De kleine zee-eik (Fucus spiralis) is een bruinwier.
De kleine zee-eik wordt 15 tot 20 cm centimeter lang en is gevorkt vertakt. De platte lamina (bladeren) van ongeveer 1 à 2 cm breed ontspringen vrijwel direct uit een hechtschijf en hebben een prominente middennerf. Het thallus heeft de neiging spiraalsgewijs te draaien (vandaar de naam Fucus spiralis), maar dit is geen betrouwbaar kenmerk. Er zijn geen gasblazen.
Deze soort lijkt op Fucus vesiculosus var. evesiculosus.
De normale kleur is olijfbruin.
De voortplantingsorganen vormen afgeronde zwellingen aan de uiteinden van de takken, gewoonlijk in paren, elk met een smal, plat en steriel randje.
Hoog in het intergetijdengebied op rotsen, stenen en strandhoofden. Deze soort vormt daar een aparte band, net onder die van groefwier Pelvetia canaliculata - Linnaeus), maar boven blaaswier (Fucus vesiculosus).
Algemeen op de kusten van West-Europa, de Britse Eilanden, de Canarische Eilanden en de noordoostelijke kusten van Amerika.
De kleine zee-eik (Fucus spiralis) is een bruinwier.
Kaurtang (Fucus spiralis) er en brunalge som er vanlig langs hele norskekysten.
Kaurtang kan minne litt om blæretang, men skiller seg ut ved mye bredere grener, og har ikke luftblærer. Vokser høyt oppe langs kystlinjen, og man finner den vanligvis tørrlagt ved fjære. Kan bli opp til 30 cm, men den vanligste høyden ligger rundt 15 cm. I bredden er den forholdsvis smal, avhengig av antall grener på algen.
Tangen er vanlig langs strandlinjene ved atlanterhavskysten i Europa, på Kanariøyene og i Nord-Amerika.
Denne biologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Kaurtang (Fucus spiralis) er en brunalge som er vanlig langs hele norskekysten.
Kaurtang kan minne litt om blæretang, men skiller seg ut ved mye bredere grener, og har ikke luftblærer. Vokser høyt oppe langs kystlinjen, og man finner den vanligvis tørrlagt ved fjære. Kan bli opp til 30 cm, men den vanligste høyden ligger rundt 15 cm. I bredden er den forholdsvis smal, avhengig av antall grener på algen.
Tangen er vanlig langs strandlinjene ved atlanterhavskysten i Europa, på Kanariøyene og i Nord-Amerika.
