Multimedia w Wikimedia Commons Nocek wąsatek[3][4] (Myotis mystacinus) – gatunek ssaka z rzędu nietoperzy[5].
Mały gatunek. Sierść na grzbiecie kasztanowa lub czarna z jaśniejszymi końcówkami, na brzuchu jaśniejsze. Ucho, pyszczek i błony lotne ciemne lub wręcz czarne. Na zewnętrznym brzegu ucha znajduje się wycięcie. Koziołek nożowaty, sięgający połowy długości ucha. Błona skrzydła przyczepiona do nasady palców. Ostroga sięga do połowy odległości między piętą a ogonem. Poza ostrogę może wystawać mały fałd skórny. Koniec ogona wystaje poza błonę ogonową na 2 mm. Przedramię długości 31-37 mm.
Występuje w niemal całej Europie z wyjątkiem północnej Skandynawii. W Polsce stwierdzany był w wielu stanowiskach, głównie w południowej części kraju. Jest najpospolitszym nietoperzem w Tatrach (zwłaszcza zimą w tamtejszych jaskiniach), natomiast na Pomorzu jest gatunkiem bardzo rzadkim i dotychczas nie stwierdzono tam jego rozrodu.
Preferuje tereny górskie i słabiej zalesione niż w przypadku podobnego nocka Brandta. Jego letnimi kryjówkami są głównie budynki, niekiedy również dziuple. Zimą spotykany jest w podziemiach, zarówno naturalnych (jaskinie), jak i sztucznych (sztolnie, fortyfikacje).
Odżywia się drobnymi owadami, chwytanymi najczęściej w locie, w niewielkiej odległości od drzew i innych przeszkód. Najdłuższy obserwowany wiek w warunkach naturalnych to 24 lata.
W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową oraz wymagający ochrony czynnej, dodatkowo obowiązuje zakaz fotografowania, filmowania lub obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.[6]
Nocek wąsatek (Myotis mystacinus) – gatunek ssaka z rzędu nietoperzy.
