La rata dels matolls (Rattus fuscipes) és una espècie de rosegador de la família dels múrids. És endèmica d'Austràlia.
La rata dels matolls (Rattus fuscipes) és una espècie de rosegador de la família dels múrids. És endèmica d'Austràlia.
Die Australische Buschratte (Rattus fuscipes, aborig.: Nilee) ist einer der sieben in Australien einheimischen Vertreter der Gattung Rattus, die bereits seit einer Million Jahre auf diesem Kontinent beheimatet ist. Buschratten kommen entlang der Küste Süd- und Ostaustraliens vor, wo sich ihr Lebensraum in der Regel auf Waldgebiete mit dichtem Unterwuchs oder dicker Laubschicht beschränkt. Sie sind nachtaktiv, weisen ein breites Nahrungsspektrum auf und sind selbst Beute verschiedener Räuber. Buschratten sind keine Kulturfolger des Menschen.
Die in Australien vorkommenden Rattus-Arten sind nahe Verwandte der Arten in Neu-Guinea und Südostasien. Ihr erstes Auftreten wird auf vor rund einer Million Jahren datiert[1].
Es sind vier Unterarten der Australischen Buschratte bekannt. Die erste Unterart, R. f. fuscipes, hat ein Verbreitungsgebiet entlang der Küstenlinie des südwestaustralischen Festlandes und einigen dort der Küste vorgelagerten Inseln. R. f. greyii kommt entlang der südlichen Küste Australiens, etwa zwischen Eyre Peninsula und Portland und einigen Inseln vor. Weiter im Osten, von der Westküste Victorias bis nach Rockhampton in Queensland kommt R. f. assimilis vor, sowohl auf der Küste vorgelagerten Inseln als auch entlang der Küste und in den Bergen. Die vierte Unterart, R. f. coracius, lebt in küstennahen Bereichen des nordöstlichen Queenslands von Townsville bis Cooktown[2][3]. R. f. assimilis ist die am besten untersuchte Unterart.
Alle Buschratten sind mit ihrer Lebensweise an natürliche Habitate angepasst. Sie kommen nicht in Nutzland und nur in geringen Zahlen in gestörten Gebieten vor. Zu den natürlichen Habitaten zählen Eucalyptus-dominierte Wälder, die einen heterogenen Unterwuchs aus Sträuchern und Gräsern sowie viel Laub und Totholz (alte Stämme) aufweisen. Dort verbringen sie die Tageszeit in unterirdischen Bauen, lediglich zur Nahrungsaufnahme und Paarung bewegen sie sich des Nachts an der Oberfläche.
Dieser Kleinsäuger erreicht eine Körperlänge von 111 bis 214 Millimeter und ein Gewicht von bis zu 225 Gramm, wobei die Männchen größer als die Weibchen sind. Buschratten haben ein dichtes, weiches Fell, dessen Färbung auf dem Rücken von grau-braun bis rot-braun und auf dem Bauch von hell-grau bis hell-braun variieren kann. Der Schwanz ist haarlos, braun, grau oder schwarz und etwas kürzer als Kopf und Rumpf. Die Ohren sind rund und pink, grau oder braun gefärbt. Die Füße sind vorwiegend hell gefärbt. Die Nagezähne in Ober- und Unterkiefer weisen eine gelbe Färbung auf.
Die Nahrungszusammensetzung der Australischen Buschratte variiert sehr stark zwischen verschiedenen Populationen und zwischen verschiedenen Jahreszeiten. Sowohl totale Insektivorie als auch totale Herbivorie können vorkommen, in der Regel sind Pilze, Pflanzenteile (Wurzeln, Samen, Früchte), Arthropoden und Eier Bestandteile der Nahrung. Bisweilen werden auch Blüten aufgesucht, um Nektar und Pollen zu konsumieren[4][5][6][2][7][8]. Folglich können Buschratten auch als Bestäuber verschiedener Pflanzen[9] und als Verbreiter von Pflanzensamen und Pilzsporen dienen[10][7]. Dies bedeutet aber keineswegs, dass Buschratten alles Verfügbare konsumieren. So weit gefächert die Nahrungszusammensetzung auch ist, zeigen Buschratten immer Präferenzen für bestimmte Nahrungsquellen.
Im Gegensatz zu vielen anderen Rattus-Arten wird die Australische Buschratte als nicht gesellig angesehen[2]. Dennoch gibt es innerhalb des Verbreitungsgebietes Bereiche mit höherer Individuendichte, die von Bereichen geringerer Individuendichte oder aber gänzlich ohne Buschratten umgrenzt sind[11].
R. f. assimilis kann sich das ganze Jahr hindurch fortpflanzen, vermeidet in der Regel aber Reproduktion im Winter. Hauptreproduktionszeit ist im australischen Sommer (Oktober bis Februar, Höhepunkt im Dezember). Im Durchschnitt werden fünf Jungtiere (je ungefähr 5 Gramm) pro Wurf geboren, es sind aber mehrere Würfe pro Jahr möglich. (Das Mittel liegt bei 2,8 Würfen pro Jahr.) Mit einem Alter von ungefähr vier bis fünf Wochen werden Buschratten unabhängig und verlassen den mütterlichen Aktionsraum. Im Alter von drei bis sechs Monaten sind die Jungtiere reproduktionsfähig, die erste Reproduktion findet meist jedoch erst im nächsten Jahr statt. Sexuell aktive Buschratten zeigen eine hohe Herbstmortalität, während sexuell inaktive Individuen den größten Teil der überwinternden Population ausmachen.
Australische Buschratten sehen sich verschiedenen Typen von Räubern ausgesetzt. Da sie nachtaktiv sind, sind es Eulen, wie der Riesenkauz (Ninox strenua) und die Schleiereule (Tyto alba), die von Bäumen aus jagen. Bei den Säugern sind es vorwiegend der eingeschleppte Rotfuchs (Vulpes vulpes) und ebenfalls eingeschleppte, verwilderte Hauskatzen (Felis silvestris forma cattus), die Buschratten nachstellen. Ebenfalls zu ihren Räubern gehören mehrere Vertreter der Schlangen, darunter die Tigerottern (Notechis spec.) und Stephen's banded snake (Hoplocephalus stephensii)[12][13][14][15].
Australische Buschratten stehen auch in Interaktionen mit anderen Rattus-Arten. Als weitere einheimische Art kommt z. B. die Sumpfratte (R. lutreolus) zusammen mit der Buschratte vor. Da sich aber bei beiden Arten Nahrung und Habitatansprüche etwas unterscheiden, ist die zwischenartliche (interspezifische) Konkurrenz gering. In Gebieten, die durch menschliche Eingriffe gestört sind, sind Buschratten oft der Konkurrenz durch eingeschleppte Arten, wie Hausratten (R. rattus) unterlegen.
Die Australische Buschratte (Rattus fuscipes, aborig.: Nilee) ist einer der sieben in Australien einheimischen Vertreter der Gattung Rattus, die bereits seit einer Million Jahre auf diesem Kontinent beheimatet ist. Buschratten kommen entlang der Küste Süd- und Ostaustraliens vor, wo sich ihr Lebensraum in der Regel auf Waldgebiete mit dichtem Unterwuchs oder dicker Laubschicht beschränkt. Sie sind nachtaktiv, weisen ein breites Nahrungsspektrum auf und sind selbst Beute verschiedener Räuber. Buschratten sind keine Kulturfolger des Menschen.
Rattus fuscipes — від пацукоў, сямейства мышыных. Выяўлены ў Аўстраліі.
Прадстаўнік віду мае невялікія памеры, зьяўляецца ўсеялным і актыўнае жыцьцё праводзіць ноччу. Адзін з найболей распаўсюджаных відаў пацукоў Аўстраліі, ён сустракаецца ў шматлікіх абласьцях краіны.
— сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Rattus fuscipes — від пацукоў, сямейства мышыных. Выяўлены ў Аўстраліі.
Прадстаўнік віду мае невялікія памеры, зьяўляецца ўсеялным і актыўнае жыцьцё праводзіць ноччу. Адзін з найболей распаўсюджаных відаў пацукоў Аўстраліі, ён сустракаецца ў шматлікіх абласьцях краіны.
The bush rat or Australian bush rat[3] (Rattus fuscipes) is a small Australian nocturnal animal. It is an omnivore and one of the most common indigenous species of rat on the continent, found in many heathland areas of Victoria and New South Wales.
The description of the species by G. R. Waterhouse was published in the second part of the series Zoology of the Voyage of H.M.S. Beagle, edited by Charles Darwin.[2][3] The species was assigned to the genus Mus, a once broader classification, and later placed with the genus Rattus. The collection of the type specimen was made when HMS Beagle was anchored at King George Sound, a port at the southwest of the continent. The capture was noted by Darwin as "caught in a trap baited with cheese, amongst the bushes …".[2] The type locality has been determined as Little Grove, Western Australia, six kilometres (3.7 mi) south of Mount Melville in the city of Albany. The population is regarded as the fuscipes species group, as the species has received various treatments of subspecies.[3]
Four subspecies are recognised, each occurring in different regions or habitat, these are[4]
The subspecies R. fuscipes coracius was once supposed to share a closer ancestry with the Cape York species Rattus leucopus, which share a distribution range, although later evidence has not supported this morphological similarity.[3]
While there are not many characteristics that readily distinguish the bush rat from other Rattus species, it is characterised by having small tympanic bullae and a straight incisive foramen. Adult bush rats are smaller than the Australian swamp rat (Rattus lutreolus) and in addition, the bush rat's foot pads are a pink colour, whereas the swamp rat's foot pads are dark brown.[5] The hair at the foot is short and pale in colour, subspecies Rattus fuscipes coracius is notably darker.[4] The feet are pentadactyl and all digits are clawed.[5] The tail is a pink shade of brown, almost free of hair, with scales that overlap and give an obvious ringed appearance.[4] The bush rat exhibits sexual dimorphism: the males are larger than the females in the species.[5] Their prominent eyes are large, and this distinguishes them from the narrower snouted Cape York species Rattus leucopus where their range overlaps.[4]
The species varies greatly in coloration and size. The length of the head and body combined is from 100 to 205 millimetres (3.9 to 8.1 in), the tail is 100 to 195 mm (3.9 to 7.7 in); these measurements are approximately the same in the individuals. The ventral side of the pelage is a light grey or cream colour, which grades with the rufous flank and darker brown of the upper-side; the overall colour is a greyish or reddish brown. The length of the hind foot is 30 to 40 mm (1.2 to 1.6 in) and the ear 18 to 25 mm (0.71 to 0.98 in). The average weight, for a range of 50 to 225 grams (1.8 to 7.9 oz), is 125 g (4.4 oz). The number of teats is variable in the regional populations, the females bears one pair of pectoral teats and four at the inguinal region, except in the north of Queensland where the pectoral teats are absent.[4]
The bush rat is found primarily in the coastal regions of south and eastern Australia. While it is mainly found in the lowlands, the species is also found at higher altitudes in the Australian Alps. The coastal distribution extends to some offshore islands, including Kangaroo Island. The range of the southwestern subspecies R. fuscipes fuscipes is through sclerophyll forest of a high rainfall region. Along the southern coast the subspecies R. fuscipes greyii inhabits arid habitat, while subspecies assimilis is found from Victoria to Queensland.[4]
The habitat of R. fuscipes is terrestrial and favour wetter areas with dense undergrowth.[4] The species constructs a shallow burrow that leads down into a nest chamber lined with grass and other vegetation.[1]
Some of the biggest threats to the bush rat include red foxes and feral cats, both introduced species. Evidence suggests that the incidence of fire can increase predation of bush rats due to the removal of undergrowth in which they are usually able to hide.[6]
The bush rat doesn't show much overlap in diet with other local rodent species. In the summer it consumes primarily fruit, arthropods, and seeds, but in the winter its main source of food is from a particular cyperaceous species. When found in the forest it consumes primarily fungi and various fibrous plant material.[7] Bush rats have been observed feeding on nectar without damaging the blossoms, thus likely aiding in pollination.[8]
The bush rat is strictly nocturnal and is active year-round. Adults seem to be nomadic, but will rarely leave the forest floor. The species is primarily herbivorous, consuming fungi and plant tissue, but includes arthropods in their diet.[4] It is also the host to more parasites than any other Australian rodent. They exhibit stereotypically normal behaviour when approaching an intruder; boxing, threat-posture, clash, approach. The bush rat is prey to some local predators, including dingos, foxes, birds of prey and reptiles.
Bush rats tend to avoid areas impacted by humans, and populations tend to decline when anthropogenic influences in a region increase.[9]
The bush rat begins breeding around November and has litter sizes ranging usually between 4–5. The majority of individuals do not live to a second breeding cycle due to their short life span. The gestation period of the bush rat varies between 22 and 24 days. The "nursery" of the bush rat is its burrow. The nursing period lasts for about the first 20–25 days of life.[10]
The bush rat or Australian bush rat (Rattus fuscipes) is a small Australian nocturnal animal. It is an omnivore and one of the most common indigenous species of rat on the continent, found in many heathland areas of Victoria and New South Wales.
La rata de monte o rata de monte australiana (Rattus fuscipes) es un pequeño roedor nocturno australiano . Es un omnívoro y una de las especies autóctonas de rata más comunes en el continente, que se encuentra en muchas áreas de brezales de Victoria y Nueva Gales del Sur.[2]
Se reconocen cuatro subespecies, cada una de las cuales se encuentra en diferentes regiones o hábitats, estas son[3]
Se reconocen cuatro subespecies, cada una de las cuales se encuentra en diferentes regiones o hábitats, estas son
Si bien no hay muchas características que distingan fácilmente a la rata de monte de otras especies de Rattus, se caracteriza por tener pequeñas ampollas timpánicas y un agujero incisivo recto. Las ratas de monte adultas son más pequeñas que la rata de pantano australiana (Rattus lutreolus) y, además, las almohadillas de las patas de la rata de monte son de color rosa, mientras que las almohadillas de las ratas de pantano son de color marrón oscuro.[4] El pelo de los pies es corto y de color pálido, la subespecie Rattus fuscipes coracius es notablemente más oscura.[3] Los pies son pentadáctilos y todos los dedos tienen garras.[4] La cola es de un tono marrón rosado, casi sin pelo, con escamas que se superponen y le dan una apariencia anillada evidente.[3] La rata de monte exhibe dimorfismo sexual: los machos son más grandes que las hembras de la especie.[4] Sus ojos prominentes son grandes, y esto los distingue de la especie Rattus leucopus de Cape York, de hocico más estrecho, donde su área de distribución se superpone.[3]
La especie varía mucho en coloración y tamaño. La longitud de la cabeza y el cuerpo combinados es de 100 a 205 milímetros (3,9 a 8,1 pulgadas), la cola es de 100 a 195 mm (3,9 a 7,7 pulgadas); estas medidas son aproximadamente las mismas en los individuos. El lado ventral del pelaje es de color gris claro o crema, que se degrada con el flanco rufo y el marrón más oscuro del lado superior; el color general es un marrón grisáceo o rojizo. La longitud de la pata trasera es de 30 a 40 mm (1,2 a 1,6 pulgadas) y la oreja de 18 a 25 mm (0,71 a 0,98 pulgadas). El peso promedio, para un rango de 50 a 225 gramos (1,8 a 7,9 oz), es de 125 g (4,4 oz). El número de pezones es variable en las poblaciones regionales, las hembras tienen un par de pezones pectorales y cuatro en la región inguinal, excepto en el norte de Queensland donde los pezones pectorales están ausentes.
La rata de monte se encuentra principalmente en las regiones costeras del sur y este de Australia. Si bien se encuentra principalmente en las tierras bajas, la especie también se encuentra en altitudes más altas en los Alpes australianos. La distribución costera se extiende a algunas islas cercanas a la costa, incluida la isla Canguro. El área de distribución de la subespecie del sudoeste R. fuscipes fuscipes es a través del bosque esclerófilo de una región de alta precipitación. A lo largo de la costa sur, la subespecie R. fuscipes greyii habita en hábitats áridos, mientras que la subespecie assimilis se encuentra desde Victoria hasta Queensland.[3]
El hábitat de R. fuscipes es terrestre y favorece las áreas más húmedas con maleza densa.[3] La especie construye una madriguera poco profunda que conduce a una cámara de anidación cubierta de hierba y otra vegetación.
Algunas de las mayores amenazas para la rata de monte incluyen zorros rojos y gatos salvajes, ambas especies introducidas. La evidencia sugiere que la incidencia de incendios puede aumentar la depredación de las ratas de monte debido a la eliminación de la maleza en la que generalmente pueden esconderse.[5]
La rata de monte no muestra mucha superposición en la dieta con otras especies de roedores locales. En el verano consume principalmente frutas, artrópodos y semillas, pero en el invierno su principal fuente de alimento son especies de ciperácea en particular. Cuando se encuentra en el bosque, consume principalmente hongos y diversos materiales vegetales fibrosos.[6] Se han observado ratas de arbusto alimentándose de néctar sin dañar las flores, lo que probablemente ayude en la polinización.[7]
Datos: Q28970
Multimedia:
Especies: Rattus fuscipes
La rata de monte o rata de monte australiana (Rattus fuscipes) es un pequeño roedor nocturno australiano . Es un omnívoro y una de las especies autóctonas de rata más comunes en el continente, que se encuentra en muchas áreas de brezales de Victoria y Nueva Gales del Sur.
Rattus fuscipes Rattus generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Rattus fuscipes Rattus generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Rattus fuscipes est une espèce de rongeurs de la famille des Muridae, habitant les côtes australiennes.
Selon la classification phylogénique du NCBI[1] :
Rattus fuscipes est une espèce de rongeurs de la famille des Muridae, habitant les côtes australiennes.
Tikus semak (Rattus fuscipes) adalah sebuah hewan nokturnal Australia kecil. Hewan tersebut bersifat omnifora dan salah satu spesies tikus asli paling umum di benua tersebut, yang ditemukan di beberapa wilayah jantung dari Victoria dan NSW.
Tikus semak (Rattus fuscipes) adalah sebuah hewan nokturnal Australia kecil. Hewan tersebut bersifat omnifora dan salah satu spesies tikus asli paling umum di benua tersebut, yang ditemukan di beberapa wilayah jantung dari Victoria dan NSW.
Rattus fuscipes (Waterhouse, 1839) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico dell'Australia.[1][2]
Roditore di medie dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 100 e 205 mm, la lunghezza della coda tra 100 e 195 mm, la lunghezza del piede tra 30 e 40 mm, la lunghezza delle orecchie tra 18 e 25 mm e un peso fino a 225 g.[3]
La pelliccia è lunga. Le parti superiori sono grigio-brunastre, mentre le parti inferiori sono biancastre, con la base dei peli grigio scura. Il muso è allungato. Le zampe sono bianco-grigiastre. La coda è più corta della testa e del corpo, uniformemente bruno-nerastra e ricoperta da 12-17 anelli di scaglie per centimetro. Le femmine hanno 4 o 5 paia di mammelle. Il cariotipo è 2n=38 FN=58-60.
È una specie terricola. Costruisce sistemi di cunicoli e tane particolarmente in aree con un denso sottobosco di arbusti e felci.
Le femmine danno alla luce circa 5 piccoli alla volta più volte durante l'anno se le condizioni ambientali sono favorevoli.
Questa specie è diffusa lungo le coste del Queensland, Nuovo Galles del Sud, Victoria e Australia Meridionale sud-occidentale. È inoltre presente in diverse isole costiere tra le quali l'isola dei Canguri.
Vive in savane alberate sub-alpine, boscaglie costiere, brughiere costiere, foreste di Eucalipto e foreste tropicali umide.
Sono state riconosciute 4 sottospecie:
La IUCN Red List, considerato il vasto areale, la popolazione numerosa e la presenza in diverse aree protette, classifica R.fuscipes come specie a rischio minimo (LC).[1]
Rattus fuscipes (Waterhouse, 1839) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico dell'Australia.
Rattus fuscipes is een rat die voorkomt in Australië. Daar leeft hij in natte vegetatie.
Deze soort is zeer variabel. De rug is grijs- tot roodbruin, de buik grijs of crèmekleurig. De staart is bijna naakt en roze van kleur. De voeten zijn ook roze, met korte haren. De ogen zijn groot. De kop-romplengte bedraagt 100 tot 205 mm, de staartlengte 100 tot 195 mm, de achtervoetlengte 30 tot 40 mm, de oorlengte 18 tot 25 mm en het gewicht 50 tot 225 gram. Vrouwtjes hebben 1+2+2=10 mammae. De ondersoort coracius uit Queensland heeft echter 2+2=8 mammae. Daarnaast heeft deze ondersoort donkerdere voeten en een meer roodbruine rug.
Deze soort leeft op de grond. Hij is 's nachts actief en laat zich zelden zien. Hij eet planten, zaden, schimmels en geleedpotigen. Deze rat slaapt in kleine holen. Ze leven ongeveer een jaar; in die tijd kan een vrouwtje drie nesten van vijf jongen grootbrengen.
Deze soort heeft de volgende ondersoorten:
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Rattus fuscipes op Wikimedia Commons. Rattus fuscipes is een rat die voorkomt in Australië. Daar leeft hij in natte vegetatie.
Deze soort is zeer variabel. De rug is grijs- tot roodbruin, de buik grijs of crèmekleurig. De staart is bijna naakt en roze van kleur. De voeten zijn ook roze, met korte haren. De ogen zijn groot. De kop-romplengte bedraagt 100 tot 205 mm, de staartlengte 100 tot 195 mm, de achtervoetlengte 30 tot 40 mm, de oorlengte 18 tot 25 mm en het gewicht 50 tot 225 gram. Vrouwtjes hebben 1+2+2=10 mammae. De ondersoort coracius uit Queensland heeft echter 2+2=8 mammae. Daarnaast heeft deze ondersoort donkerdere voeten en een meer roodbruine rug.
Deze soort leeft op de grond. Hij is 's nachts actief en laat zich zelden zien. Hij eet planten, zaden, schimmels en geleedpotigen. Deze rat slaapt in kleine holen. Ze leven ongeveer een jaar; in die tijd kan een vrouwtje drie nesten van vijf jongen grootbrengen.
Deze soort heeft de volgende ondersoorten:
Rattus fuscipes assimilis (van Rockhampton in Zuidoost-Queensland tot Timboon in Victoria) Rattus fuscipes coracius (hooglandregenwoud tussen Townsville en Cooktown in Noordoost-Queensland) Rattus fuscipes fuscipes (zuidwestelijk West-Australië) Rattus fuscipes greyii (zuidoostelijk Zuid-Australië, zuidwestelijk Victoria, Kangaroo-eiland)Szczur zaroślowy[3] (Rattus fuscipes) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący wyłącznie w Australii[2][4].
Gatunek ten został opisany naukowo w 1839 roku przez G.R. Waterhouse’a pod nazwą Mus fuscipes[5]. Miejsce typowe to Albany w Australii Zachodniej[4]. Wyróżniane są cztery podgatunki, różniące się pod względem genetycznym[2].
W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę szczur zaroślowy[3]. W Australii zwierzę nosi angielską nazwę bush rat, oraz aborygeńską nazwę Bogul[6].
Szczur zaroślowy jest australijskim endemitem. Zamieszkuje wybrzeża i tereny przybrzeżne kontynentu[2][4]. Jest szeroko rozprzestrzeniony w obszarach zalesionych i na wrzosowiskach w południowej i wschodniej części Australii, oraz na wielu wyspach, w tym na Wyspie Kangura[2].
Zwierzę ma ciało (wraz z głową) długości 110–205 mm, ogon o długości 105–195 mm i masę 65–225 g. Ogon jest względnie krótki. Wierzch ciała jest szary do szarobrązowego lub rudawego, spód ciała jest szary lub kremowy; futro jest gęste i miękkie. Charakterystycznymi cechami jego wyglądu są żółte, dłutowate siekacze i spiczasta głowa z dużymi, zaokrąglonymi uszami[7].
Szczur ten prowadzi naziemny[2], nocny tryb życia[7]. Jest spotykany w lasach piętra subalpejskiego w Wielkich Górach Wododziałowych, wilgotnych lasach równikowych, lasach eukaliptusowych, zaroślach i wrzosowiskach w obszarach przybrzeżnych[2]. Kryje się w gęstym poszyciu leśnym, kopie krótkie nory pod skałami i konarami, wykłada gniazda trawą. Nie jest spotykany na terenach zurbanizowanych[7].
Jest to zwierzę wszystkożerne, zjada grzyby, trawy, owoce, nasiona i owady[7]. Samica w miocie rodzi do pięciu młodych, w sprzyjających latach może wydać na świat kilka miotów w ciągu roku[2].
Szczur zaroślowy ma duży zasięg występowania, lokalnie jest liczny, szczególnie na przybrzeżnych wrzosowiskach. Jest obecny w wielu obszarach chronionych. Jest wrażliwy na zaburzenia środowiska przez działalność ludzką, w części zasięgu może być zagrożony przez wycinkę drzew, nieodpowiednie gospodarowanie ogniem i pożary buszu. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje szczura zaroślowego za gatunek najmniejszej troski[2].
Szczur zaroślowy został skutecznie reintrodukowany w rezerwacie North Head w obrębie aglomeracji Sydney. Gryzoń ten konkuruje z zawleczonym do Australii szczurem śniadym (Rattus rattus) i badacze spodziewają się, że jego silna populacja będzie w stanie przeciwstawić się ekspansji obcego gatunku[6][8][9].
Szczur zaroślowy (Rattus fuscipes) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący wyłącznie w Australii.
Rattus fuscipes[2] är en däggdjursart som först beskrevs av Waterhouse 1839. Rattus fuscipes ingår i släktet råttor, och familjen råttdjur.[3][4] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[3]
Arten når en kroppslängd (huvud och bål) av maximal 21 cm och den har en upp till 20 cm lång svans. Pälsen på ovansidan är gråbrun till rödbrun och undersidan är täckt av ljusgrå päls. Svansen har en brun färg med rosa skugga. Fötterna är nakna och köttfärgade.[5] Råttans vikt är omkring 160 g. Påfallande är artens gulorange framtänder.[6]
Denna råtta förekommer i stora delar av Australien nära kusten. Den hittas även på flera australiska öar. Habitatet utgörs buskskogar, av skogar med eukalyptus, av hed och av fuktiga skogar.[1]
Individerna går vanligen på marken. Honor kan ha flera kullar per år med upp till fem ungar per kull.[1] Ungarna väger vid födelsen ungefär 5 g och efter fyra veckor blir de självständiga. Könsmognaden infaller allmänt efter fyra månader.[6]
Rattus fuscipes är främst nattaktiv och den äter frön, andra växtdelar, svampar och ryggradslösa djur. Boet skapas i jordhålor, i bergssprickor eller i håligheter i träd som ligger på marken.[5]
Fotspår
Wikimedia Commons har media som rör Rattus fuscipes.
Wikispecies har information om Rattus fuscipes.
Rattus fuscipes är en däggdjursart som först beskrevs av Waterhouse 1839. Rattus fuscipes ingår i släktet råttor, och familjen råttdjur. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Arten når en kroppslängd (huvud och bål) av maximal 21 cm och den har en upp till 20 cm lång svans. Pälsen på ovansidan är gråbrun till rödbrun och undersidan är täckt av ljusgrå päls. Svansen har en brun färg med rosa skugga. Fötterna är nakna och köttfärgade. Råttans vikt är omkring 160 g. Påfallande är artens gulorange framtänder.
Denna råtta förekommer i stora delar av Australien nära kusten. Den hittas även på flera australiska öar. Habitatet utgörs buskskogar, av skogar med eukalyptus, av hed och av fuktiga skogar.
Individerna går vanligen på marken. Honor kan ha flera kullar per år med upp till fem ungar per kull. Ungarna väger vid födelsen ungefär 5 g och efter fyra veckor blir de självständiga. Könsmognaden infaller allmänt efter fyra månader.
Rattus fuscipes är främst nattaktiv och den äter frön, andra växtdelar, svampar och ryggradslösa djur. Boet skapas i jordhålor, i bergssprickor eller i håligheter i träd som ligger på marken.
Цей вид є ендеміком Австралії, де він широко поширений в основному вздовж лісової і прибережної пустки південній та східній частинах країни. Він також присутній у ряді прибережних островів. Проживає в субальпійських лісах, прибережних заростях, прибережних чагарниках, евкаліптових лісах і вологих тропічних лісах.
Це наземний вид. Самиці народжують близько п'яти дитинчат і буває кілька приплодів у хороший сезон.
Цей вид дуже чутливий до порушень середовища проживання і через розчищення земель він може опинитися під загрозою у частинах ареалу при неправильному режимі вогню і лісових пожеж, а також лісозаготівельної діяльності. Він присутній в багатьох природоохоронних територіях.
Rattus fuscipes là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Waterhouse mô tả năm 1839.[1]
Rattus fuscipes là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Waterhouse mô tả năm 1839.
검은발습지쥐 또는 덤불쥐(Rattus fuscipes)는 시궁쥐속에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 작은 오스트레일리아 야행성 동물이다. 잡식성 동물로 오스트레일리아 대륙에서 가장 흔하게 발견되는 토착종의 하나로 빅토리아주와 뉴사우스웨일스주 대부분의 히스 황야 지대에서 서식한다.[1]
덤불쥐를 다른 시궁쥐속 종과 구별하는 특징이 많지 않지만 고막이 작고 절치공(앞니 구멍)이 곧은 특징을 갖고 있다. 성체 덤불쥐는 오스트레일리아습지쥐(R. lutreolus)보다 작고, 덤불쥐 발이 핑크색을 띠는 반면에 습지쥐 발은 짙은 갈색이다. 발가락이 5개이고 모두 발톱을 가지고 있다. 덤불쥐는 암수 겉모양이 차이가 나는 성적이형성을 보여 주고 있으며, 수컷이 암컷보다 크다.[3]
덤불쥐는 오스트레일리아 남서부의 해안가 지역에서 주로 발견된다. 주로 저지대에서 서식하지만, 오스트레일리아 알프스 일부 지역과 캥거루섬을 포함한 연안의 일부 섬에서도 발견된다. 육상성 동물로 울창한 덤불 지역을 좋아한다. 둥지 방으로 내려가는 굴을 만들고 풀과 다른 식물들에 줄 맞추어 있다.[1]
_BHL40299935.jpg)
