El totolate[1] o ácaro rojo de las gallinas (Dermanyssus gallinae) es un ectoparásito de las gallinas y aves en general. Estos ácaros se alimentan de sangre y atacan a las aves que descansan en la noche. Luego de alimentarse, se esconden en las hendeduras y grietas lejos de la luz del día, donde se aparean y ponen los huevos. Bajo condiciones favorables el ciclo de vida puede completarse en siete días, por lo que las poblaciones pueden crecer rápidamente, causando anemia en las aves de los gallineros muy afectados.[2]
Dado que Dermanyssus gallinae sobrevive hasta diez meses en una casa sin gallinas, es importante limpiar a fondo las instalaciones. Las instalaciones de cría de aves deberán eliminar tanto como sea posible los lugares propicios para que el ácaro se esconda. Los controles químicos, si se usan, deberán usarse con variantes en rotación para evitar que induzcan resistencia en los parásitos.
El tratamiento con creosota de las maderas mata a los ácaros y los mantiene lejos de las áreas tratadas por algún tiempo, aunque se debe tener cuidado para no contaminar los huevos de aves.
Dermansyssus gallinae también se puede alimentar de algunas especies animales, incluyendo perros, caballos y el hombre, pero necesita aves como hospederas para reproducirse.
El totolate o ácaro rojo de las gallinas (Dermanyssus gallinae) es un ectoparásito de las gallinas y aves en general. Estos ácaros se alimentan de sangre y atacan a las aves que descansan en la noche. Luego de alimentarse, se esconden en las hendeduras y grietas lejos de la luz del día, donde se aparean y ponen los huevos. Bajo condiciones favorables el ciclo de vida puede completarse en siete días, por lo que las poblaciones pueden crecer rápidamente, causando anemia en las aves de los gallineros muy afectados.
Dado que Dermanyssus gallinae sobrevive hasta diez meses en una casa sin gallinas, es importante limpiar a fondo las instalaciones. Las instalaciones de cría de aves deberán eliminar tanto como sea posible los lugares propicios para que el ácaro se esconda. Los controles químicos, si se usan, deberán usarse con variantes en rotación para evitar que induzcan resistencia en los parásitos.
El tratamiento con creosota de las maderas mata a los ácaros y los mantiene lejos de las áreas tratadas por algún tiempo, aunque se debe tener cuidado para no contaminar los huevos de aves.
Dermansyssus gallinae también se puede alimentar de algunas especies animales, incluyendo perros, caballos y el hombre, pero necesita aves como hospederas para reproducirse.
Dermanyssus gallinae.Rdeča ptičja pršica (znanstveno ime Dermanyssus gallinae) je ektoparazit na pticah in je velik škodljivec na perutninskih farmah.
Rdeča ptičja pršica se hrani s ptičjo krvjo, običajno pa svoje žrtve zajeda ponoči. Odrasli osebki so jajčaste oblike in imajo nesegmentirano telo velikosti do 1 mm ter osem nožic.[1] Barva pršic je bela ali sivkasta, ko se napijejo krvi pa postanejo rdeče barve. Napite pršice se skrivajo na temnih mestih, kjer se parijo in zalegajo jajčeca. Življenjski cikel pršic obsega pet faz: jajčece, larva, protonimfa, deutonimfa in odrasel osebek. V idealnih pogojih se življenjski cikel zaključi v sedmih dneh, zaradi česar se lahko populacija hitro poveča in povzroči veliko škodo na perutninskih farmah. Najbolj so ogrožene mlade ptice. Napadene ptice lahko postanejo anemične, poleg tega pa so pršice prenašalke različnih virusnih obolenj, kot so salmoneloza, Borrelia anserina in Erysipelothrix rhusiopathiae.[2] Skupni klinični znaki napadenih ptic so rdečina, srbenje, papule, vezikule in dermatitis. Ta vrsta pršic lahko živi do 8 mesecev brez hrane, dobro pa prenaša tudi suho okolje.[1]
Rdeča ptičja pršica lahko prebavi tudi kri sesalcev in lahko napade tudi domače živali kot so mačke, psi, glodalci, zajci in konji, zaradi česar se je pršic ob okužbah težko znebiti[3] Pršica lahko povzroči srbeč dermatitis tudi pri človeku[1], znanstveni izraz za napad pršic na človeka pa se imenuje gamazoidoza.[4] Znaki napada se pojavijo zjutraj, saj pršica zajeda ponoči, kažejo pa se kot srbečica,[5]
Pršica sicer redko zajeda domače mačke in pse, kadar pa jih, se ugrizi najpogosteje pojavljajo po nogah in hrbtu živali, ki se tam praskajo pogosteje kot ponavadi[6]
Rdeča ptičja pršica (znanstveno ime Dermanyssus gallinae) je ektoparazit na pticah in je velik škodljivec na perutninskih farmah.