Annual.
Hordeum murinum (lat. Hordeum murinum) - qırtıckimilər fəsiləsinin arpa cinsinə aid bitki növü.
Hordeum murinum (lat. Hordeum murinum) - qırtıckimilər fəsiləsinin arpa cinsinə aid bitki növü.
Hordeum murinum pe Heiz Gouez a zo ur c'heotenn eus kerentiad ar Poaceae boutin tre er rannvroioù klouar.
Hordeum murinum pe Heiz Gouez a zo ur c'heotenn eus kerentiad ar Poaceae boutin tre er rannvroioù klouar.
El margall, margall bord o cua de rata (Hordeum murinum) és una espècie de planta herbàcia.[1] És una herba de la família gramínies, molt comuna a les vores de camins, parenta de l'ordi.[2] Té molts noms populars: espigadella, espigatrencat, pèl de ca, blat de formiga, blat de sant joan, civadeta borda, cua d'euga, ordi bord, ordi salvatge, rompsac, trauca-sacs.[3][4]
Damunt una tija de fins a 60 centímetre d'alçaria, té una sola espiga cílindrica buida i trencadissa d'uns deu a dotze centímetres de longitud, constituïda d'espícules arestades. Les arestes es fixen fàcilment a la pell d'animals o a la roba i faciliten així la dispersió de les granes a llargues distàncies. Floreix a la primavera. Les fulles del margall bord són llargues i planes, de 2 a 8 mm d'amplada, toves i pubescents.[2]
En llocs secs i vores de camins prop d'assentaments humans en murs i prop de les cases.
Pluriregional
El margall, margall bord o cua de rata (Hordeum murinum) és una espècie de planta herbàcia. És una herba de la família gramínies, molt comuna a les vores de camins, parenta de l'ordi. Té molts noms populars: espigadella, espigatrencat, pèl de ca, blat de formiga, blat de sant joan, civadeta borda, cua d'euga, ordi bord, ordi salvatge, rompsac, trauca-sacs.
Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Haidd y mur sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Hordeum murinum a'r enw Saesneg yw Wall barley.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Heiddwellt y Mur, Haiddwellt y Fagwyr, Haiddwellt y Muriau, Heiddwellt y Muriau.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Haidd y mur sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Hordeum murinum a'r enw Saesneg yw Wall barley. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Heiddwellt y Mur, Haiddwellt y Fagwyr, Haiddwellt y Muriau, Heiddwellt y Muriau.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Die Mäuse-Gerste (Hordeum murinum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Gersten (Hordeum) innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae). Sie wird in Mitteleuropa häufig als „Unkraut“ angesehen. Als Futtergras ist sie ungeeignet, da die Grannen Schleimhautreizungen verursachen können.
Die Mäuse-Gerste wächst als eine krautige Pflanze, die nur selten Wuchshöhen von 40 Zentimeter überschreitet, im Durchschnitt aber 20 bis 30 Zentimeter erreicht; sie bleibt also relativ niedrig. Die Pflanzen können sowohl einjährig wachsen, als auch überwintern (überjährig). Die grasgrünen Laubblätter reichen bis kurz unter die Ähre. Die Blattscheide des obersten Blattes ist bauchig aufgeblasen und verdeckt oft etwas die Ähre.
Wie alle Gersten-Arten ist die Mäuse-Gerste ein Ährengras. Die Ähre weist insgesamt eine Länge zwischen 5 und 12 Zentimetern auf. An jedem Knoten der Ährenachse sitzen drei einblütige Ährchen, und zwar ein starkes, zwittriges Mittelährchen und zwei gestielte, männliche und daher deutlich kleinere Seitenährchen. Die äußeren Hüllspelzen der beiden äußeren Ährchen sind fast zu Grannen reduziert. Die Hüllspelzen des mittleren Ährchens sind bewimpert. Die Grannen der Hüllspelzen sind bis 2,5 Zentimeter lang. Die Mäuse-Gerste blüht immer, wenn die Temperaturen lange genug ausreichend hoch waren, in Mitteleuropa in der Regel von Mai bis Oktober.
Die Früchte der Mäuse-Gerste sind einsamige Schließfrüchte (Karyopsen). Die essbaren Samen sind aber sehr klein; daher rührt der Name der Pflanzenart - Gerste für Mäuse.
Die Grannen sind mit Widerhaken besetzt und können sich im Fell, in den Ohren oder Augen und häufig auch zwischen den Zehen von Tieren festsetzen. Sie wirken dort als Fremdkörper und lösen einen Juckreiz aus. Dies führt dazu, dass die Tiere sich reiben und wälzen, wodurch die Grannen noch tiefer insbesondere in weiche Hautpartien eindringen. Sie lösen dort Entzündungen aus, die häufig vom Tierarzt behandelt werden müssen. Gefährdet sind insbesondere Hunde, aber auch andere Tiere können betroffen sein.[1]
Ursprünglich kommt sie aus dem Mittelmeerraum und Kleinasien. Sie ist in weiten Teilen der Welt (Europa, Asien, Nord- und Mittelamerika sowie Australien) ein Neophyt.
In Mitteleuropa ist sie an mehr oder weniger warmen und trockenen Stellen und stets auf gestörten Böden anzutreffen. Sie ist häufig in Siedlungen oder wächst in der Grünlandgesellschaft der Mäusegerstenflur Bromo-Hordeetum murini.
Die Mäuse-Gerste wächst an mehr oder weniger trockenen und warmen, stickstoffreichen Ruderalstellen wie beispielsweise an Straßen- oder Wegrändern oder an Mauern, auch in Innenstädten unter Bäumen oder auf Verkehrsinseln und kann als Zeigerpflanze für das Stadtklima gesehen werden. Die mit Widerhaken versehenen Grannen der Mäuse-Gerste bleiben leicht an Kleidung oder im Fell von Tieren hängen, so dass diese Pflanzenart von solchen Standorten aus weit verbreitet werden kann. Nach Ellenberg ist sie eine Lichtpflanze, ein Wärmezeiger, ein Schwachsäure- bis Schwachbasezeiger, auf mäßig stickstoffreichen Standorten wachsend und eine Verbandscharakterart annueller Ruderalgesellschaften in gemäßigt warmem Klima (Sisymbrion).
Die Ähre der Mäusegerste wirkt durch ihre Grannen wie eine Ansammlung von Sperrklinken. In der richtigen Ausrichtung zwischen die unteren Enden von Jacken- und Hemdsärmel gesteckt, wandert diese Ähre durch die zufälligen Relativbewegungen der beiden Ärmel langsam nach oben. Dieser volkstümliche Scherzartikel wird auch "Schliafhansl" oder "Schliefhansl" genannt.
Von der Mäusegerste (Hordeum murinum) sind fünf Unterarten bekannt:
Wobei Hordeum murinum subsp. glaucum diploid ist (2n = 14), während Hordeum murinum subsp. murinum einen tetraploiden (2n = 28) und Hordeum murinum subsp. leporinum einen hexaploiden (2n = 42) Chromosomensatz besitzt. Alle Mäusegersten gehören zu dem sogenannten Xu-Genomtyp. Diese Genom- oder Karyotypen klassifizieren Ähnlichkeiten in der Chromosomenstruktur innerhalb der Tribus Triticeae der Gräser.
Die Mäuse-Gerste (Hordeum murinum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Gersten (Hordeum) innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae). Sie wird in Mitteleuropa häufig als „Unkraut“ angesehen. Als Futtergras ist sie ungeeignet, da die Grannen Schleimhautreizungen verursachen können.
Kóńsczi jiczmiónk (Hordeum murinum L.) - to je roscëna z rodzëznë Poaceae. Kóńsczi jiczmiónk mòże rosc np. kòl drodżi.
Kóńsczi jiczmiónk (Hordeum murinum L.) - to je roscëna z rodzëznë Poaceae. Kóńsczi jiczmiónk mòże rosc np. kòl drodżi.
Timẓin n weɣyul (Isem usnan: Hordeum murinum) d talmest n yemɣi seg twacult n poaceae . Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753. Tamlest-a teḥseb-itt IUCN am d talmest ur tettwaggez.
Timẓin n weɣyul (Isem usnan: Hordeum murinum) d talmest n yemɣi seg twacult n poaceae . Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753. Tamlest-a teḥseb-itt IUCN am d talmest ur tettwaggez.
Осатка или див јачмен (латински: Hordeum murinum) – вид едногодишна трева слична со јачменот. Ареалот на распространетост на видот се простира по поголемиот дел на Европа (од југот на Шведска до Медитеранот, југозападна Азија, Иран [1]. Била пренесена и во Северна Америка.
Осатка или див јачмен (латински: Hordeum murinum) – вид едногодишна трева слична со јачменот. Ареалот на распространетост на видот се простира по поголемиот дел на Европа (од југот на Шведска до Медитеранот, југозападна Азија, Иран . Била пренесена и во Северна Америка.
Hordeum murinum, commonly known as wall barley or false barley, is a species of grass, and a close relative of cultivated barley (Hordeum vulgare).
Hordeum murinum is quite widespread and common. It flowers during May through July in mainly coastal areas. In the British Isles it is absent throughout most of Ireland and Scotland but is common in England and Wales.
It can grow to 30 cm in height, and its unbranched spikes can reach 10 cm long. It produces small, dry nutlets and its leaves can be 8 mm wide with short, blunt ligules.
It is an annual winter species whose seeds germinate and develop in the spring.[1] It is also referred to as wall barley and are tetraploids.[2] It is distinct from other species of the genus because of its morphology and molecular genetics.[3] It is also distinct because of the barriers it has with the Hordeum taxa when it comes to its ability to cross with other species.[3]
Among its subspecies is included H. m. ssp. leporinum, known as hare barley.
Hordeum murinum complex is the most widespread of all the other Hordeum species.[3] The center of distribution of H. murinum is in the Mediterranean area, Central Europe, Western Asia, and North Africa.[3] A greater quantity of dry material is produced with medium precipitation and better distribution.[1] Precipitation is the most important factor in the production of seeds for this species. In the years that are more dry with early or late rainfalls, there is no chance of re-seeding for this species.[2] The species uses a greater part of its reproductive resources for seed production, allowing it to adapt to different water conditions.[1] Controlling the seeding rate favors high-quality strand of barley. The sowing rate for wall barley increases when seed production and forage increases.[4] This helps to obtain ideal and sustainable forage and seed yield in rangelands of Jordan. The height of the plant and protein content does not respond to seeding rates, but the height of the plant and protein content does vary with years.[4] Anatomical characteristics of leaf blades differ between the taxa.[5] This weedy species along with hare barley and smooth barley can be hard to control.[2]
One subspecies is Hordeum murinum ssp. leporinum, known as hare barley,[6] mouse barley,[7] and barley grass.[8] This subspecies grows in tufts from 10 to 40 cm (4 to 16 in) in height,[8][9] and its flowers are attached to branches rather than to the main axis.[5] It is native to the Mediterranean region near continental, oceanic, and colder climates,[3] as well as northern Africa and temperate Asia, and it is widely naturalised elsewhere.[7] It was first published as the full species H. leporinum by Johann Heinrich Friedrich Link in 1834. In 1882 it was redescribed as a subspecies of H. murinum by Giovanni Arcangeli, though today some authorities maintain it at the species level.[8][9]
Another subspecies is H. m. ssp. glaucum.[3] It appears in warmer climates of the Mediterranean region.
The above subspecies differ primarily because of their chromosome numbers, spikelet morphology, and geographical distribution.[3] H. leporinum is more dominant in areas where the rainfall is greater than 425 mm (17 in).[2] H. glaucum is more dominant in semiarid regions where rainfall is less than 425 mm (17 in).[2]
Within Hordeum, there are 2 subgenera and 4 sections with 4 different genotypes.[5] The clade that is the sister taxon to H. murinum is H. bulbosum and H. vulgare.[5]
Although H. murinum is considered a difficult weed in cereal crop fields,[2] it is useful for feeding grazing animals.[2] It is also the main source of forage for cattle production in areas with water deficits.[1]
In England in the late 20th century among children the plant was referred to colloquially as the 'Flea Dart', from the aerodynamic shape of its seedhead, and the aphids that are often present within it in its immature state.[10] In China the subspecies leporinum is a common ingredient in the spring Qingming Festival snack qīngtuán.
Hordeum murinum, commonly known as wall barley or false barley, is a species of grass, and a close relative of cultivated barley (Hordeum vulgare).
Musa hordeo, science Hordeum murinum, estas specio de hordeo (poacoj).
Ĝi estas unujara. Ĝi altas ĝis 150 cm. Ĝia floraro estas spiko el densaj unufloraj spiketoj triopaj en la kavetoj de la akso. La du eksteraj spiketoj de la triopo estas sterilaj, ili estas pinte de mallongaj tigetoj. Ĝiaj folioj estas supre haraĵaj.
La cebadilla ratonera o zaragüelle (Hordeum murinum) es una especie de la familia de las gramíneas o Poaceae
Planta fanerógama, herbácea con tallo hueco y esponjoso que presenta entrenudos, cada tallo presenta una espiga. Las hojas formadas por vaina basal y laminadas por la lígula. Su espiga es la inflorescencia de la planta que se considera prolongación del tallo, es densa, quebradiza, cilíndrica, y está constituida por grupos de 3 espiguillas ,glumas o glumelas de una sola flor. La del centro de cada grupo es bisexual, mientras que las 2 laterales son estériles o solo tienen anteras. Las puntas de las brácteas se extienden formando largas aristas ásperas y cada grupo de espiguillas se desprende unido a la única semilla. Florece en primavera verano. Fruto generalmente cariopse.
En zonas secas y bordes de caminos, cunetas y, sobre todo, cerca de los asentamientos humanos, junto a muros y casas. Es considerado comúnmente una mala hierba por no ser conveniente para su consumo o como forraje o pasta para la alimentación del ganado.
General, centro, sur y norte de América, Asia, África y Europa.
La cebadilla ratonera o zaragüelle (Hordeum murinum) es una especie de la familia de las gramíneas o Poaceae
Hiirenohra (Hordeum murinum) on yksivuotinen heinälaji ohrien suvussa. Sitä esiintyy Euroopassa. Hiirenohra kasvaa enintään 20 senttimetriä korkeaksi. Sen kerrannaistähkä on ohut, kolmesta kahdeksaan senttimetriä pitkä. Osassa tähkylöistä kaleiden laidat ovat pitkäkarvaisia. Samannäköisellä pelto-ohralla kaleet ovat kaljulaitaisia, vihneet pidempiä kuin hiirenohralla.
Hiirenohra (Hordeum murinum) on yksivuotinen heinälaji ohrien suvussa. Sitä esiintyy Euroopassa. Hiirenohra kasvaa enintään 20 senttimetriä korkeaksi. Sen kerrannaistähkä on ohut, kolmesta kahdeksaan senttimetriä pitkä. Osassa tähkylöistä kaleiden laidat ovat pitkäkarvaisia. Samannäköisellä pelto-ohralla kaleet ovat kaljulaitaisia, vihneet pidempiä kuin hiirenohralla.
Hordeum murinum
Hordeum murinum est une espèce de plantes monocotylédones de la famille des Poaceae, sous-famille des Pooideae, originaire des régions tempérées de l'Ancien Monde.
Cette plante herbacée annuelle, cespiteuse, peut atteindre 40 cm de haut et est très commune dans les régions tempérées. Ses épillets se caractérisent par de nombreuses arêtes ou barbes pouvant atteindre 5 cm de long. Glumes et lemmes sont aristées.
Hordeum murinum est une plante herbacée annuelle, cespiteuse, velue. Les tiges (chaumes) genouillées ascendantes, feuillées jusqu'au sommet font de 6 à 60 cm de long, et comprennent de 3 à 5 nœuds[2]. Les feuilles ont un limbe effilé de 2 à 20 cm de long sur 2 à 8 mm de large. La ligule est une membrane ciliée de 0,5 à 1 mm de long. La gaine foliaire porte des auricules falciformes[3].
L'inflorescence est un racème, ou épi, de 4 à 12 cm de long, portant des épillets groupés par triades, chaque triade comprenant au centre un épillet fertile sessile, entouré de deux épillets stériles pédicellés[3].
Les épillets stériles, bien développés, sont aussi longs que les épillets fertiles, et sont sous-tendus par des glumes subulées, de 16 à 30 mm de long. Ils comptent une lemme de 7 à 11 mm de long portant une arête de 10 à 40 mm de long. Les épillets fertiles, lancéolés, comprimés dorsalement, de 7 à 12 mm de long, comprennent un fleuron fertile sans extension du rachillet. Ils sont sous-tendus par deux glumes similaires, subulées[4]. La glume supérieure atteint 25 à 30 mm de long. Les fleurons fertiles sont protégés par une lemme lancéolée, coriace, présentant 5 nervures latérales et un apex acuminé muni d'une arête de 18 à 50 mm de long. Ils comptent 3 anthères de 0,7 à 1,2 mm de long et un ovaire pubescent à l'apex[3].
Le fruit est un caryopse ellipsoïde au péricarpe adhérent, pileux à l'apex et sillonné du côté du hile. L'embryon a une longueur égale à 20 % de celle du caryopse ; le hile, linéaire, est aussi long que le caryopse[3].
A maturité, lors de la désarticulation, la diaspore (ou semence) est constitué par une triade d'épillets qui se détachent ensemble[2].
Floraison : de mai à août (dans l'hémisphère nord)
Particularités : la rugosité des soies de l'inflorescence empêche l'épi de glisser en arrière. En provençal, on le nomme pour cela monta sole, monta diable ou trauca-sac (troue sac). Les épis peuvent ainsi causer des lésions fatales chez les animaux lorsqu'ils s'introduisent dans l'oreille ou les naseaux. Les grains, malgré leur petite taille, peuvent fournir une bonne farine.
L'aire de répartition originelle de Hordeum murinum s'étend dans l'Ancien Monde :
La plante s'est naturalisée dans de nombreuses régions tempérées et chaudes du monde où elle est parfois cultivée[5].
On distingue chez l'orge des rats trois sous-espèces qui se différencient par leurs génomes diploïdes, tétraploïdes ou hexaploïdes :
Il est cependant difficile sinon impossible de distinguer ces formes par leurs caractéristiques morphologiques, si bien que certains auteurs considèrent qu'elles constituent le complexe d'espèces Hordeum murinum[6].
Selon The Plant List (26 novembre 2017)[7] :
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (17 novembre 2016)[8] :
La tige comestible se mâchonne comme les caryopses avant qu'ils ne soient trop secs. Malgré leur petite taille, les graines sont susceptibles de fournir une farine comestible[9].
L'orge des rats est commune dans les prairies dégradées. Son intérêt fourrager est très médiocre[10].
Hordeum murinum est considérée comme une source potentielle de gènes de résistance pour l'amélioration génétique des cultivars d'orge commune (Hordeum vulgare). Cette espèce appartient au pool génique tertiaire de l'orge cultivée, le pool primaire étant constitué par le complexe d'espèces regroupant l'orge cultivée et son ancêtre sauvage (Hordeum vulgare subsp. spontaneum), et le pool secondaire par l'espèce Hordeum bulbosum. L'orge commune et l'orge des rats étant isolées sur le plan reproductif, avec des génomes dissemblables des types I et Y respectivement, des hybrides interspécifiques ne peuvent être obtenus que par des manipulations artificielles, telles que le sauvetage d'embryons, ils seraient en tout état de cause hautement stériles[11].
Hordeum murinum
Hordeum murinum est une espèce de plantes monocotylédones de la famille des Poaceae, sous-famille des Pooideae, originaire des régions tempérées de l'Ancien Monde.
Cette plante herbacée annuelle, cespiteuse, peut atteindre 40 cm de haut et est très commune dans les régions tempérées. Ses épillets se caractérisent par de nombreuses arêtes ou barbes pouvant atteindre 5 cm de long. Glumes et lemmes sont aristées.
Noms vernaculaires orge des rats, orge des souris, orge des murs, orge queue-de-rat, orge queue-de-souris, orge des lièvres.Myšacy ječmjeń (Hordeum murinum) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae). Dalše serbske ludowe mjeno je ječmješk.
Myšacy ječmjeń je jednolětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 10 hač 40 cm.
Kćěje wot meje hač septembra. Kłosa docpěwa dołhosć wot 4 hač 12 cm. Kłóski su jenož jednokćenjowe a po třoch ke kłóskowemu trójnikej zarjadowane. Srjedźna kłóska je dwusplažna, mjeztym zo wobě zwonkownej stej muskej abo sterilnej. Přikrywne pluwizny su seršćičkojte, na kromje wotstejo mikawčkate, njesu dołhe kochty, docpěwaja dołhosć wot 15 hač 20 mm.
Rostlina je w južnej a srjedźnej Europje, sewjernje hač do Skandinawiskeje rozšěrjena.
Myšacy ječmjeń (Hordeum murinum) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae). Dalše serbske ludowe mjeno je ječmješk.
L'orzo selvatico (nome scientifico Hordeum murinum L., 1753 è una specie di pianta spermatofita monocotiledone appartenente alla famiglia Poaceae (sottofamiglia Pooideae ex Graminaceae).[1] È una pianta erbacea molto comune nelle regioni temperate, considerata comunemente una pianta infestante.
Il nome generico (Hordeum) è il nome in latino dell'orzo.[2] L'epiteto specifico (murinum) deriva dal latino "murus" (= muro) ed indica una pianta che cresce sui muri.[3] o ancor meglio dal sostantivo "mus-muris" che significa topo, da cui il nome "orzo dei topi".
Il nome scientifico della specie è stato definito da Linneo (1707 – 1778), conosciuto anche come Carl von Linné, biologo e scrittore svedese considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, nella pubblicazione "Species Plantarum" (Sp. Pl. 1: 85 - 1753)[4] del 1753.[1]
Queste piante arrivano ad una altezza di 15 – 50 cm. La forma biologica è terofita scaposa (T scap), ossia in generale sono piante erbacee che differiscono dalle altre forme biologiche poiché, essendo annuali, superano la stagione avversa sotto forma di seme e sono munite di asse fiorale eretto e spesso privo di foglie.[5][6][7][8][9][10][11][12]
Le radici sono avventizie fascicolate.
La parte aerea consiste in un robusto culmo. I fusti sono numerosi, eretti o ginocchiati; sono ramificati alla base; la superficie è liscia e glabra.
Le foglie lungo il culmo sono disposte in modo alterno, sono distiche e si originano dai vari nodi. Sono composte da una guaina, una ligula e una lamina. Le venature sono parallelinervie. Non sono presenti i pseudopiccioli e, nell'epidermide delle foglia, le papille.
Infiorescenza principale (sinfiorescenza o semplicemente spiga): le infiorescenze, di tipo racemoso terminale (un racemo per infiorescenza), hanno la forma di una spiga lanceolata, fortemente compressa, formata da diverse spighette. Le spighette sono strettamente embricate, disposte su tre serie. La spighette centrali sono fertili e sessili, le laterali sono sterili e pedicellate (pedicello di 2 mm). La fillotassi dell'inflorescenza inizialmente è a due livelli (o a due ranghi[13]), anche se le successive ramificazioni la fa apparire a spirale. La rachide, fragile, è scarsamente ciliata ai margini.Il colore può essere verde o sfumato di viola. Lunghezza della spiga: 4 – 10 cm.
Infiorescenza secondaria (o spighetta): le spighette, compresse lateralmente con forme da ellittiche a oblunghe, sottese da due brattee distiche e strettamente sovrapposte chiamate glume (inferiore e superiore), sono formate da un fiore. Alla base di ogni fiore sono presenti due brattee: la palea e il lemma. La disarticolazione avviene con la rottura della rachilla sotto ogni fiore fertile; oppure può cadere l'intera spighetta.
I fiori fertili sono attinomorfi formati da 3 verticilli: perianzio ridotto, androceo e gineceo.
I frutti sono dei cariosside, ossia sono dei piccoli chicchi indeiscenti avvolti dalle glume, con forme da ovate a oblunghe, nei quali il pericarpo è formato da una sottile parete che circonda il singolo seme. In particolare il pericarpo è fuso al seme ed è aderente. L'endocarpo non è indurito e l'ilo è lungo e lineare. L'embrione è provvisto di epiblasto; ha inoltre un solo cotiledone altamente modificato (scutello senza fessura) in posizione laterale. I margini embrionali della foglia non si sovrappongono. L'endosperma è farinoso.
Il periodo di fruttificazione va da giugno a novembre.
Come gran parte delle Poaceae, le specie di questo genere si riproducono per impollinazione anemogama. Gli stigmi più o meno piumosi sono una caratteristica importante per catturare meglio il polline aereo. La dispersione dei semi avviene inizialmente a opera del vento (dispersione anemocora) e una volta giunti a terra grazie all'azione di insetti come le formiche (mirmecoria). In particolare i frutti di queste erbe possono sopravvivere al passaggio attraverso le budella dei mammiferi e possono essere trovati a germogliare nello sterco.[14]
La famiglia di appartenenza di questa specie (Poaceae) comprende circa 650 generi e 9 700 specie (secondo altri Autori 670 generi e 9 500[8]). Con una distribuzione cosmopolita è una delle famiglie più numerose e più importanti del gruppo delle monocotiledoni e di grande interesse economico: tre quarti delle terre coltivate del mondo produce cereali (più del 50% delle calorie umane proviene dalle graminacee). La famiglia è suddivisa in 11 sottofamiglie, il genere Hordeum è descritto all'interno della sottofamiglia Pooideae con oltre 40 specie distribuite nelle regioni temperate del nord in tutto il mondo.[5][6]
Il genere della specie di questa voce è descritto all'interno della tribù Triticeae (supertribù Triticodae T.D. Macfarl. & L. Watson, 1982). La supertribù Triticodae comprende tre tribù: Littledaleeae, Bromeae e Triticeae. All'interno della supertribù, la tribù Triticeae forma un "gruppo fratello" con la tribù Bromeae.[15]
Il genere Hordeum comprende solamente piante poliploidi con i genomi designati "H, I, X, e Y". Inoltre questo genere è stato soggetto ad una "evoluzione reticolata"[16] per fenomeni di ibridazione, o per il trasferimento orizzontale di geni ma anche per l’endosimbiosi.[5]
Per questa pianta sono riconosciute le seguenti sottospecie:[7][10][17][18][19]
Descrizione. L'alleanza Trifolio fragiferi-Cynodontion dactylonis è relativa alle comunità soggette a pascolo e a calpestio, che crescono su suoli compatti, umidi e ricchi di nutrienti (azoto e fosforo). I piani bioclimatici di riferimento variano da termo- a supramediterraneo e la distribuzione è relativa al Mediterraneo occidentale.[21]
Specie presenti nell'associazione: Trifolium bocconei, Trifolium lappaceum, Trifolium squarrosum, Kickxia commutata, Lotus angustissimus, Gastridium ventricosum, Cichorium pumilum, Cynodon dactylon, Lolium perenne, Mentha pulegium, Medicago murex, Panicum repens, Phyla nodiflora, Conyza canadensis, Imperata cylindrica, Trifolium fragiferum, Trifolium tomentosum, Plantago coronopus, Leontodon saxatilis e Medicago arabica.[21]
Descrizione: l'alleanza Hordeion leporini raggruppa comunità nitrofile primaverili di tipo ruderale (bordi delle strade, viottoli di campagna e discariche di materiali). La distribuzione di questo gruppo è prevalentemente nella fascia costiera e collinare nei territori a clima mediterraneo arido. Fuori dall'Italia si trova in Spagna, Dalmazia, Grecia e grandi isole centro-mediterranee. Questa alleanza è molto ricca da un punto di vista floristico.[22]
Altre alleanze per questa sottospecie sono:[20]
Le seguenti sottospecie in altre checklist sono considerate sinonimi della stirpe principale.[17]
Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:[10]
L'orzo selvatico (nome scientifico Hordeum murinum L., 1753 è una specie di pianta spermatofita monocotiledone appartenente alla famiglia Poaceae (sottofamiglia Pooideae ex Graminaceae). È una pianta erbacea molto comune nelle regioni temperate, considerata comunemente una pianta infestante.
Pelinis miežis (Hordeum murinum) – miglinių (Poaceae) šeimos žolinis augalas.
Aukštis 20–50 cm. Žiedai susitelkę į 6–10 cm ilgio varpą. Kaip ir kitų miežių, ji su ilgais ašutais. Pelinis miežis auga laukuose, pakelėse, piktžolė[1].
Pelinis miežis (Hordeum murinum) – miglinių (Poaceae) šeimos žolinis augalas.
Aukštis 20–50 cm. Žiedai susitelkę į 6–10 cm ilgio varpą. Kaip ir kitų miežių, ji su ilgais ašutais. Pelinis miežis auga laukuose, pakelėse, piktžolė.
Kruipertje (Hordeum murinum), ook wel muizengerst genoemd, is een wilde eenjarige of vaste plant uit de grassenfamilie (Poaceae). De soort komt algemeen voor op voedselrijke gronden langs wegen en op muren. In de stad groeit de plant tussen straatstenen en stoeptegels. Het is een typische urbanofiele plant; een plant die het zwaartepunt van zijn verspreiding heeft in stedelijke en/of industriële omgevingen en die daarbuiten bijna niet voorkomt.
De plant is 15-60 cm hoog en heeft talrijke rechtopstaande of geknikt opstijgende stengels. De tot 20 cm lange helder lichtgroene bladeren zijn kaal of zwak behaard en hebben een opgeblazen bovenste schede. Aan elk blad zit een fijne punt. De ligula (tongetje) is erg kort en ringvormig. Ook zijn er oortjes aanwezig.
De plant bloeit van juni tot de herfst met als bloeiwijze een aar. De aar is groen, vrij dicht geschakeld en 5-9 cm lang. Er worden groepen gevormd van drie aartjes. Alleen het middelste aartje is vruchtbaar en iets groter dan de andere twee, de zijaartjes zijn steriel of mannelijk. Het vruchtbare aartje heeft lancetvormige, bewimperde kelkkafjes. Het buitenste kelkkafje heeft de vorm van een naald. Het onderste kroonkafje (lemma) heeft een tot 5 cm lange kafnaald. De kelkkafjes van de zijaartjes zijn borstelvormig behaard. De vrucht is een graanvrucht.
Kruipertje (Hordeum murinum), ook wel muizengerst genoemd, is een wilde eenjarige of vaste plant uit de grassenfamilie (Poaceae). De soort komt algemeen voor op voedselrijke gronden langs wegen en op muren. In de stad groeit de plant tussen straatstenen en stoeptegels. Het is een typische urbanofiele plant; een plant die het zwaartepunt van zijn verspreiding heeft in stedelijke en/of industriële omgevingen en die daarbuiten bijna niet voorkomt.
De plant is 15-60 cm hoog en heeft talrijke rechtopstaande of geknikt opstijgende stengels. De tot 20 cm lange helder lichtgroene bladeren zijn kaal of zwak behaard en hebben een opgeblazen bovenste schede. Aan elk blad zit een fijne punt. De ligula (tongetje) is erg kort en ringvormig. Ook zijn er oortjes aanwezig.
Tongetje met oortjesDe plant bloeit van juni tot de herfst met als bloeiwijze een aar. De aar is groen, vrij dicht geschakeld en 5-9 cm lang. Er worden groepen gevormd van drie aartjes. Alleen het middelste aartje is vruchtbaar en iets groter dan de andere twee, de zijaartjes zijn steriel of mannelijk. Het vruchtbare aartje heeft lancetvormige, bewimperde kelkkafjes. Het buitenste kelkkafje heeft de vorm van een naald. Het onderste kroonkafje (lemma) heeft een tot 5 cm lange kafnaald. De kelkkafjes van de zijaartjes zijn borstelvormig behaard. De vrucht is een graanvrucht.
Aartjes: Spi = aarspil, Glu = kelkkafjes, Lem = onderste kroonkafje (lemma), Pal = bovenste kroonkafje (palea)Jęczmień płonny (Hordeum murinum L.) – gatunek zbóż z rodziny wiechlinowatych.
Rośnie w miejscach ruderalnych, na obrzeżach dróg, na przypłociach. Porasta suche i ciepłe stanowiska (roślina z regionu śródziemnomorskiego).
Jęczmień płonny (Hordeum murinum L.) – gatunek zbóż z rodziny wiechlinowatych.
Hordeum murinum, comummente conhecida como cevada-dos-ratos (também grafada cevada-de-rato[1]), é uma espécie de planta com flor, pertencente à família das Poáceas e ao tipo fisionómico dos terófitos.[2]
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 85. 1753.[3]
Além de ser conhecida como «cevada-dos-ratos», dá ainda pelos seguintes nomes comuns: erva-de-espiga[1], erva-molar[1] (não confundir com as espécies Holcus mollis e Holcus lanatus, que consigo partilham este nome[4]), rengo[1] e cevada-das-lebres[5].
Quanto ao nome científico desta espécie:
É uma planta anual, que remata em tufos densos.[8] Tem um caule glabro e cilíndrico, com entrenós salientes, a que se chama colmo. Os colmos da cevada-dos-ratos podem chegar até aos 70 centímetros de altura, têm um feitio que pode variar entre o vertical-erecto ou o ligeiramente arqueado, em forma de joelho. [8]
A prefoliação é enrolada, ao passo que as folhas propriamente ditas são tendencialmente glabras, apresentam uma coloração que se matiza em tons verde-amarelados, com uma textura áspera junto às margens.[8] As folhas pautam-se ainda pelas estreitas aurículas, que são amplexicaules e visíveis desde a primeira folha, estando dotadas de uma lígula membranácea e curta.[8]
A inflorescência da cevada-dos-ratos é uma espiga densa, que pode chegar até aos 12 centímetros de comprimento, tem um formato oblongo e conta com uma ráquis articulada.[8] A floração ocorre de abril a Junho.[8]
Quanto às espiguetas, estas dispõem de flores, que se encontram reunidas em grupos de três, sendo que a flor a central é hermafrodita e pedicelada, caracterizando-se ainda pelas glumas ciliadas.[8] As flores laterais são masculinas ou estéreis, pautando-se por terem a gluma superior ciliada e a inferior setiforme.[8]
O fruto desta planta é uma cariopse, cujo formato alterna entre o oblongo e o cilíndrico-oblongado, sendo que o mesmo adere às glumelas.[8]
Trata-se de uma espécie presente em grande parte do continente europeu, com exclusão das regiões mais a Nordeste, tendo sido introduzida na América do Norte e na Austrália.[9]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente os seguintes táxones infraespecíficos:[10]
Trata-se de uma espécie ruderal e rupícola, capaz de medrar em terrenos áridos, ermos sáfaros e nas orlas de caminhos.[13][14]
Hordeum murinum, comummente conhecida como cevada-dos-ratos (também grafada cevada-de-rato), é uma espécie de planta com flor, pertencente à família das Poáceas e ao tipo fisionómico dos terófitos.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 85. 1753.
Vildkorn (Hordeum murinum) är en växtart i familjen gräs.
Hordeum murinum ya da yaygın adıyla pisipisi otları ilkbahardan sonbahara kadar yetişen ve köpekler için büyük tehlike oluşturan bir bitkidir. Yabani olarak yetişir ve etrafında bulunan çengelimsi tüyler sayesinde rahat bir şekilde hayvanlara yapışabilmektedirler. Canlının vücudu hareket ettikçe pisipisi otu da yapısı gereği daima ileri hareket eder. Bu ot, özellikle köpeklerin kulak, burun, parmak araları, göz, boğaz, dil gibi birçok organına ciddi zararlar verebilmektedir.[1]
Hordeum murinum ya da yaygın adıyla pisipisi otları ilkbahardan sonbahara kadar yetişen ve köpekler için büyük tehlike oluşturan bir bitkidir. Yabani olarak yetişir ve etrafında bulunan çengelimsi tüyler sayesinde rahat bir şekilde hayvanlara yapışabilmektedirler. Canlının vücudu hareket ettikçe pisipisi otu da yapısı gereği daima ileri hareket eder. Bu ot, özellikle köpeklerin kulak, burun, parmak araları, göz, boğaz, dil gibi birçok organına ciddi zararlar verebilmektedir.
Трав'яниста рослина з порожнистим стовбуром. Стебла (8-) 15-30 (-70) см, прямостоячі або висхідні, голі. Листові пластини 26 х 1,5 см. Цвіте з лютого по травень. Плоди зернівки їстівні, але дуже малі, звідси і назва рослини — ячмінь для мишей.
Північна Африка: Алжир; [пн.] Єгипет [пн.]; Лівія [пн.]; Марокко; Туніс. Азія: Саудівська Аравія; [пн.] Афганістан; Кіпр; Єгипет — Синай; Іран; Ірак; Ізраїль; Йорданія; Ліван; Сирія; Туреччина; Казахстан [пд.сх.]; Таджикистан; Туркменістан; Узбекистан; Індія [пн.зх.]; Пакистан. Кавказ: Вірменія; Азербайджан; Грузія; Росія — Передкавказзя, Дагестан, Астрахань, Калмикія, Волгоград. Європа: Ірландія; Швеція [пд.]; Велика Британія [пд.]; Австрія; Бельгія; Чеська Республіка; Німеччина; Угорщина; Нідерланди; Польща; Словаччина; Швейцарія; Молдова. Україна [пд. і Крим]; Албанія; Боснія і Герцеговина; Болгарія; Хорватія; Греція [вкл. Крит]; Італія [вкл. Сардинія, Сицилія]; Румунія; Сербія; Словенія; Франція [вкл. Корсика]; Португалія [вкл. Азорські острови, Мадейра]; Іспанія [вкл. Балеарські острови, Канарські острови]. Натуралізований в деяких інших країнах. Росте у посушливих районах і узбіччях доріг, канавах, і особливо поблизу населених пунктів, вздовж стін і будинків.
У Польщі насіння дикого ячменю збирають на корм худобі й птиці, а за неврожайних часів з нього готують крупу, одержують борошно для випікання хлібу.[3]
Hordeum murinum là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Hordeum murinum là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
ムギクサ(Hordeum murinum)は、単子葉植物イネ科オオムギ属に属する雑草の一種。
一年生植物または越年草。芒の長い小穂をつける。荒地、草地などに生え、オオムギに似た穂をつけるヨーロッパ原産で明治初期に侵入した帰化植物である。日本では、本州以南に分布し、世界の温帯地域に分布する。
草丈は10から50cm程度になる。稈(茎)には、はっきりした葉耳がある。春から夏にかけて、根元で枝分かれして稈をそう生する。
5から7月に穂を出し、穂の長さは5-15cmで、5cm位の芒のある両性の小穂とその両側に雄性の小穂を密に着け、二条オオムギに似る。
普通の雑草である。
オオムギの品種改良のための遺伝子源とされることがある。