Černá skvrnitost listů javoru je houbová choroba javoru, která se projevuje především na listech. Je způsobena cizopasnou houbou svraštělka javorová (Rhytisma acerinum). Svraštělka javorová je považována za bioindikátor čistoty ovzduší, napadá javory jen v oblastech s jistou mírou znečištění (SO2) .
Podle biolib.cz je pro patogena s označením svraštělka javorová Rhytisma acerinum používáno více rozdílných názvů, například Melanosorus acerinus nebo Xyloma lacrymans.[1]
V Severní Americe na javoru červeném (Acer rubrum), v Evropě bývá napadán javor mléč (Acer platanoides) a javor klen (Acer pseudoplatanus). Na ostatních druzích javoru je vzácná.[2]
Svraštělka javorová je bioindikátor čistoty ovzduší, s tím že napadá javory jen v oblastech s čistým ovzduším.[3] Tedy potřebuje atmosféru s obsahem síry (SO2) v ovzduší do 90 μg/m3 .[4] Tento fakt potvrzují nebo citují mnohé věrohodné zdroje.[5][6] S ohledem na výskyt v znečištěných městských aglomeracích byly provedeny průzkumy ověřující toto tvrzení. A uvedly, že obsah síry (SO2) v ovzduší do 50 μg/m3 nemá žádný efekt na růst svraštělky a šíření se odvíjí od výskytu spor schopných napadení, tedy blízkosti již napadené dřeviny. [7]
Na svrchní straně listů nažloutlé skvrny. Během vegetace se v místě rozšiřujících se skvrn objevují černé tečky, které se postupně zvětšují. S postupem vegetace tak vznikají na zelených listech rozšiřující se černé lesklé „asfaltové“ skvrny (tzv. dehtové skvrny), asi centimetr velké.[L 1] Skvrny obsahují stromata konidiového (nepohlavního) stadia, pro které se používá název Melasmia acerina. Výtrusy dozrávají na jaře, jsou bezbarvé, nitkovité, 55–80 × 1,5–3 µm velké.[8]
Napadení houbou svraštělka tečkovaná Rhytisma punctatum. Houba tvoří shluky drobných stromat, rozlišiteným symptomem je mnoho velmi malých černých skvrnek v nevelké kruhovité oblasti, stromata jsou umístěna těsně u sebe. [8]
Nepatrná škodlivost.[L 1] Jde spíše o kosmetickou vadu. [L 2] Dotčené dřeviny jsou nízké ekonomické hodnoty, snížení výnosu hrozí pěstitelům jen zřídka.
Tato nemoc bývá spojována s úplnou degenerací svalových vláken (Equine atypical myopathy, EAM) a následnou smrtí u koní.[9]
Rezistentní odrůdy nejsou známy.
Shrabáním listí lze omezit výskyt napadení.[L 1]
Postřik měďnatými fungicidy brzy na jaře, když listy začínají rašit a ještě dvakrát v průběhu celé sezóny, může pomoci snižovat výskyt choroby. Nicméně, je chemická kontrola se obvykle nepoužívá, protože toto onemocnění je většinou kosmetickou vadou.
Obrázky, zvuky či videa k tématu černá skvrnitost listů javoru ve Wikimedia Commons
Černá skvrnitost listů javoru je houbová choroba javoru, která se projevuje především na listech. Je způsobena cizopasnou houbou svraštělka javorová (Rhytisma acerinum). Svraštělka javorová je považována za bioindikátor čistoty ovzduší, napadá javory jen v oblastech s jistou mírou znečištění (SO2) .
Der Ahorn-Runzelschorf (Rhytisma acerinum) ist eine Pilzart aus der Gruppe der Schlauchpilze. Diese Art löst bei Ahorn-Arten die Teerfleckenkrankheit aus.[1]
Der Fruchtkörper ist ungefähr 10 bis 20 Millimeter breit, seine Oberfläche ist gerunzelt. Er besteht aus rundlichen, schwarzen Stromata. Diese entwickeln sich innerhalb von Ahorn-Blättern und wölben diese auf. Im Frühjahr zeigen sich graue bis blass ockerfarbige, länglich gewundene Fruchtscheiben (Apothecien) an Stellen, an denen die Oberfläche der Blätter aufreißt. Die Sporen messen 50 bis 75 × 1,8 bis 2 Mikrometer. Sie sind hyalin, lang fadenförmig, glatt und ihr Inhalt ist gekörnt. Die Asci sind zylindrisch-keulig. Die Paraphysen sind fädig. An ihrer Spitze sind sie oft gekrümmt oder gegabelt.[1]
Die Art wächst auf den Blättern von Ahorn-Arten, insbesondere auf Spitz-Ahorn (Acer platanoides). Im Spätherbst ist häufig die Konidienform zu sehen, die Hauptfruchtform tritt im Frühjahr auf und ist seltener.[1]
Der Ahorn-Runzelschorf (Rhytisma acerinum) ist eine Pilzart aus der Gruppe der Schlauchpilze. Diese Art löst bei Ahorn-Arten die Teerfleckenkrankheit aus.
Rhytisma acerinum is a plant pathogen that commonly affects sycamores and maples in late summer and autumn, causing tar spot. Tar spot does not usually have an adverse effect on the trees' long-term health.[1] R. acerinum is an Ascomycete fungus that locally infects the leaves of trees and is a biotrophic parasite.[2] The disease is cosmetic and is therefore usually controlled only with sanitation methods.[3]
In late spring, chlorotic spots appear on tree leaves. These develop into brown-black lesions, retaining the yellow border.[4] The lesions continue to grow, and by the end of summer form leaf spots that look like tar.[2] The spot can grow up to 1.5 inches (4 cm) in diameter.[4] A microscopic sign of the pathogen are the stroma, mats of hyphae found in the lesions.[2] These lesions can cause senescence of leaves but are mostly of cosmetic importance.
Rhytisma acerinum can occur in many tree species, with the most commonly affected genus being Acer. The species most commonly affected by the disease are Norway maple (Acer platanoides), silver maple (Acer saccharinum), and sycamore maple (Acer pseudoplatanus).[5][6]
Rhytisma acerinum is the teleomorph of tar spot. In the spring, needle-shaped ascospores are released from overwintering apothecia in fallen leaf debris.[2][7] These spores are disseminated by the wind and have a sticky coat to attach to new healthy leaves.[4] Once on the leaves, the spores germinate and penetrate through the stoma.[2] The subsequent infection causes chlorosis of the leaves in localized yellow spots. As the season continues into summer, apothecia begin to form, giving rise to brown-black leaf lesions that resemble spots of tar.[2] Leaves retain their yellow border from the initial chlorosis. Apothecia survive in the fallen plant debris over winter, releasing spores when the temperature is warm again.[5] The infection of Tar Spot is localized to the chlorotic areas on the leaves and is mostly a cosmetic issue, rather than an economically detrimental disease.[5]
The anamorph of tar spot is Melasmia acerina.[5] In late summer, conidiophores are formed in the mass of fungal tissue called the stroma. Stroma is located in the black lesions of the infected leaves.[2] Conidiophores form non-infectious conidia that are released both in conditions of wetness and drought.[2][7] The most favorable environment for the pathogen is when there is an extended period of moisture such as fog or rain, which prevents the leaves from drying out.[8] Young trees growing in shade are therefore more susceptible. Under these conditions, conidiophores excrete a milky substance of conidia.[2] In times of drought, the conidia stick together as one unit and form yellowish tendrils.[2] Because the conidia are not infectious, this stage is not seen as often as the teleomorph, and it is not certain why the spores are produced.[2]
Tar spot is most commonly found in Europe and North America.[2] It was thought to be a useful pollution indicator because it is not found in areas with high amounts of sulfur dioxide.[5][9] However, while sulfur dioxide is toxic to the fungus in laboratory studies (sulfur dioxide prevents stroma from causing subsequent infections),[10] no correlation was found between pollution levels and the disease. Instead, it was found that in urban areas fallen (infected) leaves were more likely to be swept up and removed, thus removing a source of infection for the plants.[11]
As mentioned previously, the disease appears in the summer especially in times of wetness, but it can also develop through a drier season.[2]
Tar spot is a localized disease that causes mostly cosmetic symptoms and is therefore not a highly controlled disease.[3] One of the best ways to manage the pathogen is through proper sanitation techniques.[3] Because the fungus overwinters in diseased leaf debris, removing the debris in fall can help reduce the occurrence of the disease.[3] In certain severe cases, fungicides can be implemented to help with control.[7][12] Copper fungicides sprayed in early spring when leaves are budding and twice more throughout the season help reduce the disease. However, chemical control is not normally used because this disease is mostly cosmetic. Resistant varieties are unknown. Also, because the affected tree species are of low economic value, yield reduction is of little concern to growers. By far the most important practice is to keep a clean yard and remove as much debris as possible.[3][5]
Tar spot has been recognized since 1794, when it was discovered in Europe by Christiaan Hendrik Persoon, a prominent mycologist of that time.[13] Tar spot has little historical importance because of its cosmetic nature. However, equine atypical myopathy has been associated with the ingestion of tar spot infected maple leaves.[14] This disease causes the complete degeneration of muscle fibers and subsequent death in horses.[14]
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) Rhytisma acerinum is a plant pathogen that commonly affects sycamores and maples in late summer and autumn, causing tar spot. Tar spot does not usually have an adverse effect on the trees' long-term health. R. acerinum is an Ascomycete fungus that locally infects the leaves of trees and is a biotrophic parasite. The disease is cosmetic and is therefore usually controlled only with sanitation methods.
Rhytisma acerimun es un hongo ascomiceto patógeno que afecta comúnmente a especies como sicómoros y arces, por lo que suele ser conocido como costra negra del arce[1]o mancha de alquitrán del arce.[2]No suele afectar muy negativamente a la salud de las plantas.
Datos: Q163458
Multimedia:
Rhytisma acerimun es un hongo ascomiceto patógeno que afecta comúnmente a especies como sicómoros y arces, por lo que suele ser conocido como costra negra del arceo mancha de alquitrán del arce.No suele afectar muy negativamente a la salud de las plantas.
Vahtra-pigilaik (Rhytisma acerinum) on pigilaiguliste sugukonda pigilaigu perekonda kuuluv seeneliik.
Vahtra-pigilaik on parasiitseen, mis põhjustab lehtede pigilaiksust, eelkõige vahtral. Algul moodustuvad lehtedele heledad, enamasti umbes sentimeetrise läbimõõduga täpid, lehtede langemise ajaks on täpid pigimustad ja läikivad. Püsivat kahju seen puule ei tee.
Vahtra-pigilaik on tundlik õhureostuse (eriti vääveldioksiidi) suhtes ja seetõttu peetakse teda õhu puhtuse näitajaks.[1]
Vahtra-pigilaik (Rhytisma acerinum) on pigilaiguliste sugukonda pigilaigu perekonda kuuluv seeneliik.
Vahtra-pigilaik on parasiitseen, mis põhjustab lehtede pigilaiksust, eelkõige vahtral. Algul moodustuvad lehtedele heledad, enamasti umbes sentimeetrise läbimõõduga täpid, lehtede langemise ajaks on täpid pigimustad ja läikivad. Püsivat kahju seen puule ei tee.
Vahtra-pigilaik on tundlik õhureostuse (eriti vääveldioksiidi) suhtes ja seetõttu peetakse teda õhu puhtuse näitajaks.
Vaahterantervatäplä (Rhytisma acerinum) on erityisesti vaahteran lehdillä elävä sieni, joka tekee lehdet ruskealaikkuisiksi. Laikut ilmaantuvat lehtiin syyskesäisin. Ne ovat ensin vaaleanvihreitä tai keltaisia, ja muuttuvat myöhemmin ruskeiksi tai mustiksi. Tervatäplä on yleinen Keski- ja Etelä-Suomessa kaikkialla, missä kasvaa vaahteroitakin. Sienestä ei ole juurikaan haittaa puun hyvinvoinnille.
Eräiden tutkimusten mukaan tervatäplää voidaan käyttää rikkidioksidin bioindikaattorina; seuduilla, joiden ilman rikkidioksidipitoisuus on korkea, esiintyy suhteessa vähemmän tervatäplää.Lähteet
Vaahterantervatäplä (Rhytisma acerinum) on erityisesti vaahteran lehdillä elävä sieni, joka tekee lehdet ruskealaikkuisiksi. Laikut ilmaantuvat lehtiin syyskesäisin. Ne ovat ensin vaaleanvihreitä tai keltaisia, ja muuttuvat myöhemmin ruskeiksi tai mustiksi. Tervatäplä on yleinen Keski- ja Etelä-Suomessa kaikkialla, missä kasvaa vaahteroitakin. Sienestä ei ole juurikaan haittaa puun hyvinvoinnille.
Eräiden tutkimusten mukaan tervatäplää voidaan käyttää rikkidioksidin bioindikaattorina; seuduilla, joiden ilman rikkidioksidipitoisuus on korkea, esiintyy suhteessa vähemmän tervatäplää.lähde?
Rhytisma acerinum (la Tache goudronneuse) est une espèce de champignons parasites, assez fréquents, des feuilles de l'Érable sycomore (et d'autres espèces d'érables selon Sutton (1980) et Farr et al. (1989) en Europe et Amérique du Nord[3], de la fin de l'été à la chute des feuilles en Automne. Mais sa maturation se fait en hiver sur les feuilles mortes (Jones, 1925; Duravetz & Morgan-Jones, 1971, cités par Weber et Webster[3]).
Anamorphe : Melasmia acerina Lév.
Ce champignon (le plus facile à identifier sur les feuilles) a été d'abord décrit par Elias Fries en 1823, et ensuite mieux étudié au XIXe siècle dont par exemple par Berkeley (1860) puis au XXe siècle (par Massee en 1915 et par ses successeurs).
Il a été depuis longtemps constaté que ses attaques étaient plus communes dans les zones urbaines et industrielles. Les données et études scientifiques accumulées depuis les années 1970 ont montré que les proliférations locales de ce champignon peuvent être considérées (tout comme la disparition de certains lichens) comme bioindicatrices de pollution de l'air par le dioxyde de soufre[4].
Les ascospores, unicellulaires ont une forme d'aiguille, avec une petite zone mucilagineuse apicale[3]. Les spores contaminants sont émis en mars-avril (en Europe tempérée), c'est-à-dire au moment de la croissance des jeunes feuilles.
S'il ne s'agit pas de cas isolés (pouvant alors être expliqués par un affaiblissement de l'arbre touché), la répartition géographique et la fréquence des taches des Rhytisma acerinum sur les feuilles d'érable a été corrélée à la concentration moyenne annuelle de l'air en dioxyde de soufre l'un des facteurs des pluies acides, au point que la pollution atmosphérique par le soufre pourrait être estimé en calculant le nombre moyen de taches par unité de surface sur les feuilles d'érables.
En Europe et dans les pays où la lutte contre la pollution soufrée a été active, la pollution par le soufre tend à être remplacé par une pollution acide un peu moins forte, mais également eutrophisante, contribuant également à l'acidification des pluies, mais l'influence de ce paramètre sur le champignon ne semble pas avoir été étudiée.
Ce champignon tolère jusqu'à 90 g de SO2 par mètre cube d'air. Des protocoles simples de suivi pourraient être utilisés dans le cadre de dispositifs de type |sciences participatives.
Rhytisma acerinum (la Tache goudronneuse) est une espèce de champignons parasites, assez fréquents, des feuilles de l'Érable sycomore (et d'autres espèces d'érables selon Sutton (1980) et Farr et al. (1989) en Europe et Amérique du Nord, de la fin de l'été à la chute des feuilles en Automne. Mais sa maturation se fait en hiver sur les feuilles mortes (Jones, 1925; Duravetz & Morgan-Jones, 1971, cités par Weber et Webster).
De inktvlekkenzwam of esdoornvlekkenzwam (Rhytisma acerinum) is een schimmel die zwarte vlekken veroorzaakt op het esdoornblad. In de vlekken komen in het begin stromata, vlechtwerken van schimmeldraden, voor. Gedurende de zomer worden er vruchtlichamen (apothecia) gevormd, die op het afgevallen blad overwinteren. In het daaropvolgende voorjaar komen de ascosporen vrij. De kleverige ascosporen worden door de wind verspreid en infecteren gezonde bladeren. Ze kiemen op het blad en gaan door de huidmondjes het blad binnen. Er ontstaan geelachtige vlekken, die later door de vorming van apotheciën zwart verkleuren.
Deze ziekte komt meestal voor op de soorten:
Cost artìcol a l'é mach në sbòss. Da finì.
A chërs ëdzora a feuje d'Acer.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Cost artìcol a l'é mach në sbòss. Da finì.
AmbientA chërs ëdzora a feuje d'Acer.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Łuszczeniec klonowy, czerniak klonowy (Rhytisma acerinum (Pers.) Fr.) − gatunek grzybów z rodziny łuszczeńcowatych (Rhytismataceae)[1]. Pasożyt wywołujący chorobę klonów o nazwie smołowata plamistość klonu lub czarna plamistość klonu.
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Rhytisma, Rhytismataceae, Rhytismatales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1794 r. Persoon nadając mu nazwę Xyloma acerinum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1819 r. Elias Fries, przenosząc go do rodzaju Rhytisma[1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
Nazwa polska według Krytycznej listy wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski[3].
Widoczna część grzyba nazywana jest podkładką. Ma ona okrągławy lub nieregularny kształt i średnicę do 2 cm. Podkładki pojawiają się w czerwcu/lipcu jako białe, chlorotyczne plamki, które stopniowo powiększają się i żółkną. Gdy osiągną wielkość kilku mm, pojawiają się w ich środku czarne plamki, które rozrastają się i w końcu zlewają z sobą w dużą plamę otoczoną żółtą obwódką. Plam takich na liściu z reguły jest wiele[4]. Podkładki są zanurzone w tkance liścia. Strzępki grzyba mają średnicę 5-8 μm. Na podkładkach bezpłciowo wytwarzane są zarodniki konidialne. Powstają na bezbarwnych, cylindrycznych i zwężających się ku końcowi fialidach. Fialidy mają rozmiar 7-15 × 1,5-2 μm. Powstają w nich endogenicznie bezbarwne, cylindryczne, bezprzegrodowe, gładkie i cienkościenne konidia o rozmiarach 6-10 × 1 um[5].
Środek czarnych plam początkowo jest gładki, później jednak pojawiają się na nim skupiska małych, pryszczykowatych pyknidiów, w których powstają pykniospory. Nieco później na obrzeżach czarnych plam powstają owocniki typu apotecjum. Objawia się to pomarszczeniem obrzeży plam. W tym czasie liście opadają. Opadanie chorych liści odbywa się w tym samym czasie co zdrowych, lub nieco wcześniej. Na opadłych liściach nadal rozwijają się apotecja wytwarzające zarodniki na drodze płciowej[4]. Owocniki typu apotecjum o kształcie elipsoidalnym i wydłużonym, często zakrzywione, o rozmiarach 500–1300 × 300–500 μm. Otwierają się rozgałęzionym, podłużnym pęknięciem o długości od 2/3 do 3/4 długości owocnika. W hymenium znajdują się wstawki o długości 100-135 μm. Są bezbarwne, z kilkoma przegrodami, bez powłoki żelatynowej, często wykrzywione, a czasami rozgałęziające się na szczycie. Worki 8-zarodnikowe, dojrzewające kolejno. Askospory cylindryczne, zwężające się ku podstawie. Mają rozmiar 60–80 × 1,5–2,5 μm, są hialinowe, bezprzegrodowe. Na szczycie posiadają galaretowaty wyrostek o długości 2–4 μm[5]. Askospory wysypują się z worków na wiosnę i dokonują infekcji pierwotnej zakażając liście klonu[4].
Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji, Afryce Północnej i Nowej Zelandii[6]. Jest bardzo pospolity na całej półkuli północnej w strefie klimatu umiarkowanego[5].
Rozwija się na liściach klonu polnego (Acer campestre), klonu zwyczajnego (Acer platanoides) i klonu jawora (Acer pseudoplatanus)[7].
Pasożyt i saprotrof atakujący liście klonu. Wywołuje chorobę o nazwie smołowata plamistość klonu lub czarna plamistość klonu. Objawia się ona żółknięciem i przedwczesnym opadaniem liści. Jest szczególnie groźna dla siewek i młodych drzew, ponieważ ogranicza ich przyrosty. Znacząco obniża też walory estetyczne klonów, które często sadzi się jako drzewa ozdobne np. w parkach[4].
Ekstrakty z liści zakażonych Rhytisma acerinum wykazywały silne działanie hamujące na wirusa mozaiki tytoniowej[5].
Łuszczeniec klonowy jest wrażliwy na zanieczyszczenie powietrza. Jego występowanie jest więc wskaźnikiem dużej czystości powietrza[8].
Łuszczeniec klonowy, czerniak klonowy (Rhytisma acerinum (Pers.) Fr.) − gatunek grzybów z rodziny łuszczeńcowatych (Rhytismataceae). Pasożyt wywołujący chorobę klonów o nazwie smołowata plamistość klonu lub czarna plamistość klonu.
Rhytisma acerinum Schwein., (1832) é um fungo pertencente ao grupo dos Ascomycetes que infecta localmente as folhas de várias árvores, com destaque para o género Acer, comportando-se como um parasita biotrófico.[1] A espécie é o agente patogénico mais comum associado ao aparecimento de manchas foliares em plátanos e bordos no final do verão e no outono. Como fitopatógeno biotrófico, em geral não causa danos permanentes nas plantas infectadas,[2] tendo um efeito essencialmente cosmético, sendo a doença autolimitada ou controlável por simples métodos de sanidade vegetal.[3]
Rhytisma acerinum Schwein., (1832) é um fungo pertencente ao grupo dos Ascomycetes que infecta localmente as folhas de várias árvores, com destaque para o género Acer, comportando-se como um parasita biotrófico. A espécie é o agente patogénico mais comum associado ao aparecimento de manchas foliares em plátanos e bordos no final do verão e no outono. Como fitopatógeno biotrófico, em geral não causa danos permanentes nas plantas infectadas, tendo um efeito essencialmente cosmético, sendo a doença autolimitada ou controlável por simples métodos de sanidade vegetal.
Rhytisma acerinum (Pers.) Fr., 1818
Ритисма кленовая (лат. Rhytisma acerinum) — вид грибов семейства ритисмовые (лат. Rhytismaceae) отдела аскомицеты (лат. Ascomycota).
По классификации А. Л. Тахтаджяна относится к роду ритисма семейства фацидиевые порядка фацидиевые подкласса эуаскомицеты класса аскомицеты. Вызывает болезнь клёнов под названием «чёрная пятнистость»: летом листья заболевших клёнов покрываются чёрными пятнами и рано опадают, что может представлять опасность для деревьев, особенно молодых. Меры борьбы — уборка опавших листьев, на которых гриб зимует и продолжает развитие весной[1].
Это заготовка статьи по микологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Ритисма кленовая (лат. Rhytisma acerinum) — вид грибов семейства ритисмовые (лат. Rhytismaceae) отдела аскомицеты (лат. Ascomycota).
По классификации А. Л. Тахтаджяна относится к роду ритисма семейства фацидиевые порядка фацидиевые подкласса эуаскомицеты класса аскомицеты. Вызывает болезнь клёнов под названием «чёрная пятнистость»: летом листья заболевших клёнов покрываются чёрными пятнами и рано опадают, что может представлять опасность для деревьев, особенно молодых. Меры борьбы — уборка опавших листьев, на которых гриб зимует и продолжает развитие весной.
.jpg)
