dcsimg

Notharchus macrorhynchos ( Asturian )

fornì da wikipedia AST

El buco picogordo oriental, buco picogordo[3] o Juan bobu (Venezuela)[4] (Notharchus macrorhynchos), tamién denomináu macuru-de-pescoço-branco (en portugués de Brasil), ye una especie d'ave galbuliforme perteneciente al xéneru Notharchus qu'integra la familia Bucconidae.[5] Ye nativa del nordés d'América del Sur.

 src=
Notharchus macrorhynchus; ilustración de Swainson, 1821.

Descripción

Grande, mide 25 cm. Tien un picu negru robustu, col estremu curvu, y arrodiáu de vibrisas y una cabeza demasiáu grande en proporción al restu del cuerpu. Pescuezu curtiu. Plumaxe laxo. Dorsalmente negru, cabeza blanca con corona y antifaz negros, ancha banda pectoral negra, restu de les partes inferiores blanques, lladrales barrados. Pates negres, curties y débiles.[6]

Distribución y hábitat

Distribuyir nel Escudu de les Guayanas, dende l'estremu este de Venezuela, Guyana, Guayana francesa, Surinam y estremu norte de Brasil escontra'l sur hasta'l Ríu Amazones.[2]
Habita en cantos de forestas de tierra firme, clareras y montes secundarios, manglares y plantíos.[7] Prefier montes tropicales y subtropicales secos y sabanes seques.[1]

Comportamientu

Ye pasivu. Solitariu o en pareya, se encarama quietu y daqué erecto a lo cimero del dosel, en cañes seques, d'onde repara les sos preses.[6][7] Ye malo de ser vistu por cuenta del altor onde usualmente queda, siquier que-y lo faiga dende una torre d'observación.

Alimentación

La so dieta consiste n'artrópodos grandes y llagarteses qu'atrapa col so picu robustu batiéndolos contra rama enantes de tragalos.[7]

Reproducción

Constrúi'l so nial en túneles en fuécares, nel suelu o hasta en termitero, a un altor ente 3 y 18 m del suelu.[7]

Vocalización

El cantar descríbese como un trinado bien alto y débil a velocidaes variables, usualmente descendiente “ui-ui-uiwi-di-dik wi-di-dik wi-di-dik”.[8]

Sistemática

Descripción orixinal

La especie N. macrorhynchus describióse per primer vegada pol naturalista alemán Johann Friedrich Gmelin en 1788 sol nome científicu Bucco macrorhynchos; llocalidá tipo «Cayenne».[2]

Taxonomía

Forma una superespecie con Notharchus swainsoni y Notharchus hyperrhynchus, con quien yera enantes considerada conespecífica.
La especie N. swainsoni foi considerada una subespecie del presente, pero los dos difieren en morfoloxía, osteoloxía y vocalización d'alcuerdu a los estudios de Alvarenga et al. 2002[9] y Rassmusen y Collar 2002.[8] Arriendes d'ello, fueron dixebraes en dos especies pol South American Classification Committee (SACC) American Ornithologists' Union, en 2004, por aciu l'aprobación de la Propuesta N° 124.[10]
La especie N. hyperrhynchus foi mientres un tiempu considerada una subespecie, grupu politípico, del presente, sol nome común buco pescuezu blancu, pero los dos difieren en tamañu (N. hyperrhynchus con picu más grande que N. macrorhynchos), nel plumaxe (ente otros, N. hyperrhynchus tien menos negru nos lladrales y más blancu que la frente que N. macrorhynchos) y nel cantar, qu'en N. hyperrhynchus ye nuy finu pa una ave del so tamañu, acordies con Rassmusen y Collar 2002.[8] Arriendes d'ello, fueron dixebraes en dos especies pol South American Classification Committee (SACC) American Ornithologists' Union, en 2004, por aciu l'aprobación de la Propuesta N° 125.[11] D'esta forma, N. macrorhynchos quedó monotípica.

Referencies

  1. 1,0 1,1 BirdLife International. «Notharchus macrorhynchos» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.2.
  2. 2,0 2,1 2,2 White-necked Puffbird (Notharchus macrorhynchos) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 10 de febreru de 2015.
  3. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2002). «Nomes en castellanu de les aves del mundu recomendaos pola Sociedá Española d'Ornitoloxía (Séptima parte: Piciformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 49 (1): pp. 121-125. ISSN 0570-7358. http://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_49_1_septimo.pdf.
  4. Buco picogordo oriental (Notharchus macrorhynchos) (Gmelin, 1788) en Avibase. Consultada'l 27 de febreru de 2015.
  5. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood and D. Roberson. 2011. The Clements checklist of birds of the world: Version 6.6. Cornell University Press. Downloadable from Cornell Lab of Ornithology
  6. 6,0 6,1 Aves de Suramérica: guía de campu Collins/Jorge Rodríguez Mata; Francisco Erize; Maurice Rumboll - 1a. ed. - Buenos Aires: Letemendia Casa Editora: Harper Collins Publishers, 2006; Notharchus macrorhynchus, p. 318. ISBN 987-21732-9-X
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 Guia de Campu Avis Brasilis – Avifauna brasileira / Tomes Sigrist; ilustráu por Tomes Sigrist – São Paulo: Avis Brasilis, 2013. Notharchus macrorhynchos, p. 272. ISBN 978-85-60120-25-3
  8. 8,0 8,1 8,2 RASMUSSEN, P. C. AND N. J. COLLAR. 2002. Family Bucconidae (Puffbirds). Pp. 102­138 in: del Hoyo, J., Elliott, A., & Sargatal, J., eds. (2002). Handbook of the birds of the world, Vol. 7, Jacamars to Woodpeckers. Lynx Edicions, Barcelona.
  9. ALVARENGA, H.M.F., Y. HOFLING AND L. F. SILVEIRA. 2002. Notharchus swainsoni (Gray 1846) (Bucconidae) é uma espécie válida. Ararajuba 10 (1):73­77.
  10. Dixebrar Notharchus swainsoni de N. macrorhynchos Propuesta (124) al South American Classification Committee. N'inglés.
  11. Dixebrar Notharchus hyperrynchus de N. macrorhynchos Propuesta (125) al South American Classification Committee. N'inglés.

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Notharchus macrorhynchos: Brief Summary ( Asturian )

fornì da wikipedia AST
Notharchus macrorhynchos

El buco picogordo oriental, buco picogordo o Juan bobu (Venezuela) (Notharchus macrorhynchos), tamién denomináu macuru-de-pescoço-branco (en portugués de Brasil), ye una especie d'ave galbuliforme perteneciente al xéneru Notharchus qu'integra la familia Bucconidae. Ye nativa del nordés d'América del Sur.

 src= Notharchus macrorhynchus; ilustración de Swainson, 1821.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Notharchus macrorhynchos ( Aser )

fornì da wikipedia AZ

Notharchus macrorhynchos (lat. Notharchus macrorhynchos) - notharchus cinsinə aid heyvan növü.

İstinadlar

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AZ

Notharchus macrorhynchos: Brief Summary ( Aser )

fornì da wikipedia AZ

Notharchus macrorhynchos (lat. Notharchus macrorhynchos) - notharchus cinsinə aid heyvan növü.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AZ

Aderyn gwrychog gyddfwyn ( Galèis )

fornì da wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn gwrychog gyddfwyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar gwrychog gyddfwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Notharchus macrorhynchos; yr enw Saesneg arno yw White-necked puffbird. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Gwrychog (Lladin: Bucconidae) sydd yn urdd y Piciformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. macrorhynchos, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

Teulu

Mae'r aderyn gwrychog gyddfwyn yn perthyn i deulu'r Adar Gwrychog (Lladin: Bucconidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn gwrychog adeinwennol Chelidoptera tenebrosa Aderyn gwrychog barfog Malacoptila panamensis
White whiskered puffbird.jpg
Aderyn gwrychog brith Notharchus tectus
Pied Puffbird.jpg
Aderyn gwrychog brych Nystalus striolatus
BuccoStriolatusSmit.jpg
Aderyn gwrychog cefnrhesog Nystalus radiatus
Nystalus-radiatus-001.jpg
Aderyn gwrychog mwstasiog Malacoptila mystacalis
Malacoptila mystacalis -Manizales, Caldas, Colombia-8.jpg
Aderyn gwrychog penddu Bucco noanamae Aderyn gwrychog torchog y Dwyrain Malacoptila striata
BARBUDO-RAJADO ( Malacoptila striata ).jpg
Lleian dalcenddu Monasa nigrifrons
Monasa leofleck.jpg
Mynach bach Micromonacha lanceolata
Lanceolated Monklet (Micromonacha lanceolata).jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CY

Aderyn gwrychog gyddfwyn: Brief Summary ( Galèis )

fornì da wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn gwrychog gyddfwyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar gwrychog gyddfwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Notharchus macrorhynchos; yr enw Saesneg arno yw White-necked puffbird. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Gwrychog (Lladin: Bucconidae) sydd yn urdd y Piciformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. macrorhynchos, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CY

Guianan puffbird ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

The Guianan puffbird (Notharchus macrorhynchos) is a species of bird in the family Bucconidae, the puffbirds, nunlets, and nunbirds. It is found in Brazil, French Guiana, Guyana, Suriname, and Venezuela. It was formerly considered to be conspecific with the white-necked puffbird and the buff-bellied puffbird with the English name "white-necked puffbird".

Taxonomy and systematics

The Guianan puffbird was formally described in 1788 by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in his revised and expanded edition of Carl Linnaeus's Systema Naturae. He placed it in the genus Bucco and coined the binomial name Bucco macrorhynchos.[2] Gmelin based his description on the Tamatias noirs et blancs or Barbu à gros bec, de Cayenne that had been described and illustrated in 1780 by the French polymath the Comte de Buffon. Buffon's specimen had been sent to Paris from Cayenne by Monsieur Duval.[3][4] The Guianan puffbird is now placed in the genus Notharchus that was introduced in 1863 by the German ornithologists Jean Cabanis and Ferdinand Heine.[5][6] The generic name combines the Ancient Greek nōthēs meaning "sluggish" and arkhos meaning "leader" or "chief". The specific epithet macrorhynchos is from Ancient Greek makrorrhunkhos and means "long-billed".[7]

The white-necked puffbird (Notharchus hyperrhynchus) and the buff-bellied puffbird (Notharchus swainsoni) were formerly considered as subspecies.[8] In 2002 Pamela Rasmussen and Nigel Collar, in their chapter in the Handbook of the Birds of the World, promoted swainsoni to species status and suggested that hyperrhynchus might also be a separate species.[9] In 2004 the South American Classification Committee of the American Ornithologists' Union split macrorhynchos into three species. The English name "white-necked puffbird" was transferred to Notharchus hyperrhynchus and a new name "Guianan puffbird" given to the nominate subspecies Notharchus macrorhynchos.[10][11][12][13] These changes have been adopted by other taxonomists.[6][14] The Guianan puffbird is now considered to be monotypic: no subspecies are recognised.[6]

Description

The Guianan puffbird is about 25 cm (9.8 in) long and weighs 81 to 106 g (2.9 to 3.7 oz). It is mostly glossy blue-black. It has a white forehead, throat, upper breast, and center of the belly. A broad black band separates the last two. The white of the throat extends as a narrow line around the nape. The flanks are barred black and white and the tail is black with narrow white tips to the feathers. The eye color varies from straw to red. The large bill and feet are black.[9]

The song is "a series of whistles...'ui-ui-ui... wi-di-dik wi-di-dik wi-di-dik...'". It also makes "a clear nasal falling 'düür'" call.[9]

Distribution and habitat

The Guianan puffbird is found in extreme eastern Venezuela, the Guianas, and northeastern Brazil north of the Amazon River. It inhabits primary tropical evergreen forest, semi-evergreen forest, and terra firme forest. It occurs at all levels from the ground to the canopy.[9]

Behavior

Feeding

The Guianan puffbird hunts from an open perch by sallying, either catching its insect prey on the wing or plucking it from vegetation, and usually returning to the same perch. It beats its catch on the perch before eating it.[9]

Breeding

Both sexes excavate the nest cavity, usually in an arboreal termitarium or rotting tree. Most nests are about 12 to 15 m (39 to 49 ft) above the ground, but they have been reported as low as 3 m (9.8 ft) and as high as 18 m (59 ft). Holes in the ground and an earth bank have also been reported. The clutch size is not known.[9]

Status

The IUCN has assessed the Guianan puffbird as being of Least Concern. It has a large range and a stable population of at least 50,000 mature individuals.[1]

References

  1. ^ a b BirdLife International (2016). "Guianan Puffbird Notharchus macrorhynchos". IUCN Red List of Threatened Species. 2016. Retrieved 28 October 2021.
  2. ^ Gmelin, Johann Friedrich (1788). Systema naturae per regna tria naturae : secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis (in Latin). Vol. 1, Part 1 (13th ed.). Lipsiae [Leipzig]: Georg. Emanuel. Beer. p. 406.
  3. ^ Buffon, Georges-Louis Leclerc de (1780). "Tamatias noirs et blancs". Histoire Naturelle des Oiseaux (in French). Vol. 7. Paris: De l'Imprimerie Royale. pp. 99–100.
  4. ^ Buffon, Georges-Louis Leclerc de; Martinet, François-Nicolas; Daubenton, Edme-Louis; Daubenton, Louis-Jean-Marie (1765–1783). "Barbu à gros bec, de Cayenne". Planches Enluminées D'Histoire Naturelle. Vol. 7. Paris: De L'Imprimerie Royale. Plate 689.
  5. ^ Cabanis, Jean; Heine, Ferdinand (1863). Museum Heineanum : Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt (in German and Latin). Vol. 4. Halberstadt: R. Frantz. pp. 146, 149.
  6. ^ a b c Gill, Frank; Donsker, David; Rasmussen, Pamela, eds. (August 2022). "Jacamars, puffbirds, barbets, toucans, honeyguides". IOC World Bird List Version 12.2. International Ornithologists' Union. Retrieved 7 January 2023.
  7. ^ Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. pp. 274, 236. ISBN 978-1-4081-2501-4.
  8. ^ Peters, James Lee, ed. (1948). Check-list of Birds of the World. Vol. 6. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. p. 10.
  9. ^ a b c d e f Rasmussen, P.C.; Collar, N.J. (2002). "Family Bucconidae (Puffbirds)". In del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J. (eds.). Handbook of the Birds of the World. Vol. 7: Jacamars to Woodpeckers. Barcelona, Spain: Lynx Edicions. pp. 102–139. ISBN 978-84-87334-37-5.
  10. ^ Zimmer, Kevin (May 2004). "Proposal 124: Split Notharchus swainsoni from N. macrorhynchos". South American Classification Committee, American Ornithologists' Union. Retrieved 7 January 2023.
  11. ^ Zimmer, Kevin (May 2004). "Proposal 125: Split Notharchus hyperrhynchus from N. macrorhynchos". South American Classification Committee, American Ornithologists' Union. Retrieved 7 January 2023.
  12. ^ Zimmer, Kevin (December 2004). "Proposal 157: Change English name of Notharchus macrorhynchos to 'Guianan Puffbird'". South American Classification Committee, American Ornithologists' Union. Retrieved 7 January 2023.
  13. ^ Zimmer, Kevin (December 2004). "Proposal 158: Change English name of Notharchus hyperrhynchu". South American Classification Committee, American Ornithologists' Union. Retrieved 7 January 2023.
  14. ^ Dickinson, E.C.; Remsen, J.V., Jr., eds. (2013). The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. Vol. 1: Non-passerines (4th ed.). Eastbourne, UK: Aves Press. p. 290. ISBN 978-0-9568611-0-8.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Guianan puffbird: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

The Guianan puffbird (Notharchus macrorhynchos) is a species of bird in the family Bucconidae, the puffbirds, nunlets, and nunbirds. It is found in Brazil, French Guiana, Guyana, Suriname, and Venezuela. It was formerly considered to be conspecific with the white-necked puffbird and the buff-bellied puffbird with the English name "white-necked puffbird".

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Notharchus macrorhynchos ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

El buco picogordo oriental, buco picogordo[4]​ o Juan bobo (en Venezuela)[5]​ (Notharchus macrorhynchos), es una especie de ave galbuliforme perteneciente al género Notharchus de la familia Bucconidae.[6]​ Es nativa del noreste de América del Sur.

Descripción

Grande, mide 25 cm de longitud. Posee un pico negro robusto, con el extremo curvo, y rodeado de vibrisas y una cabeza demasiado grande en proporción al resto del cuerpo. Cuello corto. Plumaje laxo. Dorsalmente negro, cabeza blanca con corona y antifaz negros, ancha banda pectoral negra, resto de las partes inferiores blancas, flancos barrados. Patas negras, cortas y débiles.[7]

Distribución y hábitat

Se distribuye en el Escudo de las Guayanas, desde el extremo este de Venezuela, Guyana, Guayana francesa, Surinam y extremo norte de Brasil hacia el sur hasta el Río Amazonas.[3]

Habita en bordes de selvas húmedas de terra firme, clareras y bosques secundarios, manglares y plantaciones.[8]​ Prefiere bosques tropicales y subtropicales secos y sabanas secas.[1]

Comportamiento

Es pasivo. Solitario o en pareja, se encarama quieto y algo erecto en lo alto del dosel, en ramas secas, de donde observa sus presas.[7][8]​ Es difícil de ser visto debido a la altura donde usualmente queda, al menos que se lo haga desde una torre de observación.

Alimentación

Su dieta consiste en artrópodos grandes y lagartijas que atrapa con su pico robusto batiéndolos contra ramas antes de tragarlos.[8]

Reproducción

Construye su nido en túneles en barrancas, en el suelo o hasta en termiteros, a una altura entre 3 y 18 m del suelo.[8]

Vocalización

El canto se describe como un trinado muy alto y débil a velocidades variables, usualmente descendiente «ui-ui-uiwi-di-dik wi-di-dik wi-di-dik».[9]

Sistemática

 src=
Notharchus macrorhynchus; ilustración de Swainson, en Zoological Illustrations, 1821.

Descripción original

La especie N. macrorhynchus fue descrita por primera vez por el naturalista alemán Johann Friedrich Gmelin en 1788 bajo el nombre científico Bucco macrorhynchos; localidad tipo «Cayena».[3]

Taxonomía

Forma una superespecie con Notharchus swainsoni y Notharchus hyperrhynchus, con quienes era antes considerada conespecífica.

La especie N. swainsoni ya fue considerada una subespecie de la presente, pero las dos difieren en morfología, osteología y vocalización de acuerdo a los estudios de Alvarenga et al. (2002)[10]​ y Rassmusen y Collar (2002).[9]​ En consecuencia, fueron separadas en dos especies por el Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC), en 2004, mediante la aprobación de la Propuesta N° 124.[11]

La especie N. hyperrhynchus fue durante un tiempo considerada una subespecie, grupo politípico, de la presente, bajo el nombre común buco cuello blanco, pero los dos difieren en tamaño (N. hyperrhynchus con pico más grande que N. macrorhynchos), en el plumaje (entre otros, N. hyperrhynchus tiene menos negro en los flancos y más blanco en la frente que N. macrorhynchos), y en el canto, que en N. hyperrhynchus es nuy fino para un ave de su tamaño, de acuerdo con Rassmusen y Collar (2002).[9]​ En consecuencia, fueron separadas en dos especies por el SACC en 2004, mediante la aprobación de la Propuesta N° 125.[12]​ De esta forma, N. macrorhynchos quedó monotípica.

Referencias

  1. a b BirdLife International (2012). «Notharchus macrorhynchos». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2014.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 4 de noviembre de 2014.
  2. Gmelin, J.F. (1788). Caroli a Linné systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis (en latín). Tomus I. Editio decima tertia, aucta, reformata. - pp. i-xii, 1-500. Lipsiae (Leipzig): Impensis Georg Emanuel Beer. Bucco macrorhynchos, descripción original, p.406, no 5, en: Disponible en Biodiversitas Heritage Library.
  3. a b c White-necked Puffbird (Notharchus macrorhynchos) en Handbook of the Birds of the World - Alive (en inglés). Consultada el 28 de junio de 2018.
  4. Bernis, F.; De Juana, E.; Del Hoyo, J.; Fernández-Cruz, M.; Ferrer, X.; Sáez-Royuela, R.; Sargatal, J. (2002). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Séptima parte: Piciformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 49 (1): 121-125. ISSN 0570-7358. Consultado el 3 de octubre de 2015. P.121.
  5. Buco picogordo oriental Notharchus macrorhynchos (Gmelin, 1788) en Avibase. Consultada el 27 de febrero de 2015.
  6. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan & C. L. Wood (2017). «The eBird/Clements checklist of birds of the world: v2017». Disponible para descarga. The Cornell Lab of Ornithology (Planilla Excel|formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés).
  7. a b Rodríguez Mata, J.; Erize, F.; Rumboll, M. 2006. Aves de Sudamérica: guía de campo Collins - 1a. edición. - Buenos Aires: Letemendia Casa Editora: Harper Collins Publishers. Notharchus macrorhynchus, p. 318. ISBN 987-21732-9-X
  8. a b c d Sigrist, T. 2013. Guia de Campo Avis Brasilis – Avifauna brasileira – São Paulo: Avis Brasilis. Notharchus macrorhynchos, p. 272. ISBN 978-85-60120-25-3
  9. a b c Rasmussen, P.C. & Collar, N.J. 2002. «Family Bucconidae (Puffbirds).» Pp. 102138 En: del Hoyo, J., Elliott, A., & Sargatal, J., eds.. Handbook of the birds of the world, Vol. 7, Jacamars to Woodpeckers. Lynx Edicions, Barcelona.
  10. Alvarenga, H.M.F.; Höfling, E. & Silveira, L.F.. 2002. «Notharchus swainsoni (Gray 1846) (Bucconidae) é uma espécie válida.» Ararajuba 10 (1):7377.
  11. Zimmer, K.J., mayo de 2004. «Separar Notharchus swainsoni de N. macrorhynchos» Propuesta (124) al South American Classification Committee. En inglés.
  12. Zimmer, K.J., mayo de 2004. «Separar Notharchus hyperrynchus de N. macrorhynchos» Propuesta (125) al South American Classification Committee. En inglés.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Notharchus macrorhynchos: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

El buco picogordo oriental, buco picogordo​ o Juan bobo (en Venezuela)​ (Notharchus macrorhynchos), es una especie de ave galbuliforme perteneciente al género Notharchus de la familia Bucconidae.​ Es nativa del noreste de América del Sur.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Notharchus macrorhynchos ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Notharchus macrorhynchos Notharchus generoko animalia da. Hegaztien barruko Bucconidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Notharchus macrorhynchos: Brief Summary ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Notharchus macrorhynchos Notharchus generoko animalia da. Hegaztien barruko Bucconidae familian sailkatua dago.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Tamatia à gros bec ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Notharchus macrorhynchos

Le Tamatia à gros bec (Notharchus macrorhynchos) est une espèce d'oiseaux de la famille des Bucconidae.

Cet oiseau peuple le plateau des Guyanes et régions avoisinantes du nord du Brésil.

Sous-espèces

D'après Alan P. Peterson, l'espèce est composée de quatre sous-espèces :

  • Notharchus macrorhynchos cryptoleucus Van Rossem, 1934 ;
  • Notharchus macrorhynchos hyperrhynchus (P.L. Sclater, 1856) ;
  • Notharchus macrorhynchos macrorhynchos (Gmelin, 1788) ;
  • Notharchus macrorhynchos paraensis Sassi, 1932.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Tamatia à gros bec: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Notharchus macrorhynchos

Le Tamatia à gros bec (Notharchus macrorhynchos) est une espèce d'oiseaux de la famille des Bucconidae.

Cet oiseau peuple le plateau des Guyanes et régions avoisinantes du nord du Brésil.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Macuru-de-testa-branca ( portughèis )

fornì da wikipedia PT

O macuru-de-testa-branca (nome científico: Notharchus hyperrhynchus) é uma espécie de ave da família Bucconidae. É encontrado em florestas e bosques do sul do México, passando pela América Central até o Chocó, norte da Colômbia (incluindo o Vale de Magdalena), norte da Venezuela, e o oeste e o sul da Bacia Amazônica. No Brasil, é encontrado especialmente na Amazônia Centro-Ocidental. Seus hábitats naturais são florestas subtropicais ou tropicais úmidas de baixa altitude e florestas secundárias altamente degradadas.

Anteriormente, era considerado coespecífico com o macuru-de-pescoço-branco (Notharchus macrorhynchos) e com o macuru-de-barriga-castanha (Notharchus swainsoni).

Descrição

Mede cerca de 25 cm,[2] pesando aproximadamente 81–106 g. Sua plumagem é fortemente marcada. Comparado com N. macrorhynchos, com o qual era anteriormente considerado coespecífico, N. hyperrhynchus difere mais obviamente por ter testa branca muito mais larga, bico maior, colas posteriores brancas mais largas, manchas pretas nas laterais muito menos extensas.

Taxonomia

Subespécies

Hábitat

O macuru-de-testa-branca ocorre do nível do solo ao dossel e na borda de formações úmidas a semiáridas, principalmente em bosques de crescimento secundário e hábitats de borda, bosques abertos e savanas, bosques mistos de carvalho (Quercus) e pinheiros (Pinus), clareiras com árvores altas espalhadas, lotes abandonados e aberturas de floresta; também florestas tropicais primárias perenifólias e semiperenes, florestas de terra firme, florestas de transição, florestas inundadas e pantanosas com muitas árvores mortas, lado de terra de manguezais, margens de rios e plantações. A proximidade com água corrente pode ser importante. Geralmente encontrado desde o nível do mar até 1200 m.[4]

Reprodução

A época de reprodução desta ave ocorre de março a maio na Costa Rica, janeiro a julho no Panamá, em maio e setembro na Colômbia, março no extremo sudoeste da Venezuela[5] e de maio a junho no extremo sul da Venezuela. Para nidificar, cava uma galeria em solo acidentado ou barranco, usando seu bico, pernas e pés para isso. Também aproveita os cupinzeiros arborícolas ou buracos em árvores para fazer seu ninho. Ele é totalmente nu ou forrado de capim e folhas secas. A fêmea põe de dois a três ovos de branco puro e brilhante.[6]

Referências

  1. BirdLife International (2016). «Notharchus hyperrhynchus». Lista Vermelha da IUCN de espécies ameaçadas da UICN 2022 (em inglês). ISSN 2307-8235
  2. Garrigues, Richard; Dean, Robert (2007). The Birds of Costa Rica. Ithaca: Zona Tropical/Comstock/Cornell University Press. p. 150. ISBN 978-0-8014-7373-9
  3. van Perlo, B. (2009). A Field Guide to the Birds of Brazil. New York, NY: Oxford University Press. ISBN 9780199745654
  4. del Hoyo, J., N. Collar, and G. M. Kirwan. «White-necked Puffbird (Notharchus hyperrhynchus)». In: del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, and E. de Juana. Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology. doi:10.2173/bow.whnpuf2.01 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de autores (link)
  5. Willard, D.E.; Foster, M.S.; Barrowclough, G.F.; Dickerman, R.W.; Cannell, P.F.; Coats, S.L.; Cracraft, J.L.; O’Neill, J.P. (1991). «The birds of Cerro de la Neblina, Territorio Federal Amazonas, Venezuela». Fieldiana Zoology. 65: 1–80.
  6. «Macuru-de-pescoço-branco». Terra da Gente | G1. 21 de fevereiro de 2015. Consultado em 6 de dezembro de 2020
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT

Macuru-de-testa-branca: Brief Summary ( portughèis )

fornì da wikipedia PT

O macuru-de-testa-branca (nome científico: Notharchus hyperrhynchus) é uma espécie de ave da família Bucconidae. É encontrado em florestas e bosques do sul do México, passando pela América Central até o Chocó, norte da Colômbia (incluindo o Vale de Magdalena), norte da Venezuela, e o oeste e o sul da Bacia Amazônica. No Brasil, é encontrado especialmente na Amazônia Centro-Ocidental. Seus hábitats naturais são florestas subtropicais ou tropicais úmidas de baixa altitude e florestas secundárias altamente degradadas.

Anteriormente, era considerado coespecífico com o macuru-de-pescoço-branco (Notharchus macrorhynchos) e com o macuru-de-barriga-castanha (Notharchus swainsoni).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT