Allactaga elater is commonly known as a small, five-toed jerboa. This jumping rodent has short front legs and long hind limbs. The hind limbs are usually four times as long as the front limbs and measure up to 10 cm. in length. Its body averages 15 cm. from head to tail. Allactaga elater is a sandy color on top and a whiter color underneath. The tip of the tail is usually black. Hair is also found under its feet to provide better traction in the sandy environments where it lives.
(Funk and Wagnalls New Encyclopedia, 1986)
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average mass: 58.7 g.
Average lifespan
Status: captivity: 5.2 years.
Allactaga elater occupy desert regions.
(van Veen, 1998)
Terrestrial Biomes: desert or dune
Allactaga elater is most commonly found in eastern Asia Minor and the lower Volga River to Sinkiang and western Pakistan.
(van Veen, 1998)
Biogeographic Regions: palearctic (Native ); oriental (Native )
Allactaga elater obtains its food by burrowing in the sand or soil. They generally feed on seeds, insects and the succulent parts of plants. They do not require free water in nature or captivity because they obtain suffient amounts in their food.
(Funk and Wagnalls New Encyclopedia, 1986)
Allactaga elater is used for its fur. They are poached by humans and their fur is used to make clothing and other fashionable objects.
(Curtin, 1998)
Allactaga elater carries and transmits disease. However, because of the arid, unpopulated region they inhabit, the danger isn't as prevalent as coming in contact with rodents in more highly populated areas of the world.
(Curtin, 1998)
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Perception Channels: tactile ; chemical
Females give birth twice each year. The young are born in an average litter size of three. The gestation period for these small rodents is short, ranging from twenty days to four weeks, although the actual time is not known. After birth, the mother stays with her young for several months to protect and teach them until they are old enough to fend for themselves in the wild. The young reach sexual maturity in six weeks.
(Funk and Wagnalls New Encyclopedia, 1986; Britannica, 1999; Wood, 1998)
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
Average number of offspring: 4.5.
Average age at sexual or reproductive maturity (male)
Sex: male: 142 days.
Average age at sexual or reproductive maturity (female)
Sex: female: 142 days.
Allactaga elater ye una especie de royedor de la familia Dipodidae.
Alcuéntrase n'Afganistán, Armenia, Azerbaixán, China, Xeorxa, Irán, Kazakstán, Paquistán, Rusia, Taxiquistán, Turquía y Turkmenistán.
Kiçik ərəbdovşanı (lat. Allactaga elater) Ərəbdovşanları fəsiləsinə (lat. Dipodidae) aid gəmirici növüdür.
Xarici görünüşcə Kiçik Asiya ərəbdovşanına bənzəyir, lakin ondan azca kiçikdir. Bədən uzunluğu 95 – 118 mm, dal pəncənin uzunluğu 48 – 56 mm, qulağın uzunluğu 43 mm-ə qədərdir. Çəkisi 73 q-dır. Bədənin bel hissəsi qonur-boz, qarın hissəsi isə ağ rəngdədir.
Arealı Kiçik və Orta Asiyanın, İranın, Əfqanıstanın, Çinin və Cənubi Zaqafqaziyanın gilli və çınqıllı səhra, xam torpaqlarını və dağətəyi yamaclarını əhatə edir. Azərbaycanda əsas etibarilə Kür-Araz ovalığında, Abşeron yarımadasında, bəzən isə dağətəyi rayonlarda təsadüf olunur. Azərbaycanda iki yarımnövü qeyd edilmişdir: A.e.caucasicus – Naxçıvan MR-dan başqa respublikamızın hər yerində, A.e.aralychensis isə Naxçıvan MR-da yayılmışdır [1].
Yuvaları sadə olub, dərinliyi 60 sm-ə çatır. Yeraltı yolların uzunluğu 150 sm, eni isə 3 – 3,5 sm-ə qədərdir. Bala çıraxmaq üçün diametri 10 sm olan yuva hazırlayır. Yuvanı quru və yumşaq otlardan düzəldir. Kiçik ərəbdovşanlarının əsas qidasını bitkilərin soğanacaqları, kökləri və yaşıl hissələri, həmçinin cücülər təşkil edir. Gizli həyat tərzi keçirir, ala-qaranlıq və gecə vaxtı fəaldır. Arealının böyük hissəsində təqribən 4 ay qışlamaya gedir (noyabrın ortalarından martın ortalarına qədər), lakin Zaqafqaziyada qış yuxusuna getmir. Qış yuxusudan oyandıqdan sonra çoxalmağa başlayır. İl ərzində 2-3 dəfə olmaqla, 2 – 7 bala verir.
Kiçik ərəbdovşanı (lat. Allactaga elater) Ərəbdovşanları fəsiləsinə (lat. Dipodidae) aid gəmirici növüdür.
Allactaga elater és una espècie de rosegador de la família dels dipòdids. Viu a l'Afganistan, Armènia, l'Azerbaidjan, la Xina, Geòrgia, l'Iran, el Kazakhstan, el Kirguizistan, Mongòlia, el Pakistan, Rússia, el Tadjikistan, el Turkmenistan i l'Uzbekistan. Es tracta d'un animal nocturn i crepuscular que s'alimenta d'herbes, llavors i insectes. Els seus hàbitats naturals són els deserts solonètzics. Es creu que no hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.[1]
Allactaga elater és una espècie de rosegador de la família dels dipòdids. Viu a l'Afganistan, Armènia, l'Azerbaidjan, la Xina, Geòrgia, l'Iran, el Kazakhstan, el Kirguizistan, Mongòlia, el Pakistan, Rússia, el Tadjikistan, el Turkmenistan i l'Uzbekistan. Es tracta d'un animal nocturn i crepuscular que s'alimenta d'herbes, llavors i insectes. Els seus hàbitats naturals són els deserts solonètzics. Es creu que no hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.
Der Kleine Pferdespringer (Allactaga elater) ist eine Nagetierart aus der Gattung der Pferdespringer (Allactaga). Er kommt in Trockengebieten über weite Teile Asiens von der Türkei und dem Iran bis nach Russland und in den Norden der Volksrepublik China und der Mongolei vor.
Der Kleine Pferdespringer ist die kleinste Art der Gattung. Er erreicht eine Kopf-Rumpf-Länge von 9,0 bis 11,5 Zentimetern mit einem Schwanz von 14,4 bis 18,5 Zentimetern Länge. Die Männchen erreichen ein Gewicht von 54 bis 73 Gramm, die Weibchen wiegen mit 44 bis 59 Gramm etwas weniger. Die Hinterfußlänge beträgt 46 bis 55 Millimeter, die Ohrlänge 29 bis 39 Millimeter.[1] Die Tiere sind entsprechend vergleichsweise klein, besitzen jedoch einen sehr langen Schwanz, lange Ohren und lange Hinterfüße. Das Rückenfell ist dunkel- bis rauchgrau, die Körperseiten sind gelblich und der Nacken, die Kehle und die Bauchseite sind schneeweiß. Der Schwanz besitzt eine schwarze Schwanzfahne, die Spitze selbst ist jedoch weiß und bei den meisten Individuen wird die Schwanzfahne rückenseitig durch eine weiße Linie geteilt. Die Hinterfüße haben fünf gut entwickelte Zehen, die voneinander getrennt sind und kammartige Strukturen besitzen. Die Vorderfüße sind deutlich kleiner und die Krallen deutlich kürzer als beim Mongolischen Pferdespringer (Allactaga sibirica). Die langen Ohren bilden beinahe einen zylindrischen Tubus.[1]
Der Schädel hat eine Gesamtlänge von 25 bis 29 Millimetern.[1] Die Nasenbeine sind etwa halb so lang wie die Knochennaht zwischen dem Stirn- und dem Scheitelbein.[1] Wie alle Arten der Gattung besitzen die Tiere im Oberkiefer pro Hälfte einen zu einem Nagezahn ausgebildeten Schneidezahn (Incisivus), dem eine Zahnlücke (Diastema) folgt. Hierauf folgen ein Prämolar und drei Molare. Im Unterkiefer besitzen die Tiere dagegen keinen Prämolar. Insgesamt verfügen die Tiere damit über ein Gebiss aus 18 Zähnen.[2][1] Die oberen Schneidezähne sind nicht deutlich vorstehend und der Durchmesser der oberen Prämolaren ist deutlich kleiner als der des letzten Molaren.[1]
Der Kleine Pferdespringer kommt in Trockengebieten über weite Teile Asiens vom Kaukasus, dem äußersten Osten der Türkei und dem Iran bis in den Süden von Sibirien in den Norden der Volksrepublik China und der Mongolei vor. Er lebt zudem in Afghanistan, Armenien, Aserbaidschan, Georgien, Kasachstan, Kirgisistan, Pakistan, Tadschikistan, Turkmenistan und Usbekistan.[3] In der Volksrepublik China ist er nur im Norden des Autonomen Gebiets Xinjiang im dsungarischen Becken nachgewiesen.[1]
Der Kleine Pferdespringer ist weitgehend nachtaktiv, kann jedoch auch nach Sonnenaufgang und vor Sonnenuntergang angetroffen werden. Er lebt in verschiedenen Lebensräumen in trockenen und sandigen sowie felsigen und lehmigen Halbwüstenbereichen sowie in Steppenregionen, meidet aber die vegetationsfreie Wüste und die vegetationsreichen Gebiete. Allgemein bevorzugt die Art Landschaften mit Gebüschvegetation, zusätzlich kommt sie in dünnen Beständen des salzliebenden Strand-Beifuß (Artemisia maritima) vor.[1] Außerdem tritt sie in anthropogen veränderten Regionen und am Rande landwirtschaftlich genutzter Flächen auf.[3]
Der Kleine Pferdespringer ist wie alle Arten der Gattung an eine schnelle Fortbewegung durch weite Sprünge angepasst und kann Geschwindigkeiten bis 48 km/h erreichen.[3] Die Art ernährt sich vor allem von unterirdischen und grünen Pflanzenteilen wie Knollen, Stängeln, Blättern und Samen, hinzu kommen Insekten. Sie lebt als Einzelgänger und gräbt einfache Baue, die flach unter dem Boden oder bis in 60 Zentimeter Tiefe bei einer maximalen Länge von etwa 1,40 Metern reichen können. Die Baue sind verschlossen, im Eingangsbereich befindet sich nur wenig Auswurf, sodass sie schwer zu finden sind. Im Zentrum des Baus befindet sich eine Nestkammer. Insgesamt sind vier Bautypen bekannt, die sich in ihrem Aufbau unterscheiden und die parallel genutzt werden können. So gibt es einen Sommer- und einen Winterbau sowie einen Bau mit Nestkammer für die Jungenaufzucht und temporäre Baue. Zum Graben in hartem Boden nutzen die Tiere neben den Beinen und Armen auch die Schneidezähne.[1] Im größten Teil seines Verbreitungsgebietes überwintert der Kleine Pferdespringer im Winterschlaf für vier Monate von Mitte November bis Mitte März.[3]
Die Reproduktionszeit reicht vom April bis Juli, wobei die Weibchen pro Jahr einen bis drei Würfe mit je zwei bis acht Jungtieren bekommen können. Die ersten Würfe haben im Schnitt 4,5 Jungtiere, die zweiten 3,7. Die Männchen und einige Weibchen erreichen ihre Geschlechtsreife nach 3 bis 3,5 Monaten.[1]
Der Kleine Pferdespringer wird als eigenständige Art innerhalb der Gattung der Pferdespringer (Allactaga) eingeordnet, die aus elf Arten besteht. Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von Martin Hinrich Lichtenstein aus dem Jahr 1828, der die Art anhand von Individuen aus dem Westen von Kasachstan beschrieb.[4]
Der Kleine Pferdespringer wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) als nicht gefährdet (Least concern) eingeordnet.[3] Begründet wird dies mit dem großen Verbreitungsgebiet und den angenommenen großen globalen Beständen der Art. Die Bestände sind generell stabil und die Art ist in ihrem Verbreitungsgebiet vergleichsweise häufig. Allerdings sind die Bestandszahlen in einigen Regionen, vor allem nördlich des Kaspischen Meeres, rückläufig. Hier gehen die Rückgänge auf die Umwandlung von Lebensräumen in Steppengebieten in landwirtschaftliche Flächen oder auf die Ausbreitung von Wüstengebieten (Desertifikation) zurück.[3] In der Mongolei nehmen die Bestände aufgrund der Austrocknung von Wasserquellen und Dürren ab. In der Türkei kommt die Art in einer kleinen Population im Halbwüstengebiet vor, der Lebensraum ist jedoch aufgrund von Bewässerungen gefährdet.[3]
Bestandsschwankungen sind typisch für die Art, sodass die Individuenanzahl der Tiere in einzelnen Jahren steigend sein kann, obwohl die Bestände generell rückläufig sind.[3]
Der Kleine Pferdespringer (Allactaga elater) ist eine Nagetierart aus der Gattung der Pferdespringer (Allactaga). Er kommt in Trockengebieten über weite Teile Asiens von der Türkei und dem Iran bis nach Russland und in den Norden der Volksrepublik China und der Mongolei vor.
Кидик кошаяк (Allactaga elater), (Lichtenstein (1825)):
Түндүк-Батыш Кытай, Түркия, Иран, Афганстан, Чыгыш Кавказдын башынан тартып, Зайсан ойдуңуна чейин чополуу чөлдөрдө жана жарым чөлдөрдө жашайт. Орто Азия менен Казакстандын ойдуңдарында кездешкени белгилүү. Анын таралышы Аму дарыя өрөөнүндө, Вахшада, Чүй, Или, Балхаш тегерегинде жана чөлгө окшош башка жерлер белгилүү. A.E. vinogradovi түрчөсү Казакстандын Жамбул областында, Кыргызстанда Чүй жана Талас өрөөнүндө кездешкени белгилүү.
Сейрек чөптүү жана бадалдуу өсүмдүктөрү бар чополуу тегиз чөлдүү участкаларда жашаганы жагымдуу келет. Чуй өрөөнүндө Кыргыз тоо кыркасынын бөксөөсүнөн өйдө чыгышпайт, Талас тоо кыркаларында кош аяктын жогорку чеги деңиз деңгээлинен 2200 м ге чейин жетет . Ушул жерлерде дагы эле айдоонун жер платосунда жайылган. Токойлордо, бадалдарда, саздуу, айдалган жана сугат жерлерде жашабайт. Талас өрөөнүнүн батыш бөлүгүндө кош аяктар чанда гана чийлер өскөн кумдуу жерлерди ээлешкен .
Чүй өрөөнүндө түнкүсүн автомобилден санаганда (санак жүргүзгөндө) 10 км маршрутта 7 кемирүүчү кездешкен, Талас өрөөнү үчүн бул көрсөткүчтөр 1,5-2 эсе жогору . Демек, жалпысынан алганда саны ага мүнөздүү жерлерде төмөн. ==Жашоо тиричилиги (жашоо циклдары)==Кош аяктар жупташып жүрүүчү жаныбарлар. Кичи кошаяктардын ийиндери туруктуу жана убактылуу болуп бөлүнөт. Туруктуу ийиндери убактылууларга караганда бир топ алыстыкта турат. Ийиндери бири-бири менен жакшы билинүүчү издер же жолдор менен байланышып турат . Кичи кош аяк өзүнүн жашоо тиричилигин түнкүсүн гана өткөрөт. Сутканын жарык мезгилинде ийиндеринен чыкпайт. Талас өрөөнүндө жылдын муздак мезгилинде чээнге киришет, б.а. октябрдын экинчи жарымында, ал эми апрелдин биринчи декадасында (биринчи он күндүк) чээнден чыгышат . Чүй өрөөнү үчүн сезондук активдүүлүгүнүн мөөнөтү жылуу климатка байланыштуу узарган. Ноябрдын аягында чээнге киришип, мартын башында ийиндеринен чыгышат . Ошол эле Чүй өрөөнүндө көбөйүүсү мартта башталат . Талас өрөөнүндө кош аяктар кечирээк көбөйүшөт-апрелден август бою . Кээбир особдор жаз-жай мезгилинде эки жолу төлдөшөт. Түйүлдүктун саны 2-5ке барабар . Жазында кош аяк өсүмдүктөрдүн жашыл бөлүкчөлөрү менен азыктанат, жайкысын (жайында) жеминин көпчүлүк бөлүгүн уруктар, мөмө тамырлар, эфемер менен эфемероиддердин тамырчалары түзөт. Кош аяктардын азыгынын (тоготунун) белгилүү ролун курт-кумурскалар – көпөлөктөрдүн гусеницалары, түз канаттулар, кумурскалар, ж.б. аткарат .
Адамдын чарбалык ишмердүүлүгү менен байланыштуу болучу жаныбарлар жашаган жерлерди өздөштүрүү: жерди айдоо жана кургатуу ж.б. Көбөйтүү (колдо кармоо). Кош аяктарды колдо багып (кармап) көбөйтпөйт.
Азыркы убакта коргоо чаралары колдонгон эмес.
Мүмкүчүлүккө жараша азыркы убакта жашаган жерлерди (жерлерин) сактоо.
VII категория, Lower Risk/ l east concerned, LR/ l c.
Allactaga elater es una especie de roedor de la familia Dipodidae.
Se encuentran en Afganistán, Armenia, Azerbaiyán, China, Georgia, Irán, Kazajistán, Pakistán, Rusia, Tayikistán, Turquía y Turkmenistán.
Datos: Q339233
Multimedia:
Especies: Allactaga elater
[categoría:Roedores de [Turquía]]
Allactaga elater Allactaga generoko animalia da. Karraskarien barruko Allactaginae azpifamilia eta Dipodidae familian sailkatuta dago.
Allactaga elater Allactaga generoko animalia da. Karraskarien barruko Allactaginae azpifamilia eta Dipodidae familian sailkatuta dago.
Petite gerboise
La Petite gerboise (Allactaga elater) est une espèce de la famille des Dipodidés. Cette gerboise se rencontre sur une large zone allant des environs de la Mer Caspienne à la Mongolie et du Kazakhstan au Pakistan. L'espèce n'est pas considérée comme étant en danger par l'Union internationale pour la conservation de la nature (UICN).
Allactaga elater is een zoogdier uit de familie der Jerboa's (Dipodidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Martin Lichtenstein in 1825.[1]
De soort komt voor in het oosten van Transkaukasië, de benedenloop van de Wolga en Oeral in Rusland, de zuidelijke helft van Kazachstan, Sinkiang en delen van Centraal-Azië, Iran en Afghanistan. Enkele uitlopers van het verspreidingsgebied lopen tot in Mongolië en Pakistan.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesAllactaga elater is een zoogdier uit de familie der Jerboa's (Dipodidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Martin Lichtenstein in 1825.
Multimedia w Wikimedia Commons Alaktaga mała[4] (Allactaga elater) – mały gryzoń z rodzaju alaktaga, zamieszkujący tereny od Gruzji po zachodnie Chiny oraz od Rosji po Iran[2].
Alaktaga mała ma najmniejsze wymiary spośród gatunków z rodzaju alaktaga[3]. Dorosłe osobniki osiągają długość 5–15 cm bez ogona i 7–25 cm z ogonem[5], przy masie ciała 44–73 g. Stopy są zakończone pięcioma palcami. Alaktaga mała jest przystosowana do wykonywania długich skoków. Potrafi poruszać się z prędkością 48 km/h[3]. Ma stosunkowo małe uszy. Podczas stania podpiera się ogonem. Samce są większe od samic[6].
Ubarwienie futra tych gryzoni jest zróżnicowane: od koloru piaskowego, przez płowożółty, po ciemnorudy lub czarny. W części brzusznej umaszczenie jest jaśniejsze, a na biodrach widoczny jest biały pasek[3].
Wymiary A. elaterAlaktaga mała wiedzie samotny tryb życia. Wykazuje aktywność w porach wieczornych i nocnych. Większość populacji (oprócz alaktag małych z Zakaukazia) wykazuje zapada w sen zimowy na okres od połowy listopada do połowy marca. Po zakończeniu hibernacji zwierzęta przystępują do rozrodu: na Zakaukaziu w lutym, a na pozostałych terenach w kwietniu (z drugim szczytem reprodukcyjnym w okresie sierpnia i września. Samica wydaje na świat 2–6 młodych w każdym miocie[3].
Alaktagi są przystosowane do życia w wysokich temperaturach pustynnych. W dzień, narażone na palące słońce, zakopują się w ziemi[8]. Natomiast w trakcie zimnych nocy na pustyni są one w stanie obniżyć temperaturę swego ciała o 1–2 stopni Celsjusza względem temperatury optymalnej, dopasowując ją do temperatury otoczenia. Przy wzroście temperatury otoczenia do 40–42°C także i temperatura ciała alaktag małych wzrasta do zbliżonego poziomu[9].
Alaktaga mała zamieszkuje tereny Afganistanu, Armenii, Azerbejdżanu, Chin, Gruzji, Iranu, Kazachstanu, Kirgistanu, Mongolii, Pakistanu, Rosji, Tadżykistanu, Turcji, Turkmenistanu i Uzbekistanu[3].
Alaktaga mała żywi się ziołami, nasionami i owadami[3].
Siedlisko tych zwierząt obejmuje tereny pustynne i półpustynne, ale stronią od rzeczywistych pustyń. Alaktagi małe unikają zarówno gęstej roślinności, jak i otwartej przestrzeni, zaś chętniej wybierają tereny o gruncie piaszczystym lub gliniastym, porośnięte mieszaną roślinnością z udziałem krzewów. Alaktagi małe zamieszkują nory o głębokości do 70 cm i długości do 2 m[3].
Alaktaga mała (Allactaga elater) – mały gryzoń z rodzaju alaktaga, zamieszkujący tereny od Gruzji po zachodnie Chiny oraz od Rosji po Iran.
Liten hästspringråtta (Allactaga elater)[2][3] är en däggdjursart som först beskrevs av Lichtenstein 1828. Liten hästspringråtta ingår i släktet hästspringråttor och familjen hoppmöss.[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade.[4]
Artens kroppslängd (huvud och bål) är 95 till 119 mm, svansen är 148 till 185 mm lång och vikten ligger mellan 32 och 62 g. Liten hästspringråtta har 46 till 58 mm långa bakfötter och 28 till 37 mm långa öron. Pälsen på ovansidan bildas av ljusbruna och gråa hår. Den övergår mot sidorna i en ljusbrun till ljus rödbrun färg och på undersidan är pälsen vit utan tydlig gräns mot den mörkare färgen. Öronens insida har en grå färg och utsidan är täckt av ljus rödbrun päls. Bakom öronen finns tofsar med upp till 13 mm långa hår. Artens morrhår kan vara 70 mm långa. De är svarta med vita spetsar. Liksom hos andra hästspringråttor förekommer en större tofs vid svansens slut. Den är vid spetsen vit, närmare kroppen svart och sedan krämfärgad.[6]
Denna hästspringråtta förekommer i centrala Asien från Ryssland norr om Kaspiska havet österut till västra Mongoliet och söderut till centrala Iran och norra Pakistan. En avskild population finns vid Kaukasus södra sluttningar. Habitatet utgörs av öknar och halvöknar med glest fördelat gräs och buskar.[1]
Liten hästspringråtta håller i Centralasien 2,5 till 4,5 månader vinterdvala. Vid utbredningsområdets sydöstra gräns är den hela året aktiv men den stannar vid olämpligt väder i boet. Arten gräver en 40 till 120 cm lång tunnel med en kammare vid slutet. Den ligger 25 till 60 cm under markytan och fodras med torrt gräs och ibland med ull från hovdjur. Ibland grävs ytterligare en gång för nödsituationer. I hästspringråttans bon söker även ödlor, paddor och insekter skydd.[6]
Arten äter huvudsakligen frön som kompletteras med rötter och andra underjordiska växtdelar samt med gröna växtdelar och insekter. Liten hästspringråtta skapar inget förråd och den dricker vatten när det är tillgängligt.[6]
Beroende på utbredning sker fortplantningen mellan februari och början av november eller under en kortare tid. Honan föder 2 till 8 ungar per kull. För dräktighetens längd finns olika uppgifter, enligt en studie 20 till 21 dagar och enligt en annan avhandling 30 till 35 dagar.[6]
Wikimedia Commons har media som rör Liten hästspringråtta.
Wikispecies har information om Allactaga elater.
Liten hästspringråtta (Allactaga elater) är en däggdjursart som först beskrevs av Lichtenstein 1828. Liten hästspringråtta ingår i släktet hästspringråttor och familjen hoppmöss. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade.
Малого розміру (з масою 44-73 гр.) з довгим хвостом, великими очима й великими задніми кінцівками. Спина від темно до смугляво-сірого кольору. Боки світлі, смугляво-жовті. Шия, груди, живіт сніжно-білі. Є довгі вібриси. Ноги мають п'ять пальців.
Країни поширення: Афганістан, Вірменія, Азербайджан, Китай, Грузія, Іран, Казахстан, Киргизстан, Монголія, Пакистан, Російська Федерація, Таджикистан, Туреччина, Туркменістан, Узбекистан. Населяє пустелі й напівпустельні області. Уникає відкритих просторів і густої рослинності. Цей вид зустрічається в деяких деградованих місцях проживання і по краях сільськогосподарських районів.
Рухаються зі швидкістю до 48 км/год. Харчується різними травами, насінням і комахами. Самітницький, активними під час сутінок і вночі. Живе в норах довжиною до 2 м і глибиною до 70 см. На більшій частині свого ареалу він у зимовій сплячці близько чотирьох місяців (з середини листопада до середини березня), але в Закавказзі не впадає у сплячку. Репродуктивний період починається після зимової сплячки (в Закавказзі в лютому). Є два репродуктивних піки у квітні і в серпні-вересні. Має 2-3 приплоди на рік з 2-6 дитинчатами у виводку.
Немає серйозних загроз. Цей вид зустрічається в багатьох природоохоронних територіях.
Allactaga elater là một loài động vật có vú trong họ Dipodidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Lichtenstein mô tả năm 1825.[2]
Bài viết về một loài thuộc bộ Gặm nhấm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Allactaga elater là một loài động vật có vú trong họ Dipodidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Lichtenstein mô tả năm 1825.
Малый тушканчик (лат. Allactaga elater) — тушканчик рода земляных зайцев.
Малого размера, длина тела 5—15 см, хвоста 7—25 см, масса 44—73 г. Хвост длинный, глаза и задние конечности большие. Спина от тёмно до смугло-серого цвета. Бока светлые, смугло-жёлтые. Шея, грудь, брюхо снежно-белые. Имеет длинные вибриссы. На лапах пять пальцев.
Страны распространения: Афганистан, Армения, Азербайджан, Китай, Грузия, Иран, Казахстан, Кыргызстан, Монголия, Пакистан, Российская Федерация, Таджикистан, Турция, Туркменистан, Узбекистан. Населяет пустынные и полупустынные регионы. Избегает открытых пространств и густой растительности. Этот вид встречается в некоторых деградированных местах проживания и по окраинам сельскохозяйственных районов.
Передвигается со скоростью до 48 км/час. Питается различными травами, семенами и насекомыми. Ведёт скрытный образ жизни, активен в сумерки и ночью. Живёт в норах длиной до 2 м и глубиной до 70 см. На большей части своего ареала проводит в зимней спячке около четырёх месяцев (с середины ноября до середины марта), но в Закавказье не впадает в спячку. Репродуктивный период начинается после зимней спячки (в Закавказье в феврале). Есть два репродуктивных пика в апреле и в августе-сентябре. Имеет 2—3 приплода в год с 2—6 детёнышами в выводке.
Не имеет серьёзных угроз. Этот вид встречается во многих природоохранных территориях.
Малый тушканчик (лат. Allactaga elater) — тушканчик рода земляных зайцев.
小五趾跳鼠（学名：Allactaga elater）为跳鼠科五趾跳鼠属的动物。在中国大陆，分布于新疆等地，主要生活于荒漠、半荒漠。该物种的模式产地在哈萨克斯坦。[2]
这是一篇與哺乳动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
작은다섯발가락뛰는쥐 또는 작은다섯발가락저보아(Allactaga elater)는 뛰는쥐과에 속하는 설치류의 일종이다. 다섯개의 발가락을 가지고 있다.[2] 아시아의 바위 사막 지대에서 서식하는 도약을 하는 설치류이다.[1] 아프가니스탄과 아르메니아, 아제르바이잔, 중국, 조지아, 이란, 카자흐스탄, 파키스탄, 러시아, 타지키스탄, 터키 그리고 투르크메니스탄에서 발견된다. 긴 뒷발과 짧은 앞 다리 그리고 선 채로 걷는다.[3] 몸길이는 5~15cm이고, 꼬리 길이는 7~25cm이다.[4] 몸 크기에 비해 비교적 큰 귀와 긴 꼬리를 갖고 있다. 똑바로 설 때 꼬리가 지지하는 데 도움이 된다.[5] 최대 시속 48km의 속도로 달릴 수 있다.[1]
작은다섯발가락뛰는쥐 또는 작은다섯발가락저보아(Allactaga elater)는 뛰는쥐과에 속하는 설치류의 일종이다. 다섯개의 발가락을 가지고 있다. 아시아의 바위 사막 지대에서 서식하는 도약을 하는 설치류이다. 아프가니스탄과 아르메니아, 아제르바이잔, 중국, 조지아, 이란, 카자흐스탄, 파키스탄, 러시아, 타지키스탄, 터키 그리고 투르크메니스탄에서 발견된다. 긴 뒷발과 짧은 앞 다리 그리고 선 채로 걷는다. 몸길이는 5~15cm이고, 꼬리 길이는 7~25cm이다. 몸 크기에 비해 비교적 큰 귀와 긴 꼬리를 갖고 있다. 똑바로 설 때 꼬리가 지지하는 데 도움이 된다. 최대 시속 48km의 속도로 달릴 수 있다.
