Der Violettschuppige oder Amethyst-Pfifferling (Cantharellus amethysteus[1], Syn. Cantharellus cibarius var. amethysteus) ist eine Pilzart aus der Familie der Stoppelpilzverwandten (Hydnaceae)[2], deren Fruchtkörper dem Echten Pfifferling (Cantharellus cibarius) sehr ähneln. Charakteristisch sind die violetten Schüppchen auf der Hutoberseite und entsprechende Farbtöne am Hutrand.
Der Hut hat einen Durchmesser von 3–9(–15) Zentimetern, anfangs eine halbkugelige bis gewölbte Form, später einen umgestülpt trichterförmigen Habitus. Die Hutoberseite ist mit dunkleren violetten Schüppchen besetzt, sonst dotter- bis goldgelb mit violetten Farbnuancen am Hutrand.[3] Der Hutrand ist unregelmäßig wellig und oft auch später noch eingebogen. Die Hutunterseite ist mit vergleichsweise niedrigen und mehr oder weniger breiten, oft gegabelten und querverbundenen Leisten bedeckt, die weit am Stiel herablaufen und dort allmählich auslaufen. Das Sporenpulver ist blass gelb. Der vollfleischige und hutfarbene Stiel ist kurz, 3–6(–8) Zentimeter lang, meist 1–2 Zentimeter dick, oft gebogen, nach unten verjüngt und geht nach oben in den Hut über. Das Fleisch ist knackig fest, im Stiel zäh und faserig, weißlich bis blassgelb gefärbt, schmeckt mild bis pfeffrig und riecht bei frischen Exemplaren fein fruchtartig nach Aprikosen.
Die Sporen messen 8–10 × 4,5–6 Mikrometer und sind elliptisch geformt. Sie zeigen mit Iodreagenzien keine Farbreaktion (inamyloid).[4]
Verwechslungen sind vor allem mit dem Echten Pfifferling (Cantharellus cibarius) möglich, insbesondere wenn die violetten Schüppchen nur spärlich vorhanden oder nur blass gefärbt sind. Der Echte Pfifferling hat keine violetten Aspekte in der Hutfarbe und meist kleinere Fruchtkörper. Auch der Falsche Pfifferling (Hygrophoropsis aurantiaca) und der in Deutschland sehr seltene Ölbaumpilz (Omphalotus olearius) sind potenzielle Doppelgänger, haben aber Fruchtkörper ohne Leisten, sondern mit lamelligem Hymenophor auf der Hutunterseite.
Beim Violettschuppigen Pfifferling handelt es sich um eine kalkfliehende Art bodensaurer Buchen-, Fichten-Tannen- und Fichtenwälder. Er wächst auf frischen, ausgeprägt basen- und nährstoffarmen Roh-, Ranker-, Sand- und Lehmböden über Silikatgestein und Sandstein. Im Vergleich zum Echten Pfifferling ist der Pilz stärker an flachgründige Stellen, wie beispielsweise vegetationsarme Waldwege und Böschungen, gebunden. Vertikal ist der Leistling von der kollinen bis hochmontanen Höhenstufe verbreitet, hat jedoch einen deutlichen montanen Schwerpunkt.[3]
Der Violettschuppige Pfifferling fruktifiziert von Juli bis August, vereinzelte Funde können auch schon im Juni beziehungsweise noch im September gemacht werden.[3]
Der Violettschuppige Pfifferling ist eine europäische Art und kommt in Frankreich, Süddeutschland und anderen Alpenländern vor.[3]
Der Violettschuppige oder Amethyst-Pfifferling (Cantharellus amethysteus, Syn. Cantharellus cibarius var. amethysteus) ist eine Pilzart aus der Familie der Stoppelpilzverwandten (Hydnaceae), deren Fruchtkörper dem Echten Pfifferling (Cantharellus cibarius) sehr ähneln. Charakteristisch sind die violetten Schüppchen auf der Hutoberseite und entsprechende Farbtöne am Hutrand.
Cantharellus amethysteus, the amethyst chanterelle, is a species of Cantharellus from Europe.[1]
Cantharellus amethysteus is an edible[2] chanterelle species with white flesh which turns yellow as it ages.
Cap: 5-10cm. Flat topped to start with depression forming. Downy texture with irregular, wavy edges. Stem: 3-4cm. Tapers downwards, often flattened or twisted. Veins/ridges: Thick and decurrent. Paler colour than the cap. Taste: Mild. Smell: Mild and pleasant, faint smell of apricots. Spore print: white to palish yellow sometimes with a pink tinge. Spores: Cylindrical to elongated ellipsoid, smooth, non-amyloid. 8-10 x 5.5-6 μm.[3]
Cantharellus amethysteus, the amethyst chanterelle, is a species of Cantharellus from Europe.
De amethistcantharel (Cantharellus amethysteus) is een paddenstoel uit de familie van de Cantharellaceae. De soort komt zowel voor als in loofbossen als in naaldbossen op voedselarme gronden.
De steel is tussen de 3 en 8 centimeter lang en loopt versmald af richting de ondergrond. De steel heeft een gele kleur en het vlees van de steel is tevens geel gekleurd en heeft vezelige structuur. De hoed is trechtervormig en heeft een diameter van tussen de 3 en de 10 centimeter. De hoed heeft een gelige kleur met soms een lila waas. De rand van de hoed is gegolfd. De lijsten zijn adervormig en hebben tevens een gele kleur. De sporee zijn geel okerkleurig. De paddenstoel heeft een peperachtige smaak en is eetbaar.
Bronnen, noten en/of referentiesDe amethistcantharel (Cantharellus amethysteus) is een paddenstoel uit de familie van de Cantharellaceae. De soort komt zowel voor als in loofbossen als in naaldbossen op voedselarme gronden.
Ametystkantarell (Cantharellus ametystheus) er en meget sjelden variant av kantarell. Den ble registrert første gang i Norge i 1998 og kjennetegnes ved sitt fiolette overtrekk på hatten. Arten er bare funnet noen få steder i Norge, som på Sørlandet, i Sandefjord og i Sogn og Fjordane.
Ametystkantarellen er ofte litt mer kjøttfull enn vanlige kantareller og den foretrekker edelløvskog, særlig hasselkratt. Her vokser soppen på bar leirholdig mineraljord og den er svært varmekjær. Ametystkantarell er nå oppført på Rødlista over sjeldne og truede arter i Norge.
Kommer man over nye forekomster med ametystkantarell er det viktig at man tar kontakt med en soppforening eller Naturhistorisk museum ved Universitetet i Oslo. [1]
Ametystkantarell (Cantharellus ametystheus) er en meget sjelden variant av kantarell. Den ble registrert første gang i Norge i 1998 og kjennetegnes ved sitt fiolette overtrekk på hatten. Arten er bare funnet noen få steder i Norge, som på Sørlandet, i Sandefjord og i Sogn og Fjordane.
Ametystkantarellen er ofte litt mer kjøttfull enn vanlige kantareller og den foretrekker edelløvskog, særlig hasselkratt. Her vokser soppen på bar leirholdig mineraljord og den er svært varmekjær. Ametystkantarell er nå oppført på Rødlista over sjeldne og truede arter i Norge.
Kommer man over nye forekomster med ametystkantarell er det viktig at man tar kontakt med en soppforening eller Naturhistorisk museum ved Universitetet i Oslo.
Com ël Cantharellus cibarius, ma con ël capel scajos lila.
Com ël Cantharellus cibarius.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Com ël Cantharellus cibarius.
Cantharellus cibarius (Fr. : Fr.) Fries var. amethysteus Quélet
Com ël Cantharellus cibarius, ma con ël capel scajos lila.
AmbientCom ël Cantharellus cibarius.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Com ël Cantharellus cibarius.
Pieprznik ametystowy (Cantharellus amethysteus (Quél.) Sacc.) – gatunek grzybów z rodziny pieprznikowatych (Cantharellaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cantharellus, Cantharellaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1883 r. Lucien Quélet nadając mu nazwę Cantharellus cibarius var. amethysteus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1887 r. Pier Andrea Saccardo, podnosząc go do rangi odrębnego gatunku[1].
W wielu opracowaniach mykologicznych i w atlasach grzybów uważany był za odmianę pieprznika jadalnego (Cantharellus cibarius var. amethysteus), jednak według Index Fungorum jest to odrębny gatunek. Nazwę pieprznik ametystowy podają niektóre atlasy grzybów[3].
Średnica 2–8 cm. U młodych okazów łukowaty, poduchowaty, z czasem płaski, u starszych okazów staje się lejkowaty. Z początku ma podwinięte brzegi, później jest falisto powyginany i płatowaty. Skórka barwy żółtej, ale z fioletowym kutnerem, który u starszych okazów zasycha i przyjmuje postać drobnych i przylegających łuseczek, szczególnie na środku kapelusza[3].
W postaci listewek głęboko zbiegających na trzon. Są one widlasto rozgałęzione i połączone poprzecznymi anastomozami[3]. Mają kolor żółtopomarańczowy, często z różowym odcieniem i są pofalowane, przez co przypominają zmarszczki[4].
Wysokość 3–7 cm, grubość do 2,5 cm, twardy, żółty. Kształt walcowaty, w górnej części rozszerza się stożkowato, płynnie przechodząc w kapelusz[3].
Bladożółty, sprężysty i twardy[3].
Biały lub żółtawy. Zarodniki gładkie, eliptyczne, o rozmiarach 4–65 × 7–11 μm[5].
W Polsce jest rzadki. Występuje głównie w buczynach i w górskich lasach świerkowych[3].
Rośnie w lasach, głównie w trawie i na opadłych liściach, szczególnie takich gatunków, jak brzozy, buki, dęby, rzadziej sosny[4].
Grzyb mikoryzowy. Grzyb jadalny, ale z powodu twardości jest bardziej ciężkostrawny od pieprznika zwyczajnego[3].
Pieprznik ametystowy (Cantharellus amethysteus (Quél.) Sacc.) – gatunek grzybów z rodziny pieprznikowatych (Cantharellaceae).
Cantharellus amethysteus é uma espécie de fungo pertencente à família Cantharellaceae.[5][6]
Cantharellus amethysteus é uma espécie de fungo pertencente à família Cantharellaceae.
