El gavilán pío[2][3] (Accipiter albogularis) ye una especie d'ave accipitriforme de la familia Accipitridae. Ye orixinaria de Papúa Nueva Guinea y de les islles Salomón. El so hábitat natural son los montes húmedos de tierres baxes y los montes montanos.
El gavilán pío (Accipiter albogularis) ye una especie d'ave accipitriforme de la familia Accipitridae. Ye orixinaria de Papúa Nueva Guinea y de les islles Salomón. El so hábitat natural son los montes húmedos de tierres baxes y los montes montanos.
Accipiter albogularis[1] a zo ur spesad evned-preizh eus ar c'herentiad Accipitridae.
Ar spesad a gaver ar pemp isspesad[2] anezhañ :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Accipiter albogularis a zo ur spesad evned-preizh eus ar c'herentiad Accipitridae.
L'astor emmantellat (Accipiter albogularis) és un ocell de la família dels accipítrids (Accipitridae). Habita els boscos del sud-oest d'Oceania, a les illes Feni, Illes Salomó i Illes Santa Cruz meridionals.
L'astor emmantellat (Accipiter albogularis) és un ocell de la família dels accipítrids (Accipitridae). Habita els boscos del sud-oest d'Oceania, a les illes Feni, Illes Salomó i Illes Santa Cruz meridionals.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwalch brith (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gweilch brithion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Accipiter albogularis; yr enw Saesneg arno yw Pied goshawk. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. albogularis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r gwalch brith yn perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aquila spilogaster Aquila spilogaster Aquila wahlbergi Aquila wahlbergi Barcud wynepgoch Gampsonyx swainsonii Eryr Adalbert Aquila adalberti Eryr Bonelli Aquila fasciata Eryr euraid Aquila chrysaetos Eryr Gurney Aquila gurneyi Eryr nadroedd Madagasgar Eutriorchis astur Eryr rheibus Aquila rapax Eryr rheibus y diffeithwch Aquila nipalensis Eryr ymerodrol Aquila heliaca Fwltur yr Aifft Neophron percnopterusAderyn a rhywogaeth o adar yw Gwalch brith (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gweilch brithion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Accipiter albogularis; yr enw Saesneg arno yw Pied goshawk. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. albogularis, sef enw'r rhywogaeth.
Der Elsterhabicht (Accipiter albogularis) ist ein Greifvogel aus der Gatting der Habichte und Sperber (Accipiter).[1][2]
Er kommt auf den Bougainville- und Salomoninseln vor.
Der Lebensraum umfasst tropischen oder subtropischen feuchten Tief- und Bergwald bis 1800 m Höhe.[3]
Der Artzusatz kommt von lateinisch albus ‚weiß‘ und lateinisch gula ‚Kehle‘.[4]
Dieser Vogel ist 33 bis 43 cm groß, das Männchen wiegt zwischen 170 und 250 g, das deutlich größere Weibchen zwischen 365 und 440 g, die Flügelspannweite beträgt 60 bis 80 cm. Dieser mittelgroße Sperber hat ziemlich lange Flügel, einen kräftigen Schnabel und relativ lange Beine und Zehen. Mit Ausnahme der Nominatform haben erwachsene Vögel einen rotbraunen Kragen vom Nacken bis in Richtung Kehle. Es gibt hauptsächlich beim Weibchen melanistische Varianten mit gänzlich schiefergrauem Gefieder. Die Iris ist dunkelgelb bis rotorange, die Wachshaut ist cremefarben gelb bis hellgelb, die Beine sind gelb bis orangefarben. Jungvögel haben blassgelbe Augen, eine gelbgrüne Wachshaut und grünlich-gelbe Beine, sind ansonsten gefleckt braun, auf der Unterseite blasser.[3]
Es werden folgende Unterarten anerkannt:[3][5]
Der wohl nur während der Brutzeit zu hörende Ruf wird als „ku-ku-ku...“ oder „ki-ki-ki…“ beschrieben, etwas an den Baumfalken (Falco subbuteo) erinnernd.[3]
Die Nahrung besteht vermutlich aus kleinen Vögeln und Küken, Echsen und Insekten einschließlich Gespenstschrecken, die von Ansitzen aus gejagt werden.
Zur Balzzeit werden eindrucksvolle Balzflüge vorgeführt. Die Brutzeit liegt zwischen Juli und September. Das Nest liegt in 10 bis 20 m Höhe.[3]
Die Art gilt als nicht gefährdet (Least Concern).[6]
Der Elsterhabicht (Accipiter albogularis) ist ein Greifvogel aus der Gatting der Habichte und Sperber (Accipiter).
Er kommt auf den Bougainville- und Salomoninseln vor.
Der Lebensraum umfasst tropischen oder subtropischen feuchten Tief- und Bergwald bis 1800 m Höhe.
Der Artzusatz kommt von lateinisch albus ‚weiß‘ und lateinisch gula ‚Kehle‘.
The pied goshawk (Accipiter albogularis) is a species of bird of prey in the family Accipitridae. It is found on Bougainville Island and the Solomon Islands. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forest and subtropical or tropical moist montane forest.
The pied goshawk (Accipiter albogularis) is a species of bird of prey in the family Accipitridae. It is found on Bougainville Island and the Solomon Islands. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forest and subtropical or tropical moist montane forest.
La Blankagorĝa akcipitro (Accipiter albogularis) estas taga rabobirdo el familio de Akcipitredoj kiu inkludas ankaŭ multajn aliajn tagajn rabobirdojn kiel agloj, buteoj kaj cirkuoj. Ĝi troviĝas en Papuo-Novgvineo kaj Salomonoj. Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj arbaroj de malaltaj teroj kaj montararbaroj.
La karaktera distingilo de la hela gorĝo aperas kaj en la komuna nomo kaj en la latina scienca nomo.
La Blankagorĝa akcipitro (Accipiter albogularis) estas taga rabobirdo el familio de Akcipitredoj kiu inkludas ankaŭ multajn aliajn tagajn rabobirdojn kiel agloj, buteoj kaj cirkuoj. Ĝi troviĝas en Papuo-Novgvineo kaj Salomonoj. Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj arbaroj de malaltaj teroj kaj montararbaroj.
La karaktera distingilo de la hela gorĝo aperas kaj en la komuna nomo kaj en la latina scienca nomo.
El gavilán pío[2][3] (Accipiter albogularis) es una especie de ave accipitriforme de la familia Accipitridae. Es originaria de Papúa Nueva Guinea y de las islas Salomón. Su hábitat natural son los bosques húmedos de tierras bajas y los bosques montanos.
El gavilán pío (Accipiter albogularis) es una especie de ave accipitriforme de la familia Accipitridae. Es originaria de Papúa Nueva Guinea y de las islas Salomón. Su hábitat natural son los bosques húmedos de tierras bajas y los bosques montanos.
Accipiter albogularis Accipiter generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.
Accipiter albogularis Accipiter generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.
Salomoninhaukka (Accipiter albogularis), aiemmalta nimeltään salomonsaartenhaukka,[3] on haukkalaji, jota tavataan Papua-Uudessa-Guineassa ja Salomonsaarilla. Sen elinpiiriä ovat subtrooppiset ja trooppiset kosteat alavat metsät ja vuoristometsät, puutarhat ja kaupunkialueet.[1]
Se painaa keskimäärin 250,5 grammaa.[4]
Salomoninhaukalla on seuraavat alalajit:[2]
Salomoninhaukka (Accipiter albogularis), aiemmalta nimeltään salomonsaartenhaukka, on haukkalaji, jota tavataan Papua-Uudessa-Guineassa ja Salomonsaarilla. Sen elinpiiriä ovat subtrooppiset ja trooppiset kosteat alavat metsät ja vuoristometsät, puutarhat ja kaupunkialueet.
Se painaa keskimäärin 250,5 grammaa.
Accipiter albogularis
L'Autour pie (Accipiter albogularis) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Accipitridae.
D'après Alan P. Peterson, cette espèce est constituée des cinq sous-espèces suivantes :
Accipiter albogularis
L'Autour pie (Accipiter albogularis) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Accipitridae.
L'astore bianco e nero (Accipiter albogularis G. R. Gray, 1870) è un uccello rapace della famiglia degli Accipitridi originario delle isole Salomone[2].
Misura 33-43 cm di lunghezza, per un peso di 170-250 g nel maschio e di 365-440 g nelle femmine più grandi; l'apertura alare è di 60-80 cm[3].
Questo accipitride di medie dimensioni è dotato di ali relativamente lunghe e di un becco potente, nonché di lunghe zampe e lunghi artigli. La femmina è dal 30 al 90% più grande del maschio.
Nella maggior parte delle sottospecie, ad eccezione di quella nominale, gli esemplari hanno un piumaggio bianco e nero e un collare rosso di dimensioni variabili che copre la nuca e termina ai lati del collo. Questo carattere molto marcato consente di distinguere la specie dall'astore dal mantello nero e dallo sparviero imitatore. Alcuni esemplari (principalmente di sesso femminile) presentano un piumaggio melanico, completamente nero-ardesia. L'iride varia dal giallo scuro al rosso-arancio, la cera è giallo-crema o talvolta, negli esemplari di forma nera, arancione. Le zampe sono gialle o giallo-arancio. I giovani sono screziati di marrone con parti inferiori variabilmente più chiare. Alcuni esemplari sono di colore castano scuro.
La descrizione delle sottospecie è resa difficile dal polimorfismo della specie (delle razze woodfordi e albogularis esistono ben tre forme differenti). Tuttavia, la maggior parte delle razze è simile alla forma normale bianca e nera della sottospecie nominale. Gli esemplari della razza woodfordi hanno sempre la gola bianca, mentre in quelli della razza eichhorni il collare è particolarmente ampio. Nelle razze gilvus e sharpei il collare è a malapena presente. In gilvus non sono presenti forme melaniche[3].
Al di fuori della stagione riproduttiva, gli astori bianchi e neri sono animali silenziosi. Le parate sono accompagnate da richiami non particolarmente rumorosi. Dei ku-ku-ku melodiosi o dei ki-ki-ki vengono ripetuti rapidamente durante i voli planati. La femmina segnala la partenza dal nido con una semplice nota discendente[3].
Gli astori bianchi e neri vivono da soli o in coppia. All'inizio della stagione di nidificazione, i maschi effettuano un gran numero di parate aeree. Queste comprendono voli circolari, picchiate vertiginose e skydances. Nel corso di queste ultime, realizzano avvitamenti e discese in picchiata abbastanza simili a quelle dei falchi pellegrini. Sono state descritte anche parate con lenti battiti d'ala.
Si presume che gli astori bianchi e neri siano sedentari e non è mai stato segnalato nessun esemplare al di fuori dei confini del normale areale della specie. I giovani sono tuttavia suscettibili a disperdersi dopo l'involo[3].
Gli astori bianchi e neri catturano uccelli, nidiacei, lucertole, serpenti e insetti di grandi dimensioni, compresi anche i fasmidi. Tra gli uccelli, prediligono principalmente i piccoli passeriformi, ma anche lorichetti della duchessa (Charmosyna margarethae) e piccioni (Ptilinopus viridis) che vengono strappati dal folto della vegetazione, limicoli marini della sottofamiglia dei Caradriini e pappagalli di piccole dimensioni come i pappagalli pigmei verdi. I gallinacei delle dimensioni di un pollo vengono catturati solo di rado.
Gli astori bianchi e neri cacciano alla posta a partire da posatoi sui quali si spostano di 10 metri ogni 5 minuti e generalmente non sovrastano il suolo più di 1 o 2 metri. Inseguono anche le loro prede in volo sorvolando a debole altezza il pavimento della foresta[3].
Esistono poche informazioni riguardanti la riproduzione in questa specie. Nidi contenenti dei giovani sono stati scoperti in luglio a Santa Isabel e Guadalcanal e in settembre a Makira. Adulti in condizione di riprodursi sono stati pure osservati in settembre e in dicembre. Secondo un rapporto, il nido dell'astore bianco e nero è molto più voluminoso di quello dell'astore variabile (Accipiter hiogaster). Gli astori nidificano la maggior parte delle volte nella foresta, ad un'altezza che può variare tra i 10 e i 20 metri di altezza dal suolo. Alcuni nidi a volte vengono costruiti in zone aperte, talvolta su grandi alberi che permettono di avere una buona visuale dei dintorni, talvolta all'estremità di un ramo biforcuto in prossimità di un fiume o di una vallata. Il numero di uova per covata, la durata dell'incubazione e la durata della permanenza dei giovani nel nido sono al momento sconosciuti[3].
L'astore bianco e nero è un uccello tipico delle foreste di pianura e di collina, ma non è presente solamente nelle zone più fitte. Attualmente molte volte, e sempre più frequentemente, si incontra lungo i margini delle foreste o attorno alle isole residue di foresta. Per scelta o per obbligo, visita anche le foreste secondarie, i giardini abbandonati e persino i sobborghi delle città. Gli individui di forma nera sembrano apprezzare in particolar modo le foreste fitte e le altitudini più elevate. L'habitat dell'astore bianconero si situa generalmente dal livello del mare fino a 1200 metri, ma localmente può salire fino ad altitudini di 1800 metri.
L'astore bianco e nero è originario dell'Australasia. È endemico delle isole Salomone e degli arcipelaghi adiacenti. Il suo areale si estende dalle isole Feni, in Papua Nuova Guinea, alle isole Santa Cruz e comprende le seguenti isole: Bougainville, le isole Shortland, le isole Treasury, Choiseul, Santa Isabel, Malaita, le isole Florida, Guadalcanal, Ulawa, Vella Lavella, Ghizo, Kolombangara, Nuova Georgia, Rendova, Makira, Santa Ana, Ndeni, Utupua e Vanikoro, nonché numerose piccole isolette[3].
Questa specie è suddivisa in cinque sottospecie polimorfiche e difficili da identificare[2]:
Secondo la IUCN, questa specie non è minacciata a livello globale, ma la maggior parte degli osservatori concorda sul fatto che la popolazione è piuttosto scarsa, tranne che a Makira e nelle isole Santa Cruz, nella parte meridionale dell'areale. Tuttavia, nelle altre isole più a nord, fino a Bougainville, questa specie è descritta come abbastanza comune, perfino localmente abbondante, anche se talvolta è stata rimpiazzata da un colonizzatore più recente, l'astore variabile, nelle regioni in cui l'habitat è stato modificato dall'uomo.
Secondo BirdLife International, la superficie dell'areale è di 38.000 chilometri quadrati e la popolazione varia da 670 a 6700 individui maturi. In assenza di grosse minacce, gli effettivi sono stabili[1].
L'astore bianco e nero (Accipiter albogularis G. R. Gray, 1870) è un uccello rapace della famiglia degli Accipitridi originario delle isole Salomone.
De bonte havik (Accipiter albogularis) is een roofvogel behorende tot de familie van havikachtigen (Accipitridae). Het is een endemische vogelsoort van de Salomonseilanden.
De bonte havik is niet zo groot als de in Europa voorkomende havik, maar wel een paar centimeter groter dan de sperwer, 37 cm. Er komen twee kleurfases van de bonte havik voor, waarvan er een helemaal zwart is met een rodige iris. De tweede kleurfase is donker leigrijs van boven en van onder contrasterend wit, met oranjegele ogen. Soms hebben bonte haviken een roodbruine vlek, die als een soort kraag achter de kop is waar te nemen. Onvolwassen vogels zijn donkerbruin met strepen.[2]
Bonte haviken broeden van juli tot september. Ze bouwen nesten in hoge bomen.
De bonte havik komt voor op de Salomonseilanden. Het leefgebied bestaat uit overgang van regenwoud naar open terrein, secondair bos, buitenwijken van steden in het laagland. De donkere vorm komt mogelijk meer voor in heuvellandbos.[2] Het is geen bedreigde diersoort.[1]
De soort telt 5 ondersoorten:
De bonte havik (Accipiter albogularis) is een roofvogel behorende tot de familie van havikachtigen (Accipitridae). Het is een endemische vogelsoort van de Salomonseilanden.
Krogulec białobrzuchy (accipiter albogularis) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych. Jego grzbiet jest ciemnoszary, klatka piersiowa, szyja i głowa czarne, brzuch i podbrzusze białe, woskówka żółtawa. Osobniki tego gatunku osiągają długość 32-36 cm. Wyróżnia się pięć podgatunków tego gatunku:
Krogulce białobrzuche żyją w otwartych lasach, ogrodach i na obrzeżach miast. Żywią się mniejszymi ptakami, jaszczurkami i owadami.
Krogulec białobrzuchy (accipiter albogularis) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych. Jego grzbiet jest ciemnoszary, klatka piersiowa, szyja i głowa czarne, brzuch i podbrzusze białe, woskówka żółtawa. Osobniki tego gatunku osiągają długość 32-36 cm. Wyróżnia się pięć podgatunków tego gatunku:
Accipiter albogularis albogularis, występujący na wyspach Makira i Santa Ana, Accipiter albogularis eichhorni, występujący na wyspach Feni, Accipiter albogularis gilvus, występujący w centrum archipelagu Salomona, Accipiter albogularis sharpei, występujący na wyspach Santa Cruz, Accipiter albogularis woodfordi, występujący na wyspach w archipelagu Salomona od Bougainville na północnym zachodzie do Guadalcanal i Malaity na południowym wschodzie.Krogulce białobrzuche żyją w otwartych lasach, ogrodach i na obrzeżach miast. Żywią się mniejszymi ptakami, jaszczurkami i owadami.
Accipiter albogularis é uma espécie de ave de rapina da família Accipitridae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Papua-Nova Guiné e Ilhas Salomão.[1]
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.[1]
Accipiter albogularis é uma espécie de ave de rapina da família Accipitridae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Papua-Nova Guiné e Ilhas Salomão.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
Skathök[2] (Accipiter albogularis) är en fågel i familjen hökartade rovfåglar inom ordningen hökfåglar.[3]
Skathök förekommer främst på Salomonöarna och delas in i fem underarter:[3]
DNA-studier visar att kärrhökarna i Circus är inbäddade i Accipiter så som släktet ser ut idag.[4][5][6][7] Det medför att antingen flyttas de distinkta kärrhökarna till Accipiter eller så delas Accipiter upp i flera mindre släkten. Om det senare blir fallet kommer skathök med största sannolikhet att flyttas till ett annat släkte, eftersom typarten i Accipiter sparvhök (A. nisus) troligen står närmare kärrhökarna.
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Skathök (Accipiter albogularis) är en fågel i familjen hökartade rovfåglar inom ordningen hökfåglar.
Alaca çakır kuşu (Accipiter albogularis), atmacagiller (Accipitridae) familyasından yırtıcı bir kuş türü. Papua Yeni Gine ve Solomon Adaları'nda bulunur. Doğal habitatları subtropikal veya tropikal nemli ova ormanları ve subtropikal veya tropikal nemli dağ ormanlarıdır.
Alaca çakır kuşu (Accipiter albogularis), atmacagiller (Accipitridae) familyasından yırtıcı bir kuş türü. Papua Yeni Gine ve Solomon Adaları'nda bulunur. Doğal habitatları subtropikal veya tropikal nemli ova ormanları ve subtropikal veya tropikal nemli dağ ormanlarıdır.
Ó ác là (danh pháp khoa học: Accipiter albogularis) là một loài chim trong họ Ưng.[2] Nó được tìm thấy ở Papua New Guinea và quần đảo Solomon. Môi trường sinh sống tự nhiên của nó là rừng đất thấp nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới và rừng núi cao ẩm nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.
Ó ác là (danh pháp khoa học: Accipiter albogularis) là một loài chim trong họ Ưng. Nó được tìm thấy ở Papua New Guinea và quần đảo Solomon. Môi trường sinh sống tự nhiên của nó là rừng đất thấp nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới và rừng núi cao ẩm nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.