Unlike most other species of crocodilian, Morelet's crocodiles have no bony plates (called osteoderms) in their skin. This makes the skin more valuable as leather, and has motivated over-hunting.
Also, studies of the levels of mercury within the eggs of Morelet's crocodiles in Belize has also led to clues about biological contamination there.
Positive Impacts: body parts are source of valuable material; research and education
Although generally shy, as with any crocodile, C. moreletii has been known to bite humans if provoked.
Negative Impacts: injures humans (bites or stings)
When born, juveniles generally weigh about 31.9 grams. Morelet's crocodiles have three main life stages, classified through their length: juveniles < 100 cm, sub adults 100-150 cm, and adults >150 cm. Not much information is known about the specific life cycle of this crocodile. As in all crocodilians, however, sex is determined by the incubation temperature of the eggs.
Development - Life Cycle: temperature sex determination
Due to their valuable hide, Morelet's crocodiles were hunted almost to extinction through the years 1940 to 1950. Under the Mexican Wildlife Protection Act, hunting them became illegal and their numbers have steadily risen, although illegal poaching and habitat loss continue to threaten the animal. To counteract this, Mexico has begun breeding Morelet's crocodiles in captivity. However, some individuals have escaped to form feral populations outside of their regular breeding zones, creating a problem for the populations of American crocodile, which must compete with this newly-invasive species.
Now primary focus remains in the development of sustainable use programs, such as commercial farming. More general knowledge about the species is required first, however. Status in the south of Belize is unknown; reports suggest the species is widely distributed in the Mexican states of Tabasco, Chiapas, Yucatan and Quintana Roo, and their situation in the interior of Guatemala is unknown. There remains little information on both specific numbers and general behavior patterns needed to judge their actual status throughout most of its range.
Morelet's crocodiles are listed as Endangered under the U.S. Endangered Species Act, and are included in Appendix I of the CITES Treaty. The IUCN rates the species as "Lower Risk", but this rating would revert to Threatened or Endangered if ongoing conservation efforts were ended.
US Federal List: threatened
CITES: appendix i
IUCN Red List of Threatened Species: lower risk - conservation dependent
Juveniles communicate through vocalization (known as barking) when born, though not much information is known about specific social communication. They tend to follow the basic patterns of all Crocodylus, which are the most vocal of all reptiles; their calls tend to differ depending on age, sex and situation. They may share the similar habit of the American crocodile, whose young are not as vocal as other species, which may be a response to high hunting pressures, resulting in a rapid adaptation for survival.
Scales covering most of the head and parts of the body are equipped with integumentary sense organs (ISO's) that perform a number of tasks, such as detecting pressure, salinity, and vibrations.
Communication Channels: visual ; tactile ; acoustic
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; vibrations ; chemical
Texas Tech currently maintains extensive research in Belize studying the genetics of different populations and the impact of various pesticides and heavy metal contamination throughout this species. Other research institutions include the Lamanai Research Center in Belize and researcher Howard Hunt of the Atlanta Zoo in Cox Lagoon, Belize.
While not much information is known about the specific impact of the Morelet's crocodiles on their ecosystem, they do share many similar traits with the American crocodile, such as the role of primary carnivore in the ecosystem, thus affecting nutrient dispersal and ecosystem dynamics.
Morelet's crocodiles vary in diet according to their age and size. Juveniles eat small invertebrates and fish. Sub adults feed on aquatic snails, fish, small birds, and mammals. Adults feed on larger prey, including birds, fish, lizards, turtles, and domestic animals such as dogs. They can also become cannibalistic in times of low food, eating newborns. Crocodylus moreletii is generally shy around humans, but larger ones may attack if provoked.
Animal Foods: birds; mammals; amphibians; reptiles; fish; carrion ; insects; mollusks; aquatic crustaceans
Primary Diet: carnivore (Eats terrestrial vertebrates, Piscivore )
Morelet's crocodiles are found on the eastern coastal plain of Mexico, across most of the Yucatan peninsula, and throughout Belize and northern Guatemala. Their range also overlaps that of the American crocodile, but the relationships between the two are unknown. Some Morelet's crocodiles have escaped from captive breeding areas in Mexico outside their normal range.
Biogeographic Regions: nearctic (Native ); neotropical (Native )
Morelet's crocodiles live primarily in freshwater areas such as swamps and marshes and can also be found in forested riparian habitats. Recently, C. moreletii has even been found residing in coastal brackish water. Juveniles prefer denser cover for protection, and adults tend to aestivate in burrows during the dry season.
Habitat Regions: temperate ; tropical ; terrestrial ; freshwater
Terrestrial Biomes: forest
Aquatic Biomes: lakes and ponds; rivers and streams; coastal ; brackish water
Wetlands: marsh ; swamp
Other Habitat Features: riparian
Because they are both rare and difficult to study, not much is known about specific life cycles. Morelet's crocodiles that are bred in captivity appear to have a slightly longer lifespan (up to 80 years) than those that live in the wild (50 to 65 years). Females appear to live slightly longer than males.
Range lifespan
Status: captivity: 80 (high) years.
Typical lifespan
Status: wild: 50 to 65 years.
Average lifespan
Status: wild: 60 years.
Typical lifespan
Status: captivity: 55 to 70 years.
Average lifespan
Status: captivity: 65 years.
The primary distinguishing feature of Crocodylus moreletii is the snout, which is uncharacteristically blunt for a crocodile. The snout has nostrils centered at its end. The eyes are situated behind the snout and ears behind the eyes. The location of all the sensory receptors are on the same plane (the top of the head) which allows them to be completely submerged in water and still have the ability to hear, see, and smell. Their eyes, which are silvery-brown, have special eyelids with nictitating membranes covering them, allowing for vision underwater. Morelet's crocodiles generally have 66 to 68 teeth, with the distinguishing purely Crocodylus characteristic of having them in perfect alignment. Their appearance and color is similar to the American crocodile, but Morelet's crocodiles tend to be a darker grayish-brown. Adults have dark bands and spots before the tail, while juveniles are a brighter yellow with black banding. Morelet's crocodiles lack bony plates (ventral osteoderums) beneath the skin. They have powerful legs with clawed webbed feet, and large tails that allow them to swim with powerful thrusts. They are medium-sized crocodiles, averaging 3 m and attaining a maximum of 4.7 m.
Range mass: 38.5 to 58.1 kg.
Average mass: 51 kg.
Range length: 2.2 to 4.7 m.
Average length: 3.0 m.
Other Physical Features: ectothermic ; heterothermic ; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: male larger
While Morelet's crocodiles tend to be dominant predators in their communities, their eggs and young often fall prey to older juveniles, larger mammals, snakes, wading birds, and gulls. A key protection from predators is their tough hide and their loud vocal cries. Larger individuals are potentially preyed upon by humans and jaguars.
Known Predators:
Not much information is known about particular mating habits between males and females, although they appear to follow some of the same mating habits (such as being polygynous) of the American crocodile (Crocodylus acutus). Probably large males dominate the other males in their area, and females prefer to mate with the dominant males.
Mating System: polygynous
Oviposition for crocodiles living on the Yucatan primarily takes place in Chiapas between April and June. Crocodylus moreletii is unique because it is the only crocodile known to be exclusively mound nesting, laying between 20 and 40 eggs in nests that are approximately 3 m wide by 1 m high. Some nests have been found containing more than one female's eggs.
At hatching time, two to three months after laying the eggs, female Morelet's crocodiles have been known to carry eggs to water areas and crack them open. Reproductive rates are generally high among C. moreletii because of the relatively early maturation of the females. Not much information is available about the specific behavior of juveniles or the fertilization process. Research is currently being conducted in these areas.
Breeding interval: Morelet's crocodiles breed once a year directly before the rainy season.
Breeding season: Oviposition takes place between April and June. The incubation period lasts 2 to 3 months.
Range number of offspring: 20 to 40.
Range age at sexual or reproductive maturity (female): 7 to 8 years.
Average age at sexual or reproductive maturity (female): 7 years.
Range age at sexual or reproductive maturity (male): 7 to 8 years.
Average age at sexual or reproductive maturity (male): 7 years.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization ; oviparous
Female Morelet's crocodiles guard their nests until the eggs are ready to hatch. Studies among captive Crocodylus moreletii show females will respond to newborn vocalizations and open the nests. Males and females will also fiercely defend hatchlings against larger juveniles or other predators. Not much information is known about further interaction between juveniles and parents.
Parental Investment: pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Protecting: Male, Female); pre-weaning/fledging (Protecting: Male, Female); pre-independence (Protecting: Male, Female)
This taxon is found in theMarismas Nacionales-San Blas mangroves ecoregion contains the most extensive block of mangrove ecosystem along the Pacific coastal zone of Mexico, comprising around 2000 square kilometres. Mangroves in Nayarit are among the most productive systems of northwest Mexico. These mangroves and their associated wetlands also serve as one of the most important winter habitat for birds in the Pacific coastal zone, by serving about eighty percent of the Pacific migratory shore bird populations.
Although the mangroves grow on flat terrain, the seven rivers that feed the mangroves descend from mountains, which belong to the physiographic province of the Sierra Madre Occidental. The climate varies from temperate-dry to sub-humid in the summer, when the region receives most of its rainfall (more than 1000 millimetres /year).
Red Mangrove (Rhizophora mangle), Black Mangrove (Avicennia germinans), Buttonwood (Conocarpus erectus) and White Mangrove trees (Laguncularia racemosa) occur in this ecoregion. In the northern part of the ecoregion near Teacapán the Black Mangrove tree is dominant; however, in the southern part nearer Agua Brava, White Mangrove dominates. Herbaceous vegetation is rare, but other species that can be found in association with mangrove trees are: Ciruelillo (Phyllanthus elsiae), Guiana-chestnut (Pachira aquatica), and Pond Apple (Annona glabra).
There are are a number ofreptiles present, which including a important population of Morelet's Crocodile (Crocodylus moreletii) and American Crocodile (Crocodylus acutus) in the freshwater marshes associated with tropical Cohune Palm (Attalea cohune) forest. Also present in this ecoregion are reptiles such as the Green Iguana (Iguana iguana), Mexican Beaded Lizard (Heloderma horridum) and Yellow Bellied Slider (Trachemys scripta). Four species of endangered sea turtle use the coast of Nayarit for nesting sites including Leatherback Turtle (Dermochelys coriacea), Olive Ridley Turtle (Lepidochelys olivacea), Hawksbill Turtle (Eretmochelys imbricata) and Green Turtle (Chelonia mydas).
A number of mammals are found in the ecoregion, including the Puma (Puma concolor), Ocelot (Leopardus pardalis), Jaguar (Panthera onca), Southern Pygmy Mouse (Baiomys musculus), Saussure's Shrew (Sorex saussurei). In addition many bat taxa are found in the ecoregion, including fruit eating species such as the Pygmy Fruit-eating Bat (Artibeus phaeotis); Aztec Fruit-eating Bat (Artibeus aztecus) and Toltec Fruit-eating Bat (Artibeus toltecus); there are also bat representatives from the genus myotis, such as the Long-legged Myotis (Myotis volans) and the Cinnamon Myotis (M. fortidens).
There are more than 252 species of birds, 40 percent of which are migratory, including 12 migratory ducks and approximately 36 endemic birds, including the Bumblebee Hummingbird, (Atthis heloisa) and the Mexican Woodnymph (Thalurania ridgwayi). Bojórquez considers the mangroves of Nayarit and Sinaloa among the areas of highest concentration of migratory birds. This ecoregion also serves as wintering habitat and as refuge from surrounding habitats during harsh climatic conditions for many species, especially birds; this sheltering effect further elevates the conservation value of this habitat.
Some of the many representative avifauna are Black-bellied Whistling Duck (Dendrocygna autumnalis), Great Blue Heron (Ardea herodias), Roseate Spoonbill (Ajaia ajaja), Snowy Egret (Egretta thula), sanderling (Calidris alba), American Kestrel (Falco sparverius), Blue-winged Teal (Anas discors), Mexican Jacana (Jacana spinosa), Elegant Trogan (Trogan elegans), Summer Tanager (Piranga rubra), White-tailed Hawk (Buteo albicaudatus), Merlin (Falco columbarius), Plain-capped Starthroat (Heliomaster constantii), Painted Bunting (Passerina ciris) and Wood Stork (Mycteria americana).
Krokodýl Moreletův (Crocodylus moreletii) se vyskytuje v oblasti Střední Ameriky – v Belize, Guatemale a Mexiku. Ve srovnání s jinými krokodýly je menší, dorůstá délky kolem 3 metrů. Někteří jedinci však mohou dorůst více než 4 metry. Vzhledem se podobá krokodýlovi kubánskému a americkému.
Jedná se o ohrožený druh, jehož stavy se odhadují na 10 000–20 000 jedinců.
Obrázky, zvuky či videa k tématu krokodýl Moreletův ve Wikimedia Commons
Krokodýl Moreletův (Crocodylus moreletii) se vyskytuje v oblasti Střední Ameriky – v Belize, Guatemale a Mexiku. Ve srovnání s jinými krokodýly je menší, dorůstá délky kolem 3 metrů. Někteří jedinci však mohou dorůst více než 4 metry. Vzhledem se podobá krokodýlovi kubánskému a americkému.
Jedná se o ohrožený druh, jehož stavy se odhadují na 10 000–20 000 jedinců.
Das Beulenkrokodil (Crocodylus moreletii) ist ein mittelamerikanischer Vertreter aus der Familie der Echten Krokodile. Sein wissenschaftlicher Name ehrt den französischen Naturkundler Pierre Marie Arthur Morelet (1809–1892).
Das Beulenkrokodil wird maximal drei bis 3,50 Meter lang und gehört somit zu den kleineren Arten der Krokodile. Es ist meist braun und durch schwarze Querstreifen und Flecken auf dem Körper und Schwanz gezeichnet. Es ist meist dunkler gefärbt als das sympatrisch vorkommende Spitzkrokodil (Crocodylus acutus). Die Schnauze der Tiere ist relativ breit und besitzt einen flachen Grat entlang der Nasenbeine. Namensgebend für den deutschen Namen sind die mächtigen verknöcherten Nackenschilde der Tiere, der Rückenpanzer ist ungleichmäßig beschuppt.
Das Verbreitungsgebiet des Beulenkrokodils ist auf Mittelamerika beschränkt und reicht von Zentral-Tamaulipas (Mexiko) über die Yucatán-Halbinsel und Chiapas bis ins zentrale Belize und zur Petén-Region in Nord-Guatemala. Es lebt vor allem in Sümpfen und kleineren Teichen und Seen im Süßwasser, kann jedoch auch in den küstennäheren Bereichen der Flüsse gemeinsam mit dem Spitzkrokodil vorkommen.
Beulenkrokodile legen ihre Eier in Hügelnester und bewachen sie. Es wurde auch beobachtet, dass die Mütter die Nester öffnen und die Jungtiere zum Wasser tragen.
Die Jungtiere ernähren sich vor allem von Insekten, Nacktschnecken und anderen Kleintieren. Erwachsene Beulenkrokodile jagen außerdem Schlammschildkröten, Fische und kleine Säugetiere. Sie sind schnelle Jäger.
Das Beulenkrokodil (Crocodylus moreletii) ist ein mittelamerikanischer Vertreter aus der Familie der Echten Krokodile. Sein wissenschaftlicher Name ehrt den französischen Naturkundler Pierre Marie Arthur Morelet (1809–1892).
Мексиканскиот крокодил (Crocodylus moreletii) познат и под името Морлетов крокодил е релативно мал крокодил кој живее во Мексико. Најчесто расте до 3 метри во должина, и припаѓа во групат на загрозени видови.
Морлетовиот крокодил е откриен во Мексико во 1850 година и е именуван по францускиот биолог Пјер-Мари Артур Морлет[1]. Поради слични карактеристики долго време бил поистоветуван со Американскиот крокодил и со Кубанскиот крокодил. Дури во 1920тите научниците ги идентифицирале како комплетно различни видови[2].
Мексиканскиот крокодил е релативно помал од останатите крокодили. Мажјаците се поголеми од женките (види полов диморфизам)[2]. Возрасен крокодил може да достигне должина од помеѓу 3и 4,2 метри[3], големина слична на таа на американскиот и кубанскиот крокодил.
Овој вид има одредени карактеристикки кои овозможуваат негова лесна идентификација. Има многу широка муцка[2] со 66 до 68 заби кај возрасна единка[1]. Забите на двете вилици, и горната и долната, им се совршено порамнети[2]. Четвртиот заб на долната вилица е видлив дури и кога устата на крокодилот е затворена, бидејќи овој заб е малку поголем од останатите[2].
Ноздрите се наоѓаат на врвот на муцката, позади нив се наоѓаат очите, па ушите, сите три се наоѓаат на врвот на главата. Оваа градба им овозможува да мирисаат, гледаат и слушаат дури и кога се речиси целосно под вода[2]. Крокодилите можат да гледаат под вода благодарение на трепкачка ципа која го обвиткува окото[2].
Мексиканскиот крокодил има томно сива-кафеава боја[1]. Имаат темни белези и точки на телото и опашката[1]. Иако изгледаат доста слично на Американскиот крокодил, овој вид е со малку потемна боја[1]. Младите крокодили имаат жолта боја и темни дамки[2]. Ирисот на овие крокодили е со сребренкасто-кафеава боја[1]. Мексиканскиот крокодил како и останатите кватриподи има 4 нозе. На задните нозе има и пловна кожичка која им помага при пливањето. Крокодилите се доста силни животни, со силни мускули кои им овозможуваат нагли движење. Тие се исто така можат и да трчаат доста брзо.
Мексиканскиот крокодил го среќаваме во слатководни живеалишта во централна Америка и во долж на мексиканскиот залив низ Белизе, Гватемала и до Мексико[1]. Овие крокодили преферираат слатководни живеалишта каде лесно можат да се изолираат. Ги среќаваме во слатководните мочуришта и бари кои се наоѓаат во внатрешноста на земјата, и во големите реки и езера[1]. Сите живеалишта на овиe крокодили се со бујна вегетација која ја користат за криење.
Мексиканскиот крокодил го среќаваме исто така и во крајбрежни живеалишта[2]. Во овие предели солената вода од морето се меша со слатката вода од внатрешноста. Во овие предели живеалиштето е малку поинакво отколку во внатрешноста на копното. Мексиканските крокодили живеат и во тревестите савани на полуостровот Јукатан[4]. Крокодилите се пораспространети за време на дождливата сезона кога има големи поплави кои им овозможуваат полесно движење[4]. За време на сувата сезона возрасните индивидуи копаат дувла[1]. Живеалиштето на овој вид, на некои места се препокрива со живеалиштето на американскиот крокодил, поради што често се прави забуна помеѓу двата вида[2].
Крокодилите се карнивори и јадат големи количини месо. Тие го ловат нивниот плен со употреба на карактеристични техники на лов. Крокодилите го убиваат својот плен со тоа што го зграпчуваат со моќните вилици, а потоа го одвлекуваат во водата за да се удави.
Додека се млади и немоќни да ловат поголеми животни, крокодилите се хранат со риби и инсекти[5]. Крокодилите ловат мали цицачи (каде спаѓаат домашни животни од типот на мачка и куче, како и некои диви животни), птици и други рептили[3]. Мексиканските крокодили се и канибали, што значи дека се случува да си ги јадат младенчињата[2].
Парењето најчесто се случува за време на април и јуни[4]. Женката носи помеѓу 20 и 45 јајца[1]. Гнездата се во близина на вода и обично младите крокодили излегуваат од јајцата после 80 дена инкубација[4]. Јајцата се закопани во гнездата кои се бранети од двата родитела. Кога младите крокодили ке излезат од јајцата, женките ги земаат и ги префрлаат до водата.
Мексиканскиот крокодил долго време бил загрозен од уништувањето на природното живеалиште и нелегалниот лов[6]. Поради овие две причини бројноста на популациите значително е намалена. Поради квалитетот на нивната кожа, овие крокодили биле многу ловени за време на 1940тите и 1950тите[6]. Кожата се користи за правење паричници, чевли и мантили.
Покрај ловот и уништување на живеалиштето, мексиканскиот крокодил е загрозен и поради други фактори. Младите крокодили се често плен на птици, желки и змии[4]. Регистрирани се случаи и на ракуни кои ги откопуваат гнездата и ги јадат јајцата на крокодилите[4].
Мексиканскиот крокодил е загрозен вид[4]. Организација која е најангажирана за заштита на крокодилите е „Crocodile Specialist Group“ која е формирана во 1971 година[7]. Ова е светски позната организација составена од биолози и други специјалисти кои се борат за заштита на 23 вида на крокодили и алигатори. „Crocodile Specialist Group“ ја набљудува трговијата со крокодилски кожи[7], и помагаат во откривање на ловокрадството. Кога започнала со работа оваа организација, сите крокодилски видови биле загрозени[7], денес некои од овие статуси се променети.
Мексиканскиот крокодил (Crocodylus moreletii) познат и под името Морлетов крокодил е релативно мал крокодил кој живее во Мексико. Најчесто расте до 3 метри во должина, и припаѓа во групат на загрозени видови.
Morelet's crocodile (Crocodylus moreletii), also known as the Mexican crocodile or Belize crocodile, is a modest-sized crocodilian found only in fresh waters of the Atlantic regions of Mexico, Belize and Guatemala.[2][5] It usually grows to about 3 metres (10 ft) in length. It is a Least Concern species. The species has a fossil record in Guatemala.[6]
Morelet's crocodile was first described in 1850 in Mexico by the French naturalist Pierre Marie Arthur Morelet. The species was subsequently named after him.[7][8] It was long confused with the American and Cuban crocodiles because of similar characteristics and an ambiguous type locality. It was not generally accepted as a separate species until the 1920s.
The genus Crocodylus likely originated in Africa and radiated outwards towards Southeast Asia and the Americas,[9] although an Australia/Asia origin has also been considered.[10] Phylogenetic evidence supports Crocodylus diverging from its closest recent relative, the extinct Voay of Madagascar, around 25 million years ago, near the Oligocene/Miocene boundary.[9]
Below is a cladogram based on a 2018 tip dating study by Lee & Yates simultaneously using morphological, molecular (DNA sequencing), and stratigraphic (fossil age) data,[11] as revised by the 2021 Hekkala et al. paleogenomics study using DNA extracted from the extinct Voay.[9]
CrocodylinaeVoay†
CrocodylusCrocodylus Tirari Desert†
Asia+AustraliaCrocodylus johnstoni Freshwater crocodile 
Crocodylus novaeguineae New Guinea crocodile
Crocodylus mindorensis Philippine crocodile
Crocodylus porosus Saltwater crocodile 
Crocodylus siamensis Siamese crocodile 
Crocodylus palustris Mugger crocodile 
Crocodylus suchus West African crocodile
Crocodylus niloticus Nile crocodile 
Crocodylus moreletii Morelet's crocodile
Crocodylus rhombifer Cuban crocodile 
Crocodylus intermedius Orinoco crocodile
Crocodylus acutus American crocodile 
Morelet's crocodile has a very broad snout with 66 to 68 teeth when they are fully mature. They are dark grayish-brown in color with dark bands and spots on the body and the tail. This is similar to other crocodiles, like the American crocodile, but the Morelet is somewhat darker. Juvenile crocodiles are bright yellow with some dark bands. The crocodile's iris is silvery brown. They have four short legs, giving them a rather sprawling gait, and a long tail, which is used for swimming. The hind feet of the crocodiles are webbed. They have very explosive capabilities because of their strong muscles and are fast runners.[7]
Morelet's crocodile is small compared to most other crocodiles. The males can become larger than the females. The average adult Morelet's crocodile is about 2.1 m (6 ft 11 in), with a typical length range of 1.5 to 2.7 m (4 ft 11 in to 8 ft 10 in) (the lower measurement representing the mean total length of a female at sexual maturity which is attained at roughly 7–8 years of age in the wild).[12][13] Almost all crocodiles in excess of 2.5 m (8 ft 2 in) are males and at this advanced stage of maturity, the male goes through a significant change in skull osteological morphology as the skull appears to increase in broadness and robustness.[14] Large adult males can attain a length of 3 m (10 ft), anything in excess of this is considered exceptionally rare for this species however the species has a maximum reported length of 4.5 m (15 ft), with two other outsized specimens reportedly measuring 4.1 and 4.3 m (13 and 14 ft), respectively.[13][15][16] One mature adult specimen measuring 2.84 m (9 ft 4 in) and weighing 110 kg (240 lb) had a bite force of 4,399 N (989 lbf).[17] The weight of a large 3 m (10 ft) wild male crocodile is estimated to average around 150 kg (330+3⁄4 lb), although mass is likely much more in outsized individuals.[13][18] One large male with a presumed total length of around 3.5 m (11 ft 6 in) weighed about 250 kg (550 lb).[19] Another large individual measuring 3.3 m (10 ft 10 in) in length weighed 180 kg (400 lb).[20] Overall, this species is similar in appearance and morphology to the Cuban and the larger American crocodiles.
Morelet's crocodile can be found in freshwater habitats in Central America and along the Gulf of Mexico stretching through Belize, Guatemala, and to Mexico.[21] The Belizean pine forests are an example of the type of ecoregion in which they occur.[22]
In their freshwater habitats, they prefer isolated areas that are secluded. This species of crocodile can mainly be found in freshwater swamps and marshes which are located inland, and in large rivers and lakes.[23] Both of these habitats are forested to help add cover.[7]
The Morelet can also be found along the coast in brackish waters[2] and the grassy savannas on the Yucatán Peninsula.[24] These crocodiles become much more distributed during the rainy seasons when flooding occurs and it is easier for them to move elsewhere.[24]
Juvenile crocodiles live in very dense cover to protect them from other predators that might be in the area and will remain there until they become older and able to fend for themselves. Adult crocodiles are known to dig out burrows during dry seasons in their area.[7] The range of this crocodile can overlap with the American crocodile, which can sometimes lead to them being confused with one another.
Recently, the Morelet's crocodile has been introduced into the Rio Grande (Rio Bravo in Mexico).[25] Several newspaper outlets on the Mexican side of the border report of reptiles inhabiting the river appearing not to be the American alligator which is native to Texas, but the Morelet's crocodile which is native to Tamaulipas from San Fernando southward.[26][27] Crocodiles have been seen in the cities of Matamoros,[28][29][30] Reynosa[31][32][33][34][35][36] and as far north as Nuevo Laredo.[37][38] The sightings have prompted several municipal police departments to put up signs warning people about entering the river.[39]
Like most crocodilians, Morelet's crocodiles are highly opportunistic and will prey on practically anything that they can overpower that comes in their territories.[40] Juvenile crocodiles feed largely on fish and insects until they become bigger and more capable of bringing down larger prey.[23] Adults largely prey on small mammals, birds, other reptiles and fish, as well as gastropods, crustaceans and other invertebrates.[16][40][41] These small mammals can include domesticated animals like cats and dogs. Large specimens have been shown to be able to overtake large prey. Dogs and goats have been taken by this species, including a record of a 2.9 m (9 ft 6 in) adult killing an English sheepdog which weighed at least 35 kg (77 lb).[42] Adults have also been recorded eating even larger animals, including adult and nearly-grown cattle and an adult tapir, although these have been cases of scavenging on caracasses, with the tapir having been killed by a jaguar (it is possible that the jaguar was present when the crocodile fed).[43] Crocodiles have been known to be cannibalistic towards smaller specimens. Although previously thought to be inoffensive, there have been recent reports that the species has attacked humans on multiple occasions and at least 12 documented human fatalities have occurred.[44] Despite the relatively small size of the species, large adult Morelet's are aggressive and easily capable of overpowering an unaware human near the water. Due to partial consumption, recorded fatal attacks are likely predatory rather than defensive in nature.[45][46][47]
Breeding usually takes place between April and June[24] and the eggs are laid before the start of the rainy season. Morelet's crocodiles are unique among North American crocodiles in that they build mound nests only, and not mound and hole nests. These mound nests are about 3 m (10 ft) wide and 1 m (3 ft 3 in) high and can be found near the water or on floating vegetation. A female crocodile can lay between 20 and 45 eggs and nests have been found containing eggs from more than one female. The eggs are buried and the nests are guarded by females. The eggs usually hatch after 80 days of incubation[24] and hatchlings are normally about 17 cm (6+1⁄2 in) long.[5] After the eggs have hatched the female crocodile will carry her young to the water where they are protected by both parents and will later leave them to fend for themselves. Females are highly protective of their young and have reportedly been observed to aggressively displace intruders and humans if distress calls of the baby crocodiles are heard and even father crocodiles have been observed to spring to the defense of young crocodiles.[48][49] In captivity, juvenile crocodiles are treated aggressively by adult crocodiles but never hatchlings.[50]
Morelet's crocodile has long been threatened by habitat destruction and illegal hunting.[51] Both of these factors have significantly lowered their populations. It was hunted for its hide during the 1940s and 1950s[51] because high-quality leather can be made from their skins.[52][53]
Morelet's crocodile (Crocodylus moreletii), also known as the Mexican crocodile or Belize crocodile, is a modest-sized crocodilian found only in fresh waters of the Atlantic regions of Mexico, Belize and Guatemala. It usually grows to about 3 metres (10 ft) in length. It is a Least Concern species. The species has a fossil record in Guatemala.
La Moreleta krokodilo, konata ankaŭ kiel Meksika krokodilo, estas mezgranda krokodilo troviĝanta nur en fluanta akvo de la atlantikaj regionoj de Meksiko, Belizo kaj Gvatemalo.[1] Ĝi kutime povas kreski ĝis 3 m longe. Ĝi estas endanĝerita specio.
La Meksika krokodilo estis malkovrita en Meksikio en 1850[2] kaj nomata laŭ la franca naturalisto kiu faris la malkovron, nome P.M.A. Morelet (1809-1892).[2] Ĝi estis dumlonge konfuzata kun la Kuba krokodilo aŭ kun la Centramerika krokodilo pro similaj karakteroj kunhavataj inter la specioj. Oni konstatis ke temas pri tute diferenca specio nur dum la 1920-aj jaroj.[3] Nuntempaj krokodiluloj venas de antikva stirpo kiu enhavas ĉirkaŭ 125 genroj.[4]
Tiu centramerika krokodilo estas malgranda kompare kun aliaj krokodiloj. Maskloj povas iĝi pli grandaj ol inoj; tio estas ia seksa dimorfismo.[3] Tiu krokodilo povas atingi longon de ĉirkaŭ 3 m al 4.3 m ĉe plenkreskuloj[5] kaj estas simila al la Centramerika kaj Kuba krokodiloj laŭ aspekto.
Karakteroj de tiu specio apartigas ĝin kaj faciligas ties identigon. Ĝi havas tre larĝan muzelon[3] kun 66 al 68 dentoj ĉe plenkreskuloj.[2] Krokodiloj distingiĝas el aligatoroj pro la dentoj en kaj supra kaj malsupra makzeloj. Ties dentoj en ambaŭ makzeloj perfekte liniiĝas.[3] La kvara dento de la suba makzelo de la krokodilo videblas kiam la buŝo estas fermita ĉar ĝi estas iom pli granda ol la resto de ties dentaro.[3]
La naztruoj situas antaŭ la muzelo, rekte malantaŭ ili estas la okuloj, sekve de la oreloj [3] kaj ĉiuj el la tri organoj estas en la pinto de la kapo de la krokodiloj. Kiam ili estas preskaŭ tute submerĝitaj, ili ankoraŭ kapablas flari, aŭdi kaj vidi sian ĉirkaŭaĵon.[3] Krokodiloj povas vidi sub akvo danke al siaj niktitantaj membranoj kiuj ĉirkaŭas ties okulojn.[3] Tio estas klara palpebro kiu povas protekti la krokodilajn okulojn kaj permesas ĝin ankaŭ vidi.[3]
La Meksika krokodilo estas malhelgrizecbruna.[2] Ili havas malhelajn zonojn kaj punktojn ĉe korpo kaj vosto.[2] Tiu similas al aliaj krokodiloj kiel la Centramerika krokodilo, sed la Meksika estas iom pli malhela.[2] Junuloj estas brilflavaj kun iomaj malhelaj zonoj.[3] La iriso estas arĝentbruna.[2] Ili havas 4 krurojn kaj longan voston kiu estas uzata por naĝadi. La malantaŭaj piedoj de krokodiloj estas retecaj. La kruroj estas mallongaj kaj pro tio krokodiloj estas tre proksimaj de la grundo. Ili havas surprizajn kapablojn pro la fortegaj muskoloj kaj ili estas rapidaj kurantoj.
La Meksika krokodilo troviĝas en fluantakvaj habitatoj en Centrameriko[2] kaj laŭlonge de la Golfo de Meksikio tra Belizo, Gvatemalo kaj Meksikio.[2] [4] En tiuj fluantakvaj habitatoj ili preferas izolatajn areojn solecajn. Tiu specio de krokodilo povas amplekse troviĝi en fluantakvaj habitatoj kaj marĉoj[2] kiuj situas interne kaj en grandaj riveroj kaj lagoj.[6] Ambaŭ habitatoj estas rearbarigataj por helpi kroman kovron.[2]
La Meksika krokodilo povas troviĝi ankaŭ laŭlonge de la marbordo ĉe saletaj akvoj.[3] Tiuj saletaj akvoj estas areoj kie la sala akvo el la oceano miksiĝas kun la fluanta akvo de la interno.[3] En tiuj areoj la habitato estas iom diferenca el la fluantakvaj marĉohabitatoj interne. Ili loĝas ankaŭ en herbejaj savanoj de la Jukatana Duoninsulo.[7] Tiuj krokodiloj iĝas multe pli distribuataj dum la pluvsezono kiam okazas inundoj kaj estas pli facile por ili moviĝi ien plie.[7] Junuloj loĝas en tre densa ŝirmejo por protekti sin el aliaj predantoj kiuj povus esti en la areo kaj restos tie ĝis kiam ili iĝas pli maturaj kaj kapablaj defendi sin.[2] Plenkreskaj krokodiloj elfosas kavotruojn dum epoko asocia kun la sekaj sezonoj en sia areo.[2] La teritorio de tiu krokodilo povas koincidi kun tiu de la Centramerika krokodilo, kio povas faciligi konfuzigon inter ambaŭ specioj[3].
Ĉi tiu krokodilo havas nutroriĉan dieton. Krokodiloj estas karnomanĝaj kaj manĝas grandan kvanton de viando. Ili kaptas sian predon per rabado kiel teknikoj, malrapidiganta ŝteliranta super kaj sur sia predo. Kiam krokodiloj kaptas sian predon ili unue devas mortigi ĝin antaŭ manĝi. Krokodiloj mortigas la plimulton de sia predo ektenanta ĝin inter iliaj muskolaj makzeloj kaj trenanta sian predan malantaŭon en la akvo por droni ĝin.
Krokodiloj nutras sin plejparte el fiŝoj kaj insektoj. Tio ĉi estas la dieto de la plimulto de la junaj krokodiloj ĝis ili fariĝas pli grandaj kaj pli kapablaj alporti malsupren pli grandan predon. Krokodiloj predos malgrandajn mamulojn, birdojn kaj eĉ aliajn rampulojn. Ĉi tiuj malgrandaj mamuloj povas inkluzivi enhejmajn bestojn same kiel aliaj sovaĝaj bestoj. Krokodiloj estas kanibalecaj, tio ĉi inkluzivas manĝi siajn junulojn.
Reproduktado kutima okazas inter aprilo kaj junio[7] kaj la ovodemetado okazas antaŭ la komenco de la pluvsezono.[2] Meksikaj krokodiloj estas unikaj inter nordamerikaj krokodiloj je tio ke ili konstruas nur amasetecajn nestojn kaj ne nestojn kun amaseto kaj truo.[3] Tiuj amasetecaj nestoj estas ĉirkaŭ 3 m larĝaj kaj 1 m altaj[2] kaj povas troviĝi ĉe akvo aŭ inter flosanta vegetaĵaro.[2] [3] Ino de krokodilo povas demeti el 20 al 45 ovojn[2] kaj oni trovis nestojn enhavantajn ovojn de pli da unu ino.[2] La ovoj estas enterigitaj kaj la nestoj estas zorgataj de inoj kiuj protektas siajn nenaskitajn idojn el predantoj.[2] Eloviĝo okazas post 80 tagoj de kovado[7] kaj la idoj estas kutime ĉirkaŭ 17 cm longaj.[1] Post eloviĝo la krokodilino portas sian idaron akven kie ili estos protektataj de ambaŭ gepatroj[2] kaj iom poste sendependiĝos.
Meksikaj krokodiloj estis delonge minacataj pro habitatodetruo kaj neleĝa ĉasado.[8] Ambaŭ kialoj influis drastege super ties populacioj. Ili estis ĉasataj pro ties haŭtoj dum la 1940-aj jaroj kaj la 1950-aj[8] ĉar oni produktis bonkvalitan ledon el la krokodilaj haŭtaĵoj.[9] Krokodila ledo povas esti uzata por fari monujojn, jakojn kaj ŝuojn.
Krom ĉasado kaj habitatodetruo, tiu neotropisa specio iĝas minacata de aliaj kialoj. Krokodilidoj estas predataj de birdoj.[7] Ankaŭ testudoj kaj serpentoj manĝas junajn krokodilidojn.[7] Ankaŭ lavursoj elfosas la ovojn el la krokodilaj nestoj kaj manĝas ilin.[7]
La Moreleta krokodilo, konata ankaŭ kiel Meksika krokodilo, estas mezgranda krokodilo troviĝanta nur en fluanta akvo de la atlantikaj regionoj de Meksiko, Belizo kaj Gvatemalo. Ĝi kutime povas kreski ĝis 3 m longe. Ĝi estas endanĝerita specio.
El cocodrilo de pantano, el cocodrilo Morelet o cocodrilo mexicano (Crocodylus moreletii) es una especie de cocodrilo de pequeño tamaño distribuido por Guatemala, Belice y todo el golfo de México en los estados de Tamaulipas, Veracruz, Tabasco, Campeche, Yucatán, Quintana Roo, Chiapas[2]y Oaxaca (Del Moral Flores et. al, 2019)[3] Por lo general alcanza unos 3 metros de longitud. Vive en pantanos y de dieta carnívora muy variada. Sujeta a protección especial (Pr) por la NOM-059 y de baja preocupación (LC) por la lista roja de la IUCN. Además está incluida en el Apéndice II de CITES. Es una especie cazada principalmente para utilizar su piel.[4][5][6]
El cocodrilo de Moreletii o cocodrilo mexicano fue descubierto en México en 1850 y lleva el nombre del naturalista francés que hizo el descubrimiento, el P.M.A. Morelet (1809-1892). Se confunde mucho con el cocodrilo cubano y el cocodrilo americano, porque son de características similares, comunes entre las especies. No se dieron cuenta de que eran una especie totalmente diferente hasta la década de 1920. Los cocodrilos actuales provienen de un antiguo linaje que comprende más de 125 géneros.[5][2]
El cocodrilo de América Central es conocido como el cocodrilo de Morelet o el "cocodrilo de Pantano." Es de tamaño pequeño en comparación con algunos otros cocodrilos. Los machos pueden llegar a ser más grandes que las hembras, lo que se conoce como dimorfismo sexual. Los promedios de cocodrilos adultos son de alrededor de 3 metros de longitud, con un máximo de 4,3 metros hasta el momento confirmado y es similar a los cocodrilos americanos y cubanos en apariencia.
Hay características de esta especie que lo distinguen y lo hacen fácil de identificar. Tiene un hocico muy amplio, con 66-68 dientes cuando están completamente maduros. Los cocodrilos se pueden distinguir de los caimanes y aligátores a causa de sus dientes tanto en su mandíbula superior e inferior. Sus dientes en ambas mandíbulas están perfectamente alineados. El cuarto diente de la mandíbula inferior del cocodrilo es visible cuando su mandíbula se cierra debido a que es ligeramente más grande que el resto de sus dientes.
Las fosas nasales se encuentran en frente de la boca, y luego directamente detrás de ellas están los ojos, seguido por las orejas, los tres están en la parte superior su cabeza. Cuando está casi totalmente sumergido, todavía tiene la capacidad de oler, oír y conocer sus alrededores. Los cocodrilos pueden ver bajo el agua debido a su membrana nictitante que rodea el ojo. Se trata de un párpado transparente que puede proteger los ojos del cocodrilo y le permita ver.
Los cocodrilos de Morelet son de un gris oscuro-marrón. Tienen bandas oscuras y manchas en el cuerpo y la cola. Esto es similar a otros cocodrilos, como el cocodrilo americano, pero el Morelet es algo más oscuro. Los cocodrilos jóvenes son de color amarillo brillante con algunas bandas oscuras. El iris del cocodrilo es de color marrón plateado. Tienen 4 patas (2 delanteras y 2 traseras), junto con una larga cola que utilizan para nadar. Las patas traseras de los cocodrilos están unidas por una membrana. Las patas son cortas por ello los cocodrilos siempre se encuentran muy cerca de la tierra. Tienen capacidades muy explosivas a causa de sus fuertes músculos y que son corredores rápidos.[5][2]
El cocodrilo de Morelet se puede encontrar en hábitats de agua dulce en América Central y en la costa del Golfo de México, se extiende a través de Belice, Guatemala y México. En los hábitats de agua dulce prefieren sus zonas desoladas, que se encuentren aisladas. Esta especie de cocodrilo se puede encontrar en gran parte; en pantanos de agua dulce y pantanos que se encuentran tierra adentro, y en los grandes ríos y lagos. Ambos de estos hábitats cubiertos de bosques para ayudar a agregar la cubierta.
El pantano también se pueden encontrar a lo largo de la costa, en aguas salobres. Las aguas salobres son las zonas donde el agua salada del mar se mezcla con el agua dulce de tierra adentro. En estas zonas, el hábitat es ligeramente diferente a los pantanos de agua dulce boscosos del interior. También habitan en las sabanas cubiertas de hierba en la Península de Yucatán. Estos cocodrilos se distribuyen mucho más durante las temporadas de lluvias, cuando las inundaciones se producen y es más fácil para ellos trasladarse a otro lugar. Los cocodrilos jóvenes viven en cubierta muy densa para protegerse de otros depredadores que podrían estar en la zona y permanecen allí hasta que sean mayores y capaces de valerse por sí mismos. Los cocodrilos adultos se sabe que cavan madrigueras durante los tiempos asociados a las estaciones secas en su área. La gama de este cocodrilo se puede solapar con el cocodrilo americano, que a veces puede dar lugar a que se confundan uno con el otro. Actualmente hay gente que cuenta con estos ejemplares de mascota en sus casas.[2][5]
Los cocodrilos son animales carnívoros. Capturan a su presa con sigilo, como técnicas, reduciendo furtivamente a su presa. Cuando un cocodrilo captura a su presa primero tiene que acabar con ella antes de comer. Los cocodrilos matan a la mayoría de sus presas sujetándolas con sus mandíbulas musculares y arrastrándolas de nuevo al agua para ahogarlas.
Los cocodrilos se alimentan en gran medida de los peces y los insectos. Esta es la dieta de la mayoría de los cocodrilos jóvenes hasta que se vuelven más grandes y capaces de derribar una presa más grande. Los cocodrilos se alimentan de pequeños mamíferos, de aves e incluso otros reptiles. Estos pequeños mamíferos pueden incluir los animales domésticos como gatos y perros, así como otros animales salvajes. Los cocodrilos han sido conocidos por ser caníbales, esto incluye comer a sus crías.[5][2]
Su reproducción se lleva a cabo entre abril y junio, y los huevos o los establecimientos antes del inicio de la temporada de lluvias. Los cocodrilos de Morelet son únicos entre los cocodrilos de América del Norte que construyen nidos de montículo solamente y no un montículo con los nidos de agujeros. Estos nidos son montículos de unos 3 metros de ancho y 1 metro de altura y se encuentra cerca del agua o en la vegetación flotante. La hembra puede poner entre 20 y 45 huevos. Han encontrado nidos que contienen huevos de más de una hembra. Los huevos son enterrados y los nidos son protegidos por las hembras, que protegen a sus crías antes de que nazcan de los depredadores. Los huevos generalmente eclosionan después de 80 días de incubación y las crías son normalmente de unos 17 centímetros de largo. Después de que los huevos han eclosionado, el cocodrilo hembra mete sus crías dentro de su boca y las lleva dentro del agua donde estarán protegidos por ambos padres y más tarde los dejarán a su suerte.[5][2]
El cocodrilo de Morelet, ha sido amenazado por la destrucción de su hábitat y la caza ilegal. Ambos factores han reducido significativamente sus poblaciones. Se le cazaba por su piel durante los años 1940 y 1950, con el fin de ser utilizado para hacer carteras, abrigos y zapatos.[5]
El cocodrilo de Morelet desde 2010 no es una especie considerada en peligro de extinción. Uno de los principales protectores de los cocodrilos de hoy en día es el CSG (Crocodile Specialist Group), o en español Grupo de Especialistas en Cocodrilos, que comenzó en 1971. Esta es una organización mundial de biólogos y otros profesionales que se unen para la conservación de las 23 especies de lagartos y cocodrilos. El CSG controla todo el comercio de pieles de cocodrilo. Ellos ayudan a determinar si las pieles son legales o si han sido tomadas de forma ilegal. Cuando comenzó esta organización todas las especies de cocodrilos estaban amenazadas o en peligro de extinción. Hoy esas cifras han cambiado mucho. "En 1996 un tercio de las especies de cocodrilos eran lo suficientemente abundantes para apoyar regulados cosechas anuales, otro tercio ya no estaban en peligro de extinción, pero el final de un tercio de las especies todavía permanecen en peligro de extinción."[5]
El cocodrilo de pantano, el cocodrilo Morelet o cocodrilo mexicano (Crocodylus moreletii) es una especie de cocodrilo de pequeño tamaño distribuido por Guatemala, Belice y todo el golfo de México en los estados de Tamaulipas, Veracruz, Tabasco, Campeche, Yucatán, Quintana Roo, Chiapasy Oaxaca (Del Moral Flores et. al, 2019) Por lo general alcanza unos 3 metros de longitud. Vive en pantanos y de dieta carnívora muy variada. Sujeta a protección especial (Pr) por la NOM-059 y de baja preocupación (LC) por la lista roja de la IUCN. Además está incluida en el Apéndice II de CITES. Es una especie cazada principalmente para utilizar su piel.
Crocodylus moreletii Crocodylus generoko animalia da. Narrastien barruko Crocodylidae familian sailkatuta dago.
Crocodylus moreletii Crocodylus generoko animalia da. Narrastien barruko Crocodylidae familian sailkatuta dago.
Kyhmyniskakrokotiili (Crocodylus moreletii) on keskikokoinen Keski-Amerikassa esiintyvä krokotiililaji. Lajin tieteellinen nimi on annettu ranskalaisen luonnontieteilijän P. M. A. Moreletin mukaan, joka löysi lajin vuonna 1850.
Kyhmyniskakrokotiili kasvaa yleensä kolmimetriseksi, mutta voi kasvaa jopa 4,7 metriä pitkäksi ja painaa 58 kiloa. Kyhmyniskakrokotiili muistuttaa paljon amerikankrokotiilia ja kuubankrokotiilia. Kyhmyniskakrokotiililla on samanlainen kuono ja leuat kuin amerikankrokotiililla, mutta kyhmyniskrokotiili on sitä pienempi. Myös lajien luuston rakenne on erilainen. Kyhmyniskakrokotiilin yläleuan kärkiosan muodostava luu on takaosastaan lyhyt, ja se liittyy kaarimaisella saumalla yläleuan takaosan muodostavaan luuhun. Hammaskuopat ovat neliömäiset toisin kuin amerikankrokotiililla. Hampaita on 66–68 kappaletta. Sen ruumis on pitkänomainen ja niskassa näkyy neljän sarveiskilven muodostama nelikulmio, jonka sivuilla on kaksi pienempää kilpeä. Jalkojen kilvet ovat pienet. Aikuinen yksilö on ruskeanharmaa ja sen silmät ovat hopeanharmaat. Nuoret eläimet ovat kellertäviä ja mustapäisiä. Guatemalasta on löydetty muutaman miljoonan vuoden ikäisistä kerrostumista kyhmykrokotiilin luita. Joukossa on muun muassa yläleuan luu, jossa on samanlaiset hammaskuopat kuin lajin nykyään elävillä yksilöillä.
Kyhmyniskakrokotiili elää vain suppealla alueella Keski-Amerikassa. Levinneisyys ulottuu Keski-Meksikosta Jukatanin niemimaalle. Esiintymismaita ovat Meksiko, Guatemala ja Belize. Kyhmyniskakrokotiili viihtyy parhaiten savannimaisten alueiden pienissä järvissä ja lammikoissa. Suurten jokien varsilta se yleensä puuttuu, mutta kuivana kautena lammikkojonoiksi muuttuvilla pienillä vesistöreiteillä niitä saattaa olla suuria määriä. Laji elää myös sademetsien järvissä ja soilla.
Kyhmyniskakrokotiili on rauhallinen eikä ärsyynny kovin helposti. Se elää erilaisessa ympäristössä kuin amerikankrokotiili, eikä se joudu yleensä kilpailemaan sen kanssa. Elinalueen koko on 16,5–18 neliökilometriä. Kyhmyniskakrokotiilit ovat aktiivisia pääasiassa öisin, jolloin ne saalistavat ja parittelevat. Päivät ne lekottelevat auringossa, vaikka ne ovatkin koko ajan selvillä ympäristön tapahtumista.
Kyhmyniskakrokotiilin takahampaat soveltuvat hyvin paksukuorisen saaliin syömiseen ja se syö mielellään kilpikonnia ja simpukoita. Näiden puuttuessa kyhmyniskakrokotiilit syövät savannialueilla pehmeäkuorisia kotiloita. Laji syö myös paljon kaloja, lintuja, matelijoita, kovakuoriaisia ja nisäkkäitä, kuten opossumeja. Lajille on ominaista myös kannibalismi. Krokotiili itse voi joutua jaguaarin saaliiksi.
Kyhmyniskakrokotiilit lisääntyvät ennen sadekautta. Ne ovat ainoita krokotiileja jotka tekevät pinomaisia pesiä. Pesä on kolme metriä leveä ja metrin korkuinen. Naaras munii pesään 20–45 munaa, joissain pesissä on havaittu olevan useamman kuin yhden naaraan munat. Munat hautuvat noin 80 päivää, jonka jälkeen emo saattaa kuljettaa munia veden ääreen ja murtaa munankuoren. Myöhemmistä vaiheista tiedetään vielä vähän. Kyhmyniskakrokotiilit tulevat sukukypsiksi 7–8-vuotiaina. Laji voi elää luonnossa 70-vuotiaaksi ja vankeudessa jopa 80-vuotiaaksi.
Kyhmyniskakrokotiili metsästettiin lähes sukupuuttoon 1940- ja 1950-luvuilla ja noihin aikoihin Tabascossa saatettiin myydä jopa tuhat kyhmykrokotiilin nahkaa päivässä. Sukupuuton uhka alkoi väistyä, kun lajin tarhaus aloitettiin Meksikossa. Laji ei enää ole uhanalainen, vaikka salametsästystä ja elinalueiden tuhoutumista esiintyy yhä. Nykyään luonnossa elää 10 000–20 000 yksilöä. Kyhmyniskakrokotiileja on Meksikossa istutettu myös alueille, joilla niitä ei aiemmin ole esiintynyt.
Kyhmyniskakrokotiili (Crocodylus moreletii) on keskikokoinen Keski-Amerikassa esiintyvä krokotiililaji. Lajin tieteellinen nimi on annettu ranskalaisen luonnontieteilijän P. M. A. Moreletin mukaan, joka löysi lajin vuonna 1850.
Crocodylus moreletii
Crocodylus moreletii, le Crocodile de Morelet ou Crocodile d'Amérique centrale, est une espèce de crocodiliens de la famille des Crocodylidae[1].
Cette espèce ne dépasse pas les trois mètres.
La femelle pond de 20 à 45 œufs par couvée.
Cette espèce se rencontre au Belize, au Guatemala et au Mexique[1].
L'espèce se rencontre dans les eaux douces, y compris des marais et des forêts inondés.
Les populations actuelles sont estimées à 10 000 ou 20 000 individus. La grande qualité de sa peau a induit une surchasse très dommageable. Mais aujourd'hui, la survie de l'espèce est davantage menacée par l'accélération de la destruction des habitats imputable à la progression des activités humaines que par la chasse illicite.
Le nom de l'espèce commémore le naturaliste français Pierre Marie Arthur Morelet (1809-1892) qui avait découvert cette espèce au Mexique en 1850.
Crocodylus moreletii
Crocodylus moreletii, le Crocodile de Morelet ou Crocodile d'Amérique centrale, est une espèce de crocodiliens de la famille des Crocodylidae.
O Crocodylus moreletii, xeralmente coñecido como crocodilo de Morelet ou crocodilo mexicano, é unha especie de crocodilo de modesto tamaño que se encontra só en hábitats de auga doce de rexións atlánticas de México, Belize e Guatemala.[1][3] Xeralmente crece ata os 3 m de lonxitude. A situación da especie califícase como "pouco preocupante".
O crocodilo de Morelet descubriuse para a ciencia en México en 1850[4] e recibiu o nome do naturalista francés que a descubriu, Pierre Marie Arthur Morelet (1809–1892).[4][5] Durante bastante tempo foi confundido co crocodilo americano e o crocodilo cubano debido ás súas similares características e unha ambigua localidade tipo. Non se aceptou que fose unha especie separada ata a década de 1920.[6]
O crocodilo de Morelet ten un morro bastante ancho[6] con de 66 a 68 dentes cando chegan á madurez.[4] Son de cor marrón agrisada escura con bandas negras e manchas polo corpo e cola.[4] Esta é unha coloración similar á doutros crocodilos, como o crocodilo americano, pero o de Morelet é algo máis escuro.[4] Os crocodilos xuvenís son amarelos claros con algunhas bandas escuras.[6] O iris do crocodilo é marrón prateado.[4] Teñen catro patas curtas, polo que ten unha forma de andar bastante escarranchada, e unha longa cola, que uttiliza para nadar. Os pés posteriores teñen membranas interdixitais. Teñen capacidades explosivas na carreira breve porque os seus músculos son fortes, polo que son corredores rápidos.
O crocodilo de Morelet é pequeno comparado coa maioría doutros crocodilos. Os machos son máis grandes que as femias.[6] Un adulto medio mide uns 2,1 m, e adoitan estar no intervalo entre 1,5 e 2,7 m (a cifra inferior representa a lonxitude media total dunha femia madura silvestre duns 7 ou 8 anos).[7][8] Case todos os individuos que pasan de 2,5 m son machos e nese avanzado estado de madurez, o macho experimenta un significativo cambio na morfoloxía osteolóxica cranial, xa que o cranio incrementa a súa anchura e robustez.[9] Os machos adultos grandes poden alcanzar unha lonxitude de 3 m, e superar esta medida considérase algo excepcionalmente raro nesta especie, aínda que o récord rexistrado é de 4,5 m.[8][10][11] A masa corporal desta especie adoita estar entre os 38 e 58 kg, pero na medida están incluídos individuos en catividade probablemente con sobrepeso; a media de peso en individuos silvestres de Belize medidos foi duns 27,7 kg. O peso dun macho grande silvestre de 3 m é como media de 83,9 kg.[8][12] En conxunto, esta especie é de aparencia similar ao crocodilo cubano e, ao máis grande, crocodilo americano.
O crocodilo de Morelet pode encontrarse en hábitats de augas doces de América Central[4] e Golfo de México desde Belize e Guatemala, a México.[4][13] Os bosques de piñeiros de Belize son un exemplo do tipo e ecorrexión na que viven.[14] Nos hábitats de auga doce prefire áreas illadas moi apartadas. Esta especie de crocodilo pode encontrarse principalmente en pantanos e marismas,[4] que están localizados terra adentro, e en grandes ríos e lagos.[15] Son hábitats con cuberta forestal que lles axuda a esconderse.[4]
Pode tamén atoparse ao longo da costa en augas salobres[1][6] e nas sabanas herbosas da península do Iucatán.[16] A súa áre ade distribución amplíase moito durante as estacións chuviosas cando teñen lugar inundacións e é máis fácil para eles desprazarse.[16]
Os crocodilos xuvenís viven en zonas con cubertas densas para protexerse doutros depredadores e permanecen alí ata que son máis vellos e capaces de defenderse de seu.[4] Os crocodilos adultos escavan buratos durante a estación seca.[4] A área de distribución deste crocodilo pode solaparse coa do crocodilo americano, o cal ás veces fai que ambos sexan confundidos.[6]
Recentemente, o crocodilo de Morelet foi introducido no Río Grande (Río Bravo en México).[17] Varios periódicos mexicanos informaron que algúns réptiles que vivían no río non parecían ser aligátores, que son nativos de Texas, senón crocodilos de Morelet, que son nativos de Tamaulipas desde San Fernando cara ao sur.[18][19] Avistáronse crocodilos nas cidades de Matamoros,[20][21][22] Reynosa[23][24][25][26][27][28] e tan ao norte como Nuevo Laredo.[29][30] Os avistamentos fixeron que as autoridades policiais da zona puxesen sinais de advertencia para que a xente non entre no río.[31]
Como a maioría dos crocodilianos, o crocodilo de Morelet é moi oportunista e depreda practicamente calquera cousa que poida capturar e dominar que haxa no seu territorio.[32] Os crocodilos xuvenís aliméntanse principalmente de peixes e insectos ata que son máis grandes e máis capaces de atrapar grandes presas.[15] Os adultos cazan principalmente pequenos mamíferos, aves e outros réptiles así como gasterópodos, crustáceos e outros invertebrados.[11][32] Estes pequenos mamíferos poden ser animais domésticos como gatos e cans.[6] Hai rexistros de exemplares grandes que comeron cans e cabras, e un exemplar de 2,9 m matou un can pastor inglés de 35 kg.[33] Os adultos víronse en ocasións comendo vacas bastantes grandes e un tapir adulto, aínda que nestes casos eran carcasas, e o tapir fora matado por un xaguar.[34] Tamén se observou neles canibalismo de individuos máis pequenos.[6] Aínda que antes se pensaba que eran inofensivos, hai informes recentes de que atacaron a humanos en moitas ocasións, e houbo polo menos 12 casos documentados de mortes.[35] Malia o tamaño relativamente pequeno da especie, os espécimes adultos son agresivos e poden facilmente someter unha persoa desprevida que está preto da auga. Debido a que consumiron parte das capturas, os ataques mortais rexistrados son probablemente casos de depredación máis que de autodefensa.[36][37][38]
A reprodución ten lugar xeralmente entre abril e xuño[16] e poñen os ovos antes do comezo da estación das chuvias.[4] Os crocodilos de Morelet son únicos entre os crocodilos de Norteamérica porque só constrúen niños con forma de morea e nunca de buratos.[6] Estes niños teñen uns 3 m de diámetro e 1 m de altura[4] e poden encontrarse preto da auga ou sobre vexetación flotante.[4][6] Un crocodilo femia pode poñer entre 20 e 45 ovos[4] e atopáronse niños con ovos de máis dunha femia.[4] Os ovos están enterrados e os niños son vixiados polas femias.[4] Os ovos xeralmente eclosionan despois de 80 días de incubación[16] e as crías son normalmente duns 17 cm de longo.[3] Unha vez que os ovos eclosionaron as femias levan os fillos á auga onde son protexidos inicialmente por ambos os pais[4] e posteriormente abandónanas. As femias son moi protectoras das súas crías e espantan agresivamente os animais intrusos e humanos se oen as chamadas de alarma das crías e incluso o pai pode correr en defensa das crías.[39][40] In captivity, juvenile crocodiles are treated aggressively by adult crocodiles but never hatchlings.[41]
O crocodilo de Morelet leva moito tempo ameazado pola destrución do hábitat e a caza ilegal.[42] Ambos os factores fixeron que se reducise significativamente a súa poboación. Foron cazados pola súa pel durante as décadas de 1940 e 1950[42] porque son de gran calidade.[43]
Un dos principais grupos protectores dos crocodilos hoxe é o CSG, ou Crocodile Specialist Group,[44] que empezou as súas actividades en 1971.[44] É unha organización de ámbito mundial de biólogos e outros profesionais dedicados á conservación de todas as especies de crocodilianos. O CSG monitoriza todo o comercio de peles de crocodilo[44] e axuda a determinar se as peles son legais ou de procedencia ilegal. Cando esta organización empezou, todas as especies de crocodilos estaban en perigo ou ameazadas.[44] Pero actualmente a situación de moitas delas mellorou.
“En 1996 un terzo das especies de crocodilianos eran suficientemente abondosas para soportar unha captura anual regulada, outro terzo xa non estaba en perigo de extinción, e o terzo restante aínda seguen en perigo.”[44]
O Crocodylus moreletii, xeralmente coñecido como crocodilo de Morelet ou crocodilo mexicano, é unha especie de crocodilo de modesto tamaño que se encontra só en hábitats de auga doce de rexións atlánticas de México, Belize e Guatemala. Xeralmente crece ata os 3 m de lonxitude. A situación da especie califícase como "pouco preocupante".
Meksički krokodil (lat. Crocodylus moreletii) je vrsta gmaza iz reda krokodila. Ovaj krokodil prisutan je u Belizeu, Meksiku i Gvatemali. Živi u slatkovodnim područjima.
Malen je u odnosu na veličinu nekih drugih krokodila. Mužjaci narastu veći od ženki, dakle izražen je spolni dimorfizam. Može premašiti veličinu od oko 3 metra do 4,3 metra. Po izgledu sličan je američkom i kubanskom krokodilu.
Ima dosta široku njušku, s 66 do 68 zubi, kada potpuno sazrije. Zubi su mu u obe čeljusti savršeno usklađene. Četvrti zub na donjoj čeljusti vidljiv je i kada su mu usta zatvorena, jer je malo veći od ostatka njegovih zubi.
Nosnice se nalaze ispred njuške, zatim odmah iza njih su oči, popraćene ušima, te se svo troje nalaze na vrhu glave. Kada je gotovo cijel ispod vode, opet ima sposobnost mirisati, čuti i vidjeti svoju okolinu. Zahvaljujući žmirkajuoj membrani, može vidjeti pod vodom. To je jasan očni kapak, koji oku omogućuje zaštitu i dobar vid.
Koža mu je tamno sivo-smeđe boje. Postoje tamna mjesta po tijelu i repu. Sličan je ostalim krokodilima, posebno američkom krokodilu, ali je ipak tamniji od njega. Mladunci su blijedo-žute boje s tamnim mrljama. Ovom krokodilu noge su kratke, tako da je u neposrednoj blizini na tlu. Dosta je brz trkač zbog svojih snažnih mišića.
Mesožder je. Kada hvata svoj plijen, mora ga ubiti prije nego što ga pojede. Većinu svog plijena hvata tako što ga uhvati mišićnim čeljustima, pa vrati natrag plijen u vodu da se utopi. Najznačajniji dio ishrane mladunaca čine ribe i kukci. Odrasli krokodili hrane se malim sisavcima (to uključuje čak i odomaćene životinje, kao što su pas i mačka), pticama, pa čak i drugim gmazovima. Primijećeno je i kanibalističko ponašanje, a dogodi se i da pojedu svoje mladunce.
Sezona parenja traje od travnja do lipnja. Gradi gnijezdo u obliku nasipa, široko 3 metra i 1 metar visoko, te se može naći i u blizini vode, te na plutajućoj vegetaciji. Ženka polaže između 20 i 45 jaja, a u gnijezdima su nađena jaja i od više ženki. Inkubacija traje oko 80 dana, a mladunci su dugi 17 centimetara. Nakon izlijeganja, ženka nosi mlade u vodu, gdje su zaštićeni od strane oba roditelja, koji ih kasnije ostavljaju da se brinu sami za sebe.
Meksički krokodil (lat. Crocodylus moreletii) je vrsta gmaza iz reda krokodila. Ovaj krokodil prisutan je u Belizeu, Meksiku i Gvatemali. Živi u slatkovodnim područjima.
Il coccodrillo di Morelet (Crocodylus moreletii (Duméril & Bibron, 1851)), conosciuto anche col nome di coccodrillo messicano, è un rettile della famiglia Crocodylidae, diffuso in Messico, Belize e Guatemala.[2]
È di piccole dimensioni rispetto agli altri coccodrilli. I maschi possono diventare più grandi delle femmine a causa del dimorfismo sessuale. Un adulto può raggiungere una lunghezza tra i 3 e poco più di 4 metri, e in apparenza è simile al coccodrillo americano e a quello cubano.
Vi sono caratteristiche di questa specie che lo distinguono dalle altre e lo rendono facile da riconoscere. Ha un muso molto ampio ed un adulto può avere 66-68 denti. Essi possono essere distinti dagli alligatori per via di questi ultimi. Infatti, hanno una dentatura perfettamente allineata. Il quarto dente sulla mandibola inferiore del coccodrillo è visibile quando la mandibola è chiusa perché è leggermente più grande rispetto al resto dei suoi denti.
Anche quando è quasi completamente sommerso, ha ancora la capacità di odorare, sentire, e vedere i suoi dintorni. Può anche vedere sott'acqua grazie alla membrana che circonda e protegge i suoi occhi.
I coccodrilli di Morelet hanno un colore che va sul grigio-marrone. Hanno bande e macchie scure sul corpo e sulla coda. Questa specie è simile agli altri coccodrilli, come il coccodrillo americano, ma il coccodrillo messicano è un po' più scuro. I giovani coccodrilli messicani sono di colore giallo brillante con alcune bande scure. L'iride del coccodrillo ha una colorazione argenteo-marrone.
Utilizza la sua lunga coda per il nuoto. Possiede gambe corte ma muscolose che danno al coccodrillo grande forza e velocità.
Il coccodrillo di Morelet è stato scoperto in Messico nel 1850 dal naturalista francese P. Morelet. È stato a lungo confuso con il coccodrillo cubano e il coccodrillo americano a causa delle caratteristiche simili condivise dalle specie.
Questa specie si può trovare nelle acque dolci dell'America Centrale e lungo il Golfo del Messico. Preferisce vivere in zone isolate. Può essere trovato anche nelle paludi e nei grandi fiumi.
Essi abitano anche le savane erbose sulla penisola dello Yucatán. I piccoli coccodrilli vivono nelle zone di fitta copertura per proteggersi dagli altri predatori, (come giaguari e altre specie di coccodrillo) e vi rimarranno fino a quando non diventeranno adulti e saranno in grado di difendersi da soli.
Questo coccodrillo ha una dieta nutriente. Essendo carnivoro, mangia una grande quantità di carne. Cattura la sua preda con varie tecniche ed ha bisogno di ucciderla prima di margiarla. Uccidere la maggior parte delle sue prede afferrandole con le sue potenti mascelle e trascinandole sull'acqua per farle annegare.
L'alimentazione del coccodrillo messicano si basa in gran parte su pesci e insetti. Questa è la dieta della maggior parte dei giovani coccodrilli e viene mantenuta fino a quando sono adulti e capaci di abbattere prede più grandi. Un adulto si ciba di piccoli mammiferi, uccelli, rettili e altri animali. Questi piccoli mammiferi possono includere animali domestici come cani e gatti, nonché altri animali selvatici. Essi sono noti per essere cannibali: non è infatti raro vedere un adulto mangiarsi i propri piccoli.
La stagione degli amori si ha tra aprile e giugno. Una femmina di coccodrillo può deporre tra le 20 e le 45 uova. I nidi possono essere trovati vicino all'acqua e di solito le uova si schiudono dopo 80 giorni di incubazione. Esse sono custodite da entrambi i genitori per proteggerle dai predatori. Una volta che le uova si saranno schiuse la femmina di coccodrillo porterà i piccoli sull'acqua e li abbandonerà al proprio destino.
Il coccodrillo di Morelet è stato a lungo minacciato dalla distruzione del suo habitat e dalla caccia illegale. Entrambi questi fattori hanno ridotto notevolmente la popolazione.
Oltre alla caccia e alla distruzione del suo habitat, il coccodrillo messicano è minacciato anche da altri fattori. I cuccioli sono spesso vittime di uccelli, tartarughe, serpenti e procioni.
Il coccodrillo di Morelet (Crocodylus moreletii (Duméril & Bibron, 1851)), conosciuto anche col nome di coccodrillo messicano, è un rettile della famiglia Crocodylidae, diffuso in Messico, Belize e Guatemala.
Multimedia w Wikimedia Commons Krokodyl meksykański, krokodyl Moreleta (Crocodylus moreletii) – gatunek gada z rodziny krokodylowatych (Crocodylidae).
_2006-09-19.JPG)
ProtosuchiaKrokodyl meksykański, krokodyl Moreleta (Crocodylus moreletii) – gatunek gada z rodziny krokodylowatych (Crocodylidae).
Opis Pysk szeroki jak na krokodyla. Ubarwiony podobnie jak krokodyl amerykański, ale ogólnie ciemniejszy. Szaro-brązowy z ciemniejszymi paskami na grzbiecie i ogonie. Tęczówka jest srebrzysto-brązowa. Młode są ubarwione jasnożółto z czarnymi paskami. Rozmiary Długość do 3 m. Biotop Głównie obszary słodkowodne, w tym bagna wśród lasów. Przebywa też w słonawej wodzie w pobliżu morskich wybrzeży. Pokarm Ryby i inne kręgowce. Behawior Trudniejsze okresy pory suchej spędzają w norach. Rozmnażanie Przed nadejściem pory deszczowej samica buduje gniazdo w kształcie kopca (ok. 3 m szerokie i 1 m wysokie), do którego składa od 20 do 45 jaj. Gniazdo znajduje się w pobliżu wody. Zdarza się, że kilka samic składa jaja do tego samego gniazda. Wylęgłe młode ochraniają zarówno samica jak i samiec. Występowanie Ameryka Środkowa: Wschodni Meksyk, Gwatemala i Belize (półwysep Jukatan). Liczebność dzikiej populacji szacuje się od 10000 do 20000 osobników.O crocodilo-mexicano (Crocodylus moreletii), também chamado de crocodilo-de-morelet, é uma espécie relativamente pequena de crocodilo, encontrada no México.[2]
O crocodilo-mexicano (Crocodylus moreletii), também chamado de crocodilo-de-morelet, é uma espécie relativamente pequena de crocodilo, encontrada no México.
Cá sấu Mêxico (tên khoa học Crocodylus moreletii) là một loài cá sấu trong họ Crocodylidae. Loài này được Duméril & Bibron mô tả khoa học đầu tiên năm 1851.[2]
Bài viết liên quan đến lớp Mặt thằn lằn này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Cá sấu Mêxico (tên khoa học Crocodylus moreletii) là một loài cá sấu trong họ Crocodylidae. Loài này được Duméril & Bibron mô tả khoa học đầu tiên năm 1851.
危地馬拉鱷（學名Crocodylus moreletii），又名墨西哥鱷、莫瑞雷鱷，是一種小型鱷魚，身長大約3米。這種鱷魚是由一位法國自然學家莫瑞雷（1809年—1892年）於1850年發現之後命名的[1]。牠們主要棲身於中美洲墨西哥及危地馬拉一帶的濕地。[2][3]
.png){kind=small}
这是一篇鱷魚小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 危地馬拉鱷（學名Crocodylus moreletii），又名墨西哥鱷、莫瑞雷鱷，是一種小型鱷魚，身長大約3米。這種鱷魚是由一位法國自然學家莫瑞雷（1809年—1892年）於1850年發現之後命名的。牠們主要棲身於中美洲墨西哥及危地馬拉一帶的濕地。
멕시코악어(Mexican crocodile)는 멕시코, 벨리즈, 과테말라의 대서양 연안 지역에서만 발견되는 적당한 크기의 악어이다.[1] 이 악어는 보통 길이가 약 3미터까지 자라고, 가장 관심대상종이다.
멕시코악어는 1850년 멕시코에서 발견되었고[2] 이 발견을 만든 프랑스 박물학자인 피에르 마리 아서 모렐레의 이름을 따서 명명되었다.[3][4] 그 악어는 비슷한 특징과 애매한 형태의 거주성으로 인해 오랫동안 아메리카악어 및 쿠바악어와 모식되었고, 1920년대까지 보통 별개의 종으로 받아들여지지 않았다.[5]
멕시코악어는 완전히 성숙했을 때 66에서 68개의 이빨을 가진 매우 넓은 주둥이를 가지고 있다. 몸통과 꼬리에 어두운 띠와 반점이 있는 진한 회갈색을 띤다. 이것은 아메리카악어와 같은 다른 악어와 비슷하지만, 멕시코악어는 다소 더 어둡다. 어린 악어들은 밝은 노란색에 어두운 띠를 가지고 있다. 악어의 홍채는 은빛 갈색이다. 그들은 4개의 짧은 다리를 가지고 있어서 다소 널찍한 걸음걸이와 수영에 사용되는 긴 꼬리를 가지고 있다. 악어의 뒷발에는 물갈퀴가 있다. 그들은 강한 근육 때문에 매우 폭발력을 가지고 있고 빠른 달리기 선수이다.[3]
멕시코악어는 오랫동안 서식지 파괴와 불법 사냥으로 위협을 받아왔다.[6] 이 두 가지 요인 모두 개체 수를 상당히 낮췄다. 1940년대와 1950년대에 가죽으로 고급 가죽을 만들 수 있기 때문에[6] 가죽을 얻기 위해 사냥되었다.[7][8]
_(6781399923).jpg)
