Bombinatoridae zo ur c'herentiad e rummatadur an divelfenneged, ennañ tousegi.
Bombinatoridae zo ur c'herentiad e rummatadur an divelfenneged, ennañ tousegi.
Bombinatoridae és una família d'amfibis que conté dos gèneres: Barbourula i Bombina.
El gènere Barbourula es troba a les Filipines i a l'illa de Borneo mentre que Bombina és present arreu d'Euràsia.
Bombinatoridae és una família d'amfibis que conté dos gèneres: Barbourula i Bombina.
El gènere Barbourula es troba a les Filipines i a l'illa de Borneo mentre que Bombina és present arreu d'Euràsia.
Kuňkovití (Bombinatoridae) je čeleď žab. Obsahuje 10 druhů, které žijí v Eurasii, na Borneu a Filipínách. Druhy této čeledi jsou vysoce toxické pro člověka.
Synonyma[1]
Obrázky, zvuky či videa k tématu kuňkovití ve Wikimedia Commons
Kuňkovití (Bombinatoridae) je čeleď žab. Obsahuje 10 druhů, které žijí v Eurasii, na Borneu a Filipínách. Druhy této čeledi jsou vysoce toxické pro člověka.
Synonyma
Bombinatores (Fitzinger, 1843) Bombinatorina (Gray, 1825) Bombinidae (Tatarinov, 1964) Bombininae (Fejérváry, 1921)Die Unken und Barbourfrösche (Bombinatoridae) sind eine Familie stammesgeschichtlich urtümlicher Froschlurche (Anura), die mit zwei Gattungen und zehn Arten in Europa, Nordost- und Südchina, in der russischen Region Primorje, in Korea, auf den philippinischen Inseln Palawan und Busuanga und im Westen von Borneo vorkommt. Sie sind die Schwestergruppe von Geburtshelferkröten (Alytes) und Scheibenzünglern (Discoglossus).[1][2]
Unken und Barbourfrösche sind recht klein, die Unken (Bombina) erreichen Kopf-Rumpf-Längen von 4 bis 8 cm, während die Barbourfrösche (Barbourula) mit 6 bis 10 cm Länge etwas größer werden können. Im Schädel fehlt das Palatinum. Das Frontoparietale ist paarig ausgebildet. Das Becken ist primitiv (arciferal). Wadenbein und Schienbein sind an beiden Enden zusammengewachsen. Das Maul der Kaulquappen ist keratinisiert. Sie besitzen zwei Spiraculi.[1]
Unken leben aquatisch, in Sümpfen, Mooren, kleinen Teichen und Tümpeln und in kleinen, langsam fließenden Bächen. Die Lebensweise der Barbourfrösche ist bisher nur wenig erforscht. Sie leben ebenfalls vor allem aquatisch, aber in Gebirgsbächen mit Geröllböden. Mit 60 bis 200 Eiern sind die Laichpakete der Unken und Barbourfrösche relativ klein. Der Borneo-Barbourfrosch (Barbourula kalimantanensis) ist die einzige bisher bekannte lungenlose Froschart.[1]
Es kommen zwei Gattungen mit zehn Arten in Europa und Asien vor, wobei Barbourula auf die Philippinen und Borneo beschränkt ist.[1][3]
Die Unken und Barbourfrösche (Bombinatoridae) sind eine Familie stammesgeschichtlich urtümlicher Froschlurche (Anura), die mit zwei Gattungen und zehn Arten in Europa, Nordost- und Südchina, in der russischen Region Primorje, in Korea, auf den philippinischen Inseln Palawan und Busuanga und im Westen von Borneo vorkommt. Sie sind die Schwestergruppe von Geburtshelferkröten (Alytes) und Scheibenzünglern (Discoglossus).
Bombinatoridae is a family of toads found in Eurasia. Species of the family have flattened bodies and some are highly toxic.
Fossil specimens of the genus Bombina are known from the Pliocene to the Pleistocene. The earliest fossil specimens are Eobarbourula from the Eocene of India, and Hatzegobatrachus from Late Cretaceous of Hateg island, Romania. The genus Barbourula was considered to be situated intermediate between Discoglossus and Bombina, but closer to the latter, so was added to the Bombinatoridae when that family was split from the Discoglossidae.
Currently, there are two extant and at least two extinct genera recognised in the family Bombinatoridae:[1]
Bombina species are warty, aquatic toads about 7 cm (2.8 in) in length, and most noted for their bright bellies. They often display the unken reflex when disturbed; the animal will arch its back and limbs to expose the bright belly, and may turn over on its back. This acts as a warning to predators.[2] The vocal behavior of some Bombina species are unusual in that the call is produced during inhalation rather than exhalation as in other frogs. They lay pigmented eggs in ponds.
Species of the genus Barbourula occur in the Philippine Islands and Borneo, while species of the genus Bombina are found throughout Eurasia. They are slightly less colored than Bombina spp., and possess webbed fingers in addition to webbed toes. Characteristics of tadpoles of Barbourula spp. are unknown.
Bombinatoridae is a family of toads found in Eurasia. Species of the family have flattened bodies and some are highly toxic.
La Bombinatoredoj (Bombinatoridae) estas ofte referencataj kiel fajrventraj bufoj pro ties brilkoloraj ventraj flankoj, kiuj montras ke ili estas tre venenaj. Tiu familio inkludas du genrojn, Barbourula kaj Bombina, ambaŭ el kiuj havas ebenecajn korpojn.
La specioj de Bombina estas verukecaj, akvoloĝantaj bufoj ĉirkaŭ 7 cm longaj, kaj notitaj ĉefe pro siaj brilaj ventroj. Ili ofte montras la ventran reflekson okaze de ĝenado; la animalo arkigas siajn dorson kaj membrojn por eksponi sian brilan ventron, kaj povas eĉ kuŝi surdorse. Tio utilas kiel averto al predantoj.[1] La voĉa kutimaro de kelkaj specioj de la genro Bombina estas malkutima je tio ke la alvoko estas produktita dum la enspiron pli ol per la elspiro kiel okazas en aliaj ranoj. Ili demetas pigmentajn ovojn en flakojn.
La specioj de Barbourula loĝas en Filipinoj kaj Borneo, dum tiuj de Bombina troviĝas tra Eŭrazio. Ili estas iome malpli koloraj ol Bombina, kaj posedas membranajn antaŭajn fingrojn aldone al membranaj malantaŭaj fingroj. Karakteroj de ranidoj de Barbourula estas nekonataj.
Barbourula estis konsiderata situa intermeze inter Discoglossus kaj Bombina, sed pli proksima al tiu lasta, kaj tiele ili estis aldonitaj al Bombinatoredoj kiam tiu familio disiĝis el la Diskoglosedoj.
Fosiliaj specimenoj de Bombina estas konataj el Plioceno al Plejstoceno.
Familio Bombinatoridae [2]
La Bombinatoredoj (Bombinatoridae) estas ofte referencataj kiel fajrventraj bufoj pro ties brilkoloraj ventraj flankoj, kiuj montras ke ili estas tre venenaj. Tiu familio inkludas du genrojn, Barbourula kaj Bombina, ambaŭ el kiuj havas ebenecajn korpojn.
La specioj de Bombina estas verukecaj, akvoloĝantaj bufoj ĉirkaŭ 7 cm longaj, kaj notitaj ĉefe pro siaj brilaj ventroj. Ili ofte montras la ventran reflekson okaze de ĝenado; la animalo arkigas siajn dorson kaj membrojn por eksponi sian brilan ventron, kaj povas eĉ kuŝi surdorse. Tio utilas kiel averto al predantoj. La voĉa kutimaro de kelkaj specioj de la genro Bombina estas malkutima je tio ke la alvoko estas produktita dum la enspiron pli ol per la elspiro kiel okazas en aliaj ranoj. Ili demetas pigmentajn ovojn en flakojn.
La specioj de Barbourula loĝas en Filipinoj kaj Borneo, dum tiuj de Bombina troviĝas tra Eŭrazio. Ili estas iome malpli koloraj ol Bombina, kaj posedas membranajn antaŭajn fingrojn aldone al membranaj malantaŭaj fingroj. Karakteroj de ranidoj de Barbourula estas nekonataj.
Barbourula estis konsiderata situa intermeze inter Discoglossus kaj Bombina, sed pli proksima al tiu lasta, kaj tiele ili estis aldonitaj al Bombinatoredoj kiam tiu familio disiĝis el la Diskoglosedoj.
Fosiliaj specimenoj de Bombina estas konataj el Plioceno al Plejstoceno.
Las ranas vientre de fuego (Bombinatoridae) son un clado de anfibios anuros primitivos con distribución en las islas de Filipinas, Borneo y Eurasia. Está representado por 7 especies repartidas en dos géneros. Presentan una coloración aposemática en la zona ventral.
Se reconocen las siguientes según ASW:[2]
Además, se conocen los siguientes géneros extintos:[3]
Las ranas vientre de fuego (Bombinatoridae) son un clado de anfibios anuros primitivos con distribución en las islas de Filipinas, Borneo y Eurasia. Está representado por 7 especies repartidas en dos géneros. Presentan una coloración aposemática en la zona ventral.
Bombinatoridae anfibio anuroen familia bat da, Filipinetan, Borneon eta Eurasian bizi dena. Sabel aldean aposematismo dute.
Gainera, iraungituta dauden genero bi ditu:[1]
Bombinatoridae anfibio anuroen familia bat da, Filipinetan, Borneon eta Eurasian bizi dena. Sabel aldean aposematismo dute.
Bombinatoridae on heimo sammakoiden lahkossa, johon kuuluu kaksi sukua jotka esiintyvät Euroopassa ja Aasiassa.
Suvut laskettiin vuoteen 1993 asti levykielisammakoiden heimoon (Discoglossidae). Uuden jaottelun määrittelivät herpetologit Ford & Cannatella todettuaan Discoglossidaen olevan parafyleettinen ryhmä.
Bombinatoridae koostuu seuraavista suvuista ja lajeista:
Bombinatoridae on heimo sammakoiden lahkossa, johon kuuluu kaksi sukua jotka esiintyvät Euroopassa ja Aasiassa.
Suvut laskettiin vuoteen 1993 asti levykielisammakoiden heimoon (Discoglossidae). Uuden jaottelun määrittelivät herpetologit Ford & Cannatella todettuaan Discoglossidaen olevan parafyleettinen ryhmä.
Bombinatoridae koostuu seuraavista suvuista ja lajeista:
Barbourula Taylor & Noble, 1924 Barbourula busuangensis Taylor & Noble, 1924 Barbourula kalimantanensis Iskandar, 1978 Kellosammakot (Bombina) Oken, 1816 Bombina bombina Linnaeus, 1761 – Kellosammakko Bombina fortinuptialis Tian & Wu in Liu, Hu, Tian & Wu, 1978 Bombina lichuanensis Ye & Fei, 1994 Bombina maxima Boulenger, 1905 Bombina microdeladigitora Liu, Hu & Yang, 1960 Bombina orientalis Boulenger, 1890 – Kiinankellosammakko Bombina pachypus Bonaparte, 1838 Bombina variegata Linnaeus, 1758 – VuoristokellosammakkoLes Bombinatoridae sont une famille d'amphibiens[1]. Elle a été créée par John Edward Gray (1800-1875) en 1825.
Les espèces de ses deux genres se rencontrent en Europe, en Turquie, en Russie, en Corée, en Chine, au Viêt Nam, aux Philippines et à Bornéo[1].
Le corps de ces grenouilles est extrêmement toxique, leur livrée vivement colorée mettant ainsi en garde leurs éventuels prédateurs.
Selon Amphibian Species of the World (11 juin 2017)[2] :
Les Bombinatoridae sont une famille d'amphibiens. Elle a été créée par John Edward Gray (1800-1875) en 1825.
Bombinatoridae Gray, 1825 è una famiglia di anfibi anuri, diffusa in Europa e Asia.
Comprende due generi, per un totale di 9 specie[1]; queste forme venivano in passato attribuite alla famiglia Discoglossidae[2]:
Bombinatoridae Gray, 1825 è una famiglia di anfibi anuri, diffusa in Europa e Asia.
Kūmutės (lot. Bombinatoridae, angl. Fire Belly Toads) – nuodingų beuodegių varliagyvių (Bombinatoridae) šeima, kurioje dvi gentys ir 10 rūšių.
Šiai šeimai priklauso Lietuvoje gyvenanti ir į Lietuvos raudonąją knygą įrašyta raudonpilvė kūmutė (Bombina bombina), anksčiau priskiriama buvo diskaliežuvių (Discoglossidae) šeimai. Vikiteka
Ugunskrupju dzimta (Bombinatoridae) ir viena no bezastaino abinieku (Anura) dzimtām, kas apvieno 7 mūsdienās dzīvojošas krupju sugas un kas tiek iedalītas 2 ģintīs.[1][2] Malajas plakangalvas krupji (Barbourula) ir izplatīti Filipīnās un Borneo salā, bet ugunskrupji (Bombina) sastopami Eiropā, Turcijā un Āzijas austrumos. Latvijā mājo viena ugunskrupju dzimtas suga — sarkanvēdera ugunskrupis (Bombina bombina).[3]
Ugunskrupju dzimtas sugām ir saplacināti, raupji ķermeni, līdz ar to lielās, izvalbītās acis un nāsis atrodas galvas virsējā plaknē. Ugunskrupju ģints sugām ir koša, krāsaina pavēdere, kas liecina par šo sugu ādas indīgajiem izdalījumiem. Tās ir aktīvas dienas laikā un izbiedētas izslienas stāvās kājās, papildus arkā izliecot muguru, demonstrējot savu košo pavēderi un brīdinot ienaidnieku par savu indīgumu. Kurkšķot tēviņi skaņu rada, nevis gaisu izpūšot no plaušām, bet gaisu ievelkot.[4] Malajas plakangalvas krupji nav tik koši un tie ir aktīvi nakts laikā.[5] Plakangalvas krupju sugām ar peldplēvi ir savienoti ne tikai pakaļkāju pirksti, bet arī priekškāju pirksti.[4]
Nesenā pagātnē apaļmēles krupju dzimtā (Alytidae) tika sistematizēti arī ugunskrupji (Bombina) un Malajas plakangalvas krupji (Barbourula), kuri mūsdienās izdalīti atsevišķā ugunskrupju dzimtā (Bombinatoridae).[6][7] Kādreizējās Dienvidaustrumāzijā dzīvojošās ugunskrupju sugas, kuras tika uzskatītas par vairākām endēmām dažādu Ķīnas provinču sugām, apvienotas vienā sugā — mazais ugunskrupis (Bombina microdeladigitora).[1] Tādējādi kādreizējo 10 sugu[5] vietā ugunskrupju ģintī ir 5 sugas.[1]
Ugunskrupju dzimta (Bombinatoridae) ir viena no bezastaino abinieku (Anura) dzimtām, kas apvieno 7 mūsdienās dzīvojošas krupju sugas un kas tiek iedalītas 2 ģintīs. Malajas plakangalvas krupji (Barbourula) ir izplatīti Filipīnās un Borneo salā, bet ugunskrupji (Bombina) sastopami Eiropā, Turcijā un Āzijas austrumos. Latvijā mājo viena ugunskrupju dzimtas suga — sarkanvēdera ugunskrupis (Bombina bombina).
Bombinatoridae zijn een familie van pad-achtige kikkers (Anura).[1] De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1825. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Bombinatorina gebruikt.
Er zijn twee geslachten en zeven soorten, allemaal hebben ze een afgeplat lichaam en een pad-achtig gedrongen uiterlijk. De soorten uit deze familie zijn aanzienlijk giftiger dan veel andere kikkers en padden.
Vuurbuikpadden (Bombina) komen voor in Europa, Rusland, China, Vietnam en Korea.[2]
De twee soorten uit het geslacht Barbourula leven op Borneo en de Filipijnen.[2]
De indeling van de Bombinatoridae is niet geheel onomstreden; met name het geslacht Bombina wordt ook wel tot de echte kikkers (Ranidae) gerekend hoewel dit enigszins is verouderd. Tot voor kort werd Bombina tot de familie van schijftongkikkers (Discoglossidae) gerekend, maar deze groep wordt niet meer erkend.
Soorten uit geslacht Bombina hebben felle buikkleuren. Als de kikker van dit geslacht zich bedreigd voelt, worden deze felle kleuren tentoongesteld door de poten op te tillen. Dit 'onnatuurlijke' gedrag, de buik is immers de kwetsbare zijde, wordt het unkenreflex genoemd.[2]
Soorten uit het geslacht Barboroula zijn niet zo kleurrijk en alleen 's nachts actief. Deze kleine in het water levende padden zijn erg geheimzinnige dieren, die eieren leggen en vocaliseren tijdens het inhaleren (uniek onder de bestaande Anura).[2] In tegenstelling tot de Bombina-soorten hebben Barboroula-soorten wel zwemvliezen tussen de tenen. Dit verraadt hun meer op het water aangepaste levenswijze. Barbourula kalimantanensis is voor zover bekend de enige kikker ter wereld die geen longen heeft.[3]
Referenties
Bronnen
Bombinatoridae zijn een familie van pad-achtige kikkers (Anura). De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1825. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Bombinatorina gebruikt.
Multimedia w Wikimedia Commons Kumakowate (Bombinatoridae) – rodzina płazów bezogonowych z grupy Archaeobatrachia. Obejmuje dwa rodzaje: Barbourula i Bombina[2][1] obejmujące łącznie osiem współczesnych gatunków[2], wcześniej zaliczane do rodziny Discoglossidae. Barbourula występują na Filipinach i Borneo, a Bombina w Europie oraz północnej, wschodniej i południowo-wschodniej Azji[3].
Kumakowate (Bombinatoridae) – rodzina płazów bezogonowych z grupy Archaeobatrachia. Obejmuje dwa rodzaje: Barbourula i Bombina obejmujące łącznie osiem współczesnych gatunków, wcześniej zaliczane do rodziny Discoglossidae. Barbourula występują na Filipinach i Borneo, a Bombina w Europie oraz północnej, wschodniej i południowo-wschodniej Azji.
Bombinatoridele (Bombinatoridae) este o mică familie de amfibii anure acvatice diurne, răspândite în Europa și estul Asiei, care trăiesc tot timpul, cu excepția perioadei de iernare, în apă prin mlaștini, lacuri, râuri de munte cu fund pietros, băltoace puțin adânci. Au corpul turtit. Partea dorsală a corpului este foarte verucoasă, acoperită cu numeroși negi, iar abdomenul este viu colorat. Limba este discoidală și concrescută cu planșeul bucal, fiind neprotractilă. Familia bombinatoridelor cuprinde numai 10 specii, grupate în 2 genuri: Bombina și Barbourula. În clasificările mai vechi aceste 2 genuri erau incluse în familia discogloside (Discoglossidae). În România trăiește numai genul Bombina cu 2 specii: buhaiul de baltă cu burta roșie (Bombina bombina) și buhaiul de baltă cu burtă galbenă (Bombina variegata).
Familia cuprinde 10 specii, grupate în 2 genuri: Bombina și Barbourula.
Bombinatoridele (Bombinatoridae) este o mică familie de amfibii anure acvatice diurne, răspândite în Europa și estul Asiei, care trăiesc tot timpul, cu excepția perioadei de iernare, în apă prin mlaștini, lacuri, râuri de munte cu fund pietros, băltoace puțin adânci. Au corpul turtit. Partea dorsală a corpului este foarte verucoasă, acoperită cu numeroși negi, iar abdomenul este viu colorat. Limba este discoidală și concrescută cu planșeul bucal, fiind neprotractilă. Familia bombinatoridelor cuprinde numai 10 specii, grupate în 2 genuri: Bombina și Barbourula. În clasificările mai vechi aceste 2 genuri erau incluse în familia discogloside (Discoglossidae). În România trăiește numai genul Bombina cu 2 specii: buhaiul de baltă cu burta roșie (Bombina bombina) și buhaiul de baltă cu burtă galbenă (Bombina variegata).
Bombinatoridae är en familj i ordningen stjärtlösa groddjur med två släkten som förekommer i Europa och Asien.
Släktena räknades fram till 1993 till familjen skivtungade grodor (Discoglossidae). Den nya indelningen fastställdes av herpetologerna Ford & Cannatella efter deras upptäckt att Discoglossidae var en parafyletisk grupp.
Bombinatoridae utgörs av följande släkten och arter:
Wikimedia Commons har media som rör Bombinatoridae.
Bombinatoridae är en familj i ordningen stjärtlösa groddjur med två släkten som förekommer i Europa och Asien.
Släktena räknades fram till 1993 till familjen skivtungade grodor (Discoglossidae). Den nya indelningen fastställdes av herpetologerna Ford & Cannatella efter deras upptäckt att Discoglossidae var en parafyletisk grupp.
Bombinatoridae utgörs av följande släkten och arter:
Barbourula Taylor & Noble, 1924 Barbourula busuangensis Taylor & Noble, 1924 Barbourula kalimantanensis Iskandar, 1978 klockgrodor (Bombina) Oken, 1816 Bombina bombina Linné, 1761 – Klockgroda Bombina fortinuptialis Tian & Wu in Liu, Hu, Tian & Wu, 1978 Bombina lichuanensis Ye & Fei, 1994 Bombina maxima Boulenger, 1905 Bombina microdeladigitora Liu, Hu & Yang, 1960 Bombina orientalis Boulenger, 1890 – Orientalisk klockgroda Bombina pachypus Bonaparte, 1838 – Italiensk klockgroda Bombina variegata Linné, 1758 – Gulbukig klockgrodaKızılca kurbağagiller (Bombinatoridae), Avrupa ve Doğu Asya'da yayılım gösteren, 2 cinsten oluşan kurbağa familyası. Önceleri Discoglossidae familyasında sınıflandırılıyordu.
Kızılca kurbağagiller (Bombinatoridae), Avrupa ve Doğu Asya'da yayılım gösteren, 2 cinsten oluşan kurbağa familyası. Önceleri Discoglossidae familyasında sınıflandırılıyordu.
Загальна довжина представників цього роду досягає 7—9 см. Голова товста, тулуб широкий й масивний. Шкіра горбинчаста або з бородавками. Забарвлення яскраве. Більшість з цих жаб є доволі отруйними.
Полюбляють сирі та водні місцини. Значну частину життя проводять у воді. Активні здебільшого у присмерку. Харчуються комахами, членистоногими, ракоподібними.
Ареал преривчастий. Мешкають у Західній та Східній Європі, Туреччині, Далекому Сході, Індокитаї, Індонезії та Філіппінах.
Розповсюдженні також в Україні.
Họ Cóc tía (danh pháp khoa học: Bombinatoridae) là một họ trong bộ Không đuôi (Anura). Các loài cóc trong họ này có phần bụng với màu đỏ hay vàng sặc sỡ, chỉ ra rằng chúng là những loài cóc chứa rất nhiều chất độc. Họ này bao gồm 2 chi là Barbourula và Bombina, cả hai đều là những loài cóc có thân hình dẹp.
Chi Bombina chứa 6-8 loài cóc có nhiều nốt sần trên da, bán thủy sinh và đáng chú ý nhất là phần bụng với các sắc màu sặc sỡ. Chúng thường thể hiện phản xạ cóc tía khi bị quấy rối. Con vật sẽ uốn cong lưng và các chân để lộ ra phần bụng có màu sặc sỡ và có thể lật ngửa người ra. Hành động này là để cảnh báo cho những động vật ăn thịt biết rằng chúng chứa rất nhiều chất độc. Hành vi phát ra âm thanh ở một vài loài cóc tía trong chi Bombina là bất thường ở chỗ chúng phát ra âm thanh khi hít không khí vào chứ không phải thở ra như ở các loài cóc, ếch, nhái khác. Chúng đẻ các quả trứng nhuộm màu trong ao hồ.
Các loài trong chi Barbourula có tại các đảo ở Philippines và Borneo, trong khi các loài của chi Bombina có thể tìm thấy ở nhiều nơi tại đại lục Á-Âu. Các loài cóc thuộc chi Barbourula có màu ít sặc sỡ hơn so với các loài chi Bombina và có các ngón chân có màng. Người ta không biết gì về nòng nọc của các loài chi Barbourula.
Người ta cho rằng chi Barbourula là trung gian giữa hai chi Discoglossus và Bombina, nhưng có quan hệ gần gũi hơn với chi thứ hai và vì thế được bổ sung vào họ Bombinatoridae khi họ này được tách ra từ họ Cóc lưỡi tròn (Discoglossidae).
Các hóa thạch của các loài tương tự như chi Bombina được biết đến từ thế Pliocen tới thế Pleistocen; nhưng người ta vẫn chưa tìm thấy hóa thạch nào của chi Barbourula.
Phương tiện liên quan tới Bombinatoridae tại Wikimedia Commons
.jpg)
|coauthors= bị phản đối (trợ giúp); Kiểm tra giá trị ngày tháng trong: |date= (trợ giúp)
|coauthors= bị phản đối (trợ giúp); Kiểm tra giá trị ngày tháng trong: |date= (trợ giúp)
Họ Cóc tía (danh pháp khoa học: Bombinatoridae) là một họ trong bộ Không đuôi (Anura). Các loài cóc trong họ này có phần bụng với màu đỏ hay vàng sặc sỡ, chỉ ra rằng chúng là những loài cóc chứa rất nhiều chất độc. Họ này bao gồm 2 chi là Barbourula và Bombina, cả hai đều là những loài cóc có thân hình dẹp.
Chi Bombina chứa 6-8 loài cóc có nhiều nốt sần trên da, bán thủy sinh và đáng chú ý nhất là phần bụng với các sắc màu sặc sỡ. Chúng thường thể hiện phản xạ cóc tía khi bị quấy rối. Con vật sẽ uốn cong lưng và các chân để lộ ra phần bụng có màu sặc sỡ và có thể lật ngửa người ra. Hành động này là để cảnh báo cho những động vật ăn thịt biết rằng chúng chứa rất nhiều chất độc. Hành vi phát ra âm thanh ở một vài loài cóc tía trong chi Bombina là bất thường ở chỗ chúng phát ra âm thanh khi hít không khí vào chứ không phải thở ra như ở các loài cóc, ếch, nhái khác. Chúng đẻ các quả trứng nhuộm màu trong ao hồ.
Các loài trong chi Barbourula có tại các đảo ở Philippines và Borneo, trong khi các loài của chi Bombina có thể tìm thấy ở nhiều nơi tại đại lục Á-Âu. Các loài cóc thuộc chi Barbourula có màu ít sặc sỡ hơn so với các loài chi Bombina và có các ngón chân có màng. Người ta không biết gì về nòng nọc của các loài chi Barbourula.
Người ta cho rằng chi Barbourula là trung gian giữa hai chi Discoglossus và Bombina, nhưng có quan hệ gần gũi hơn với chi thứ hai và vì thế được bổ sung vào họ Bombinatoridae khi họ này được tách ra từ họ Cóc lưỡi tròn (Discoglossidae).
Các hóa thạch của các loài tương tự như chi Bombina được biết đến từ thế Pliocen tới thế Pleistocen; nhưng người ta vẫn chưa tìm thấy hóa thạch nào của chi Barbourula.
Жерлянки[1][2] (лат. Bombinatoridae) — семейство бесхвостых земноводных. Ранее относились к семейству круглоязычных[3]. Являются сестринской группой жаб-повитух и дискоязычных лягушек[4].
Небольшие, ярко окрашенные лягушки, размером 4-8 см (Bombina) и 6-10 см (Barbourula). Голова толстая, туловище широкое и массивное. Теменная кость отсутствует. Зрачок треугольный или вертикально-эллиптический. Большинство видов достаточно ядовиты. Обладают уникальным способом звукоизвлечения — вокализируют во время вдоха, а не выдоха, как у других лягушек[4].
Любят сырые и влажные места. Большую часть жизни проводят в воде. Активны преимущественно в сумерках. Питаются насекомыми, членистоногими, ракообразными[5].
Ареал семейства охватывает Европу и Азию от Франции и Италии на западе до Дальнего Востока и Корейского полуострова на востоке, на юг до Турции, Китая и Вьетнама, а также остров Калимантан и Филиппинские острова[3].
На октябрь 2018 года в семейство включают 2 рода и 8 видов[3]:
Жерлянки (лат. Bombinatoridae) — семейство бесхвостых земноводных. Ранее относились к семейству круглоязычных. Являются сестринской группой жаб-повитух и дискоязычных лягушек.
铃蟾科（学名：Bombinatoridae）是两栖纲无尾目的一个科，现存2属12种，分布于欧洲和亚洲东部地区。因其舌与盘舌蟾科相似，皆为圆盘状，故有时也将铃蟾科下的两属划归为盘舌蟾科下。
这是一篇與两栖动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
始蛙亚目 Archaeobatrachia
铃蟾科（学名：Bombinatoridae）是两栖纲无尾目的一个科，现存2属12种，分布于欧洲和亚洲东部地区。因其舌与盘舌蟾科相似，皆为圆盘状，故有时也将铃蟾科下的两属划归为盘舌蟾科下。
巴蟾属（Barbourula） 布桑加巴蟾（Barbourula busuangensis） 加都巴蟾（Barbourula kalimantanensis） 铃蟾属（Bombina） 红腹铃蟾（Bombina bombina） 强婚刺铃蟾（Bombina fortinuptialis） 大蹼铃蟾（Bombina lichuanensis） 微蹼铃蟾（Bombina maxima） 东方铃蟾（Bombina microdeladigitora） 亚平宁铃蟾（Bombina pachypus） 多彩铃蟾（Bombina variegata）
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 両生綱 Amphibia 目 : 無尾目 Anura 科 : スズガエル科 Bombinatoridae 学名 Bombinatoridae
スズガエル科 Bombinatoridae はカエルの科の一つ。体は平たく、腹面は鮮やかな色をしている。皮膚には強い毒を持つ。Barbourula 属とスズガエル属の2属を含む。
スズガエル属は疣のある水性のカエルで、体長7cm程度になる。腹面は明るい色をしており、刺激を受けると背と四肢を反らせ、その色を見せつける（スズガエル反射（英語版））。これは捕食者に対する警告とみられる[1]。通常のカエルは息を吐き出す時に鳴き声を発するが、この属の一部の種では吸う時に鳴き声を発するものがある。色素のある卵を池などの水中に産む。
スズガエル属がユーラシア大陸で見られるのに対し、Barbourula 属はフィリピンとボルネオ島に分布する。スズガエル属よりも地味な体色で、水かきのある指趾を持つ、オタマジャクシは知られていない。かつてこの属はスズガエル属とミミナシガエル属の中間的な属だと見なされていたが、スズガエル属の方に近縁であることが明らかになっている。ミミナシガエル属はミミナシガエル科として分離されている。
鮮新世と更新世の地層からスズガエル属の化石が産出している。Barbourula 属の化石は知られていない。
2属10種が属する[2]。
次のような系統樹が得られている[2]。
スズガエル科 Bombinatoridae はカエルの科の一つ。体は平たく、腹面は鮮やかな色をしている。皮膚には強い毒を持つ。Barbourula 属とスズガエル属の2属を含む。
スズガエル属は疣のある水性のカエルで、体長7cm程度になる。腹面は明るい色をしており、刺激を受けると背と四肢を反らせ、その色を見せつける（スズガエル反射（英語版））。これは捕食者に対する警告とみられる。通常のカエルは息を吐き出す時に鳴き声を発するが、この属の一部の種では吸う時に鳴き声を発するものがある。色素のある卵を池などの水中に産む。
スズガエル属がユーラシア大陸で見られるのに対し、Barbourula 属はフィリピンとボルネオ島に分布する。スズガエル属よりも地味な体色で、水かきのある指趾を持つ、オタマジャクシは知られていない。かつてこの属はスズガエル属とミミナシガエル属の中間的な属だと見なされていたが、スズガエル属の方に近縁であることが明らかになっている。ミミナシガエル属はミミナシガエル科として分離されている。
무당개구리과(Bombinatoridae)는 개구리목 원와아목에 속하는 양서류 과의 하나이다. 2개의 속으로 이루어져 있다.
2012년 현재, 개구리목의 계통 분류는 다음과 같다.[1]
양서류 개구리목