Sicana odorifera bekannt als Cassabanana oder Melocoton, ist eine tropische Nutzpflanze, welche zur Familie der Kürbisgewächse (Cucurbitaceae) gehört, daher auch ihr Basionym Cucurbita odorifera Vell., sie ist eine von drei Arten der Gattung Sicana.
Diese Pflanzenart wird in weiten Teilen Lateinamerikas, wo sie auch als Curuguá (Guaraní) bezeichnet wird, und in der Karibik sowie im Süden der USA von den Cajun angebaut.
Sicana odorifera ist eine schnellwachsende, ausdauernde, krautige Pflanze, die kriechend oder rankend wächst. Die rippigen Stängel erreichen Längen von 15 Metern oder mehr. Die Ranken sind oft vierteilig. Die Blattstiele sind bis zu 12 cm lang. Die abgerundet bis spitz oder zugespitzt mehrfach gelappten, an der Basis herz- oder pfeilförmigen Laubblätter sind bis zu 20–30 cm breit. Die Blätter sind am Rand unregelmäßig gezähnt. Alle Pflanzenteile sind sehr kurz Drüsenhaarig.
Sican odorifera ist einhäusig gemischtgeschlechtlich monözisch. Die einzeln stehenden, eingeschlechtigen Blüten sind fünfzählig mit einem doppelten Perianth. Die weiblichen Blüten sind etwa 5 Zentimeter lang, die männlichen nur 2 Zentimeter. Die fünf weißen oder gelben Kronblätter sind becherförmig verwachsen mit freien, zurückgelegten Lappen. Die Staubblätter der männlichen Blüten sind kurz und engstehenden, die Antheren stehen in einem großen Kopf zusammen. Der lange Fruchtknoten der weiblichen Blüten ist unterständig, mit einem kurzen Griffel mit einer großen, dreilappigen Narbe. Bei den weiblichen Blüten sind 3 Staminodien vorhanden und bei den männlichen ein kurzes Hypanthium.
Die wurstförmige, ellipsoide bis zylindrische, vielsamige und glatte, hartschalige, fast gerade Frucht (Beere, Panzerbeere, Scheinfrucht, Pepo) ist bis zu 30–60 cm lang; mit variabler Farbe, zwischen rot, verschiedenen Brauntönen und fast schwarz. Das süße, aromatische, orange-gelbe, etwas feste und saftige Fruchtfleisch der reifen Frucht kann roh gegessen oder eingemacht werden. Die hunderten, bräunlichen, heller umrandeten, etwa 1–1,5 Zentimeter langen Samen, sind schmal-eiförmig und flach.
Die unreife Frucht wird als Gemüse verwendet. Die Früchte haben einen aromatischen Geruch und dienen zur Parfümierung von Wäsche und Kleidung oder als Duftverbesser für Wohnungen.
Sicana odorifera bekannt als Cassabanana oder Melocoton, ist eine tropische Nutzpflanze, welche zur Familie der Kürbisgewächse (Cucurbitaceae) gehört, daher auch ihr Basionym Cucurbita odorifera Vell., sie ist eine von drei Arten der Gattung Sicana.
Diese Pflanzenart wird in weiten Teilen Lateinamerikas, wo sie auch als Curuguá (Guaraní) bezeichnet wird, und in der Karibik sowie im Süden der USA von den Cajun angebaut.
Sicana odorifera is a large, herbaceous perennial vine native to tropical South America, grown as an ornamental plant and for its sweet edible fruit. English names include cassabanana or casbanan, sikana, puttigel and musk cucumber.[1]
The fast-growing, fleshy vine can reach 15 m or more in height, climbing with four-part adhesive tendrils. The large, hairy, palmately lobed leaves grow to 30 cm in width.[1]
The fruit is large, up to 60 cm long, with skin of variable color. The fruit has a delicious, melon-like taste when it is ripe, which needs high temperatures to ripen. The sweet, aromatic, yellow-to-orange flesh of the mature fruit is eaten raw or made into preserves. The immature fruit can be cooked as a vegetable.[1]
It is propagated by seeds. It is grown widely in the warm parts of Latin America, as well as by the Cajun people of the southern United States. It needs good drainage to grow well, and does well on an acidic mix of sand (or perlite) and rich compost.
Sicana odorifera is a large, herbaceous perennial vine native to tropical South America, grown as an ornamental plant and for its sweet edible fruit. English names include cassabanana or casbanan, sikana, puttigel and musk cucumber.
The fast-growing, fleshy vine can reach 15 m or more in height, climbing with four-part adhesive tendrils. The large, hairy, palmately lobed leaves grow to 30 cm in width.
The fruit is large, up to 60 cm long, with skin of variable color. The fruit has a delicious, melon-like taste when it is ripe, which needs high temperatures to ripen. The sweet, aromatic, yellow-to-orange flesh of the mature fruit is eaten raw or made into preserves. The immature fruit can be cooked as a vegetable.
Sicana odorifera, kurugvao aŭ sikano estas planto el Kukurbacoj. Ĝi estas monoika kaj plurjara herbo. Ĝi estas rapide kreskanta grimpplanto kun ĝis 15 m longaj grimptigoj. La junaj tigoj estas haraj. La folioj havas grizajn harojn kaj estas kor- aŭ renformaj kaj trilobaj, ĉirkaŭ 30 cm larĝaj, funde entranĉitaj ĉe la bazo. La rando estas denta aŭ onda. La folioj havas 4-12 cm longajn tigojn.
La odorantaj floroj staras solaj en la akseloj de la folioj. La floroj estas blankaj, kvinlipaj kaj urnoformaj. De masklaj floroj estas ĉirkaŭ 2 cm longaj kaj la inaj floroj ĉirkaŭ 5 cm longaj.
La fruktoj estas cilindraj, eliptaj aŭ malforte kurbitaj kaj 30-60 x 7-12 cm grandaj. La malmoa ŝelo iĝas glata ka brila dum la maturiĝo. La koloro estas malhelflava, oranĝkolora, violkolora ĝis malhelviola aŭ nigrega. La flava aŭ oranĝflava fruktokarno estas ĉ, 2 cm dika kun acida, suka gusto, kiu similas al melono. Ekzistas multaj plataj kaj ovalaj semoj ĉirkaŭ 1,6 x 1,4 cm grandaj.
La fruktoj estas manĝataj freŝe. Ĝi ankaŭ taŭgas al marmelado, kompotoj kaj kareo-sauco. Nematuraj fruktoj povas esti manĝataj kiel legomo.
Sikano ests indiĝena en la tropika Brazilo. La planto jam estis kultivata en Meza kaj suda Ameriko jam en la antaŭkolumbia tempo. Ĝin oni ankaŭ plantas por ornami la ĝardenon. Multobligado eblas per elsemado aŭ stikado.
Sicana odorifera, kurugvao aŭ sikano estas planto el Kukurbacoj. Ĝi estas monoika kaj plurjara herbo. Ĝi estas rapide kreskanta grimpplanto kun ĝis 15 m longaj grimptigoj. La junaj tigoj estas haraj. La folioj havas grizajn harojn kaj estas kor- aŭ renformaj kaj trilobaj, ĉirkaŭ 30 cm larĝaj, funde entranĉitaj ĉe la bazo. La rando estas denta aŭ onda. La folioj havas 4-12 cm longajn tigojn.
La odorantaj floroj staras solaj en la akseloj de la folioj. La floroj estas blankaj, kvinlipaj kaj urnoformaj. De masklaj floroj estas ĉirkaŭ 2 cm longaj kaj la inaj floroj ĉirkaŭ 5 cm longaj.
La fruktoj estas cilindraj, eliptaj aŭ malforte kurbitaj kaj 30-60 x 7-12 cm grandaj. La malmoa ŝelo iĝas glata ka brila dum la maturiĝo. La koloro estas malhelflava, oranĝkolora, violkolora ĝis malhelviola aŭ nigrega. La flava aŭ oranĝflava fruktokarno estas ĉ, 2 cm dika kun acida, suka gusto, kiu similas al melono. Ekzistas multaj plataj kaj ovalaj semoj ĉirkaŭ 1,6 x 1,4 cm grandaj.
La fruktoj estas manĝataj freŝe. Ĝi ankaŭ taŭgas al marmelado, kompotoj kaj kareo-sauco. Nematuraj fruktoj povas esti manĝataj kiel legomo.
Sikano ests indiĝena en la tropika Brazilo. La planto jam estis kultivata en Meza kaj suda Ameriko jam en la antaŭkolumbia tempo. Ĝin oni ankaŭ plantas por ornami la ĝardenon. Multobligado eblas per elsemado aŭ stikado.
Sicana odorifera (Naud), conocida como curuguá o curuguay (voz guaraní) o cassabanana (en idioma inglés). En Brasil, es llamado cruá o melão caboclo (melón nativo), calabaza melona (en español), cajú, cajuba, o cajúa (Venezuela), pabi (Bolivia), pepino angolo (islas de las Antillas), cohombro (Guatemala), jirón (Ecuador), melocoton de costa (Costa Rica, sobre todo en su estado de legumbre fresca o encurtido), calabaza de olor.[1] Planta trepadora herbácea, típica enredadera cucurbitácea perenne, de hasta 15 metros de altura. Es de tallo anguloso, surcado, pubescente en las partes jóvenes; tiene zarcillos; hojas orbiculares de 12 a 24 cm. de largo y del mismo ancho, onduladas, nervadas, dentadas, glabras y con las lobulaciones profundas; flores campanuladas, solitarias, axilares, corola carnosa amarillo naranja.
El fruto es un pepónide oblongo, casi cilíndrico, de hasta 50 cm. de largo y 8 cm. de diámetro, de cáscara dura y resistente (de tipo calabaza), amarillo-naranja, rojiza o rojo-obscura, carnoso, conteniendo pulpa amarilla que envuelve semillas elípticas muy achatadas de 1 cm. más o menos.
Es planta ornamental y el aroma de sus frutos es parecido al de la manzana, aunque más penetrante, embalsama el ambiente durante los varios meses que ellos se conservan. Se los utilizó para perfumar las ropas y las habitaciones y hasta los altares de los templos.
El fruto es comestible antes de la maduración y ya maduro se consume al natural y se lo usa para la fabricación de dulces y jugos. También es útil en el engorde de cerdos.
Se cree originaria de Brasil, pero se ha extendido en toda la América tropical. Los historiadores tienen pruebas de que se cultivaba en Ecuador en la época prehispánica. Fue mencionada por primera vez por los escritores europeos en 1658, como cultivada y popular en el Perú. Se cultiva cerca del nivel del mar en Centroamérica, pero la fruta es llevada a los mercados, incluso en las tierras altas. Los venezolanos y brasileños consideran parcialmente la vid como planta ornamental, pero en Cuba, Puerto Rico y México se cultiva para la utilidad de la fruta.[2]
El nombre de la ciudad de Curuguaty es literalmente plantación de curugua. El sufijo ty es igual al sufijo al del castellano: cañaveral (o abundancia).
Flor femenina, su parte inferior es el futuro fruto.
Flor masculina.
Plantín, primera hoja "normal" después de los cotiledones.
Sicana odorifera (Naud), conocida como curuguá o curuguay (voz guaraní) o cassabanana (en idioma inglés). En Brasil, es llamado cruá o melão caboclo (melón nativo), calabaza melona (en español), cajú, cajuba, o cajúa (Venezuela), pabi (Bolivia), pepino angolo (islas de las Antillas), cohombro (Guatemala), jirón (Ecuador), melocoton de costa (Costa Rica, sobre todo en su estado de legumbre fresca o encurtido), calabaza de olor. Planta trepadora herbácea, típica enredadera cucurbitácea perenne, de hasta 15 metros de altura. Es de tallo anguloso, surcado, pubescente en las partes jóvenes; tiene zarcillos; hojas orbiculares de 12 a 24 cm. de largo y del mismo ancho, onduladas, nervadas, dentadas, glabras y con las lobulaciones profundas; flores campanuladas, solitarias, axilares, corola carnosa amarillo naranja.
El fruto es un pepónide oblongo, casi cilíndrico, de hasta 50 cm. de largo y 8 cm. de diámetro, de cáscara dura y resistente (de tipo calabaza), amarillo-naranja, rojiza o rojo-obscura, carnoso, conteniendo pulpa amarilla que envuelve semillas elípticas muy achatadas de 1 cm. más o menos.
Es planta ornamental y el aroma de sus frutos es parecido al de la manzana, aunque más penetrante, embalsama el ambiente durante los varios meses que ellos se conservan. Se los utilizó para perfumar las ropas y las habitaciones y hasta los altares de los templos.
El fruto es comestible antes de la maduración y ya maduro se consume al natural y se lo usa para la fabricación de dulces y jugos. También es útil en el engorde de cerdos.
Sicana odorifera est une espèce de plantes herbacées grimpantes de la famille des Cucurbitaceae, originaire d'Amérique du Sud. C'est l'unique espèce du genre Sicana. Elle est cultivée dans la plupart des pays d'Amérique tropicale à des fins alimentaires ou ornementales.
Le nom générique, Sicana, dérive de « secana », qui est l'un des noms vernaculaires donnés à la plante cultivée au Pérou.
L'épithète spécifique, odorifera, fait référence au caractère odorant de la plante[1].
Cette plante a de nombreux noms vernaculaires en différentes langues[1],[3],[4] :
En guarani, la plante s'appelle curuguá, et a donné son nom à la ville de Curuguaty (Paraguay), nom qui signifie littéralement « plantation de curuguá »[5].
Sicana odorifera est une espèce probablement originaire du Brésil, qui s'est répandue très anciennement par la culture dans tous les pays à climat tropical de l'Amérique[6].
Sicana odorifera est une plante herbacée grimpante qui peut atteindre 15 mètres de haut.
La tige est anguleuse, sillonnée, pubescente dans les parties les plus jeunes, dotée de vrilles ramifiées aux extrémités adhésives.
Les feuilles orbiculaires, aussi longues que larges, mesurent de 12 à 24 cm. Elles sont nervurées, au limbe à bords ondulé ou denté, profondément lobé.
Les fleurs, à la corolle campanulée, à symétrie pentamère, charnue, de couleur jaune-orange, sont solitaires à l'aisselle des feuilles. La plante est monoïque, mais possède des fleurs unisexuées, mâles ou femelles. Chez ces dernières, la corolle est dite épigyne, l'ovaire infère semblant remplacer le pédoncule[6],[1].
Le fruit est une péponide oblongue, presque cylindrique, parfois légèrement incurvée, mesurant jusqu'à 40 cm de long et 8 cm de diamètre, à la cuticule très dure et très résistante, de couleur jaune-orangé, rougeâtre ou rouge foncé. La chair, de couleur jaune, contient de nombreuses graines elliptiques, très aplaties, d'environ 1 cm de long.
C'est une plante ornementale. L'arôme des fruits évoque celui de la pomme ou du melon, mais en plus pénétrant. Il embaume l'air pendant les mois que dure sa conservation. On l'emploie pour parfumer les vêtements et les logements, et même l'autel des temples.
Le fruit est comestible avant sa maturité, il est cuisiné comme légume. Mûr, il est consommé cru, servi en tranches rafraichissantes, il peut aussi servir à la fabrication de confiseries, de desserts ou de jus de fruits[6]. On l'utilise également pour engraisser les porcs.
Ce fruit a aussi des utilisations en médecine populaire. par exemple à Porto Rico, on en fait une liqueur destinée à soulager les maux de gorge, au Brésil, les graines sont employées en infusion comme fébrifuge, vermifuge, purgatif et emménagogue, tandis qu'au Yucatán les feuilles en décoction servent à traiter les hémorragies utérines et les maladies vénériennes[6].
Sicana odorifera est une espèce de plantes herbacées grimpantes de la famille des Cucurbitaceae, originaire d'Amérique du Sud. C'est l'unique espèce du genre Sicana. Elle est cultivée dans la plupart des pays d'Amérique tropicale à des fins alimentaires ou ornementales.
De cassabanana (Sicana odorifera) is een plant uit de komkommerfamilie (Cucurbitaceae). Het is een eenhuizige, overblijvende, kruidachtige, snelgroeiende klimplant met tot 15 m lange stengels en in vier delen vertakte ranken die ontspringen vanuit de stengelknopen. Jonge stengels zijn behaard. De bladeren zijn bezet met een grijze beharing en zijn in omtrek hartvormig of afgerond niervormig en drielobbig, circa 30 cm breed, diep ingesneden aan de basis en hebben getande of gegolfde bladranden en 4-12 cm lange bladstelen.
De geurende bloemen staan solitair in de bladoksels en zijn geel of wit van kleur, vijfslippig en urnvormig. De mannelijke bloemen zijn circa 2 cm lang en de vrouwelijke bloemen zijn circa 5 cm lang.
De vruchten zijn cilindrisch, elliptisch of licht gebogen en 30-60 x 7-12 cm groot. De harde schil wordt rijp glad, glanzend en donkergeel, oranjerood, kastanjekleurig, violet, donkerpaars of gitzwart van kleur. Het gele of oranjegele vruchtvlees is circa 2 cm dik, zoetgeurend, sappig en heeft een meloenachtige, zoete smaak. De centrale vruchtholte bevat zachtere pulp, een zachte vlezige kern en talrijke platte, ovale, circa 1,6 x 1,4 cm grote, lichtbruine zaden die dicht opeen in rijen zitten gerangschikt over de gehele lengte van de vrucht.
De vruchten kunnen als handfruit worden gegeten. De vrucht is ook geschikt om in marmelades, compotes en curry's verwerkt te worden. Onrijpe vruchten kunnen als groente worden gegeten.
De cassabanana stamt uit tropisch Brazilië. De plant werd al in de prekoloniale tijd in Midden- en Zuid-Amerika gecultiveerd. Hij wordt niet alleen als voedselplant maar ook als sierplant gecultiveerd. De plant kan worden vermeerderd door zaaien of stekken.
Bronnen, noten en/of referenties
Multimedia w Wikimedia Commons Sicana odorifera (Vell.) Naudin – jedyny gatunek rośliny należącej do rodzaju Sicana z rodziny dyniowatych. Popularna nazwa - ogórek pachnący. Pochodzi z tropikalnych obszarów Ameryki Południowej, prawdopodobnie z Brazylii[3], lecz w uprawie również w innych częściach świata. Była uprawiana już w czasach przedkolumbijskich w Ekwadorze. Wiele lokalnych nazw: cassabanana, musk cucumber (ogórek piżmowy).
Sicana odorifera (Vell.) Naudin – jedyny gatunek rośliny należącej do rodzaju Sicana z rodziny dyniowatych. Popularna nazwa - ogórek pachnący. Pochodzi z tropikalnych obszarów Ameryki Południowej, prawdopodobnie z Brazylii, lecz w uprawie również w innych częściach świata. Była uprawiana już w czasach przedkolumbijskich w Ekwadorze. Wiele lokalnych nazw: cassabanana, musk cucumber (ogórek piżmowy).
Sicana odorifera là một loài thực vật có hoa trong họ Cucurbitaceae. Loài này được (Vell.) Naudin miêu tả khoa học đầu tiên năm 1862.[1]
Sicana odorifera là một loài thực vật có hoa trong họ Cucurbitaceae. Loài này được (Vell.) Naudin miêu tả khoa học đầu tiên năm 1862.
Sicana odorifera (Vell.) Naudin
Сика́на души́стая, или Кассабана́на[источник не указан 1109 дней] (лат. Sicana odorifera) — крупная травянистая лиана семейства Тыквенные, культивируемая ради съедобных плодов.
Кассабанана — лиана длиной до 15 м с волосатыми обогнуто-сердцевидными листьями до 30 см длиной. Плод эллиптический, слегка искривлённый, 30-60 см длиной и 7-11,25 см шириной. Кора плода гладкая, глянцевая, имеет оранжево-красную, тёмно-бордовую, тёмно-фиолетовую или чёрную окраску. Внутри содержится оранжево-жёлтая или жёлтая сочная мякоть. В центре плода имеется мягкое мясистое ядро с многочисленными плоскими овальными семенами 16 мм длиной и 6 мм шириной.
Родина Кассабананы — Бразилия. Ещё до прихода испанцев она культивировалась в Перу и Эквадоре. В настоящее время выращивается во всей тропической Америке и на островах Карибского моря.
Зрелые плоды режутся ломтиками и съедаются сырыми. Из них изготавливаются джемы и другие консервные изделия. Недозрелые плоды используются, как овощи в супах и тушённом мясе.
Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Сика́на души́стая, или Кассабана́на[источник не указан 1109 дней] (лат. Sicana odorifera) — крупная травянистая лиана семейства Тыквенные, культивируемая ради съедобных плодов.
시카나(학명: Sicana odorifera 시카나 오도리페라[*])는 박과의 덩굴식물이다.[3] 원산지는 남아메리카 서북부이다.[2][4]
어린 식물
.jpg)
