Der Falsche Apollo (Archon apollinus), zuweilen auch Osterluzei-Apollo oder Griechischer Apollo genannt, ist ein Schmetterling aus der Familie der Ritterfalter (Papilionidae).
Wie schon der deutsche Name „Falscher Apollo“ ausdrückt, ist der Namensteil „Apollo“ irreführend, denn die Art gehört taxonomisch nicht zu den Apollofaltern (Gattung Parnassius), sondern zur Gattung Archon. Im Erscheinungsbild ähneln Falter und Raupen jedoch vielen Apollofalter-Arten.
Die Flügelspannweite der Falter beträgt etwa 54 bis 60 Millimeter. Die Grundfarbe aller Flügel ist meist weißgrau bis milchig weiß und mehr oder weniger grau überstäubt. Da die Beschuppung relativ dünn ist, wirken die Flügel bei länger geflogenen Exemplaren oftmals pergamentartig. Auf den Vorderflügeln heben sich zwei breite, schwarze, vom Vorderrand bis fast zur Mitte verlaufende schwarze Stege deutlich hervor. Der Submarginalbereich ist leicht verdunkelt und nach innen zuweilen mit einigen schwach ausgebildeten rötlichen Flecken versehen. Am Saumrand der Hinterflügel befinden sich in unterschiedlicher Intensität schwarze, rote und blaue Punkte.
Erwachsene Raupen sind walzenförmig und schwärzlich gefärbt. Arttypisch sind vier Reihen von runden, roten Flecken auf der gesamten Körperlänge. Zuweilen sind auch einige weiße Flecke darunter.
Die Falter der sehr ähnlichen, jedoch etwas kleineren Art Archon apollinaris, die in Ostanatolien und noch weiter östlich vorkommt, sind eindeutig nur mittels einer genitalmorphologischen Untersuchung zu bestimmen.
Die Raupen des Roten Apollo (Parnassius apollo) unterscheiden sich dadurch, dass sie nur zwei Reihen roter Flecke zeigen und ihnen die weißen Flecke gänzlich fehlen.
Die Verbreitung des Falschen Apollo umfasst Teile Bulgariens, Griechenlands, der Türkei, Israels, Syriens, Jordaniens, des Libanon sowie des Iran und des Irak.[1] Die Art besiedelt bevorzugt Olivenhaine, Weinberge, felsige Böschungen sowie Waldränder.
Hauptflugzeit der univoltinen Falter sind die Monate März und April. Die Raupen ernähren sich von verschiedenen Pfeifenblumenarten (Aristolochia). Jüngere Raupen leben gesellig und schützen sich durch ein mit Seidenfäden versponnenes Blatt. Die ausgewachsenen Tiere verpuppen sich im Spätsommer in einem leichten Gespinst am Boden. Die Puppe überwintert.
Nach genitalmorphologischen Untersuchungen untergliederte de Freina die Art 1985 in mehrere Unterarten, die mehrheitlich in der Türkei vorkommen.[2][3]
Der Falsche Apollo (Archon apollinus), zuweilen auch Osterluzei-Apollo oder Griechischer Apollo genannt, ist ein Schmetterling aus der Familie der Ritterfalter (Papilionidae).
Wie schon der deutsche Name „Falscher Apollo“ ausdrückt, ist der Namensteil „Apollo“ irreführend, denn die Art gehört taxonomisch nicht zu den Apollofaltern (Gattung Parnassius), sondern zur Gattung Archon. Im Erscheinungsbild ähneln Falter und Raupen jedoch vielen Apollofalter-Arten.
Archon apollinus, the false Apollo, is a species of butterfly belonging to the Parnassinae subfamily.
The species is found in Central and Eastern Europe and West Asia. They are found in Greece, Turkey, Iraq, Syria, Jordan, Israel and Lebanon, and like others of the family show considerable variation with four or five subspecies. A morphologically similar species Archon apollinaris has been recently separated and has been found to be sympatric and reproductively isolated.
apollinus. D- apollinus HIM. (= pythius Esp., thia Hubn) (10 c) is on the forewing rather densely pencilled transversely on a grey ground, the male being occasionally marked with a little red; hindwing chalky-white in fresh specimens, yellowish in worn ones, the dark border bearing reddish spots centred with blue. female darker, stouter, pencilled also on the hindwing, here and there irrorated with red. Western and south- western districts of Asia Minor, transitional forms also in Syria and Mesopotamia. Among the ordinary form there occurs, especially in southern districts (Aintab), the female-ab. rubra Stgr: (10 d), which has the hindwing strongly marked with red, the red colour being concentrated into spots at the base: ab. krystallina Schilde (10 b) is on the contrary distinguished by sparsely scaled transparent wings bearing few markings, such individuals occurring everywhere among the ordinary form. — An especially strongly coloured form in which the dark submarginal costal marking of the forewing is intensified, forming a spot, and in which the marginal band of the hindwing is broad, being much shaded with bhie and red, is known as bellargus Stgr.(10 c), the base of the hindwing being non-pencilled in the female and never flushed with red. Syria (Kessab) and in an almost identical form in Palestine, in the Cilician Taurus a form transitional to the first described one being found. — amasina Stgr. (10 d) is less intensely marked, being recognizable especially by the hindwing bearing a black hook-spot at the apex of the cell; Pontus (Amasia) and East Kurdistan. — In the North-East of Asia Minor, Goman Olti (Pontus, at an altitude of about 1500 m), and in Armenia a usually smaller, pale and in both sexes sparsely marked mountain-form occurs, which is moreover characterized by a reduced marginal band of the hindwing; this is apollinaris Stgr. (= pallidior Spuler) [now species Archon apollinaris] (lOd); a dwarfed form of the female which is very deeply coloured in contrast to the ordinary form of the female of this subspecies may be called female-ab. mardina (Stgr. i. I.), under which name it is already known in collections. [2] Older individuals often lose their scales, especially on the forewings, and appear very transparent.
The larvae feed on species of Aristolochia including A. poecilantha, A. parviflora, A. bodamae, A. hirta, A. bottae, A. auricularia, A. rotunda, A. sempervirens, A. maurorum and A. billardieri.
A rubra specimen - Aintab, Turkey, Ulster Museum
Female - Beirut
Race amasina - Amasya, Turkey
Race krystallina - Jerusalem
Archon apollinus, the false Apollo, is a species of butterfly belonging to the Parnassinae subfamily.
The species is found in Central and Eastern Europe and West Asia. They are found in Greece, Turkey, Iraq, Syria, Jordan, Israel and Lebanon, and like others of the family show considerable variation with four or five subspecies. A morphologically similar species Archon apollinaris has been recently separated and has been found to be sympatric and reproductively isolated.
Plate 10 SeitzTurkinapollo (Archon apollinus) on aivan kaakkoisimmassa Euroopassa ja Lähi-idässä tavattava harvinainen päiväperhoslaji. Se on luokiteltu kansainvälisesti silmälläpidettäväksi (NT)[2].
Turkinapollon etusiipien suomut ovat harvassa ja siipi on suurelta osin läpinäkyvä. Läpinäkyvyys on koirailla ja vanhoilla yksilöillä suomujen irtoamisen vuoksi runsaampaa. Etusiiven etureunassa on kaksi laajaa mustaa laikkua ja siiven keskiosassa tuoreilla yksilöillä lyhyiden, aaltoilevien poikkiviirujen muodostama kuviointi. Takasiipien ulkoreuna on muuta siipeä tummempi, ja siinä on rivi mustareunaisia sinisiä silmätäpliä. Takasiiven keskiosa on kermanvalkoinen. Naaraiden siivissä on selvästi punaista väriä, etenkin takasiivissä. Punaisuus puuttuu koirailta lähes täysin. Siipiväli on 45–55 mm. [3][4]
Lajista on kuvattu useita maantieteellisesti eriäviä alalajeja tai maantieteellisiä muotoja, joiden väliset erot ulkonäössä ovat huomattavia.[5]
Turkinapollo elää pienellä alueella pohjoisessa Manner-Kreikassa sekä muutamilla Egeanmeren saarilla. Lisäksi sitä tavataan laajemmin Turkissa sekä Lähi-idän pohjoisosissa aina Iraniin saakka.[5] Perhoset lentävät huomattavan varhain keväällä, maaliskuulta huhtikulle.[4][6]
Perhonen elää niityillä ja pensaikkoisilla vuorenrinteillä, mutta myös puutarhoissa ja oliivilehdoissa.[6] Kotelo on talvehtiva vaihe[4]
Kreikassa laji on rauhoitettu lailla.[5]
Toukat syövät monia piippuruohoja (Aristolochia).
Turkinapollo (Archon apollinus) on aivan kaakkoisimmassa Euroopassa ja Lähi-idässä tavattava harvinainen päiväperhoslaji. Se on luokiteltu kansainvälisesti silmälläpidettäväksi (NT).
Archon apollinus
Le Faux Apollon (Archon apollinus) est une espèce de lépidoptères appartenant à la famille des Papilionidae et à la sous-famille des Parnassiinae.
Le Faux Apollon est un papillon de taille moyenne dont l'envergure va de 25 à 30 mm. Les ailes sont en grande partie transparentes le fond jaune est plus présente sur l'aile postérieure. il exists 3 taches noires sur l'aile supérieure. L'aile postérieure est bordée de six taches rouge et bleu près de la marge.
Les œufs, déposés de mars à mai, donnent des chenilles noires ornées de quatre taches rouges sur chaque segment ; elles forment des chrysalides en juillet.
L'hivernation se fait au stade de chrysalide[1].
La période de vol s'étend de janvier à mai, mi-mars mi-avril en Europe, une seule génération.
Les plantes hôtes sont des aristoloches : Aristolochia hastata, Aristolochia poecilanta, Aristolochia scarabidula, Aristolochia parvifolia, Aristolochia clematitis[2].
Son aire de répartition comprend toute l'Asie occidentale, Turquie d'Europe et d'Asie, Syrie, Liban, Israël, Jordanie. En Europe, il est rare, en isolats vulnérables et uniquement présents de Grèce et de Bulgarie jusqu'à la mer Caspienne[2].
L'espèce est inféodée aux terrains caillouteux jusqu'à 1500 mètres, principalement les olivettes et les vignobles[1].
L'espèce Archon apollinus a été décrite par l'entomologiste allemand Johann Friedrich Wilhelm Herbst en 1789, sous le nom initial de Papilio apollinus[3]. C'est l'espèce type pour le genre Archon.
Le Faux Apollon se nomme False Apollo en anglais[2].
Archon apollinus
Le Faux Apollon (Archon apollinus) est une espèce de lépidoptères appartenant à la famille des Papilionidae et à la sous-famille des Parnassiinae.
Archon apollinus (Herbst, 1789), è un Lepidottero della famiglia Papilionidae.
La morfologia (soprattutto i genitali), le fasi di sviluppo e il genotipo di questa specie sono stati a lungo oggetto di analisi accurate, che hanno condotto, tra l'altro alla differenziazione della specie affine Archon apollinaris (Higgins, 1975; De Freina, 1985; Carbonell, 1991; Hensle, 1993; Nardelli, 1993; Hesselbarth e al., 1995; Löbel e Drechsel, 1996; Köstler e Abajiev, 1998).
Va peraltro sottolineato che, laddove le specie del genere Archon coesistono nello stesso areale, presentano il fenomeno dell'intersterilità.
I cromatismi delle ali sono alquanto variabili; in taluni casi gli esemplari più anziani perdono le scaglie, soprattutto nelle ali anteriori, tanto che queste appaiono pressoché trasparenti.
L'apertura alare è compresa tra 27 e 30 mm.
Le uova si rinvengono tra marzo e maggio.
Le larve si trovano da aprile alla metà di luglio.
Le crisalidi, rinvenibili da luglio ad aprile, rappresentano lo stadio con cui la specie affronta l'inverno.
Tra marzo e aprile.
Le larve parassitano le essenze di specie del genere Aristolochia (fam. Aristolochiaceae) (Larsen, 1974, Buresch, 1915; Koçak, 1977, 1982; De Freina, 1985; D'Abrera):
Pare invece che non vada annoverata tra le piante ospiti Aristolochia clematis, precedentemente riportata in elenco (Bryk, 1934), i cui alcaloidi in laboratorio hanno provocato la morte delle larve in pochi giorni (Carbonell, non pubblicato).
La specie si trova nella Grecia orientale, Turchia nord-occidentale, Iraq, Siria, Giordania, Israele e Libano (Hesselbarth e al., 1995; Pamperis, 1997; Larsen, 1974 e Benyamini, 2002). La popolazione greca è stata introdotta a partire dalla Turchia durante la Prima guerra mondiale (Köstler e Abajiev, 1998).
Ha lo status di vulnerabile in tutto l'areale ed è protetta in Grecia (Pamperis, 1997).
L'habitat è rappresentato da pendii accidentati, al di sotto dei 1500 m di quota (Chinery, 1989).
Al momento vengono riconosciute cinque sottospecie per questo taxon (De Freina, 1985), in base a studi condotti sui genitali, e sulle fasi di sviluppo (Hesselbarth e al., 1995):
Varie altre sottospecie sono state incluse in Archon apollinus apollinus (De Freina, 1985).
Archon apollinus (Herbst, 1789), è un Lepidottero della famiglia Papilionidae.
La morfologia (soprattutto i genitali), le fasi di sviluppo e il genotipo di questa specie sono stati a lungo oggetto di analisi accurate, che hanno condotto, tra l'altro alla differenziazione della specie affine Archon apollinaris (Higgins, 1975; De Freina, 1985; Carbonell, 1991; Hensle, 1993; Nardelli, 1993; Hesselbarth e al., 1995; Löbel e Drechsel, 1996; Köstler e Abajiev, 1998).
Va peraltro sottolineato che, laddove le specie del genere Archon coesistono nello stesso areale, presentano il fenomeno dell'intersterilità.
De pijpbloemapollo (Archon apollinus) is een dagvlinder uit de familie Papilionidae, de grote pages. Oudere exemplaren hebben transparante voorvleugels doordat ze naarmate ze ouderen steeds meer schubben verliezen. De rupsen spinnen zich vaak in in bladeren van de pijpbloem. De vliegtijd is van maart tot en met april.
De pijpbloemapollo komt in Noord-Griekenland in de omgeving van Thessalonika voor en op enkele Griekse eilanden. In de bergen vliegt de vlinder tot een hoogte van 1100 meter. De soort komt verder voor in Bulgarije en van Klein-Azië tot in Mesopotamië. De pijpbloemapollo kan worden aangetroffen op warme, beschutte plekken.
De waardplanten zijn diverse soorten Aristolochia, o.a. Aristolochia clematis, Aristolochia hastata, Aristolochia parvifolia, Aristolochia poecilanta en Aristolochia scarabidula.[2][3]
Paring en ei-afzetting van de Pijpbloemapollo
Vechtgedrag tussen Pijpapollomannetjes en ei-afzetting
Bronnen, noten en/of referentiesDe pijpbloemapollo (Archon apollinus) is een dagvlinder uit de familie Papilionidae, de grote pages. Oudere exemplaren hebben transparante voorvleugels doordat ze naarmate ze ouderen steeds meer schubben verliezen. De rupsen spinnen zich vaak in in bladeren van de pijpbloem. De vliegtijd is van maart tot en met april.
Archon apollinus er en dagaktiv sommerfugl i gruppen av svalestjerter.
Kroppen har et ytre skjelett (hudplater) som holder de bløte indre organer på plass. Det ytre hudskjelettet er bygd opp for det meste av kitin.
Bakkroppens indre organer består av fordøyelsesorganer, forplantningsorganer og åndedrett. Åndedrettet hos sommerfugler foregår ikke ved lunger, men ved at luft hentes inn og ut av kroppen gjennom små hull i hudskjelettet (spirakler). I kroppen er det et svært finmasket system av trakéer som leder oksygenet til kroppens vitale deler. En blodvæske som sirkulerer i kroppen, pumpes rundt av et avlangt rørformet hjerte. Brystpartiet består for det meste av vingenes muskulatur. Sanseorganer, for syn, smak og lukt er stort sett plassert i hodet. Nervesystemet består av en bukmarg med to nervestrenger og én nerveknute (ganglion) i hvert kroppssegment. Den første nerveknuten, som ligger foran munnåpningen, er spesielt stor og omtales som hjerne.
Larven er mørk, nesten svart. Den har flere runde flekker på hvert av kroppens ledd, ordnet i rekker. Flekkene er rødlig eller gule, etter hvor gammel larven er. Utseendet er radikalt forskjellige fra de voksne, både i levevis og i kroppsbygning.
Larvens hode består av en hard hodekapsel med noen punktøyne. Under øynene er det noen små antenner larven bruker til å finne riktig føde. Larvens bakkropp består nesten bare av fordøyelsessystemet. Dette er ganske kort og mye av maten larven spiser passerer før all næringen er tatt opp. Avføringen kommer ut som små kuler helt bakerst på kroppen. Larvene ånder gjennom åpninger i hudskjelettet (spirakler), langs kroppens sider.
Puppen er gråbrun, knudrete.
Parringen skjer ved sammenkobling mellom de to kjønnene. Eggene legges stilken eller på undersiden av bladene på næringsplanten. Larven lever som plantespiser på ulike planter i holurtfamilien (Aristolochia). Arten lever i olivenlunder, vingårder, steinete buskmark og åpen middelhavs-skog.
Archon apollinus tilhører gruppen av insekter med fullstendig forvandling (holometabole insekter), som gjennomgår en metamorfose i løpet av utviklingen. Mellom larvestadiet og det voksne stadiet er et puppestadium, en hvileperiode, der sommerfuglens indre og ytre organer endres. Larvens bøyelige og myke kropp omdannes til en puppe med hardt skall. Når skallet er hardt begynner omdanningen fra larve til den voksne (imago) sommerfuglen. De indre organer brytes i varierende grad ned til en cellemasse. En omorganisering skjer og dyret bygges opp igjen. Puppeperioden varierer etter temperaturen.
Arten er utbredt i det sørøstlige Europa, Lilleasia og Midtøsten, fra det østligste Hellas i vest til det nordlige Iran i øst, sør til Israel.
Archon apollinus er en dagaktiv sommerfugl i gruppen av svalestjerter.
Archon apollinus (Herbst, 1789)
Archon apollinus — вид дневных бабочек из семейства парусников.
Размах крыльев 45—60 мм. Основной фон крыльев бледно-жёлтый, их вершины прозрачные. Самки крупнее самцов. На крыльях располагаются чёрные, красные и синие пятна. Переднее крыло треугольное, широкое. Наружный край крыльев округлый. Нижние крылья закруглены. Глаза гладкие, крупные, снабжённые маленькими бугорками, на которых сидят короткие щетинки. Усики булавовидные, относительно короткие (составляют 1/3 — 1/4 длины костального края переднего крыла).
Греция (включая острова Эгейского моря), Болгария, Румыния, Турция, Сирия, Иран, Ирак, Ливан, Иордания, Израиль[1]. Ошибочно приводился для Армении и Туркменистана, где в настоящее время не найден[2].
Бабочки ведут исключительно дневной образ жизни и активны только в солнечную погоду. Нуждаясь в дополнительном питании, они охотно посещают цветущие растения Вид обитает в редколесьях, рощах, скалистых склонах, опушках лесов, виноградниках[1]. Бабочки встречаются на высотах до 1500 метров над уровне моря[1]. Развивается в одном поколении за год. Время лёта с марте-апреле (с конца февраля по май). На побережье Турции лет с середины января по середину марта, в горах в марте — начале апреля. Самки откладывают яйца группами на листья кормовых растений. Гусеницы появляются в апреле-мае. Взрослая гусеница чёрная с красными и белями пятнами на сегментах. Гусеницы кормятся на растениях рода Aristolochia: Aristolochia poecilantha, Aristolochia parviflora, Aristolochia bodamae, Aristolochia hirta, Aristolochia bottae, Aristolochia auricularia, Aristolochia rotunda, Aristolochia sempervirens, Aristolochia maurorum, Aristolochia billardieri[3].
Archon apollinus — вид дневных бабочек из семейства парусников.
共4個物種,詳閱正文。
帥絹蝶屬(學名:Archon)是絹蝶亞科虎鳳蝶族中的一個屬,包含了4個物種,分佈於東歐至土耳其及中東一帶。幼蟲的寄主為馬兜鈴屬植物[2]。
其中帥絹蝶列入國際自然保護聯盟瀕危物種紅色名錄(IUCN2.3 保護狀況未更新)的近危物種[3]。
帥絹蝶屬屬於絹蝶亞科中,虎鳳蝶族中的一個屬級演化支,是已絕滅的波氏虎鳳蝶的旁系群,虎鳳蝶屬是她們共同演化支的旁系群[1]。
虎鳳蝶族虎鳳蝶屬 Luehdorfia
帥絹蝶屬 Archon
上世紀80年代的學者指出此屬有帥絹蝶和阿波羅帥絹蝶兩種[4],A. bostanchii由阿波羅帥絹蝶的一個亞種升級為一個獨立物種[5][6],其後有學者發現帥絹蝶的基因有強烈差異,推定此種可能代表著兩個物種[1]。迄今帥絹蝶屬共有4個物種,以下列出其演化關係:
帥絹蝶屬阿波羅帥絹蝶 A. apollinaris
A. bostanchii
帥絹蝶 A. apollinus 1
帥絹蝶 A. apollinus 2