Planhigyn blodeuol lluosflwydd a dyfrol sydd wedi ymledu bron dwy'r byd yw Dyfrllys eiddil sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Potamogetonaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Potamogeton pusillus a'r enw Saesneg yw Lesser pondweed.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Dyfrllys Culddail.
Ystyrir y planhigyn hwn (fel eraill o'r teulu)'n hanfodol o fewn y cynefin dyfrol gan ei fod yn cael ei fwyta gan amrywiaeth o anifeiliaid.[2] Mae'n fonocot gyda rhisomau sy'n cropian a changhennau llawn dail. Nid oes gan y blodyn betalau.
Planhigyn blodeuol lluosflwydd a dyfrol sydd wedi ymledu bron dwy'r byd yw Dyfrllys eiddil sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Potamogetonaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Potamogeton pusillus a'r enw Saesneg yw Lesser pondweed. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Dyfrllys Culddail.
Ystyrir y planhigyn hwn (fel eraill o'r teulu)'n hanfodol o fewn y cynefin dyfrol gan ei fod yn cael ei fwyta gan amrywiaeth o anifeiliaid. Mae'n fonocot gyda rhisomau sy'n cropian a changhennau llawn dail. Nid oes gan y blodyn betalau.
Rdest maličký (Potamogeton pusillus L.) je druh jednoděložných rostlin z čeledi rdestovité (Potamogetonaceae).
Druh Potamogeton pusillus s. l. je taxonomicky problematickou skupinou. V Evropě jsou v současnosti většinou rozlišovány 2 druhy z okruhu a to rdest maličký (Potamogeton pusillus s. str.) a rdest Berchtoldův (Potamogeton berchtoldii). Tyto druhy jsou si velice podobné a jediným spolehlivým znakem je charakter palistů. Rdest maličký má palisty (nutno sledovat na mladých v horní části lodyhy) vzájemně srostlé na straně přivrácené i odvrácené od listu, zatímco rdest Berchtoldův je má na straně odvrácené od listu volné. Tento znak se dá spolehlivě hodnotit jen pomocí mikroskopu. Z determinačních důvodů (či praktických důvodů) proto někteří botanici tyto 2 druhy nerozlišují a píší potom Potamogeton pusillus s.l[2]. V Severní Americe jsou rozlišovány 3 poddruhy: Potamogeton pusillus subsp. gemmiparus, Potamogeton pusillus subsp. pusillus a Potamogeton pusillus subsp. tenuissimus[3].
Jedná se vodní rostlinu s jednoletou lodyhou, bez oddenku[4],[5], přezimuje pomocí turionů[6]. Patří mezi tzv. úzkolisté rdesty. Lodyha je až 130 cm dlouhá, polooblá. Listy jsou jednoduché, jen ponořené, přisedlé, střídavé, čepele jsou velmi úzké, úzce čárkovité, nejčastěji 2,3-6,3 (v proudící vodě až 8) cm dlouhé a 0,6-2 mm široké. Listy jsou většinou 3-žilné, ale postranní žilky jsou patrné, prostřední žilka není na rozdíl od rdestu vláskovitého tak silná a i dole zabírá jen cca 1/5 šířky čepele. Palisty jsou vyvinuty, mladé palisty jsou i na odvrácené od listu srostlé a objímají lodyhu (na rozdíl od velmi podobného rdestu Berchtoldova, starší palisty však i u tohoto druhu pukají, jsou asi 0,5-1,8 cm (v prudící vodě až 3,2 cm) dlouhé, Jedná se o jednodomou rostlinu s oboupohlavnými květy. Květy jsou v květenstvích, ve klasech na cca 1-4 cm dlouhé stopce, klasy jsou skoro kulovité až válcovité, obsahují jen 2-3 přesleny květů. Okvětí není rozlišeno na kalich a korunu, skládá se ze 4 okvětních lístků, většinou nenápadných, zelenavých až hnědavých, někteří autoři je však považují za přívěsky tyčinek. Tyčinky jsou 4, srostlé s okvětím. Gyneceum je apokarpní, složené nejčastěji ze 4 plodolistů. Semeník je svrchní. Plodem je nažka, na vrcholu s krátkým zobánkem.
Rdest maličký (v širším pojetí) roste ve velké části Evropy, Asie, Afriky, v Severní Americe a v Mexiku[7].
V ČR k hojnějším druhům rdestů, roste na většině území od nížin až do podhůří. Díky taxonomickým problémům se však některé nálezy mohou vztahovat i k rdestu Berchtoldovu[8]. Roste hlavně v rybnících a různých zatopených jámách.[9]
Rdest maličký (Potamogeton pusillus L.) je druh jednoděložných rostlin z čeledi rdestovité (Potamogetonaceae).
Das Gewöhnliche Zwerg-Laichkraut (Potamogeton pusillus), auch Kleines Laichkraut genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Laichkräuter (Potamogeton) innerhalb der Familie der Laichkrautgewächse (Potamogetonaceae).
Das Gewöhnliche Zwerg-Laichkraut ist eine krautige Pflanze. Der dünne, leicht abgeflachte Stängel ist stark verzweigt. Die Laubblätter sind untergetaucht, 0,5 bis 2, selten bis zu 3 mm breit, biegsam, spitz und drei- bis selten fünfnervig. Die Seitennerven münden mehr als 2 Blattbreiten unter der Blattspitze spitzwinklig in den Mittelnerv. Der Mittelnerv ist in der Blattmitte nicht von weißen Zellen gesäumt. Der Blattgrund weist keine Drüsenhöcker auf. Die Nebenblätter sind in der unteren Hälfte röhrig verwachsen.
Die Blütezeit erstreckt sich von Juni bis September. Die Blüten sind in einer lockeren 7 bis 8 Millimeter langen Ähre zusammengefasst.
Die Früchte sind glatt, grün 1,8–2,3 mm lang und 1,2–1,5 mm breit. Der Schnabel ist kurz.
Die schmalen Turionen sind end- oder blattachselständig.
Die Chromosomenzahl der Art ist 2n = 26.[1]
Das Gewöhnliche Zwerg-Laichkraut hat seinen Verbreitungsschwerpunkt auf der Nordhalbkugel, ist aber insgesamt kosmopolitisch verbreitet.[2] In Europa reicht das geschlossene Verbreitungsgebiet bis 60° nördlicher Breite. Darüber hinaus gibt es in Skandinavien zerstreute Vorkommen bis 70° nördlicher Breite. Es kommt in Mitteleuropa sowohl in sommerwarmen Gewässern des Tieflands, als auch in sommerkalten Hochgebirgsseen bis Höhenlagen von über 2000 Metern vor. Es kommt vor in Gesellschaften der Ordnung Potamogetonetalia.[1]
Das Gewöhnliche Zwerg-Laichkraut liebt klare, nährstoffreiche und oft von gedüngten Wiesen umgebene Gewässer; es erträgt auch Brackwasser. Es siedelt sich an in Seen, Altwässern und Gräben auf humos-schlammigem Grund. Gegenüber Wärmeschwankungen ist es wenig empfindlich.
Zu den zahlreichen Synonymen der Art Potamogeton pusillus L. gehören: Potamogeton denticulatus Link, Potamogeton panormitanus Biv., Potamogeton reichenbachii M.Loehr ex Beurl., Potamogeton berteroanus Phil., Potamogeton subtrichodes Schur, Potamogeton sturrockii A.Benn. und Potamogeton aschersonii A.Benn.[2]
Das Gewöhnliche Zwerg-Laichkraut (Potamogeton pusillus), auch Kleines Laichkraut genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Laichkräuter (Potamogeton) innerhalb der Familie der Laichkrautgewächse (Potamogetonaceae).
Potamogeton pusillus is a species of aquatic plant known by the common names small pondweed,[3] lesser pondweed[4] or least pondweed. It occurs in standing and slow-flowing freshwater habitats throughout the Northern Hemisphere.
Lesser pondweed is a superficially grasslike herb producing a very slender, branching, somewhat compressed stem, usually less than 70 cm but occasionally up to one metre in length.[5] Nodal glands, if present, are generally poorly developed. The leaves are narrow and linear, translucent, mid or olive green, usually 20–50 mm long × 0.8-1.4 mm wide, but rarely up to 100 mm long and 1.9 mm wide. The midrib often lacks lacunae (transparent areas either side of the midrib) either side of it, and if present, lacunae are restricted to the lower half of the leaf.[5] There are no floating leaves. The stipules are tubular when young, but tend to split with age.[5]
Turions are produced, often in large quantities. In early autumn the entire plant disintegrates into a mass of turions, which act as a means of propagation and as an overwintering mechanism.
The inflorescence is a spike of 3-6 flowers arranged in interrupted whorls.
Like most fine-leaved pondweeds, Potamogeton pusillus is diploid, with 2n=26.[6]
Lesser pondweed can be difficult to distinguish reliably from other fine-leaved pondweeds, especially P. berchtoldii. Hybrids are recorded with Potamogeton octandrus (P. × apertus Miki), P. polygonus (P. × attenuatus Hagstr.), P. obtusifolius (P. × saxonicus Hagstr.), P. trichoides (P. × grovesii Dandy & G.Taylor), P. berchtoldii (P. × mucronulatus (G.Fisch.) Papch.), P. oxyphyllus (P. × orientalis Hagstr.).[2]
Lesser pondweed was one of several pondweeds first named by Linnaeus in his Species Plantarum (1753). The specific epithet pusillus means 'small'.
This is one of a group of rather similar fine-leaved species that also includes P. berchtoldii, P. hillii and P. ochreatus.[7] These are quite morphologically variable plants, often with wide geographical and ecological ranges, which has resulted in a great deal of taxonomic confusion and an unusually large number of synonyms and invalid names (see the taxon box).
Lesser pondweed is widely distributed globally, occurring across most of Europe (including Scandinavia) and North America.[8][9] It is reported from scattered locations in Central and Southeast Asia and is widespread in China.[10] It is also widespread in South America [1] and Africa.[10][1]
Lesser pondweed grows in standing or slow-flowing water bodies such as ponds, lakes, ditches, slow-moving streams, and river backwaters. It is a lowland plant and requires calcareous water, with a marked preference for high nutrient levels, and may form extensive beds in favourable situations, growing with other nutrient-tolerant species such as Myriophyllum spicatum and Zannichellia palustris. It is tolerant of turbid water and is a good colonist, often exploiting temporary or disturbed habitats such as livestock drinking ponds, canals and ditches. In lakes it is very tolerant of eutrophication and the resulting competition from phytoplankton and periphyton, and is often one of the last submerged plants to disappear.
Globally, Potamogeton pusillus is listed as Least Concern.There is no evidence of local declines and in many areas it is probably increasing due to eutrophication of freshwater habitats.[11] In many parts of its range it is the commonest fine-leaved pondweed.
Lesser pondweed should not be difficult to grow in a garden pond and its tolerance of poor water quality would be advantageous. However, it is not very ornamental.
Potamogeton pusillus is a species of aquatic plant known by the common names small pondweed, lesser pondweed or least pondweed. It occurs in standing and slow-flowing freshwater habitats throughout the Northern Hemisphere.
Väike penikeel (Potamogeton pusillus) on penikeeleliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Ta on Eestis arvatud III kaitsekategooriasse (seisuga 2012).
Väike penikeel (Potamogeton pusillus) on penikeeleliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Ta on Eestis arvatud III kaitsekategooriasse (seisuga 2012).
Potamogeton pusillus, le potamot nain, est une espèce de plantes aquatiques hydrophytes de la famille des Potamogetonaceae.
Le potamot nain est une plante sans rhizome. La tige est non tacheté et elle mesure de 18 à 150 cm. Les noeuds sont parfois dotés de glandes de couleur verte, dorée, brune ou parfois blanche. Les feuilles sessiles et submergées sont arrangées spiralement. Les stipules sont persistants.[1]
L'inflorescence est non ramifiée, submergée ou émergée. La floraison est estivale. Les fruits sont sessiles, vert ou brun, ovoïde ou obovoïde, à bec érigé[1].
Il existe trois sous-espèces[1]:
Ce potamot s'hybride avec P. perfoliatus pour former P. x mysticus Morong. Croisé avec P. friesii, il donne P. x pusilliformis Fisher. Croisé avec P. obtusifloius, on obtient P. x saxonicus Hagström[1].
La plante est répandue quasi-mondialement. Elle se développe dans les eaux tranquilles. [2]
Potamogeton pusillus, le potamot nain, est une espèce de plantes aquatiques hydrophytes de la famille des Potamogetonaceae.
Tenger fonteinkruid (Potamogeton pusillus, synoniem: Potamogeton panormitanus Biv.) is een overblijvende, ondergedoken waterplant die behoort tot de fonteinkruidfamilie (Potamogetonaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als algemeen voorkomend en stabiel of toegenomen. De plant komt van nature voor op het noordelijk halfrond en op het zuidelijk halfrond in Afrika en Zuid-Amerika. Het aantal chromosomen is 2n = 26.
De plant wordt 20 - 100 cm lang en heeft geen wortelstok. De dunne, 0,5 mm dikke, tot bovenaan ronde tot vrijwel ronde, groene, goudgele of bruine stengel is hoofdzakelijk bovenaan vertakt. De ondergedoken, lijnvormige, 1,5 - 3 cm lange en 0,5 - 2 mm brede, groene tot olijfgroene, soms iets roodachtige bladeren hebben een meestal spitse top met een iets verdikte punt. Ze hebben drie hoofdnerven. De middennerf loopt tot halverwege het blad en is dikker dan de rest van het blad. De zijdelingse nerven zijn meestal verder van de top onder een scherpe hoek met de middennerf vergroeid. De 3,1 - 9,2 mm lange steunblaadjes zijn ten minste onderaan kokervormig vergroeid. De plant vormt zijdelings of aan de top 0,9 - 3,2 cm lange en 0,3 - 1,8 mm brede turions.
De plant bloeit van juni tot in augustus met groene bloemen aan een 0,5 - 6,2 cm lange bloemstengel met een 1,5 - 10,1 cm lange, vrij ijle, ronde tot afgeknotte aar. In en aar zitten 2 - 7 bloemen. De bloemen hebben vier kroonbladen, vier meeldraden en vier vruchtbeginsels. Elke bloem vormt meestal vier vruchtjes.
De vrijwel gladde, zittende, groene tot bruine, eivormige tot omgekeerd eivormige vrucht is een 1,5 - 2,2 mm lange en 1,2 - 1,6 mm brede steenvrucht met een 0,1 - 0,6 mm lange, rechte snavel en aan de voet zitten geen knobbels (kiel). Het kiempje heeft de vorm van een niet volledige spiraal.
De plant komt voor in zoet, ondiep, voedselrijk water.
Tenger fonteinkruid (Potamogeton pusillus, synoniem: Potamogeton panormitanus Biv.) is een overblijvende, ondergedoken waterplant die behoort tot de fonteinkruidfamilie (Potamogetonaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als algemeen voorkomend en stabiel of toegenomen. De plant komt van nature voor op het noordelijk halfrond en op het zuidelijk halfrond in Afrika en Zuid-Amerika. Het aantal chromosomen is 2n = 26.
De plant wordt 20 - 100 cm lang en heeft geen wortelstok. De dunne, 0,5 mm dikke, tot bovenaan ronde tot vrijwel ronde, groene, goudgele of bruine stengel is hoofdzakelijk bovenaan vertakt. De ondergedoken, lijnvormige, 1,5 - 3 cm lange en 0,5 - 2 mm brede, groene tot olijfgroene, soms iets roodachtige bladeren hebben een meestal spitse top met een iets verdikte punt. Ze hebben drie hoofdnerven. De middennerf loopt tot halverwege het blad en is dikker dan de rest van het blad. De zijdelingse nerven zijn meestal verder van de top onder een scherpe hoek met de middennerf vergroeid. De 3,1 - 9,2 mm lange steunblaadjes zijn ten minste onderaan kokervormig vergroeid. De plant vormt zijdelings of aan de top 0,9 - 3,2 cm lange en 0,3 - 1,8 mm brede turions.
De plant bloeit van juni tot in augustus met groene bloemen aan een 0,5 - 6,2 cm lange bloemstengel met een 1,5 - 10,1 cm lange, vrij ijle, ronde tot afgeknotte aar. In en aar zitten 2 - 7 bloemen. De bloemen hebben vier kroonbladen, vier meeldraden en vier vruchtbeginsels. Elke bloem vormt meestal vier vruchtjes.
De vrijwel gladde, zittende, groene tot bruine, eivormige tot omgekeerd eivormige vrucht is een 1,5 - 2,2 mm lange en 1,2 - 1,6 mm brede steenvrucht met een 0,1 - 0,6 mm lange, rechte snavel en aan de voet zitten geen knobbels (kiel). Het kiempje heeft de vorm van een niet volledige spiraal.
De plant komt voor in zoet, ondiep, voedselrijk water.
Multimedia w Wikimedia Commons Rdestnica drobna (Potamogeton pusillus L.) – gatunek rośliny z rodziny rdestnicowatych. Gatunek kosmopolityczny[2]. W Polsce rośnie w rozproszeniu na obszarze całego kraju[3].
Bylina, hydrofit. Kwitnie od czerwca do września. Rośnie w wodach. Liczba chromosomów 2n =26[5]. Gatunek charakterystyczny związku Potamion[6].
Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[7]. Znajduje się także w czerwonej księdze gatunków zagrożonych w kategorii LC (najmniejszej troski)[8].
Rdestnica drobna (Potamogeton pusillus L.) – gatunek rośliny z rodziny rdestnicowatych. Gatunek kosmopolityczny. W Polsce rośnie w rozproszeniu na obszarze całego kraju.
Potamogeton pusillus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Potamogetonaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 127. 1753.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental, no Arquipélago dos Açores e no Arquipélago da Madeira.
Em termos de naturalidade é nativa das três regiões atrás indicadas.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Potamogeton pusillus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Potamogetonaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 127. 1753.
Spädnate (Potamogeton pusillus) är en liten, vattenlevande ört som växer helt under vattenytan. Stjälken är mycket smal och grenig.
Spädnate (Potamogeton pusillus) är en liten, vattenlevande ört som växer helt under vattenytan. Stjälken är mycket smal och grenig.
Кореневища відсутні. Стебла лише злегка стислі, без плям, 18–150 см. Листки всі занурені, лінійні, як правило, 20–50 мм довжиною і 0,5–1,4(1,9) мм завширшки, гострі або тупі й гострі на верхівці, 3(-5)-жильні, від блідо-зеленого до оливково-зеленого кольору, зрідка дещо червонуваті. Суцвіття — нерозгалужені китиці з 3–6 квіток, занурені або не занурені, 0.5–6.2(-6,6) см. Плоди сидячі, 1.8–2.3 мм, від яйцеподібної до оберненояйцеподібної форми, від зеленого до коричневого кольору. 2n = 26, 28.
Має майже космополітичне поширення: зростає майже по всій Європі (крім Кавказу й Прикавказзя), через територію Росії до Японії, Корейського півострова, Китаю й через Філіппіни до Папуа-Нової Гвінеї; розкидано трапляється в Центральній і Південно-Східній Азії; в Африці трапляється на північ і на південь від Сахари і більш-менш по всій Америці, окрім Гренландії. Рослина відсутня в Австралії, Новій Зеландії й на островах у Тихому та Індійському океанах. Населяє озера і водосховища, ставки, канали, річки, струмки; живе в стоячій або повільно проточній прісній воді. Це низовинна рослина з вираженою перевагою до високих рівнів поживних речовин. Рослина має деякі лікувальні властивості.
Це незавершена стаття про Водні рослини.Potamogeton pusillus là một loài thực vật có hoa trong họ Potamogetonaceae. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Potamogeton pusillus là một loài thực vật có hoa trong họ Potamogetonaceae. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.
小眼子菜（学名：Potamogeton pusillus）为眼子菜科眼子菜属下的一个种。
|access-date=中的日期值 (帮助)
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
