதய இரைப்பை விண்மீன் உயிரியில் இருந்து வெளித்தள்ளப்படுவது நிகழ்கின்றது. இது விழுங்குவதற்கும் சமிபாடு நிகழவும் பின்னர் இரையை புறவாயில் இரைப்பைக்குச் செலுத்தவும் ஏதுவாக உள்ளது. புறவாயில் இரைப்பை எப்பொழுதும் அகத்திலேயே இருக்கும்.^[9]

உடலுக்கு வெளிப்புறத்தில் இத்தகைய சமிபாடு நிகழ்வதால் கடல் விண்மீன்கள் தமது வாயைவிடப் பெரிதான சிறுமீன்கள், சிப்பிகள், பூச்சிகள் போன்ற இரைகளை வேட்டையாடுகின்றன. சில விண்மீன் உயிரிகள் தாவர உணவுகளையும் உட்கொள்கின்றன.^[8]

நரம்புத்தொகுதி

சிக்கலான நரம்புத்தொகுதியைக் கொண்டுள்ளன, ஆனால் மைய நரம்பு உறுப்பான மெய் மூளை எனப்படும் அமைப்பு அற்றவை. எல்லாவகை முட்தோலிகளும் ஒன்றுடன் ஒன்று பின்னிப்பிணைந்த நரம்புப் பின்னல்களைக் கொண்டுள்ளன, இவை தோற் பகுதியிலோ அல்லது அதற்குக் கீழோ காணப்படும்.

சிறப்பான புலன் உறுப்புகள் என்று ஒன்றுமில்லாவிடினும் அவை தொடுதல், வெளிச்சம், வெப்பம், அமைவிட உணர்வு மற்றும் தம்மைச் சூழவுள்ள நீரின் தன்மை போன்றவற்றை உணரும் திறன் கொண்டவை.^[10] குழாய்க்கால், முட்கள், நுண் இடுக்கிகள் தொட்டுணர்வு உடையவை; நுனியில் காணப்படும் நுண்கண்கள் வெளிச்சத்தை உணரக்கூடியவை.^[11] புயத்தின் நுனியில் காணப்படும் குழாய்க்கால்கள் வேதிப்பொருட்களை இனம் காணக்கூடியவை, இதன் மூலம் உணவுப்பொருட்கள் உணரப்படுகின்றது.^[11]

அசைவு

விண்மீன் உயிரி அசைவதற்கு நீரோட்டக் குழலித் தொகுதி உதவுகின்றது. தாய்க்கற்றகடு வழியாக இத்தொகுதிக்குள் நீர் புகுந்து சுற்றோட்டம் நடைபெறுகின்றது. தாய்க்கற்றகட்டில் இருந்து கல்வழியுள் சென்ற நீர் பின்னர் வளையக்குழாயை (ring canal) அடைகின்றது, அங்கிருந்து விண்மீன் உயிரியின் ஒவ்வொரு புயத்திற்கும் நீட்டப்பட்டுள்ள ஆரைக்குழாயை நோக்கிச் செல்கின்றது, இறுதியில் ஆரைக்குழாயில் இருந்து குழாய்க்காலின் குடுவைப்பகுதியை (ampulla) அடைகின்றது.

குழாய்க்காலின் உட்புறத்தில் குடுவைப்பகுதியும் வெளிப்புறத்தில் பாதமும் காணப்படுகின்றன. குடுவைப்பகுதி அழுத்தப்படுவதால் அங்கு தங்கியுள்ள நீர் ஒரு விசையுடன் பாதத்துள் பீச்சப்படுகின்றது, இச்செயலில் சுருங்கியிருந்த பாதம் விரிவடைந்து வெளிப்புறத்துக்கு நீட்டப்பட்டு விண்மீன் உயிரி நிலைகொண்டுள்ள தளத்தைத் தொடுகின்றது; பாதம் சுருங்கும்போது தொடுகை அற்றுப்போய்விடுகின்றது, இவ்வாறு ஏராளமான குழாய்க்கால்களின் பாதங்கள் விரிவடைந்து அசைவதாலும் பின்னர் அவை சுருங்குவதாலும் விண்மீன் உயிரி அசைகின்றது. ^[12]

அகவன்கூடு

ஏனைய முட்தோலிகள் போன்று சுண்ணாம்பாலான சிற்றென்புகள் உள்ளடக்கமாக இருக்கும் இடைத்தோற்படை அகவன்கூட்டைக் கொண்டுள்ளது,

சுவாசமும் கழிவகற்றலும்

குழாய்க்கால் ஊடாகக் சுவாசம் நடைபெறுகின்றது, இது தவிர சிறிய பப்புலே (papullae) எனப்படும் அமைப்பூடாகவும் உடல் மேல்பரப்பில் நடைபெறுகின்றது. நீரில் செறிந்துள்ள ஒட்சிசன் உடற்குழியை அடைந்து அங்கிருந்து உடலின் ஏனைய பாகங்களுக்குச் செல்கின்றது.^[8]

நைதரசன் கழிவுப்பொருட்கள் குழாய்க்கால் மற்றும் பப்புலே ஊடாக வெளியேற்றப்படுகின்றது, இங்கு தனித்துவமான கழிவகற்றும் உறுப்புக்கள் ஏதேனும் இல்லை. உடல் நீர்மத்தில் காணப்படும் தின்குழியங்கள் உடற்குழியணுக்கள் (coelomocytes) எனப்படுகின்றது, இவை நீரோட்டக் குழலித் தொகுதி மற்றும் குருதித்தொகுதி ஆகியனவற்றிலும் காணப்படுகின்றது. இவ்வுயிரணுக்கள் கழிவுப்பொருட்களை விழுங்கிப் பப்புலேயின் நுனிப்பகுதிக்கு அசைகிறது, அங்கிருந்து சுற்றிவர உள்ள நீருக்குள் தள்ளப்படுகின்றது. சில கழிவுப்பொருட்கள் புறவாயில் சுரப்பியூடாக வெளியேறுகின்றது.^[8]

வாழ்க்கை வட்டம்

கடல்விண்மீன்கள் கலவி இனப்பெருக்கம், கலவியிலா இனப்பெருக்கம் ஆகிய இரண்டையும் நடத்தக்கூடியவை. பெரும்பான்மையான இனங்கள் ஆண், பெண் என்று தனித்தனியான இருபாற் கொண்டவை, சில இனங்கள் அழிதூக்கள் ஆகும். எடுத்துக்காட்டாக, அசுடேரினா கிப்போசா எனும் பொதுவான இனம் பிறப்பின் போது ஆணாக இருந்து, பின்னர் பெண்ணாக மாற்றம் பெறும்.^[8]

வெளித்தோற்றத்தை வைத்து ஆண் பெண் வேறுபாடுகளை இனம்காண முடியாது, பாலுறுப்புக்களை அவதானிப்பது மூலமே இனம் காணமுடியும். ஒவ்வொரு புயத்திலும் இரண்டு பாலுறுப்புக்கள் உண்டு, இவை இனவிருத்தி அணுக்களை மைய உடலில் காணப்படும் இனஉறுப்பு நாளம் வழியாக வெளியேற்றும்.

இனப்பெருக்கம்

ஆண், பெண் இனம் தமது இனவிருத்தி அணுக்களைப் புறச்சூழலுக்கு வெளியேற்றுவதன் மூலம் கருக்கட்டல் புறத்தில் நிகழ்கின்றது. சில இனங்கள் முட்டைகளை அவற்றின் மேல் இருப்பதன் மூலம் அடைகாப்பதுண்டு, சில புறவாயில் இரைப்பைக்குள் அடைகாக்கப்படுகின்றது. அடைகாக்கும் இனங்களின் முட்டை மற்றவையை விடப் பெரியது.^[8]

உயிரித்தொழில் நுட்பவியல் பயன்பாடு

பல்வேறு வகையான நச்சுப்பதார்த்தங்களும் வளர்சிதை வினைபொருட்களும் பற்பல விண்மீன் உயிரிகளில் இருந்து பிரித்தெடுக்கப்படுகின்றன. இந்தச் சேர்மங்கள் மருத்துவத்திற்கோ அல்லது கைத்தொழிலுக்கோ உபயோகப்படுத்துவது பற்றிய ஆய்வுகள் உலகளாவியரீதியில் முன்னெடுக்கப்படுகின்றன.

படத்தொகுப்பு

• பதினொரு கைநீட்டம் கொண்ட கடல் விண்மீன்

• கலிபோர்னிய கருநீலச்சிப்பியை உண்ணும் ஊதாக் கடல் விண்மீன்

• இந்தோனேசியாவில் கொமொடோ தேசியப்பூங்காவில் காணப்பட்ட பெரிய சிவப்பு விண்மீன் உயிரி.

• இந்தோனேசியாவில் கொமொடோ தேசியப்பூங்காவில் ஒரு விண்மீன் உயிரி

• Crown of thorns starfish from கிழக்குத் திமோர்.

• கலிபோர்னியாவில் சூரியகாந்தி விண்மீன் உயிரி

• உருசியாவில் வெண்கடல் விண்மீன் உயிரி

• Tide pool sculpin eating Leptasterias hexactis.

• Blue starfish in பப்புவா நியூ கினி.

• ஊதாக் கடல் விண்மீன், Pisaster ochraceus, on beach at Olympic National Park, USA.

• An ochre star at Bamfield, கனடா

• Pisaster giganteus, இராட்சத விண்மீன் உயிரி.

• விண்மீன் உயிரியின் குழாய்க்காலைக் காட்டும் படம்

• Caribbean seastar (Oreaster reticulatus), Bahia de la Chiva, Vieques, PR.

• Starfish, கடற்குதிரை and தேள்s skewers as street food in சீன மக்கள் குடியரசு

வெளியிணைப்புகள்

1. அக உடற்கூற்றியல் படம்
2. யூடியூப் குழாய்க்கால் காணொளி
3. பவளப் பாறைகளை சேதப்படுத்தும் நட்சத்திர மீன்களைக் கொல்ல புதிய வழி

மேற்கோள்கள்

1. ↑ ^{1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6} Sweet, Elizabeth (2005-11-22). "Asterozoa: Fossil groups: SciComms 05-06: Earth Sciences". பார்த்த நாள் 2008-05-07.
2. ↑ Mooi, Rich. "Classification of the Extant Echinodermata." California Academy of Sciences – Research. <http://research.calacademy.org/research/izg/echinoderm/classify.htm>.
3. ↑ "Starfish." 16 May 2008. HowStuffWorks.com. <http://animals.howstuffworks.com/marine-life/starfish-info.htm> 16 January 2009.
4. ↑ You superstar! Fisherman hauls in starfish with eight legs instead of five, டெய்லி மெயில், 24 October 2009, accessed 3 January 2010.
5. ↑ "Wonders of the Sea: Echinoderms." Ceanside Meadows Institute for the Arts and Sciences. <http://www.oceaninn.com/guides/echino.htm>.
6. ↑ "Sea stars on Chek Jawa, Pulau Ubin, Singapore." Wildsingapore. <http://www.wildsingapore.org/chekjawa/text/p610.htm>.
7. ↑ "Animal Eyes." San Diego Natural History Museum--Your Nature Connection in Balboa Park. 31 Dec. 2002. <http://www.sdnhm.org/exhibits/eyes/overview.html>.
8. ↑ ^{8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 8.5 8.6} Barnes, Robert D. (1982). Invertebrate Zoology. Philadelphia, PA: Holt-Saunders International. பக். 939–945. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-03-056747-5.
9. ↑ "Marine Biology Echinodermata – Sea Star." <http://home.earthlink.net/~huskertomkat/star.html>.
10. ↑ "Starfish brains, night length, space radiation." WonderQuest. 18 Apr. 2008
11. ↑ ^{11.0 11.1} Dale, Jonathan. "Why Do Starfish Always Have Five Rays?" Madreporite Nexus. 24 May 2009.
12. ↑ Campbell & Reece, Biology, Pearson Cummings, 2008, p. 693 ISBN 0-321-54325-4

ನಕ್ಷತ್ರಮೀನು (Starfish) ಅಥವಾ ಸಮುದ್ರ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಆಸ್ಟೊಡಿಯೊಡೆಯ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ನಕ್ಷತ್ರ ಆಕಾರದ ಎಕಿನೊಡರ್ಮ್ಗಳಾಗಿವೆ. ಇದನ್ನು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಅಥವಾ "ಬುಟ್ಟಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು" ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಉಷ್ಣವಲಯದಿಂದ ಘನೀಕೃತ ಧ್ರುವೀಯ ನೀರಿನಿಂದ ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಗರಗಳಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ಸುಮಾರು ೧,೫೦೦ ಪ್ರಭೇಧಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳು ಅಂತರ-ವಲಯದಿಂದ ೬,೦೦೦ ಮೀಟರ್ (೨೦,೦೦೦ ಅಡಿಗಳು) ಮೇಲ್ಮೈ ಕೆಳಗೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ.

ನಕ್ಷತ್ರಮೀನುಗಳು ಸಮುದ್ರದ ಅಕಶೇರುಕಗಳು. ಕೆಲವು ಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ ಅವು ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿ ಒಂದು ಕೇಂದ್ರ ಡಿಸ್ಕ್ ಮತ್ತು ಐದು ತೋಳುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ನೈತಿಕ ಅಥವಾ ಮೇಲ್ಮೈ ಮೇಲ್ಮೈ ನಯವಾದ, ಹರಳಿನ ಅಥವಾ ಸ್ಪಿನ್ ಆಗಿರಬಹುದು, ಮತ್ತು ಅತಿಕ್ರಮಿಸುವ ಪ್ಲೇಟ್ಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಕೆಂಪು ಅಥವಾ ಕಿತ್ತಳೆ ಬಣ್ಣದ ವಿವಿಧ ಛಾಯೆಗಳಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಜಾತಿಗಳು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಬಣ್ಣ ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ, ಉಳಿದವುಗಳು ನೀಲಿ, ಬೂದು ಅಥವಾ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿವೆ. ಸ್ಟಾರ್ಫಿಶ್ ಟ್ಯೂಬ್ ಅಡಿಗಳನ್ನು ಹೈಡ್ರಾಲಿಕ್ ಸಿಸ್ಟಮ್ ಮತ್ತು ಮೌಖಿಕ ಅಥವಾ ಕೆಳ ಮೇಲ್ಮೈಯ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರು ಅವಕಾಶವಾದಿ ಹುಳಗಳು ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬೆಂಥಿಕ್ ಅಕಶೇರುಕಗಳ ಮೇಲೆ ಪರಭಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಹಲವಾರು ಪ್ರಭೇದಗಳು ತಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆಯ ತಿರಸ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಅಮಾನತು ಆಹಾರ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿಶೇಷ ಆಹಾರ ನಡವಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಅವರು ಸಂಕೀರ್ಣ ಜೀವನ ಚಕ್ರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಲೈಂಗಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಅಲೈಂಗಿಕವಾಗಿ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಹೆಚ್ಚಿನವುಗಳು ಹಾನಿಗೊಳಗಾದ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಅಥವಾ ಕಳೆದುಹೋದ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸಬಹುದು ಮತ್ತು ಅವರು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಣಾ ವಿಧಾನವಾಗಿ ಚೆಲ್ಲುವಂತೆ ಮಾಡಬಹುದು. ಕ್ಷುದ್ರಗ್ರಹವು ಹಲವು ಪ್ರಮುಖ ಪರಿಸರ ವಿಜ್ಞಾನ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಓಚರ್ ಸಮುದ್ರದ ನಕ್ಷತ್ರ (ಪಿಸಾಸ್ಟರ್ ಓಕ್ರೇಸಿಸ್) ಮತ್ತು ರೀಫ್ ಸೀ ಸ್ಟಾರ್ (ಸ್ಟಿಚಸ್ಟರ್ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಸ್) ಮೊದಲಾದ ನಕ್ಷತ್ರಮೀನು ಪರಿಸರ ವಿಜ್ಞಾನದ ಕೀಸ್ಟೋನ್ ಜಾತಿಯ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ ಉದಾಹರಣೆಗಳಾಗಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಉಷ್ಣವಲಯದ ಕಿರೀಟ-ಮುಳ್ಳುಗಳು ನಕ್ಷತ್ರಮೀನು (ಅಕಾಂಥಸ್ಟರ್ ಪ್ಲ್ಯಾನ್ಸಿ) ಇಂಡೋ-ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಪ್ರದೇಶದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಹವಳದ ಒಂದು ಹೊಟ್ಟೆಬಾಕತನದ ಪರಭಕ್ಷಕವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಉತ್ತರ ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಸಮುದ್ರದ ತಾರೆ ಪ್ರಪಂಚದ ೧೦೦ ಅತ್ಯಂತ ಕೆಟ್ಟ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ.

ನಕ್ಷತ್ರ ಮೀನಿನ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ದಾಖಲೆಯು ಪುರಾತನವಾಗಿದ್ದು, ಸುಮಾರು ೪೫೦ ದಶಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಆರ್ಡೋವಿಷಿಯನ್ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಇವು ಜೀವಿಸಿವೆ. ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಗೂಡುಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಪೈನ್ಗಳು ಮಾತ್ರ ಸಂರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಲು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ತಮ್ಮ ಮನಮೋಹಕ ಸಮ್ಮಿತೀಯ ಆಕಾರದೊಂದಿಗೆ, ಸ್ಟಾರ್ಫಿಶ್ ಸಾಹಿತ್ಯ, ದಂತಕಥೆ, ವಿನ್ಯಾಸ ಮತ್ತು ಜನಪ್ರಿಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿದೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ವಿನ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಲೋಗೋಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗುವ ಕುತೂಹಲಗಳಾಗಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಲ್ಲಿ, ಸಂಭಾವ್ಯ ವಿಷತ್ವದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಅವು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ.

ಜೀವಿವರ್ಗೀಕರಣ

೧೮೩೦ ರಲ್ಲಿ ಫ್ರೆಂಚ್ ಝೂಲಾಜಿಸ್ಟ್ ಡೆ ಬ್ಲೈನ್ವಿಲ್ಲೆ ಎಂಬಾತನಿಂದ ನಕ್ಷತ್ರಮೀನಿಗೆ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹೆಸರು ನೀಡಲಾಯಿತು. ಇದು ಗ್ರೀಕ್ ಆಸ್ಟರ್, σστήρ (ನಕ್ಷತ್ರ) ಮತ್ತು ಗ್ರೀಕ್ ಈಡೋಸ್, εἶδος (ರೂಪ, ಪ್ರತಿರೂಪ, ನೋಟ) ಯಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ. ಎಸ್ಟೊನೈಡಿಯಾ ವರ್ಗವು ಎಕಿನೊಡೆರ್ಮಟಾದ ಫೈಲಮ್ ಗೆ ಸೇರಿದೆ. ನಕ್ಷತ್ರಮೀನಿನಂತೆಯೆ, ಎಕಿನೊಡರ್ಮ್ಗಳು ಸಮುದ್ರ ಅರ್ಚಿನ್ಗಳು, ಮರಳು ಡಾಲರ್ಗಳು, ಸುಲಭವಾಗಿ ಮತ್ತು ಬುಟ್ಟಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು, ಸಮುದ್ರ ಸೌತೆಕಾಯಿಗಳು ಮತ್ತು ಕ್ರಿನಾಯ್ಡ್ಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಎಕಿನೊಡರ್ಮ್ಗಳ ಮರಿಹುಳುಗಳು ದ್ವಿಪಕ್ಷೀಯ ಸಮ್ಮಿತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಆದರೆ ಮೆಟಾಮಾರ್ಫಾಸಿಸ್ನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಪದರವಿಶೇಷವಾಗಿ ರೇಡಿಯಲ್ ಸಮ್ಮಿತಿಯಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಯಸ್ಕರ ಎಕಿನೊಡರ್ಮ್ಗಳು ನೀರಿನ ನಾಳೀಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಬಾಹ್ಯ ಟ್ಯೂಬ್ ಅಡಿ ಮತ್ತು ಕೊಲಜೆನ್ ಫೈಬರ್ಗಳ ಜಾಲರಿಯಿಂದ ಜೋಡಿಸಲಾದ ಓಸಿಕಲ್ಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಒಂದು ಸುಣ್ಣದ ಅಂತಃಸ್ರಾವಕವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಸಬ್ಫೈಲಮ್ ಆಸ್ಟರೋಜೋವಾದಲ್ಲಿ ಸ್ಟಾರ್ಫಿಶ್ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗಿದ್ದು, ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಪ್ಪಟೆಯಾದ, ನಕ್ಷತ್ರ-ಆಕಾರದಲ್ಲಿರುವ ದೇಹವು ಕೇಂದ್ರೀಯ ಡಿಸ್ಕ್ ಮತ್ತು ಬಹು ವಿಕಿರಣ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ವಯಸ್ಕರಂತೆ ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಸಬ್ಫೈಲಮ್ನಲ್ಲಿ ಎರಡು ನಕ್ಷತ್ರಗಳಾದ ಆಸ್ಟ್ರೋಡಿಯೊ, ಸ್ಟಾರ್ಫಿಶ್, ಮತ್ತು ಒಫಿಯುರೈಡಿಯಾ, ಸುಲಭವಾಗಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಬ್ಯಾಸ್ಕೆಟ್ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಸೇರಿವೆ. ಕ್ಷುದ್ರಗ್ರಹಗಳು ವಿಶಾಲ-ಆಧಾರಿತ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ದೇಹ ಗೋಡೆಯಲ್ಲಿರುವ ಕ್ಯಾಲ್ಯುರೆಸ್ ಪ್ಲೇಟ್ಗಳಿಂದ ಒದಗಿಸಿರುವ ಅಸ್ಥಿಪಂಜರದ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಆದರೆ ಒಫಿಯುರಾಯ್ಡ್ಗಳು ಜೋಡಿಸಲಾದ "ಬೆನ್ನೆಲುಬು" ಅನ್ನು ರಚಿಸುವ ಜೋಡಿಸಲಾದ ಸಂಯೋಜಿತ ಕವಚಗಳಿಂದ ಬಲವಾದ ತೆಳುವಾದ ಶಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿವೆ.

ನಕ್ಷತ್ರಮೀನುಗಳು ಸುಮಾರು ೧,೫೦೦ ಜೀವಂತ ಪ್ರಭೇಧಗಳೊಂದಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಮತ್ತು ವಿಭಿನ್ನ ವರ್ಗವಾಗಿದೆ. ಏಳು ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುವ ಆದೇಶಗಳು, ಬ್ರಿಜಿಡಾ, ಫೊರಿಪುಲಾಟಿಡಾ, ನೊಟೊಮಿಯೊಡಿಡಾ, ಪ್ಯಾಕ್ಸಿಲ್ಲೊಸಿಡಾ, ಸ್ಪಿನುಲೋಸಿಡಾ, ವಾಲ್ವಟಿಡಾ ಮತ್ತು ವೆಲಾಟಿಡಾ ಮತ್ತು ಎರಡು ನಿರ್ನಾಮವಾದವುಗಳು, ಕ್ಯಾಲಿಯಸ್ಟೆರೆಲ್ಲಿಡೆ ಮತ್ತು ಟ್ರೈಚಸ್ಟರ್ಸ್ಪಿಡಾದವು ಇವೆ.

ದೇಹದ ಗೋಡೆ'

ಆಸ್ಟ್ರೋಪೆಕ್ಟೆನ್ ಅರಾನ್ಸಿಯಾಕಸ್ ಆಸಿಕಲ್ಸ್

ಅಕಾಂಥಾಸ್ಟರ್ ಪ್ಲ್ಯಾನ್ಸಿಯ ಬೆನ್ನುಮೂಳೆಯ ನಡುವೆ ಪೆಡಿಸೆಲೇರಿಯಾ ಮತ್ತು ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಪಾಪುಲೇ

ಪೆಡಿಸೆಲೇರಿಯಾ ಮತ್ತು ಆಸ್ಟೇರಿಯಾಸ್ ಫೋರ್ಬೆಸಿಯ ಪಪುಲೇ ದೇಹದ ಗೋಡೆಯು ತೆಳುವಾದ ಹೊರಪೊರೆ, ಕೋಶಗಳ ಒಂದೇ ಪದರವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಎಪಿಡರ್ಮಿಸ್, ಸಂಯೋಜಕ ಅಂಗಾಂಶಗಳಿಂದ ರೂಪುಗೊಂಡ ದಪ್ಪ ಒಳಚರ್ಮ ಮತ್ತು ತೆಳುವಾದ ಕೋಲೋಮಿಕ್ ಮೈಯೋಪಿಥೇಲಿಯಲ್ ಪದರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ, ಇದು ರೇಖಾಂಶ ಮತ್ತು ವೃತ್ತಾಕಾರದ ಸ್ನಾಯುಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಒಳಚರ್ಮವು ಆಸಿಕಲ್ಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯಂ ಕಾರ್ಬೋನೇಟ್ ಘಟಕಗಳ ಎಂಡೋಸ್ಕೆಲಿಟನ್ ಅನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ಇವು ಜೇನುಗೂಡಿನ ರಚನೆಗಳಾಗಿದ್ದು, ಲ್ಯಾಟಿಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಜೋಡಿಸಲಾದ ಕ್ಯಾಲ್ಸೈಟ್ ಮೈಕ್ರೊಕ್ರಿಸ್ಟಲ್‌ಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. [5] ಅವು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತವೆ, ಕೆಲವು ಬಾಹ್ಯ ಕಣಗಳು, ಟ್ಯೂಬರ್ಕಲ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಪೈನ್‌ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಹೆಚ್ಚಿನವು ಕೋಷ್ಟಕ ಫಲಕಗಳಾಗಿವೆ, ಅವು ಟೆಸ್ಸೆಲೇಟೆಡ್ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅಸಹಜ ಮೇಲ್ಮೈಯ ಮುಖ್ಯ ಹೊದಿಕೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ. [6] ಕೆಲವು ವಿಶೇಷ ರಚನೆಗಳಾದ ಮ್ಯಾಡ್ರೆಪೊರೈಟ್ (ನೀರಿನ ನಾಳೀಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಪ್ರವೇಶದ್ವಾರ), ಪೆಡಿಸೆಲೇರಿಯಾ ಮತ್ತು ಪ್ಯಾಕ್ಸಿಲೇ. [5] ಪೆಡಿಸೆಲೇರಿಯಾವು ಫೋರ್ಸ್ಪ್ಸ್ ತರಹದ ದವಡೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಂಯುಕ್ತ ಆಸಿಕಲ್ಗಳಾಗಿವೆ. ಅವರು ದೇಹದ ಮೇಲ್ಮೈಯಿಂದ ಭಗ್ನಾವಶೇಷಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಭೌತಿಕ ಅಥವಾ ರಾಸಾಯನಿಕ ಪ್ರಚೋದಕಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಾಂಡಗಳ ಮೇಲೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕಚ್ಚುವ ಚಲನೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸ್ಪೈನ್ಗಳನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದಿರುವ ಸಮೂಹಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ. [7] [8] ಪ್ಯಾಕ್ಸಿಲೇಗಳು ಸ್ಟಾರ್‌ಫಿಶ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ umb ತ್ರಿ ತರಹದ ರಚನೆಗಳಾಗಿವೆ, ಅವು ಕೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹೂತುಹೋಗಿವೆ. ಪಕ್ಕದ ಪ್ಯಾಕ್ಸಿಲೇಗಳ ಅಂಚುಗಳು ನೀರಿನ ಕುಹರದೊಂದಿಗೆ ಸುಳ್ಳು ಹೊರಪೊರೆ ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ, ಅದರಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾಡ್ರೆಪೊರೈಟ್ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ಗಿಲ್ ರಚನೆಗಳು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ಬಾಹ್ಯವಾಗಿ ಪ್ರಕ್ಷೇಪಿಸುವಂತಹ ಎಲ್ಲಾ ಆಸಿಕಲ್‌ಗಳು ಎಪಿಡರ್ಮಲ್ ಪದರದಿಂದ ಆವೃತವಾಗಿವೆ. [5]

ವಾಲ್ವಾಟಿಡಾ ಮತ್ತು ಫೋರ್ಸಿಪುಲಟಿಡಾ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವಾರು ಸ್ಟಾರ್‌ಫಿಶ್ ಗುಂಪುಗಳು ಪೆಡಿಕೆಲ್ಲೇರಿಯಾವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. [7] ಆಸ್ಟೀರಿಯಸ್ ಮತ್ತು ಪಿಸಾಸ್ಟರ್‌ನಂತಹ ಫೋರ್ಸಿಪುಲಟಿಡಾದಲ್ಲಿ, ಅವು ಪ್ರತಿ ಬೆನ್ನುಮೂಳೆಯ ತಳದಲ್ಲಿ ಪೊಂಪೊಮ್ ತರಹದ ಟಫ್ಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಗೊನಿಯಾಸ್ಟಿಡೇನಲ್ಲಿ, ಹಿಪ್ಪಾಸ್ಟೇರಿಯಾ ಫ್ರಿಜಿಯಾನಾದಂತಹ, ಪೆಡಿಕೆಲ್ಲೇರಿಯಾಗಳು ದೇಹದ ಮೇಲ್ಮೈಯಲ್ಲಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿವೆ. ಕೆಲವು ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಇತರರು ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಅಥವಾ ಸ್ಟಾರ್‌ಫಿಶ್‌ನ ಮೇಲ್ಮೈಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುವಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. [9] ಲ್ಯಾಬಿಡಿಯಾಸ್ಟರ್ ಆನ್ಯುಲಾಟಸ್, ರಾಥ್‌ಬನಾಸ್ಟರ್ ಕ್ಯಾಲಿಫೋರ್ನಿಕಸ್ ಮತ್ತು ನೊವೊಡಿನಿಯಾ ಆಂಟಿಲೆನ್ಸಿಸ್‌ನಂತಹ ಕೆಲವು ಪ್ರಭೇದಗಳು ಸಣ್ಣ ಮೀನು ಮತ್ತು ಕಠಿಣಚರ್ಮಿಗಳನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯಲು ತಮ್ಮ ದೊಡ್ಡ ಪೆಡಿಕೆಲ್ಲೇರಿಯಾವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತವೆ. [10]

ದೇಹದ ಕುಹರದ ಪಪುಲಾ, ತೆಳು-ಗೋಡೆಯ ಮುಂಚಾಚಿರುವಿಕೆಗಳು ಸಹ ಇರಬಹುದು, ಅದು ದೇಹದ ಗೋಡೆಯ ಮೂಲಕ ತಲುಪುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತದೆ. ಇವು ಉಸಿರಾಟದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. [11] ರಚನೆಗಳನ್ನು ಕಾಲಜನ್ ಫೈಬರ್ಗಳು ಪರಸ್ಪರ ಲಂಬ ಕೋನಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿಸಿ ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಮೂರು ಆಯಾಮದ ವೆಬ್‌ನಲ್ಲಿ ಆಸಿಕಲ್ಸ್ ಮತ್ತು ಪಪುಲಾಗಳೊಂದಿಗೆ ಇಂಟರ್ಸ್ಟಿಸಿಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಜೋಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಸ್ಟಾರ್‌ಫಿಶ್‌ನಿಂದ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬಾಗಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ಠೀವಿ ಮತ್ತು ಬಿಗಿತವನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. [12]

References

Steorrfiscas sind flocc sticolhȳdra.^[1] Þǣr sind nēan 2,000 ȝecūðra cynna steorrfisca þā ƿuniaþ on eallum þǣre eorðan ȝārsecȝa. Hīe ƿuniaþ on eallum dēopþum būton þǣm dēopostum dīcum (þā þe sind dēopran þonne hūhƿeȝa 6,000 metera). Ȝif him losie lim, þonne cann ōðer ƿeaxan eft. Þēah þe mann hāteþ hīe "steorrfiscas" sind hīe ful missenlīce on hīƿe.

Fruman

Starfish or sea stars are star-shaped echinoderms belonging to the class Asteroidea (/ˌæstəˈrɔɪdiə/). Common usage frequently finds these names being also applied to ophiuroids, which are correctly referred to as brittle stars or basket stars. Starfish are also known as asteroids due to being in the class Asteroidea. About 1,900 species of starfish live on the seabed in all the world's oceans, from warm, tropical zones to frigid, polar regions. They are found from the intertidal zone down to abyssal depths, at 6,000 m (20,000 ft) below the surface.

Starfish are marine invertebrates. They typically have a central disc and usually five arms, though some species have a larger number of arms. The aboral or upper surface may be smooth, granular or spiny, and is covered with overlapping plates. Many species are brightly coloured in various shades of red or orange, while others are blue, grey or brown. Starfish have tube feet operated by a hydraulic system and a mouth at the centre of the oral or lower surface. They are opportunistic feeders and are mostly predators on benthic invertebrates. Several species have specialized feeding behaviours including eversion of their stomachs and suspension feeding. They have complex life cycles and can reproduce both sexually and asexually. Most can regenerate damaged parts or lost arms and they can shed arms as a means of defense. The Asteroidea occupy several significant ecological roles. Starfish, such as the ochre sea star (Pisaster ochraceus) and the reef sea star (Stichaster australis), have become widely known as examples of the keystone species concept in ecology. The tropical crown-of-thorns starfish (Acanthaster planci) is a voracious predator of coral throughout the Indo-Pacific region, and the Northern Pacific seastar is on the list of the World's 100 Worst Invasive Alien Species.

The fossil record for starfish is ancient, dating back to the Ordovician around 450 million years ago, but it is rather sparse, as starfish tend to disintegrate after death. Only the ossicles and spines of the animal are likely to be preserved, making remains hard to locate. With their appealing symmetrical shape, starfish have played a part in literature, legend, design and popular culture. They are sometimes collected as curios, used in design or as logos, and in some cultures, despite possible toxicity, they are eaten.

Anatomy

Most starfish have five arms that radiate from a central disc, but the number varies with the group. Some species have six or seven arms and others have 10–15 arms.^[3] The Antarctic Labidiaster annulatus can have over fifty.^[4]

Body wall

The body wall consists of a thin cuticle, an epidermis consisting of a single layer of cells, a thick dermis formed of connective tissue and a thin coelomic myoepithelial layer, which provides the longitudinal and circular musculature. The dermis contains an endoskeleton of calcium carbonate components known as ossicles. These are honeycombed structures composed of calcite microcrystals arranged in a lattice.^[5] They vary in form, with some bearing external granules, tubercles and spines, but most are tabular plates that fit neatly together in a tessellated manner and form the main covering of the aboral surface.^[6] Some are specialised structures such as the madreporite (the entrance to the water vascular system), pedicellariae and paxillae.^[5] Pedicellariae are compound ossicles with forceps-like jaws. They remove debris from the body surface and wave around on flexible stalks in response to physical or chemical stimuli while continually making biting movements. They often form clusters surrounding spines.^[7][8] Paxillae are umbrella-like structures found on starfish that live buried in sediment. The edges of adjacent paxillae meet to form a false cuticle with a water cavity beneath in which the madreporite and delicate gill structures are protected. All the ossicles, including those projecting externally, are covered by the epidermal layer.^[5]

Several groups of starfish, including Valvatida and Forcipulatida, possess pedicellariae.^[7] In Forcipulatida, such as Asterias and Pisaster, they occur in pompom-like tufts at the base of each spine, whereas in the Goniasteridae, such as Hippasteria phrygiana, the pedicellariae are scattered over the body surface. Some are thought to assist in defence, while others aid in feeding or in the removal of organisms attempting to settle on the starfish's surface.^[9] Some species like Labidiaster annulatus, Rathbunaster californicus and Novodinia antillensis use their large pedicellariae to capture small fish and crustaceans.^[10]

There may also be papulae, thin-walled protrusions of the body cavity that reach through the body wall and extend into the surrounding water. These serve a respiratory function.^[11] The structures are supported by collagen fibres set at right angles to each other and arranged in a three-dimensional web with the ossicles and papulae in the interstices. This arrangement enables both easy flexion of the arms by the starfish and the rapid onset of stiffness and rigidity required for actions performed under stress.^[12]

Water vascular system

The water vascular system of the starfish is a hydraulic system made up of a network of fluid-filled canals and is concerned with locomotion, adhesion, food manipulation and gas exchange. Water enters the system through the madreporite, a porous, often conspicuous, sieve-like ossicle on the aboral surface. It is linked through a stone canal, often lined with calcareous material, to a ring canal around the mouth opening. A set of radial canals leads off this; one radial canal runs along the ambulacral groove in each arm. There are short lateral canals branching off alternately to either side of the radial canal, each ending in an ampulla. These bulb-shaped organs are joined to tube feet (podia) on the exterior of the animal by short linking canals that pass through ossicles in the ambulacral groove. There are usually two rows of tube feet but in some species, the lateral canals are alternately long and short and there appear to be four rows. The interior of the whole canal system is lined with cilia.^[13]

When longitudinal muscles in the ampullae contract, valves in the lateral canals close and water is forced into the tube feet. These extend to contact the substrate. Although the tube feet resemble suction cups in appearance, the gripping action is a function of adhesive chemicals rather than suction.^[14] Other chemicals and relaxation of the ampullae allow for release from the substrate. The tube feet latch on to surfaces and move in a wave, with one arm section attaching to the surface as another releases.^[15][16] Some starfish turn up the tips of their arms while moving which gives maximum exposure of the sensory tube feet and the eyespot to external stimuli.^[17]

Having descended from bilateral organisms, starfish may move in a bilateral fashion, particularly when hunting or in danger. When crawling, certain arms act as the leading arms, while others trail behind.^[3][18][8] Most starfish cannot move quickly, a typical speed being that of the leather star (Dermasterias imbricata), which can manage just 15 cm (6 in) in a minute.^[19] Some burrowing species from the genera Astropecten and Luidia have points rather than suckers on their long tube feet and are capable of much more rapid motion, "gliding" across the ocean floor. The sand star (Luidia foliolata) can travel at a speed of 2.8 m (9 ft 2 in) per minute.^[20] When a starfish finds itself upside down, two adjacent arms are bent backwards to provide support, the opposite arm is used to stamp the ground while the two remaining arms are raised on either side; finally the stamping arm is released as the starfish turns itself over and recovers its normal stance.^[18]

Apart from their function in locomotion, the tube feet act as accessory gills. The water vascular system serves to transport oxygen from, and carbon dioxide to, the tube feet and also nutrients from the gut to the muscles involved in locomotion. Fluid movement is bidirectional and initiated by cilia.^[13] Gas exchange also takes place through other gills known as papulae, which are thin-walled bulges on the aboral surface of the disc and arms. Oxygen is transferred from these to the coelomic fluid, which acts as the transport medium for gasses. Oxygen dissolved in the water is distributed through the body mainly by the fluid in the main body cavity; the circulatory system may also play a minor role.^[21]

Digestive system and excretion

The gut of a starfish occupies most of the disc and extends into the arms. The mouth is located in the centre of the oral surface, where it is surrounded by a tough peristomial membrane and closed with a sphincter. The mouth opens through a short oesophagus into a stomach divided by a constriction into a larger, eversible cardiac portion and a smaller pyloric portion. The cardiac stomach is glandular and pouched, and is supported by ligaments attached to ossicles in the arms so it can be pulled back into position after it has been everted. The pyloric stomach has two extensions into each arm: the pyloric caeca. These are elongated, branched hollow tubes that are lined by a series of glands, which secrete digestive enzymes and absorb nutrients from the food. A short intestine and rectum run from the pyloric stomach to open at a small anus at the apex of the aboral surface of the disc.^[22]

Primitive starfish, such as Astropecten and Luidia, swallow their prey whole, and start to digest it in their cardiac stomachs. Shell valves and other inedible materials are ejected through their mouths. The semi-digested fluid is passed into their pyloric stomachs and caeca where digestion continues and absorption ensues.^[22] In more advanced species of starfish, the cardiac stomach can be everted from the organism's body to engulf and digest food. When the prey is a clam or other bivalve, the starfish pulls with its tube feet to separate the two valves slightly, and inserts a small section of its stomach, which releases enzymes to digest the prey. The stomach and the partially digested prey are later retracted into the disc. Here the food is passed on to the pyloric stomach, which always remains inside the disc.^[23] The retraction and contraction of the cardiac stomach is activated by a neuropeptide known as NGFFYamide.^[24]

Because of this ability to digest food outside the body, starfish can hunt prey much larger than their mouths. Their diets include clams and oysters, arthropods, small fish and gastropod molluscs. Some starfish are not pure carnivores, supplementing their diets with algae or organic detritus. Some of these species are grazers, but others trap food particles from the water in sticky mucus strands that are swept towards the mouth along ciliated grooves.^[22]

The main nitrogenous waste product is ammonia. Starfish have no distinct excretory organs; waste ammonia is removed by diffusion through the tube feet and papulae.^[21] The body fluid contains phagocytic cells called coelomocytes, which are also found within the hemal and water vascular systems. These cells engulf waste material, and eventually migrate to the tips of the papulae, where a portion of body wall is nipped off and ejected into the surrounding water. Some waste may also be excreted by the pyloric glands and voided with the faeces.^[21]

Starfish do not appear to have any mechanisms for osmoregulation, and keep their body fluids at the same salt concentration as the surrounding water. Although some species can tolerate relatively low salinity, the lack of an osmoregulation system probably explains why starfish are not found in fresh water or even in many estuarine environments.^[21]

Sensory and nervous systems

Although starfish do not have many well-defined sense organs, they are sensitive to touch, light, temperature, orientation and the status of the water around them. The tube feet, spines and pedicellariae are sensitive to touch. The tube feet, especially those at the tips of the rays, are also sensitive to chemicals, enabling the starfish to detect odour sources such as food.^[23] There are eyespots at the ends of the arms, each one made of 80–200 simple ocelli. These are composed of pigmented epithelial cells that respond to light and are covered by a thick, transparent cuticle that both protects the ocelli and acts to focus light. Many starfish also possess individual photoreceptor cells in other parts of their bodies and respond to light even when their eyespots are covered. Whether they advance or retreat depends on the species.^[25]

While a starfish lacks a centralized brain, it has a complex nervous system with a nerve ring around the mouth and a radial nerve running along the ambulacral region of each arm parallel to the radial canal. The peripheral nerve system consists of two nerve nets: a sensory system in the epidermis and a motor system in the lining of the coelomic cavity. Neurons passing through the dermis connect the two.^[25] The ring nerves and radial nerves have sensory and motor components and coordinate the starfish's balance and directional systems.^[11] The sensory component receives input from the sensory organs while the motor nerves control the tube feet and musculature. The starfish does not have the capacity to plan its actions. If one arm detects an attractive odour, it becomes dominant and temporarily over-rides the other arms to initiate movement towards the prey. The mechanism for this is not fully understood.^[25]

Circulatory system

The body cavity contains the circulatory or haemal system. The vessels form three rings: one around the mouth (the hyponeural haemal ring), another around the digestive system (the gastric ring) and the third near the aboral surface (the genital ring). The heart beats about six times a minute and is at the apex of a vertical channel (the axial vessel) that connects the three rings. At the base of each arm are paired gonads; a lateral vessel extends from the genital ring past the gonads to the tip of the arm. This vessel has a blind end and there is no continuous circulation of the fluid within it. This liquid does not contain a pigment and has little or no respiratory function but is probably used to transport nutrients around the body.^[26]

Secondary metabolites

Starfish produce a large number of secondary metabolites in the form of lipids, including steroidal derivatives of cholesterol, and fatty acid amides of sphingosine. The steroids are mostly saponins, known as asterosaponins, and their sulphated derivatives. They vary between species and are typically formed from up to six sugar molecules (usually glucose and galactose) connected by up to three glycosidic chains. Long-chain fatty acid amides of sphingosine occur frequently and some of them have known pharmacological activity. Various ceramides are also known from starfish and a small number of alkaloids have also been identified. The functions of these chemicals in the starfish have not been fully investigated but most have roles in defence and communication. Some are feeding deterrents used by the starfish to discourage predation. Others are antifoulants and supplement the pedicellariae to prevent other organisms from settling on the starfish's aboral surface. Some are alarm pheromones and escape-eliciting chemicals, the release of which trigger responses in conspecific starfish but often produce escape responses in potential prey.^[27] Research into the efficacy of these compounds for possible pharmacological or industrial use occurs worldwide.^[28]

Life cycle

Sexual reproduction

Most species of starfish are gonochorous, there being separate male and female individuals. These are usually not distinguishable externally as the gonads cannot be seen, but their sex is apparent when they spawn.^[29] Some species are simultaneous hermaphrodites, producing eggs and sperm at the same time and in a few of these, the same gonad, called an ovotestis, produces both eggs and sperm.^[30] Other starfish are sequential hermaphrodites. Protandrous individuals of species like Asterina gibbosa start life as males before changing sex into females as they grow older. In some species such as Nepanthia belcheri, a large female can split in half and the resulting offspring are males. When these grow large enough they change back into females.^[31]

Each starfish arm contains two gonads that release gametes through openings called gonoducts, located on the central disc between the arms. Fertilization is generally external but in a few species, internal fertilization takes place. In most species, the buoyant eggs and sperm are simply released into the water (free spawning) and the resulting embryos and larvae live as part of the plankton. In others, the eggs may be stuck to the undersides of rocks.^[32] In certain species of starfish, the females brood their eggs – either by simply enveloping them^[32] or by holding them in specialised structures. Brooding may be done in pockets on the starfish's aboral surface,^[33][29] inside the pyloric stomach (Leptasterias tenera)^[34] or even in the interior of the gonads themselves.^[30] Those starfish that brood their eggs by "sitting" on them usually assume a humped posture with their discs raised off the substrate.^[35] Pteraster militaris broods a few of its young and disperses the remaining eggs, that are too numerous to fit into its pouch.^[33] In these brooding species, the eggs are relatively large, and supplied with yolk, and they generally develop directly into miniature starfish without an intervening larval stage.^[30] The developing young are called lecithotrophic because they obtain their nutrition from the yolk as opposed to "planktotrophic" larvae that feed in the water column. In Parvulastra parvivipara, an intragonadal brooder, the young starfish obtain nutrients by eating other eggs and embryos in the brood pouch.^[36] Brooding is especially common in polar and deep-sea species that live in environments unfavourable for larval development^[29] and in smaller species that produce just a few eggs.^[37][38]

In the tropics, a plentiful supply of phytoplankton is continuously available for starfish larvae to feed on. Spawning takes place at any time of year, each species having its own characteristic breeding season.^[39] In temperate regions, the spring and summer brings an increase in food supplies. The first individual of a species to spawn may release a pheromone that serves to attract other starfish to aggregate and to release their gametes synchronously.^[40] In other species, a male and female may come together and form a pair.^[41][42] This behaviour is called pseudocopulation^[43] and the male climbs on top, placing his arms between those of the female. When she releases eggs into the water, he is induced to spawn.^[40] Starfish may use environmental signals to coordinate the time of spawning (day length to indicate the correct time of the year,^[41] dawn or dusk to indicate the correct time of day), and chemical signals to indicate their readiness to breed. In some species, mature females produce chemicals to attract sperm in the sea water.^[44]

Larval development

Most starfish embryos hatch at the blastula stage. The original ball of cells develops a lateral pouch, the archenteron. The entrance to this is known as the blastopore and it will later develop into the anus—together with chordates, echinoderms are deuterostomes, meaning the second (deutero) invagination becomes the mouth (stome); members of all other phyla are protostomes, and their first invagination becomes the mouth. Another invagination of the surface will fuse with the tip of the archenteron as the mouth while the interior section will become the gut. At the same time, a band of cilia develops on the exterior. This enlarges and extends around the surface and eventually onto two developing arm-like outgrowths. At this stage the larva is known as a bipinnaria. The cilia are used for locomotion and feeding, their rhythmic beat wafting phytoplankton towards the mouth.^[7]

The next stage in development is a brachiolaria larva and involves the growth of three short, additional arms. These are at the anterior end, surround a sucker and have adhesive cells at their tips. Both bipinnaria and brachiolaria larvae are bilaterally symmetrical. When fully developed, the brachiolaria settles on the seabed and attaches itself with a short stalk formed from the ventral arms and sucker. Metamorphosis now takes place with a radical rearrangement of tissues. The left side of the larval body becomes the oral surface of the juvenile and the right side the aboral surface. Part of the gut is retained, but the mouth and anus move to new positions. Some of the body cavities degenerate but others become the water vascular system and the visceral coelom. The starfish is now pentaradially symmetrical. It casts off its stalk and becomes a free-living juvenile starfish about 1 mm (0.04 in) in diameter. Starfish of the order Paxillosida have no brachiolaria stage, with the bipinnaria larvae settling on the seabed and developing directly into juveniles.^[7]

Asexual reproduction

Some species of starfish in the three families Asterinidae, Asteriidae and Solasteridae are able to reproduce asexually as adults either by fission of their central discs^[45] or by autotomy of one or more of their arms.^[46] Which of these processes occurs depends on the genus. Among starfish that are able to regenerate their whole body from a single arm, some can do so even from fragments just 1 cm (0.4 in) long.^[47] Single arms that regenerate a whole individual are called comet forms. The division of the starfish, either across its disc or at the base of the arm, is usually accompanied by a weakness in the structure that provides a fracture zone.^[48]

The larvae of several species of starfish can reproduce asexually before they reach maturity.^[49] They do this by autotomising some parts of their bodies or by budding.^[50] When such a larva senses that food is plentiful, it takes the path of asexual reproduction rather than normal development.^[51] Though this costs it time and energy and delays maturity, it allows a single larva to give rise to multiple adults when the conditions are appropriate.^[50]

Regeneration

Some species of starfish have the ability to regenerate lost arms and can regrow an entire new limb given time.^[47] A few can regrow a complete new disc from a single arm, while others need at least part of the central disc to be attached to the detached part.^[21] Regrowth can take several months or years,^[47] and starfish are vulnerable to infections during the early stages after the loss of an arm. A separated limb lives off stored nutrients until it regrows a disc and mouth and is able to feed again.^[47] Other than fragmentation carried out for the purpose of reproduction, the division of the body may happen inadvertently due to part being detached by a predator, or part may be actively shed by the starfish in an escape response.^[21] The loss of parts of the body is achieved by the rapid softening of a special type of connective tissue in response to nervous signals. This type of tissue is called catch connective tissue and is found in most echinoderms.^[52] An autotomy-promoting factor has been identified which, when injected into another starfish, causes rapid shedding of arms.^[53]

Lifespan

The lifespan of a starfish varies considerably between species, generally being longer in larger forms and in those with planktonic larvae. For example, Leptasterias hexactis broods a small number of large-yolked eggs. It has an adult weight of 20 g (0.7 oz), reaches sexual maturity in two years and lives for about ten years.^[7] Pisaster ochraceus releases a large number of eggs into the sea each year and has an adult weight of up to 800 g (28 oz). It reaches maturity in five years and has a maximum recorded lifespan of 34 years.^[7]

Ecology

Distribution and habitat

Echinoderms, including starfish, maintain a delicate internal electrolyte balance that is in equilibrium with sea water, making it impossible for them to live in a freshwater habitat.^[15] Starfish species inhabit all of the world's oceans. Habitats range from tropical coral reefs, rocky shores, tidal pools, mud, and sand to kelp forests, seagrass meadows^[54] and the deep-sea floor down to at least 6,000 m (20,000 ft).^[55] The greatest diversity of species occurs in coastal areas.^[54]

Diet

Most species are generalist predators, eating microalgae, sponges, bivalves, snails and other small animals.^[23][56] The crown-of-thorns starfish consumes coral polyps,^[57] while other species are detritivores, feeding on decomposing organic material and faecal matter.^[56][58] A few are suspension feeders, gathering in phytoplankton; Henricia and Echinaster often occur in association with sponges, benefiting from the water current they produce.^[59] Various species have been shown to be able to absorb organic nutrients from the surrounding water, and this may form a significant portion of their diet.^[59]

The processes of feeding and capture may be aided by special parts; Pisaster brevispinus, the short-spined pisaster from the West Coast of America, can use a set of specialized tube feet to dig itself deep into the soft substrate to extract prey (usually clams).^[60] Grasping the shellfish, the starfish slowly pries open the prey's shell by wearing out its adductor muscle, and then inserts its everted stomach into the crack to digest the soft tissues. The gap between the valves need only be a fraction of a millimetre wide for the stomach to gain entry.^[15] Cannibalism has been observed in juvenile sea stars as early as four days after metamorphosis.^[61]

Ecological impact

Starfish are keystone species in their respective marine communities. Their relatively large sizes, diverse diets and ability to adapt to different environments makes them ecologically important.^[62] The term "keystone species" was in fact first used by Robert Paine in 1966 to describe a starfish, Pisaster ochraceus.^[63] When studying the low intertidal coasts of Washington state, Paine found that predation by P. ochraceus was a major factor in the diversity of species. Experimental removals of this top predator from a stretch of shoreline resulted in lower species diversity and the eventual domination of Mytilus mussels, which were able to outcompete other organisms for space and resources.^[64] Similar results were found in a 1971 study of Stichaster australis on the intertidal coast of the South Island of New Zealand. S. australis was found to have removed most of a batch of transplanted mussels within two or three months of their placement, while in an area from which S. australis had been removed, the mussels increased in number dramatically, overwhelming the area and threatening biodiversity.^[65]

The feeding activity of the omnivorous starfish Oreaster reticulatus on sandy and seagrass bottoms in the Virgin Islands appears to regulate the diversity, distribution and abundance of microorganisms. These starfish engulf piles of sediment removing the surface films and algae adhering to the particles.^[66] Organisms that dislike this disturbance are replaced by others better able to rapidly recolonise "clean" sediment. In addition, foraging by these migratory starfish creates diverse patches of organic matter, which may play a role in the distribution and abundance of organisms such as fish, crabs and sea urchins that feed on the sediment.^[67]

Starfish sometimes have negative effects on ecosystems. Outbreaks of crown-of-thorns starfish have caused damage to coral reefs in Northeast Australia and French Polynesia.^[57][68] A study in Polynesia found that coral cover declined drastically with the arrival of migratory starfish in 2006, dropping from 50% to under 5% in three years. This had a cascading effect on the whole benthic community and reef-feeding fish.^[57] Asterias amurensis is one of a few echinoderm invasive species. Its larvae likely arrived in Tasmania from central Japan via water discharged from ships in the 1980s. The species has since grown in numbers to the point where they threaten commercially important bivalve populations. As such, they are considered pests,^[69] and are on the Invasive Species Specialist Group's list of the world's 100 worst invasive species.^[70]

Sea Stars (starfish) are the main predators of kelp-eating sea urchins. Satellite imagery shows that sea urchin populations have exploded due to starfish mass deaths, and that by 2021, sea urchins have destroyed 95% of California's kelp forests.^[71]

Threats

Starfish may be preyed on by conspecifics, sea anemones,^[72] other starfish species, tritons, crabs, fish, gulls and sea otters.^{[37][69][73][74]} Their first lines of defence are the saponins present in their body walls, which have unpleasant flavours.^[75] Some starfish such as Astropecten polyacanthus also include powerful toxins such as tetrodotoxin among their chemical armoury, and the slime star can ooze out large quantities of repellent mucus. They also have body armour in the form of hard plates and spines.^[76] The crown-of-thorns starfish is particularly unattractive to potential predators, being heavily defended by sharp spines, laced with toxins and sometimes with bright warning colours.^[77] Other species protect their vulnerable tube feet and arm tips by lining their ambulacral grooves with spines and heavily plating their extremities.^[76]

Several species sometimes suffer from a wasting condition caused by bacteria in the genus Vibrio;^[73] however, a more widespread wasting disease, causing mass mortalities among starfish, appears sporadically. A paper published in November 2014 revealed the most likely cause of this disease to be a densovirus the authors named sea star-associated densovirus (SSaDV).^[78] The protozoan Orchitophrya stellarum is known to infect the gonads of starfish and damage tissue.^[73] Starfish are vulnerable to high temperatures. Experiments have shown that the feeding and growth rates of P. ochraceus reduce greatly when their body temperatures rise above 23 °C (73 °F) and that they die when their temperature rises to 30 °C (86 °F).^[79][80] This species has a unique ability to absorb seawater to keep itself cool when it is exposed to sunlight by a receding tide.^[81] It also appears to rely on its arms to absorb heat, so as to protect the central disc and vital organs like the stomach.^[82]

Starfish and other echinoderms are sensitive to marine pollution.^[83] The common starfish is considered to be a bioindicator for marine ecosystems.^[84] A 2009 study found that P. ochraceus is unlikely to be affected by ocean acidification as severely as other marine animals with calcareous skeletons. In other groups, structures made of calcium carbonate are vulnerable to dissolution when the pH is lowered. Researchers found that when P. ochraceus were exposed to 21 °C (70 °F) and 770 ppm carbon dioxide (beyond rises expected in the next century), they were relatively unaffected. Their survival is likely due to the nodular nature of their skeletons, which are able to compensate for a shortage of carbonate by growing more fleshy tissue.^[85]

Evolution

Fossil record

Echinoderms first appeared in the fossil record in the Cambrian. The first known asterozoans were the Somasteroidea, which exhibit characteristics of both groups.^[86] Starfish are infrequently found as fossils, possibly because their hard skeletal components separate as the animal decays. Despite this, there are a few places where accumulations of complete skeletal structures occur, fossilized in place in Lagerstätten – so-called "starfish beds".^[87]

By the late Paleozoic, the crinoids and blastoids were the predominant echinoderms, and some limestones from this period are made almost entirely from fragments from these groups. In the two major extinction events that occurred during the late Devonian and late Permian, the blastoids were wiped out and only a few species of crinoids survived.^[86] Many starfish species also became extinct in these events, but afterwards the surviving few species diversified rapidly within about sixty million years during the Early Jurassic and the beginning of the Middle Jurassic.^[88][89] A 2012 study found that speciation in starfish can occur rapidly. During the last 6,000 years, divergence in the larval development of Cryptasterina hystera and Cryptasterina pentagona has taken place, the former adopting internal fertilization and brooding and the latter remaining a broadcast spawner.^[90]

Diversity

The scientific name Asteroidea was given to starfish by the French zoologist de Blainville in 1830.^[91] It is derived from the Greek aster, ἀστήρ (a star) and the Greek eidos, εἶδος (form, likeness, appearance).^[92] The class Asteroidea belongs to the phylum Echinodermata. As well as the starfish, the echinoderms include sea urchins, sand dollars, brittle and basket stars, sea cucumbers and crinoids. The larvae of echinoderms have bilateral symmetry, but during metamorphosis this is replaced with radial symmetry, typically pentameric.^[11] Adult echinoderms are characterized by having a water vascular system with external tube feet and a calcareous endoskeleton consisting of ossicles connected by a mesh of collagen fibres.^[93] Starfish are included in the subphylum Asterozoa, the characteristics of which include a flattened, star-shaped body as adults consisting of a central disc and multiple radiating arms. The subphylum includes the two classes of Asteroidea, the starfish, and Ophiuroidea, the brittle stars and basket stars. Asteroids have broad-based arms with skeletal support provided by calcareous plates in the body wall^[88] while ophiuroids have clearly demarcated slender arms strengthened by paired fused ossicles forming jointed "vertebrae".^[94]

The starfish are a large and diverse class with over 1,900 living species. There are seven extant orders, Brisingida, Forcipulatida, Notomyotida, Paxillosida, Spinulosida, Valvatida and Velatida^[1] and two extinct ones, Calliasterellidae and Trichasteropsida.^[2] Living asteroids, the Neoasteroidea, are morphologically distinct from their forerunners in the Paleozoic. The taxonomy of the group is relatively stable but there is ongoing debate about the status of the Paxillosida, and the deep-water sea daisies, though clearly Asteroidea and currently included in Velatida, do not fit easily in any accepted lineage. Phylogenetic data suggests that they may be a sister group, the Concentricycloidea, to the Neoasteroidea, or that the Velatida themselves may be a sister group.^[89]

Living groups

Brisingida (2 families, 17 genera, 111 species) ^[95]

Species in this order have a small, inflexible disc and 6–20 long, thin arms, which they use for suspension feeding. They have a single series of marginal plates, a fused ring of disc plates, a reduced number of aboral plates, crossed pedicellariae, and several series of long spines on the arms. They live almost exclusively in deep-sea habitats, although a few live in shallow waters in the Antarctic.^[96][97] In some species, the tube feet have rounded tips and lack suckers.^[98]

Forcipulatida (6 families, 63 genera, 269 species) ^[99]

Species in this order have distinctive pedicellariae, consisting of a short stalk with three skeletal ossicles. They tend to have robust bodies^[100] and have tube feet with flat-tipped suckers usually arranged in four rows.^[98] The order includes well-known species from temperate regions, including the common starfish of North Atlantic coasts and rock pools, as well as cold-water and abyssal species.^[101]

Notomyotida (1 family, 8 genera, 75 species) ^[102]

These starfish are deep-sea dwelling and have particularly flexible arms. The inner dorso-lateral surfaces of the arms contain characteristic longitudinal muscle bands.^[1] In some species, the tube feet lack suckers.^[98]

Paxillosida (7 families, 48 genera, 372 species) ^[103]

This is a primitive order and members do not extrude their stomach when feeding, lack an anus and have no suckers on their tube feet. Papulae are plentiful on their aboral surface and they possess marginal plates and paxillae. They mostly inhabit soft-bottomed areas of sand or mud.^[7] There is no brachiolaria stage in their larval development.^[104] The comb starfish (Astropecten polyacanthus) is a member of this order.^[105]

Spinulosida (1 family, 8 genera, 121 species) ^[106]

Most species in this order lack pedicellariae and all have a delicate skeletal arrangement with small or no marginal plates on the disc and arms. They have numerous groups of short spines on the aboral surface.^[107][108] This group includes the red starfish Echinaster sepositus.^[109]

Valvatida (16 families, 172 genera, 695 species) ^[110]

Most species in this order have five arms and two rows of tube feet with suckers. There are conspicuous marginal plates on the arms and disc. Some species have paxillae and in some, the main pedicellariae are clamp-like and recessed into the skeletal plates.^[108] This group includes the cushion stars,^[111] the leather star^[112] and the sea daisies.^[113]

Velatida (4 families, 16 genera, 138 species) ^[114]

This order of starfish consists mostly of deep-sea and other cold-water starfish often with a global distribution. The shape is pentagonal or star-shaped with five to fifteen arms. They mostly have poorly developed skeletons with papulae widely distributed on the aboral surface and often spiny pedicellariae.^[115] This group includes the slime star.^[116]

Extinct groups

Extinct groups within the Asteroidea include:^[2]

• † Calliasterellidae, with the type genus Calliasterella from the Devonian and Carboniferous^[117]
• † Palastericus, a Devonian genus^[118]
• † Trichasteropsida, with the Triassic genus Trichasteropsis (at least 2 species)^[2]

Phylogeny

External

Starfish are deuterostome animals, like the chordates. A 2014 analysis of 219 genes from all classes of echinoderms gives the following phylogenetic tree.^[119] The times at which the clades diverged is shown under the labels in millions of years ago (mya).

Bilateria

Xenacoelomorpha

Nephrozoa Deuterostomia

Chordata

Echinodermata Echinozoa

Holothuroidea

Echinoidea

Asterozoa

Ophiuroidea

Asteroidea

Crinoidea

c. 500 mya >540 mya Protostomia

Ecdysozoa

Spiralia

610 mya 650 mya

Internal

The phylogeny of the Asteroidea has been difficult to resolve, with visible (morphological) features proving inadequate, and the question of whether traditional taxa are clades in doubt.^[2] The phylogeny proposed by Gale in 1987 is:^[2][120]

† Palaeozoic Asteroids

Paxillosida

Valvatida, including Velatida, Spinulosida (not a clade)^[2]

Forcipulatida, including Brisingida

The phylogeny proposed by Blake in 1987 is:^[2][121]

† Palaeozoic Asteroids

† Calliasterellidae

† Compasteridae

† Trichasteropsida

Brisingida

Forcipulatida

Spinulosida

Velatida

Notomyotida

Valvatida

Paxillosida

Later work making use of molecular evidence, with or without the use of morphological evidence, had by 2000 failed to resolve the argument.^[2] In 2011, on further molecular evidence, Janies and colleagues noted that the phylogeny of the echinoderms "has proven difficult", and that "the overall phylogeny of extant echinoderms remains sensitive to the choice of analytical methods". They presented a phylogenetic tree for the living Asteroidea only; using the traditional names of starfish orders where possible, and indicating "part of" otherwise, the phylogeny is shown below. The Solasteridae are split from the Velatida, and the old Spinulosida is broken up.^[122]

Solasteridae and part of Spinulosida, e.g. Stegnaster and part of Valvatida, e.g. Asterina

Odontasteridae, which was a part of Valvatida

Paxillosida

part of Spinulosida, e.g. Echinaster, part of Valvatida, e.g. Archaster

Forcipulatida

Brisingida with part of Velatida, e.g. Caymanostella and part of Forcipulatida, e.g. Stichaster

Velatida except for Solasteridae

Notomyotida (not analysed)

Human relations

In research

Starfish are deuterostomes, closely related, together with all other echinoderms, to chordates, and are used in reproductive and developmental studies. Female starfish produce large numbers of oocytes that are easily isolated; these can be stored in a pre-meiosis phase and stimulated to complete division by the use of 1-methyladenine.^[123] Starfish oocytes are well suited for this research as they are large and easy to handle, transparent, simple to maintain in sea water at room temperature, and they develop rapidly.^[124] Asterina pectinifera, used as a model organism for this purpose, is resilient and easy to breed and maintain in the laboratory.^[125]

Another area of research is the ability of starfish to regenerate lost body parts. The stem cells of adult humans are incapable of much differentiation and understanding the regrowth, repair and cloning processes in starfish may have implications for human medicine.^[126]

Starfish also have an unusual ability to expel foreign objects from their bodies, which makes them difficult to tag for research tracking purposes.^[127]

In legend and culture

An aboriginal Australian fable retold by the Welsh school headmaster William Jenkyn Thomas (1870–1959)^[128] tells how some animals needed a canoe to cross the ocean. Whale had one but refused to lend it, so Starfish kept him busy, telling him stories and grooming him to remove parasites, while the others stole the canoe. When Whale realized the trick he beat Starfish ragged, which is how Starfish still is today.^[129]

In 1900, the scholar Edward Tregear documented The Creation Song, which he describes as "an ancient prayer for the dedication of a high chief" of Hawaii. Among the "uncreated gods" described early in the song are the male Kumulipo ("Creation") and the female Poele, both born in the night, a coral insect, the earthworm, and the starfish.^[130]

Georg Eberhard Rumpf's 1705 The Ambonese Curiosity Cabinet describes the tropical varieties of Stella Marina or Bintang Laut, "Sea Star", in Latin and Malay respectively, known in the waters around Ambon. He writes that the Histoire des Antilles reports that when the sea stars "see thunder storms approaching, [they] grab hold of many small stones with their little legs, looking to ... hold themselves down as if with anchors".^[131]

Starfish is the title of novels by Peter Watts^[132] and Jennie Orbell,^[133] and in 2012, Alice Addison wrote a non-fiction book titled Starfish - A year in the life of bereavement and depression.^[134] The Starfish and the Spider is a 2006 business management book by Ori Brafman and Rod Beckstrom; its title alludes to the ability of the starfish to regenerate itself because of its decentralized nervous system, and the book suggests ways that a decentralized organisation may flourish.^[135]

In the Nickelodeon animated television series SpongeBob SquarePants, the eponymous character's best friend is a dim-witted starfish, Patrick Star.^[136]

As food

Starfish are widespread in the oceans, but are only occasionally used as food. There may be good reason for this: the bodies of numerous species are dominated by bony ossicles, and the body wall of many species contains saponins, which have an unpleasant taste,^[75] and others contain tetrodotoxins which are poisonous.^[137] Some species that prey on bivalve molluscs can transmit paralytic shellfish poisoning.^[138] Georg Eberhard Rumpf found few starfish being used for food in the Indonesian archipelago, other than as bait in fish traps, but on the island of "Huamobel" [sic] the people cut them up, squeeze out the "black blood" and cook them with sour tamarind leaves; after resting the pieces for a day or two, they remove the outer skin and cook them in coconut milk.^[131] Starfish are sometimes eaten in China,^[139] Japan^[140][141] and in Micronesia.^[142]

As collectables

Starfish are in some cases taken from their habitat and sold to tourists as souvenirs, ornaments, curios or for display in aquariums. In particular, Oreaster reticulatus, with its easily accessed habitat and conspicuous coloration, is widely collected in the Caribbean. In the early to mid 20th century, this species was common along the coasts of the West Indies, but collection and trade have severely reduced its numbers. In the State of Florida, O. reticulatus is listed as endangered and its collection is illegal. Nevertheless, it is still sold throughout its range and beyond.^[74] A similar phenomenon exists in the Indo-Pacific for species such as Protoreaster nodosus.^[143]

In industry and military history

With its multiple arms, the starfish provides a popular metaphor for computer networks,^[144] companies^[145][146] and software tools.^[147] It is also the name of a seabed imaging system and company.^[148]

Starfish has repeatedly been chosen as a name in military history. Three ships of the Royal Navy have borne the name HMS Starfish: an A-class destroyer launched in 1894;^[149] an R-class destroyer launched in 1916;^[150] and an S-class submarine launched in 1933 and lost in 1940.^[151] In World War II, Starfish sites were large-scale night-time decoys created during The Blitz to simulate burning British cities.^[152] Starfish Prime was a high-altitude nuclear test conducted by the United States on 9 July 1962.^[153]

References