Dynastor macrosiris est une espèce de Lépidoptère de la famille des Nymphalidés et du genre Dynastor.
Dynastor macrosiris a été décrit par John Obadiah Westwood en 1851[1].
Dynastor macrosiris se nomme Green-eyed Owl-Butterfly en anglais[2].
Dynastor macrosiris est un grand papillon d'une envergure d'environ 93 mm, au bord costal des ailes antérieures bossu[3]. Le dessus des ailes est de couleur noir à marron aux ailes antérieures ornées d'une bande blanche depuis la moitié du bord costal et n'allant pas jusqu'à l'angle externe.
Le revers est très finement orné de marron et beige avec aux ailes antérieures la même bande blanche et à l'apex deux ocelles vert doré cernés ensemble de jaune.
Alors que les autres Dynastor ont une activité crépusculaire, Dynastor macrosiris aurait aussi une activité nocturne[3].
La plante hôte de sa chenille est Aechmea nudicaulis[1].
Dynastor macrosiris est présent au Mexique, au Guatemala, en Colombie, en Bolivie et en Guyane[1],[2].
Pas de statut de protection particulier.
Dynastor macrosiris est une espèce de Lépidoptère de la famille des Nymphalidés et du genre Dynastor.
Dynastor macrosiris is een vlinder uit de familie Nymphalidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1851 door John Obadiah Westwood.
Bronnen, noten en/of referentiesDynastor macrosiris é uma borboleta neotropical da família Nymphalidae, subfamília Satyrinae[2] e tribo Brassolini, encontrada do México[4] até a Colômbia, Bolívia e Guianas.[5] Adultos são uniformemente negros, ou amarronzados, e possuem uma envergadura de cerca de 11 centímetros nos machos e 13 centímetros nas fêmeas, com ambos os sexos quase idênticos. Na asa anterior, existe um ponto branco no ápice e três ou quatro toques de coloração creme (em algumas subespécies, como strix e hannibal, existe uma faixa branca cruzando a metade das asas anteriores[4]). Perto do ápice e ao longo da margem da asa posterior existem matizes de coloração cinza azulada. Do lado de baixo as asas posteriores e a metade interna das asas anteriores são marrom-amareladas, cor de terra, com muitas delineações negras em estrias. A metade apical da asa anterior é quase uniformemente cinza e marcada com dois grandes ocelos de coloração esverdeada, que são delimitados com amarelo.[6][7][8][9]
Como citado para a espécie Dynastor darius, é provável que as borboletas D. macrosiris voem principalmente ao anoitecer, solitárias, até que a escuridão da noite as capture. Tanto quanto se sabe, as trombas rudimentares das espécies do gênero Dynastor não permitem a alimentação no adulto. Não visitam frutos ou outras fontes de nutrição. Assim, o adulto provavelmente tem um curto período de vida.[10]
A alimentação das lagartas de D. macrosiris constitui-se de plantas da família Bromeliaceae (como Aechmea nudicaulis). O ovo possui 3,50 milímetros de diâmetro, com nervuras na vertical. Inicialmente é branco, mais tarde tornando-se rosado. Há cinco estágios larvais. Todos são caracterizados por espinhos carnosos na região dorsal; curtos na cabeça e segmentos caudais e mais longos no centro. Os corpos são listrados longitudinalmente com esbranquiçadas linhas verdes ou verde mais escuro, com manchas marrons dorsais. A cauda bífida está presente. A cabeça tem quatro espinhos nodosos de cada lado. As pupas são sombreadas de bege e marrom, surpreendentemente se assemelhando à cabeça de uma serpente (como ocorre em D. darius). O ciclo de vida completo desta Brassolini rara demora cerca de 70 dias.[9]
Dynastor macrosiris possui quatro subespécies:[3]
|coautores=
(ajuda) |coautores=
(ajuda) |coautores=
(ajuda) Dynastor macrosiris é uma borboleta neotropical da família Nymphalidae, subfamília Satyrinae e tribo Brassolini, encontrada do México até a Colômbia, Bolívia e Guianas. Adultos são uniformemente negros, ou amarronzados, e possuem uma envergadura de cerca de 11 centímetros nos machos e 13 centímetros nas fêmeas, com ambos os sexos quase idênticos. Na asa anterior, existe um ponto branco no ápice e três ou quatro toques de coloração creme (em algumas subespécies, como strix e hannibal, existe uma faixa branca cruzando a metade das asas anteriores). Perto do ápice e ao longo da margem da asa posterior existem matizes de coloração cinza azulada. Do lado de baixo as asas posteriores e a metade interna das asas anteriores são marrom-amareladas, cor de terra, com muitas delineações negras em estrias. A metade apical da asa anterior é quase uniformemente cinza e marcada com dois grandes ocelos de coloração esverdeada, que são delimitados com amarelo.