Kustrzebka pęcherzykowata (Peziza vesiculosa Bull.) – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizacae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peziza, Pezizaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Synonimów nazwy naukowej ma ponad 30. Niektóre z nich[2]:
O średnicy 4-8 cm, czasami nawet do 15 cm. Początkowo jest kulisty i długo utrzymuje taki kształt. W czasie dojrzewania zarodników otwiera się i rozpłaszcza. Jego zewnętrzna powierzchnia ma barwę od białawej do beżowej i jest delikatnie szorstka, łuseczkowata i delikatnie popękana. Powierzchnia wewnętrzna jest gładka, o barwie od bladocielistej do brązowej[3][4].
Bardzo cienki, kruchy, jasnoochrowobiaławy, nie zmienia barwy po uszkodzeniu. Bez wyraźnego zapachu i smaku[3].
Wysyp zarodników biały do białokremowego. Zarodniki bezbarwne, gładkie, eliptyczne, o rozmiarach 88–24 × 10–14 μm[4].
Notowana jest w Ameryce Północnej, Południowej, Europie, Azji, Australii i Nowej Zelandii[5]. W Polsce jest dość pospolita[4].
Wyrasta w ogrodach, przy drogach, na polach, na kompoście, na żyznej, nawożonej ziemi. Pojawia się od wiosny do jesieni[4].
Saprotrof. Nie jest trująca, jednak ze względu na brak smaku oraz miejsce występowania uważana jest za grzyb niejadalny[4].
Kustrzebka pęcherzykowata (Peziza vesiculosa Bull.) – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizacae).
