The Maui Nui ʻakialoa or Lānaʻi ʻakialoa (Akialoa lanaiensis) is an extinct species of Hawaiian honeycreeper in the subfamily Carduelinae of the family Fringillidae. It inhabited the islands of Maui, Lānaʻi, and Molokaʻi in Hawaii.[1]
The Maui Nui ʻakialoa was a grayish-yellow bird. It was six inches long, with a bill that was an inch and a half in length. It used its long bill to probe bark in search of insects and probe flowers in search of nectar.[1]
It is known from three specimens collected on the island of Lānaʻi in 1892. It is also known from fossils on Molokaʻi and Maui. It lived in forests above 200 m of elevation.[1]
The Maui Nui ʻakialoa was driven to extinction by habitat destruction and disease. Invasive species may also have been a factor.[1]
The Maui Nui ʻakialoa or Lānaʻi ʻakialoa (Akialoa lanaiensis) is an extinct species of Hawaiian honeycreeper in the subfamily Carduelinae of the family Fringillidae. It inhabited the islands of Maui, Lānaʻi, and Molokaʻi in Hawaii.
De lanai-akialoa (Akialoa lanaiensis synoniem: Hemignathus ellisianus lanaiensis) is een zangvogel uit de familie Fringillidae (vinkachtigen). De soort was endemisch op Hawaï. De IOC World Bird List onderscheidt drie soorten. BirdLife International beschouwt deze vink als een ondersoort.
Deze (onder-)soorten waren endemisch in Hawaï en worden beschouwd als uitgestorven. Deze (onder)soort kwam voor op Lanai en werd daar in 1892 verzameld; verder is er fossiel materiaal. Men veronderstelt dat deze vinken uitstierven door habitatverlies en geïmporteerde infectieziekten, verder speelden mogelijk ingevoerde predatoren en tropische stormen een negatieve rol.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe lanai-akialoa (Akialoa lanaiensis synoniem: Hemignathus ellisianus lanaiensis) is een zangvogel uit de familie Fringillidae (vinkachtigen). De soort was endemisch op Hawaï. De IOC World Bird List onderscheidt drie soorten. BirdLife International beschouwt deze vink als een ondersoort.
Multimedia w Wikimedia Commons Hawajka długodzioba (Akialoa lanaiensis) – gatunek małego ptaka z rodziny łuszczakowatych. Występował endemicznie w Lānaʻi. Widziany po raz ostatni w 1894 – dwa lata po odkryciu. Uznany za wymarły.
Po raz pierwszy gatunek opisał Walter Rothschild w 1893 na łamach Bulletin of the British Ornithologists' Club. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Hemignathus lanaiensis[3]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza hawajkę długodziobą w rodzaju Akialoa. Uznaje ją za gatunek monotypowy[4]. Gatunek znany z 3 okazów muzealnych[5][6], przechowywanych w zbiorach w Tring i Nowym Jorku[7]. Zostały odłowione w okresie od 15 do 22 listopada 1892, najprawdopodobniej przez E.B. Wolstenholme'a, nie Henry'ego Palmera, jak się przypuszcza[5].
Długość ciała wynosiła około 16,5 cm[7]. Dziób mierzył około 74–79 mm, skrzydła 79–84 mm (oryginalne wymiary podane w calach)[3]. Samiec miał oliwkowozielony wierzch ciała i brudnożółty spód z kremowymi pokrywami podogonowymi. Samicę cechował oliwkowy, nieco szarawy wierzch ciała i żółty brzuch. Dziób czarny[7]. Tęczówka brązowa, nogi łupkowoniebieskie, podeszwy żółtawe[8].
Hawajki długodziobe zamieszkiwały Lānaʻi[6]; szczątki subfosylne, które należały być może do przedstawicieli gatunku, odnaleziono na Molokaʻi[7]. Hawajki te zamieszkiwały różne lasy powyżej 200 m n.p.m.[6], żywiły się owadami (w tym chrząszczami) i nektarem Cyanea angustifolia (Hāhā)[8][6]. Były to ptaki skryte, o locie szybkim i prostym. Miały odzywać się czystym gwizdem, nieco głuchym, trudnym do opisania słowami[8].
IUCN uznaje gatunek za wymarły (EX, Extinct). Ostatnia pewna obserwacja miała miejsce 9 stycznia 1894. Przyczyną wymarcia było niszczenie środowiska oraz choroby zakaźne, możliwe że również drapieżnictwo ze strony introdukowanych gatunków[6][7]. Zdaniem George'a C. Munro za wymarcie hawajki długodziobej odpowiada wycinka lasów Euphorbia celastroides var. lorifolia pod uprawy ananasów[5].
Lista wymarłych gatunków za: Maas, P.H.J: Globally Extinct Birds. The Sixth Extinction, 2 stycznia 2017. [dostęp 24 maja 2017].
Hawajka długodzioba (Akialoa lanaiensis) – gatunek małego ptaka z rodziny łuszczakowatych. Występował endemicznie w Lānaʻi. Widziany po raz ostatni w 1894 – dwa lata po odkryciu. Uznany za wymarły.
Lanai-akialoa[2] (Akialoa lanaiensis) är en utdöd fågel i familjen finkar inom ordningen tättingar.[3] Fågeln förekom tidigare på Lanai i Hawaiiöarna.[3] Den betraktades länge som en underart till A. ellisiana. IUCN kategoriserar den som utdöd.[1]
Wikimedia Commons har media som rör lanai-akialoa.
Wikispecies har information om Akialoa lanaiensis.
Lanai-akialoa (Akialoa lanaiensis) är en utdöd fågel i familjen finkar inom ordningen tättingar. Fågeln förekom tidigare på Lanai i Hawaiiöarna. Den betraktades länge som en underart till A. ellisiana. IUCN kategoriserar den som utdöd.
