Der Blasige Becherling (Peziza vesiculosa), auch Blasenförmiger oder Blasen-Becherling genannt, ist eine Pilzart aus der Familie der Becherlingsverwandten.
Der Blasige Becherling bildet fleischige, spröde, leicht zerbrechliche Apothecien aus, die im frühen Stadium kugelig bis blasenförmig sind und sich bei Reife ausbreiten. Meist stehen mehrere von ihnen nebeneinander. Der Rand ist nach innen eingerollt und unregelmäßig gewellt. Die weißliche oder blass-ockerliche Außenseite wird kleiig-mehlig bis schuppig und weist zahlreiche kleine Bläschen auf. Der Durchmesser beträgt 3–9 cm. Die Becherinnenseite trägt die Fruchtschicht. Sie ist glatt, zuerst blass gelblichbraun und später milchkaffeefarben. Der kurze Stiel ist gefärbt wie die Becheraußenseite und steht oft schief.[1]
Die Sporen sind glatt, hyalin, elliptisch und 19–22 × 10–12,5(–14) μm groß. Die Schläuche sind zylindrisch und werden 310–380 × 19–23 μm groß. Die Paraphysen sind fadenförmig. Eine Schichtung der Trama wie beim Kurzstieligen Becherling ist manchmal zu beobachten, allerdings nicht konstant.
Der Blasenbecherling wächst von Ende März bis Anfang November auf gedüngtem Boden, alten Misthaufen und Pflanzenbeeten. Oft wachsen die Pilze büschelweise an Misthaufen.
Der Blasige Becherling (Peziza vesiculosa), auch Blasenförmiger oder Blasen-Becherling genannt, ist eine Pilzart aus der Familie der Becherlingsverwandten.
Peziza vesiculosa is a species of apothecial fungus belonging to the family Pezizaceae. This is a common species of Europe, with scattered records in other parts of the world. The pale, cup-shaped ascocarps can grow quite large (up to 10 cm (3.9 in) in diameter) and often form densely packed groups. It is found on nutrient-rich soils, rotting straw and manure and can often be seen on compost heaps. The species is considered poisonous.[1]
Peziza vesiculosa is a species of apothecial fungus belonging to the family Pezizaceae. This is a common species of Europe, with scattered records in other parts of the world. The pale, cup-shaped ascocarps can grow quite large (up to 10 cm (3.9 in) in diameter) and often form densely packed groups. It is found on nutrient-rich soils, rotting straw and manure and can often be seen on compost heaps. The species is considered poisonous.
Mõhkliudik (Peziza vesiculosa) on kottseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.
Seen on mittesöödav.[1]
Mõhkliudik (Peziza vesiculosa) on kottseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.
Seen on mittesöödav.
Peziza vesiculosa, la Pézize vésiculeuse, est un champignon ascomycète de la famille des pézizacées.
Fin a 10 cm. ëd diàmetr. Copa globolosa peui disteisa nen regolar, con ël bòrd ch'a resta dentà, biancastr. An drinta brun giaun, da fòra con vòrva pì ciaira. Carn fràgila, ciaira.
A chërs an sij teren brusà e an sj'escrement.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Peziza vesciculosa Bull. : Fr.
Fin a 10 cm. ëd diàmetr. Copa globolosa peui disteisa nen regolar, con ël bòrd ch'a resta dentà, biancastr. An drinta brun giaun, da fòra con vòrva pì ciaira. Carn fràgila, ciaira.
AmbientA chërs an sij teren brusà e an sj'escrement.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Kustrzebka pęcherzykowata (Peziza vesiculosa Bull.) – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizacae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peziza, Pezizaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Synonimów nazwy naukowej ma ponad 30. Niektóre z nich[2]:
O średnicy 4-8 cm, czasami nawet do 15 cm. Początkowo jest kulisty i długo utrzymuje taki kształt. W czasie dojrzewania zarodników otwiera się i rozpłaszcza. Jego zewnętrzna powierzchnia ma barwę od białawej do beżowej i jest delikatnie szorstka, łuseczkowata i delikatnie popękana. Powierzchnia wewnętrzna jest gładka, o barwie od bladocielistej do brązowej[3][4].
Bardzo cienki, kruchy, jasnoochrowobiaławy, nie zmienia barwy po uszkodzeniu. Bez wyraźnego zapachu i smaku[3].
Wysyp zarodników biały do białokremowego. Zarodniki bezbarwne, gładkie, eliptyczne, o rozmiarach 88–24 × 10–14 μm[4].
Notowana jest w Ameryce Północnej, Południowej, Europie, Azji, Australii i Nowej Zelandii[5]. W Polsce jest dość pospolita[4].
Wyrasta w ogrodach, przy drogach, na polach, na kompoście, na żyznej, nawożonej ziemi. Pojawia się od wiosny do jesieni[4].
Saprotrof. Nie jest trująca, jednak ze względu na brak smaku oraz miejsce występowania uważana jest za grzyb niejadalny[4].
Kustrzebka pęcherzykowata (Peziza vesiculosa Bull.) – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizacae).
Oedocephalum pallidum je grzib[2], co go nojprzōd ôpisoł Berk. & Broome, a terŏźnõ nazwã doł mu Costantin ex Thaxt. 1891. Oedocephalum pallidum nŏleży do zorty Oedocephalum, rzyndu Pezizales, klasy Pezizomycetes, grōmady Ascomycota i krōlestwa grzibōw.[3][4] Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.[3]
Oedocephalum pallidum je grzib, co go nojprzōd ôpisoł Berk. & Broome, a terŏźnõ nazwã doł mu Costantin ex Thaxt. 1891. Oedocephalum pallidum nŏleży do zorty Oedocephalum, rzyndu Pezizales, klasy Pezizomycetes, grōmady Ascomycota i krōlestwa grzibōw. Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.
Блідо-коричневе плодове тіло 6-8 см спочатку округле, а згодом у вигляді чашки з покрученими краями. Внутрішня поверхня, що містить спори, жовтішого кольору.
Плодові тіла з'являються у квітні-серпні.
Росте на гнойових купах та удобреній землі.
Хоча деякі чашоподібні гриби їстівні, краще не їсти цей чи схожі види, оскільки серед них є смертельно отруйні.
Peziza vesiculosa Bull., 1790
Пеци́ца пузы́рчатая (лат. Peziza vesiculosa) — вид грибов, входящий в род Пецица (Peziza) семейства Пецицевые (Pezizaceae).
Чашевидный дискомицет. Плодовое тело 2—7 см в диаметре и 1—5 см в высоту, часто неправильное, сначала почти шаровидное с небольшим отверстием в верхней части, затем разрастающееся и раскрывающееся до чашевидного. Внутренняя спороносная поверхность (гименофор) бледно-буроватая до жёлто-коричневой, гладкая, у взрослых грибов в центре с характерными «пузырьками». Внешняя стерильная поверхность бледно-охристая, восковатая на ощупь, покрытая мелкими «хлопьями». Иногда имеется небольшая ложная ножка.
Мякоть буроватая, сравнительно толстая, крепкая, восковидной консистенции, при сильном намокании просвечивающаяся.
Споры белые в массе, 18—24×10—14 мкм, эллиптической формы, без капель-гуттул, с гладкой поверхностью. Аски восьмиспоровые, 320—370×17—24 мкм, цилиндрические, с амилоидными концами. Парафизы с перемычками, с утолщениями на концах.
Пищевого значения гриб не имеет из-за небольших размеров и тонкой мякоти. Указывается как съедобный гриб, но произрастающий на непривлекательном субстрате и собираемый очень редко, в других источниках значится числе несъедобных, «возможно, ядовитых» видов.
Широко распространена в Европе и Северной Америке. Произрастает небольшими группами на навозе и почве с примесью навоза, летом и осенью.
Пеци́ца пузы́рчатая (лат. Peziza vesiculosa) — вид грибов, входящий в род Пецица (Peziza) семейства Пецицевые (Pezizaceae).
