El xarxet de les Auckland (Anas aucklandica) és un petit ànec endèmic de les illes Auckland, al sud de Nova Zelanda. Era considerat conespecífic amb Anas nesiotis i Anas chlorotis.
El xarxet de les Auckland (Anas aucklandica) és un petit ànec endèmic de les illes Auckland, al sud de Nova Zelanda. Era considerat conespecífic amb Anas nesiotis i Anas chlorotis.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Corhwyaden Seland Newydd (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: corhwyaid Seland Newydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Anas aucklandica; yr enw Saesneg arno yw New Zealand teal. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. aucklandica, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r corhwyaden Seland Newydd yn perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Alarch gyddfddu Cygnus melancoryphus Alarch utganol Cygnus buccinator
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Corhwyaden Seland Newydd (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: corhwyaid Seland Newydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Anas aucklandica; yr enw Saesneg arno yw New Zealand teal. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. aucklandica, sef enw'r rhywogaeth.
Die Aucklandente (Anas aucklandica) ist ein flugunfähiger Entenvogel, der zu den Schwimmenten gerechnet wird. Es handelt sich bei dieser Ente um eine endemische Art der subantarktischen Aucklandinseln. Die Aucklandente ist eine sehr kleine Entenart mit auffällig kurzen Flügeln. Die IUCN stuft die Art als „gefährdet“ (vulnerable) ein und schätzt den Bestand auf 600 bis 2.000 geschlechtsreife Vögel.[1]
Die Aucklandente ist eine kleine, dunkelbraune und flugunfähige Entenart. Die Männchen wiegen durchschnittlich 551 Gramm. Weibchen wiegen während der Fortpflanzungszeit im Durchschnitt 480 Gramm, nicht brütende Weibchen dagegen durchschnittlich 410 Gramm.[2]
Die Aucklandente weist einen Geschlechtsdimorphismus auf. Die Männchen ähneln in ihrem Prachtkleid den Neuseelandenten, sind aber insgesamt etwas dunkler. Kopf und Hals sind dunkelbraun. Die Nackenfedern schimmern dabei leicht grünlich. Auffällig ist der weiße Augenring. Das Körpergefieder ist dunkelbraun. Die Flankenfedern weisen eine hellbraune Querstreifung auf. Das Brustgefieder ist dunkel kastanienbraun. Die Unterschwanzdecke ist schwarz. Die Federn sind an ihrer Basis jedoch schmutzig weiß. Der Flügelspiegel ist grün glänzend mit einem weißen Saum. Der Schnabel, die Beine und die Füße sind dunkelgrau. Die Augen sind dunkelbraun. Im Ruhekleid fehlt dem Kopfgefieder der grünliche Schimmer. Das Brustgefieder ist dann von einem matten Kastanienbraun. Die Flankenfedern weisen keine Streifung auf.
Die Weibchen sind einheitlich dunkelbraun, lediglich die Körperunterseite ist etwas heller. Auch bei ihnen ist der weiße Augenring sehr auffällig. Jungenten gleichen den Weibchen.
Die Aucklandente kommt ausschließlich auf den Aucklandinseln vor. Diese Inseln liegen etwa 465 km südlich der Südinsel Neuseelands zwischen 50° 30′ und 50° 60′ südlicher Breite sowie 165° 50′ und 166° 20′ östlicher Länge. Die Gesamtfläche der Inselgruppe beträgt 606 km². Davon entfallen 510 km² auf die Hauptinsel Auckland Island. Zweitgrößte Insel der Gruppe ist die südlich der Hauptinsel gelegene Adams Island. Die Inseln sind heute unbewohnt.
Ursprünglich war die Aucklandente auf allen Inseln dieses Archipels zu finden. Auf der Hauptinsel Auckland Island fehlt sie heute, nachdem sie dort durch den Menschen eingeschleppte Säuger ausgerottet wurde. Der Bestand wird auf etwas mehr als 1500 Enten geschätzt.[3] Zählungen der Vögel sind schwierig, da sie sich in der dichten Vegetation gut verstecken können. Hartmut Kolbe gibt beispielsweise für das Jahr 1990 nur noch 260 bis 300 Enten an.[4] Tatsächlich dürfte der Bestand jedoch zu diesem Zeitpunkt unterschätzt gewesen sein.[3]
Die Population gilt als stabil. Die Verbreitung auf sechs Inseln des Archipels verringert das Risiko, dass diese Entenart auf Grund einer Naturkatastrophe oder einer stark negativen Beeinflussung wie etwa einem Tankerunglück vor der Küste ausstirbt. Die heute besiedelten Inseln des Archipels haben ihr Bestandslimit an Aucklandenten erreicht. Die Hauptinsel Auckland Island soll in den kommenden Jahren von den eingeführten Säugern – Schweine und Katzen – befreit werden. Damit wäre es möglich, dass die Aucklandente auch wieder diese Insel besiedelt.[5]
Die Aucklandente hält sich bevorzugt im mit Rispengräsern bestandenen Küstengebiet auf. Dabei präferiert sie bodenfeuchte Stellen, an denen auch Seggen wachsen. Sie kommt jedoch auch in Eisenholz-Wäldern entlang von Flüssen vor. Auf der Ewing Island leben einige Brutpaare auch in Olearia-Wäldern.
Die Aucklandente ist überwiegend dämmerungs- und nachtaktiv. Tagsüber sucht sie Schutz in dichter Vegetation, in Erdbauen anderer Vogelarten oder in Felsspalten. Sie ernährt sich überwiegend von Tieren wie kleinen Meereswirbellosen, Flohkrebsen, Insektenlarven und kleinen Mollusken.[5] Die Bildung von kleinen Trupps kommt nur sehr selten vor und ist nur an der Küstenlinie zu beobachten, wo die Enten im angespülten Kelp überreichlich Nahrung finden.
Eine soziale Balz ist bei der Aucklandente bislang nicht beobachtet worden und kommt wahrscheinlich nicht vor. Während der Fortpflanzungszeit sind die Enten ausgeprägt aggressiv. Dazu zählt ein Drohen mit geöffnetem Schnabel und Angriffe auf andere Vögel. Nur Paare, die erfolgreich ein Revier besetzt haben und dieses auch verteidigen können, kommen zur Brut.[5] Die Reviergröße beträgt auf Ewing Island 1000 bis 3700 Quadratmeter auf Grasland und 200 bis 550 Quadratmeter für Reviere, zu deren Gebiet auch ein Stück Küstenlinie gehört.
Die Eiablage beginnt im späten Oktober. Da Küken auch noch im März und April beobachtet werden können, ziehen Aucklandenten offenbar ein Ersatzgelege groß, wenn das erste Gelege nicht erfolgreich bebrütet werden kann.[5] Das Nest wird am Boden unter dichter Vegetation errichtet. Die Mulde wird mit Pflanzen der Umgebung sowie Daunen ausgelegt. Nistplätze werden dabei wieder benutzt. Die Eier sind blassbraun und größer als die der Neuseelandente oder der Campbellente.
Es brütet allein das Weibchen. Das Männchen hält sich jedoch in der Nähe auf und begleitet die Partnerin während der Brutpausen. Die Inkubationszeit beträgt 30 bis 35 Tage.[5] Beide Elternvögel führen und verteidigen die Küken. Diese haben nach etwa sechzig bis siebzig Tagen das Gewicht und die Größe der Elternvögel erreicht. Die Mortalitätsrate der Küken ist sehr hoch: Von den durchschnittlich 3,4 Küken, die pro Gelege schlüpfen, erreichen nur etwa 14 Prozent ein Lebensalter von 70 Tagen. Bei 66 Prozent der Brutpaare überlebt keines der geschlüpften Küken.[5]
Der europäische Ersthalter war der Zoo in London, der bereits 1895 eine Aucklandente erwarb. Der britische Wildfowl Trust kaufte 1955 drei Enten, die jedoch alle in der Eingewöhnungsphase starben.[6] Umfangreichere Zuchtprogramme für diese Enten liefen seit 1984, sie wurden jedoch nach einiger Zeit zugunsten der Campbellente aufgegeben, da der Bestand an Aucklandenten als ausreichend angesehen wurde.[7]
Die Aucklandente (Anas aucklandica) ist ein flugunfähiger Entenvogel, der zu den Schwimmenten gerechnet wird. Es handelt sich bei dieser Ente um eine endemische Art der subantarktischen Aucklandinseln. Die Aucklandente ist eine sehr kleine Entenart mit auffällig kurzen Flügeln. Die IUCN stuft die Art als „gefährdet“ (vulnerable) ein und schätzt den Bestand auf 600 bis 2.000 geschlechtsreife Vögel.
De Aucklandaante (Anas aucklandica) is en lüttje Aante un warrt to de Aanten an sik mank de Swemmaanten tellt. Se kann nich flegen. De Aucklandaante gifft dat bloß man up de Auckland Islands over de Antarktis. De IUCN seggt, de Aanten harrn „al wat afkregen“ (vulnerable). Se taxeert den Bestand up 600 bit 2.000 Vagels, de al utwussen sünd.
De Aante is man lüttsch. De Waarten weegt man bloß bi 551 Gramm in'n Döörsnitt. Bi de Aanten liggt se twuschen 410 un 480 Gramm. .[1] Waart un Aante verscheelt sik. De Waarten slaht in ehr Staatskleed na de Neeseelandaanten, man alltohopen sünd se en beten düsterer. Kopp un Hals sünd dunkerbruun. Upfallen deit de witte Ring um de Ogen umto. De Flunkenspegel glinstert gröön mit en witten Suum. Snavel, been un Föte sünd dunkergrau.
De Aucklandaante leevt in free Natur bloß man up de Ackland-Islands. De liggt bi 465 km in'n Süden vun Neeseeland siene Süüdinsel twuschen 50°;30’ un 50°;60’ süüdliche Breede un 165°;50’ un 166;20’ ööstliche Längde. Alltohopen kaamt de Eilannen up 606 km². Dor hett de Hööftinsel Auckland Island bi 510 km² vun. Tweetgröttste Insel is Adams Island in'n Süden vun de grote Insel. Hüdigendags leevt keen Minschen up de Eilannen. An un for sik hett dat de Aucklandaante up all Inseln geven, de to de Inselgrupp tohören doot. Hüdigensdags leevt se nich mehr up de Hööftinsel, vunwegen datt se dor vun inföhrte Söögdeerter, as Katten un Swiene, utrott wurrn sünd. Vunwegen de dichte Vegetatschoon könnt se sik goot versteken un sünd swaar to tellen. De Populatschoon warrt as stabil ankeken.
De Aucklandaante leevt sunnerlich an de Waterkant bi de Küst, wo Riesgras wassen deit. Geern mag se Stäen, wo de Grund wat natt is un wo Seggen wassen doot. Man ok langs de Ströme, in Iesenhölter is se an to drepen. Up dat Ewing-Eiland gifft dat ok en Reeg Paare, de bröödt in Olearia-Hölter.
De Aante is tomeist in de Schummertied un in de Nacht togange. Overdag socht se Schuul achter dichte Planten, in Eerdlöcker vun annere Vagels oder twuschen Felsen. Freten deit se meist Deerter, as Warvellose ut'e See, Flohkreefte, Larven vun Insekten un lüttje Mollusken.
. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons. De Aucklandaante (Anas aucklandica) is en lüttje Aante un warrt to de Aanten an sik mank de Swemmaanten tellt. Se kann nich flegen. De Aucklandaante gifft dat bloß man up de Auckland Islands over de Antarktis. De IUCN seggt, de Aanten harrn „al wat afkregen“ (vulnerable). Se taxeert den Bestand up 600 bit 2.000 Vagels, de al utwussen sünd.
The Auckland teal (Anas aucklandica), also known as Auckland Islands teal or brown teal, is a species of dabbling duck of the genus Anas that is endemic to Auckland Islands south of New Zealand. The species was once found throughout the Auckland Islands but is now restricted to the islands that lack introduced predators: Adams Island, Enderby Island, Disappointment Island and a few smaller islands. An old report of "the same flightless duck" on North East Island, The Snares group[3] most likely refers to a straggler.[4]
The Auckland teal is smaller and rarer than the brown teal of the main islands of New Zealand, a species with which it was once considered conspecific. The plumage is all over brown with a hint of green on the neck and a conspicuous white eyering. The female is slightly darker than the male. The wings are very small and the species has, like the related Campbell teal, lost the power of flight.[4]
The Auckland teal is mostly crepuscular to nocturnal, preferring to hide from predators (New Zealand falcons and skuas) during the day. The species inhabits a variety of habitats with the islands, including tussock fields, mega herb shrubland and coastal waters. It is carnivorous for the most part, feeding on marine invertebrates, insects, amphipods and other small Invertebrates. Auckland teal are territorial and seldom form flocks.[4]
_(cropped).jpg)
The Auckland teal (Anas aucklandica), also known as Auckland Islands teal or brown teal, is a species of dabbling duck of the genus Anas that is endemic to Auckland Islands south of New Zealand. The species was once found throughout the Auckland Islands but is now restricted to the islands that lack introduced predators: Adams Island, Enderby Island, Disappointment Island and a few smaller islands. An old report of "the same flightless duck" on North East Island, The Snares group most likely refers to a straggler.
The Auckland teal is smaller and rarer than the brown teal of the main islands of New Zealand, a species with which it was once considered conspecific. The plumage is all over brown with a hint of green on the neck and a conspicuous white eyering. The female is slightly darker than the male. The wings are very small and the species has, like the related Campbell teal, lost the power of flight.
The Auckland teal is mostly crepuscular to nocturnal, preferring to hide from predators (New Zealand falcons and skuas) during the day. The species inhabits a variety of habitats with the islands, including tussock fields, mega herb shrubland and coastal waters. It is carnivorous for the most part, feeding on marine invertebrates, insects, amphipods and other small Invertebrates. Auckland teal are territorial and seldom form flocks.
Auckland teal mount in the collection of Auckland Museum
La Aŭklanda kreko (Anas aucklandica) estas specio de birdo el la grupo de plaŭdanasoj de la tipa genro Anas kiu estas endemia de la Aŭklandoj, sude de Novzelando. La specio iam troviĝis tra la tutaj Aŭklandoj, sed ĝi estas nune limigita al la insuloj kie mankas enmetitaj predantoj; nome insuloj Adams, Enderby, kaj Disappointment kaj kelkaj pli malgrandaj insuloj. Malnova informo pri "la sama nefluga anaso" de la nordorienta insulo, de la grupo de la insuloj Snares (Hector, 1896) plej verŝajne aludas al perdiĝinta.
La Aŭklanda kreko estas pli malgranda ol la Novzelanda kreko de la ĉefaj insuloj de Novzelando, specio kun kiu ĝi estis iam konsiderata samspecifa. La plumaro estas tutbruna kun iom da verda nuanco ĉe la kolo kaj blanka rimarkinda okulringo. La ino estas iome pli malhela ol la masklo. La flugiloj estas tre malgrandaj kaj la specio estis, kiel la rilata Kampbela kreko, perdiĝinta la flugkapablon.
La Aŭklanda kreko estas ĉefe krepuskulo al noktulo, preferinte kaŝiĝi el predantoj (Novzelanda falko kaj Rabmevoj) dumtage. La specio loĝas en vario de habitatoj insulaj, inklude herbotufaj kampoj, altaherbaj arbustaroj kaj marbordaj akvoj. Ĝi estas karnovoraj pleje, kaj manĝas marajn senvertebrulojn, insektojn, amfipodojn kaj aliajn malgrandajn senvertebrulojn. La Aŭklanda kreko estas teritoriema kaj rare formas arojn.
La Aŭklanda kreko (Anas aucklandica) estas specio de birdo el la grupo de plaŭdanasoj de la tipa genro Anas kiu estas endemia de la Aŭklandoj, sude de Novzelando. La specio iam troviĝis tra la tutaj Aŭklandoj, sed ĝi estas nune limigita al la insuloj kie mankas enmetitaj predantoj; nome insuloj Adams, Enderby, kaj Disappointment kaj kelkaj pli malgrandaj insuloj. Malnova informo pri "la sama nefluga anaso" de la nordorienta insulo, de la grupo de la insuloj Snares (Hector, 1896) plej verŝajne aludas al perdiĝinta.
La Aŭklanda kreko estas pli malgranda ol la Novzelanda kreko de la ĉefaj insuloj de Novzelando, specio kun kiu ĝi estis iam konsiderata samspecifa. La plumaro estas tutbruna kun iom da verda nuanco ĉe la kolo kaj blanka rimarkinda okulringo. La ino estas iome pli malhela ol la masklo. La flugiloj estas tre malgrandaj kaj la specio estis, kiel la rilata Kampbela kreko, perdiĝinta la flugkapablon.
La Aŭklanda kreko estas ĉefe krepuskulo al noktulo, preferinte kaŝiĝi el predantoj (Novzelanda falko kaj Rabmevoj) dumtage. La specio loĝas en vario de habitatoj insulaj, inklude herbotufaj kampoj, altaherbaj arbustaroj kaj marbordaj akvoj. Ĝi estas karnovoraj pleje, kaj manĝas marajn senvertebrulojn, insektojn, amfipodojn kaj aliajn malgrandajn senvertebrulojn. La Aŭklanda kreko estas teritoriema kaj rare formas arojn.
La cerceta maorí[2] o cerceta alicorta de Auckland[1] (Anas aucklandica) es una especie de ave anseriforme de la familia de los patos (Anatidae), endémica de las islas Auckland, situadas al sur de Nueva Zelanda. Su población total, algunos estudios la cifran en unos seiscientos individuos, mientras que otros la estiman en más de dos mil individuos.[1]
Taxonómicamente está muy relacionada con Anas chlorotis y Anas nesiotis; y hasta no hace mucho se consideraban la misma especie.
La cerceta maorí o cerceta alicorta de Auckland (Anas aucklandica) es una especie de ave anseriforme de la familia de los patos (Anatidae), endémica de las islas Auckland, situadas al sur de Nueva Zelanda. Su población total, algunos estudios la cifran en unos seiscientos individuos, mientras que otros la estiman en más de dos mil individuos.
Taxonómicamente está muy relacionada con Anas chlorotis y Anas nesiotis; y hasta no hace mucho se consideraban la misma especie.
Anas aucklandica Anas generoko animalia da. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatua dago.
Uudenseelannintavi (Anas aucklandica) on uhanalainen, lentokyvytön uusiseelantilainen sorsalintu.
Uudenseelannintavi on pienehkö sorsalintu. Se on yleisväriltään tummanruskea, rinnassa on punaruskean sävyjä. Silmän ympärillä on ohut valkoinen rengas Aikuinen lintu painaa 420-620 grammaa, koiraat ovat suurempia kuin naaraat.[2]
Uudenseelannintavi on kotoperäinen laji Aucklandin saariryhmässä Uuden-Seelannin pääsaarten eteläpuolella.[1]
Uudenseelannintavi (Anas aucklandica) on uhanalainen, lentokyvytön uusiseelantilainen sorsalintu.
Anas aucklandica
La Sarcelle des Auckland (Anas aucklandica) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Anatidae.
Cette espèce est dorénavant monotypique. Elle était auparavant constituée des sous-espèces Anas aucklandica nesiotis, aujourd'hui devenue la Sarcelle de Campbell (Anas nesiotis), et A. a. chlorotis, aujourd'hui devenue la Sarcelle de Nouvelle-Zélande (Anas chlorotis). Ainsi constituée, l'espèce était connue sous le nom normalisé CINFO de Sarcelle brune.
Anas aucklandica
La Sarcelle des Auckland (Anas aucklandica) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Anatidae.
L'alzavola attera (Anas aucklandica Gray, 1844), chiamata anche alzavola delle Auckland, è un uccello della famiglia degli Anatidi[2].
L'alzavola attera è più piccola dell'alzavola bruna delle isole principali della Nuova Zelanda, un tempo ritenuta sua conspecifica. Il piumaggio è completamento bruno, ma sono presenti riflessi verdi sul collo ed un caratteristico anello bianco intorno agli occhi. La femmina è inoltre un po' più scura del maschio. Le ali sono molto piccole e questa specie ha perso la capacità di volare.
È endemica delle Isole Auckland, situate a sud della Nuova Zelanda. Un tempo era diffusa in tutto l'arcipelago, ma ora è ristretta solamente a quelle isole dove non sono stati introdotti predatori: Adams, Enderby, Disappointment e poche altre isolette più piccole. Una vecchia testimonianza riguardante un'«anatra attera» avvistata nell'arcipelago delle Snares (Hector, 1896), situate a nord-est delle Auckland, si riferisce probabilmente ad un esemplare smarrito.
Questo uccello è diffuso in una grande varietà di habitat ed è possibile trovarlo nei campi di Chionochloa, di megaerba e in acque costiere.
L'alzavola attera ha abitudini per lo più crepuscolari o notturne e durante il giorno preferisce tenersi al sicuro dai predatori (come i falconi della Nuova Zelanda e gli skua).
Ha una dieta in gran parte carnivora e si nutre soprattutto di invertebrati marini, insetti, anfipodi e di altri piccoli animaletti. È una specie territoriale e forma stormi solo molto raramente.
L'alzavola attera (Anas aucklandica Gray, 1844), chiamata anche alzavola delle Auckland, è un uccello della famiglia degli Anatidi.
De aucklandtaling (Anas aucklandica) is een eend uit de familie van de Anatidae. Het is een endemische soort van de Aucklandeilanden, die tot Nieuw-Zeeland behoren.
De aucklandtaling voedt zich met insecten en ongewervelden, die hij in het water en op het land vindt.
De aucklandtaling is een kleine, donkerbruine eend. De eend weegt tussen de 400 en 550 gram. Er is weinig verschil in verenkleed tussen het mannetje en het vrouwtje. Het zijn vogels met kleine vleugels en ze hebben het vliegen grotendeels afgeleerd. Ze zijn ’s nachts actief, wanneer er minder roofdieren zijn en voeden zich met kleine gewervelden en ongewervelden. De eenden zijn zeer territoriaal.
De aucklandtaling komt alleen nog voor op de eilanden Ewing, Enderby, Rose, Ocean, Adams, Disappointment en de Dundaseilanden, in totaal een gebied van 113 km². Hij werd er bedreigd door geïntroduceerde dieren (katten, ratten en varkens). In het kader van projecten tot ecologisch herstel van deze eilanden, zijn de geïntroduceerde dieren die de talingpopulaties bedreigen verwijderd. Volgens een schatting uit 1997 zijn er nu ongeveer 2000 aucklandtalingen en volgens de IUCN is de populatie stabiel, maar blijft kwetsbaar als er per ongeluk weer introducties plaatsvinden op deze eilanden.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe aucklandtaling (Anas aucklandica) is een eend uit de familie van de Anatidae. Het is een endemische soort van de Aucklandeilanden, die tot Nieuw-Zeeland behoren.
Bronseand (Anas aucklandica) er ein vassfugl i andefamilien. Ho er endemisk til Aucklandøyane sør for New Zealand. Tidlegare var koparand, Anas chlorotis, og campbelland, Anas nesiotis, rekna som konspesifikke med bronseand. Campbellanda, som lever på Campbelløyane, er akkurat som bronseanda utan flygeevne.
Dette er ei mellomstor grasand, ca. 48 centimeter med kroppsvekt på 500 og 600 gram for hoer og hannar høvesvis. Vengene er små og er ikkje utvikla til flyging. Begge kjønn og juvenile fuglar har brun fjørdrakt, brystet er marmorert mørkare, hannfuglen i praktdrakt har grønglansa hovud, og ein særs smal kvit ring rundt halsen. Begge kjønn har godt synleg kvit augering og viser eit grønt vengespegl, speculum, i flukt. Bronseanda har alt i alt meir avdempa farger enn koparand.
Denne anda lever på Aucklandøyane, spesifikt på Adams Island, Disappointment Island, Dundas Island, Ewing Island, Rose Island og Enderby Island, men ikkje på hovudøya Auckland Island.
Bronseanda beitar ofte i skumring og nattemørke, ho finn føde i bukter og viker med tang og tare, og et alger og animalsk føde som marine virvellause dyr. Ungfuglar og fuglar som ikkje hekkar dannar flokkar ved beiting og kvile.
Bronseandpara er sterkt territoriale gjennom heile året. Reira er bygd av gras og reirplassen ligg under tett vegetasjon. Kullet er typisk på berre 4 egg og egga blir lagt med intervall på 2 eller 3 dagar. Hoa rugar aleine medan hannen voktar territoriet. Klekkinga skjer etter ca. 30 dagar.
Arten har status som sårbar, og bestanden er estimert til meir enn 2000 individ (2005), og er trudd å vere stabil.[1]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Bronseand Bronseand (Anas aucklandica) er ein vassfugl i andefamilien. Ho er endemisk til Aucklandøyane sør for New Zealand. Tidlegare var koparand, Anas chlorotis, og campbelland, Anas nesiotis, rekna som konspesifikke med bronseand. Campbellanda, som lever på Campbelløyane, er akkurat som bronseanda utan flygeevne.
Multimedia w Wikimedia Commons Cyraneczka auklandzka[3] (Anas aucklandica) – gatunek średniej wielkości nielotnego ptaka z rodziny kaczkowatych. Występuje endemicznie na Wyspach Auckland na południe od Nowej Zelandii. Jest uznawana za gatunek narażony na wyginięcie.
Gatunek został opisany naukowo przez George’a R. Graya w 1844 roku[4]. Ptaki te są blisko spokrewnione z cyraneczką południową (A. nesiotis) i nieco dalej z cyraneczką rdzawą (Anas chlorotis). Te trzy taksony tworzą jeden klad[5], a w przeszłości wymienione gatunki były uznawane za podgatunki cyraneczki auklandzkiej[6]; cyraneczka auklandzka i południowa wywodzą się od cyraneczki rdzawej z głównych wysp Nowej Zelandii[7]. Pomimo zewnętrznego podobieństwa nie łączy ich bliższe pokrewieństwo z cyraneczką szarą (Anas gibberifrons)[5].
Cyraneczka auklandzka jest małą kaczką, wielkości cyraneczki zwyczajnej, mierzy od 36 do 48 cm[6]. Upierzenie u obu płci, a także u piskląt jest ciemnobrązowe. Głowa i grzbiet kaczora opalizuje na zielono, pierś jest ciemnokasztanowa, pióra na bokach ciała mają dwa kontrastujące odcienie brązu; kaczory mają też rozmazaną białą plamę u nasady kupra. Kaczki są jednolicie ciemnobrązowe. Ptaki obu płci mają wyraźną białą obwódkę dookoła ciemnobrązowego oka, ciemnoszary dziób, nogi i płetwy. Skrzydła są bardzo krótkie, lotki pierwszorzędowe sięgają tylko do połowy długości ciała. Kaczki te można odróżnić od bardzo podobnej (choć nieco mniejszej i ciemniejszej) cyraneczki południowej przede wszystkim na podstawie miejsca występowania[7]. Masa ciała dorosłego kaczora to 500–620 g, a kaczki 409–560 g[6]. W niewoli dożywają 12 lat[7]
Cyraneczka auklandzka jest aktywna głównie o zmierzchu i nocą, choć nierzadko zdarza się jej także wygrzewać w słońcu, o ile tylko w pobliżu dostępne jest schronienie lub ptak ma nieograniczone pole widzenia. Jej upierzenie pełni rolę maskującą, kiedy ptak poszukuje pożywienia wśród wyrzuconych na brzeg brunatnic. Ukrywa gniazda w gęstej roślinności porastającej wybrzeża, jest spotykana w strefie międzypływowej, wzdłuż strumieni i nad słodkowodnymi jeziorami w odległości do 200 m od wybrzeża, tam gdzie roślinność formacji tussock i turzycowate zapewniają jej schronienie[7][8]. Ptaki te są głównie mięso– i owadożerne; zjadają morskie bezkręgowce, głównie kraby i mięczaki, oraz stawonogi lądowe[7]. Jedzą także glony[2].
Cyraneczka auklandzka nie umie latać, co jest cechą bardzo rzadko spotykaną wśród kaczek. Innymi nielotnymi kaczkami są tylko cyraneczka południowa i torpedówki (rodzaj Tachyeres) z południowego krańca Ameryki Południowej[8].
Cyraneczki auklandzkie są monogamiczne i silnie terytorialne, samotne ptaki żyją pomiędzy terytoriami utrzymywanymi przez pary lub tworzą małe stada w miejscach, gdzie wiatr znosi wyrzucone na brzeg wodorosty. W lęgu znajduje się od 1 do 6 jaj (średnio 3,4) o blado płowej skorupce. Jaja mają rozmiary 65×45 mm, są składane od listopada do lutego. Inkubacja jaj trwa 30–35 dni. Tylko samica zajmuje się wysiadywaniem jaj. W naturze pisklęta osiągają niezależność po 60–70 dniach, a po roku mogą przystąpić do rozrodu[7].
Cyraneczki auklandzkie żyją w grupie Wysp Auckland. Są spotykane na siedmiu wyspach archipelagu: Adams, Enderby, Disappointment, Ewing, Rose, Dundas i Ocean. Dawniej występowały także na głównej wyspie archipelagu, Wyspie Auckland, ale wyginęły ze względu na obecność zdziczałych kotów i świń introdukowanych przez ludzi. Obecność lądowych drapieżników nie pozwala kaczkom powrócić na główną wyspę. Na Wyspy Auckland nie dotarły szczury, które na Wyspach Campbella doprowadziły pokrewną cyraneczkę południową na skraj wyginięcia, zanim je wytępiono[7][8]. Wytępienie zdziczałych kotów i świń na Wyspie Auckland jest planowane w nieokreślonej przyszłości[2].
W latach 90. XX wieku oceniano, że liczebność cyraneczki auklandzkiej to od 600 do 2000 ptaków; nie stwierdzono większych wahań liczebności populacji. Zagrożeniem dla cyraneczki auklandzkiej pozostaje możliwość rozprzestrzenienia inwazyjnych ssaków na wyspy zamieszkiwane przez te ptaki, możliwość przyniesienia chorób przez ptaki wędrowne, a także możliwość zawleczenia szczurów na Wyspy Auckland. Jako że gatunek ten zamieszkuje siedem wysp, szansa jego równoczesnego wyginięcia na wszystkich wyspach jest niewielka[2].
Cyraneczka auklandzka (Anas aucklandica) – gatunek średniej wielkości nielotnego ptaka z rodziny kaczkowatych. Występuje endemicznie na Wyspach Auckland na południe od Nowej Zelandii. Jest uznawana za gatunek narażony na wyginięcie.
Aucklandkricka[2] (Anas aucklandica) är en flygoförmögen andfågel som endast förekommer i ögruppen Aucklandöarna utanför Nya Zeeland.[3]
Auklandkrickan är med en kroppslängd på 48 centimeter en relativt liten mörkbrun and som är flygoförmögen. Honan, hanen i eklipsdräkt samt ungfågeln har fläckat mörkbrunt bröst och en tydlig vit fläck kring ökat. Hanen i häckningsdräkt har grönglansigt huvud, ett smalt vitt halsband och en fläck på flanken.[1]
Fågeln finns på vissa öar tillhörande ögruppen Aucklandöarna,[3] nämligen öarna Ewing, Enderby, Rose, Ocean, Adams, Disappointment och Dundas, men inte på huvudön Auckland Island.[1] Vissa behandlar aucklandkricka, campbellkricka (A. nesiotis) och brunkricka (A. chlorotis) som en och samma art med det vetenskapliga namnet Anas aucklandica.[4]
Fågeln bebor skyddade kustlinjer och använder tät kustnära växtlighet för skydd och häckning. Under dagen kan par vandra 100 till 200 meter uppför en liten bäck eller till kustnära dammar för skydd under dagsvilan. Efter mörkrets inbrott söker den sig ner till kusten för att födosöka bland uppspolat sjögräs efter ryggradslösa djur, men kan också inta alger.[1]
Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar arten som sårbar (VU) [1] på basis av den lilla världspopulationen på endast 600-2000 vuxna fåglar.[5][6] Det finns dock inga belägg på att arten skulle minska i antal, och åtminstone på kort sikt är den säker med tanke på att invasiva arter har avlägsnats från de öar där den häckar. Å andra sidan är det inte troligt att den skulle vidga sitt utbredningsområde medan både katt och gris fortfarande finns på huvudön Auckland Island.
Wikimedia Commons har media som rör aucklandkricka.
Wikispecies har information om Anas aucklandica.
Aucklandkricka (Anas aucklandica) är en flygoförmögen andfågel som endast förekommer i ögruppen Aucklandöarna utanför Nya Zeeland.
Anas aucklandica là một loài chim trong họ Vịt.[1] Đây là là loài đặc hữu của quần đảo Auckland ở phía nam New Zealand. Loài này đã từng được tìm thấy trên khắp quần đảo Auckland nhưng bây nay bị giới hạn ở những hòn đảo thiếu những kẻ săn mồi du nhập: Đảo Adams, Đảo Enderby, Đảo Thất vọng và một vài hòn đảo nhỏ hơn.
Anas aucklandica là một loài chim trong họ Vịt. Đây là là loài đặc hữu của quần đảo Auckland ở phía nam New Zealand. Loài này đã từng được tìm thấy trên khắp quần đảo Auckland nhưng bây nay bị giới hạn ở những hòn đảo thiếu những kẻ săn mồi du nhập: Đảo Adams, Đảo Enderby, Đảo Thất vọng và một vài hòn đảo nhỏ hơn.
Оклендский чирок[1][2] (лат. Anas aucklandica) — водоплавающая птица из рода речных уток (Anas) отряда гусеобразных.
Эндемик архипелага Окленд южнее Новой Зеландии. Вид был найден лишь на территории всего Оклендского архипелага, но теперь ограничен островами, на которых нет хищников: Адамса, Эндерби, островом Обманутых Надежд и несколькими мелкими островами. Сообщения о нелетающих утках на островах Снэрс (Hector, 1896) скорее относится к отставшим особям.
Оклендский чирок меньше, чем бурый чирок на основных островах Новой Зеландии, вида, который рассматривался conspecific with как подвид оклендского чирка. Оперение всего верха у него коричневое с проблесками зелёного на шее и заметными белыми кругами вокруг глаз. Самка немного темнее, чем самец. Крылья очень маленькие и, подобно родственному кэмпбельскому чирку, оклендский чирок потерял способность летать.
Вид населяет целый ряд мест обитания на островах, включая поля с растущими пучками травой, заросли кустарников с мегатравой и морские побережья.
Оклендский чирок по большей части плотояден, питается морскими беспозвоночными, насекомыми, амфибиями и другими мелкими беспозвоночными.
Оклендский чирок большей частью сумеречная или ночная птица, предпочитая скрываться от хищников (новозеландского сокола и поморников) в течение дня. Он живёт своими территориями и редко образует стаи.
Оклендский чирок (лат. Anas aucklandica) — водоплавающая птица из рода речных уток (Anas) отряда гусеобразных.
奧克蘭鴨（Anas aucklandica）是紐西蘭奧克蘭群島特有的一種鑽水鴨。牠們曾一度廣泛分佈在奧克蘭群島，但現已只限於沒有入侵物種的亞當斯島、恩德比島、失望島及其他細小的群島。另外很久以前在斯奈爾斯群島發現不能飛的鴨很有可能就是指牠們。[2]
奧克蘭鴨比紐西蘭棕鴨細小，牠們曾被認為是同一物種。奧克蘭鴨全身都是褐色的，頸部有一些綠色，眼睛有明顯的白環。雌鳥稍為比雄鳥深色。雙翼非常細小，像坎貝爾鴨般已經不能飛。
奧克蘭鴨是拂曉至夜間活動的，日間喜歡躲藏來避開掠食者。牠們棲息在島內多種環境，包括草叢、灌叢及海岸。牠們大部份是肉食性的，主要吃水中的無脊椎動物、昆蟲及端足目。牠們是地盤性的及很少會組成群族。
奧克蘭鴨（Anas aucklandica）是紐西蘭奧克蘭群島特有的一種鑽水鴨。牠們曾一度廣泛分佈在奧克蘭群島，但現已只限於沒有入侵物種的亞當斯島、恩德比島、失望島及其他細小的群島。另外很久以前在斯奈爾斯群島發現不能飛的鴨很有可能就是指牠們。
奧克蘭鴨比紐西蘭棕鴨細小，牠們曾被認為是同一物種。奧克蘭鴨全身都是褐色的，頸部有一些綠色，眼睛有明顯的白環。雌鳥稍為比雄鳥深色。雙翼非常細小，像坎貝爾鴨般已經不能飛。
奧克蘭鴨是拂曉至夜間活動的，日間喜歡躲藏來避開掠食者。牠們棲息在島內多種環境，包括草叢、灌叢及海岸。牠們大部份是肉食性的，主要吃水中的無脊椎動物、昆蟲及端足目。牠們是地盤性的及很少會組成群族。
クリイロコガモ （学名：Anas aucklandica）は、カモ目カモ科に分類される鳥類の一種。
特徴は写真参照。
飛べないカモ
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
