La Doncella tímida (Melitaea didyma) ye una especie d'inseutu lepidópteru de la familia Nymphalidae. (Esper, 1777). [1] Ta llargamente estendida, atopándose nel noroeste d'África, la mayor parte del sur y centru d'Europa, Oriente Mediu, Asia Central, China y Mongolia.[2] [3]
♂
♂ △
♀
♀ △
Norte d'África, Marruecos, Gran Atlas, Atlas mediu, Arxelia y Tunicia, Sur y centro Europa hasta Letonia y delles islles mediterránees, Sicilia y tamién delles islles Griegues. Ausente nes islles britániques, Holanda, Norte de Polonia, Estonia y restu d'escandinavia.[4][5]
Gústa-y d'un hábitat diversu, zones grebes con flores, maleza, praos y escamplaes de monte, ribayos y árees de cultivu abandonaes.[6]
Ye Bivoltina o trivoltina, n'Europa va dende mediaos d'abril a setiembre
La Doncella tímida (Melitaea didyma) ye una especie d'inseutu lepidópteru de la familia Nymphalidae. (Esper, 1777). Ta llargamente estendida, atopándose nel noroeste d'África, la mayor parte del sur y centru d'Europa, Oriente Mediu, Asia Central, China y Mongolia.
El damer roig (Melitaea didyma)[2] és un lepidòpter ropalòcer de la família Nymphalidae.[3]
♂
♂ △
♀
♀ △
Es distribueix pel nord-oest d'Àfrica sud i est d'Europa, Turquia, Orient Mitjà, nord d'Iran, Afganistan, Rússia, Kazakhstan, nord de Pakistan, Mongòlia i oest de la Xina. Es troba a tota la península Ibèrica.[3]
Divers: zones àrides amb flors, clars de bosc, prats, barrancs secs i rocosos, camps de cultiu abandonats, etc. L'eruga s'alimenta de nombroses espècies de plantes tals com Linaria vulgaris, Linaria alpina, Antirrhinium brevifolium, Misopates orontium, Plantago, Veronica, Digitalis, Stacys recta, Valeriana, Verbascum thapsus, etc.[3]
Dues generacions o tres generacions a l'any; Al nord-oest d'Àfrica entre març i octubre i a Europa entre mitjans d'abril i setembre. Hiberna com a eruga.[3]
El damer roig (Melitaea didyma) és un lepidòpter ropalòcer de la família Nymphalidae.
Glöyn byw sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw britheg smotiog, sy'n enw benywaidd; yr enw lluosog ydy brithegion smotiog; yr enw Saesneg yw Spotted Fritillary, a'r enw gwyddonol yw Melitaea didyma.[2][3]
Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnwys mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd. Wedi deor o'i ŵy mae'r fritheg smotiog yn lindysyn sydd yn bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Glöyn byw sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw britheg smotiog, sy'n enw benywaidd; yr enw lluosog ydy brithegion smotiog; yr enw Saesneg yw Spotted Fritillary, a'r enw gwyddonol yw Melitaea didyma.
Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnwys mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd. Wedi deor o'i ŵy mae'r fritheg smotiog yn lindysyn sydd yn bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Der Rote Scheckenfalter (Melitaea didyma) ist ein Schmetterling (Tagfalter) aus der Familie der Edelfalter (Nymphalidae).
Die Falter erreichen eine Flügelspannweite von 30 bis 40 Millimetern. Zwischen beiden Geschlechtern ist ein Sexualdimorphismus zu erkennen, das heißt, sie sind unterschiedlich gefärbt. Die Männchen sind leuchtend orange und haben ein Muster aus schwarzen Würfelflecken und Querbinden. Die Weibchen sind sehr variabel gefärbt. Meistens haben Vorder- und Hinterflügel eine unterschiedliche Grundfärbung. Grundsätzlich sind die Vorderflügel graubraun und die Hinterflügel orange mit jeweils einem schwarzen Muster. Die Unterseiten der Flügel sind bei beiden Geschlechtern gleich: Die Hinterflügel sind cremefarben und haben zwei orange Querbinden und zahlreiche schwarze Flecke.[1]
Die Raupen werden ca. 28 Millimeter lang. Sie sind weiß mit zahlreichen bläulich-schwarzen Linien und Strukturen. Am Rücken tragen sie zwei Reihen oranger Flecken, aus denen orange Dornen mit weißen Spitzen entspringen.[1]
Roter Scheckenfalter ♂
Roter Scheckenfalter ♂ △
Roter Scheckenfalter ♀
Roter Scheckenfalter ♀ △
Die Falter fliegen in Europa in zwei Generationen von Mitte April bis September, in den wärmeren Regionen in drei Generationen von März bis Oktober.[2]
Die Tiere kommen in Nordafrika, Europa ohne den Norden, der Türkei und den warmen Gebieten Asiens bis nach Westchina vor. Im Süden findet man sie bis in eine Höhe von 2.700 Metern, in Europa bis 2.300 Meter.[2] In Deutschland sind sie besonders im südlichen Bergland stellenweise häufiger, jedoch teilweise stark im Rückzug. Im Norden sind sie selten. Sie leben an warmen, sonnigen und trockenen Stellen, wie z. B. steinigem Trockenrasen und felsigen Südhängen.[1] In Österreich sind die Populationen überall sehr geschwunden.[3]
Die Raupen ernähren sich von Mehliger Königskerze (Verbascum lychnitis), Gemeinem Leinkraut (Linaria vulgaris), Spitzwegerich (Plantago lanceolata), Aufrechtem Ziest (Stachys recta), Großem Ehrenpreis (Veronica teucrium) und verschiedenen anderen Kräutern.[1]
Die Weibchen legen ihre Eier in Häufchen an die Unterseiten der Futterpflanzen ab. Die Raupen leben von Beginn an solitär. Sie überwintern halbwüchsig mit ca. 10 Millimetern Länge in leeren Fruchtkapseln verschiedener Pflanzen, wie z. B. Schlüsselblumen. Sie verpuppen sich im Juni an vertrockneten Stängeln in Stürzpuppen, die ähnlich wie die Raupen gefärbt sind.[1]
Der Rote Scheckenfalter (Melitaea didyma) ist ein Schmetterling (Tagfalter) aus der Familie der Edelfalter (Nymphalidae).
Melitaea didyma, the spotted fritillary or red-band fritillary, is a Palearctic butterfly of the family Nymphalidae.
Melitaea didyma is a medium-sized butterfly with a wingspan reaching 35–50 millimetres (1.4–2.0 in). The overside of the wings is a bright orange-brown with dark brown markings arranged in rows, which are quite variable in quantity and size. Sometimes the colour of the females is a duller orange, shaded with grey-green. The underside of the wings is chequered pale yellow and pale orange. M. didyma has seasonal forms and sexual dimorphism. The male is fiery red, with a narrow dentate black distal border and a moderate number of small black dots and spots, which are dispersed over the basal half of the wing and end with a short band extending beyond the cell from the costa into the disc. On the underside, which is very abundantly marked with small black dots and hooks, a flexuose subbasal band and a curved submarginal one are situated on a delicately greenish, or yellowish, white ground. In the female the forewing and the anal area of the hindwing are much paler, being moreover dusted with blackish, while the costal half of the hindwing has preserved the red tint : the whole wings are much more abundantly but less prominently marked with black. There occur sometimes specimens with a blue gloss on the upperside.[2]
This butterfly flies from March to October depending on the location. This species has two or three generations and overwinters as young caterpillar.
The larvae feed on various plants, including Linaria, Plantago lanceolata, Veronica, Centaurea jacea and Digitalis purpurea.[3]
Male
Male underside
Female
Female underside
It is found in southern and central Europe, North Africa, the Middle East, central Asia and Siberia. It is absent from northern Europe (England, Ireland, northern France, Germany, Poland and Scandinavia).[3]
Melitaea didyma prefers flowery and grassy areas, meadows and roadsides.
The species is divided into the following subspecies:[3]
_Melitaea_didyma_occidentalis_-_Ifrane_Maroc_-_male_dorsal.jpg)
Melitaea didyma occidentalis ♂
_Melitaea_didyma_occidentalis_-_Ifrane_Maroc_-_male_ventral.jpg)
Melitaea didyma occidentalis ♂ △
_Melitaea_didyma_occidentalis_-_Ifrane_Maroc_-_female_dorsal.jpg)
Melitaea didyma occidentalis ♀
_Melitaea_didyma_occidentalis_-_Ifrane_Maroc_-_female_ventral.jpg)
Melitaea didyma occidentalis ♀ △
Mating
Larva (or caterpillar)
_chrysalis_Macedonia.jpg)
Pupa (or chrysalis)
This article incorporates text from this source, which is in the public domain. Melitaea didyma, the spotted fritillary or red-band fritillary, is a Palearctic butterfly of the family Nymphalidae.
La Doncella tímida (Melitaea didyma) es una especie de insecto lepidóptero de la familia Nymphalidae.[1]
♂
♂ △
♀
♀ △
Está ampliamente extendida, encontrándose en el nornoroeste de África (Marruecos, Gran Atlas, Atlas medio, Argelia y Túnez), la mayor parte del sur y centro de Europa (hasta Letonia y algunas islas mediterráneas, Sicilia y algunas islas Griegas; ausente en las islas británicas, Holanda, norte de Polonia, Estonia y resto de Escandinavia), Oriente Medio, Asia Central, China y Mongolia.[2][3]
Gusta de un hábitat diverso, zonas áridas con flores, maleza, prados y claros de bosque, barrancos, áreas de cultivo abandonadas.[4]
La Doncella tímida (Melitaea didyma) es una especie de insecto lepidóptero de la familia Nymphalidae.
Melitaea didyma
La Mélitée orangée (Melitaea didyma) est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Nymphalidae et de la sous-famille des Nymphalinae.
L'imago de la Mélitée orangée est de taille petite à moyenne.
Le dessus du mâle a un fond orange vif bordé de brun-noir, et orné de plusieurs rangées de taches, traits ou lunules brun-noir. Par opposition à beaucoup d'autres espèces du genre Melitaea, ses nervures ne sont pas surlignées de noir, ce qui fait que les dessins sombres ne forment pas un quadrillage.
Le dimorphisme sexuel est important : la femelle a le dessus plus terne avec des dessins sombres plus complets et souvent en quadrillage. Sa couleur de fond est variable : orange (plus terne que le mâle), beige, grisâtre, voire blanchâtre. L'ornementation dans son ensemble présente une forte variabilité géographique, saisonnière et individuelle.
Le revers des ailes est plus constant et similaire chez les deux sexes. Le revers de l'aile postérieure, très reconnaissable, a un fond blanc-crème orné de plusieurs rangées de taches et tirets noirs et de deux bandes orange vif fragmentées par les nervures claires, tandis que le revers de l'aile antérieure, moins visible, est orange bordé de blanc crème avec quelques taches noires.
Face dorsale du mâle – MHNT
Revers du mâle – MHNT
Face dorsale de la femelle – MHNT
Revers de la femelle – MHNT
La Mélitée orangée peut facilement être confondue avec la Mélitée du bouillon-blanc (Melitaea trivia), espèce moins répandue.
La Mélitée orangée vole en une, deux ou trois générations entre mars et octobre[1].
Elle hiverne au stade de jeune chenille.
Accouplement
Les plantes hôtes de sa chenille sont nombreuses : Linaria dont Linaria alpina, Linaria peloponnesiaca, Linaria vulgaris; Plantago dont Plantago amplexicaulis, Plantago lanceolata, Plantago major; Digitalis grandiflora et Digitalis purpurea; Veronica chamaedrys et Veronica teucrium; Valeriana montana, Valeriana officinalis et Valeriana persica[2],[1].
Pour Melitaea didyma occidentalis, ce sont Misopates orontium, Plantago dont Plantago amplexicaulis, Melampyrum, Verbascum, Linaria dont Linaria sagittata (actuellement Kickxia sagittata)[2].
L'espèce est présente en Afrique du Nord, en Europe, au Moyen-Orient (Turquie, Iran, jusqu'en Afghanistan, au Kazakhstan et au nord du Pakistan) et en Sibérie, puis sous forme d'un large isolat dans le centre de l'Asie (Ouest de la Chine et Mongolie)[2],[1].
En Afrique du Nord, elle réside au Maroc, en Algérie et en Tunisie dans le Haut-Atlas, le Moyen-Atlas et l'Anti-Atlas.
En Europe, elle est largement répandue, mais manque dans les régions septentrionales (Angleterre, Irlande, Nord de la France, de l'Allemagne, de la Pologne et Scandinavie).
En France, elle est présente dans tous les départements sauf ceux qui bordent la Manche et la mer du Nord, du Finistère au Pas-de-Calais. Elle est aussi absente de Corse[3].
La Mélitée orangée fréquente les lieux herbus fleuris, prairies, bords de chemins.
L'espèce Melitaea didyma a été décrite par l'entomologiste allemand Eugen Johann Christoph Esper en 1778, sous le protonyme Papilio didyma[4].
La Mélitée orangée est protégée en région Île-de-France par l'arrêté du 22 juillet 1993 relatif à la liste des insectes protégés en région Île-de-France complétant la liste nationale[3],[7].
Melitaea didyma
La Mélitée orangée (Melitaea didyma) est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Nymphalidae et de la sous-famille des Nymphalinae.
Melitaea didyma (Esper, 1778) è un lepidottero appartenente alla famiglia Nymphalidae, diffuso in Eurasia e Nordafrica.
Melitaea didyma è una farfalla di medie dimensioni con un'apertura alare che raggiunge i 35-50 millimetri. La parte superiore delle ali è di un marrone-arancio brillante con segni in marrone scuro disposti in file, che sono abbastanza variabili in quantità e dimensioni. A volte nelle femmine il colore è un arancio più opaco, sfumato di grigio-verde. La parte inferiore delle ali è di colore giallo pallido a scacchi e arancione chiaro. Questa farfalla vola da marzo a ottobre.
Le larve si nutrono di varie piante, tra cui Linaria spp., Plantago lanceolata, Centaurea jacea e Digitalis purpurea.[1]
Melitaea didyma (Esper, 1778) è un lepidottero appartenente alla famiglia Nymphalidae, diffuso in Eurasia e Nordafrica.
Smiltyninė šaškytė (Melitaea didyma) – pleštekių (Nymphalidae) šeimos drugys. Skraido birželio – liepos mėn. sausų pušynų aikštelėse, kirtimuose, pamiškėse. Vikšrai maitinasi gysločio, veronikos, našlaitės lapais. Pavasarį jie ant mitybinių augalų virsta lėliukėmis. Lietuvoje reta rūšis.
Smiltyninė šaškytė (Melitaea didyma) – pleštekių (Nymphalidae) šeimos drugys. Skraido birželio – liepos mėn. sausų pušynų aikštelėse, kirtimuose, pamiškėse. Vikšrai maitinasi gysločio, veronikos, našlaitės lapais. Pavasarį jie ant mitybinių augalų virsta lėliukėmis. Lietuvoje reta rūšis.
Melitaea didyma ir raibeņu dzimtas suga. Sastopama Rietumpalearktikā un Centrālpalearktikā.
Kāpuri barojas uz ceļtekām (piemēram, Plantago amplexicaulis), veronikām, vīrcelēm (Linaria sagittata), neļķēm, cūknātrēm, lauvmutītēm, nārbuļiem, deviņvīruspēkiem, Phlomis (Phlomis tuberosa), Mispate (Mispate orontium).[1]
Melitaea didyma ir raibeņu dzimtas suga. Sastopama Rietumpalearktikā un Centrālpalearktikā.
Kāpuri barojas uz ceļtekām (piemēram, Plantago amplexicaulis), veronikām, vīrcelēm (Linaria sagittata), neļķēm, cūknātrēm, lauvmutītēm, nārbuļiem, deviņvīruspēkiem, Phlomis (Phlomis tuberosa), Mispate (Mispate orontium).
De tweekleurige parelmoervlinder (Melitaea didyma) is een vlinder uit de familie Nymphalidae, de vossen, parelmoervlinders en weerschijnvlinders. De wetenschappelijke naam van de soort is, als Papilio didyma, in 1777 door Eugen Johann Christoph Esper gepubliceerd.
De spanwijdte van de vlinder bedraagt tussen de 35 en 50 millimeter. Hoewel het patroon van de vleugels zeer gevarieerd is heeft het oranje van de mannelijke exemplaren vaak een donkerdere tint dan het oranje van de vrouwtjes. De onderzijde van de vleugels is daarentegen meer constant waardoor de vlinder toch goed te determineren is.
Het is een soort die niet bedreigd is in Centraal- en Zuid-Europa maar in Nederland en België slechts als dwaalgast wordt aangetroffen. De vlinder heeft een voorkeur voor droge zure graslanden en droog kalkgrasland. Hij komt ook voor van noordelijk Afrika tot Centraal-Azië. Tijdens de vliegtijd, van april tot en met september, kunnen maximaal drie generaties tot ontwikkeling komen.
Veel verschillende plantensoorten worden door de vlinder als waardplant gebruikt. Voorbeelden hiervan zijn vlasleeuwenbek, smalle weegbree, ereprijs, knoopkruid en vingerhoedskruid uit de familie Scrophulariaceae.
Paring
De tweekleurige parelmoervlinder (Melitaea didyma) is een vlinder uit de familie Nymphalidae, de vossen, parelmoervlinders en weerschijnvlinders. De wetenschappelijke naam van de soort is, als Papilio didyma, in 1777 door Eugen Johann Christoph Esper gepubliceerd.
♂
♂ △
♀
♀ △
AmbientLa ruva a viv an dzora a vàire erbe. Doe generassion a l'ann, la farfala a vola a giugn e aost.
DistribussionA viv an tuta Italia, an gavand ëd la Sardegna, fin a 2000 méter.
Przeplatka didyma (Melitaea didyma) – owad z rzędu motyli, z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae)[1].
Gatunek palearktyczny, zasięg jego występowania obejmuje obszary od gór Ałtaj przez Europę po Afrykę północną[1]. W Europie zasiedla większość obszaru kontynentu najdalej na północ docierając do Estonii[1][2]. Brak go na północy, między innymi na Wyspach Brytyjskich, w Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii oraz północnych terenach europejskiego terytorium Rosji. Nie występuje też na wielu wyspach w południowej części Europy, w tym na Krecie, Sardynii i Korsyce. Status gatunku w Mołdawii nieustalony[2].
Dawniej gatunek zasiedlał tereny nizinne w całym obszarze Polski z wyjątkiem Pomorza Zachodniego. Obecnie populacje przeplatki didymy zachowały się jedynie na wschodzie kraju[1].
Przeplatka didyma ♂
Przeplatka didyma ♂ △
Przeplatka didyma ♀
Przeplatka didyma ♀ △
Przeplatka didyma zasiedla murawy kserotermiczne oraz inne suche ekosystemy, takie jak wrzosowiska, zręby i suchsze śródleśne polany. Dorosłe motyle latają od połowy czerwca do końca lipca chętnie odwiedzając kwiaty koloru fioletowego, w tym między innymi kwiaty chabra łąkowego, goździka kartuzka, świerzbnicy polnej i macierzanki piaskowej[1].
Samice składają jaja w złożach liczących do kilkudziesięciu sztuk na spodniej powierzchni liści roślin pokarmowych gąsienic. Wykorzystywane są różne gatunki roślin zielnych (gatunek polifagiczny), w tym lnica pospolita, babka lancetowata, czyściec prosty, przetacznik ożankowy oraz gatunki z rodzaju dziewanna. Gąsienice początkowo żyją w licznych grupach budując wspólny oprzęd, potem zimują pojedynczo lub w niewielkich skupieniach. Starsze gąsienice po przezimowaniu żerują samotnie a następnie przepoczwarzają się na różnych przedmiotach w pobliżu rośliny żywicielskiej[1].
Na Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce gatunek ujęty jako narażony na wyginięcie (kategoria VU)[3]. Na przestrzeni kilkudziesięciu lat doszło do zaniku wszystkich populacji w zachodniej Polsce, natomiast na wschodzie kraju znacznie zmniejszyła się liczba znanych stanowisk[1]. Spadek krajowych zasobów przeplatki didymy w latach 1974-1999 oceniono na 50-75%[4]. Przyczyny zanikania motyla w Polsce nie są obecnie znane, a opracowanie planu jego ochrony wymaga szczegółowych badań[1].
Przeplatka didyma (Melitaea didyma) – owad z rzędu motyli, z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae).
Melitaea didyma é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de borboletas pertencente à família Nymphalidae.[1]
A autoridade científica da espécie é Esper, tendo sido descrita no ano de 1778.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
♂
♂ △
♀
♀ △
Melitaea didyma é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de borboletas pertencente à família Nymphalidae.
A autoridade científica da espécie é Esper, tendo sido descrita no ano de 1778.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Вид поширений у Південній і Центральній Європі, Північній Африці, на Близькому Сході, в Середній Азії і Сибіру.
Довжина переднього крила — 18-23 мм. Самець зверху яскраво-помаранчевого забарвлення з маленькими розсіяними чорними плямами. Самиця світліша, плями більші, крила з тонким «нальотом» сірих лусочок. Низ крил має малюнок, що містить дві чіткі помаранчеві перев'язі на кремовому тлі задніх крил. Від близьких видів відрізняється округлою формою чорної плями з нижнього боку біля вершини заднього крила.
Самець, дорсальна сторона
Самець, вентральна сторона
Самиця, дорсальна сторона
Самиця, вентральна сторона
Гусінь
Лялечка
Метелики літають у липні — на початку серпня. Трапляються, зазвичай, на узліссях і відкритих ділянках у соснових або змішаних лісах. Кормова рослина гусені — подорожник ланцетолистий, вероніка і льонок.
Melitaea didyma là một loài bướm ngày thuộc họ Nymphalidae. It is found primarily in Southern và Central châu Âu.
Sải cánh dài 35–50 mm. Chúng bay từ tháng 4 đến tháng 9 tùy theo địa điểm.
♂
♂ △
♀
♀ △
Ấu trùng ăn various plants, bao gồm Linaria, Plantago lanceolata, Veronica, Centaurea jacea và Digitalis purpurea.
Bài viết về bướm giáp này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Melitaea didyma là một loài bướm ngày thuộc họ Nymphalidae. It is found primarily in Southern và Central châu Âu.
Шашечница красная[2] (лат. Melitaea didyma) — вид бабочек-нимфалид из подсемейства настоящих нимфалид. Встретить взрослую бабочку можно с апреля по сентябрь.
Встречается в Европе, Западной Сибири, Тибете, Западном Китае, на Кавказе и в Северной Африке.[3]
Размах крыльев бабочки достигает 35—50 мм.
♂
♂ △
♀
♀ △
Гусеницы питаются на различных растениях, а именно на льнянке (Linaria), подорожнике ланцетолистном (Plantago lanceolata), веронике (Veronica), фиалке (Viola), луговом васильке (Centaurea jacea) и пурпурной напёрстняке (Digitalis purpurea).[3]
Это заготовка статьи по энтомологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Шашечница красная (лат. Melitaea didyma) — вид бабочек-нимфалид из подсемейства настоящих нимфалид. Встретить взрослую бабочку можно с апреля по сентябрь.
_underside_Macedonia.jpg)
.jpg)
