Juniperus cedrus (lat. Juniperus cedrus) — sərvkimilər fəsiləsinin ardıc cinsinə aid bitki növü.
_at_Bhandakthathaatch_(8000_ft)_I_IMG_7363.jpg){kind=small}
İynəyarpaqlılar ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
Juniperus cedrus (lat. Juniperus cedrus) — sərvkimilər fəsiləsinin ardıc cinsinə aid bitki növü.
Juniperus cedrus és una espècie de planta de la família de les cupressàcies, originària de les Illes Canàries (Tenerife, La Palma, Gran Canària, La Gomera) i Madeira, on hi creix a altituds de 500 a 2.400 m. És un parent proper del Juniperus oxycedrus de la regió mediterrània i de Juniperus brevifolia o cedre de les Açores.
És un arbust gran o arbre, aconseguint una alçada de 5-20 m (rarament uns 25 m). Les fulles són perennes, aciculars, disposades en grups de tres, planes, de verdes a verd-glauques, d'uns 8-23 mm de longitud i 1-2 mm d'ample, i tenen una banda estomatal a la superfície interior. És normalment dioic, amb exemplars mascle i femella separats.
Les llavors tenen forma de baies i maduren en uns 18 mesos, passant de tenir color verd a una coloració taronja vermellosa amb pàtina cerosa de color rosat variable. Són esfèriques, d'uns 8-15 mm de diàmetre, i tenen sis esquames carnoses fusionades en dos grups de tres; les tres esquames grans amb una única llavor. Les llavors són dispersades per les aus en consumir aquestes els cons, digerint les esquames carnoses i excretant les dures llavors. Els cons mascle són grocs, de 2-3 mm de llarg, i cauen poc després d'alliberar el seu pol·len, cap a febrer-març.
Aquesta espècie es troba en perill al seu hàbitat original a causa d'una combinació històrica de tales per la seva valuosa fusta i el pasturatge de cabres. Està protegit per la llei des de 1953 i les poblacions s'estan recuperant lentament. Estudis històrics suggereixen que van existir arbres de fins a 30 metres d'alçada. Avui dia són rars els que superen els 10 metres d'alçada i solen trobar-se en cingles de difícil accés.
Ocasionalment se'l conrea com a arbre ornamental en climes temperats càlids, com Nova Zelanda, les Illes Britàniques i Califòrnia, però el seu cultiu no és comú. Hi ha també algunes plantacions experimentals a les Canàries, on ha demostrat créixer ràpidament en condicions favorables, aconseguint 14-15 m en 40 anys.
Juniperus cedrus va ser descrita per Webb & Berthel. i publicada a Histoire Naturelle des Îles Canaries 3: 277, t. 2, f. 1–3. 1847.[1]
Juniperus cedrus és una espècie de planta de la família de les cupressàcies, originària de les Illes Canàries (Tenerife, La Palma, Gran Canària, La Gomera) i Madeira, on hi creix a altituds de 500 a 2.400 m. És un parent proper del Juniperus oxycedrus de la regió mediterrània i de Juniperus brevifolia o cedre de les Açores.
Der Zedern-Wacholder (Juniperus cedrus) ist eine Pflanzenart in der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Er kommt auf den Kanarischen Inseln und auf Madeira vor.
Der Zedern-Wacholder wächst als immergrüner Baum mit Wuchshöhen bis zu 30 Meter oder in größeren Höhenlagen als Strauch. Die orange-braune Borke löst sich in groben, senkrechten Streifen ab. Die Äste stehen waagrecht ab, krümmen sich gegen die Astspitze hin nach oben und tragen hängende Zweige.
Die kreuzgegenständig in dreireihigen Wirteln am Zweig angeordneten nadelförmigen Blätter weisen eine Länge von 1 bis 2 Zentimeter auf, besitzen auf der adaxialen Blattoberseite beiderseits der Mittelrippe ein schmales, weißes Spaltöffnungsband und sind auf der Blattunterseite grün bis blaugrün bereift[1].
Der Zedern-Wacholder ist zweihäusig getrenntgeschlechtig (diözisch)[1]. Die männlichen Zapfen stehen einzeln und achselständig[2]. Die nicht bereiften Samenzapfen sind bei einem Durchmesser von 8 bis 12 Millimeter kugelförmig. Die Zapfen sind im unreifen Zustand grün, reifen im zweiten Jahr, sind dann kupferrot und enthalten je drei Samen.
Der Zedern-Wacholder besitzt eine makaronesische Verbreitung; er ist sowohl auf den Kanarischen Inseln La Palma, La Gomera, Teneriffa und Gran Canaria sowie nur in größeren Höhenlagen auf Madeira heimisch.[3]
Der Zedern-Wacholder wächst auf Böden und Gesteinen vulkanischen Ursprungs.
Juniperus cedrus wurde 1847 von Philip Barker Webb und Sabin Berthelot in Histoire Naturelle des Iles Canaries, Band 3, Teil 2 (Phytographia Canariensis), Sektion iii, S. 277 erstbeschrieben. Synonyme für Juniperus cedrus Webb. & Berthel. sind Juniperus grandifolius Link, Juniperus webbii Carriere, Juniperus oxycedrus L. subsp. maderensis Menezes und Juniperus cedrus Webb & Berthel. subsp. maderensis (Menezes) Rivas Mart. et al.
Juniperus cedrus gehört zur Untergattung oder auch Sektion Juniperus in der Gattung Juniperus. Robert P. Adams stellt diese Wacholderart in eine Gruppe der „Wacholder Europas, der Kanarischen Inseln, der Azoren, von Kleinasien und Afrika“[2].
Die verbliebenen Bestände des Zedern-Wacholder sind in trockene Waldlandschaften in unzugänglichen felsigen Regionen zurückgedrängt. Eine Ausbreitung der isolierten Populationen dieser zweihäusigen Art findet offenbar auf Grund von zurückgehenden Beständen vieler samenverbreitender Vögel nicht statt. Dementsprechend führt ihn die Weltnaturschutzunion IUCN in der Roten Liste gefährdeter Arten als stark gefährdet (ENdangered).[3]
Als Schutzmaßnahme wird der Zedern-Wacholder in nationalen Gesetzen aufgeführt; die Bestände in Nationalparks sind unter Schutz gestellt.[3]
In der Bundesrepublik Deutschland wird der Zedern-Wacholder in der Bundesartenschutzverordnung (BArtSchV) durch Ausweisung als streng geschützte Art unter Schutz und somit der Handel unter Überwachung gestellt[4].
Auf europäischer Ebene wurden für den Zedern-Wacholder mit der Richtlinie 92/43/EWG (Fauna-Flora-Habitat-Richtlinie) in der aktualisierten Fassung vom 1. Januar 2007 der Europäischen Union (FFH-RL) Anhang 1 Schutzgebietausweisungen für seinen Lebensraumtyp „Endemische Wälder mit Juniperus spp.“ in prioritär zu behandelnder Weise gefordert[5].
Der Zedern-Wacholder (Juniperus cedrus) ist eine Pflanzenart in der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Er kommt auf den Kanarischen Inseln und auf Madeira vor.
Juniperus cedrus (лат. Juniperus caucasica ) – Cupressaceae семьяысь Канарын (Тенерифе, Ла-Пальма, Гран-Канария, Гомера) но Мадейраын будӥсь сусыпу. Ӝуждалаез ог 5—20 м.
Juniperus cedrus, the Canary Islands juniper, is a species of juniper, native to the western Canary Islands (Tenerife, La Palma, Gran Canaria, Gomera) and Madeira (J. cedrus Webb & Berthel. subsp. maderensis (Menezes) Rivas Mart et al.), where it occurs at altitudes of 500–2400 m. It is closely related to Juniperus oxycedrus (Prickly Juniper) of the Mediterranean region and Juniperus brevifolia (Azores Juniper) of the Azores.
It is a large shrub or tree growing to a height of 5–20 m (rarely 25 m). The leaves are evergreen, needle-like, in whorls of three, green to glaucous-green, 8–23 mm long and 1–2 mm broad, with a double white stomatal band (split by a green midrib) on the inner surface. It is usually dioecious, with separate male and female plants. The seed cones are berry-like, green ripening in 18 months to orange-red with a variable pink waxy coating; they are spherical, 8–15 mm diameter, and have six fused scales in two whorls of three; the three larger scales each with a single seed. The seeds are dispersed when birds eat the cones, digesting the fleshy scales and passing the hard seeds in their droppings. The male cones are yellow, 2–3 mm long, and fall soon after shedding their pollen in February–March.
It is endangered in its native range due to a combination of historical felling for the valuable wood, and overgrazing by goats. It has been fully protected since 1953 and populations are very slowly recovering. Historical reports suggest trees up to 30 m tall occurred in the past; trees over 10 m are very rare now and confined to inaccessible cliffs.
It is occasionally grown as an ornamental tree in warm temperate climates, including New Zealand, the British Isles and California, but is not common in cultivation. There are also some small experimental plantations on the Canary Islands, where it has shown fast growth in good conditions, reaching about 14–15 m tall in 40 years.
Extraction of the wood with acetone, followed by analysis of the extract, indicate that the essential oil of Juniperus cedrus is particularly rich in thujopsene, which comprises around 2.2% of the weight of the heartwood.[1]
Juniperus cedrus, the Canary Islands juniper, is a species of juniper, native to the western Canary Islands (Tenerife, La Palma, Gran Canaria, Gomera) and Madeira (J. cedrus Webb & Berthel. subsp. maderensis (Menezes) Rivas Mart et al.), where it occurs at altitudes of 500–2400 m. It is closely related to Juniperus oxycedrus (Prickly Juniper) of the Mediterranean region and Juniperus brevifolia (Azores Juniper) of the Azores.
It is a large shrub or tree growing to a height of 5–20 m (rarely 25 m). The leaves are evergreen, needle-like, in whorls of three, green to glaucous-green, 8–23 mm long and 1–2 mm broad, with a double white stomatal band (split by a green midrib) on the inner surface. It is usually dioecious, with separate male and female plants. The seed cones are berry-like, green ripening in 18 months to orange-red with a variable pink waxy coating; they are spherical, 8–15 mm diameter, and have six fused scales in two whorls of three; the three larger scales each with a single seed. The seeds are dispersed when birds eat the cones, digesting the fleshy scales and passing the hard seeds in their droppings. The male cones are yellow, 2–3 mm long, and fall soon after shedding their pollen in February–March.
It is endangered in its native range due to a combination of historical felling for the valuable wood, and overgrazing by goats. It has been fully protected since 1953 and populations are very slowly recovering. Historical reports suggest trees up to 30 m tall occurred in the past; trees over 10 m are very rare now and confined to inaccessible cliffs.
It is occasionally grown as an ornamental tree in warm temperate climates, including New Zealand, the British Isles and California, but is not common in cultivation. There are also some small experimental plantations on the Canary Islands, where it has shown fast growth in good conditions, reaching about 14–15 m tall in 40 years.
Extraction of the wood with acetone, followed by analysis of the extract, indicate that the essential oil of Juniperus cedrus is particularly rich in thujopsene, which comprises around 2.2% of the weight of the heartwood.
Juniperus cedrus, el cedro de Canarias,[2] o cedro canario, es una especie de enebro, originario de las Islas Canarias (Tenerife, La Palma, Gran Canaria, La Gomera) y Madeira (J. cedrus Webb & Berthel. subsp. maderensis (Menezes) Rivas Mart. & al.), donde crece a altitudes de 500 a 2400 metros. Es un pariente cercano del Juniperus oxycedrus de la región mediterránea y de Juniperus brevifolia o cedro de las Azores.
Es un arbusto grande o árbol, alcanzando una altura de 5-20 m (raramente unos 25 m). Las hojas son perennes, aciculares, dispuestas en grupos de tres, planas, verdes a verde-gauco, de unos 8-23 mm de longitud e 1-2 mm de ancho, y tienen una banda estomatal en la superficie interior. Es normalmente dioico, con ejemplares macho y hembra separados.
Las semillas tienen forma de bayas y maduran en unos 18 meses, pasando de tener color verde a una coloración naranja rojiza con pátina cerosa de color rosado variable. Son esféricas, de unos 8-15 mm de diámetro, y tienen seis escamas carnosas fusionadas en dos grupos de tres; las tres escamas mayores con una única semilla. Las semillas son dispersadas por las aves al consumir éstas los conos, digeriendo las escamas carnosas y excretando las duras semillas. Los conos macho son amarillos, de 2-3 mm de largo, y se caen poco después de liberar su polen, hacia febrero-marzo.
El cedro canario se encuentra en peligro en su hábitat original debido a una combinación histórica de talas por su valiosa madera y el pastoreo de cabras. Está protegido por la ley desde 1953 y las poblaciones se están recuperando lentamente. Estudios históricos sugieren que existieron árboles de hasta 30 metros de altura. Hoy en día son raros los que superan los 10 metros de altura y suelen encontrarse en riscos de difícil acceso.
Ocasionalmente se cultiva como árbol ornamental en climas templados cálidos, como Nueva Zelanda, las Islas Británicas y California, pero su cultivo no es común. Hay también algunas plantaciones experimentales en Canarias, donde ha demostrado crecer rápidamente en condiciones favorables, alcanzando 14-15 metros en 20 años.
Un ejemplar de esta especie situado en el parque nacional del Teide, ha sido identificado como el árbol más viejo de la Unión Europea, siendo datado en 1481 años de edad con la técnica de radiocarbono, según un estudio del Instituto Universitario de Gestión Forestal Sostenible de la Universidad de Valladolid (iuFOR), la Universidad Rey Juan Carlos y el parque nacional del Teide y publicada en la revista científica "Ecology" de la Ecological Society of America.[3]
Juniperus cedrus fue descrita por Webb & Berthel. y publicado en Histoire Naturelle des Îles Canaries 3: 277, t. 2, f. 1–3. 1847.[4]
Juniperus: nombre genérico que procede del latín iuniperus, que es el nombre del enebro.[5]
cedrus: epíteto que procede del griego kedros, nombre dado a ciertas maderas aromáticas.
Juniperus cedrus, el cedro de Canarias, o cedro canario, es una especie de enebro, originario de las Islas Canarias (Tenerife, La Palma, Gran Canaria, La Gomera) y Madeira (J. cedrus Webb & Berthel. subsp. maderensis (Menezes) Rivas Mart. & al.), donde crece a altitudes de 500 a 2400 metros. Es un pariente cercano del Juniperus oxycedrus de la región mediterránea y de Juniperus brevifolia o cedro de las Azores.
Juniperus cedrus est une espèce de conifères de la famille des Cupressacées. Elle est présente dans les Îles Canaries en Espagne et à Madère au Portugal.
Cette espèce est présente dans 3 parcs nationaux aux Îles Canaries : le Parc national du Teide (Tenerife), le Parc national de Garajonay (La Gomera) et le Parc national de la Caldeira de Taburiente (La Palma). Elle est également présente dans le Parc naturel de Madère au Portugal[2].
Juniperus cedrus est une espèce de conifères de la famille des Cupressacées. Elle est présente dans les Îles Canaries en Espagne et à Madère au Portugal.
Juniperus cedrus (Kanaríeyja einir) er tegund af eini, upprunnin frá vesturhluta Kanaríeyja (Tenerife, La Palma, Gran Canaria, Gomera) og Madeira (J. cedrus Webb & Berthel. subsp. maderensis (Menezes) Rivas Mart et al.), þar sem hann kemur fyrir í 500 til 2400m hæð yfir sjávarmáli. Hann er náskyldur Juniperus oxycedrus af Miðjarðarhafssvæðinu og Juniperus brevifolia (Azoreyja eini) frá Azoreyjum.
Þetta er stór runni eða tré sem verður 5 til 20 metra hár (sjaldan 25. Nálarnar eru sígrænar, þrjár í hvirfingu, græn til vaxgræn, 8 til 23 mm langar og 1 til 2 mm breiðar, með tvöfaldri hvítri loftaugarák ofan til. Hann er yfirleitt einkynja, með plöntur annaðhvort karlkyns eða kvenkyns. Berkönglarnir eru grænir fyrir þroska, og verða rauðgulir til rauðir við þroska, með breytilegri vaxhúð, 18 mánuðum eftir frjóvgun; þeir eru kúlulaga, og eru úr sex samvöxnum hreisturskeljum í tvemur hvirfingum af þremur; þrjár stærstu skeljarnar eru með stakt fræ. Fræin dreifast þegar fuglar borða berin. Karlreklarnir eru gulir, 2 til 3 mm langir, og falla fljótlega eftir að frjóunum hefur verið dreift í Febrúar - Mars.
Þetta er viðkvæm tegund í heimkynnum sínum vegna fellingar vegna verðmæts viðar, og ofbeitar geita. Hann hefur verið verndaður síðan 1953 og hafa stofnar hans verið smám saman að ná sér. Sögulegar heimildir herma að tré allt að 30m hafi komið fyrir áður fyrr; tré yfir 10 m eru sjaldgæf nú og finnast helst í ógengum klettum.
Hann er öðru hverju ræktaður sem skrauttré í heittempruðum svæðum, svo sem Nýja Sjálandi, Bretlandseyjum og Kaliforníu, en er ekki algengur í ræktun. Það eru einnig nokkrar tilraunaútplantanir á Kanaríeyjum, þar sem hann hefur sýnt góðan vöxt við góð skilyrði, náð 14 til 15 m hæð á 40 árum.
Útdráttur úr viðinum með acetone, sem var svo greindur, bendir til að "essential oil" úr Juniperus cedrus sé sérstaklega rík af thujopsene.[1]
Juniperus cedrus (Kanaríeyja einir) er tegund af eini, upprunnin frá vesturhluta Kanaríeyja (Tenerife, La Palma, Gran Canaria, Gomera) og Madeira (J. cedrus Webb & Berthel. subsp. maderensis (Menezes) Rivas Mart et al.), þar sem hann kemur fyrir í 500 til 2400m hæð yfir sjávarmáli. Hann er náskyldur Juniperus oxycedrus af Miðjarðarhafssvæðinu og Juniperus brevifolia (Azoreyja eini) frá Azoreyjum.
Þetta er stór runni eða tré sem verður 5 til 20 metra hár (sjaldan 25. Nálarnar eru sígrænar, þrjár í hvirfingu, græn til vaxgræn, 8 til 23 mm langar og 1 til 2 mm breiðar, með tvöfaldri hvítri loftaugarák ofan til. Hann er yfirleitt einkynja, með plöntur annaðhvort karlkyns eða kvenkyns. Berkönglarnir eru grænir fyrir þroska, og verða rauðgulir til rauðir við þroska, með breytilegri vaxhúð, 18 mánuðum eftir frjóvgun; þeir eru kúlulaga, og eru úr sex samvöxnum hreisturskeljum í tvemur hvirfingum af þremur; þrjár stærstu skeljarnar eru með stakt fræ. Fræin dreifast þegar fuglar borða berin. Karlreklarnir eru gulir, 2 til 3 mm langir, og falla fljótlega eftir að frjóunum hefur verið dreift í Febrúar - Mars.
Þetta er viðkvæm tegund í heimkynnum sínum vegna fellingar vegna verðmæts viðar, og ofbeitar geita. Hann hefur verið verndaður síðan 1953 og hafa stofnar hans verið smám saman að ná sér. Sögulegar heimildir herma að tré allt að 30m hafi komið fyrir áður fyrr; tré yfir 10 m eru sjaldgæf nú og finnast helst í ógengum klettum.
Hann er öðru hverju ræktaður sem skrauttré í heittempruðum svæðum, svo sem Nýja Sjálandi, Bretlandseyjum og Kaliforníu, en er ekki algengur í ræktun. Það eru einnig nokkrar tilraunaútplantanir á Kanaríeyjum, þar sem hann hefur sýnt góðan vöxt við góð skilyrði, náð 14 til 15 m hæð á 40 árum.
Útdráttur úr viðinum með acetone, sem var svo greindur, bendir til að "essential oil" úr Juniperus cedrus sé sérstaklega rík af thujopsene.
Vitenskapelig(e)Kanarieiner (latin: Juniperus cedrus) er en art av bartrær som tilhører einerslekten Juniperus i sypressfamilien. Den vokser på Kanariøyene og Madeira. Den er truet av utryddelse.
Treet blir 5-20 m høyt og sjeldent inntil 25 meter. Den er en spiss-nålet einerbusk med mellom- eller mørkegrønne, tette og inntil 2,3 cm lange nåler (tre i gruppen) og to hvite bånd av spalteåpninger under bladene. Den er oftest særbu, med hann- og hunnblomster på separate individer.
Konglene starter som en slags bær-liknende, grønne knopper, og modner over 18 måneder til rødbrune eller oransje-røde kongler. Frøene er fuglespredd.
Kanarieiner (latin: Juniperus cedrus) er en art av bartrær som tilhører einerslekten Juniperus i sypressfamilien. Den vokser på Kanariøyene og Madeira. Den er truet av utryddelse.
Treet blir 5-20 m høyt og sjeldent inntil 25 meter. Den er en spiss-nålet einerbusk med mellom- eller mørkegrønne, tette og inntil 2,3 cm lange nåler (tre i gruppen) og to hvite bånd av spalteåpninger under bladene. Den er oftest særbu, med hann- og hunnblomster på separate individer.
Konglene starter som en slags bær-liknende, grønne knopper, og modner over 18 måneder til rødbrune eller oransje-røde kongler. Frøene er fuglespredd.
O cedro-da-madeira ou cedro-das-canárias (Juniperus cedrus) é uma planta da família botânica Cupressaceae. É uma espécie endémica dos arquipélagos das Canárias (onde ocorre nas ilhas de La Palma e de Tenerife) e da Madeira (ilha da Madeira). A sua denominação científica é Juniperus cedrus (Webb & Berthel. subsp. maderensis (Menezes) Rivas Mart., Capelo, J.C.Costa, Lousã, Fontinha, R. Jardim & M.Seq.).
Apresenta-se como uma árvore dioica com folhagem persistente, que pode chegar aos 20 metros de altura. Apresenta um tronco acastanhado e ramos pendentes.
As folhas são pequenas e em forma de agulha, com duas riscas brancas na página superior. Encontram-se dispostas em verticilos de 3.
Os frutos são gálbulos mais ou menos globosos, com cerca de 1 centímetro de diâmetro, de cós acastanhada ou avermelhada quando maduros.
Aquando da descoberta da ilha da Madeira era muitíssimo mais abundante do que hoje em dia dado que restam escassos indivíduos na natureza.
Um alvará do rei D. João II em 1493 faz referência ao cedro-da-Madeira, restringindo o seu corte. Silva e Menezes (1946) referem que nos finais do século XIX ainda existiriam diversos bosquetes desta árvore mas que a mesma teria praticamente desaparecido da natureza em meados do século XX.
Apresenta floração: Janeiro a Março.
Ao longo dos tempos a madeira do cedro-da-Madeira, dado a sua excelente qualidade: cor amarelado-dourada ou avermelhada e qualidade aromática foi muito utilizada no passado em carpintaria e em marcenaria, tendo sido inclusivamente usada em alguns dos edifícios históricos do Funchal (Sé e Velha Alfândega). A sua raridade actual impede qualquer tipo de exploração.
O cedro-da-madeira ou cedro-das-canárias (Juniperus cedrus) é uma planta da família botânica Cupressaceae. É uma espécie endémica dos arquipélagos das Canárias (onde ocorre nas ilhas de La Palma e de Tenerife) e da Madeira (ilha da Madeira). A sua denominação científica é Juniperus cedrus (Webb & Berthel. subsp. maderensis (Menezes) Rivas Mart., Capelo, J.C.Costa, Lousã, Fontinha, R. Jardim & M.Seq.).
Apresenta-se como uma árvore dioica com folhagem persistente, que pode chegar aos 20 metros de altura. Apresenta um tronco acastanhado e ramos pendentes.
As folhas são pequenas e em forma de agulha, com duas riscas brancas na página superior. Encontram-se dispostas em verticilos de 3.
Os frutos são gálbulos mais ou menos globosos, com cerca de 1 centímetro de diâmetro, de cós acastanhada ou avermelhada quando maduros.
Aquando da descoberta da ilha da Madeira era muitíssimo mais abundante do que hoje em dia dado que restam escassos indivíduos na natureza.
Um alvará do rei D. João II em 1493 faz referência ao cedro-da-Madeira, restringindo o seu corte. Silva e Menezes (1946) referem que nos finais do século XIX ainda existiriam diversos bosquetes desta árvore mas que a mesma teria praticamente desaparecido da natureza em meados do século XX.
Apresenta floração: Janeiro a Março.
Ao longo dos tempos a madeira do cedro-da-Madeira, dado a sua excelente qualidade: cor amarelado-dourada ou avermelhada e qualidade aromática foi muito utilizada no passado em carpintaria e em marcenaria, tendo sido inclusivamente usada em alguns dos edifícios históricos do Funchal (Sé e Velha Alfândega). A sua raridade actual impede qualquer tipo de exploração.
Країни проживання: Португалія (Мадейра); Іспанія (Канарські о-ви). Росте на висотах 500–2400 м. Нинішня картина обмеження важкодоступними ділянками на Канарських островах і на Мадейрі зображають минуле втручання людини. Раніше вид мав більш широке розповсюдження.
Дерева раніше записані до 30 м заввишки, або чагарники на великих висотах. Кора оранжево-коричневий, відлущується грубими вертикальними рядками. Листки від шиловидних до голчастих, 1-2 см, зелені, сизим відтінком знизу. Дводомні, з чоловічими і жіночими шишками на різних дерев. Зрілі насіннєві шишки кулясті, 8-12 мм, зелені, після дозрівання оранжево-червоні, дозрівають бл. 18 місяців після запилення; з 3 зернинами у шишці. Чоловічі шишки жовті, 2-3 мм завдовжки, падають незабаром після того як проливають пилок в лютому-березні.
Історично цінна, ароматична деревина використовувалась місцевим населенням в столярній справі для виробництва різних меблів, у будівництві і для виготовлення коробок через здатність деревини запобігати комахам-шкідникам. Сьогодні, завдяки своїй рідкості і охоронному статусу, J. cedrus не використовується. Рослина широко культивується як декоративна і використовується лісовими службами особливо вздовж штучних іригаційних каналів і шляхів.
Канарські острови. Є цілий ряд загроз, найбільш страшною з яких є вогонь. Глобальне потепління може вплинути на кількість сезонних опадів і вологи від прибережних туманів. Ще загрозами є кози, берберські вівці та муфлони.
Мадейра. Історично надмірний випас худоби, оброблення та підпали мали значні загрози для населення. Хоча ці загрози менші сьогодні, швидке розширення Cytisus scoparius і випас, безумовно, є потенційною загрозою, так як це значно збільшує ризик виникнення пожеж. J. cedrus на Канарських островах росте в 3 Національних Парках. На Мадейрі він захищений в порт. Parque Natural da Madeira, де всі кози були видалені вище 1400 м. Це зробило позитивний вплив загалом на рослинність, але оскільки J. cedrus має повільне зростання, позитивний вплив на ньому ще не проявився.
Juniperus cedrus là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được Webb & Berthel. mô tả khoa học đầu tiên năm 1847.[1]
Juniperus cedrus là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được Webb & Berthel. mô tả khoa học đầu tiên năm 1847.
Juniperus cedrus Webb & Berthel.
Охранный статус
Можжеве́льник древе́сный[1], или Можжевельник ке́дровый[2] (лат. Juniperus cedrus) — вид растений рода Можжевельник семейства Кипарисовые.
Встречается на западных Канарских островах (Тенерифе, Пальма, Гран-Канария, Гомера) и Мадейре. В естественных условиях растёт на высоте 500—2400 м над уровнем моря.
Кустарники или деревья, как правило, двудомные. Вырастают высотой 5—20 м. Шишкоягоды с тремя слитыми семенами, диаметром 8-15 мм, сферические. Хвоя зелёная, 8-23 мм длиной, с двумя устьичными линиями. Древесина дерева устойчива против гниения. В посадках весьма декоративен.
Ароматическое масло, полученное путём перегонки из древесины, используется в некоторых косметических средствах.
Можжеве́льник древе́сный, или Можжевельник ке́дровый (лат. Juniperus cedrus) — вид растений рода Можжевельник семейства Кипарисовые.
