Aeromonas és un bacteri amb forma de bacil, Gram-negatiu, anaeròbia facultatiu que morfològicament s'assembla als membres de la família Enterobacteriaceae. S'han descrit catorze espècies d'Aeromonas, la majoria de les quals han estat associades amb malalties humanes. Els patògens més importants són A. hydrophila, A. caviae i A. veronii biovar sòbria. Aquests organismes són ubícus en l'aigua dolça i salobre.
Les dues principals malalties associades amb Aeromonas són la gastroenteritis i les infeccions de ferides, amb bacterèmia o sense. La gastroenteritis generalment es produeix per la ingestió d'aigua o d'aliments contaminats, mentre que les infeccions de ferides són el resultat de l'exposició a l'aigua contaminada.
Aeromonas ist eine Gattung innerhalb der gramnegativen Gammaproteobakterien. Aeromonas wurde früher zu der Familie der Vibrionaceae gestellt. Die Arten können in zwei Gruppen gegliedert werden: Die mesophile und die psychrophile (kälteliebende) Gruppe. Die mesophilen Arten (z. B. der ubiquitär vorkommende Wasserkeim Aeromonas hydrophila) sind meist polar begeißelt und beweglich (motil), die kälteliebenden (z. B. Aeromonas salmonicida) besitzen in der Regel keine Geißeln und sind somit nicht beweglich. Alle Arten können auch ohne Sauerstoff leben, sie sind fakultativ anaerob.
Der Oxidase-Test fällt positiv aus, das Enzym Cytochrom c Oxidase ist bei allen Arten auffindbar, ebenso der Katalase-Test ist positiv. Aeromonas findet man im Süß- und Brackwasser. Die Arten können Zucker (z. B. Glucose) für den Stoffwechsel nutzen, dabei bilden sie im Allgemeinen Säure. Auch Stärke wird unter Säurebildung abgebaut. Teilweise, z. B. bei Aeromonas hydrophila, findet unter Gasbildung die 2,3-Butandiolgärung statt.
Einige Arten zählen zu den Verderbniserregern bei Lebensmitteln (insbesondere bei Kühlhausware).
Zur Gattung Aeromonas gehören einige Krankheitserreger für Menschen und verschiedene Tierarten, wie Fische und Frösche. Für den Menschen sind u. a. Aeromonas hydrophila, Aeromonas caviae und Aeromonas veronii biovar sobria von Bedeutung. Oberflächenwasser, das mit Aeromonas kontaminiert ist, oder Lebensmittel, die mit solchem Wasser in Berührung kommen, sind Ausgangspunkt für Erkrankungen. Zudem sind Aeromonas-Arten gefürchtete „Krankenhauserreger“ (Hospitalinfektionen über Apparaturen und Spülflüssigkeiten). Verschiedene Arten sind Auslöser von Wundinfektionen und können Blutvergiftungen (Sepsis) auslösen. Aeromonas hydrophila wird als Erreger von Gastroenteritis (Magen-Darm-Grippe) und Durchfallerkrankungen (Diarrhöe), Infektionen von Haut und Weichteilgewebe sowie Osteomyelitis[1] angesehen. Dieses Thema stand allerdings 2006 noch unter Diskussion.[2] Einige Autoren sind der Meinung, dass wahrscheinlich nur wenige Stämme von Aeromonas humanpathogen sind (vergleichbar mit Escherichia coli). Zumindest wurde die häufig β-Lactamase-positive Art Aeromonas hydrophila vom Stuhlgang an Diarrhöe erkrankten Patienten wie auch von völlig gesunden Menschen isoliert.[2]
Behandelt werden kann eine Infektion durch Aeromonas hydrophile mit Antibiotika wie Cefotaxim, Ceftriaxon, Ciprofloxacin und Levofloxacin, alternativ auch mit Imipenem, Meropenem oder Cotrimoxazol.[3]
Aeromonas kann seuchenartige Erkrankungen, wie z. B. die Fleckenseuche der Süsswasserfische hervorrufen. Aeromonas salmonicida, zuerst als Bacterium salmonicida Ende des 19. Jahrhunderts beschrieben, ist pathogen für Fische und der Auslöser der Furunkulose verschiedener Forellenfische. Des Weiteren sind einige Arten Erreger der Aalrotseuche bei Flussaalen.[4] Die nicht pathogene Art Aeromonas encheleia wurde ebenfalls von Aalen isoliert und entsprechend benannt.[5] Diese Art besitzt Geißeln und ist mesophil. Auch Aeromonas hydrophila kann Krankheiten bei Fischen hervorrufen, ist aber vor allem als Krankheitserreger bei Fröschen bekannt.
Eine Auswahl der zu der Gattung Aeromonas zugeordneten Arten:[6]
Aeromonas ist eine Gattung innerhalb der gramnegativen Gammaproteobakterien. Aeromonas wurde früher zu der Familie der Vibrionaceae gestellt. Die Arten können in zwei Gruppen gegliedert werden: Die mesophile und die psychrophile (kälteliebende) Gruppe. Die mesophilen Arten (z. B. der ubiquitär vorkommende Wasserkeim Aeromonas hydrophila) sind meist polar begeißelt und beweglich (motil), die kälteliebenden (z. B. Aeromonas salmonicida) besitzen in der Regel keine Geißeln und sind somit nicht beweglich. Alle Arten können auch ohne Sauerstoff leben, sie sind fakultativ anaerob.
Aeromonas is a genus of Gram-negative, facultative anaerobic, rod-shaped bacteria that morphologically resemble members of the family Enterobacteriaceae. Most of the 14 described species have been associated with human diseases. The most important pathogens are A. hydrophila, A. caviae, and A. veronii biovar sobria. The organisms are ubiquitous in fresh and brackish water.[2]
They group with the gamma subclass of the Proteobacteria.[3]
Two major diseases associated with Aeromonas are gastroenteritis and wound infections, with or without bacteremia. Gastroenteritis typically occurs after the ingestion of contaminated water or food, whereas wound infections result from exposure to contaminated water. In its most severe form, Aeromonas spp. can cause necrotizing fasciitis, which is life-threatening, usually requiring treatment with antibiotics and even amputation.[4]
Although some potential virulence factors (e.g. endotoxins, hemolysins, enterotoxins, adherence factors) have been identified, their precise roles are unknown. Aeromonas species cause:
If automated machines are not using the most updated database, Elizabethkingia meningoseptica may be mistaken for A. salmonicida.
Literature exists on this subject, but many papers have not adequately studied the causal role of the Aeromonas strain(s) that were isolated from the cases that were studied. The presence of an Aeromonas strain in a fecal specimen does not prove or even imply that the strain was causing the diarrhea. Gastrointestinal disease in children is usually an acute, severe illness, whereas that in adults tends to be chronic diarrhea. Severe Aeromonas gastroenteritis resembles shigellosis, with blood and leukocytes in the stool. Acute diarrheal disease is self-limited, and only supportive care is indicated in affected patients.
Wound infections are the second-most common type of human infection associated with Aeromonas.[5] They are associated with penetrating wounds or abrasions that place the wound in contact with fresh water or soil.[5]
Aeromonas species are endosymbionts of Hirudo medicinalis, a species of leech that is FDA-approved for use in vascular surgery such as skin grafts and flaps.[6][7] Aeromonas aides leeches in digesting blood meals.[8] H. medicinalis used after surgery has led to Aeromonas infections, most commonly with A. veronii.[6] This can present as a local cellulitis, though can progress to subcutaneous abscess and sepsis.[6]
Aeromonas species have also been associated with pneumonia after near-drowning events, especially in fresh water.[9] Most commonly, this has been reported with A. hydrophila, though the ability of clinical laboratories to correctly identify species of Aeromonas has been limited.[9] Aeromonas pneumonia due to episodes of near-drowning are frequently complicated by bacteremia and death.[9]
Aeromonas species are resistant to penicillins, most cephalosporins, and erythromycin. Ciprofloxacin is consistently active against their strains in the U.S. and Europe, but resistant cases have been reported in Asia.
[10] Aeromonas spp. are ubiquitous in river and freshwater lakes and have frequently been observed in drinking water systems. An interest in Aeromonas in nonchlorinated drinking water (free of carcenogens formed by chlorination) in the Netherlands was initiated from the 1980s, after the observation of a sudden increase of Aeromonas numbers in drinking water at the municipal Dune Waterworks of The Hague in 1984. Extensive studies with phenotyping and genotyping methods demonstrated that Aeromonas isolates from fresh and drinking water environments were phenotypically and genotypically different from Aeromonas isolates from patients. In response to these studies, the Environmental Protection Agency (EPA) in the United States removed Aeromonas from the contaminant candidate list (CCL) in 2009. In the Netherlands, the presence of Aeromonas in drinking water is currently not considered a health-related problem. Aeromonas is only a minor part (<0.01%) of the diverse autochthonous microflora. Drinking water companies limit the multiplication of bacteria, protozoans and invertebrates (all natural parts of drinking-water distribution systems [11]). The authorities in the Netherlands included Aeromonas in the Dutch Drinking Water Decree as an additional operational indicator (beside heterotrophic plate count [HPC]) for microbial regrowth, limited to 1,000 CFU/100 ml, obtained by growth on specific ampicillin-dextrin agar plates at 30°C. When drinking water companies do not comply with this standard, they have to minimize the growth conditions. A recent study on indicator parameters for regrowth concluded that HPCs and aeromonads are more reliable indicators for regrowth in drinkwater distribution systems the Netherlands than ATP and bacterial cell numbers. Another field study in the Netherlands showed that noncompliance with the Aeromonas standard in two distribution systems coincided with increased HPCs (within the limits of the Dutch Drinking Water Decree), occasional coliform regrowth, and enhanced numbers of macroinvertebrates (e.g., water lice). Furthermore, it has been observed that Aeromonas isolates are mainly associated with sediment in the distribution system and to a lesser extent with drinking water, but not with the biofilm on the pipe wall, demonstrating that sediment or loose deposits (consisting of small and larger [in]organic and biological suspended solids, including invertebrates) are the main niche for Aeromonas. The results from these studies, thus, show that Aeromonas is still useful as a regrowth indicator in nonchlorinated drinking-water.
The name Aeromonas derives from:
Greek aer, aeros (ἀήρ, ἀέρος), air, gas; and -monas|monas (μονάς), unit, monad; gas(-producing) monad.[12]
Members of the genus Aeromonas can be referred to as aeromonads (viz. trivialisation of names).
Aeromonas is a genus of Gram-negative, facultative anaerobic, rod-shaped bacteria that morphologically resemble members of the family Enterobacteriaceae. Most of the 14 described species have been associated with human diseases. The most important pathogens are A. hydrophila, A. caviae, and A. veronii biovar sobria. The organisms are ubiquitous in fresh and brackish water.
They group with the gamma subclass of the Proteobacteria.
Two major diseases associated with Aeromonas are gastroenteritis and wound infections, with or without bacteremia. Gastroenteritis typically occurs after the ingestion of contaminated water or food, whereas wound infections result from exposure to contaminated water. In its most severe form, Aeromonas spp. can cause necrotizing fasciitis, which is life-threatening, usually requiring treatment with antibiotics and even amputation.
Although some potential virulence factors (e.g. endotoxins, hemolysins, enterotoxins, adherence factors) have been identified, their precise roles are unknown. Aeromonas species cause:
Diarrheal disease in otherwise healthy individuals Wound infections Opportunistic systemic disease in immunocompromised patientsAeromonas es una bacteria con forma de bacilo, Gram-negativa, anaerobia facultativa que morfológicamente se asemeja a los miembros de la familia Enterobacteriaceae. Se han descrito catorce especies de Aeromonas, la mayoría de las cuales han sido asociadas con enfermedades humanas. Los patógenos más importantes son A. hydrophila, A. caviae y A. veronii biovar sobria. Estos organismos son ubícuos en el agua dulce y salobre.
Las dos principales enfermedades asociadas con Aeromonas son la gastroenteritis y las infecciones de heridas, con o sin bacteremia. La gastroenteritis generalmente se produce por la ingestión de agua o de alimentos contaminados, mientras que las infecciones de heridas son el resultado de la exposición al agua contaminada.
A pesar de que se han identificado algunos posibles factores de virulencia (por ejemplo, endotoxinas, hemolisinas, enterotoxinas, factores de adhesión), su papel exacto se desconoce. Las especies de Aeromonas causan: 1) enfermedades sistémicas oportunistas en pacientes inmunodeprimidos, 2) enfermedades diarreicas en individuos por lo demás sanos y 3) Infecciones en heridas.
La enfermedad, por lo general, es una enfermedad aguda grave, mientras que en los adultos tiende a ser una diarrea crónica. La gastroenteritis severa se asemeja a la shigelosis, con sangre y leucocitos en las heces. La enfermedad diarreica aguda es en sí misma autolimitada, por lo que sólo es necesario atención de apoyo a los pacientes afectados.
El tratamiento es necesario para los pacientes con enfermedad diarreica crónica o infección sistémica. Las especies de Aeromonas son resistentes a las penicilinas, la mayoría de las cefalosporinas y eritromicina. La ciprofloxacina es activa para las cepas de EE. UU. y Europa, pero se ha informado que las cepas asiáticas son resistentes.
Aeromonas es una bacteria con forma de bacilo, Gram-negativa, anaerobia facultativa que morfológicamente se asemeja a los miembros de la familia Enterobacteriaceae. Se han descrito catorce especies de Aeromonas, la mayoría de las cuales han sido asociadas con enfermedades humanas. Los patógenos más importantes son A. hydrophila, A. caviae y A. veronii biovar sobria. Estos organismos son ubícuos en el agua dulce y salobre.
Las dos principales enfermedades asociadas con Aeromonas son la gastroenteritis y las infecciones de heridas, con o sin bacteremia. La gastroenteritis generalmente se produce por la ingestión de agua o de alimentos contaminados, mientras que las infecciones de heridas son el resultado de la exposición al agua contaminada.
A pesar de que se han identificado algunos posibles factores de virulencia (por ejemplo, endotoxinas, hemolisinas, enterotoxinas, factores de adhesión), su papel exacto se desconoce. Las especies de Aeromonas causan: 1) enfermedades sistémicas oportunistas en pacientes inmunodeprimidos, 2) enfermedades diarreicas en individuos por lo demás sanos y 3) Infecciones en heridas.
Aeromonas generoa bakterio Gram negatiboz osatua dago, bazilo itxura dutenak (antza handia dute enterobakterioekin, bazilo txikiak baitira). Enterobakterioen antzera ere, gluzidoak hartzitzen dituzte. Anaerobio fakultatiboak dira eta mugikorrak (flagelo bakarra dute). Ez dute esporarik sortzen.
Garai batean Aeromonas Vibrionaceae familian sailkatzen zen, baina gaur egun berezko familia dauka (Aeromonadaceae).
Katalasa eta oxidasa (+) dira.
Genero honetako bakterioak uretan bizi dira (ur gezatan eta hondakin-uretan, batez ere). Uretan bizi diren animaliak (arrainak, igelak, hegazti batzuk...) bakterio hauekin kutsa daitezke, eta gizakiak animalia hauek jaterakoan ere kutsatzeko arriskua du.
Genero honetan 20 espezie inguru daude, Aeromonas hydrophila, A. caviae eta A. veronii garrantzitsuenak izanik. Bakterio hauek eragiten dituzten patologia nagusiak bi dira: gastroenteritisa eta bakteremia (septizemia). Lehena ur edo janari kutsatuak hartzean harrapatzen da, eta bigarrena gorputzeko zauriak ur kutsatuetan sartzerakoan.
Aeromonas batzuek erresistentzia dute kloroarekiko, eta kloroz tratatutako uretan egon daitezke.
Aeromonas generoa bakterio Gram negatiboz osatua dago, bazilo itxura dutenak (antza handia dute enterobakterioekin, bazilo txikiak baitira). Enterobakterioen antzera ere, gluzidoak hartzitzen dituzte. Anaerobio fakultatiboak dira eta mugikorrak (flagelo bakarra dute). Ez dute esporarik sortzen.
Garai batean Aeromonas Vibrionaceae familian sailkatzen zen, baina gaur egun berezko familia dauka (Aeromonadaceae).
Katalasa eta oxidasa (+) dira.
Genero honetako bakterioak uretan bizi dira (ur gezatan eta hondakin-uretan, batez ere). Uretan bizi diren animaliak (arrainak, igelak, hegazti batzuk...) bakterio hauekin kutsa daitezke, eta gizakiak animalia hauek jaterakoan ere kutsatzeko arriskua du.
Genero honetan 20 espezie inguru daude, Aeromonas hydrophila, A. caviae eta A. veronii garrantzitsuenak izanik. Bakterio hauek eragiten dituzten patologia nagusiak bi dira: gastroenteritisa eta bakteremia (septizemia). Lehena ur edo janari kutsatuak hartzean harrapatzen da, eta bigarrena gorputzeko zauriak ur kutsatuetan sartzerakoan.
Aeromonas batzuek erresistentzia dute kloroarekiko, eta kloroz tratatutako uretan egon daitezke.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});Le genre Aeromonas regroupe des bactéries de la classe des Gammaproteobacteria appartenant à la famille des Aeromonadaceae. Ce sont des bacilles droits à extrémités arrondies, à coccoïdes, à coloration Gram négatif, mobiles, anaérobies facultatifs, chimioorgano-hétérotrophes, oxydase positive et catalase positive. Quelques souches d'Aeromonas sont responsables de gastroentérites et d'infection de plaies chez l'être humain[1], et de nombreuses espèces vivantes peuvent être infectées par ces bactéries.
Le réservoir des Aeromonas dans la nature est dulçaquicole : la bactérie est présente dans les eaux douces et notamment dans les eaux d'égouts, les sédiments anoxiques[1].
Les Aeromonas sont donc sans surprise retrouvées chez de nombreux animaux aquatiques ou des zones humides comme les sangsues, les grenouilles, les poissons, les reptiles, les oiseaux ou les moustiques (en particulier les chironomes dont les larves, utilisées par les pêcheurs sous le nom de "vers de vase", se développent dans le sédiment) qui peuvent contaminer les réservoirs d'eau potable notamment si leur eau est eutrophe et susceptible de nourrir d'importantes populations bactériennes) et indirectement divers aliments[1].
Leur multiplication est fonction de la température, du pH et de la teneur en éléments nutritifs.
Cette bactérie très ubiquiste dans les milieux aquatiques interagit probablement avec un grand nombre d'espèces, et de manière parfois complexe. Ainsi plusieurs espèces d'Aeromonas sont assez souvent retrouvées dans le microbiote endogène de moustiques non-piqueurs du groupe des Chironomidés (Diptera : Chironomidae), au stade œuf, larve & pupe, et adulte trouvées dans 1,63 % des pontes de chironomes et 3,3 % des larves)[1]. Certaines espèces d'Aeromonas isolés chez ces chironomes sont pathogènes pour le moustique (dégradation des œufs et de la chitine grâce à une enzyme, la chitinase), mais les chercheurs ont aussi isolés dans le microbiote de ces moustiques des espèces d'Aeromonas qui les protègent d'intoxications par les métaux lourds[1].
Les larves de ces insectes sont très communes dans les eaux douces du monde entier (qui sont aussi l'un des réservoirs dans certains pays du Vibrio cholerae) ; elles sont mangées par de nombreux poissons (également souvent infectés par des Aeromonas) et amphibiens, et l'adulte peut être abondamment consommé par de nombreux oiseaux et des chauve-souris.
La présence d'Aeromonas a été signalée dans divers aliments : huîtres, moules, coquillages, crevettes, volailles, viandes, lait cru, crèmes glacées et crudités, contaminés par le portage intestinal de l'animal ou par les eaux souillées.
Le genre Aeromonas regroupe des bactéries de la classe des Gammaproteobacteria appartenant à la famille des Aeromonadaceae. Ce sont des bacilles droits à extrémités arrondies, à coccoïdes, à coloration Gram négatif, mobiles, anaérobies facultatifs, chimioorgano-hétérotrophes, oxydase positive et catalase positive. Quelques souches d'Aeromonas sont responsables de gastroentérites et d'infection de plaies chez l'être humain, et de nombreuses espèces vivantes peuvent être infectées par ces bactéries.
Aeromonas é un xénero de bacterias gramnegativas anaerobias facultativas con forma de bacilo, que lembra morfoloxicamente a membros da familia Enterobacteriaceae. Describíronse 14 especies de Aeromonas, a maioría das cales foron asociadas con enfermidades humanas. Os patóxenos máis importantes son A. hydrophila, A. caviae, e A. veronii biovar sobria. Tamén producen enfermidades en peixes e outros animais. Estes organismos son ubicuos en augas doces e salobres.
As Aeromonas agrúpanse coa clase gamma das proteobacterias.[1] Antes clasificábase na familia Vibrionaceae, pero os estudos xenéticos recentes fixeron que se crease para elas a familia Aeromonadaceae.[2][3]
As dúas principais enfermidades asociadas con Aeromonas son a gastroenterite e infeccións en feridas, con ou sen bacteremia. A gastroenterite ocorre normalmente en individuos sans despois da inxestión de auga ou alimentos contaminados, mentres que as infeccións en feridas están causadas pola exposición a auga contaminada. As Aeromonas poden causar enfermidades sistémicas oportunistas en pacientes inmunocomprometidos.
Aínda que se identificaron algúns factores de virulencia potenciais, como endotoxinas, hemolisinas, enterotoxinas, factores de adherencia, o seu papel preciso nas doenzas non se coñece.
Son bacilos gramnegativos pequenos de 0,3-1,0 x 1,0-3,5 μm, anaerobios facultativos, xeralmente con flaxelación polar (menos A. salmonicida e A. media), dan positivo nas probas da oxidase e catalase, que reducen o nitrato a nitrito e fermentan a D-glicosa como fonte principal de carbono e enerxía. Poden crecer en medios que conteñen o 3% de NaCl, pero non no 6%. Producen exoencimas como: proteases, DNases, RNases, elastases, lecitinases, amilases, xelatinases e lipases, algunhas consideradas factores de virulencia.[4] A maioría son mesófilas (óptimo 28 °C), pero hai algunhas psicrófilas (22-25 °C).[2]
A enfermidade gastrointestinal por Aeromonas en nenos é xeralmente aguda e máis grave, mentres que en adultos tende a ser unha diarrea crónica. A gastroenterite grave por Aeromonas lembra á shigellose, e preséntase con sangue e leucocitos nas feces. A enfermidade diarreica aguda é autolimitada, e só están indicados coidados de mantemento nos pacientes afectados.[5]
As especies de Aeromonas son resistentes ás penicilinas, á maioría das cefalosporinas, e á eritromicina. A ciprofloxacina é activa contra as cepas de Aeromonas en Europa e Norteamérica, pero informouse de resistencias en Asia.
O nome Aeromonas deriva do grego aer, aeros (ἀήρ, ἀέρος) e de -monas|monas (μονάς / μονάδα) e significa mónada (produtora) de gas.[6] O nome común que se usa para elas é xeralmente aeromónadas.
Aeromonas é un xénero de bacterias gramnegativas anaerobias facultativas con forma de bacilo, que lembra morfoloxicamente a membros da familia Enterobacteriaceae. Describíronse 14 especies de Aeromonas, a maioría das cales foron asociadas con enfermidades humanas. Os patóxenos máis importantes son A. hydrophila, A. caviae, e A. veronii biovar sobria. Tamén producen enfermidades en peixes e outros animais. Estes organismos son ubicuos en augas doces e salobres.
As Aeromonas agrúpanse coa clase gamma das proteobacterias. Antes clasificábase na familia Vibrionaceae, pero os estudos xenéticos recentes fixeron que se crease para elas a familia Aeromonadaceae.
As dúas principais enfermidades asociadas con Aeromonas son a gastroenterite e infeccións en feridas, con ou sen bacteremia. A gastroenterite ocorre normalmente en individuos sans despois da inxestión de auga ou alimentos contaminados, mentres que as infeccións en feridas están causadas pola exposición a auga contaminada. As Aeromonas poden causar enfermidades sistémicas oportunistas en pacientes inmunocomprometidos.
Aínda que se identificaron algúns factores de virulencia potenciais, como endotoxinas, hemolisinas, enterotoxinas, factores de adherencia, o seu papel preciso nas doenzas non se coñece.
Aeromonas è un genere di batteri che comprende bacilli Gram-negativi caratterizzati da elevata mobilità per la presenza di flagelli polari (monotrichi), aerobi facoltativi e morfologicamente simili agli enterobatteri. Sono classificati nella sottoclasse gamma dei proteobatteri.[1]
Gli Aeromonas sono aerobi-anaerobi facoltativi, catalasi e ossidasi positivi. Comprende diverse specie, presenti nelle acque superficiali, parassiti di varie specie di pesci e anfibi.
Clinicamente sono coinvolti in infezioni di ferite e in gastroenteriti, provocate le prime da contatto diretto (in genere acque contaminate) e le seconde da ingestione di cibi contaminati. Sono sensibili a tetracicline, cefalosporine e aminoglucosidi
Aeromonas è un genere di batteri che comprende bacilli Gram-negativi caratterizzati da elevata mobilità per la presenza di flagelli polari (monotrichi), aerobi facoltativi e morfologicamente simili agli enterobatteri. Sono classificati nella sottoclasse gamma dei proteobatteri.
Gli Aeromonas sono aerobi-anaerobi facoltativi, catalasi e ossidasi positivi. Comprende diverse specie, presenti nelle acque superficiali, parassiti di varie specie di pesci e anfibi.
Clinicamente sono coinvolti in infezioni di ferite e in gastroenteriti, provocate le prime da contatto diretto (in genere acque contaminate) e le seconde da ingestione di cibi contaminati. Sono sensibili a tetracicline, cefalosporine e aminoglucosidi
Aeromonas is een geslacht van gram-negatieve, facultatief anaerobe staafvormige bacteriën. Er zijn veertien soorten beschreven, waarvan de meeste geassocieerd worden met ziekten. De belangrijkste pathogenen hiervan zijn A. hydrophila, A. caviae en A. veronii biovar sobria. Aeromonas komen veelvuldig voor in zoete en brakke oppervlaktewateren.
Sommige stammen van Aeromonas zijn potente ziekteverwekkers bij vissen en amfibieën, maar ook mensen en dieren kunnen geïnfecteerd worden via een open wond of via water of voedsel met een hoge besmettingsgraad. Bloedzuigers zijn ook geïmpliceerd in de besmetting met Aeromonas. Aeromonas-soorten zijn voornamelijk bekend als opportunistische pathogene micro-organismen.
Twee ziekten, die geassocieerd worden met Aeromonas, zijn gastro-enteritis en wondinfecties met of zonder sepsis. Hoewel Aeromonas een aantal potente virulentiefactoren heeft (endotoxinen, hemolysinen, enterotoxinen, hechtingsfactoren), is experimenteel niet bewezen dat A. hydrophila, A. caviae en A. sobria daadwerkelijk veroorzakers zijn van de genoemde ziekten. Bij een zeer hoge aantal cellen (10¹¹) blijkt A. hydrophila geen ziekte te veroorzaken. Uit de ontlasting van patiënten met diarree kon echter ook Aeromonas worden geïsoleerd in afwezigheid van andere bekende pathogenen.
Door Aeromonas veroorzaakte gastro-enteritis wordt meestal veroorzaakt door inname van besmet water of voedsel. Bij kinderen wordt acute diarree het meeste geconstateerd, terwijl volwassenen er een meer chronische diarree aan overhouden. De acute vorm wordt gekenmerkt door dysenterie (niet-samenhangende ontlasting die bloed en slijm bevat). De chronische vorm heeft meer cholera-achtige verschijnselen (waterige diarree).
Infecties kunnen optreden als een open wond in contact komt met besmet water. Indien de gastheer een verminderde weerstand heeft kan dit leiden tot sepsis, waarbij Aeromonas zich via de bloedsomloop door het lichaam verspreidt.
Bij waterdieren komt infectie met Aeromonas veelvuldig voor. Bij kikkers worden (fatale) interne bloedingen geassocieerd met Aeromonas-besmetting. Bij straalvinnigen zijn zweren, staart- en vinrot, maar ook sepsis gevonden. Bij koikarpers komt Aeromonas-besmetting regelmatig voor als het water tussen de 10 °C en 12 °C is, omdat Aeromonas kan groeien, terwijl het immuunsysteem van de koikarper nog niet optimaal is.
Acute gastro-enteritis gaat meestal vanzelf over, hoewel extra vocht nodig kan zijn. Chronische gastro-enteritis en infectie hebben behandeling nodig. Helaas is Aeromonas resistent tegen de gebruikelijke antibacteriële methoden zoals chlorine, penicilline, cefalosporine en erytromycine. Ciprofloxacin is wel actief, hoewel in Azië resistente gevallen zijn gerapporteerd.
In waterleidingen komt Aeromonas voor in kleine hoeveelheden, die zich kunnen vermenigvuldigen. Waterleidingbedrijven onderzoeken het water op aanwezigheid van Aeromonas niet alleen vanwege de mogelijke gezondheidsrisico's, maar ook omdat verhoogde aantallen kunnen wijzen op storingen in de bedrijfsvoering. Hierbij kan gedacht worden aan slecht functionerende filters, te veel voedingstoffen of stilstaand water.
Aeromonas is een geslacht van gram-negatieve, facultatief anaerobe staafvormige bacteriën. Er zijn veertien soorten beschreven, waarvan de meeste geassocieerd worden met ziekten. De belangrijkste pathogenen hiervan zijn A. hydrophila, A. caviae en A. veronii biovar sobria. Aeromonas komen veelvuldig voor in zoete en brakke oppervlaktewateren.
Sommige stammen van Aeromonas zijn potente ziekteverwekkers bij vissen en amfibieën, maar ook mensen en dieren kunnen geïnfecteerd worden via een open wond of via water of voedsel met een hoge besmettingsgraad. Bloedzuigers zijn ook geïmpliceerd in de besmetting met Aeromonas. Aeromonas-soorten zijn voornamelijk bekend als opportunistische pathogene micro-organismen.
O gênero Aeromonas é uma bactéria gram-negativa, antigamente pertencente a família Vibrionaceae e atualmente pertencente a Aeromonadaceae , com forma de bastonetes, capazes de utilizar diferentes carboidratos que produzam ácido ou ácido e gás.[1] São ubiquos, estando amplamente distribuídos no ambiente, sendo membros importantes da microbiota aquática[2] e de diferentes alimentos de origem animal[3]
São considerados patógenos oportunistas, para homem e animais, além de agentes emergentes de toxinfecções alimentares.[4]
As aeromonas móveis, para o homem, determinam patogenias classificadas como de nível não intestinal e gastrentéricas. Geralmente são responsabilizadas por quadros que variam de diarreias agudas amenas à quadros graves de disenteria.[5] Também fá foram atribuídos a elas quadros como meningite, endocardite, artrite, infecção cutânea, peritonite e infecção ocular.
Apesar de não estar completamente elucidado o mecanismo pelo qual esse gênero produz gastroenterite, demonstrou-se que cepas de aeromonas envolvidas em processos patogênicos usualmente possuem capacidade de produzir enterotoxina, citotoxina, hemolisina, protease e poder de aderência e invasão em células da mucosa intestinal.[6]
Em crianças normalmente é aguda e severa; adultos, crônica. Gastroenterite por aeromonas, quando severa, há presença de sangue nas fezes, podendo ser confundida com shigelose. Quando aguda, geralmente é auto limitada.
Três espécies são definidas fenotipicamente: A. hydrophila, A. caviae e A. veronii subtipo sobria. Não se conhece muito sobre as outras espécies, mas também são microorganismos aquáticos e foram implicados em doença humana.
Ingestão de alimentos, frequentemente moluscos e peixes, tubaroes, baleias, ratos, javali e água contaminados.
Pode ser feito através de cultura de fezes ou de sangue em um ágar contendo sangue de ovelha e ampicilina. Ampicilina previne o crescimento da maioria dos microorganismos competidores. A identificação de espécies é confirmada por uma série de testes bioquímicos.
Hidratação e reposição de elétrolitos. Em casos mais graves pode ser indicado antibioticoterapia.
Pode ser necessária em alguns pacientes com diarreia crônica ou infecção sistêmica. As espécies pertencentes a esse gênero são resistentes a penicilina e a maioria a cefalosporina e eritromicina. Ciprofloxacino é considerado eficaz contra cepas nos EUA e Europa, mas já existem casos registrados de resistência na Ásia.
O gênero Aeromonas é uma bactéria gram-negativa, antigamente pertencente a família Vibrionaceae e atualmente pertencente a Aeromonadaceae , com forma de bastonetes, capazes de utilizar diferentes carboidratos que produzam ácido ou ácido e gás. São ubiquos, estando amplamente distribuídos no ambiente, sendo membros importantes da microbiota aquática e de diferentes alimentos de origem animal
São considerados patógenos oportunistas, para homem e animais, além de agentes emergentes de toxinfecções alimentares.
As aeromonas móveis, para o homem, determinam patogenias classificadas como de nível não intestinal e gastrentéricas. Geralmente são responsabilizadas por quadros que variam de diarreias agudas amenas à quadros graves de disenteria. Também fá foram atribuídos a elas quadros como meningite, endocardite, artrite, infecção cutânea, peritonite e infecção ocular.
Apesar de não estar completamente elucidado o mecanismo pelo qual esse gênero produz gastroenterite, demonstrou-se que cepas de aeromonas envolvidas em processos patogênicos usualmente possuem capacidade de produzir enterotoxina, citotoxina, hemolisina, protease e poder de aderência e invasão em células da mucosa intestinal.
Aeromonas je rod gramnegatívnych baktérií z čeľade Aeromonadaceae.[1] Majú paličkovitý tvar a vyskytujú sa bežne v okolitom prostredí, niekedy aj ako súčasť črevnej mikroflóry človeka. Najmä u osôb s oslabenou imunitou môžu spôsobiť infekcie kože, hnačky alebo meningitídu.[2]
Aeromonas je rod gramnegatívnych baktérií z čeľade Aeromonadaceae. Majú paličkovitý tvar a vyskytujú sa bežne v okolitom prostredí, niekedy aj ako súčasť črevnej mikroflóry človeka. Najmä u osôb s oslabenou imunitou môžu spôsobiť infekcie kože, hnačky alebo meningitídu.
他
エロモナス属(エアロモナス属、アエロモナス属)はグラム陰性のシスト形成偏性好気性桿菌。エロモナス科に属し、その基準属である。かつてはビブリオ科に属していた。基準種はエロモナス・ヒドロフィラ。名称は空気の個体を意味する。エロモナス・ヒドロフィラなどの極鞭毛を持ち運動性を有する種と、エロモナス・サルモニシダなどの非運動性の種に分けられる。GC含量は57から63。
水中や動物でみられる。カタラーゼ陽性、オキシダーゼ陽性、フォーゲスプロスカウエル試験陰性でグルコースを利用し、硝酸を還元することができる。トリプチケースソイ寒天培地やマッコンキー寒天培地で生育する。多くの生物に対して病原性がある。
エロモナス属(エアロモナス属、アエロモナス属)はグラム陰性のシスト形成偏性好気性桿菌。エロモナス科に属し、その基準属である。かつてはビブリオ科に属していた。基準種はエロモナス・ヒドロフィラ。名称は空気の個体を意味する。エロモナス・ヒドロフィラなどの極鞭毛を持ち運動性を有する種と、エロモナス・サルモニシダなどの非運動性の種に分けられる。GC含量は57から63。
水中や動物でみられる。カタラーゼ陽性、オキシダーゼ陽性、フォーゲスプロスカウエル試験陰性でグルコースを利用し、硝酸を還元することができる。トリプチケースソイ寒天培地やマッコンキー寒天培地で生育する。多くの生物に対して病原性がある。
에로모나스(학명: Aeromonas)는 에로모나스속을 이루는 세균들의 총칭이다. 에로모나스속에 속하는 균들은 조건혐기성 미생물로 산소가 있는 곳과 없는 곳 모두에서 생장할 수 있도록 하는 카탈레이스가 존재한다. 그람 음성균에 속하며 암피실린과 O129에 저항성이 있다. 막대 모양의 형태를 띠고 있으며 편모가 있어 운동성을 가지며 물을 매개로 전염된다. 세계 모든 곳에서 발견되며 인간과 어류의 다양한 질병에 관여한다. 일반적으로 설사 증상을 야기하며, 나아가 기관계에 걸친 감염을 일으키기도 한다. 에로모나스에 대한 병리학적 접근이 이뤄진 것은 2000년대 전후부터이다.[1]
에로모나스균들은 공통적으로 맥아당과 과당을 분해하여 에너지를 얻는다.[2] 특정 탄수화물을 분해하는 능력은 종에 따라 차이가 있으나, 당알콜인 이노시톨와 크실로오스를 분해할 수 있으며 요소를 가수분해할 수 있다는 점은 비브리오균에게서도 발견할 수 있는 특징이다.[3] 특히 비브리오균을 배양하여 구분해낼 때 사용하는 제재인 O/129에 대해 에로모나스균은 저항성을 지니고 있다.[4]
유전학을 분자 수준에서 관찰하고 DNA-DNA 혼성화 연구가 가능해진 이후로 에로모나스속의 분류에는 많은 변화가 있었다.[5] 하지만 에로모나스속의 분류는 아직까지는 모호한 부분이 존재하며 논쟁의 여지가 있다. 버지의 세균분류학 편람에 따르면 에로모나스속에 속하는 종들은 크게 일반적인 온도를 선호(Mesophile)하며 편모를 가진 종들, 운동성이 없고 추운 환경을 선호하는 종인 에로모나스 살모니키다로 나뉜다. 편모를 가진 종에는 에로모나스 하이드로필리아, 에로모나스 카비아이, 에로모나스 소브리아가 있다. DNA 서열 풀과 DNA 염기 서열의 유사성을 측정하는 DNA-DNA 혼성화를 통한 연구들은 분류학적으로 근연관계를 특정할 수 있는 14종이 존재한다는 것을 보여준다. 학명이 존재하지 않는 것은 에로모나스속에 속한 것이 분명하나 학명이 정해지지 않은 경우다. 로모나스 엔테로펠로게네스(Aeromonas enteropelogenes)와 에로모나스 익티오스미아(Aeromonas ichthiosmia)는 1990년 에로모나스속의 한 종으로 보고되었으나, 오늘날에는 각각 에로모나스 트로타 및 에로모나스 베로니와 같은 종으로 간주되고 있다.[6]
에로모나스속 종들의 DNA 자이레이스 서브유닛 B는 289개의 아미노산과 869개의 뉴클레오타이드로 이뤄져 있다. 이것들의 염기서열은 모든 에로모나스속의 종들에게서 발견되며, 대장균, 콜레라균, 플레시오모나스 시겔로이데스, 임질구균, 마이소코쿠스 산투스의 자이레이스와 연관성이 있는 것으로 생각된다. 이들은 에로모나스속의 종들과 자이레이스 염기서열에서 68.5%에서 높게는 77.2%의 유사성을 가진다. 이들의 유전적 연관성은 다음의 계통도와 같다.[7][8]
에로모나스 베로니의 경우 콜레라균 및 콜레라균과 같은 속을 공유하는 비브리오 미미쿠스(Vibrio mimicus)와 유사점이 있다. 에로모나스 베로니는 에로모나스 소브리아로부터 분리되었을 것으로 판단된다. 베스티아룸의 경우 베스티아룸 내 리보솜 DNA의 제한효소를 이용하여 잘라낸 각 에로모나스 종들의 리보솜 DNA 나머지 유전자 차이의 검사를 통해 분석했을 때 베로니와 함께 살모니키다와의 리보솜 DNA가 같은 공통 조상에서 기원했다는 것을 알 수 있다.[9]
운동성이 없는 에로모나스 살모니키다의 경우 인간에게는 질병을 일으키지 않는 것으로 알려져 있으며 대부분의 인체 감염은 에로모나스 하이드로필리아에 의해 발생한다. 이전에는 양서류와 파충류, 어류와 같은 냉혈 동물에게서만 감염되는 것으로 알려져 왔으나, 1968년 알렉산더 폰 그라에베니츠(Alexander von Graevenitz)와 아서 멘쉬의 보고 이후로 면역이 억제된 환자에게서 기회감염을 유발하는 것으로 알려져 있었다.[10] 이 보고서는 에로모나스 하이드로필리아와 플레시오모나스 시겔로이데스가 일반적인 물을 통해 감염되어 인간의 몸 안에서 생장할 수 있다고 말하고 있다. 이들은 소화계를 통해 신체 기관 곳곳으로 퍼질 수 있으며 설사 증상과 밀접한 연관성을 가지고 있다. 이렇게 감염된 기관들은 봉와직염이나 패혈증을 일으키기도 한다.[11]
어류는 에로모나스 하이드로필리아와 에로모나스 베로니에 의해 감염될 수 있다. 에로모나스에 감염된 어류는 비늘이 일어나는 솔방울 증상을 보인다. 에로모나스 살모니키타는 인간에게는 해가 없지만 잉어에게는 에로모나스 베스티아룸, 에로모나스 베로니와 함께 병원성을 가진다. 반면 에로모나스 소브리아, 에로모나스 엔켈라리아는 병원성을 갖고 있지 않다.[12][13]
