L'abellera fosca[1] (Ophrys fusca) és una espècie d'orquídia monopodial i terrestre de la subtribu Orchidinae de la família Orchidaceae del gènere Ophrys. És una orquídia molt variable que pot presentar petites modificacions en la seva aparença, que es classifiquen com a subespècies. El nom "Ophrys" prové del grec ophrys, en català cella, referint-se a l'alta consideració que es té cap a aquest gènere, i del llatí fusca, en català fosca, referint-se al color del label. Ophrys s'esmenta per primera vegada en el llibre "Història Natural" de Plini el Vell (23-79 dC). Aquesta espècie d'hàbits terrestres es distribueix a la conca del Mediterrani. En prats, olivars, garrigars, i boscos. Aconsegueixen una altura d'uns 40 cm. És característica, però, la presència d'un fi marge groc sobre el label.
L'abellera fosca (Ophrys fusca) és una espècie d'orquídia monopodial i terrestre de la subtribu Orchidinae de la família Orchidaceae del gènere Ophrys. És una orquídia molt variable que pot presentar petites modificacions en la seva aparença, que es classifiquen com a subespècies. El nom "Ophrys" prové del grec ophrys, en català cella, referint-se a l'alta consideració que es té cap a aquest gènere, i del llatí fusca, en català fosca, referint-se al color del label. Ophrys s'esmenta per primera vegada en el llibre "Història Natural" de Plini el Vell (23-79 dC). Aquesta espècie d'hàbits terrestres es distribueix a la conca del Mediterrani. En prats, olivars, garrigars, i boscos. Aconsegueixen una altura d'uns 40 cm. És característica, però, la presència d'un fi marge groc sobre el label.
Die Braune Ragwurz (Ophrys fusca) ist eine sehr vielgestaltige Art in der Gattung der Ragwurzen (Ophrys) in der Familie der Orchideengewächse (Orchidaceae). In der Vergangenheit wurden von dieser Art etwa 50 verschiedene Unterarten (Subspecies) oder Varietäten (Varietas) beschrieben, die heute von wissenschaftlichen Autoren entweder als Art, Unterart oder meist als Synonym betrachtet werden.
Die Chromosomenzahl der Braunen Ragwurz 2n = 36, seltener 72 oder 76.[1]
Hier sollen zunächst zwei Unterarten betrachtet werden:
Diese mehrjährige krautige Pflanze erreicht Wuchshöhen zwischen 10 und 40 Zentimeter. Der Blütenstand besteht aus zwei bis neun, manchmal aber auch bis zu 14 Blüten. Die Lippe ist dunkelbraun bis schwarzviolett und der schmale Rand ist unbehaart und am Grund findet man Längsfurchen. Sie blüht von Dezember bis Juni. Die Pflanze bedient sich der Peckhamschen Mimikry und ahmt dabei das Aussehen von Weibchen Gelbfüßigen Sandbiene (Andrena flavipes) nach, um so Männchen zur Bestäubung anzulocken.[2] Als weitere Bestäuber werden genannt: die Sandbiene (Andrena nigroaenea) und die Frühlings-Seidenbiene (Colletes cunicularius).[3]
Diese Orchidee findet man in lichten Wäldern, Garriguen, Magerrasen und auf ehemaligem Kulturland mit kalkhaltigen Böden bis zu einer maximalen Höhe von 1400 m ü. NN. Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich über den Mittelmeerraum.
Auch diese Unterart ist vielgestaltig. Es gibt verschiedene Blütengrößen, Lippenfärbungen und Blütezeiten. Manche Formen haben auch eine graue Lippe und blühen bis April oder erst ab Mai. Richtig gut getrennt sind die einzelnen Formen voneinander nur wenn sie gemeinsam vorkommen. Sonst ist eine Bestimmung sehr schwierig.
Diese Unterart wird teilweise auch als eigenständige Art Ophrys vasconica (O. Danesch & E. Danesch) P. Delforge 1991 angesehen und läuft dann unter dem Trivialnamen Gascogne-Ragwurz. Sie wird aber auch von manchen Autoren zu Ophrys fusca subsp. fusca gestellt.[4]
Diese mehrjährige krautige Pflanze erreicht Wuchshöhen zwischen 10 und 20 Zentimeter. Der Blütenstand besteht aus sechs Blüten. Die Lippe erscheint schwarzpurpurn. Das Mal ist normalerweise braun oder purpurn gefärbt, kann aber auch hell marmoriert sein.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 36.[5]
Diese von April bis Mai blühende Unterart findet man im Süden Frankreichs.
Nach R. Govaerts werden außer Ophrys fusca subsp. fusca folgende Unterarten anerkannt:[4]
Baumann, Künkele und Lorenz nennen weitere Unterarten:[3] R. Govaerts stellt diese alle zu Ophrys fusca subsp. fusca, mit Ausnahme von Ophrys fusca subsp. obaesa. Letztere rechnet er zu Ophrys fusca subsp. pallida.[4]
Die Braune Ragwurz (Ophrys fusca) ist eine sehr vielgestaltige Art in der Gattung der Ragwurzen (Ophrys) in der Familie der Orchideengewächse (Orchidaceae). In der Vergangenheit wurden von dieser Art etwa 50 verschiedene Unterarten (Subspecies) oder Varietäten (Varietas) beschrieben, die heute von wissenschaftlichen Autoren entweder als Art, Unterart oder meist als Synonym betrachtet werden.
Die Chromosomenzahl der Braunen Ragwurz 2n = 36, seltener 72 oder 76.
Hier sollen zunächst zwei Unterarten betrachtet werden:
Ophrys lupercalis hè una pianta chì face partita di a famiglia di l'orchidaceae.
Ophrys lupercalis hè una pianta chì face partita di a famiglia di l'orchidaceae.
Ophrys fusca, commonly known as the sombre bee-orchid or the dark bee-orchid, is a species of orchid native to the Mediterranean from southwestern Europe and northern Africa to western Asia.[2][3] Most subspecies of the Ophrys fusca are pollinated by males Andrena bees.[4]
The genus name Ophrys comes from Greek and means 'eyebrow' - a reference to the hairy fringe of the lip of the flower of many orchids in this genus. The specific epithet fusca means 'dusky' or 'brown', while the subspecies name iricolor refers to the iridescent colouring of the speculum.[5]
The somber bee orchid imitates the appearance of a female common sand bee (Andrena flavipes) to attract males for pollination.[6] Further pollinators are the sand bee (Andrena nigroaenea) and the spring silk bee (Colletes cunicularius).[7] This is an example of Pouyannian mimicry
The following subspecies are currently recognized:[1]
Ophrys fusca, commonly known as the sombre bee-orchid or the dark bee-orchid, is a species of orchid native to the Mediterranean from southwestern Europe and northern Africa to western Asia. Most subspecies of the Ophrys fusca are pollinated by males Andrena bees.
Ophrys fusca Link es una especie de orquídeas monopodiales y terrestres de la subtribu Orchidinae de la familia Orchidaceae. Es la llamada orquídea abeja negra: orquídea muy variable que puede presentar pequeñas modificaciones en su apariencia, que se clasifican como subespecies.
Ver: Ophrys, Etimología
Esta especie de hábitos terrestres monopodial se distribuye por el Mediterráneo . En prados, olivares, garrigas, y bosques. Alcanzan una altura de 4 dm.
Durante el verano estas orquídeas están durmientes como un bulbo subterráneo tubérculo, que sirve como una reserva de comida. Al final del verano-otoño desarrolla una roseta de hojas. También un nuevo tubérculo empieza a desarrollarse y madura hasta la siguiente primavera, el viejo tubérculo muere lentamente. En la próxima primavera el tallo floral empieza a desarrollarse, y durante la floración las hojas ya comienzan a marchitarse.
La mayoría de las orquídeas Ophrys dependen de un hongo simbionte, debido a esto desarrollan solo un par de pequeñas hojas alternas. No pueden ser trasplantadas debido a esta simbiosis. Las pequeñas hojas basales forman una roseta pegadas a ras de suelo. Son oblongo lanceoladas redondeadas sin indentaciones tienen un color verde azulado. Se desarrollan en otoño y pueden sobrevivir las heladas del invierno.
Ophrys fusca es una orquídea terrestre que tiene tubérculo subterráneo, globular, y pequeño del cual sale el tallo floral erecto sencillo y sin ramificaciones de unos 40 cm. Las flores poseen un labelo de gran tamaño. El labelo es velludo y tiene un color marrón oscuro desde la mitad central a la parte del exterior, la mitad más interna tiene un color grís glabro y la junta más interna tonos amarillos y blancos. El labelo tiene tres lóbulos con los laterales que están vueltos hacia adelante con unos pelos finos y sedosos. El lóbulo mayor es redondeado abombado turgente con una base de pelos blanquecinos .
Esta variedad tiene los sépalos iguales en tamaño y en consistencia de unos 7 mm de longitud y un color verde intenso. Los pétalos más internos son más pequeños que los sépalos pero del mismo color verde y hacen un gran contraste con los tonos oscuros del labelo. De dos a diez flores se desarrollan en el tallo floral con hojas basales. Las flores son únicas, no solo por su inusual belleza, gradación de color y formas excepcionales, sino también por la ingenuidad con la que atraen a los insectos. Su labelo imita en este caso al abdomen de una abeja.
Esta sugestión visual sirve como reclamo íntimo. Esta polinización mímica está acrecentada al producir además la fragancia de la hembra del insecto en celo. Estas feromonas hacen que el insecto se acerque a investigar. Esto ocurre solamente en el periodo determinado en el que los machos están en celo y las hembras no han copulado aún. El insecto está tan excitado que empieza a copular con la flor. Esto se denomina "pseudocopulación", la firmeza, la suavidad, y los pelos aterciopelados del labelo, son los mayores incentivos, para que el insecto se introduzca en la flor. Las polinia se adhieren a la cabeza o al abdomen del insecto. Cuando vuelve a visitar otra flor los polinia golpean el estigma. Los filamentos de los polinia durante el transporte cambian de posición de tal manera que los céreos granos de polen puedan golpear al estigma, tal es el grado de refinamiento de la reproducción. Si los filamentos no toman la nueva posición los polinia podrían no haber fecundado la nueva orquídea.
Cada orquídea tiene su propio insecto polinizador y depende completamente de esta especie polinizadora para su supervivencia. Lo que es más los machos embaucados es probable que no vuelvan o incluso que ignoren plantas de la misma especie. Por todo esto solamente cerca del 10 % de la población de Ophrys llega a ser polinizada. Esto es suficiente para preservar la población de Ophrys, si se tienen en cuenta que cada flor fertilizada produce 12.000 diminutas semillas.
Ophrys fusca Link es una especie de orquídeas monopodiales y terrestres de la subtribu Orchidinae de la familia Orchidaceae. Es la llamada orquídea abeja negra: orquídea muy variable que puede presentar pequeñas modificaciones en su apariencia, que se clasifican como subespecies.
EtimologíaVer: Ophrys, Etimología
Nombres comunes Catalán: mosques negres Castellano: orquídea abejera oscura, abejera oscura, abejita, avispilla, monjas, monjitas, mosca fuscaOphrys fusca orkidea espezie bat da, Mediterraneoaren inguruan jaiotakoa, baina Euskal Herriko hainbat lekutan ikus daitekeena, adibidez Zumaiako flyschan dauden dunetan.
Ophrys fusca orkidea espezie bat da, Mediterraneoaren inguruan jaiotakoa, baina Euskal Herriko hainbat lekutan ikus daitekeena, adibidez Zumaiako flyschan dauden dunetan.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});Ophrys fusca
L'Ophrys brun (Ophrys fusca) est une orchidée terrestre européenne.
Plante vivace (30cm au plus) à tubercules globuleux ou ovoïdes entiers, à tige dressée munie de feuilles ovales ou oblongues à épi assez lâche. Les divisions extérieures du périanthe sont vert clair, la supérieure arquée en voûte sur le gynostème, les 2 autres étalées, labelle élargi vers l'extrémité, brun avec 4 lobes arrondis plus foncés à l'extrémité; gynostème obtus sans bec.
Avril à Mai
Prairies, pelouses relativement sèches et chaudes, à sol calcaire, garrigues, bois clairs bien exposés sur les coteaux calcaires.
Espèce méditerranéenne: du Portugal à la Crète.
Ophrys fusca
L'Ophrys brun (Ophrys fusca) est une orchidée terrestre européenne.
Ophrys fusca Link, 1799 è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee.[1]
È una pianta erbacea geofita bulbosa, alta 10–30 cm, con foglie inferiori larghe e corte disposte a rosetta e 1-2 foglie cauline inguainanti il fusto.
L'infiorescenza, lassa, comprende da 2 a 8 fiori con sepali verdastri ad apice arrotondato e petali di colore da giallo a bruno, oblunghi, a margini ondulati, con apice ottuso o tronco. Il labello è trilobato, convesso, brunastro, con un sottile margine glabro di colore giallastro, e un disegno ampio, bilobato, di colore da grigiastro a bluastro. Il ginostemio è corto, con apice ottuso
Fiorisce dalla fine di gennaio a metà giugno.
Si riproduce per impollinazione entomofila ad opera di imenotteri del genere Andrena (A. ovatula, A. nigroaenea, A. flavipes)[2][3].
È diffusa in Europa meridionale (Portogallo, Spagna, Francia, Italia e Grecia) e Nordafrica.
In Italia è diffusa su quasi tutta la penisola (eccetto le regioni nord-orientali), in Sicilia e in Sardegna[4].
Predilige macchie, garighe e prati assolati, dal livello del mare fino a 1450 m di altitudine.
Sono note le seguenti sottospecie:[1]
La variabilità morfologica di questa entità ha fatto si che essa venisse descrittà da molti Autori con diverse nomenclature, tutte attualmente ritenute sinonimi della sottospecie nominale:[1]
Ophrys fusca Link, 1799 è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee.
Ophrys fusca is een Europese orchidee van het geslacht spiegelorchis (Ophrys). De soort wordt ook wel bruine ophrys genoemd, alhoewel die naam ondertussen op verschillende soorten van de Ophrys fusca-groep slaat. Het is een weinig opvallende spiegelorchis, gekenmerkt door een bruine bloemlip die door een longitudinale groef in twee verdeeld is.
Het is een soort van de westelijke Middellandse Zeegebied, die niet in België en Nederland voorkomt.
De botanische naam Ophrys stamt uit het Oudgrieks en betekent ‘wenkbrauw’, wat zou moeten slaan op de behaarde lip. De naam wordt reeds gebruikt door Plinius de oudere (23-79 v.Chr.) in zijn Naturalis Historia, alhoewel hij er waarschijnlijk een andere plant mee aanduidde. De soortaanduiding fusca betekent ‘somber’, en refereert aan weinig kleurrijke bloemen.
Ophrys fusca is een overblijvende, niet-winterharde geofyt. Het is een kleine (maximaal 25 cm), forse plant met twee tot tien grote, weinig opvallende groen en bruine bloemen in een korte, dichtbebloemde aar.
De bloemen zijn tot 2,5 cm groot, met geel- of lichtgroene kelkbladen, waarvan de randen zijn teruggebogen, en het bovenste als een afdakje over het gynostemium gebogen is. De bovenste kroonbladen zijn kleiner, smaller en geel-, bruin- of olijfgroen gekleurd.
De lip is veel groter dan de andere bloembladen, drielobbig, 1,5 maal zo lang als breed, licht convex, bruin fluweelachtig behaard. De kleine zijlobben liggen dicht tegen de middenlob. De middenlob heeft aan de basis twee opvallende uitstulpingen, waartussen een longitudinale groef tot in het centrale gedeelte loopt, en is aan de top licht V-vormig gespleten. Het speculum bestaat uit twee losse, halve-maanvormige vlekken aan beide kanten van de groef, en is azuurblauw en grijs-violet gekleurd, met een lichtere rand. De lip heeft een smalle gele of witte rand. De stempelholte is lichtgekleurd, soms met bruine streping. Er is geen aanhangsel.
De bloeitijd is van maart tot mei.
Ophrys fusca wordt onder andere bestoven door de grote zijdebij (Colletes cunicularius).
Voor details van de voortplanting, zie spiegelorchis.
Ophrys fusca geeft de voorkeur aan kalkrijke, droge tot vochtige bodems op zonnige of halfbeschaduwde plaatsen, zoals kalkgraslanden, garrigues, lichte naaldbossen en ruigtes. In middelgebergte komt de soort voor tot op hoogtes van 1100 m.
Ophrys fusca is een soort van het westelijk Middellands Zeegebied, van Tunesië en Algerije tot Portugal en Spanje. Ook op de Balearen Ze is plaatselijk voorkomend en kan abundant zijn.
In Frankrijk zou ze mogelijk voorkomen langs de Middellandse Zeekust van de Pyreneeën tot aan het departement Var, alhoewel dit door verwarring met de zustersoort O. lupercalis zou kunnen verklaard worden.
Van de soort O. fusca s.l., zoals oorspronkelijk beschreven door Link in 1799, zijn in de loop der jaren en door verschillende auteurs een tiental afzonderlijke soorten afgescheiden, die in bepaalde kenmerken, bloeiperiode of verspreidingsgebied van elkaar verschillen. Andere taxonomen beschouwen deze soorten als ondersoorten van O. fusca s.l..
Deze soorten worden nog steeds als een aparte groep binnen de sectie Pseudophrys van het geslacht Ophrys gerekend, de groep Ophrys fusca of Ophrys obaesa:
De belangrijkste bedreigingen zijn het verlies van hun habitat (kalkgraslanden) door omzetting naar landbouwgronden, door bemesting en door de natuurlijke successie (evolutie naar bos).
Bronnen, noten en/of referentiesOphrys fusca is een Europese orchidee van het geslacht spiegelorchis (Ophrys). De soort wordt ook wel bruine ophrys genoemd, alhoewel die naam ondertussen op verschillende soorten van de Ophrys fusca-groep slaat. Het is een weinig opvallende spiegelorchis, gekenmerkt door een bruine bloemlip die door een longitudinale groef in twee verdeeld is.
Het is een soort van de westelijke Middellandse Zeegebied, die niet in België en Nederland voorkomt.
Ophrys fusca é uma espécie de planta com flor pertencente à família Orchidaceae.
A autoridade científica da espécie é Link, tendo sido publicada em Journal für die Botanik 2: 324. 1799.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente os seguintes táxones infraespecíficos:[2]
Ophrys fusca é uma espécie de planta com flor pertencente à família Orchidaceae.
A autoridade científica da espécie é Link, tendo sido publicada em Journal für die Botanik 2: 324. 1799.
Влітку ці орхідні сплять, а підземна бульба слугує резервом живлення. Наприкінці літа-осені розвивається розетка листя. Крім того, нова бульба починає розвиватися і дозрівати до наступної весни, стара бульба повільно відмирає. Наступної весни квіткове стебло починає розвиватися, а під час цвітіння листя починає слабшати. Квіткове стебло досягає у висоту 40 см. Суцвіття включають в себе від 2 до 8 квітів із зеленуватими чашолистками. Квіти мають велику губу. Губа тричасткова, волохата і має темно-коричневий колір зовнішньої середньої половини з тонким краєм слабо-жовтуватим, внутрішня половина має сіруватий колір з блакитним. Квітне з кінця січня до середини червня.
Більшість орхідей роду Ophrys залежать від симбіотичних грибів, через це вони розвивають тільки пару маленьких почергових листків. Вони не можуть бути пересаджені через цей симбіоз.
Походить із Середземномор'я, поширений від південно-західної Європи та північної Африки до Західної Азії. Росте на луках, в маслинових гаях, чагарниках і лісах на висотах від рівня моря до 1450 м над рівнем моря.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Це незавершена стаття про орхідеї.
Ophrys fusca, thường được biết đến với tên the Dark Bee Orchid, là một loài lan native to the Mediterranean.
Ophrys fusca Link, 1800
Ophrys fusca (лат.) — вид однодольных растений рода Офрис (Ophrys) семейства Орхидные (Orchidaceae).
Летом эти орхидные спят, а подземная луковица служит в качестве резерва питательных веществ. В конце лета-осени развивается розетка листьев. Кроме того, новая луковица начинает развиваться и не созревает до следующей весны, старая луковица медленно погибает. Следующей весной цветочный стебель начинает развиваться, а во время цветения листья начинают ослабевать. Цветочный стебель достигает в высоту 40 см. Соцветия включают в себя от 2 до 8 цветков с зелёными чашелистиками. Цветы имеют большую губу. Губа трёхдольчатая, волосистая и имеет тёмно-коричневый цвет внешней средней половины с тонким краем слабо-желтоватым, внутренняя половина имеет сероватый цвет с голубым. Цветёт с конца января до середины июня.
Большинство орхидей рода Ophrys зависят от симбиотических грибов, поэтому они развивают только пару маленьких последовательных листьев. В этой связи они не выносят пересадку.
Родина вида — Средиземноморье от юго-западной Европы и северной Африки до Западной Азии. Растёт на лугах, в оливковых рощах, кустарниках и лесах на высоте от уровня моря до 1450 метров над уровнем моря.
.jpg)
.jpg)
Ophrys fusca (лат.) — вид однодольных растений рода Офрис (Ophrys) семейства Орхидные (Orchidaceae).
Летом эти орхидные спят, а подземная луковица служит в качестве резерва питательных веществ. В конце лета-осени развивается розетка листьев. Кроме того, новая луковица начинает развиваться и не созревает до следующей весны, старая луковица медленно погибает. Следующей весной цветочный стебель начинает развиваться, а во время цветения листья начинают ослабевать. Цветочный стебель достигает в высоту 40 см. Соцветия включают в себя от 2 до 8 цветков с зелёными чашелистиками. Цветы имеют большую губу. Губа трёхдольчатая, волосистая и имеет тёмно-коричневый цвет внешней средней половины с тонким краем слабо-желтоватым, внутренняя половина имеет сероватый цвет с голубым. Цветёт с конца января до середины июня.
Большинство орхидей рода Ophrys зависят от симбиотических грибов, поэтому они развивают только пару маленьких последовательных листьев. В этой связи они не выносят пересадку.
Родина вида — Средиземноморье от юго-западной Европы и северной Африки до Западной Азии. Растёт на лугах, в оливковых рощах, кустарниках и лесах на высоте от уровня моря до 1450 метров над уровнем моря.
.jpg)
