Pinio [1] aŭ eŭropa migdalpino (Pinus pinea) estas palearktisa specio de pino el la familio de la pinacoj kun plate disetendita branĉaro alte sur la trunko (ombreloforme). La semoj estas multe manĝataj en Sud-Eŭropo (en la okcidenta parto), kie la arbo estas vaste kultivata.
La pingloj longas 10–20 cm, estas malhelverdaj, pikaj kaj duopaj. La strobiloj longas 8–14 cm. La migdalgusta semo estas riĉa je oleo, manĝebla. Tiuj semoj aperis jam en la ĉiutaga manĝaĵo de la romiaj legianoj.
Pinio aŭ eŭropa migdalpino (Pinus pinea) estas palearktisa specio de pino el la familio de la pinacoj kun plate disetendita branĉaro alte sur la trunko (ombreloforme). La semoj estas multe manĝataj en Sud-Eŭropo (en la okcidenta parto), kie la arbo estas vaste kultivata.
La pingloj longas 10–20 cm, estas malhelverdaj, pikaj kaj duopaj. La strobiloj longas 8–14 cm. La migdalgusta semo estas riĉa je oleo, manĝebla. Tiuj semoj aperis jam en la ĉiutaga manĝaĵo de la romiaj legianoj.
