Guidance for identification
Der Laubholzhörnling oder Pfriemförmige Hörnling (Calocera cornea) ist ein Pilz aus der Familie der Gallerttränenverwandten (Dacrymycetaceae). Er ist neben anderen ähnlich geformten Pilzen auch unter dem uneindeutigen Namen „Ziegenbart“ bekannt. Er ist ein naher Verwandter des Klebrigen Hörnlings und wächst verbreitet auf totem Laubholz. Er ist deutlich kleiner als sein auf Nadelholz verbreiteter Verwandter. Beide Arten ernähren sich saprobiontisch von Totholz.
Der korallenähnliche Fruchtkörper besteht im Unterschied zu den Korallen aus zähem, gelatinösem Fleisch.
Die nur zweisporigen Basidien sind langgestreckt und gegabelt.
Der Laubholzhörnling fruktifiziert ab Juni/Juli bis zum Wintereinbruch im November auf feuchtem toten Laubholz.
Der Laubholzhörnling ist nicht giftig. Aufgrund seiner geringen Größe und seiner Zähigkeit ist er als Speisepilz jedoch nicht geeignet.
Der Laubholzhörnling oder Pfriemförmige Hörnling (Calocera cornea) ist ein Pilz aus der Familie der Gallerttränenverwandten (Dacrymycetaceae). Er ist neben anderen ähnlich geformten Pilzen auch unter dem uneindeutigen Namen „Ziegenbart“ bekannt. Er ist ein naher Verwandter des Klebrigen Hörnlings und wächst verbreitet auf totem Laubholz. Er ist deutlich kleiner als sein auf Nadelholz verbreiteter Verwandter. Beide Arten ernähren sich saprobiontisch von Totholz.
Der korallenähnliche Fruchtkörper besteht im Unterschied zu den Korallen aus zähem, gelatinösem Fleisch.
Die nur zweisporigen Basidien sind langgestreckt und gegabelt.
Der Laubholzhörnling fruktifiziert ab Juni/Juli bis zum Wintereinbruch im November auf feuchtem toten Laubholz.
Calocera cornea is a jelly fungus that grows on decaying wood.[1] It is a member of the Dacrymycetales, an order of fungi characterized by their unique "tuning fork" basidia.
Its yellow, finger-like, tapering basidiocarps are somewhat gelatinous in texture. In typical specimens the basidiocarps become up to 3 mm in diameter, and 2 cm in height. The hymenium covers the sides of the basidiocarps, each basidium producing and forcibly discharging only two basidiospores.
It is inedible.[2] Calocera viscosa is related.[1]
Wikimedia Commons has media related to Calocera cornea. Calocera cornea is a jelly fungus that grows on decaying wood. It is a member of the Dacrymycetales, an order of fungi characterized by their unique "tuning fork" basidia.
Its yellow, finger-like, tapering basidiocarps are somewhat gelatinous in texture. In typical specimens the basidiocarps become up to 3 mm in diameter, and 2 cm in height. The hymenium covers the sides of the basidiocarps, each basidium producing and forcibly discharging only two basidiospores.
It is inedible. Calocera viscosa is related.
Väike sarvik (Calocera cornea) on kandseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.[1]
Väike sarvik (Calocera cornea) on kandseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.
Calocera cornea
La Calocère cornue ou Calocère cornée[1] (Calocera cornea) est une espèce de champignons d'apparence jaune, ornés de petites cornes.
Le champignon est assez commun et pousse sur des bois morts de feuillus (de préférence hêtre) et plus rarement sur des conifères[2].
La calocère cornée a la forme de petites pointes gélatineuses simples. Un peu collante par temps humide, elle est de couleur jaune (jeune) à orangé safran (plus vieux)[2] alors que sa sporée est blanche[1]. Ce champignon pousse en été et en automne[1]. Haut de 0,5 à 2 cm pour 1 millimètre d'épaisseur à la base, droit, cylindrique s'amenuisant en pointes vers le haut, généralement non ramifiée mais souvent issue d'une base commun. Sa chair est glabre, visqueuse et élastique.
Parmi les espèces proches se trouvent Calocera glossoides, Calocera pallidospathulata[1] et surtout la calocère visqueuse qui est plus grande et dont les pointes sont ramifiées[3],[2]. Les clavaires poussent au niveau du sol[1].
Ce champignon n'a pas la réputation d'être toxique ou vénéneux bien qu'il soit classé comme non comestible[4].
Calocera cornea
La Calocère cornue ou Calocère cornée (Calocera cornea) est une espèce de champignons d'apparence jaune, ornés de petites cornes.
Mažasis tampriagrybis (lot. Calocera cornea) - tampriagrybių genties grybų rūšis.
Vaisiakūniai maži, tamprūs, drebučių konsistencijos, cilindro, kuokos formos, labai retai nežymiai šakoti, viršutinėje dalyje šiek tiek nusmailėję, 0,5-1,5 cm aukščio, šviesiai geltoni, rusvai geltoni, rudai geltoni. Trama gelsva. Sporos 8-10 x 3-4,4 μm.
Būdingi požymiai: šiek tiek panašus į lipnųjį tampriagrybį, bet jo vaisiakūniai nedideli, auga vienas šalia kito didelėmis kolonijomis ant išvartų, šakų, kelmų.
Auga vasarą ir rudenį, didesnėmis ar mažesnėmis grupėmis, miškuose, parkuose, soduose, sodybvietėse ant papuvusios medienos. Neretas. Nevalgomas.
Lietuvos grybų atlasas, Vincentas Urbonas, Kaunas, LUTUTĖ, 2007, ISBN 978-9955-692-59-1, p. 485
Mažasis tampriagrybis (lot. Calocera cornea) - tampriagrybių genties grybų rūšis.
Vaisiakūniai maži, tamprūs, drebučių konsistencijos, cilindro, kuokos formos, labai retai nežymiai šakoti, viršutinėje dalyje šiek tiek nusmailėję, 0,5-1,5 cm aukščio, šviesiai geltoni, rusvai geltoni, rudai geltoni. Trama gelsva. Sporos 8-10 x 3-4,4 μm.
Būdingi požymiai: šiek tiek panašus į lipnųjį tampriagrybį, bet jo vaisiakūniai nedideli, auga vienas šalia kito didelėmis kolonijomis ant išvartų, šakų, kelmų.
Auga vasarą ir rudenį, didesnėmis ar mažesnėmis grupėmis, miškuose, parkuose, soduose, sodybvietėse ant papuvusios medienos. Neretas. Nevalgomas.
Het geel hoorntje (Calocera cornea) is een zwam uit de familie Dacrymycetaceae. Bij droog weer krimpt deze zwam in tot een harde, hoornige massa, maar regenereert weer in vochtiger omstandigheden.
Het gelatineuze, cilindrische vruchtlichaam van het geel hoorntje is tot 1,2 cm hoog. Onder gunstige omstandigheden is het glad en kleverig. Het heeft weinig of geen vertakkingen en onderscheidt zich onder andere hierin van het kleverig koraalzwammetje (Calocera viscosa). De kleur is dofgeel tot oranjegeel, vaak met bruinige punten.
Het geel hoorntje komt voornamelijk voor op ontschorste, vermolmde takken en stammen van loofhout.
Het geel hoorntje (Calocera cornea) is een zwam uit de familie Dacrymycetaceae. Bij droog weer krimpt deze zwam in tot een harde, hoornige massa, maar regenereert weer in vochtiger omstandigheden.
Fin a 2 cm d'autëssa, sempia, da ràir un pòch ramificà, giàun groson, sensa gamba diferensià, motobin mòl.
A chërs ëdzora al bòsch mòrt, dzortut ëd latifeuje.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Calocera cornea (Batsch : Fr.) Fries
Fin a 2 cm d'autëssa, sempia, da ràir un pòch ramificà, giàun groson, sensa gamba diferensià, motobin mòl.
AmbientA chërs ëdzora al bòsch mòrt, dzortut ëd latifeuje.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Pięknoróg szydłowaty (Calocera cornea (Batsch) Fr.) – gatunek grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Calocera, Dacrymycetaceae, Dacrymycetales, Incertae sedis, Dacrymycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Takson ten po raz pierwszy opisany został w 1873 przez Batscha jako Clavaria cornea, do rodzaju Calocera przeniósł go Elias Magnus Fries w 1827[1]. Synonimów nazwy naukowe ma ponad 20. Niektóre z nich[2]:
Nazwę polską nadał Franciszek Błoński w 1896. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako goździeniec wiązkowy, goździeniec bruzdowany i pięknoróg rogowaty[3].
W postaci zazwyczaj nierozgałęzionej, prostej pałeczki o tępym końcu. Wysokość 1-1,5 cm, grubość około 1 mm. Czasami z jednej wspólnej podstawy wyrasta kilka owocników. Powierzchnia naga, gładka, barwy od żółtej do żółtopomarańczowej. W czasie wilgotnej pogody jest lepki. Miąższ galaretowaty, o łagodnym smaku, bez zapachu[4].
W kształcie kiełbaski, gładkie. Rozmiar: 7,5-9,5 × 3-4 μm[4].
Poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach, także na wielu wyspach[5]. W Polsce jest pospolity, rośnie na martwym drewnie drzew liściastych: na pniach, pniakach i gałęziach. Można go spotkać w lasach liściastych i mieszanych i w parkach[3]. Zazwyczaj występuje grupowo. Owocniki wyrastają przez cały rok, głównie od wiosny do jesieni[4].
Saprotrof[3], grzyb niejadalny.
W Polsce są 4 gatunki pięknorogów[3], wszystkie mają takie samo ubarwienie, ale różnią się morfologicznie. Najbardziej do pięknoroga szydłowatego podobny jest pięknoróg dwuprzegrodowy (Calocybe furcata), który ma zarodniki z 1-3 przegrodami, jest grubszy, krótszy i zwykle widlasto rozgałęziony, ponadto rośnie na drzewach iglastych. Często można spotkać pięknoroga największego (Calocera viscosa), który występuje na martwym drewnie drzew iglastych i jest łatwy do odróżnienia – jest większy i krzaczasto rozgałęziony[6]. Pięknoróg językowaty (Calocera glossoides) jest mały, ale szeroki (w stosunku do swojej wysokości).
Pięknoróg szydłowaty (Calocera cornea (Batsch) Fr.) – gatunek grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae).
Calocera cornea (Batsch) Fr., 1827
Синонимы
Калоцера роговидная (лат. Calocera cornea) — вид базидиомикотовых грибов (Basidiomycota) семейства дакримицетовых (Dacrymycetaceae).
Плодовое тело гриба стоящее, тонкое, цилиндрическое, к вершине суженное и на вершине притуплённое, обычно не ветвится, толщиной 1—1,5 см, толщина в основании приблизительно 1 мм. Поверхность плодового тела более или менее гладкая, восковая во влажную погоду, жёлтая до рыжеватого. Данный вид растёт группой; в группе больше отдельный плодовых тел, расположенных близ друг друга, реже в основании их скреплено по несколько штук[1].
Широко распространён в Северной Америке. Сапробиотический гриб, растущий на крепкоствольной древесине без коры (предпочтительнее дубы). Произрастает летом и осенью[2].
Это заготовка статьи по микологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Калоцера роговидная (лат. Calocera cornea) — вид базидиомикотовых грибов (Basidiomycota) семейства дакримицетовых (Dacrymycetaceae).
