La hierba pigmea (Mibora mimina) es una planta herbácea de la familia de las poáceas.
Descripción
Es una pequeña planta gramínea, de 2-10 cm de altura, que crece formando pequeños céspedes densos. Sus hojas son cortas y acanaladas y los tallos rematan en una espiga fina, formada de espiguiilas aún menores, en las cuales las flores están protegidas por unas escmas púrpura de 1 mm, que permiten asomar la parte fértil blanca, (anteras), del mismo tamaño que sus 3 estambres, dando a la planta el aspecto de una pequeña "brocha" roja con motas blancas.[1]
Distribución y hábitat
En la península ibérica en Castilla y León. Es abundantísima en suelos de pastos pobres y arenosos.[1] En Gales y en Inglaterra en dunas junto al mar.[2]
Taxonomía
Mibora minima fue descrita por (L.) Desv. y publicado en Observations sur les Plantes des Environs d'Angers 45. 1818.[3]
- Citología
Número de cromosomas de Mibora minima (Fam. Gramineae) y táxones infraespecíficos: 2n=14[4]
- Sinonimia
-
Agrostis minima L.
-
Chamagrostis desvauxii (Lange) Nyman
-
Chamagrostis littorea Samp.
-
Chamagrostis minima (L.) Borkh.
-
Chamagrostis minima var. elongata Hack.
-
Chamagrostis verna (Pers.) Sloboda
-
Knappia agrostidea Sm.
-
Knappia verna (Pers.) Trin.
-
Knappia vernalis Trin.
-
Mibora desvauxii Lange
-
Mibora minima var. elongata (Hack.) Husn.
-
Mibora verna (Pers.) P.Beauv.
-
Mibora verna var. elongata (Hack.) Rouy
-
Poa minima (L.) Stokes
-
Sturmia minima (L.) Hoppe
-
Sturmia verna Pers.[5][6]
Nombres comunes
- Castellano: hierba enana.[7]
Referencias
Bibliografía
- Anonymous. 1986. List-Based Rec., Soil Conserv. Serv., U.S.D.A. Database of the U.S.D.A., Beltsville.
- Cabi, E. & M. Doğan. 2012. Poaceae. 690–756. In A. Güner, S. Aslan, T. Ekim, M. Vural & M. T. Babaç (eds.) Türkiye Bitkileri Listesi. Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını, Istanbul.
- Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1968. The Pteridophytoa, Gymnospermae and Monocotyledoneae. 1: 1–482. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
- Hitchcock, A. S. 1951. Man. Grasses U.S. (ed. 2) 1–1051. U.S. Department of Agriculture, Washington, D.C.
- Sharp, D. & B. K. Simon. 2002. AusGrass: Grasses of Australia. CD-ROM, Version 1.0. CD–ROM.
- Soreng, R. J. 2003. Mibora. In Catalogue of New World Grasses (Poaceae): IV. Subfamily Pooideae. Contr. U.S. Natl. Herb. 48: 450. View in BotanicusView in Biodiversity Heritage Library
- Soreng, R. J., G. Davidse, P. M. Peterson, F. O. Zuloaga, E. J. Judziewicz, T. S. Filgueiras & O. N. Morrone. 2003 and onwards. On-line taxonomic novelties and updates, distributional additions and corrections, and editorial changes since the four published volumes of the Catalogue of New World Grasses (Poaceae) published in Contr. U.S. Natl. Herb. vols. 39, 41, 46, and 48. http://www.tropicos.org/Project/CNWG:. In R. J. Soreng, G. Davidse, P. M. Peterson, F. O. Zuloaga, T. S. Filgueiras, E. J. Judziewicz & O. N. Morrone (eds.) Internet Cat. New World Grasses. Missouri Botanical Garden, St. Louis.