Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Neodrepanis hypoxantha[2] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Philepittidae endémica de Madagascar.[3]
La filepita suimanga ventrigualda ye un páxaru pequeñu (ente 9 y 10 cm de llargor)[4] de cola curtia, y picu llargu y curvado escontra baxo, afechu pa l'alimentase del néctar de les flores. El plumaxe del machu ye bien llamativu, coles partes inferiores de color mariellu intensu y les partes cimeres negruzas con iridiscencies azules. Los sos güeyos tán arrodiaos por una carúncula verde y azul qu'ocupa gran parte de la so cara. Les femes son menos llamatives nes partes cimeres una y bones les tienen de tonos verdes oliváceos y escarecen de les carúncules na cara. El picu y les pates de dambos son de color coritu.
Alcuéntrase namái nes viesques de monte del este de Madagascar, principalmente percima de los 1600 metros d'altitú.
Les filepitas suimanga ventrigualdas son principalmente nectarívoras. Defenden agresivamente les fontes de néctar de los rivales de la so mesma especie y tamién de los suimangas.
La filepita suimanga ventrigualda ta clasificada como especie vulnerable por BirdLife International y la UICN. Enantes tuvo clasificáu como en peligru d'estinción, o inclusive posiblemente estinguida por cuenta de la falta de censos ornitolóxicos nes zones más elevaes de la so área de distribución. Investigaciones posteriores afayaron que yera más abondosa de lo que se creía, anque sigue amenazáu pola perda d'hábitat y la fragmentación de les sos poblaciones.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Neodrepanis hypoxantha ye una especie d'ave paseriforme de la familia Philepittidae endémica de Madagascar.
Neodrepanis hypoxantha[1] a zo ur spesad golvaneged bihan eus kerentiad an Eurylaimidae.
Betek n'eus ket pell amzer c'hoazh e veze renket er c'herentiad Philepittidae[2].
Bevañ a ra diwar nektar dreist-holl.
Emañ brosezat al labous e koadeier gleb reter-kreiz Madagaskar[3].
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Neodrepanis hypoxantha a zo ur spesad golvaneged bihan eus kerentiad an Eurylaimidae.
Betek n'eus ket pell amzer c'hoazh e veze renket er c'herentiad Philepittidae.
Neodrepanis hypoxantha és un ocell de la família dels eurilaimids (Eurylaimidae) que habita els boscos de les terres baixes de l'est de Madagascar.
Neodrepanis hypoxantha és un ocell de la família dels eurilaimids (Eurylaimidae) que habita els boscos de les terres baixes de l'est de Madagascar.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Asiti pig fechan (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: asitïod pig fechan) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Neodrepanis hypoxantha; yr enw Saesneg arno yw Small-billed false sunbird. Mae'n perthyn i deulu'r Asitïod (Lladin: Philepittidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. hypoxantha, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r asiti pig fechan yn perthyn i deulu'r Asitïod (Lladin: Philepittidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Asiti pig fechan Neodrepanis hypoxantha Asiti Schlegel Philepitta schlegeli
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Asiti pig fechan (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: asitïod pig fechan) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Neodrepanis hypoxantha; yr enw Saesneg arno yw Small-billed false sunbird. Mae'n perthyn i deulu'r Asitïod (Lladin: Philepittidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. hypoxantha, sef enw'r rhywogaeth.
Der Kurzschnabel-Nektarjala (Neodrepanis hypoxantha) ist ein endemisch auf Madagaskar vorkommender Vogel aus der Familie der Lappenpittas (Philepittidae).
Die sehr kleinen Kurzschnabel-Nektarjalas erreichen eine Körperlänge von 9,0 bis 10,0 Zentimetern.[1] Die Steuerfedern sind sehr kurz. Der Schnabel ist lang und gebogen und damit zur Aufnahme von Nektar aus Blüten sehr gut geeignet. Zwischen den Geschlechtern besteht bezüglich der Gefiederfärbung zeitweise ein deutlicher Sexualdimorphismus. Lediglich die Männchen präsentieren während der Balz- und Brutzeit ein farbenprächtiges Gefieder (Prachtkleid). Sie haben dann einen schwarz gefärbten Kopf. Um die Augen herum befindet sich ein Hautlappen, der innen grün ist und eine blaue Umrandung zeigt. Kehle, Brust, Bauch und Flanken sind leuchtend gelb, das restliche Gefieder ist blaugrau gefärbt. Während der übrigen Zeitabschnitte tragen sie ein Schlichtkleid, bei dem das Kopfgefieder sowie das Rückengefieder und die Flügel olivgrün gefärbt sind. Eine sehr ähnliche Zeichnung zeigt auch das Weibchen ganzjährig.
Der Langschnabel-Nektarjala (Neodrepanis coruscans) hat einen etwas längeren Schnabel. Die Flügel der Männchen zeigen im Prachtkleid kräftige blaue Tönungen; der Augenhautlappen ist hellblau und ohne grüne Farbelemente. Im Schlichtkleid und bei den Weibchen herrschen im Gefieder der Oberseite dunkle Olivtönungen vor.
Das Verbreitungsgebiet des Kurzschnabel-Nektarjalas erstreckt sich entlang der gesamten Ostseite Madagaskars. Bevorzugt besiedelt er Regenwälder sowie Bereiche mit Strauchvegetation in höheren Lagen. Er wurde selbst in 2650 Meter Höhe noch nachgewiesen.[2][1]
Die Vögel ernähren sich in erster Linie von Nektar, beispielsweise dem Blütennektar von Bakerella-, Springkraut- (Impatiens) Hedychium- Schwarzmundgewächs- (Melastomataceae) und Rötegewächsarten (Rubiaceae). Gelegentlich werden auch Insekten als Nahrung angenommen. Zuweilen sind Kurzschnabel-Nektarjalas in gemischten Vogelschwärmen zu beobachten. Die Hauptbrutsaison fällt in die Monate November bis Januar. Das Nest wird vom Weibchen aus trockenen Blättern und Moos gefertigt und mit einer kleinen Überdachung über dem Eingang in zwei bis drei Metern Höhe über dem Erdboden im Blattwerk angelegt und mit zwei Eiern bestückt.[1] Details zum Brutverhalten liegen nicht vor.
Der Kurzschnabel-Nektarjala kommt in den Nationalparks und den angrenzenden Gebieten im Osten Madagaskars lückenhaft vor. Deshalb ist ein signifikanter genetischer Austausch zwischen den Populationen nicht ausreichend sichergestellt. Auch durch Urbarmachung bisheriger Lebensräume und durch unkontrollierte Waldbrände ist die Art bedroht. Sie wird demzufolge von der Weltnaturschutzorganisation IUCN als 
„vulnerable = gefährdet“ klassifiziert.[1][3]
Der Kurzschnabel-Nektarjala (Neodrepanis hypoxantha) ist ein endemisch auf Madagaskar vorkommender Vogel aus der Familie der Lappenpittas (Philepittidae).
Filepitidos es avia peti de la foresta con la du sesos clar indicada, con canuculas briliante colorida sirca la oios de la mases. Esta canunculas, cual es la plu persepable en la saison de reprodui, reseta sua colores de matrises de fibres de colajen. Esta metodo de pigmenti es unica entre animales. Los ave 12 plumas codal sur codas multe corta. Sua sirinje es caxida en un anelo broncial grande e los ave linguas forcida cual es spesialida per nestivoria. Los ave un pluma prima esterna longa cual zumbi cuando los vola, cual es posible usada per sinia en cortea.
The yellow-bellied sunbird-asity (Neodrepanis hypoxantha) is a small species of passerine bird from the asity family. The male has black upper parts with a bluish sheen and yellow underparts, and is sometimes known simply as the yellow-bellied asity. It is found only in montane rainforests of Madagascar where it feeds on nectar that it sips from flowers, defending a good nectar source from other nectar-feeding birds. It is listed by the International Union for Conservation of Nature as "vulnerable" due to the diminution and fragmentation of its forest habitat.
The plumage of male yellow-bellied sunbird-asities is very bright, with clean yellow undersides and dark black upper sides with an iridescent blue sheen; the females are duller. The eye is surrounded by a bright blue wattle which derives its colour, like the rest of the asities, from bundles of collagen. The bill is long and decurved, as it is adapted for nectar feeding.
This species is endemic to montane forest above 1600 m on the island of Madagascar. Yellow-bellied sunbird-asities are active nectar feeders. They will aggressively defend a nectar source from rivals of the same species as well as from sunbirds.
The yellow-bellied sunbird-asity is listed as vulnerable by BirdLife International and the IUCN. It was once considered to be an endangered species, and even possibly extinct; however, this was due to a lack of ornithological surveys in its high-altitude range. Subsequent research has found it to be more abundant than previously suspected, although it is still considered threatened due to habitat loss and fragmentation.
The yellow-bellied sunbird-asity (Neodrepanis hypoxantha) is a small species of passerine bird from the asity family. The male has black upper parts with a bluish sheen and yellow underparts, and is sometimes known simply as the yellow-bellied asity. It is found only in montane rainforests of Madagascar where it feeds on nectar that it sips from flowers, defending a good nectar source from other nectar-feeding birds. It is listed by the International Union for Conservation of Nature as "vulnerable" due to the diminution and fragmentation of its forest habitat.
La filepita suimanga ventrigualda (Neodrepanis hypoxantha)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Philepittidae endémica de Madagascar.[3]
La filepita suimanga ventrigualda es un pájaro pequeño (entre 9 y 10 cm de longitud)[4] de cola corta, y pico largo y curvado hacia abajo, adaptado para la alimentarse del néctar de las flores. El plumaje del macho es muy llamativo, con las partes inferiores de color amarillo intenso y las partes superiores negruzas con iridiscencias azules. Sus ojos están rodeados por una carúncula verde y azul que ocupa gran parte de su rostro. Las hembras son menos llamativas en las partes superiores ya que las tienen de tonos verdes oliváceos y carecen de las carúnculas en el rostro. El pico y las patas de ambos son de color negruzco.
Se encuentra únicamente en los bosques de montaña del este de Madagascar, principalmente por encima de los 1600 metros de altitud.
Las filepitas suimanga ventrigualdas son principalmente nectarívoras. Defienden agresivamente las fuentes de néctar de los rivales de su misma especie y también de los suimangas.
La filepita suimanga ventrigualda está clasificada como especie vulnerable por BirdLife International y la UICN. Anteriormente estuvo clasificado como en peligro de extinción, o incluso posiblemente extinta debido a la carencia de censos ornitológicos en las zonas más elevadas de su área de distribución. Investigaciones posteriores descubrieron que era más abundante de lo que se creía, aunque sigue amenazado por la pérdida de hábitat y la fragmentación de sus poblaciones.
La filepita suimanga ventrigualda (Neodrepanis hypoxantha) es una especie de ave paseriforme de la familia Philepittidae endémica de Madagascar.
Neodrepanis hypoxantha Neodrepanis generoko animalia da. Hegaztien barruko Eurylaimidae familian sailkatua dago.
Neodrepanis hypoxantha Neodrepanis generoko animalia da. Hegaztien barruko Eurylaimidae familian sailkatua dago.
Latvusmesitti (Neodrepanis hypoxantha) on Madagaskarin kotoperäinen varpuslintu. Se elää laikuittain saaren itäosan sademetsävyöhykkeessä. Finn Salomonsen kuvaili lajin holotyypin Antananarivon itäpuolelta 1933.[2]
Latvusmesitti (Neodrepanis hypoxantha) on Madagaskarin kotoperäinen varpuslintu. Se elää laikuittain saaren itäosan sademetsävyöhykkeessä. Finn Salomonsen kuvaili lajin holotyypin Antananarivon itäpuolelta 1933.
Neodrepanis hypoxantha
La Philépitte de Salomonsen (Neodrepanis hypoxantha) est une espèce de passereaux de la famille des Eurylaimidae. L'habitat de l'oiseau ne facilite pas l'étude de ce dernier, et cet endémique malgache se confond aisément avec l'espèce Neodrepanis coruscans, ce qui a rendu les observations difficiles.
La falsa nettarinia ventregiallo (Neodrepanis hypoxantha Salomonsen, 1933) è un uccello passeriforme della famiglia degli Eurilaimidi, endemico del Madagascar.[2]
Il nome scientifico della specie deriva dall'unione delle parole greche ὑπὸ (ypo, "sotto") e ξανθός (xanthos, "giallo"), col significato di "dalla parte inferiore gialla", in riferimento alla caratteristica livrea di questi uccelli, che frutta loro anche il nome comune.
È un uccello di piccola taglia, lungo appena 9–10 cm.
Possiede una coda corta ed un becco lungo, sottile e marcatamente ricurvo. Durante la stagione riproduttiva i maschi sfoggiano un piumaggio nerastro con evidenti sfumature blu iridescenti sul dorso, mentre il ventre e la gola sono di colore giallo molto vivace. Il becco e le zampe sono nerastri; alla base del becco e tutto intorno agli occhi, che sono bruni, è presente una caruncola di colore blu oltremare tendente al turchese. Nelle femmine, ma anche nei maschi al di fuori della stagione riproduttiva, il piumaggio del dorso è più opaco, tendente al verde oliva, mentre la parte ventrale è ugualmente gialla[3].
Si tratta di uccelli diurni e principalmente solitari, marcatamente territoriali nei confronti di conspecifici e di animali dalle medesime abitudini alimentari (come le nettarinie propriamente dette), che passano la maggior parte del proprio tempo muovendosi velocemente fra la vegetazione alla ricerca di cibo.
N. hypoxantha ha una dieta prevalentemente nettarivora e, in misura minore, insettivora, nutrendosi del nettare dei fiori e dei piccoli insetti che eventualmente possa trovare nelle corolle visitate[3][4].
La nidificazione avviene tra novembre e gennaio. I maschi divengono in questo periodo particolarmente intolleranti e aggressivi nei confronti degli intrusi dello stesso sesso, e si esibiscono in parate atte ad attrarre il maggior numero possibile di femmine con cui accoppiarsi[5]: le femmine si occupano da sole della costruzione del nido, della cova e delle cure parentali verso i nidiacei, tuttavia mancano informazioni su questi aspetti della riproduzione.
L'areale di questa specie è ristretto alle aree di alta montagna del Madagascar orientale, tra i 1.200 (limite della vegetazione arborea) e i 2.500 m di altitudine[1]: gli habitat occupati vanno dalla foresta pluviale montana alla foresta montana sclerofilla, spingendosi sino alle aree di macchia ericoide di alta montagna[3].
In passato, non essendo note le abitudini montane della specie, se ne conoscevano solo 13 esemplari ottenuti dal 1933 in poi e si ritenevano questi uccelli come in serio pericolo di estinzione. Attualmente, tuttavia, la IUCN Red List classifica N. hypoxantha come specie vulnerabile, in virtù dell'areale molto selettivo e ristretto e della conversione dell'habitat in aree coltivate[1].
Ne è stata rilevata la presenza in numerose aree protette del Madagascar tra cui il parco nazionale di Andohahela, il parco nazionale di Andringitra, la Riserva speciale di Anjanaharibe Sud, il parco nazionale di Andasibe-Mantadia, il parco nazionale di Marojejy, la riserva speciale di Marotandrano, il parco nazionale di Ranomafana, la riserva naturale integrale dello Tsaratanana, il parco nazionale di Zahamena.
La falsa nettarinia ventregiallo (Neodrepanis hypoxantha Salomonsen, 1933) è un uccello passeriforme della famiglia degli Eurilaimidi, endemico del Madagascar.
De kortsnavelhoningasitie (Neodrepanis hypoxantha) is een vogel uit de familie der Eurylaimidae. Het is een kwetsbare, endemische vogelsoort in Madagaskar. De vogel werd in 1933 door de Deense ornitholoog Finn Salomonsen geldig beschreven. Het is een van de vier soorten asities (Philepittidae) die in het ITIS information system worden opgevat als een aparte familie van vogels[3] maar worden volgens de IOC World Bird List ingedeeld bij de familie breedbekken en hapvogels (Eurylaimidae).[4]
De vogel is 9 tot 10 cm. Het is een glanzend gekleurde vogel met een korte staart en een vrij lange, iets gebogen snavel. Het mannetje is donker, bijna zwart van boven met een blauwachtige glans. Van onder is hij geel en de snavel en poten zijn donker. Rond het oog zit een blauwgroen gekleurd lelletje, dat reikt tot aan de snavel. Het vrouwtje heeft geen lelletje; zij is olijfkleurig groen van boven.[5]
De vogel komt voor op Madagaskar in berggebieden boven de 1200 m boven zeeniveau. Het leefgebied is vochtig nevelwoud.
De kortsnavelhoningasitie heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2012 door BirdLife International geschat op 15 tot 30 duizend individuen en de populatie-aantallen nemen af. Het type bos waarin de vogel voorkomt wordt niet sterk bedreigd door houtkap, maar wel door bewust aangestoken bosbranden, om weidegronden te verkrijgen, waardoor het leefgebied versnippert. Om deze redenen staat deze soort als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe kortsnavelhoningasitie (Neodrepanis hypoxantha) is een vogel uit de familie der Eurylaimidae. Het is een kwetsbare, endemische vogelsoort in Madagaskar. De vogel werd in 1933 door de Deense ornitholoog Finn Salomonsen geldig beschreven. Het is een van de vier soorten asities (Philepittidae) die in het ITIS information system worden opgevat als een aparte familie van vogels maar worden volgens de IOC World Bird List ingedeeld bij de familie breedbekken en hapvogels (Eurylaimidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Gołoliczka krótkodzoba (Neodrepanis hypoxantha) – gatunek małego ptaka z rodziny brodawników. Występuje we wschodniej części Madagaskaru. Narażony na wyginięcie.
Nazwa rodzajowa neodrepanis pochodzi od greckiego słowa neos (nowy) i od nazwy rodzaju Drepanis, zaś nazwa gatunkowa hypoxantha pochodzi od greckich słów hupo (poniżej) i xanthos (żółty) i odnosi się do barwy spodniej części ciała[3].
Zasiedla wschodnią część Madagaskaru na wysokości powyżej 1200 m n.p.m. Całkowity zasięg występowania szacowany jest na 5 500 km2. Środowisko życia stanowią mszyste i wilgotne górskie lasy wiecznie zielone[4].
Długość ciała wynosi gołoliczki krótkodziobej 9-10 cm[4]. Poniższe wymiary dotyczą holotypu, który znajduje się w Australian Museum. Skrzydło mierzy 48 mm, ogon 21, natomiast skok 14,5 mm. Dziób ma długość 17,4 mm od nasady, jednakże koniec dzioba tego okazu jest nadłamany. Dziesiąta lotka I-rzędowa długości 7 mm, obecna emarginacja; takowa występuje tylko u samca i w locie wydaje furkoczący odgłos. W roku 1933 Finn Salomonsen na podstawie tegoż okazu wyodrębnił ten gatunek z gołoliczki długodziobej (Neodrepanis coruscans)[5]. Masa ciała zarówno samca, jak i samicy wynosi do 8 g[6].
Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. U samca dookoła oczu naga, opalizująca skóra; tuż za oczami jest zielona, zaś u góry i u dołu turkusowa do granatowej. Zagięty w dół dziób u nasady zielono opalizuje, zaś na górnej szczęce, na górze tuż u nasady turkusowa plama. Górna szczęka ciemnoszara, dolna zaś żółto-szara. Wierzch głowy, grzbiet i pokrywy skrzydłowe czarne, opalizujące granatowo. Broda, gardło, spód oraz boki ciała i pokrywy podogonowe żółte, niepołyskliwe. Lotki, skrzydełko i pokrywy I rzędu czarne. Nogi i stopy szarobrązowe, podeszwy stóp jaśniejsze, żółtawe. Samica ubarwiona znacznie skromniej. Dziób czarny, u nasady dolnej szczęki jaśniejszy. Spód ciała w kolorze przygaszonej szarawej żółci. Przez oko przechodzi jasnoszary pasek, brew szarożółta, jasna. Wierzch ciała szarozielonkawy.
Ruchliwy. Żywi się nektarem, a także stawonogami[4].
Przypuszczalnie termin lęgów przypada na listopad i grudzień. Osobnik z plamą lęgową złapany został 22 listopada, natomiast 1 grudnia złapano osobnika u którego jedynie 15% czaszki było skostniałe. Jedno gniazdo odnaleziono 2 listopada[6]. Kształt gruszkowaty, budulec stanowią poprzeplatane patyki i roślinność; buduje jedynie samica[7]. Znalezione gniazdo zawierało dwa jaja i zawieszone było na bocznej gałęzi 2,5 metrowego drzewa. Przy lęgach obserwowano jedynie samice, jednak samiec również broni terytorium. 4 grudnia odnaleziono gniazdo z jajami, w którym były 2 zarodki. 19 listopada obserwowano młodego samca, który zalecał się do samicy poprzez stroszenie piór oraz pochylanie dzioba, głowy i ogona[6].
Obecnie według IUCN gatunek klasyfikowany jako narażony (VU, Vulnerable), do 2000 roku uznawany za zagrożony wyginięciem (EN, Endangered). Populacja trudna do oszacowania, przypuszczalnie mieści się w granicach 10 000-20 000 osobników. Zagrożenie dla tego gatunku stanowią głównie wyrąb lasów i pożary. Zasięg występowania gołoliczki krótkodziobej pokrywa się z kilkoma narodowymi, Park Narodowy Andasibe-Mandtadia, Zahamena, Marojejy, Ranoma oraz z masywem Andringitra, który w całości objęty jest ochroną w w/w sposób.
Gołoliczka krótkodzoba (Neodrepanis hypoxantha) – gatunek małego ptaka z rodziny brodawników. Występuje we wschodniej części Madagaskaru. Narażony na wyginięcie.
Gulbukig asit[2] (Neodrepanis hypoxantha) är en fågel i familjen brednäbbar inom ordningen tättingar.[3]
Fågeln förekommer i regnskog på centrala Madagaskar.[4]
Asiterna placeras traditionellt i den egna familjen Philepittidae. Här inkluderas de istället i en utvidgad familj brednäbbar, Eurylaimidae, efter DNA-studier som visar att asitierna är närmare släkt med vissa arter i familjen brednäbbar än andra. Andra taxonomiska auktoriteter hanterar dock dessa resultat istället så att familjen brednäbbar delas upp i två, Eurylaimidae och Calyptomenidae, vilket för asitiernas del innebär att de kan behållas i en egen familj.[4]
IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Wikispecies har information om Neodrepanis hypoxantha.
Gulbukig asit (Neodrepanis hypoxantha) är en fågel i familjen brednäbbar inom ordningen tättingar.
Đuôi cụt hút mật bụng vàng, tên khoa học Neodrepanis hypoxantha, là một loài chim trong họ Philepittidae.[2] Chúng là loài đặc hữu của Madagascar.
Đuôi cụt hút mật bụng vàng, tên khoa học Neodrepanis hypoxantha, là một loài chim trong họ Philepittidae. Chúng là loài đặc hữu của Madagascar.
Neodrepanis hypoxantha (Salomonsen, 1933)
Охранный статус
Короткоклювая ложнонектарница[1], или желтобрюхая ложнонектарница[1] (лат. Neodrepanis hypoxantha) — небольшой вид птиц семейства мадагаскарских питтовых (Philepittidae), эндемик горных лесов острова Мадагаскар. Оперение самцов очень яркое с чёткой жёлтой грудкой и чёрной спиной с переливчатым синим блеском. Оперение самок тусклое. Глаз окружен ярко-синими серёжками, которая принимает свой цвет, как и у остальных ложнонектарниц, за счёт наличия коллагена. Клюв длинный и изогнутый, так как птица питается нектаром.
Короткоклювые ложнонектарницы активно питаются нектаром. Они защищают источник нектара от конкурентов сородичей, а также от птиц семейства нектарницевые.
Короткоклювая ложнонектарница находится в списке уязвимых видов согласно BirdLife International и МСОП[2]. Когда-то она считалась исчезающим видом и даже вымершим из-за отсутствия орнитологических наблюдений в горах. Последующие исследования показали, что численность вида выше, чем предполагалось ранее, однако он до сих пор находится под угрозой исчезновения из-за потери среды обитания и разделения ареала.
Короткоклювая ложнонектарница, или желтобрюхая ложнонектарница (лат. Neodrepanis hypoxantha) — небольшой вид птиц семейства мадагаскарских питтовых (Philepittidae), эндемик горных лесов острова Мадагаскар. Оперение самцов очень яркое с чёткой жёлтой грудкой и чёрной спиной с переливчатым синим блеском. Оперение самок тусклое. Глаз окружен ярко-синими серёжками, которая принимает свой цвет, как и у остальных ложнонектарниц, за счёт наличия коллагена. Клюв длинный и изогнутый, так как птица питается нектаром.
Короткоклювые ложнонектарницы активно питаются нектаром. Они защищают источник нектара от конкурентов сородичей, а также от птиц семейства нектарницевые.
Короткоклювая ложнонектарница находится в списке уязвимых видов согласно BirdLife International и МСОП. Когда-то она считалась исчезающим видом и даже вымершим из-за отсутствия орнитологических наблюдений в горах. Последующие исследования показали, что численность вида выше, чем предполагалось ранее, однако он до сих пор находится под угрозой исчезновения из-за потери среды обитания и разделения ареала.
小弯嘴裸眉鸫（学名：Neodrepanis hypoxantha），是裸眉鸫科弯嘴裸眉鸫属的一种，为马达加斯加的特有种。全球活动范围约为5,600平方千米。该物种的保护状况被评为易危。
小弯嘴裸眉鸫的平均体重约为7.2克。栖息地包括亚热带或热带的高海拔疏灌丛和亚热带或热带的湿润山地林。
_(2).jpg)
,_Ranomafana_National_Park,_Madagascar.jpg)
