nomes no trilho de navegação
Platichthys stellatus (Pallas, 1787) é un peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos, familia dos pleuronéctidos e subfamilia do pleuronectinos, pertencente ao xénero Platichthys,[1] coñecida en galego como platuxa do Pacífico.[2] que vive nas costas do Pacífico norte.
Trátase dunha especie de grande importancia comercial.
Como todos os peixes da familia dos pleuronéctidos, ten o corpo aplanado, asimétrico, e os dous ollos situados no mesmo lado, na cara pigmentada.
A especie foi descrita en 1787 polo médico, zoólogo e botánico alemán Peter Simon Pallas, baixo o nome de Pleuronectes stellatus.[1]
Ademais de polo nome orixinario que lle impuxo Pallas, e do actualmente válido, a especie foi coñecida polo sinónimo Platichthys rugosus Girard, 1854.[1]
O nome do xénero, Platichthys está tirado dos termos do grego antigo πλατύς platýs, "plano", e ἰχθύς, ǐchthýs, "peixe", literalmente: "peixe plano".
En canto ao nome específico, stellatus, é un adxectivo do latín científico, derivado de stella, -ae, "estrela", é dicir, "con estrelas".
Entre as características distintivas desta especie destacan:[3][4][5]
Este peixe pode alcanzar unha lonxitude máxima de até os 91 cm, e un peso de 9,1 kg,[6] pero os espécimes capturados teñen un tamaño de media de 57,5 cm.[7]
Esta especie é un peixe demersal, catádromo, que vive en augas polares, tanto mariñas como doces e salobres.[8]
Os adultos adoitan viviren sobre fondos areosos ou fangosos, preto do litoral, a miúdo en aguas moi pouco profundas, e nos estuarios, durante o verán, e no inverno migra cara a auguas máis profundas.[9]
A especie distribúse polo norte do Pacífico, entre os 70° N e os 34° N, desde Corea e o sur do Xapón e, a través do estreito de Bering, no Ártico, en Alasca, e o golfo da Coronación, nos Territorios do Noroeste, Canadá, até Santa Bárbara, no sur de California, EE. UU., polo sur.[9]
A platixa do Pacífico é un peixe costeiro, que habita tanto nos estuarios na zona de auga doce, até os primeiros rápidos, con individuos xuvenís que se poden encontrar até 120 km cara ao interior, como en ambientes mariños, onde poden chegar a profundidades de até os 375 m.[3]
Os adultos desprázanse sobre o fondo mediante as ondulacións das aletas dorsal e anal, alimentándose dunha gran variedade de invertebrados bentónicos.
As larvas, peláxicas, inician a súa alimentación co consumo de crustáceos e algas planctónicas e, cando sofren a metamorfose para transformárense en peixes planos, cambian a súa dieta cara a presas máis grandes.
A idade máxima rexistrada para os membros desta especie foi de 24 anos.[10]
Platichthys stellatus hibrida con Parophrys vetulus; este híbrido, denominado Inopsetta ischyra, pode encontrarse desde o mar de Bering até San Francisco (California). Así mesmo pode hibridar con Kareius bicoloratus.[3]
A platuxa do Pacífico péscase activamente en Canadá, China, ambas as Coreas, Estados Unidos, Federación Rusa e Xapón,[11] nas zonas de pesca 61, 67 e 77 (Pacífico noroeste, noreste e centro-leste, respectivamente).[2]
A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais cualificou en 2013 o status desta especie como LC (pouco preocupante) debido á suá grande área de dispersión, ao gran número de subpoboacións e ao tamaño da poboación global, e porque esta é bastante estábel, non diminiundo o suficientemente rápido como para cualificala en calquera das categorías de especies ameazadas.[11]
Platichthys stellatus (Pallas, 1787) é un peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos, familia dos pleuronéctidos e subfamilia do pleuronectinos, pertencente ao xénero Platichthys, coñecida en galego como platuxa do Pacífico. que vive nas costas do Pacífico norte.
Trátase dunha especie de grande importancia comercial.
Como todos os peixes da familia dos pleuronéctidos, ten o corpo aplanado, asimétrico, e os dous ollos situados no mesmo lado, na cara pigmentada.
_at_NOAA%27s_Estuarine_Research_Reserve.jpg)
