Miscodera arctica – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych, podrodziny Broscinae i plemienia Broscini. Jedyny gatunek monotypowego rodzaju Miscodera.
Gatunek został opisany w 1798 roku przez Gustafa von Paykulla jako Scarites arctica. Do nowego rodzaju Miscodera wydzielił go w 1830 roku Johann Friedrich von Eschscholtz[1][2].
Ciało długości od 6,5 do 8 mm, czarne i słabo metaliczne. Czułki i odnóża żółto-brązowe. Tarczka jak u innych Brosciane wysunięta przed nasadę pokryw. Tylne kąty przedplecza bez szczecinki. Podstawa pokryw z wyraźnymi dołeczkami. Głowa niezafalowana za oczami[3].
Chrząszcz ten zamieszkuje bory sosnowe i zacienione wrzosowiska, gdzie bytuje na piaszczystych glebach pod płatami mchu. Zimuje płytko[4]. Poluje na larwy otrupkowatych (Byrrhidae)[3].
Gatunek holarktyczny[4]. W Europie wykazany z Austrii, Białorusi, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Holandii, Irlandii, Łotwy, Niemiec, Norwegii, obwodu kaliningradzkiego, Polski, europejskiej Rosji, Szwecji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii i Włoch[2][1]. Poza Europą znany z Syberii, Kazachstanu, Japonii i Stanów Zjednoczonych[1][4].
Miscodera arctica – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych, podrodziny Broscinae i plemienia Broscini. Jedyny gatunek monotypowego rodzaju Miscodera.
