Libocedrus plumosa oder Kawaka[1] ist ein immergrüner Nadelbaum aus der Gattung der Schuppenzedern (Libocedrus). Das Verbreitungsgebiet der Art liegt auf der Nord- und Südinsel von Neuseeland. Dort wächst sie im Tiefland in immergrünen Regenwäldern mit hohen Jahresniederschlägen, warmen Sommern und milden Wintern. Das dunkle, rötliche Holz ist für Täfelungen und Furniere beliebt, doch hat die Art durch ihre Seltenheit und den Schutz nur geringe wirtschaftliche Bedeutung. Sie wird auch nur selten als Zierpflanze verwendet.
Libocedrus plumosa bildet bis zu 30, manchmal auch 35 Meter hohe Bäume mit Brusthöhendurchmessern von 2 bis 3 Metern. Die Borke ist dünn, schuppig, hellbraun bis graubraun und blättert in schmalen, etwa 10 Zentimeter breiten und länglichen Streifen ab. Die Äste sind lang, aufsteigend oder ausgebreitet. Es werden zahlreiche belaubte Zweige gebildet, die in dichten, übereinanderliegenden Büschel angeordnet sind. Sie bilden bei jungen Bäumen eine pyramidenförmige Krone, bei Bäumen in Wäldern eine unregelmäßige oder konische Krone. Die belaubten, keine Zapfen bildenden Zweige bilden abgeflachte Büschel. Die äußersten Zweige sind beinahe gegenständig bis wechselständig, 15 bis 35 Millimeter lang und 2 bis 6 Millimeter breit, vollkommen mit Blättern bedeckt und bleibend.[2]
Die Blätter wachsen kreuzgegenständig und sind an den äußersten Zweigen kurz herablaufend, überlappend und zweigestaltig. Die Flächenblätter sind klein, rhombisch, 1 bis 2 Millimeter lang und etwa 1 Millimeter breit, bespitzt bis spitz und angedrückt. Sie werden an der Basis durch die größeren, 2 bis 5 selten bis 6 Millimeter langen und 1,5 bis 2 Millimeter breiten, abstehenden und an beiden Seiten abgeflachten und leicht gebogenen, ganzrandigen Kantenblätter bedeckt. Die Blätter älterer Bäume sind kleiner und beinahe gleichgestaltig. Die Blätter bilden beidseitig Spaltöffnungen. Flächenblättern bilden diese nahe der Basis, bei den Kantenblättern sind sie an der Oberseite in einer kleinen Rinne, auf der Unterseite als deutliches, unregelmäßiges Band angeordnet.[2]
Die Pollenzapfen stehen einzeln an Zweigenden. Sie sind rundlich bis eiförmig und 3 bis 5 Millimeter lang. Die 8 bis 12 Mikrosporophylle wachsen kreuzgegenständig. Sie sind schildförmig, ganzrandig und haben vier gelbe, abaxiale Pollensäcke. Die Samenzapfen stehen an Enden von Zweigen mit nur schwach zweigestaltigen Blättern. Sie verholzen innerhalb einer Wachstumsperiode und sind dann 12 bis 18 Millimeter lang. Das obere Paar von Deckschuppen ist 10 bis 15 Millimeter lang, außen etwas zurückgebogen, mit stumpfem oder spitzem Ende. Das untere Paar ist mit 5 bis 9 Millimetern kürzer und hat spitze Schuppenenden. Je Zapfen werden zwei bis vier eiförmige, abgeflachte, spitze, 3 bis 5 Millimeter lange, braune Samen mit weißem Hilum und zwei gegenständigen, dünnhäutigen Flügeln gebildet. Der kleinere Flügel bildet einen weniger als 1 Millimeter breiten Streifen, der größere ist gelblich braun, unregelmäßig oval-länglich, 6 bis 8 Millimeter lang und 3 bis 4,5 Millimeter breit.[2]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 22.[3]
Das natürliche Verbreitungsgebiet von Libocedrus plumosa liegt auf der Nordinsel von Neuseeland, auf der Südinsel ist sie auf den Nelson-Distrikt beschränkt. Sie wächst von Seehöhe bis in Höhenlagen von 600 Metern. Im Tiefland bildet sie in immergrünen, gemischten Regenwäldern zusammen mit anderen Koniferen, wie der Neuseeländischen Warzeneibe (Dacrycarpus dacrydioides), der Rimu-Harzeibe (Dacrydium cupressinum), Halocarpus kirkii, Manoao colensoi, Phyllocladus trichomanoides, Podocarpus cunninghamii, Podocarpus totara, Prumnopitys ferruginea, Prumnopitys taxifolia und im Norden der Nordinsel mit dem Neuseeländischen Kauri-Baum (Agathis australis) die Kronenschicht. Daneben wachsen Bedecktsamer wie Beilschmiedia tarairi, Dysoxylum spectabile und der Südseemyrte (Leptospermum scoparium). Die klimatischen Bedingungen sind durch reichlichen Regenfall, warme Sommer und milde Winter gekennzeichnet.[2]
In der Roten Liste der IUCN wird Libocedrus plumosa als gering gefährdet („Lower Risk/near threatened“) geführt. Es wird jedoch darauf hingewiesen, dass eine neuerliche Überprüfung der Gefährdung nötig ist.[4] Die Tieflandwälder wurden stark zurückgedrängt, seit Europäer auf Neuseeland siedeln, wobei es keine Daten gibt, wie sehr sich das auf die Bestände ausgewirkt hat. Der Regenerationszyklus erstreckt sich über mehrere Hundert Jahre und das nachhaltige Überleben hängt an großen Flächen ungestörter alter Bäume. Solche Bestände sind trotz der Errichtung von Schutzgebieten durch selektive Schlägerungen gefährdet, die weiterhin möglich sind.[5]
Libocedrus plumosa ist eine Art der Gattung der Schuppenzedern (Libocedrus) in der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae).[6] Sie wurde 1832 von David Don als Dacrydium plumosum (Basionym) erstbeschrieben, und damit der Gattung der Harzeiben (Dacrydium) zugeordnet.[7] Charles Sprague Sargent stellte die Art 1896 zu den Schuppenzedern. Der Gattungsname Libocedrus leitet sich vom Griechischen libos für „Träne“ oder „Tropfen“ ab, verweist damit auf austretende Harztropfen, und von cedrus dem Gattungsnamen der Zedern.[8] Das Artepitheton plumosa leitet sich vom lateinischen pluma für „Flaumfeder“ ab und verweist damit auf die Form der Belaubung.[9][2]
Weitere Synonyme sind Libocedrus doniana (Hook.) Endl. und Thuja doniana Hook.
Das dunkle, rötliche Holz der Art ist fein gemasert und schön gemustert und wird daher gerne für Furniere und Täfelungen verwendet. Durch die Seltenheit und die Schutzmaßnahmen hat sie jedoch nur eine geringe wirtschaftliche Bedeutung. Sie wird nur selten kultiviert, da sie kälteempfindlicher als Libocedrus bidwillii ist, kann jedoch im südlichen Europa und in Kalifornien angepflanzt werden, wenn die Wasserversorgung gewährleistet ist.[10]
Libocedrus plumosa oder Kawaka ist ein immergrüner Nadelbaum aus der Gattung der Schuppenzedern (Libocedrus). Das Verbreitungsgebiet der Art liegt auf der Nord- und Südinsel von Neuseeland. Dort wächst sie im Tiefland in immergrünen Regenwäldern mit hohen Jahresniederschlägen, warmen Sommern und milden Wintern. Das dunkle, rötliche Holz ist für Täfelungen und Furniere beliebt, doch hat die Art durch ihre Seltenheit und den Schutz nur geringe wirtschaftliche Bedeutung. Sie wird auch nur selten als Zierpflanze verwendet.
Ko te Kawaka he rākau whakakake o Aotearoa. He rākau tāroaroa e rite ana ki te Pāhautea. He keokeo te mata, pērā i te Kahikatea. Ko ngā raurau he rite ki te huruhuru whenua. Ko te ingoa pūtaiao ko Libocedrus plumosa.
Ko te Kawaka he rākau whakakake o Aotearoa. He rākau tāroaroa e rite ana ki te Pāhautea. He keokeo te mata, pērā i te Kahikatea. Ko ngā raurau he rite ki te huruhuru whenua. Ko te ingoa pūtaiao ko Libocedrus plumosa.
Libocedrus plumosa, with the common name kawaka, is a species of Libocedrus that is endemic to New Zealand.
The tree is native to the North Island from south of 35°S and from Cape Farewell to Whanganui Inlet area and locally at the north end of the South Island, near Nelson (41° S).[2]
It grows from sea level up to 600 metres (2,000 ft) in altitude, in temperate rainforests.
It is an IUCN Red List Near threatened species, that is endangered by habitat loss.[3][1]
Libocedrus plumosa is an evergreen coniferous tree growing to 30–35 metres (98–115 ft) tall, with a trunk up to 3 metres (9.8 ft) diameter. The bark is loose, fibrous and light brown.[2]
The foliage is arranged in flattened sprays; the leaves are scale-like, arranged in opposite decussate pairs on the shoots; the facial leaves are 1–2 mm long and 1 mm broad, and the lateral leaves distinctly larger, 2–5 mm long and 1.5–2 mm broad.
The seed cones are cylindrical, 12–18 mm long, with four scales each with a prominent curved spine-like bract; they are arranged in two opposite decussate pairs around a small central columella; the outer pair of scales is small and sterile, the inner pair large, each bearing two winged seeds. They are mature about six to eight months after pollination. The pollen cones are 3–5 mm long.[3]
The kawaka has been planted as an ornamental tree in several parts of the British Isles, including as far north as Castlewellan, Northern Ireland.[4]
Libocedrus plumosa, with the common name kawaka, is a species of Libocedrus that is endemic to New Zealand.
Libocedrus plumosa (kawaka) es una especie de Libocedrus, endémico de Nueva Zelanda, distribuyéndose en la Isla Norte, y localmente en el norte de la Isla del Sur cerca de Nelson. Crece desde el nivel del mar hasta los bosques templados húmedos. Está amenazada por la destrucción de hábitat.[1][2]
Es un árbol perennifolio conífero que crece alrededor de 30–35 m de alto, con un tronco de hasta 3 m diámetro. El follaje está dispuesto en ramilletes aplanados; las hojas tienen forma de escamas, formadas en pares decusados en las yemas; las hojas faciales miden 1–2 mm de largo y 1 mm de ancho, y las hojas son distintivamente más grandes, 2–5 mm de largo 1.5–2 mm de ancho. Los conos son cilíndricos, 12–18 mm de largo, con cuatro escamas cada una con una prominente bráctea espinosa; están dispuestas en dos pares decusados alrededor de la pequeña columela central; el par exterior de escamas es pequeño y estéril, el par interior es grande, cada uno produciendo dos semillas aladas. Maduran en alrededor de seis a ocho meses después de la polinización. Los conos de polen miden de 3–5 mm largo.[1]
La madera es de grano fino, a menudo, muy bien marcado, rojo, de color oscuro, duradero, fácil de trabajar, y por lo tanto idónea para muebles, así como para trabajos generales de construcción. Fue utilizado antiguamente para tejas para techos y propósitos generales de construcción, pero es demasiado escasa para tener gran valor comercial.[3]
Libocedrus plumosa fue descrito por (D.Don) Sarg. y publicado en The Silva of North America 10: 134. 1896[4]
Libocedrus: nombre genérico que deriva de las palabras griegas: libo = "lágrima" y cedrus = Cedrus".[5]
plumosa: epíteto latíno que significa "plumosa".[6]
Datos: Q4069268
Multimedia:
Especies: Libocedrus plumosa
Libocedrus plumosa (kawaka) es una especie de Libocedrus, endémico de Nueva Zelanda, distribuyéndose en la Isla Norte, y localmente en el norte de la Isla del Sur cerca de Nelson. Crece desde el nivel del mar hasta los bosques templados húmedos. Está amenazada por la destrucción de hábitat.
Libocedrus plumosa[2] er sígræn trjátegund sem er einlend á Nýja-Sjálandi.
Henni er ógnað af tapi búsvæða.[3][4]
Libocedrus plumosa er sígræn trjátegund sem er einlend á Nýja-Sjálandi.
Henni er ógnað af tapi búsvæða.
Multimedia w Wikimedia Commons Libocedrus plumosa (D.Don) Druce – gatunek drzew lub krzewów z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae Rich. ex Bartl.). Występuje endemicznie w Nowej Zelandii.
Gatunek ten cechuje lokalny zasięg występowanie, lecz jest dość powszechny w swoim zakresie. Rośnie na wyspach Północnej i Południowej[4]. Na Wyspie Południowej jego zakres jest ograniczony do regionu Tasman.
Naturalnymi siedliskami są nizinnych, zimozielonych lasach mieszanych. Dzieli ekosystem z innymi iglastymi – Dacrycarpus dacrydioides, Dacrydium cupressinum, Halocarpus kirkii, Manoao colensoi, Phyllocladus trichomanoides, Podocarpus cunninghamii, zastrzalin totara, Prumnopitys ferruginea, Prumnopitys taxifolia, a także w północnej części występowania z agatisem nowozelandzkim. Natomiast z roślin okrytonasiennych dzieli habitat z takimi jak Beilschmiedia tarairi, Dysoxylum spectabile oraz manuka. Rośnie na wysokości do 600 m n.p.m. Rośnie na terenach, gdzie opady deszczu są wysokie przez cały rok, a klimat charakteryzuje się łagodnymi zimami i ciepłymi latami[5].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii NT (near threatened) – gatunków bliskich zagrożeniu[5].
Obszar występowanie lasów nizinnych został mocno zredukowany, od kiedy na te tereny zaczęli przybywać osadnicy europejscy. Nie są dostępne zapisy, które wskazywałyby stopnień redukcji populacji tego gatunki[5].
Obecnie zakres występowania gatunku szacuje się na 1250 km², który mieści się w progu gatunków narażonych (VU – vulnerable). Historyczne dane ilościowe w przeszłości wykazywały spadek populacji z powodu wykorzystywania drewna tego gatunku oraz w związku z wylesianiem na potrzeby rolnictwa. Spadek ten udało się zatrzymać i stopniowo zaczęto regenerację jego populacji[5].
Nie było danych ilościowych spadek historyczny powodu wykorzystywania drewna i zamiany lasów na potrzeby rolnictwa. Spadek ten przestał i wiele poprzednio zalogowanego z działki leśne są teraz regeneracji. Jednak gatunek ten wymaga dużych zalesionych obszarów jego cyklu życia i wytrwałości w strukturze lasów i rzędu. Wydaje się zatem, że należy jak najbliżej flagi zagrożona dopóki wzrost dojrzałych osobników jest oczywiste. Na tym etapie byłoby to najprawdopodobniej należy ocenić jako najmniejszej troski[5].
Obecnie gatunek ten jest chroniony w Nowej Zelandii przez prawo[5].
Ze względu na rozdrobnienie nizinnego lasu, wiele subpopulacji[a][6] jest teraz odizolowanych od siebie[5].
Libocedrus plumosa (D.Don) Druce – gatunek drzew lub krzewów z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae Rich. ex Bartl.). Występuje endemicznie w Nowej Zelandii.
Libocedrus plumosa é uma espécie de conífera da família Cupressaceae.
Apenas pode ser encontrada na Nova Zelândia.
Está ameaçada por perda de habitat.
Libocedrus plumosa é uma espécie de conífera da família Cupressaceae.
Apenas pode ser encontrada na Nova Zelândia.
Está ameaçada por perda de habitat.
Ендемік Нової Зеландії, що росте на Північному острові, і на Південному острові, де обмежений в районі Тасман. Цей вид зустрічається в рівнинних вічнозелених дощових змішаних лісах, разом з інших хвойними, наприклад, Dacrycarpus dacrydioides, Dacrydium cupressinum, Halocarpus kirkii, Manoao colensoi, Phyllocladus trichomanoides, Podocarpus cunninghamii, Podocarpus totara, Prumnopitys ferruginea, Prumnopitys taxifolia і на крайній півночі Північного острова Agathis australis. Різні покритонасінні змішуються, наприклад, Beilschmiedia tarairi, Dysoxylum spectabile, Leptospermum scoparium, але хвойні (особливо Agathis) можуть утворювати гаї з кількох покритонасінних, утворюючи мозаїчну картину, а не рівномірно змішаний ліс. Висотний діапазон становить від близько рівня моря до 600 м над рівнем моря. Деревовидні папороті, особливо в прогалинах, можуть бути у достатку. Ці ліси отримують рясні дощі протягом усього року і теплу погоду взимку і тепле літо.
Дерево 18-25 (-31) м заввишки і зазвичай 60-120 см діаметром. Крона конічна, з важкими, майже горизонтально розлогими гілками. Кора червоно-коричнева, лущиться на тонкі смужки. На неповнолітніх деревах листки дуже нерівні, бічні листки приблизно до 5 мм в довжину, лицьові листки завдовжки близько 0,8 мм. На дорослих деревах листки менш рівні, бічні листки довжиною близько 3-5 мм, перекриваються і більш тісні; лицьові листки завдовжки близько 1,25-2,5 мм, трикутні. Пилкові шишки ростуть поодинці, 5-8 мм завдовжки, лінійні, з 8-12 спорофілами. Насіннєві шишки деревні, яйцевидні, 10-15 мм, з 4 лусками. Шишки містять 2—4 яйцеподібні, здавлені, 3-5 мм завдовжки, коричневе насіння з білим рубчиком і двома протилежними, тонкошкірими крилами.
Деревина цього виду темно-червонувато-коричнева, дрібнозерниста і часто з красивим візерунком і тому цінується на меблі й дерев'яні панелі. Рідкість і, принаймні, останнім часом захист від експлуатації змушує деревину не мати високої економічної цінності. Як декоративне дерево воно рідкість, так як менш витривале, ніж Libocedrus bidwillii, але йому має бути добре в Каліфорнії, Південній Європі, і в районах з аналогічним м'яким кліматом, за умови, якщо немає тривалого сухого періоду.
Рівнинні ліси значно скоротилися, відтоді як європейські поселення з'явилися в Новій Зеландії близько двох століть тому. Цей вид зустрічається й у кількох охоронних територіях, і на приватних землях.
Libocedrus plumosa là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được D.Don Druce mô tả khoa học đầu tiên năm 1917.[1]
Libocedrus plumosa là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được D.Don Druce mô tả khoa học đầu tiên năm 1917.
