nomes no trilho de navegação
Multimedia w Wikimedia Commons Łasica kolumbijska[3] (Mustela felipei) – bardzo rzadki gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae) znany tylko z departamentów Huila i Cauca w Kolumbii[4] i pobliskiej północnej części Ekwadoru (gdzie zaobserwowano tylko jednego osobnika)[2].
Umaszczenie wierzchu ciała i ogona czarno-brązowe, spód ciała pomarańczowo-żółto-brązowy. Futro dość długie[5]. Długość ciała około 22 cm, ogon około 11 cm[4].
Łasica kolumbijska wydaje się zamieszkiwać tylko tereny brzegów rzek na wysokościach 1700-2700 m n.p.m.. Biorąc pod uwagę intensywne wylesianie jego małego terenu występowania i fakt, że zaobserwowano łącznie mniej niż 10 osobników[2] łasica kolumbijska może być najrzadziej spotykanym drapieżnikiem w Ameryce Południowej[5]. Z tego powodu gatunek został oznaczony jako zagrożony w Czerwonej Księdze IUCN[2].
Bardzo niewiele wiadomo o zachowaniach i zwyczajach łasicy kolumbijskiej, ale niektóre jego cechy, na przykład błony pławne sugerują ziemnowodny tryb życia[5].
Łasica kolumbijska (Mustela felipei) – bardzo rzadki gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae) znany tylko z departamentów Huila i Cauca w Kolumbii i pobliskiej północnej części Ekwadoru (gdzie zaobserwowano tylko jednego osobnika).
Umaszczenie wierzchu ciała i ogona czarno-brązowe, spód ciała pomarańczowo-żółto-brązowy. Futro dość długie. Długość ciała około 22 cm, ogon około 11 cm.
Łasica kolumbijska wydaje się zamieszkiwać tylko tereny brzegów rzek na wysokościach 1700-2700 m n.p.m.. Biorąc pod uwagę intensywne wylesianie jego małego terenu występowania i fakt, że zaobserwowano łącznie mniej niż 10 osobników łasica kolumbijska może być najrzadziej spotykanym drapieżnikiem w Ameryce Południowej. Z tego powodu gatunek został oznaczony jako zagrożony w Czerwonej Księdze IUCN.
Bardzo niewiele wiadomo o zachowaniach i zwyczajach łasicy kolumbijskiej, ale niektóre jego cechy, na przykład błony pławne sugerują ziemnowodny tryb życia.
