Myxomphalia maura (Fr.) Hora 1960

Tavasüsik (Myxomphalia maura) on kandseente hulka kuuluv seeneliik.

Seent on leitud ka Eestist.^[1]

Viited

Välislingid

• Tavasüsik andmebaasis eElurikkus

Nokilakki (Myxomphalia maura) on kupera, navallinen mustanruskea sienilaji. Sen heltat ovat aluksi vaaleat ja vanhemmilla sienillä ruskeatäpläiset. Jalka on musta tai harmaanruskea. Sieni kasvaa palopaikoilla ja paljaalla maalla puutarhoissa ja tienvarsilla. Se on Suomessa melko yleinen.^[2]

Lähteet

Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Capel con na pel tachissa. Lamele decorente.

Ambient

A chërs ant ij bòsch ëd conìfere, an sla tèra e ant ij pòst brusà.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

Myxomphalia maura (Fr. : Fr.) Hora

Aiuto per
la lettura Ayuda para
la lectura Help for
Reading Rintré ant
la Piòla Contaté
j'Aministrator Lìber për
Amprende Coression
ortogràfica Tastadura
piemontèisa Portaj
e Proget Agiut pr'ij
Contributor Travajòt
sempi

Myxomphalia maura (Fr.) Hora ) – gatunek grzybów należący do rodziny gąskowatych Tricholomataceae ^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji: Myxomphalia, Tricholomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi ^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus maurus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1960 r. Frederich Bayard Hora, przenosząc go do rodzaju Myxomphalia^[1].

Niektóre synonimy naukowe^[2]:

Władysław Wojewoda w 2003 r. zaproponował polską nazwę śluzopępka węglolubna^[3] . Według Index Fungorum gatunek ten jednak nie należy do rodzaju Fayodia (śluzopępka), lecz do rodzaju Myxomphalia, tak więc nazwa ta jest niespójna z nazwą naukową.

Morfologia

Kapelusz

O średnicy do 5 cm, lejkowaty. Powierzchnia gładka, brązowa, ciemnobrązowa lub beżowa, z ciemniejszym środkiem kapelusza. Podczas suchej pogody kapelusz jest jaśniejszy i błyszczący^[4]

Blaszki

Przyrośnięte ząbkiem, białawe lub jasnoszare^[4].

Trzon

Wysokość 2–4 cm, grubość 2–4 mm, cylindryczny, gładki, jaśniejszy niż kapelusz^[4].

Miąższ

Cienki, biały, bez wyraźnego smaku i zapachu^[4].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki o kształcie eliptycznym, gładkie, amyloidalne. Rozmiary: 5 6,5 × 3,5 4.5um^[4].

Występowanie

Występuje w Europie, niezbyt często^[4]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status I – gatunek o nieokreślonym zagrożeniu^[5].

Rośnie w lasach iglastych i mieszanych na miejscu dawnych ognisk, na zwęglonych kawałkach drzew, często wśród mchów. Owocniki wytwarza od września do listopada^[3].

Znaczenie

Saprotrof. Nie wiadomo, czy jest jadalny, w związku z tym należy go traktować jako grzyb niejadalny^[4].

Przypisy