dcsimg

Behavior ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Durante todo el año forman parejas que viajan en compañía de grupos del "sargento" (Ramphocelus passerinii) y otras aves frugívoras pequeñas.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Distribution ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente rara y localizada en el noroeste seco, y muy poco común en el Valle Central. En el resto del país es de común a abundante. Se localiza desde el nivel del mar hasta los 1200 m. y en ocasiones hasta los 1500 m..


Distribucion General: Se encuentran desde el sureste de México hasta el oeste de Ecuador, norte de Bolivia y el sureste de Brasil.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Trophic Strategy ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Se alimentan de insectos (ej. hormigas) una gran variedad de frutos, néctar que extraen apretando las flores y ocasionalmente flores y botones tiernos.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Reproduction ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Su nido tiene forma de una taza voluminosa, bien construida, con una base hecha de pedazos largos de bejuco seco y tallos de hierbas, una capa intermedia de hojas de zacate, tiras de banano, corteza delgada y otros materiales planos, y forrada con bejucos, zarcillos, raicillas o fibras finas. Se localiza entre un matorral, seto, cultivo, arbusto al lado de una casa o un árbol frutal, casi siempre a una altura de 0.25 a 2 m. , y raras veces a alturas hasta de 9 m., en medio del follaje denso. Ponen 2 huevos azules pálidos con una corona de rayones y manchas negras. Se reproducen de marzo a agosto. Ponen 2 nidadas.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Diagnostic Description ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Mide 20 cm. y pesa 50 grs. Es grande; de pico convexo y robusto y la garganta anteada con un borde negro y grueso. Los adultos muestran la cabeza principalmente gris pizarra oscura, con un tinte oliva en la parte posterior de la coronilla. Las cejas son angostas y blancas y el resto de la región superior es verde oliva. Los lados de la garganta y la faja ancha a través de la parte baja de la región anterior del cuello son de color negro y enmarca la barbilla blanca y el centro anteado de la garganta. El resto de la región inferior es gris, con un tinte ante que se torna a parduzco en los flancos y a ante leonado en las coberteras infracaudales. El pico y las patas son negruzcas. Los individuos juveniles presentan el píleo verde oliva opaco y las cejas teñidas con oliva. La garganta y el pecho son negruzcos con un moteado blancuzco en la barbilla y la garganta, y el resto de la región inferior está teñida con un moteado o parduzco y con escamado y manchas fuscas. El pico es entre grisáceo pálido y color cuerno, con la base del culmen fusca. Adquieren el plumaje de adulto cuando tienen de 3 a 4 meses de edad.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Diagnostic Description ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Localidad del tipo: Cayenne.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Habitat ( Spagneul; Castilian )

fornì da INBio
Frecuentan los matorrales en áreas de crecimiento secundario, potreros con arbustos, cultivos sombreados, sitios parcialmente despejados y vegetación densa en bordes del bosque, al que penetra a distancias cortas para forrajear y en raras ocasiones para anidar.

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
sit compagn
INBio

Saltator maximus ( Asturian )

fornì da wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Saltator maximus, tamién denomináu saltator gorjileonado, saltador gorgianteado, saltador enmedallado y picurero bosquero,[2] ye una especie d'ave paseriforme de Centro y Suramérica, tradicionalmente asitiada dientro de la familia Cardinalidae, pero anguaño s'alderique sobre si ta más emparentada con Thraupidae.

Mide ente 17 y 21 cm. L'adultu tien una cabeza gris cayuela, con una corona verdosa y ceyes blanques. Les partes dorsales de l'ave son color verde oliva; les partes ventrales son grises, tornándose leonadas nel banduyu baxu y nes plumes cobertoras inferiores de la cola. El gargüelu ye leonada, arrodiada d'una banda negra qu'inclúi tantu'l gargüelu y el pechu. Los xuveniles son más opacos, col gargüelu y el pechu coritos con llurdios blancos, y llurdios pardos nes partes inferiores. El picu ye convexu y gruesu, de color negru; negres son les pates.

Habita montes tropicales mestos, dende'l sur de Méxicu hasta Brasil y occidente d'Ecuador. Aliméntase de frutos, yemes de plantes, néctar ya inseutos.

La fema pon dos güevos azules macios, de 22 a 32 mm de llargor por 16 a 21 mm d'anchu y un pesu de 4,8 a 6,1. Los niales son en forma de concu, construyíos n'árboles a altores cimeros a 2 metros.

Referencies

  1. BirdLife International. «Saltator maximus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2011.1.
  2. Saltador de Gargüelu Canelu (Saltator maximus) (Statius Müller, PL, 1776) en Avibase.

Bibliografía

  • Peterson, Roger Tory, y Edward L. Chalif. 2008. Aves de Méxicu. Guía de campu. Editorial Diana, Méxicu.
  • Foster, Mercedes S. 2007. The potential of fruiting trees to enhance converted habitats for migrating birds in southern Mexico. Bird Conservation International 17(1): 45-61. [1]
  • Hilty, Steven L. 2003. Birds of Venezuela. Christopher Helm, Londres. ISBN 0-7136-6418-5
  • Stiles, F. Gary, y Alexander Frank Skutch. 1989. A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4
  • UICN. «Saltator maximus Llista Colorada de la IUCN» (inglés). Consultáu'l 9 d'abril de 2009.

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Saltator maximus: Brief Summary ( Asturian )

fornì da wikipedia AST
Saltator maximus Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Saltator maximus, tamién denomináu saltator gorjileonado, saltador gorgianteado, saltador enmedallado y picurero bosquero, ye una especie d'ave paseriforme de Centro y Suramérica, tradicionalmente asitiada dientro de la familia Cardinalidae, pero anguaño s'alderique sobre si ta más emparentada con Thraupidae.

Mide ente 17 y 21 cm. L'adultu tien una cabeza gris cayuela, con una corona verdosa y ceyes blanques. Les partes dorsales de l'ave son color verde oliva; les partes ventrales son grises, tornándose leonadas nel banduyu baxu y nes plumes cobertoras inferiores de la cola. El gargüelu ye leonada, arrodiada d'una banda negra qu'inclúi tantu'l gargüelu y el pechu. Los xuveniles son más opacos, col gargüelu y el pechu coritos con llurdios blancos, y llurdios pardos nes partes inferiores. El picu ye convexu y gruesu, de color negru; negres son les pates.

Habita montes tropicales mestos, dende'l sur de Méxicu hasta Brasil y occidente d'Ecuador. Aliméntase de frutos, yemes de plantes, néctar ya inseutos.

La fema pon dos güevos azules macios, de 22 a 32 mm de llargor por 16 a 21 mm d'anchu y un pesu de 4,8 a 6,1. Los niales son en forma de concu, construyíos n'árboles a altores cimeros a 2 metros.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Saltator maximus ( Catalan; Valensian )

fornì da wikipedia CA

Saltator maximus és una espècie d'ocell passeriforme d'Amèrica Central i del Sud, tradicionalment col·locada dins de la família Cardinalidae, però actualment es debat sobre si està més emparentada amb Thraupidae.

Habita boscos tropicals densos, des del sud de Mèxic fins al Brasil i occident d'Equador. S'alimenta de fruits, gemmes de plantes, nèctar i insectes.

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Saltator maximus Modifica l'enllaç a Wikidata
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autors i editors de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CA

Dawnsiwr gên felynllwyd ( Galèis )

fornì da wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Dawnsiwr gên felynllwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: dawnswyr gên felynllwyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Saltator maximus; yr enw Saesneg arno yw Buff-throated saltator. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. maximus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

Teulu

Mae'r dawnsiwr gên felynllwyd yn perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Bras Brewer Spizella breweri Bras coed Spizella arborea
Spizella-arborea-002 edit2.jpg
Bras llwydaidd Spizella pallida
Spizella pallida4 edit.jpg
Bras meysydd Spizella pusilla
FieldSparrow23.jpg
Bras Pigddu Spizella passerina
Spizella-passerina-015 edit.jpg
Bras Worthen Spizella wortheni Pila mynydd cynffonwyn Phrygilus alaudinus
Phrygilus alaudinus 1832.jpg
Pila mynydd galarus Phrygilus fruticeti
Phrygilus fruticeti (AM)-front 01.JPG
Pila mynydd gyddfwyn Phrygilus erythronotus Pila mynydd llwyd Phrygilus unicolor
Plumbeous Sierra-finch.jpg
Pila mynydd llwytu Phrygilus carbonarius
Phrygilus carbonarius 1847.jpg
Pila mynydd Patagonia Phrygilus patagonicus
SCruzBird.JPG
Pila mynydd penddu Phrygilus atriceps
Phrygilus atriceps -Bolivia-8.jpg
Pila mynydd penllwyd Phrygilus gayi
Phrygilus gayi.jpg
Pila mynydd Periw Phrygilus punensis
Phrygilus punensis -near Cusco, Peru-8.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CY

Dawnsiwr gên felynllwyd: Brief Summary ( Galèis )

fornì da wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Dawnsiwr gên felynllwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: dawnswyr gên felynllwyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Saltator maximus; yr enw Saesneg arno yw Buff-throated saltator. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. maximus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CY

Buff-throated saltator ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

The buff-throated saltator (Saltator maximus) is a seed-eating bird in the tanager family Thraupidae. It breeds from southeastern Mexico to western Ecuador and northeastern Brazil.

The buff-throated saltator is on average 20 cm (7.9 in) long and weighs 42–52 g (1.5–1.8 oz). The adult has a slate-grey head with a white supercilium and a greenish crown. The upperparts are olive green, the underparts are grey becoming buff on the lower belly, and the throat is buff, edged with black. The thick convex bill and legs are black. Young birds are duller, and have a white-mottled blackish throat and breast, and brown markings on the lower underparts.

The common call is a high seeeer. Males duet melodiously with a warbled cheery cheery answered by cheery to you.

This is a species of dense vegetation. The buff-throated saltator feeds on fruit (e.g. of Cymbopetalum mayanum (Annonaceae), Trophis racemosa (Moraceae), and gumbo-limbo (Bursera simaruba)),[2] buds, nectar and slow-moving insects. It forages at low and mid levels, sometimes with mixed species flocks.

The two pale blue eggs per clutch measure some 22–32 mm (0.87–1.26 in) long by about 16.5–21.5 mm (0.65–0.85 in) wide and weigh about 4.8–6.1 g (0.17–0.22 oz) each, which is large among Saltator eggs.[3] They are laid in a bulky cup nest up to 2 m (6.6 ft) high in a tree or bush.

References

  1. ^ BirdLife International (2016). "Saltator maximus". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T22723872A94837762. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22723872A94837762.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ Foster, Mercedes S. (2007). "The potential of fruiting trees to enhance converted habitats for migrating birds in southern Mexico". Bird Conservation International. BirdLife International. 17 (1): 45–61. doi:10.1017/S0959270906000554.
  3. ^ Echeverry-Galvis, María Ángela; Córdoba-Córdoba, Sergio (2006). "Descripción del huevo del saltátor collarejo (Saltator cinctus) y comentarios preliminares sobre huevos del género Saltator" [Description of the egg of the Masked Saltator (S. cinctus) and preliminary comments on the eggs of the genus Saltator] (PDF). Boletín de la Sociedad Antioqueña de Ornitología (in Spanish). 16 (1): 76–84.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Buff-throated saltator: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

The buff-throated saltator (Saltator maximus) is a seed-eating bird in the tanager family Thraupidae. It breeds from southeastern Mexico to western Ecuador and northeastern Brazil.

The buff-throated saltator is on average 20 cm (7.9 in) long and weighs 42–52 g (1.5–1.8 oz). The adult has a slate-grey head with a white supercilium and a greenish crown. The upperparts are olive green, the underparts are grey becoming buff on the lower belly, and the throat is buff, edged with black. The thick convex bill and legs are black. Young birds are duller, and have a white-mottled blackish throat and breast, and brown markings on the lower underparts.

The common call is a high seeeer. Males duet melodiously with a warbled cheery cheery answered by cheery to you.

This is a species of dense vegetation. The buff-throated saltator feeds on fruit (e.g. of Cymbopetalum mayanum (Annonaceae), Trophis racemosa (Moraceae), and gumbo-limbo (Bursera simaruba)), buds, nectar and slow-moving insects. It forages at low and mid levels, sometimes with mixed species flocks.

The two pale blue eggs per clutch measure some 22–32 mm (0.87–1.26 in) long by about 16.5–21.5 mm (0.65–0.85 in) wide and weigh about 4.8–6.1 g (0.17–0.22 oz) each, which is large among Saltator eggs. They are laid in a bulky cup nest up to 2 m (6.6 ft) high in a tree or bush.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Saltator maximus ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

El pepitero gorjicanelo (Saltator maximus)[3]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae perteneciente al numeroso género Saltator, anteriormente colocada en la familia Cardinalidae. Es nativo de la América tropical (Neotrópico), donde habita desde el sur de México, por Centroamérica hasta el centro de Sudamérica.

Nombres comunes

Se le denomina también picurero (en Bolivia, Colombia y Venezuela), papayero (en Colombia), saltator gorjileonado (en México), saltador gorgianteado (en Costa Rica, Honduras y Panamá), saltador enmedallado (en Nicaragua), picurero bosquero (en México), saltador golianteado (en Ecuador), saltador de garganta anteada (en Perú), saltador de garganta ocre (en México), saltador ajicero (en Colombia) o saltador de garganta canela.[4]

Distribución y hábitat

Se distribuye desde el este de México (Veracruz) hacia el sureste por la pendiente del Caribe, de Belice, Guatemala, Honduras, El Salvador, Nicaragua, y también por la pendiente del Pacífico de Costa Rica y Panamá; en Sudamérica, a occidente de los Andes, desde el noroeste de Venezuela, por Colombia, Ecuador, hasta el extremo noroeste de Perú, y a oriente de los Andes, por una inmensa región que abarca toda la cuenca amazónica y el escudo guayanés, en Colombia, Venezuela, Guyana, Surinam, Guayana Francesa, este de Ecuador, este de Perú, norte de Bolivia, hasta el centro oeste de Brasil, y una población aislada en la costa este de Brasil.[1]

Esta especie es generalmente común y ampliamente diseminada en sus hábitats naturales: el dosel y los bordes de selvas húmedas y claros adyacentes, principalmente por debajo de los 1200 m de altitud, unos pocos llegando hasta los 1600 m o más.[5]

Descripción

Mide entre 17 y 21 cm de longitud. El adulto tiene la cabeza gris pizarra, con una corona verdosa y cejas blancas. Las partes dorsales del ave son color verde oliva; las partes ventrales son grises, tornándose leonadas en el vientre bajo y en las plumas cobertoras inferiores de la cola. La garganta es leonada, rodeada de una banda negra que incluye tanto la garganta y el pecho. Los juveniles son más opacos, con la garganta y el pecho negruzcos con manchas blancas, y manchas pardas en las partes inferiores. El pico es convexo y grueso, de color negro; las patas son negras.

Se alimenta de frutos, yemas de plantas, néctar e insectos.

La hembra pone dos huevos azules pálidos, de 22 a 32 mm de longitud por 16 a 21 mm de ancho y un peso de 4,8 a 6,1 g. Los nidos son en forma de cuenco, construidos en árboles a alturas superiores a 2 metros.

Sistemática

Descripción original

La especie S. maximus fue descrita por primera vez por el naturalista alemán Philipp Ludwig Statius Müller en 1776 bajo el nombre científico Tanagra maxima; su localidad tipo es: «Cayena, Guayana francesa».[4]

Etimología

El nombre genérico masculino «Saltator» proviene del latín «saltator, saltatoris» que significa ‘bailarín’; y el nombre de la especie «maximus» en latín significa ‘el mayor’, ‘máximo’.[6]

Taxonomía

El género Saltator era tradicionalmente colocado en la familia Cardinalidae, pero las evidencias genéticas demostraron que pertenece a Thraupidae, de acuerdo con Klicka et al (2007).[7]​ Estas evidencias también muestran que la presente especie es hermana del par formado por Saltator atriceps y S. atripennis.

Subespecies

Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[8]​ y Clements Checklist/eBird v.2019[9]​ se reconocen cinco subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:

  • Saltator maximus gigantodes Cabanis, 1851 – pendiente caribeña del este de México, desde Veracruz al norte de Oaxaca.
  • Saltator maximus magnoides Lafresnaye, 1844 – del sur de México (Chiapas y Quintana Roo) hasta el noroeste de Panamá.
  • Saltator maximus intermedius Lawrence, 1864 – del suroeste de Costa Rica al oeste de Panamá (Zona del Canal).
  • Saltator maximus iungens Griscom, 1929 – del este de Panamá hasta las tierras bajas del noroeste de Colombia.
  • Saltator maximus maximus (Statius Müller), 1776 – del este de Colombia, Venezuela y las Guayanas, hasta el centro oeste de Brasil y noreste de Bolivia; también en la costa oriental de Brasil.

Referencias

  1. a b BirdLife International (2020). «Saltator maximus». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2020.3 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 10 de agosto de 2021.
  2. a b Statius Müller, P.L. (1776). Des Ritters Carl von Linné Königlich Schwedischen Leibarztes &c. &c. vollständigen Natursystems Supplements- und Register-Band über alle sechs Theile oder Classen des Thierreichs. Mit einer ausführlichen Erklärung. Nebst drey Kupfertafeln. (en alemán). pp. 1–15 + 1–384; 1–40 + 1–536, Tab. I–III. Núremberg: Gabriel Nicolaus Raspe. Tanagra maxima, descripción original, p.159. Disponible en Biodiversitas Heritage Library.
  3. De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2012). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Decimosexta parte: Orden Passeriformes, Familias Thraupidae a Icteridae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 59 (1): 157-166. ISSN 0570-7358. Consultado el 20 de agosto de 2021. P. 161.
  4. a b Pepitero gorjicanelo Saltator maximus (Statius Müller, PL, 1776) en Avibase. Consultado el 20 de agosto de 2021.
  5. Ridgely, Robert; Tudor, Guy (2009). Field guide to the songbirds of South America: the passerines. Mildred Wyatt-World series in ornithology (en inglés) (1a. edición). Austin: University of Texas Press. ISBN 978-0-292-71748-0. «Saltator maximus, p. 624, lámina 105(1)».
  6. Jobling, J.A. (2010). Helm Dictionary of Scientific Bird Names (en inglés). Londres: Bloomsbury Publishing. pp. 1-432. ISBN 9781408133262. « Saltator, p. 346, maximus, p. 244».
  7. Klicka, J., Burns, K.J. & Spellman, G.M. (2007). «Defining a monophyletic Cardinalini: A molecular perspective.». Molecular Phylogenetics and Evolution (45): 1014-1032. ISSN 1055-7903. doi:10.1016/j.ympev.2007.07.006.
  8. Gill, F. & Donsker, D. (Eds.). «Tanagers, flowerpiercers & tanager-finches». IOC – World Bird List (en inglés).Consultado el 17 de agosto de 2021. Versión/Año: 11.2./2021.
  9. Clements, J.F., Schulenberg, T.S., Iliff, M.J., Billerman, S.M., Fredericks, T.A., Sullivan, B.L. & Wood, C.L. (2019). «The eBird/Clements checklist of Birds of the World v.2019». Disponible para descarga. The Cornell Lab of Ornithology (Planilla Excel|formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés).

Bibliografía

  • Peterson, R.T., y Chalif, E.L. (2008). Aves de México. Guía de campo. Editorial Diana, México.
  • Foster, M.S. (2007). The potential of fruiting trees to enhance converted habitats for migrating birds in southern Mexico. Bird Conservation International 17(1): 45-61. [1]
  • Hilty, S.L. (2003). Birds of Venezuela. Christopher Helm, Londres. ISBN 0-7136-6418-5
  • Stiles, F.G., y Skutch, A.F. (1989). A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Saltator maximus: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

El pepitero gorjicanelo (Saltator maximus)​ es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae perteneciente al numeroso género Saltator, anteriormente colocada en la familia Cardinalidae. Es nativo de la América tropical (Neotrópico), donde habita desde el sur de México, por Centroamérica hasta el centro de Sudamérica.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Saltator maximus ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Saltator maximus Saltator generoko animalia da. Hegaztien barruko Cardinalidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Saltator maximus: Brief Summary ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Saltator maximus Saltator generoko animalia da. Hegaztien barruko Cardinalidae familian sailkatua dago.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Viherkardinaali ( Finlandèis )

fornì da wikipedia FI

Viherkardinaali (Saltator maximus)[2] on tangarojen heimoon kuuluva varpuslintu.

Levinneisyys

Viherkardinaalia tavataan laajalla alueella Keski-Amerikassa ja Etelä-Amerikan pohjois- ja keskiosissa. Lajin kannaksi arvioidaan 5 50 miljoonaa yksilöä. Sen kannankehitys on laskeva, mutta laji on luokiteltu elinvoimaiseksi, koska sen ei uskota olevan vielä vaarassa.[1]

Lähteet

  1. a b c BirdLife International: Saltator maximus IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 13.12.2013. (englanniksi)
  2. Maailman lintujen suomenkieliset nimet BirdLife Suomi. Viitattu 12.2.2018.
Tämä lintuihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FI

Viherkardinaali: Brief Summary ( Finlandèis )

fornì da wikipedia FI

Viherkardinaali (Saltator maximus) on tangarojen heimoon kuuluva varpuslintu.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FI

Saltator grands-bois ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Saltator maximusSaltator des grands-bois

Le Saltator grands-bois ou Saltator des grands-bois (Saltator maximus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Thraupidae.

Description

Cet oiseau mesure environ 20 cm de longueur pour une masse de 48 g. Le dos, les ailes et la queue sont vert olive. Le ventre est gris. La tête est de même couleur avec les sourcils blancs et la gorge chamois largement bordée de noir. Le bec et les pattes sont gris sombre.

Répartition

Ce oiseau vit en Amérique centrale et dans le Nord de l'Amérique du Sud : Mexique, Guatemala, Belize, Honduras, Salvador, Nicaragua, Costa Rica[2], Panama, Vénézuela, Guyana, Guyane, Suriname, Colombie, Equateur, Pérou, Bolivie, Brésil et Paraguay.

Habitat

Cette espèce peuple les plantations, les lisières forestières, les zones péri-urbaines et les prés humides jusqu'à 1 500 m d'altitude.

Alimentation

Cet oiseau consomme des invertébrés, des fruits et du nectar.

Liste des sous-espèces

Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 10.2, 2020)[1] :

  • sous-espèce Saltator maximus gigantodes Cabanis, 1851
  • sous-espèce Saltator maximus intermedius Lawrence, 1864
  • sous-espèce Saltator maximus iungens Griscom, 1929
  • sous-espèce Saltator maximus magnoides Lafresnaye, 1844
  • sous-espèce Saltator maximus maximus (Müller, 1776)

Notes et références

  1. a et b Congrès ornithologique international, version 10.2, 2020
  2. Fogden S.C.L. (2007) Oiseaux du Costa Rica. Broquet, Saint-Constant, 144 p.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Saltator grands-bois: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Saltator maximus • Saltator des grands-bois

Le Saltator grands-bois ou Saltator des grands-bois (Saltator maximus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Thraupidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Bontkeelsaltator ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Vogels

De bontkeelsaltator (Saltator maximus) is een zangvogel uit de familie Thraupidae (Tangaren).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 5 ondersoorten:

  • Saltator maximus gigantodes: oostelijk Mexico.
  • Saltator maximus magnoides: van zuidelijk Mexico en Belize tot noordwestelijk Panama.
  • Saltator maximus intermedius: van zuidwestelijk Costa Rica tot centraal Panama.
  • Saltator maximus iungens: oostelijk Panama en noordwestelijk Colombia.
  • Saltator maximus maximus: Colombia, Venezuela, de Guyana's, het westelijk Amazonebekken en oostelijk Brazilië.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Bontkeelsaltator: Brief Summary ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

De bontkeelsaltator (Saltator maximus) is een zangvogel uit de familie Thraupidae (Tangaren).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Trinca-ferro ( portughèis )

fornì da wikipedia PT

O trinca-ferro verdadeiro (Saltator similis) é uma ave passeriforme da família Thraupidae, que ocorre no Brasil e países limítrofes, de coloração geral olivácea, cabeça acinzentada, garganta ocre-clara, peito e abdome cinzento-oliváceo, lavado de ocre no meio. Sua dieta baseia-se em frutos silvestres e insetos, podendo alimentar-se também de pequenos vertebrados, inclusive atacando ninhos de outras aves para alimentar-se de ovos e filhotes. É uma ave extremamente territorialista, onde o macho dominante, através de seu canto extremamente alto, tenta manter afastado outros machos que tentam adentrar seu domínio. Na natureza, o Trinca Ferro é encontrado do Maranhão até o Rio Grande do Sul[1]. Devido a sua grande distribuição, o Trinca Ferro acabou se dividindo em cerca de 8 formas de pássaros do gênero “Saltator”, e praticamente todas são iguais.

O macho e a fêmea são idênticos, sendo o canto o fator que os distingue. Em alguns casos a fêmea pode desenvolver uma espécie de canto parecido com o do macho, mas não tão alto, sendo perfeitamente distinguível. Não se sabe ainda o motivo pelo qual algumas fêmeas desenvolvem este canto. Tal fenômeno foi observado em aves mais velhas.

É uma ave altamente valorizada por criadores e é alvo constante de contrabandistas de animais silvestres.

Sua criação em cativeiro exige autorização especial do IBAMA, uma vez que este pássaro faz parte da fauna brasileira. Recomenda-se, para aqueles interessados em criar esta ave, a compra de espécimes provenientes de criadouros certificados e anilhados, a fim de evitar o contrabando de aves.

O trinca-ferro é uma ave que, quando em cativeiro, exige uma alimentação variada e um ambiente limpo e amplo, com exposições diárias ao sol, preferencialmente no período matutino.

Seu período reprodutivo se dá entre agosto e fevereiro, sendo que sua ninhada consiste normalmente em 2 ou 3 filhotes, podendo haver exceções.

A maior dificuldade em conseguir sua reprodução em cativeiro está na alimentação dos filhotes, que consiste basicamente em insetos, sendo que na natureza os pais fornecem uma grande variedade de espécies a fim de conseguir todas as proteínas necessárias para o desenvolvimento necessário dos filhotes.

Seu habitat natural é a orla das matas, dificilmente sendo encontrado em regiões de mata fechada, preferindo viver em pé de serra ou no alto dos morros, capoeira (vegetação). Seu tempo de vida, dura entre 15 e 28 anos.

Referências

  1. «Trinca Ferro». Consultado em 25 de Julho de 2014
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT

Trinca-ferro: Brief Summary ( portughèis )

fornì da wikipedia PT

O trinca-ferro verdadeiro (Saltator similis) é uma ave passeriforme da família Thraupidae, que ocorre no Brasil e países limítrofes, de coloração geral olivácea, cabeça acinzentada, garganta ocre-clara, peito e abdome cinzento-oliváceo, lavado de ocre no meio. Sua dieta baseia-se em frutos silvestres e insetos, podendo alimentar-se também de pequenos vertebrados, inclusive atacando ninhos de outras aves para alimentar-se de ovos e filhotes. É uma ave extremamente territorialista, onde o macho dominante, através de seu canto extremamente alto, tenta manter afastado outros machos que tentam adentrar seu domínio. Na natureza, o Trinca Ferro é encontrado do Maranhão até o Rio Grande do Sul. Devido a sua grande distribuição, o Trinca Ferro acabou se dividindo em cerca de 8 formas de pássaros do gênero “Saltator”, e praticamente todas são iguais.

O macho e a fêmea são idênticos, sendo o canto o fator que os distingue. Em alguns casos a fêmea pode desenvolver uma espécie de canto parecido com o do macho, mas não tão alto, sendo perfeitamente distinguível. Não se sabe ainda o motivo pelo qual algumas fêmeas desenvolvem este canto. Tal fenômeno foi observado em aves mais velhas.

É uma ave altamente valorizada por criadores e é alvo constante de contrabandistas de animais silvestres.

Sua criação em cativeiro exige autorização especial do IBAMA, uma vez que este pássaro faz parte da fauna brasileira. Recomenda-se, para aqueles interessados em criar esta ave, a compra de espécimes provenientes de criadouros certificados e anilhados, a fim de evitar o contrabando de aves.

O trinca-ferro é uma ave que, quando em cativeiro, exige uma alimentação variada e um ambiente limpo e amplo, com exposições diárias ao sol, preferencialmente no período matutino.

Seu período reprodutivo se dá entre agosto e fevereiro, sendo que sua ninhada consiste normalmente em 2 ou 3 filhotes, podendo haver exceções.

A maior dificuldade em conseguir sua reprodução em cativeiro está na alimentação dos filhotes, que consiste basicamente em insetos, sendo que na natureza os pais fornecem uma grande variedade de espécies a fim de conseguir todas as proteínas necessárias para o desenvolvimento necessário dos filhotes.

Seu habitat natural é a orla das matas, dificilmente sendo encontrado em regiões de mata fechada, preferindo viver em pé de serra ou no alto dos morros, capoeira (vegetação). Seu tempo de vida, dura entre 15 e 28 anos.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT

Beigestrupig saltator ( svedèis )

fornì da wikipedia SV

Beigestrupig saltator[2] (Saltator maximus) är en central- och sydamerikansk tätting som numera placeras i familjen tangaror.[3]

Kännetecken

Utseende

Beigestrupig saltator är en stor saltator (20 cm) med skiffergrått huvud, grönaktig hjässa och vitt ögonbrynsstreck. Ovansidan olivgrön, undersidan grå, mot nedre delen buken beige, och strupen är beige med svarta kanter. Den tjocka konvexa näbben är svart, likaså benen. Ungfåglar är mattare med vitfläckig svart strupe och bröst samt bruna teckningar på nedre delen av undersidan.

Buff-throated Saltator.jpg

Läte

Lätet är ett ljust "seeeer". Hanar sjunger en melodiös duett som återges på engelska som "cheery cherry", svarat med "cheery to you".

Utbredning och systematik

Beigestrupig saltator delas in i fem underarter med följande utbredning:[3]

Familjetillhörighet

Tidigare placerades Saltator i familjen kardinaler. DNA-studier visar dock att de tillhör tangarorna.[4]

Levnadssätt

Denna art påträffas i tät vegetation. Den lever av frukt (exempelvis från Cymbopetalum mayanum i Annonaceae, Trophis racemosa i Moraceae samt Bursera simaruba[5]), men även blomknoppar, nektar och långsamt flygande insekter. Fågeln födosöker på lägre och medelhöga nivåer, ibland i blandade artflockar. Den lägger två bleka blå ägg i ett rätt stort skålformat bo upp till två meter upp i en buske eller ett träd.[6]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.[1] Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen uppskattas till mellan fem och 50 miljoner individer.[1]

Referenser

Tryckta källor

  • Hilty, Steven L. (2003). Birds of Venezuela. Princeton University Press. ISBN 0-7136-6418-5
  • Stiles, F. Gary; Skutch, Alexander F. (1989). A Guide to the Birds of Costa Rica. Comstock Publishing Associates. ISBN 0-8014-9600-4

Noter

  1. ^ [a b c d] Birdlife International 2012 Saltator maximus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-09-30
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11
  4. ^ Burns, K.J., A.J. Shultz, P.O. Title, N.A. Mason, F.K. Barker, J. Klicka, S.M. Lanyon, and I.J. Lovette, (2014), Phylogenetics and diversification of the tanagers (Passeriformes: Thraupidae), the largest radiation of Neotropical songbirds, Mol. Phylogenet. Evol. 75, 41-77.
  5. ^ Foster, Mercedes S. (2007). ”The potential of fruiting trees to enhance converted habitats for migrating birds in southern Mexico”. Bird Conservation International (BirdLife International) 17 (1): sid. 45–61. doi:10.1017/S0959270906000554.
  6. ^ Echeverry-Galvis, María Ángela; Córdoba-Córdoba, Sergio (2006). ”Descripción del huevo del saltátor collarejo (Saltator cinctus) y comentarios preliminares sobre huevos del género Saltator” (på Spanish). Boletín de la Sociedad Antioqueña de Ornitología 16 (1): sid. 76–84. http://www.sao.org.co/publicaciones/boletinsao/11Echeverry&CordobaSaltator.pdf.

Externa länkar

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Beigestrupig saltator: Brief Summary ( svedèis )

fornì da wikipedia SV

Beigestrupig saltator (Saltator maximus) är en central- och sydamerikansk tätting som numera placeras i familjen tangaror.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Saltator maximus ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Saltator maximus là một loài chim trong họ Thraupidae.[2]

Chú thích

  1. ^ BirdLife International (2012). Saltator maximus. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2013.2. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. Truy cập ngày 26 tháng 11 năm 2013.
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo

Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Saltator maximus: Brief Summary ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Saltator maximus là một loài chim trong họ Thraupidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI