Solorina saccata, auch Sackflechte oder Schrotschussflechte genannt, ist eine Laubflechte aus der Ordnung der Lecanoromycetes.
Die Lageroberseite ist graugrün bis bräunlich, im nassen Zustand frisch grün, die Unterseite weiß bis bräunlich, mit langen Rhizinen. Die braunen Apothecien, 2 – 6 mm groß, sind tief in den Thallus eingesenkt. Neben Grünalgen der Gattung Coccomyxa findet man oft auch Cyanobakterien (als interne Cephalodien) im Lager. Von verwandten Arten unterscheidet sie sich durch die vier zweizelligen Sporen in den Asci.
In Deutschland vom Flachland (seltener) bis ins Gebirge (häufiger) verbreitet. Kommt von den Gebirgen des Mittelmeerraumes bis in die Arktis vor. Die Sackflechte wächst in schattigen Lagen auf kalkhaltigen Böden, oft in Felsspalten.
Solorina saccata, auch Sackflechte oder Schrotschussflechte genannt, ist eine Laubflechte aus der Ordnung der Lecanoromycetes.
Solorina saccata, commonly called chocolate chip lichen, is a lichen growing on calcareous rocks, usually in crevices and always in sheltered conditions. It is found from the mediterranean mountains up to the arctic. It differs from other alpine Solorina-species by the four two-cell spores in the asci.[1]
It belongs to the genus Solorina of the family Peltigeraceae. It is also confused with Solorina simensis (Hochst. ex Flotow) in spore ornamentation and chemical properties as well as in its mainly plane apothecia and blue-green photobiont.[2]
Media related to Solorina saccata at Wikimedia CommonsSolorina saccata, commonly called chocolate chip lichen, is a lichen growing on calcareous rocks, usually in crevices and always in sheltered conditions. It is found from the mediterranean mountains up to the arctic. It differs from other alpine Solorina-species by the four two-cell spores in the asci.
Harilik lohksamblik (Solorina saccata) on samblik.
Ta on Eestis arvatud II kaitsekategooriasse.[1]
Eestis on ta harv, teda on leitud peamiselt mandri põhjaosast ja läänesaartelt, samuti on üks leid Lääne-Virumaal Varangult.[2]
Harilik lohksamblik (Solorina saccata) on samblik.
Ta on Eestis arvatud II kaitsekategooriasse.
Eestis on ta harv, teda on leitud peamiselt mandri põhjaosast ja läänesaartelt, samuti on üks leid Lääne-Virumaal Varangult.
Skútagrýta (fræðiheiti: Solorina saccata) er fléttutegund af ættkvísl grýtna. Hún er ein fimm tegundum grýtna sem vaxa á Íslandi.[1]
Skútagrýta finnst á heimskautasvæðum, um Evrasíu í tempraða beltinu og hitabeltinu og Norður-Ameríku.[2] Skútagrýta vex í lítt grónum jarðvegi, mosa, á klettaveggjum, hellisskútum eða á blautu móbergi.[3]
Á Íslandi er skútagrýta algeng frá láglendi upp í 600 metra hæð en finnst hæst í Nýjadal í 870 metra hæð og í Gæsavötnum í 930 metra hæð.[3] Skútagrýta er nokkuð algengari á Suðurlandi en á Norðurlandi.[1]
Engar þekktar fléttusýrur finnast í skútagrýtu. Þalsvörun hennar er K-, C-, KC- og P-.[3][1]
Skútagrýta er lík móagrýtu í útliti. Þær er hægt að greina í sundur á því að skútagrýta hefur fjögur gró í hverjum aski en móagrýta hefur átta minni gró í hverjum aski. Einnig er þalsvörun skútagrýtu KC- en móagrýta hefur þalsvörun KC+ í miðlagi vegna litunar fléttuefnisins methýlgýrófórats.[3][1]
Skútagrýta (fræðiheiti: Solorina saccata) er fléttutegund af ættkvísl grýtna. Hún er ein fimm tegundum grýtna sem vaxa á Íslandi.
Multimedia w Wikimedia Commons Dołczanka torbiasta (Solorina saccata (L.) Ach.) – gatunek grzybów z rodziny pawężnicowatych (Peltigeraceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Solorina, Peltigeraceae, Peltigerales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisany został w 1755 r. przez Linneusza jako Lichen saccatus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1808 r. Erik Acharius[1].
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Średnica zazwyczaj do 6 cm, wyjątkowo do 10 cm. Plecha listkowata, o kształcie rozetkowatym lub nieregularnym, głęboko wcinana, lub składająca się z luźnych odcinków. Górna powierzchnia jest gładka, w stanie suchym szarozielona lub brunatnozielona, w stanie wilgotnym intensywnie zielona. Dolna powierzchnia pilśniowata, biaława, białoróżowawa lub brunatna, bez żyłek, z długimi chwytnikami. Odcinki plechy mają długość 1-3 cm i zaokrąglone końce, są wcinane i płaskie lub pofałdowane, czasami białawo oprószone[4].
Plecha zawiera dwa gatunki fotobiontów: w górnej warstwie są to glony Coccomyxa, w cefalodiach glony Nostoc[4]. Na górnej powierzchni często występują owocniki. Mają brunatną barwę, średnicę 2-4(5) mm i nie posiadają brzeżka. W jednym worku powstają po 4 dwukomórkowe, brązowe zarodniki. Mają rozmiar 30-60 × 18-28 μm[4].
Reakcje barwne: wszystkie negatywne[5].
Na kuli ziemskiej jest szeroko rozprzestrzeniona. Występuje w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Europie, Azji, Afryce, oraz na wielu wyspach. W Europie na północy sięga po północne wybrzeża Grenlandii i archipelag Svalbard. Występuje głównie w wysokich górach i w tundrze[6]. W Polsce w rozproszeniu występuje głównie w górach, na wyżynach i na niżu jest bardzo rzadka[4]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. W piśmiennictwie polskim po II wojnie światowej podano stanowiska tego gatunku w Tatrach, Sudetach, Pieninach i na Wyżynie Lubelskiej[2]. Ma status VU – gatunek w sytuacji wysokiego ryzyka wymarcia w stanie dzikim w regionie[7]. W Polsce podlega ścisłej ochronie[8].
Rozwija się głównie na podłożu wapiennym; w szczelinach skał, na drobnym gruzie, na skarpach, mchach i na ziemi[4].
Dołczanka torbiasta (Solorina saccata (L.) Ach.) – gatunek grzybów z rodziny pawężnicowatych (Peltigeraceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
Вид поширений у арктичних та високогірних районах Європи, Росії, Монголії, Японії, Північній Америці та Гренландії. В Україні зустрічається в Карпатах. Зареєстрований у Закарпатській та Івано-Франківській областях.
Вид занесений до Червоної книги України зі статусом «Вразливий». Охороняється у Карпатському біосферному заповіднику.
