Го́галь, народн.: вогаль, вогаліца, гагаліца[1] (Bucephala clangula) — вадаплаўная птушка. Аб’ект паляваньня.
Нырковая качка сярэдняй велічыні з вялікай круглявай галавой, кароткай дзюбай і кантрасным чорна-белым апярэньнем. Даўжыня цела да 50 см, маса да 1,4 кг. Галава вялікая, шыя кароткая, тонкая. Самец белы з чорнай спінай і чорнай зь зялёным адценьнем галавой, на крыле вялікае белае «люстэрка», каля дзюбы — круглаватая белая пляма. Самка драбнейшая, шэрая, з карычневай галавой і белым ашыйнікам.
Распаўсюджана ў зоне лясоў паўночнага паўшар’я — як у Эўразіі, так і ў Амэрыцы. Селіцца пераважна на таёжных рэках і азёрах па поймах вялікіх рэк зь лясістымі берагамі. Па тэрыторыі Беларусі праходзіць паўднёвая мяжа арэала віду.
Добра лятае, плавае і нырае. Корміцца воднымі жывёламі, насеннем расьлінаў. Гняздуецца ў дуплах дрэў па берагах лясных вадаёмаў, у сэзон размнажэньня трымаецца ў цяністых бухтах. Зімуе на марскіх узьбярэжжах і буйных прэснаводных вадаёмах — рэках, азёрах і вадасховішчах. Усюды нешматлікая, але месцамі звычайная птушка.
У адрозьненьне ад многіх іншых качак, у гнездавы пэрыяд буйныя зграі ўтварае вельмі рэдка (выключэньне — навалы на пэрыяд лінькі), аднак часам сустракаецца невялікімі разрозьненымі групамі. У кладцы 5-13 яек з зеленаватым адценнем.
Го́галь, народн.: вогаль, вогаліца, гагаліца (Bucephala clangula) — вадаплаўная птушка. Аб’ект паляваньня.
