Pseudomys hermannsburgensis ye una especie de royedor de la familia Muridae.
Alcuéntrase namái n'Australia.
Pseudomys hermannsburgensis és una espècie de rosegador de la família dels múrids. És endèmic d'Austràlia. Es tracta d'un animal nocturn. Ocupa diferents hàbitats àrids, que van des de les dunes fins als herbassars. Es creu que no hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.[1] El seu nom específic, hermannsburgensis, significa 'de Hermannsburg' en llatí.[2]
Pseudomys hermannsburgensis és una espècie de rosegador de la família dels múrids. És endèmic d'Austràlia. Es tracta d'un animal nocturn. Ocupa diferents hàbitats àrids, que van des de les dunes fins als herbassars. Es creu que no hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie. El seu nom específic, hermannsburgensis, significa 'de Hermannsburg' en llatí.
The sandy inland mouse (Pseudomys hermannsburgensis) is a species of rodent in the family Muridae.[1] Also known as the Hermannsburg (Mission) false-mouse or Hermannsburg mouse,[2] it is endemic to Australia and found widely yet sparsely through arid and semi-arid areas.
The sandy inland mouse is greyish-brown to sandy-brown with off-white underside. Adults weigh approximately 9 to 15 grams, and measure 55–80 mm from nose to base of tail with a tail between 70 and 90 mm.[3][4][2][5] Physically similar to the several other species including the house mouse it differs in lacking the notched incisors and distinctive musty odour of M. domesticus. The sandy inland mouse can be distinguished from several species including P. chapmani, P. delicatulus and Mus musculus by the pattern of the footpads.[6][4] Furthermore it has smaller ears and hind feet than Bolam’s mouse, and the tail is shorter and less heavily furred[4] allowing distinction between the two species.
The sandy inland mouse was first described by ham (1896) as Mus hermannsburgensis following the Horn scientific expedition in 1894 during which the natural history of central Australia was studied.[7][8] Following this it was placed in Pseudomys and Leggadina by various people, but has prevailed in Pseudomys since 1970.[7]
Leggadina hermannsburgensis brazenori has been identified as a synonym of Pseudomys hermannsburgensis, and while it has no currently identified subspecies Pseudomys bolami was previously thought of as a subspecies.[8]
Endemic to Australia, the sandy inland mouse can be found widely yet sparsely throughout arid and semi-arid areas of central southern and western Australia.[9]
The sandy inland mouse is present through New South Wales, Queensland, Western Australia, South Australia and the Northern Territory. The major focus of studies on the species appears to centre on NSW where it has been found in Sturt National Park, Fowlers Gap Station north of Broken Hill, near Kajuligah Nature Reserve north of Ivanhoe, the Enngonia area north-east of Bourke, and at several locations in the Tibooburra area.[4] It is also found on some islands off the coast of Western Australia, including Dirk Hartog, Dixon, Rosemary, and Hope off the Pilbara.[10] Populations in central Australia are thought to be largely sedentary despite observations of individuals covering distances of up to 14 km in NSW and Queensland[11][4]
Sandy inland mouse habitat is generally characterised by open vegetation, with a preference for friable soils such as sands and sandy loams on arid plains and dunes. Examples include, hummock grasslands, Mulga flats, alluvial flats and gibber plains, with Coolibah and Acacia woodlands having been observed as popular habitat.[4]
With a diet heavy in spinifex seed the sandy inland mouse is known to forage under heavy spinifex cover,[12] with a preference for burnt over unburnt habitat.[13]
Nocturnal in nature, the sandy inland mouse will hide in burrows up to 50 cm underground during the day[3][9] sometimes in the burrows of other animals.[4][14] During non-breeding periods large congregation of individuals in a single burrow are common, while during breeding periods groups are generally smaller, with four or five members.[9] Burrows have been characterised by the absence of a soil mound by the entrance.[4]
Despite some previous observations of individuals entering a torpor like state[4] it is believed that sandy inland mouse do not use torpor as an energy or water conservation strategy.[15] However, they are understood to be able to survive hypothermia.[15]
The sandy inland mouse is omnivorous,[12] feeding on a range of plant and animal matter depending upon availability. While grains, in particular spinifex seed and other plant materials make ups the bulk of the mouse’s diet during autumn the proportion of invertebrates consumed has been observed to increase considerably, to as much as 60% of food intake.[12] Spiders are the most common invertebrate found in the diet, with beetles and beetle larvae also being eaten.[4] It has been proposed that the increase in invertebrate consumption during autumn is a function of increased invertebrate numbers which result following rain.[12]
Several factors have been listed as reasons for omnivory as its dietary strategy. The sandy inland mouse lacks the physical and behavioural adaptations of the granivorous North American heteromyid such as cheek pouches and seed-caching through scratch digging holes; in addition, it is thought their digestive anatomy makes them better suited to an omnivorous diet. It has also been suggested that due to the extreme nature of the climate in the areas the species inhabits, dietary opportunism is the favoured mechanism for survival.[12]
Trials have indicated that sandy inland mouse will select seed with high water content over seed with lower water content, which is an important dietary adaptation for survival in the conditions of arid Australia.[16] Evidence also exists that it can survive indefinitely on a diet of air dried seed without drinking water.[17]
Sandy inland mouse does not adhere to a strict seasonal breeding strategy, instead employing a combination of opportunistic and seasonal strategy, breeding following rainfall or when food resources are abundant.[4] Gestation lasts between 29 and 34 days with a typical litter of three or four[18][19] in captivity litter size can be up to five or six.[4][20] Young are naked and weigh roughly 2 g at birth, but mature quickly with independence at 30 days and reproductive maturity at three months.[4]
Classified as an r-strategist, populations of sandy inland mouse are known to persist in low densities during extended periods of dry conditions in Australia’s arid and semi-arid interior, and then erupt dramatically following significant rain.[4][21] Population fluctuations of up to 40 fold have been observed in parts of western Queensland.[22] Fluctuations in population numbers have been primarily linked to food availability which increases following significant rain events.[4][23]
Habitat modification because of grazing activity presents the greatest threat to the Sandy Inland mouse,[3] while predation by foxes, cats and barn owls, use of 1080 baits, pesticides, and establishment of artificial water points have all been identified as potential threats to populations of the sandy inland mouse.[4]
Sandy inland mouse is listed as least concern in the IUCN Red List of Threatened Species.[10]
In New South Wales the species is listed as vulnerable under Schedule 2 of the Threatened Species Conservation Act 1995 (as of September 2007).[4]
Queensland lists the species as Least Concern under the Nature Conservation Act 1992.[24]
The species is not listed in any other state or territory listing, additionally the species is not listed under the Australian Commonwealth Environment Protection and Biodiversity Act 1995.
The sandy inland mouse (Pseudomys hermannsburgensis) is a species of rodent in the family Muridae. Also known as the Hermannsburg (Mission) false-mouse or Hermannsburg mouse, it is endemic to Australia and found widely yet sparsely through arid and semi-arid areas.
Pseudomys hermannsburgensis es una especie de roedor de la familia Muridae.
Se encuentra sólo en Australia.
Datos: Q1764566
Multimedia:
Especies: Pseudomys hermannsburgensis
Pseudomys hermannsburgensis Pseudomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Pseudomys hermannsburgensis Pseudomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Pseudomys hermannsburgensis (Waite, 1896) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico dell'Australia[1][2]
Roditore di piccole dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 56,6 e 77 mm, la lunghezza della coda tra 70,4 e 91,5 mm, la lunghezza del piede tra 16,1 e 17 mm, la lunghezza delle orecchie tra 12 e 13,2 mm e un peso fino a 17,2 g.[3]
Il corpo è snello e gracile, la pelliccia è liscia. Le parti superiori variano dal color zenzero al bruno-grigiastro, i fianchi sono più rossicci, mentre le parti ventrali sono bianche. Le zampe sono bianche. La coda è più lunga della testa e del corpo, cosparsa finemente di peli, bruno-rosata sopra, leggermente più chiara sotto. Il cariotipo è 2n=48 FN=54.
È una specie notturna e gregaria. Si rifugia in piccoli gruppi all'interno di sistemi di cunicoli e tane.
Si nutre di semi, tuberi, germogli e artropodi.
Si riproduce quando le condizioni ambientali sono favorevoli. Le femmine danno alla luce 3-4 piccoli alla volta.
Questa specie è diffusa nell'Australia centrale e alcune isole lungo la costa occidentale.
Vive in habitat aridi come dune sabbiose, praterie d'erba e di graminacee.
Sono state riconosciute 2 sottospecie:
La IUCN Red List, considerato il vasto areale, la presenza in diverse aree protette e la popolazione numerosa, classifica P.hermannsburgensis come specie a rischio minimo (LC).[1]
Pseudomys hermannsburgensis (Waite, 1896) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico dell'Australia
De Hermannsburgdwergmuis (Pseudomys hermannsburgensis) is een knaagdier uit het geslacht Pseudomys dat voorkomt in Australië. Zijn verspreidingsgebied beslaat het grootste deel van het droge binnenland van Australië. Daar leeft hij voornamelijk in relatief open gebieden met goede bodems.
Deze soort is licht gebouwd. De rug is lichtrood tot grijsbruin, de flanken wat roder, de onderkant wit. De staart is van boven rozebruin en van onder wat lichter. De kop-romplengte bedraagt 62 tot 77 mm, de staartlengte 73 tot 90 mm, de achtervoetlengte 16 tot 18 mm, de oorlengte 13 tot 15 mm en het gewicht 9 tot 17 gram. Vrouwtjes hebben 0+2=4 mammae.
Deze soort is 's nachts actief en slaapt in groepen in holen. Hij eet zaden, knollen, groene planten en geleedpotigen. Hij paart voornamelijk na regen; de grootte van de populatie fluctueert veel.
De Hermannsburgdwergmuis (Pseudomys hermannsburgensis) is een knaagdier uit het geslacht Pseudomys dat voorkomt in Australië. Zijn verspreidingsgebied beslaat het grootste deel van het droge binnenland van Australië. Daar leeft hij voornamelijk in relatief open gebieden met goede bodems.
Deze soort is licht gebouwd. De rug is lichtrood tot grijsbruin, de flanken wat roder, de onderkant wit. De staart is van boven rozebruin en van onder wat lichter. De kop-romplengte bedraagt 62 tot 77 mm, de staartlengte 73 tot 90 mm, de achtervoetlengte 16 tot 18 mm, de oorlengte 13 tot 15 mm en het gewicht 9 tot 17 gram. Vrouwtjes hebben 0+2=4 mammae.
Deze soort is 's nachts actief en slaapt in groepen in holen. Hij eet zaden, knollen, groene planten en geleedpotigen. Hij paart voornamelijk na regen; de grootte van de populatie fluctueert veel.
Multimedia w Wikimedia Commons Pseudomysz piaskowa[3] (Pseudomys hermannsburgensis) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Australii[2][4].
Gatunek ten został opisany naukowo w 1896 roku przez E.R. Waite’a[4][5]. Miejsce typowe to George Gill Range w Terytorium Północnym[4]. Analizy budowy plemników i badania elektroforetyczne enzymów wskazują na pokrewieństwo tego gatunku z innymi pseudomyszami[4], należy on do podgrupy gatunków spokrewnionych z pseudomyszą delikatną (Pseudomys delicatulus), którą tworzą także pseudomysz akacjowa (P. bolami), pseudomysz malutka (P. novaehollandiae), pseudomysz pośrednia (P. pilligaensis) i jeden nieopisany gatunek[6]. Natomiast na podstawie budowy prącia zasugerowano jego pokrewieństwo z australoskoczkami (Leggadina)[4].
Nazwa łacińska Pseudomys pochodzi od stgr. ψευδής pseudes – fałszywa oraz μῦς mus – mysz[7]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę pseudomysz piaskowa[3]. W Australii zwierzę nosi angielską nazwę sandy inland mouse[8] oraz aborygeńską nazwę Mingkiri[9].
Pseudomysz piaskowa występuje endemicznie w Australii, należy do grupy „starych endemitów”[6]. Występuje w środkowej i zachodniej części kontynentu, a także na niektórych wyspach w Australii Zachodniej (np. Dirk Hartog). Jej zasięg rozciąga się na wschodzie po Queensland[2]. Jest rozległy, ale zagęszczenie populacji jest niewielkie[8].
Pseudomysz piaskowa zamieszkuje różnorodne suche siedliska, od piaszczystych wydm po tussock[2] i obszary porośnięte przez eukaliptusy i akacje[8].
Jest to niewielki gryzoń. Ciało wraz z głową osiąga 55–80 mm, ogon jest dłuższy i ma 70–90 mm długości. Masa ciała zwierzęcia to 9–15 gramów. Jej grzbiet jest szarobrązowy do piaskowego, spód ciała jest białawy. Wygląda podobnie do introdukowanej myszy domowej (Mus musculus), ale jest smuklejsza, ma dosyć długie uszy i ogon, większe oczy i nie ma charakterystycznego „mysiego” zapachu[8].
Pseudomysz piaskowa prowadzi nocny tryb życia. Dzień spędza w norach o długości do 1 metra i głębokości do pół metra, budowanych u podstawy krzewów lub drzew. W sezonie rozrodczym tworzy grupki po 4–5 osobników, poza nim zbiera się w większe stada[8]. Samice zwykle rodzą 3–4 młode[2].
Jest w przeważającym stopniu roślinożerna. Preferuje nasiona, jada też trawy i zielone części roślin, korzenie i małe bulwy, a w mniejszej ilości także owady. Żeruje głównie na ziemi, ale część pokarmu pobiera także pod jej powierzchnią i wspina się po pożywienie na wysokość do metra. Nie potrzebuje dostępu do zbiorników wody, w większości zaspokajając swoje potrzeby wodą zawartą w pokarmie[8].
Liczebność pseudomyszy piaskowej jest stablina, choć podlega wahaniom zależnie od opadów[2]. W Nowej Południowej Walii jako zagrożenia zidentyfikowane zostały: degradacja środowiska przez nadmierny wypas i zbijanie gleby przez zwierzęta hodowlane, zbyt częste pożary buszu, wycinka roślinności i tworzenie sztucznych zbiorników wody, które przyciągają drapieżniki; drapieżnictwo zagraża im szczególnie ze strony introdukowanych lisów i kotów, szkodliwa jest także konkurencja z introdukowanymi roślinożercami i zatrucia fluorooctanem sodu z trutek[8]. Tym niemniej nie stwierdzono poważnych zagrożeń dla istnienia gatunku i występuje on w niektórych obszarach chronionych. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje pseudomysz piaskową za gatunek najmniejszej troski[2]. W Nowej Południowej Walii, gdzie występuje tylko na północnym zachodzie stanu, jest zaliczona do gatunków narażonych na wyginięcie (ang. vulnerable)[8].
Pseudomysz piaskowa (Pseudomys hermannsburgensis) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Australii.
Pseudomys hermannsburgensis é uma espécie de roedor da família Muridae.
Apenas pode ser encontrado na Austrália.
Pseudomys hermannsburgensis é uma espécie de roedor da família Muridae.
Apenas pode ser encontrado na Austrália.
Pseudomys hermannsburgensis[2] är en däggdjursart som först beskrevs av Edgar Ravenswood Waite 1896. Pseudomys hermannsburgensis ingår i släktet australmöss och familjen råttdjur.[3][4] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[3]
Denna gnagare förekommer i Australiens centrala och västra regioner. Den lever i gräsmarker och i sanddyner med glest fördelad växtlighet. Arten vilar på dagen i underjordiska bon och letar under natten efter föda. En kull har vanligen tre eller fyra ungar.[1]
Pseudomys hermannsburgensis är en däggdjursart som först beskrevs av Edgar Ravenswood Waite 1896. Pseudomys hermannsburgensis ingår i släktet australmöss och familjen råttdjur. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Denna gnagare förekommer i Australiens centrala och västra regioner. Den lever i gräsmarker och i sanddyner med glest fördelad växtlighet. Arten vilar på dagen i underjordiska bon och letar under natten efter föda. En kull har vanligen tre eller fyra ungar.
Pseudomys hermannsburgensis là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Waite mô tả năm 1896.[1]
Pseudomys hermannsburgensis là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Waite mô tả năm 1896.
모래내륙쥐(Pseudomys hermannsburgensis)는 쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 오스트레일리아에서만 발견된다.[1]
꼬리 길이 70.4~91.5mm를 제외한 몸길이가 56.6~77mm인 작은 설치류다. 발 길이는 16.1~17mm이고, 발 길이는 12~13.2mm, 몸무게는 최대 17.2g이다.[3]
군집 생활을 하는 야행성 동물이다. 굴 속에서 작은 무리를 지어 생활한다. 먹이는 식물 씨앗과 뿌리 줄기, 새싹, 절지동물 등이다. 주변 환경이 좋을 때만 번식을 한다. 암컷은 한 번에 3~4마리의 새끼를 낳는다.
오스트레일리아 중부에 널리 분포하고 서부 해안을 따라 일부 섬에서도 발견된다. 모래 언덕과 목초지, 풀밭과 같은 서식지에서 서식한다.
2종의 아종이 알려져 있다.[2]
