The Mekong snail-eating turtle (Malayemys subtrijuga) is a species of turtle in the family Geoemydidae. It was monotypic within the genus Malayemys until Brophy (2004, 2005)[4] reevaluated (based on morphology) Malayemys macrocephala (Gray, 1859),[5] which has been long time considered to be a synonym of M. subtrijuga.
The Mekong snail-eating turtle is found in the Mekong River basin of Cambodia, Laos, southern Vietnam, and Thailand and the northern Malay Peninsula, and Java, Indonesia.[4][6] It could have been introduced to Java via human intervention from the Mekong River Basin. The occurrence of the species in Indonesia is regarded by Brophy (2005) to be allochthonous, i.e., non-native (Sumatra) or extinct (Java)[4]
The Mekong snail-eating turtle (Malayemys subtrijuga) is a species of turtle in the family Geoemydidae. It was monotypic within the genus Malayemys until Brophy (2004, 2005) reevaluated (based on morphology) Malayemys macrocephala (Gray, 1859), which has been long time considered to be a synonym of M. subtrijuga.
Malayemys subtrijuga Malayemys generoko animalia da. Narrastien barruko Geoemydidae familian sailkatuta dago.
Malayemys subtrijuga Malayemys generoko animalia da. Narrastien barruko Geoemydidae familian sailkatuta dago.
Malayemys subtrijuga est une espèce de tortues de la famille des Geoemydidae[1].
Cette espèce se rencontre au Cambodge, au Laos, au Viêt Nam et en Thaïlande[1]. Elle a été introduite sur l'île de Java en Indonésie.
Malayemys subtrijuga est une espèce de tortues de la famille des Geoemydidae.
La tartaruga mangia-chiocciole del Mekong (Malayemys subtrijuga Schlegel & Müller, 1845) è una specie di tartaruga della famiglia dei Geoemididi[2].
Il carapace, che può raggiungere una lunghezza di circa 200 mm, è ovale e leggermente bombato, il suo colore tende al marrone-castagna. Il piastrone è giallo o color crema con grandi macchie scure su ogni scute. La testa ha una colorazione di base nerastra con diverse striature chiare. È una specie carnivora che si nutre principalmente di chiocciole e altri gasteropodi a cui associa anche lombrichi, insetti acquatici, crostacei e piccoli pesci. Le femmine depongono da 4 a 6 uova bianche e allungate, l'incubazione dura all'incirca 167 giorni[3].
Distribuita in Cambogia, Vietnam, Thailandia e Laos, introdotta in Indonesia (Giava). Vive in ambienti acquatici a lento corso, caratterizzati da fondali fangosi e abbondante vegetazione acquatica quali: torrenti, laghetti, canali, paludi e risaie[3].
Molte popolazioni sono sfruttate per scopi alimentari e in alcune zone vengono raccolte anche le uova. La tartaruga mangia-chiocciole del Mekong viene spesso catturata per essere rilasciata negli stagni dei templi buddhisti. Questo sfruttamento ne ha causato un declino in tutto il suo areale, in particolare in Cambogia, Laos e Vietnam. Infine, il degrado degli habitat a causa dell'inquinamento e la cattura accidentale nelle reti da pesca stanno contribuendo allo stato di vulnerabilità di questa specie. È inserita in Appendice II CITES ed è soggetta a una serie di leggi nazionali; in Cambogia e Thailandia, il consumo, l'uso e l'esportazione di questa specie è vietata e in Vietnam l'esportazione di tutte le specie di tartarughe autoctone è vietato. Solo nel Laos la specie non è soggetta ad alcuna protezione[3].
La tartaruga mangia-chiocciole del Mekong (Malayemys subtrijuga Schlegel & Müller, 1845) è una specie di tartaruga della famiglia dei Geoemididi.
Kura-kura Siput nama lain Juku-juku Siput atau nama saintifiknya Malayemys subtrijuga merupakan spesis kura-kura dalam famili Bataguridae. Malaysia merupakan salah satu daripada 12 negara yang telah diiktiraf sebagai kepelbagaian raya "mega diversity" dari segi bilangan dan kepelbagaian flora dan fauna dengan 15,000 spesies pokok berbunga yang diketahui, 286 spesies mamalia, lebih 1,500 vertebrata darat, lebih 150,000 spesies invertebrata, lebih 1000 spesies rama-rama dan 12,000 spesies kupu-kupu, dan lebih 4,000 spesies ikan laut.
Kura-kura Siput biasanya dijumpai berhampiran lembangan Sungai Mekong di Kemboja, Laos, selatan Vietnam, dan timur laut Thailand.[4] Dibawa masuk ke Jawa, Indonesia.[4] Menurut Brophy (2005), spesies ini dibawa dari tempat lain ke Indonesia, dan bukannya spesies tempatan (Sumatra).[petikan diperlukan]d
kura-kura Siput adalah tergolong dalam kumpulan haiwan yang dikenali sebagai kura-kura, yang merujuk secara umum kepada haiwan yang tergolong dalam golongan benda hidup, alam haiwan, bertulang belakang (vertebrata), filum kordata, kelas reptilia, susunan : Testudines, keluarga Emydidae, Genus-Malayemys, Spesies-Malayemys subtrijuga.
Tubuh kura-kura Siput dilindungi oleh kerangka khas yang terbentuk dari rusuk mereka. Kesemua kura-kura, sama ada yang masih hidup atau telahpun pupus merupakan dari susunan Chelonia, termasuk super susunan Testudines.
Kura-kura Siput merupakan haiwan maun. Makanan utama kura-kura Siput adalah tumbuhan.
Sebagai reptilia, kura-kura Siput membiak dengan cara bertelur di dalam sarang yang dibinanya.
|coauthors= tidak diketahui diabaikan (guna |author=) (bantuan) |coauthors= tidak diketahui diabaikan (guna |author=) (bantuan)
Kura-kura Siput nama lain Juku-juku Siput atau nama saintifiknya Malayemys subtrijuga merupakan spesis kura-kura dalam famili Bataguridae. Malaysia merupakan salah satu daripada 12 negara yang telah diiktiraf sebagai kepelbagaian raya "mega diversity" dari segi bilangan dan kepelbagaian flora dan fauna dengan 15,000 spesies pokok berbunga yang diketahui, 286 spesies mamalia, lebih 1,500 vertebrata darat, lebih 150,000 spesies invertebrata, lebih 1000 spesies rama-rama dan 12,000 spesies kupu-kupu, dan lebih 4,000 spesies ikan laut.
De Maleisische moerasschildpad[2] of rijstveldschildpad (Malayemys subtrijuga) is een schildpad uit de familie Geoemydidae.[3] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door August Friedrich Schweigger in 1812. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Emys hermanni gebruikt. In andere talen wordt de soort ook wel slakkenetende schildpad genoemd vanwege de voorkeur voor slakken.
De Maleise moerasschildpad bereikt een schildlengte van maximaal 21 centimeter, maar de meeste exemplaren blijven daar ruim onder. De schildtekeningen en -vormen zijn complex, de basiskleur van het schild is bruin, de hoornplaten zijn aan de schildrand geel, maar iedere hoornplaat heeft aan de achterzijde onderaan een zwarte vlek. Alle hoornplaten aan de bovenzijde van het schild hebben een donker tot zwartgekleurde of zwarte, licht opstaande bult. De drie rijen hoornplaten vormen ook drie rijen bulterige vlekken, deze staan in verbinding met een lichte kiel. Bij juvenielen is deze kiel hoger en de bulten op het schild lijken meer op stekels. De huid van kop en poten is zeer donkergrijs tot zwart, aan de zijkanten van de kop zit zowel bovenaan als onderaan een gele streep die bij de neuspunt bijeenkomen en een driehoek vormen aan de zijkant. De kop van voren bezien heeft een zeer markante lijnentekening die doet denken aan een voodoo-masker.
Er is ook een soort die Borneose rivierschildpad (Orlitia borneensis) wordt genoemd, maar veel groter wordt tot 80 centimeter.
De Maleisische moerasschildpad komt voor in Maleisië, Thailand, Cambodja, Laos, zuidelijk Vietnam en waarschijnlijk ook in Indonesië op Java en Sumatra. De habitat bestaat uit langzaam stromende wateren als moerassen en andere kleinere wateren, de mens wordt niet geschuwd en ook in rijstvelden komt de soort voor. De Maleisische moerasschildpad eet voornamelijk slakken maar maakt ook andere prooien buit als wormen, kreeftachtigen en mosselen en soms planten worden wel gegeten. De schildpad is een trage soort, die niet vaak op het land komt en niet veel zont.
In het droge seizoen wordt een nest gemaakt, dat waarschijnlijk niet meer dan 10, maar meestal tussen 3 en 6 eitjes bevat. Hoelang de incubatietijd van de eitjes duurt, is niet precies bekend. Het is een van de weinige schildpadsoorten die nog niet bedreigd is. Omdat de schildpad erg schuw is, is de soort in gevangenschap echter zeer moeilijk in leven te houden.
De Maleisische moerasschildpad of rijstveldschildpad (Malayemys subtrijuga) is een schildpad uit de familie Geoemydidae. De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door August Friedrich Schweigger in 1812. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Emys hermanni gebruikt. In andere talen wordt de soort ook wel slakkenetende schildpad genoemd vanwege de voorkeur voor slakken.
Malayemys subtrijuga[3] är en sköldpaddsart som beskrevs av August Friedrich Schweigger 1812. Arten ingår i släktet Malayemys och familjen Geoemydidae.[6][7] IUCN kategoriserar Malayemys subtrijuga globalt som sårbar.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[6]
Sköldpaddorna kan ha upp till 21 centimeter långa skal, de flesta individer blir dock betydligt mindre. Skalet är ovalt och måttligt välvt, det saknar sågtänder men har hack baktill. Färgen på skalet varierar från ljustbrunt till mörkbrunt och kan ibland vara mahognyfärgat, kanterna är gula eller krämfärgade. Bukskölden är gul eller krämfärgad med ett mönster bestående av mörkbruna eller svarta fläckar.[8]
Huvudet är relativt stort med utskjutande nos. På det svarta huvudet löper flera gula eller krämfärgade ränder från nosen och bakåt. Benen är grå eller svarta med en smal gul yttre kant.[8]
Malayemys subtrijuga återfinns i norra Malaysia, Thailand, Kambodja, Laos och i södra Vietnam. Arten har också introducerats på de indonesiska öarna Sumatra och Java.[7]
Arten föredrar långsamt rinnande vatten med mjuka bottnar och riklig vegetation. Den har hittats i dammar, kanaler, små bäckar, träsk och på risfält.[8]
Malayemys subtrijuga äter som huvudsaklig föda sniglar, större honor äter också sötvattensmusslor. Det har även observerats att arten äter maskar, vattenlevande insekter, kräftdjur och små fiskar.[8]
Honorna lägger vanligtvis tre till sex ägg åt gången, men så mycket som tio ägg har rapporterats. Äggen är mellan 3,2 och 4,5 centimeter långa och mellan 2 och 2,5 centimeter breda, vita och med skört skal. Insamlade ägg tog i genomsnitt 167 dagar på sig att kläckas, variationen i tid var dock stor (upp till fyra månader). De nykläckta ungdjuren hade i genomsnitt 3,5 centimeter långa skal.[8]
Wikispecies har information om Malayemys subtrijuga.
Malayemys subtrijuga är en sköldpaddsart som beskrevs av August Friedrich Schweigger 1812. Arten ingår i släktet Malayemys och familjen Geoemydidae. IUCN kategoriserar Malayemys subtrijuga globalt som sårbar. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Загальна довжина досягає 20 см. Голова товста, морда дещо витягнута. Карапакс опуклий. На спині її помітні три невисоких гребеня. Лапи мають плавальні перетинки. Має потужні щелепи. Хвіст порівняно довгий.
Темно-коричневий панцир вкритий чорними плямами, пластрон майже повністю забарвлено у жовтий колір. На голові є гарний малюнок з ясно-жовтих поздовжніх смуг і плям.
Полюбляє маленькі озера та болота. Це досить полохлива тварина. Намагається сховатися. Харчується молюсками, переважно равликами. Звідси й походить її назва. Іноді також вживає комах та ракоподібних.
Самиці відкладають від 3 до 10 яєць, у середньому 6.
Мешкає на півдні В'єтнаму, у Камбоджі, східному Таїланді, Лаосі, на островах Суматра, Ява (Індонезія).
Rùa ba gờ (Danh pháp hai phần: Malayemys subtrijuga) là một loài rùa trong họ Emydidae. Loài này được Schweigger mô tả khoa học đầu tiên năm 1812.[3]
Rùa ba gờ (Danh pháp hai phần: Malayemys subtrijuga) là một loài rùa trong họ Emydidae. Loài này được Schweigger mô tả khoa học đầu tiên năm 1812.
食蝸龜（學名：Malayemys subtrijuga ；英语：Mekong snail-eating turtle），亦名食螺龜、湄公食蝸龜、湄公食螺龜，地龜科（英语：Geoemydidae）食蝸龜屬的一種，主要分布於東南亞地區，長期以來馬來食蝸龜（Malayemys macrocephala）被誤認為是食蝸龜（Malayemys subtrijuga）的同物異名，但現已獨立出去。
食蝸龜喜歡生活在水流緩慢的水域，屬雜食性水龜，由於上下顎較其他龜強而有力，因此可以輕易咬碎螺、蝸牛等水生生物，偶然也會進食昆蟲、植物。
馬來食蝸龜主要分佈在湄公河流域的柬埔寨、寮國、越南南部、泰國、馬來半島北部、印尼爪哇等東南亞地區[3][4]。
食蝸龜（學名：Malayemys subtrijuga ；英语：Mekong snail-eating turtle），亦名食螺龜、湄公食蝸龜、湄公食螺龜，地龜科（英语：Geoemydidae）食蝸龜屬的一種，主要分布於東南亞地區，長期以來馬來食蝸龜（Malayemys macrocephala）被誤認為是食蝸龜（Malayemys subtrijuga）的同物異名，但現已獨立出去。
_(7783149638).jpg)
Emys subtrijuga
Schlegel & Müller, 1844
インドシナニシクイガメ（印度支那螺食亀、Malayemys subtrijuga）は、イシガメ科ニシクイガメ属に分類されるカメ。ニシクイガメ属の模式種。
模式標本の産地（模式産地）はインドネシア（ジャワ島）だが移入された個体群とする説もある。
カンボジア、タイ王国東部、ベトナム南部に自然分布。ラオスに分布する可能性もある。
最大甲長20cm程。オスよりもメスの方が大型になる。
頭部は黒く、2-3対の黄色や淡黄色の縦縞が入る。上から2本目の吻端から眼下部を通り側頭部へ伸びる縦縞が眼より前方では細く、また上から1本目の眼上部を通る筋模様と吻端で繋がる。鼻孔より下にある短い縦縞は6本以上。
低地の流れの緩やかな河川、池沼、湿地、水田等に生息する。水底を徘徊するようにして活動する。
食性は雑食で、主に巻貝（メスの大型個体は二枚貝も）を食べるが、昆虫類、甲殻類等も食べる。
繁殖形態は卵生。
生息地では食用とされることもある。開発による生息地の破壊や水質汚染、食用の乱獲等により生息数は減少している。IUCNのレッドリストでもM. subtrijugaはVulnerable（絶滅危惧II類）として評価されているが、これはマレーニシクイガメを分割する前（ニシクイガメとして）の評価である。
ペットとして飼育されることもあり、日本にも輸入されている。2004年にニシクイガメとしてワシントン条約附属書IIに掲載されてから流通は激減した。ほぼ野生個体のみが流通し、流通も稀。本種は神経質で、さらに水底を徘徊し動きの遅い貝類を噛み砕いて食べる。そのため複数飼育すると他のカメに餌を取られたり、他の個体に噛み付くことがあるので基本的には単独飼育となる。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 
